32e JAARGANG
DINSDAG 29 JULI 1941
NIEUWS» EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
HET GOUD VAN DE
EENZAME HOEVE
WIERINGER COURANT
Hoofdredacteur
Corn. J. Boskcr, Wieringen.
Verschijnt eiken
Dinsdag, Donderdag en Zaterdag.
Abonnementspr y s
per 3 maanden f 1.30.
ADVERTENTIëN:
Van 1 5 regels f 0.60
Iedere regel meer f 0.12
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telefoon Intercomm. No. 19.
Tegen het Bolsjewistisch gevaar.
Eerste deel vrijwilligers-legioen
„Nederland" vertrokken.
Nederland is begonnen het eerste deel
van zijn plicht jegens de toekomst van
Europa en ons eigen volk in vervulling
te doen gaan.
Het algemeene verzamelpunt van den
troep was de groote zaal van den Die
rentuin te Den Haag.
Te voren echter was er voor de N.S.B.-
Ic-den, die zich reeds bij den vertrek-
kenden troep zouden bevinden, een bij
eenkomst georganiseerd in den Prm-
cesse Schouwburg en zij vormden onge
veer 407c van de totale sterkte. De zaal
was versierd met toepasselijke portret-
ten, vlaggen en emblemen.
De leider der N.S.B., die hier met een
daverend „houzee" werd verwelkomd,
zeide van zijn jongens persoonlijk bij
hun vertrek afscheid te willen nemen.
Hij herinnerde aan den landdag in het
tentenkamp in 1935 te Loosduinen, toen
hij daar de solidariteit der nationaai-
socialisten met Italië in den strijd tegen
Abessinië had betuigd. Van die verbon
denheid met het fascisme en met het
Duitsche nationaal-socialisme is dit
vrijwilligers-legioen onze consequentie,
zoo zeide spreker, die verder deed uit
komen, dat de jongens, die thans gaan
deelnemen aan den strijd tegen het
bolsjewisme, dit doen als waarachtige
Nederlanders. Zij zullen straks den eed
moeten afleggen voor den Ftihrer en
dat kan voor hen geen bezwaar zijn,
want zij strijden tezamen met Noren,
Denen en Vlamingen, die eenzelfden eed
aflegden voor den Führer aller Germa
nen, zonder wien Europa aan het bols
jewisme zou zijn overgeleverd.
FEUILLETON
door
Charles Alden Seltzer.
Toen Brazo en Ella het huisje nader
den, hoorde zij gekreun en Anderson
beantwoordde Ella's vragenden blik
met een gegrinnik.
„Er zijn drie van Wilson's mannen
daar binnen," zei hij. „Zij zijn gewond
maar niet erg."
„En Brinn zei Ella angstig.
„Hij is in het huis. Ik vrees, dat hij
kreupel zal blijven. Een enkel is verbrij
zeld en een van zijn ribben gekwetst
door een schampschot. Ik heb Ed naar
Corney gezonden om den dokter te ha
len."
„Waar is Wilson vroeg Brazo.
Ella spoedde zich naar het rancho
huis. Brazo glimlachte, want hij was
van Brinn gaan houden.
„Wilson is hier niet meer," antwoord
de Anderson, met ernstig gezicht. „U
weet niet waarvoor je verlangde, dat
wij Wilson hier zouden houden maar ik
volgde je orders op en bracht hem hier
heen, zoodat wij hem konden bewaken,
terwijl we iets voor Brinn deden.
„Welnu, we brachten Wilson hier bin
nen en zetten hem op een bank tegen-
De strijd van Duitschland tegen dat
gevaar is thans meer dan ooit onze ge
meenschappelijke strijd.
Gij gaat aldus ir. Mussert als
vertegenwoordigers van den sterken
Nederlandschen stam daaraan deelne
men met mijn volledige instemming en
gij kunt u daarin meer Nederlandsen
gevoelen dan ooit tevoren.
Naast de algemeene materieele verzor
ging uwer verwanten, zei spr., zal de
afd. IV van het hoofdkwartier der N.S.B.
op de bres staan voor de behartiging
van alles, wat voor de ten strijde trek
kende kameraden in bijzondere geval
len noodig mocht blijken.
Na de rede werd het zesde couplet van
het Wilhelmus gezongen, waarna de
aanwezigen hun leider, Mussert, het
corpslied „Wij zijn de zwarte soldaten"
toezongen. Deze manifestatie was een
voorspel van wat er later in den Dieren
tuin en tijdens den marsch door de stad
en de afreis van het station Hollandsche
Spoor zou geschieden.
