32e JAARGANG DONDERDAG 12 JUNI 1941 No. 66 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN HET GOUD VAN DE EENZAME HOEVE L. GO Y ARTS. WIERINGER COURANT iHel diluviale zand dal, onder de N.O.- Polder ligt, is ongeveer 30.C00 jaar geleden afgezet en onder de jongere afzettingen als veen en klei komt hel als een golvend landschap voor, terwijl deze „bodem van de N.O.-P. helt van het Oosten naar het Westen. Bij Kuinre komt het zand nog plaatselijk aan de oppervlakte, terwijl het tussen lirk en Schokland wel 6 a 7 me ter diep ligt. Op dit diluviale zand is na zijn vorming een hcide-vegetatie ontstaan, die in veenvorming overging toen het peil van het water rees. Plaatselijk moeten de veenlagen zeer dik geweest zijn, doch bij het ontstaan van de Zuiderzee in de mid deleeuwen is het veen grotendeels wegge slagen en verdwenen. De in de N.ü.-P. voorkomende klei is dus afgezet toen het veen al grotendeels verdwenen was, maar onder de klei, zavel en andere grondsoor ten vindt men dikwijls een laag veen of sterk Lumeuse klei of zand terug( doch als men van boven naar beneden gaanda het veen gepasseerd is stoot men vrijwel altijd op het oude zand. Bij het baggeren van de kanalen is het geen boven dit zand lag, steeds apart, eerst gebaggerd en daarna heeft men het zuivere zand gebaggerd. Het is gebruikt om zandepóls te maken, die later voor wegenaanleg enz. gebruikt kunnen wor den. Cm echter hel zand niet al te veel te laten uitspoelen, is het gestort lussen dam men van keileem, zodat het als het ware afgesloten is en de golfstrommgen er wei nig vat op kunnen krijgen. Bij het droog- malen van den polder zal men dus deze zanddepöts gemakkelijk kunnen ontdek ken daar ze als pl.m. 1 M. hoge „terpen uit het landschap zullen opsteken. Om het wegstuiven van het zand tegen te gaan, nadat ze drooggekomen zijn, zijn deze depots van te voren al met een laagje klei bedekt. Er was echter nog veel meer zand dan alleen voor de depots bestemd was en gedeeltelijk is het ook gebruikt voor dijkbouw, maar er is ook nog een andere belangrijke proefneming met bet zand gedaan. In hel midden van den polder zal het hoofddorp, dat nog geen naam heeft maar op de kaarten als dorp A geprojecteerd staat, komen en waar de bodem daar ter plaatse erg slap was n.1. ruim één meter slikkige klei en daaronder pl.m. 2 veen, zou het bouwen daar vrij grote moeilijk heden geven, niet alleen zouden de hui zen onderheid moeten worden, maar ook de rioleering, de waterleiding, enz. Daar om is in „dorp A" de volgende grondver betering toegepast. Men heeft over een oppervlakte van pl.m. 55 ha. alle slappe grond tot op het vaste zand, schoon weggebaggerd en deze 3 a 3'/ï M. diepe kuil, die ook nog 31/» M. onder water zat weer volgestort met zand uit de kanalen. Men heeft de put zelfs een beetje extra goed gevuld, zodat er nog een halve meter dikke zandkop boven op zit. Het voordeel is nu voor ieder duidelijk, want nu zal daar ter plaatse geen belang rijk heiwerk voor de bouw van woningen, enz. nodig zijn en dit zal van groot voor deel blijken te zijn bij de bouw van het dorp, De „productieslag'' zou daar te zijner tijd in de tuintjes dus ook op dit onvrucht bare zand moeten gebeuren, ware het niet, dat men ook daar een beschermend kleilaagje had aangebracht. De uitgebaggerde grond van het dorp heeft men gedeeltelijk naar de stortplaats voor Kuinre vervoerd, maar een aanzien lijk deel is op 700 a 800 M. afstand ten noorden van het dorp neergelegd, waar een oppervlakte van pl.m. 40 ha. met pl.m. 75 cm. slortgrond is