32e JAARGANG ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1941 No. 93 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN DOLFIJN. WIERINGER COURANT Hoofdredacteur Corn. J. Bosker, Wieringen. Verschijnt eiken Dinsdag, Donderdag en Zaterdag. Abonnementsprijs per 3 maanden f 1.3 ADVERTENTIëN: Van 1 5 regels f 0.60 Iedere regel meer f 0.12 UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telefoon Intercomm. No. 19. .Heer, Uw wil geschiede." En voor wie dat mag leeren verstaan en voor wie dat leert kennen is het dan tevens ook danken. Ja, vóór alles dan ken. Want wie bidden kan bezit reeds! zoo veel, dat er voor vragen haast geen plaats meer blijft. Eerst danken, enj dan overgave en dus verhooring. Een verhooring, die in wezen niet anders is dan wat zeelui beleven, die hun anker hebben geslagen in een rots en die trek ken aan den ankerketting als trokken ze de rots naar zich toe, terwijl ze juist' zichzelf trekken naar de rots. Gebeds- verhooring is 't beleven, dat wij worden getrokken, dat de Rots ons tot zich trekt. Dit Rots is God. Elk echt gebed is Zijn geschenk. Het vloeit uit God en keert tot God. En dan kunnen we stil vertrouwend wachten en gevoelen dat God Liefde is. Het kan ons rijk maken in onzen nood. Het kan ons vrede geven. TER OVERDENKING. LIEFDE. Niets op aarde is zoo zonder ling alp vriendelijkheid,- niets zoo zeldzaam als mede gevoel niets zoo volstrekt eenig, wondervol en zuïvei Goddelijk als de niets afgun stige onveranderlijke Liefde. Dit is dan de Liefde met een hoofd letter L, zooals een predikant dat Zon dag j.1. zoo helder en duidelijk uitdruk te niet de liefde die wij elkander zoo nu en dan eens plegen toe te dragen, maar de onveranderlijke Liefde Gods. want God is Liefde Zoo menig wankel hart vraagt dan vol vertwijfeling maar als God Liefde is, waarom is dan nu ons leven zoo angstig en bezwaard 't Maakt ons zoo moe en we kunnen er haast niet meer tegenop. Is dit niet een oppervlakkig denken een denken zonder bidden, zonder te kunnen afwachten wat God met ons doen zal of met ons voor heeft Want Zijn werken zijn immers ondoorgronde-j king der kaarten. UITREIKING VAN NIEUWE BOTER- EN VETKAARTEN. 's-Gravenhage, 13 Augustus. Naar wij van bevoegde zijde vernemen, zullen de nieuwe boter- en vetkaarten (de 3de serie) in de verschillende gemeenten worden uitgereikt in het tijdvak van 18 tot en met 30 Augustus. Ook bij deze uitreiking is het verkrij gen van een boterkaart of een vetkaart afhankelijk van het gezinsinkomen. Bepaald is dat degenen in aanmerking komen voor een vetkaart, wier gezamen lijk inkomen ligt beneden de volgende normen 1 gezinslid minder dan f 1000, 2 gezinsleden minder dan f 1100, 3 gezinsleden minder dan f 1200, 4 gezinsleden minder dan f 1300, 5 gezinsleden minder dan f 1400, 6 gezinsleden minder dan f 1500 en 7 gezinsleden minder dan f 1600 enz. Uitsluitend zij die op grond van deze normen voor een vetkaart in aanmer king komen, moeten een daartoe strek kend formulier indienen bij de uitrei- lijk." Want niet dat is bidden 't vragen om wat gedaan te krijgen, om welvaren, om aardschen zegen, om wat anderen heb ben en wij niet. Bidden is oog hebben voor 't onbegrij pelijke dat we overal tegenkomen bid den is nadenken over 't wonderlijke in 't leven der menschheid, 't zij bij voor- of tegenspoed en dan te kunnen zeggen F E U JJ. L E T O N DE STUURMAN VAN DE 6) jtWat heb ik gezegd fluisterde Ge- orge, „de ouwe heeft het ook in den neus. Geen wonder bij de Kaap dachten wij niet anders, of ons laatste uurtje had ge slagen. Zoon vreeselijken storm heb ik nimmer vóór of na dien lijd bijgewoond. Maar kijk eens, daar hebben wij het al." En andermaal wees hij in de verte. Nauwelijks had Walter den blik in de aangeduide richting geslagen, of bij he.