Te half vier waren de mannen van
het ongeveer 800 man sterke contingent
in carré geschaard, met een open zijde
in de richting van het tooneel.
Spoedig daarop kwam de aanvoerder
van het legioen, luit.-gen. H. A. Seyf-
fardt, gekleed in de Nederlandsche ge
neraalsuniform, de zaal binnen, verge
zeld door zijn adjudant. Na de comman
do's „Geeft acht," en „Hoofd rechts",
van kapitein Voorlinden, groette de troep
op de militair-gebruikelijke wijze den
chef. Nadat de troep aldus aan den ge
neraal was gepresenteerd, volgde de in
spectie. Reeds nu kon men aan hun
houding de oud-gedienden er in onder
scheiden. Het zelfde was later het geval
tijdens den marsch naar het station
Hollandsche Spoor.
Generaal Seyffardt spreekt.
De generaal sprak ondermeer het vol
gende
„Nederlandsche legioensoldaten, ka
meraden.
„Gij hebt een kloek besluit genomen,
een besluit, dat u tot eere strekt en dat
ons vaderland tot eere strekt. Gij hebt
begrepen wat helaas door zoo velen
niet wordt begrepen, die toch denken
dat zij goede vaderlanders zijn. Neder
land mocht niet achterblijven, ook
Neerlands zonen moeten medestrijden
met de Groot-Duitsche weermacht, die
vecht voor de vrijheid van Europa, voor
de beschaving en de cultuur, voor alle
geestelijke waarden, welke de Christen
heid wil en moet behouden.
„Gij hebt een kloek besluit genomen,
want gij weet, dat gevaren en zware,
zeer zware dienst uw deel zullen zijn.
Ge gaat naar een land, waar drukken
de warmte kan heerschen, waar het ook
voor u ongekend koud kan zijn,
waar modder en vuil de wegen onher
kenbaar zullen maken. Ge komt tegen
over een vijand, vpsraderlijk en wreed.
Ik mag ze niet dieren vergelijken,
want daarvoor zijn zelfs de wilde die
ren te goed. Het zijn duivels, maar ge
weet dat en ge zult er tegen gewapend
zijn. Gij zult uw verdere opleiding ont
vangen van de beste instructeurs ter
wereld en ge zult deel hebben aan de
overwinning, die zeker komt. Er zullen
offers vallen, onder u zullen er zijn, die
niet naar het vaderland terugkeeren.
„En toch hebt ge uw kloek besluit
genomen, omdat ge voelt om welke
hooge idealen het gaat. En daarvoor
brengt ge uw offer. Maar ge kunt ook
weten dat Nederland u dankbaar zal
zijn. Thans nog niet alle Nederlan
ders. De tijd zal echter komen, onver
biddelijk, dat ook die zullen inzien hce
zij hebben afgedwaald.
„Gij, vrouw en kinderen, gij ouders en
bloedverwanten, die hier aanwezig ziin
en in gedachten zeg ik dit ook tot
hen, die niet hierheen konden komen
ook gij brengt een groot offer. Er zal
zoo goed mogelijk voor u worden ge
zorgd, dat is waar, maar zwaar weegt
voor u, dat ge hem gaat afstaan, die
u lief is, dien ge zoo moeilijk kunt mis
sen, omdat hij u steunt door zijn flink
heid, door zijn opgewektheid, door zijn
levensvreugde Maar ook u zal eens ge
heel Nederland dankbaar zijn. Ik brent
u thans reeds een eeresaluut.
„Legioen-soldaten, hier ziet ge de
vlag, die uw vaandel zal zijn, de aloude
kleuren Oranje-Wit-Blauw zullen t
voorgaan als gij zoo aanstonds afmar
cheert. Ge zult die kleuren met u mede
voeren naar Krakau, waar gij verder
voor den krijg zult worden opgeleid
Daar zult ge uw vaandel als het hoogste
goed beschouwen, het zoo noodig met
uw leven verdedigen, omdat het een
symbool is van eer, trouw en dapper
heid. En als de ijzeren discipline, welke
gij zult moeten gehoorzamen, u soms
eens wat zwaar mocht vallen, denkt dan
even aan het Oranje-Wit-Blauw. dan
zult ge onmiddellijk voelen, dat ge ook
het zwaarste kunt dragen voor de eer
van uw vlag."