bedekt. Deze stortplaats is bedoeld te worden gebruikt voor aanleg van bos en heet recreatie-terrein daar zal later de dorps jeugd verboden worden om de jonge boompjes te breken, buiten de paden te lopen, vogelnestjes uit te halen kortom hen liefde voor de natuur bij te brengen en als de bomen en de jeugd wat groter zullen zijn geworden, zal hel recreatie-ter- rein bij zonsondergang gesloten worden door den parkwachter. Wat in „dorp A" op grote schaal is ge daan, heeft men in „dorp B", dat onge FEUILLETON. door Charles Alden Seltzer. Wilson stond voor de tent zijn geweer na te kijken. Brinn was verdwenen. Een geritsel van zeildoek achter Wilson en Brinn verscheen, met een breeden glim lach, in den opslag der tent. Wilson's zenuwen waren zoo gespan nen, dat zijn lichaam krampachtig schokte, toen hij zich omkeerde. „Dwaas snauwde hij, in de reactie, die op zijn schrik volgde. „Waarom, voor den duivel, moet je iemand zoo besluipen „Je dacht eerst dat het Brazo was, hè grinnikte Brinn. „Wel, ik geloof, dat hij je zoo zal zien te krijgen. Heb je hem gezien Hij is opgewonden over het een of ander en hij heeft nog niet gehoord, dat je Ella Wainright beleedigd hebt. Mij dunkt, als hij het hoort, zal hij wel komen aanstormen." „Ik heb hem gezien," zei Wilson Zijn gelaat was verbleekt, zijn oogen hadden een woesten gloed. „Ik zal niets afwach ten. Ik zal mij hier schuilhouden. Als ik hem zie aankomen, schiet ik hem neer rnet mijn geweer „Ik hoorde Bill Widener aan eenige jongens vertellen, dat hij zulks van je verwachtte," zei Brinn. „Hij zei, dat hij veer 6 km. Oostwaarts van A ligt op iets kleinere schaal uitgevoerd en daar is ruim 20 ha. op deze wijze behaif^ild. In dorp D", dat pl.m. 3'/s Kfr;. Weste lijk van Schokland komt te liggen komt het vaste zand op zon grote diepte voor, dat deze wijze van grondverbetering niet in aanmerking kwam en ter plaatse is daar alleen een halve meter dikke zandlaag ge deponeerd. Bij de andere dorpen zijn geen voorbereidende werkzaamheden 'uitgevoerd Zoals het in het leven zo dikwijls gaat, komt van het een het andere. Zo had men reeds lang grondverbeteringen voor dxjk- aanleg, waar slappe grond eerst werd weggebaggerd, omdat deze een zware dijk niet zou kunnen dragen iets nieuws is nu geweest de grondverbetering voor de dorpen, doch nu zijn er ook reeds wegen in de N.O.-P., waar men onder water reeds een aarden baan heeft aangelegd. Ten Westen en ten Noorden van Schok land, waar slappe klei wordt aangetroffen, zal het na droogvallen niet mogelijk zijn om zonder meer vlug tot wegenaanleg over te gaan. Bij een drietal belangrijke wegen heeft men de wegbaan tot 2 M. diepte en 12 M. breedte gebaggerd en de ze geulen weer rijkelijk volgestort met zand. Na het droogvallen zal men deze .zandwegen" in de slappe klei veel vlug ger kunnen verharden, dan wanneer men deze voorzorgsmaatregelen niet had geno- Men ziet dus, dat er uit de practijk van de Wieringermeer wel iets geleerd is en voor de laatste polder in het IJsselmeer stel ik me voor, dat men „elders" beton nen boerderijen bouwt, ze per dekschuit vervoerd en op de juiste kavel in de aan gewezen hoek laat zakken, zodat later b.v. de ontginningsschuren reeds dadelijk bi) het droogvallen aanwezig zijn, met des noods al een beetje hooi op zolder voor de paarden. Ten slotte deel ik U mede^ dat de stand van het water in de N.O.-P. p. 10 Juni on geveer 1,35 M. - N. A. P. is. Juni '41. Kampen. P. TANDHEELKUNDIGE HIPPOLYTUSHOEF SPREEKUREN IEDEREN le en 3e DINSDAG DER MAAND Café N. KOK, Nieuwstr. H.