-n was aanstonds de laatste twijfel aan Ge- orge's voorspelling geweken. Zoo ver het oog reikte, breidde de heldere, heerlijk blauwe hemel zich als een schoon azuren gewelf over den onafzienbaren waterplas uit alleen vertoonde zich heel in de verte een bijna onmerkbaar wit vlekje, ter groote van een manshand, even bo ven den horizon. De minder geoefende zou dit hebben ge houden voor eene meeuw of hel zeil van een stoomschip; doch het scherpe oog van den zeeman bedroog zich zoo gemakkelijk niet. Voor hem was dit vlekje heel iets an ders een wolkje, dat weldra eene wolk zou zijn hij zag in dat schijnbaar nietsbe- duidend vlekje het onbedriegelijk voorlee- kent den zekeren bode van een naderen den, snel-opkomenden storm, maar een storm tevens, zoo verschrikkelijk, zoo ont zettend in zijn allesvernielende kracht, dat zelfs het hart van den sloulmoedigslen zeeman met bange vrees vervuld. „Nou, Rob, daar broeit wat", sprak een matroos tot zijn makker een reeds gejaar den man met verweerd, perkamentachtig gelaat en grove, ruwe knuisten, „wat Leveren zij geen formulier in, dan ontvangen zij boterkaarten. Voorts is de leeftijdsgrens, ten einde in aanmerking te komen voor eene heele dan wel een halve boter- of vetkaart, thans bepaald op 4 jaren en derhalve gelijk gesteld aan de leeftijdsgrens voor de distributiekaarten voor brood vleesch. De personen, die voor 2 September 1937 geboren zijn, .ontvangen derhalve een heele boter-, vetkaart en zij, die geboren zijn na t? September 1937, een halve. PRIJSREGELING VOOR WILD. Naar de gemachtigde voor de prijzen meedeelt, zijn thans met het oog op de opening van hel jachtseizoen, prijzen voor de verschillende wildsoorten vastgesteld j Behalve de verkoopprijzen bij verkoop j door jagers, opkoopers en groothandelaren^ zijn ook maximumprijzen vastgesteld voor levering aan consumenten. De prijs, welke ten hoogste aan den consument bij levering aan huis in reke ning mag worden gebracht, bedraagt voor wilde konijnen f 1,70 per stuk, voor tamme konijnen f 2,70 per Kg., voor hazen f 3 per Kg. en voor wilde een den f 2,10 per stuk. Al deze prijzen zijn panklaar. Voor de prijzen welke jagers, groothan delaren en opkoopers in rekening mogen brengen alsmede voor de prijzen der an dere wildsoorten, wordt verwezen naar de elders in de pers geplaatste officieele pu blicatie van den gemachtigde voor de prijzen. Geen menu's meer in de Fransche taal. Slechts eigen of Duitsche taal toegestaan. In de Staatscourant van 14 Augustus 1941, nc. 157 is opgenomen een beschik king van den Secretaris-Generaal van het Departement van Landbouw en Visscherijj waarin wordt bepaald, dal in restaurants en andere aangelegenheden waar maaltij den worden verstrekt voor het gebruik van de Fransche taal voor menu's en dagkaar ten achterwege dient te worden gelaten. Naast de Nederlandsche, is in het alge meen slechts het gebruik van de Duitsche taal voor aanduiding der gerechten toege staan restaurants van een bijzonder ka rakter, zooals Indische, Italiaansche en Chineesche restaurants en dei gelijke, mo gen met de hun eigen aanduiding van ge rechten doorgaan. Veehouder doodelijk verongelukt. Woensdagmiddag is te Kethel in den polder, een doodelijk ongeluk gebeurd, waarvan de 54-jarige veehouder L. Hof stede het slachtoffer geworden is. Hofste de moest een koe van een erf halen dat aan den overkant ligt van de wetering kleine polder, langs den polderweg, uitko- Imend in de poldervaart. Over de wetering ligt een rolbrug. Toen de man met de koe zich op deze brug bevonden, dompte deze plotseling, waardoor hij tegen de schoei- ing werd geslingerd. Bovendien viel het zware beest op hem. Omstanders haalden den zwaar gewonden man uit het water. Op advies van dr. van der Key werd hij naar de dr. Moletstichting