Nadat spreker, terwijl allen zich van
hun zetels hadden verheven, plechtig
het vaandel aan de vaandelwacht had
overgegeven, eindigde hij als volgt
„Gij, legioen-soldaten, die reeds
zijt opgeleid, gij weet en voelt reeds
thans de hooge waarde van de vlag,
die ik u hierbij in handen geef. Gij
zult haar bewaken en verdedigen,
het zal een kleinood zijn, dat u aan
uw vaderland en uw volk bindt.
„Trekt dan nu heen, gij kloek
besloten mannen, mijne kameraden.
Gaat met moed en vertrouwen en
denkt bij elk uwer handelingen aa i
de eer van Nederland, aan uw eer.
Mijn zegewcnschen en de zegewen-
wenschen van het beste deel van
ons volk vergezellen u. Leve het va
derland
Na de rede van den generaal zongen
allen, staande, begeleid door een terzij
de van het carré opgesteld Duitsch mi
litair muziekcorps, het zesde coplet van
het altijd aangrijpende oude Wilhelmus.
Ten slotte een driefwerf „Houzee" en
„Sieg Heil" en deze plechtigheid was
ten einde.
over het bed, waarop wij Brinn gelegd
hadden. Brinn lag daar tamelijk hul
peloos te kreunen. Wilson zat daar naar
hem te kijken. Zoodra Brinn Wilson ge
zien had, begonnen zijn oogen woest te
glinsteren. Hij was als dol en vroeg
ons, of we Ella gevonden hadden. Wij
zeiden hem van niet, maar dat je haar
v/as gaan zoeken. Brazo is een vervloek
te gek, zei Brinn. Ik stond vlak bij Brinn
en voor ik het wist, trok hij mijn
pistool uit de holster. Voor ik mij om
kon keeren en hem grijpen, schoot hij
tweemaal op Wilson. Nadat Wilson ge
vallen was. bleef hij een oogenblik naar
Wilson kijken. Toen grinnikte hij en zei
„Dat zal je wel leeren om met je sme
rige handen van dat meisje af te blij
ven Toen grinnikte hij dien wilden
grijnslach van hem en gaf mij mijn
pistool terug. Zoodoende is Wilson niet
meer hier."
Brazo ging naar het rancho-huis. Toen
hij de voordeur bereikte, zag hij, dat er
een bed van boven gehaald en in de
kamer geplaatst was. In het bed lag
Brinn en naast hem op een stoel dien
zij naderbij had getrokken zat Ella.
Brinn lag met zijn rug naar de deur en
praatte tegen Ella. En toen Ella Brazo
zag, schudde zij haar hoofd met een
langzame, ontkennende beweging. Daar
op liep Brazo voorzichtig de deur uit en
over de veranda, Ella en Brinn achter
latende.
HOOFDSTUK XXXIII.
„Brinn houdt van je, Brazo," zei El
la. Zij wierp heimelijke blikken op hem.
toen zii twee weken later op den boom
stam in het bosch zaten, waar Brazo
zoo vele malen alleen had gezeten in de'
dagen, toen hij op Ella's komst had zit
ten wachten.
„Dat is vreemd." antwoordde Brazo
ernstig. „Ik heb hem tamelijk duidelijk
getoond, dat ik hem niet hoog had
staan."
,Ik weet, dat er een tijd was, waarin
je afkeer van hem had," zei ze. „Maar
je houdt nu van hem, Brazo
„Die kerel heeft iets vreemds," zei
Brazo. „Hij is een woeste man. Ik heb
niets gedaan, om zijn genegenheid op
te wekken. Eerst, in Bain's Camp, schoot
ik hem neer. Vervolgens, toen hij hier
kwam, liet ik hem merken, dat ik hem
niet mocht en probeerde hem te tarten,
tot hij zijn pistool zou trekken. Och ja,
ik geloof, dat ik meer van hem houd
dan vroeger."
„Dat is ten minste iets," glimlachte
ze slim. „Brinn is de meest primitieve
man, dien ik ooit ontmoet heb. Hij is
net een kind, dat niet gedresseerd is.
Brazo. Hij is woest en zijn opwellingen
zijn heftig. Maar als hij je liefheeft-,
dan heeft hij je lief. Wat meer zegt, als
hij van iemand houdt, wil hij, dat die
persoon ook van hem houdt. Hij zal
alles doen voor iemand, dien hij lief
heeft."
Zij zweeg een oogenblik. Toen zei ze
zacht
„Brazo, ik moet je iets vertellen. Ik
had het je misschien al lang geleden
moeten vertellen. Het is ditSedert
Brinn hierkwam. heb ik hem aldoor
geld gegeven, om hem te doen zwijgen
over het gebeurde in Bain's Camp. Toen
hij hier kwam en merkte, dat. ik je lief
had. dreigde hij om naar den sheriff
toe te gaan, als ik hem geen geld gaf."