-hocf. VAN 10.30 4 UUR. ZiekenfondsledenGebitten en vullin gen tegen Fondstarief. je niet mocht en dat hij, as je zoo'n gekke streek uithaalde, je zou ophan-j gen 't Is beter om open spel te spelen, Wilson" waarschuwde hij. j Brinn hield Wilson in het oog met een koele waakzaamheid, waarin een tikje listigheid schooi. Brinn's hersenen werkten blijkbaar met hun normale' kracht. Wilson schudde norsch ontkennend het hoofd. „Het kan mij geen lor schelen, wat Widener zeiverklaarde hij. „Geen' burgemeester zal mij weer levend ma ken, als Brazo mij gedood heeft. Ik zal het er met Widener op wagen, ik zou het veel liever met Widener uitvechten dan met Brazo." Brinn's oogen schitterden. Zijn blik dwaalde hier en daar heen. Hij keek naar de tenten naast die van Wilson, naar een andere rij er tegenover, die de overkant van de onregelmatige straat vomde. Hij zag, dat de bewoners der stad die ongetwijfeld den aanstaanden strijd verwachtten, zich in groepen schaarden, die langzaam de plek naderden, waar hij en Wilson stonden. Op kleinen af stand, de rivier af, stond Widener, de gekozen burgemeester. Hij had zijn armen over zijn borst gekruist, maar hij stond ongetwijfeld te wachten. Hij zag Brazo uit het huisje komen en naar het nieuwe rancho-huis loopen, waar hij met Anderson stond te praten. Brinn glimlachte. „Nu zal het gauw komen waar schuwde hij. „Luister Wilson." vervolg de hij snel. „Je begaat een misslag Veronderstel, dat Brazo je niet direct komt opzoeken, maar het uitstelt. Ver onderstel, dat hij wafcht tot het donker is en je besluipt als je niet uitkijkt Wat zul je dan aan je geweer hebben Wilson zette een zuur gezicht. Blijk baar had hij niet aan de mogelijkheid gedacht, nu door Brinn geopperd. Hij werd zenuwachtig. „Breng je geweer binnen de tent," raadde Brinn aan. „Ga naar binnen en leg je pistoolgordel af. Kom weer naar buiten en ga aan je werk. Ga hier staan of loop wat rond. Maar blijf in de buurt van je tent. Brazo kan je niet dooden als je niet gewapend bent. Hij zal het niet wagen. Maar hij zal je wenschen te dooden en hij zal zijn pi stool trekken. Er zullen menschen zijn, die iedere beweging controleeren. Zij zullen hem zijn pistool zien trekken. Jij hebt geen pistool. Wenu wij zijn vrienden. Ik zal in mijn tent aan den overkant der straat gaan. Ik zal daar binnen Brazo, als hij komt onder schot houden. Als hij zijn pistool op je richt, schiet ik hem neer. Widener noch ie mand anders zal zich daar druk over maken Dat is de zelfverdediging, niet waar Wilson's oogen werden helderder en hij slaakte een diepen zucht van ver lichting. De kleur begon terug te komen op zijn gelaat. „Je zult zeker schieten, als hij zijn pistool op mij richt vroeg hij aan Brinn. „Zeker," verzekerde Brinn. „Je bent veilig." Hij keerde zich van Wilson af, om een verachtelijken glimlach te ver bergen. Toen keek hij Wilson weer aan en vervolgde „Ik ga. Brazo zal niet lang wachten. Maar jij kunt er je ge mak van nemen. Blijf hier een paar minuten bezig, ga dan in je tent en leg je pistool af. Daarna kom je naar bui ten en doet alsof je niets ziet." Brin stak de straat over en ging zijn tent binnen. Hij bleef een weinig ach terin staan en keek door een gat in den opslag naar Wilson, die nog voor zijn eigen tent stont en zich buitengewoon onverschillig voordeed. Weer grinnikte Japansche delegatie zal uit Batavia worden teruggeroepen. Resultaat van conferentie op departe ment van buitenlandsche zaken te Tokio. IVIATSOEOKA JAPAN MOET VAST BERADEN HOUDING AANNEMEN. Tokio, 10 