te Schiedam vervoerd, waar hij evenwel korten tijd la- idingen is overleden. aan Zee 55 woningen gebouwd worden op het bouwterrein dier gemeente, gelegen tusschen den Watertorenweg, de Wilhel- minaslraat en de Prins Hendrikstraat cn het daarbij aansluitend particuliere bouw terrein. Clandestiene slachtingen. De Zwolsche politie heeft proces-verbaal opgemaakt tegen een aantal personen, die frauduleus geslacht hebben en legen de koopers van het vleesch. Hel betreft hier ongeveer 150 personen, waarvan onge veer 130 „klanten" waren. Er bleken in totaal 15 koeien, 7 kalve ren en 60 varkens in den frauduleuzen han del verdwenen te zijn, die in kisten^ zak ken en zelfs per taxi Zwolle binnen waren gesmokkeld. Verder werd een levende koe, die reeds aan een slager verkocht was, op het nip pertje van den frauduleuzen slachtdood ge red en ter beschikking van den provinci alen voedselcommissaris gesteld. DOODELIJKE VAL UIT BOOM. De 7-jarige M. van Leuken uil Lieshout kwam. toen hij in een boom wilde klim men, te vallen, als gevolg waarvan hij een arm- en beenbreuk, alsmede een zware hersenschudding opliep. Overgebracht naar het St. Antoniusgaslhuis te Helmond, ;s hij daar overleden. NOODLOTTIG EINDE VAN EEN UITSTAPJE. Man en vrouw jammerlijk verdronken. Een droevig ongeval is Woensdag ge beurd. waar twee menschen te water zijn geraakt en verdronken. Het echt paar J. Veenstra-Huizinga was met buurtbewoners een uitstapje gaan ma ken. Na afloop brachten zij gezamenlijk te Vierverlaten in een café nog eenige oogenblikken door. Toen de man en de vrouw om elf uur na sluiting van het café, te voet naar huis terugkeerden het was toen nood weer met zwaren storm en regen zijn zij vermoedelijk tengevolge van de duis ternis, bij de brug over het Hoendiep te water geraakt en verdronken. Toen hun vijf kinderen, die alleen thuis waren, Donderdagmorgen wakker werden, mis ten zij vader en moeder. Zij waarschuw- ,den de politie, die na een ingesteld on derzoek is gaan dreggen in het Hoen- idiep. Bij de brug haalde zij het lichaam •an den 50-jarigen vader op later is de 45-jarige vrouw opgehaald. Huizen voor Heldersche vluchtelingen. Ten behoeve van de huisvesting van Hel aersche vluchtelingen zullen te Egmor.d ACHT ZEVEN ZES DUBBEL NUL. Kent u dit getal Acht-zeven-zes-dubbel-nul, is een ge tal, dat in de afgeloopen weken herhaal delijk in de couranten heeft gestaan. Geen wonder, want over dit geval kan niet genoeg geschreven en gesproken worden. Het is een getal dat van buitengewoon groote beteekenis is. Het is het gironummer van de Neder landsche ambulance. Iedere Nederlander moet dit getal kennen. Maar er moet meer gedaan worden. Als u dit getal kent en weet waar voor het dient dan rest nog slechts de daad. Dan neemt u een girobiljet en stort uw bijdrage voor de Nederlandsche ambu lance. Honderden deden hun plicht reeds. Nu is het uw beurt. Acht-zeven-zes-dubbel-nul. Nederlandsche ambulance. Koningin negracht 22, 's-Gravenhage. dunkt je, krijgen wij er ons deel ook nog van „Dat zou ik gelooven", was het ant woord, 5,zet je zuidwester maar vast, Bill het zal er ongemakkelijk gaan spoken, maat. Binnen een half uur wil ik wedden, dat. De forsche stem van den kapitein weer klonk andermaal over het dek de gan- sche bemanning was druk in de weer met het zoo snel mogelijk uitvoeren der ont vangen bevelen, en de matrozen, vooral de ouderen, wierpen nu en dan een bezorg den blik naar den horizon. Het wolkje werd zienderoog grooter en kwam steeds nader hei breidde zich snel Ier en sneller uit en vormde eindelijk een donker, dreigend, snel langs den hemel voortvliegend wolkgevaarte. De wind ging plotseling Iggen, de zon verborg zich achter den donkeren sluier, eene sombere^ onheilspellende stilte lag over de zee. F Doch dit