„Ja Brazo's oogen waren koud en
hard geworden.
Prijs duinzandaardappelen.
De Provinciale Voedselcommissaris
voor Noordholland maakt, in aansluiting
aan de in de pers verschenen publicatie
van de richtprijzen voor den oogst 1941.
bekend, dat thans ook de prijs voor
duinzandaardappelen is vastgesteld.
Deze prijs is bepaald op f 4.75 per 100
kg. af boerderij en geldt van 1 Augus
tus tot half November 1941.
In het algemeen zullen als duinzand
aardappelen gelden de aardappelen, die
geteeld zijn in de kuststreken van Noord
holland, begrensd door de hieronder
volgende plaatsen
Omgeving van Beverwijk Heems
kerk achter Castricum om in de rich
ting Bergen Bakkum Egmond aan
de Hoef Egmond Binnen en het wes
telijk gedeelte van Texel. Eerder in
Anna Paulowna en Koegras.
De telers, die recht meenen te heb
ben, op uitbetaling van bovenbedoelden
prijs voor de door hen geteelde aard
appelen, dienen hiertoe een formulier
in te vullen, dat op aanvrage verkrijg
baar is bij den Plaatselijken Bureauhou
der* onder wien de teler ressorteert.
Dit formulier dient dan nauwkeurig
ingevuld en onderteekend aan den be-
treffenden Plaatselijken Bureauhouder
te worden teruggezonden, waarna zal
worden vastgesteld of de aardappelen
als duinzandaardappelen aan de V.B.N.
A. zullen kunnen worden geleverd.
Nadrukkelijk wordt er op gewezen,
dat de telers uitsluitend mogen afleve
ren tegen in ontvangstname van een
afleveringsbriefje, af te geven door een
landkoopman of commissionnair van
de V.B.N.A.
Aflevering aan anderen dan aan de
V.B.N.A. mag onder geen beding plaats
vinden.
Ie. Het ophangen, aanplakken en
het op iedere andere wijze in het open
baar vertoonen van plakkaten en ge
schriften van de Nederlandsche Unie.
2. Het dragen van insignes van de
Nederlandsche Unie.
BOSCHBESSENJAM NIET VRIJ VAN
DISTRIBUTIE.
De secretaris-generaal van het Depar-
I tement van Landbouw en Visscherij
maakt het volgende bekend
I In verscheidene gemeenten des lands
j heerscht tengevolge van een persbe-
richt betreffende boschbessenpluk, de
opvatting, als zou boschbessenjam niet
onder de distributie vallen. Deze opvat
ting is onjuist. Boschbessenjam mag
evenals alle overige jamsoorten, uitslui
tend tegen afgifte van bonnen worden
verkocht.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
INSIGNE VAN DE NED. UNIE
VERBODEN.
Verbod geldt ook haar plakkaten en
geschriften.
De commissaris-generaal voor het
veiligheidswezen en, Höhere S.S.- und
Polizeiführer maakt bekend
Op grond van paragraaf 1 van de
Verordening van den Rijkscommissaris,
20 41, verbied ik met ingang van heden
VERHOOGDE PENSIONPRIJZEN
ZONDER TOESTEMMING VERBODEN.
Wel echter mag de omzetbelasting op
den gast worden verhaald.
Het A.N.P. meldtNa een uitgebreid
onderzoek, zoowel bij kleine als bij groo
te pensions, is het den gemachtigde
voor de prijzen gebleken, dat zich en
kele gevallen voordeden, waarin de pen-
sïonprijzen eigenmachtig werden ver
hoogd boven het peil van 9 Mei 1940.
Hij herinnert er hierbij nogmaals aan,
dat dit te eenenmale verboden is, en dat
degene, die hiertoe overgaat, zich bloot
stelt aan strafvervolging door de In
specties voor de Prijsbeheersching.
De eenige algemeene uitzondering,
die hierop is toegestaan, houdt, zooals
reeds eerder werd bekend gemaakt, ver
band met de omzetbelasting. Deze mag,
zooals bekend is. niet meer afzonderlijk
in rekening worden gebracht. Om deze
belasting op den gast te kunnen verha
len, is het noodzakelijk, den op 9 Mei
1940 geldende prijs te verhoogen. De
volgende percentages kunnen in reke
ning worden gebracht
a. Bedrijven, die vroeger de tarieven
exclusief omzetbelasting berekenden,
d.w.z., die de omzetbelasting apart op de
rekening zetten, mogen de prijzen met
5% verhoogen.
b. Bedrijven, die vroeger de tarieven
inclusief omzetbelasting berekenden en
op langen termijn verhuren, mogen deze
tarieven 2'/° verhoogen.
c. Bedrijven, die vroeger de tarieven
inclusief omzetbelasting berekenden en
op korten termijn verhuren, moge deze
tarieven met 31/» verhoogen.