Juni. (D. N. B.) Als resul taat van een conferentie van verschei den uren op het departement van bui tenlandsche zaken, waaraan ook Mat- soeoka deelnam, kan volgens Domei het terug roepen van Josjizawa en de ge- heele handelsdelegatie uit Batavia ieder oogenblik worden verwacht. Matsoeoka verklaarde dat Japan een vastberaden houding moest aannemen ten aanzien van het probleem van Ne- derlandsch-Indiè. Ook ten aanzien van alle andere kwesties eischte hij een vastberaden gevoerde buitenlandsche politiek. Besprekingen Japan-Ned. Indiê. Japan zal zijn houding binnen kort definitief bepales. Tokio, 12 Juni. Domei. Binnenkort zal de regeering definitief haar houding bepa len ten aanzien van het Nederlandsch-ln- dische vraagstuk door binnen een dag of twee hetzij een spoedvergadering van hel kabinet te houden of een gecombineerde bijeenkomst van de regeering en het op perbevel, zoo beweert men van welinge lichte zijde. De autoriteiten van Buitenlandsche Za ken en de weermacht hebben vanmiddag op het Departement van Buitenlandsche Zaken een gecombineerde vergadering ge houden ter behandeling en studie van het antwoord van Nederlandsch-Indiè op de Japansche voorstellen. De autoriteiten van Buitenlandsche Zaken, die de beraadsla gingen met de vergadering hadden beêin- digd? verwachten spoedig concrete resul taten. In dit verband meenen politieke waarne mers, dat de betrokken autoriteiten tot de slotsom zijn gekomen, dat zij het ant woord van Nederlandsch-Indiè verwerpen, daar dit aanzienlijk afwijkt van het Japan sche voorstel. Vernomen wordt, dat de opvatting, die de onmiddellijke terugroeping bepleit van Josjizawa, den Japanschen vertegenwoor diger te Batavia, in regeeringskringen veld wint. De „Tokohai," een uiterst rechlsche po litieke groep onder leiding van Seigo Na kano, heeft in haar hoofdkwartier te To kio 'n spoedvergadering gehouden en haar houding nopens het Nederlandsch-Indische vraagstuk besproken De anwezige leden namen een motie aan( waarin bij de regeering werd aange- Brinn verachtelijk. „Ja, ja," zei hij hardop, „ik mag het er niet op wagen, dat hij Brazo doodt nu niet HOOFDSTUK XXVIII. Toen Brazo Anderson verliet, keerde hij terug naar den stal, waar hij de cylinder van zijn pistool ronddraaide en den langen loop doorblies om eventueel stof, dat zich er in verzamed kon heb ben. te verwijderen. Hij zou wel het huis ingegaan zijn om het wapen schoon te maken en te smeren, maar hij wilde niet, dat Ella zijn bedoelingen te weten kwam. Natuurlijk wist hij nu, wat de oorzaak was van haar opwinding. De beleediging in het openbaar of tenminste wat er op volgde, was nu algemeen bekend. De gedachte, dat hij Ella gecompromitteerd had, door met haar in het huisje te' blijven, was niet in hem opgekomen. Hij wist bij ondervinding, dat zulke din gen meer gebeurd waren en werkelijk had hij meer dergelijke omstandigheden onder de oogen gehad. Nimmer was er eenig schandaal uitgelokt door derge lijke voorvallen. Dikwijls maakten de omstandigheden zulke toestanden noo- dig en onvermijdelijk. Gebrek aan ruim te, ongeluk, allerlei omstandigheden moesten in aanmerking genomen wor den. Wiison was net een man, om iemands bedoelingen in een verkeerd daglicht te stellen. Misschien wel met opzet, maar opzet of niet, hij had het gedacht. Hij had het gif van den argwaan verspreid en had het gewaagd om in de stad re blijven, ondanks Anderson's waarschu wing. Dat beteekende natuurlijk, dat hij van plan was om Brazo op het eerste gezicht dood te schieten. Toen Brazo weer uit den stal te voor