duurde slechts kort in de verte deed zich een vreemd, eigenaardig dof geluid hooren, als van een verwijderden donder, hetwelk steeds nader kwam, cn plotseling .werd de „Dolfijn" door zulk een geweldigen rukwind aangegrepen, dat het geheele vaartuig krakend over zij ging en slechts met moeite door een snélle bewe ging van hel roer voor een gevaarlijke overhelling behoed werd. Op dezen eersten windstoot volgde een tweede, een derde, met steeds toenemende hevigheid, en thans barstte de storm in zijn volle woede los. Huilend en loeiend dreef hij het vaar tuig pijlsnel over de golven voort de stuurman hield met beide handen het rad omklemd de matrozen grenen zich aan de touwen en strengen vast, om niet over boord geslagen te worden door de zware stortzeeèni die al wat los vvas, binnen enke Ie minuten hadden weggespoeld. In ijlende vaart joeg jn de nu bijna zwarte wolken langs het uitspansel hoo ger en hooger werden de 'golven, en met donderend geweld stortten zij op en over EEN UITSPRAAK VAN CHURCHILL Het was op 20 Januari 1940 dat Chur- chill in het Lagerhuis verklaarde Het bolsjewisme is geen politiek systeem, maar een ziekte. Dit was naar aanleiding van het feit, dat de Sowjet-Unie het kleine dappere Finland had aangevallen. Sindsdien is het bolsjewisme waarlijk niet veranderd. Het is een gevaarlijke ziekte gebleven, die zoo spoedig mogelijk moet worden uitgeroeid. Bolsjewisme is de kanker die vreet aan de Westersche beschaving, het is een ge vaarlijk gezwel in het lichaam van Europa, dat moet worden uitgesneden. Europa kan alleen dan weer gezond en gelukkig worden als het bolsjewisme radi caal wordt uitgebrand. Hier is geen com promis mogelijk. Hier zouden zachte heel meesters stinkende wonden maken. Adolf Hiller heeft dit ingezien en de tienduizenden, die zich meldden voor de vrijwilligerslegioenen, hebben den Fuhrer begrepen. Landgenooten begrijpt dat het bolsje wisme te vuur en te zwaard bestreden moet worden, meldt u aan bij het Vrijwilligerslegioen Nederland Koninginnegracht 22, 's-Gravenhage. elkander en deden het schuim naar alle zijden rondspatten. I Boven het oorverdoovend geloei van den storm en het bruisen der golven, klonk de j krachtige stem van den kapitein uit, die I niet den roeper aan den mond zijn bevélen i gaf. J Een vreeselijke windstoot deed het schip j lot in zijn diepste voegen kraken, een ake lig geknars liet zich onmiddellijk daarop hooren en de grrote mast, als een riethalm in tweeën gebroken, sloeg over boord, doch bleef door de menigte van touwen aan het schip verbonden en kwam nu telkens met een deunenden bons tegen de zijde van het vaartuig rammen. Op bevel van den kapitein snelden de ma trezen met bijlen toe, om het want te kap pen, en ook Walter bood ijlings de behulp zame hand. Juist meende hij op den stuur stoel toe te snellen, om het hevig slingeren de roer te helpen bedwingen, toen een kreet van den stuurman hem terughield. ,Het roer is»weggeslagen Walter gevoelde, hoe een kille huivering hem op het hooren van dezen uitroep door de leden voer. Het roer weggeslagen Dat was hun ai- Ier ondergang Zonder mast, zonder roer. ten prooi aan wind en golven, en lot over maat van ramp. dreef de storm het vaar tuig hoe langer hoe meer naar de Koraal eilanden en de gevaarlijke riffen, die zich daar in menigte bevonden. Ook de kapi tein ontroerde geweldig bij het vernemen van deze nieuwe ramp, doch bijna oogen- blikkelijk herstelde hij zich en, den stuur man de hand op den mond leggende, wees hij op de matrozen. De man begreep hem en knikte zwijgend toen ging hij naar zijn plaats terug. Maar een luide kreet van ontsteltenis steeg onder de bemanning op, toen eenige oogenblikken later het schip door een reusachtige golf opgenomen en niet een ver schrikkelijk gekraak op een