In het algemeen kunnen de pensions
gerekend worden onder b. te vallen.
Voor den pensionhouder, die met da
op 9 Mei 1940 geldende prijzen niet uit
kan komen, staat de mogelijkheid open.
om vergunning tot prijs verhooging aan
te vragen bij het Rijksbureau voor het
Hotel-, Café-, Restaurant- en Pension-
bedrijf. Raamweg 14 te 's-Gravenhage.
„De winkelier, Bain zelf en de stal-
baas zijn dood," vervolgde zij. „Brinn is
de eenige getuige, die ze tegen je heb
ben. Misschien zouden ze zijn woord
tegenover het jouwe niet gelooven. Maar
je vluchtte weg van Bain's, Brazo en
dat zou je ten kwade geduid kunnen
worden. En ik wilde niet, dat ze je weg
haalden."
„Hoeveel gaf je aan Brinn vroeg
hij.
„Ongeveer driehonderd duizend dol
lars, Brazo," antwoordde zij.
Brazo zette groote oogen op.
„Zoo erg verlangde je, dat ik zou
blijven sprak hij met een stem, die
plotseling schor was geworden.
„Ik kon je niet missen," antwoordde
zij. „Daarom gaf ik hem het geld. En
hij heeft het allemaal teruggegeven,
Brazo. Hij houdt van ons. En hij zou
graag bij ons blijven, nadat nadat
altijd."
Brazo lachte en trok haar naar zich
toe. Hij was diep bewogen door de we-j
tenschap, dat zij hem zoo liefhad, dat
zij al wat zij bezat voor hem wilde op
offeren. Zijn stem was zacht, eerbiedig.
„Ik zal probeeren om het waardig te
zijn," zei hij. „En Brinn kan blijven,
zoolang hij wil, nadat nadat wij ge
trouwd zijn."
Dien avond zaten zij lang op den
boomstam. Achter hen lagen de have-
loozen tenten en de ruwe woningen der
verlaten stad, omringd door de spotten
de stilte der eeuwen. Verder naar bene
den keken de donkere ramen der rots
woningen neer op het zwijgende dal, dat
sluimerde in het vredige maanlicht.
„Is het niet schoon," mompelde Ella.
„Ik heb het lief Ik had het zelfs lief,
terwijl Wolf Wilson mij najoeg naar de
rivier. Ik houd er steeds meer van-.- Het
ligt niet aan de groote wegen, Brazo,
en er zal nooit een groote menigte hier
komen."
Brazo dacht lang na, zoo lang, dat zij
dacht, dat hij niet naar haar geluisterd
had. Daarom keerde zij zich vragend tot
hem.
„Je hebt niet geluisterd, Brazo ver
weet zij.
„Ik dacht na," zei hij. „Ik dacht over
wegen. Hoe kon ik weten, dat ik hier
zou komen Daar beneden in Tombs-
tone werd ik onrustig. Iets scheen mij
te roepen, te wenken. Het werd zoo erg,
dat ik er niet langer kon blijven. Daar
om vroeg ik op zekeren dag mijn ont
slag. Toen ik daar wegging, had ik geen
bepaalden weg in mijn gedachten. IK
ging alleen weg. En al heel gauw kwam
ik op de hoofdwegen, die je juist
noemde."
„Maar ik zei, dat wij niet aan de groo
te wegen lagen, Brazo verklaarde zij.
„Dat zei je." Hij glimlachte tegen
haar. „Maar toch zijn wij op de groote
wegen. Menschen, die hun levens juist
leven, kunnen die nooit verlaten." Vrien
delijk, ernstig verklaarde hij
„Voor zoo ver ik het kan uitrekenen,
zijn er drie hoofdwegen, die iets te be-
teekenen hebben. Zij leiden naar liefde,
hoop en geloof. Zij zijn de eenige,
die de moeite waard zijn. Wij hebben
ze alle betreden."
„En liefde is de voornaamste ver
klaarde zij.
„En de beste," vervolgde hij. „Het is
er ook altijd druk en dat zal het er ook
blijven. Er zal altijd liefde zijn."
EINDE.