Hoofdredacteur Corn. J. Bosker, Wieringen. drongen op onmiddellijke terugroeping van Josjizawa en terzijdestelling van de vijan dige gezindheid van Nederlandsch-lndiê, gesleund door Engeland en de Vereenigde Staten. BINNENLANDSCH NIEUWS. RIJKSINSPECTEURS VOOR DE GEMEENTEFINANCIEN Men schrijft aan het Handelsblad Blijkens een artikel van de hand van den heer J. Hasper in het weekblad voor den Nederlandschen Bond van Gemeen te-Ambtenaren. ligt het in de bedoeling vanwege het rijk ambtenaren aan te stellen, die in iedere provincie het toe zicht op de gemeentefinanciën zullen oefenen. Het is ook mogelijk, dat in één provincie meer dan één inspecteur zal resideeren. Deze functionarissen zullen een nieuw contact tot stand moeten brengen tusschen de het meest bij deze materie betrokken departementen in Den Haag Financiën en Binnenland- sche Zaken), de provinciale griffièn en de gemeenten. Men begrijpt, dat van deze ambtenar ren veel takt zal worden gevergd. De gemeentebesturen zullen allicht geneigd zijn te geooven, dat nu een tijd van in mengend medebestuur zal beginnen. Men mag aannemen, dat dit niet de bedoeling van het nieuwe instituut is, doch hoe dikwijls zal de uitwerking van een opzet afwijken De maatregel zal wellicht moeten worden verklaard uit een behoefte van het departement van Financiën aan vooruitgeschoven stel lingen, nu de gemeenten wegens de afschaffing van haar belasting naar het inkomen nog meer dan vroeger op rijksuitkeeringen zijn aangewezen. Rooiverbod vroege aardappelen. liet Rijksbureau voor de Voedselvoor ziening in Oorlogstijd maakt bekend, dat bij besluit van den Secretaris-Generaal van het Departement van Landbouw en Visscherij hel rooien van aardappelen tot nader order verboden is. Aan de Nederlandsche Groenten- en Fruitcentrale is daarbij de bevoegdheid verleent den datum te bepalen met in- schijn kwam, merkte hij, dat zijn bewe gingen gevolgd werden door al de be woners der stad. Hij keek niemand be paald aan, maar zijn scherpe, onderzoe kende blikken, die Wilson zochten, merkten al de andere inwoners op. Er stonden menschen voor hun tenten en woningen. Sommigen zaten op de zit banken der wagens, anderen hingen op banken en kisten. Achter hem, rechts en links en voor hem, waren gezichten. Alle waren in zijn richting gekeerd. Al len probeerden, op de een of andere manier, het- feit te verbergen, dat zij nieuwsgierig waren naar zijn bewegin gen. Een man, die op eenigen afstand op een kist zat, sneed in een tak hout. Hij sloeg geen acht op zijn werk, maar hield Brazo in het oog. Een andere man smeerde een wagenas. Hij smeerde het vet met een stok op de as, maar de stok beschreef wonderlijke cirkels en raakte het ijzer heelemaal niet. Andere man nen praatten met elkaar, maar zonder elkaar aan te kijken. Een man wis zijn paard aan het zadelen. Hij had het zadel op den rug van het dier gelegd en stak zijn hand uit om den singel te grijpen, die aan zijn blind zoeken ontweek. Zijn arm zwaaide hier en daar heen, met belachelijke grijpbewegingen, zijn blik was op Brazo gevestigd. Tenslotte staak te hij het zoeken naar de bengelende gesp, ging rechtop staan en bleef nu openlijk kijken. Het werk op het ran chohuis was stopgezet. Anderson, Har- din en de andere cowboys stonden bij een hoek van het huisje. Brazo wist, dat Anderson en de anderen met hem mee zouden gaan, zoodra hij zich in bewe ging stelde. Zij zouden uit de achter hoede toezien, dat Wilson hem niet in den rug aanviel. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1941 | | pagina 1