rtf geworpen werd. Balken en planken vlogen naar alle zij den rond, en toen de nu radelooze matro zen een blik op hun kapitein wierpen^ za gen zij, hoe de ruwe, doch vrome zeeman eerbiedig het hoofd ontblootte en hen door gebaren trachtte te beduiden, zijn voor beeld te volgen want het ijselijk geloei van den storm, die nog immer in kracht toe scheen te nemen, maakte het thans on mogelijk, zich door woorden te doen ver staan. De bemanning had echter geen nade re aanduiding noodig zij begreep maar al te goed, dal de „Dolfijn" reddeloos verlo ren was, en dat de kapitein hen uitnoodig- det lol het gebed hun toevlucht te nemen en zich tot den dood voor te bereiden. Het was een roerend, doch tevens verhe ven schouwspel, die mannen, te midden van den feilen storm en met een gewissen dood voor oogen, te zien nedergeknield op het zoo zwaar geteisterde wrak, dat ieder oogenblik uit elkander dreigde te slaan. Even terzijde van den thans verlaten stuurstoel lag Walter neergebogen. Zijn ge laat droeg een kalme, vastberaden uitdruk king, doch toen hij van onder zijn kleede ren een medaillon te voorschijn haalde en een blik wierp op het zich daarin bevin dende portret, kwam er een trek van groo te, onuitsprekelijke smart op zijn voorhoofd, in hevige ontroering drukte de zee man het kostbare liefdepand aan de lippen. Op hetzelfde oogenblik kwam een ont zettende golf aanrollen, die het vaartuig hoog ophief en het met donderend geraas op de riffen wierp. De .Dolfijn", hel schoone, sterk ge bouwde schip, was in weinige uren een prooi der woedende elementen geworden, en op de verlaten kust dreef den volgen den dag een gedeelte van den achterste- .•en rond, waarop het woord .^Dolfijn" als een wreede bespotting te lezen was. HOOFDSTUK V. Mei een fraaien ruiker van de heerlijk ste rozen, die de tuinman op haar bevel zorgvuldig en smaakvol had samengevoegd, in de hand, spoedde Marianne, Johanna's oude kamenier, zich voort naar het kasteel. Marianne was een dier oude, getrouwe dienstboden zooals men ze tegenwoordig, vooral in de groote steden, slechts zelden meer aantreft een dier goedaardige zie- len^ die door jarenlange en onkreukbare eerlijkheid het volle vertrouwen harer meerderen had verworven en tengevolge daarvan zich wel eens een enkele maal de vrijheid veroorloofde, ongevraagd haar meening ten beste te geven, wanneer de gelegenheid zich daartoe voordeed. De oude kamenier, reeds als jong meisje op het kasteel gekomen, stond in blakende gunst bij Johanna, wier wenschen zij scheen te raden. „De freule zal gaarne wat rozen uit dit laantje hebben, Hendrik", had zij dien mor gen tot den tuinman gezegd, en thans rep'e de goede ziel, zoo snel hare oude, stramme beenen zulks veroorloofden zich met den ruiker voort, naar de kamer harer jeugdige meesteres. t fs vreemd", mompelde zij zacht en schudde met een erg diepzinnig gezicht het hoofd, terwijl ze het bruggetje overstak, dat naar den tuin leidde, ,,'t is vreemd; de freule wordt in de laatste dagen hoe langer hoe stiller en afgetrokkener. Ik begrijp er nandal van, op mijn woord. Zij zingt niet meer_ zij gaat niet meer rijden of wan delen, niets van dat alles. Den geheelen dag zit zij op haar kamer, en als ik 's mor gens kom, om haar te helpen kleeden, zie ik soms duidelijk dat hare oogen rood zijn. Wat er toch aan .haperen mag Zij bracht den ruiker even naar het ge laat en ademde de heerlijke geuren in, die daaruit opstegen. „Wat kostelijke bloemen", ging zij voort, ,ik kan mij heel goed begrijpen, waarom de freule zoo bijzonder op die rozen gesteld is en tegenwoordig geen andere op haar ka mer wil hebben, dan juist die uit het ro zenlaantje. 't Zit hoofdzakelijk in de geu ren, natuurlijk." 1 Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1941 | | pagina 1