32e JAARGANG
ZATERDAG 23 AUGUSTUS 1941
No. 96
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
ZIJT GE BEREID?
DE STUURMAN
DOLFIJN.
!zli
WIERINGER COURANT
Hoofdredacteur
Corn. J. Bosker, Wierïngen.
Verschijnt eiken
Dinsdag, Donderdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs
pei 3 maanden t' 1.30.
AD VERTENTlëN
Van 1 5 regels f 0.60
Iedere regel meer f 0.12
UITGEVER:
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telefoon Intercomm. No. 19.
TER OVERDENKING.
Ondanks den leeftijd veroudert het
hart niet, wanneer men het in de jeugd
niet heeft doen verwelken of verslijten.
Zich weldaden herinneren is voort
gaan ze te genieten.
Het kind schreit bij zijn geboorte als
ieder glimlacht gelukkig de stervende,
die glimlacht als de anderen weenen.
Laaghangende wolkengevaarten joe
gen over 't kleine badplaatsje, en een
enkele krijsende meeuw, die wit tegen
het hemelgrauw afstak en over de roo-
dc daken scheerde scheen zijn misnoe
gen te uiten over al het sombere, waar
mede de stilte in het dorp bezwangerd
was.
Daar waar anders badgasten in veel
kleurige kleedij langs de hellende straat
tusschen het duin zich naar het strand
spoedden en de zandschoppen tegen de
emmertjes der kinderen vroolijk klin
gelden, was nu leegte. Slechts 'n enke
ling tornde op tegen de wind en pie
kende regendruppels, om 'n blik te
slaan op de witgekuifde branding, die
immer zijn eentoonig lied zong bij het
op- en afrollen langs het strand.
Was het alleen de ongestadige na-1
tuur, die dc- genietende menschheid op'
de vlucht had gedreven en een sfeer van I
ongekende gedruktheid had geschapen
Ach neen De met planken dichtge- j
spijkerde vensters van enkele wonin-
gen en daartusschenin een ruïne, waar
enkele mannen dof zwijgend brokstuk-'
ken verzamelden, wat eens hun eigen-j
dom was, deden ons begrijpen, wat hier
was geschied. De oorlogsgeesel had des
nachts over het dorp gezwaaid en een
bom had het vernielend werk volbracht.
En daar in een gapende opening achter
brokstukken muur, waarboven bossen
riet en gebroken latwerk van het afge
gleden dak als sombere getuigen ten
hemel piekten wees men ons de plek
aan waar een oude vrouw in haar slaap
door een scherf was getroffen en thans
naar haar laatste rustplaats zou wor
den gedragen. „Vandaag zij, morgen
wellicht ik zelf", was de uitgesproken
gedachte van de man, die voortging en
kele brokstukken bij elkaar te rapen.
„Vandaag zij, morgen ik Inder
daad, op de dag volgt de nachtwij le
ven voort, totdatDe klokkegalmen
van het houten kerktorentje van Cal-
iantsoog verkondigde tot ver in den om
trek het„Gedenkt- te sterven De
eenvoudige rouwstoet trok naar het
kleine kerkhof, waar het opschrift op
verweerde grafsteenen getuigden, hoe
ook zeehelden plotseling uit 't leven
weggerukt, hier rusten
Toen zweeg de klok en op het kerkhof
en buiten het hek werd in ademlooze
stilte aangehoord, hoe deze oude vrouw,
tot haar laatste levensavond een toon
beeld van 'n zorgzame moeder en groot
moeder voor haar kinderen was ge
weest, een toonbeeld van liefde, wier
leven nu wreed was afgesneden. Maar
ze was steeds „bereid" en haar nage
dachtenis zouden alle kinderen eeren.
Gelukkig de mens^h van wie dat ge
zegd kan worden.
FEUILLETON.
VAN DE
9.)
„Wees zoo goed, u naar uw kamer te be
geven, heer baron. Uw kind mag niemand
of niets hooren en zien, builen ons."
De baron boog zwijgend hel hoofd en
verwijderde zich, terwijl de geneesheer
hem met een medelijdenden blik naoogde.
„Arme vader", mompelde hij naar de
zieke terugkeerende, „indien onze vrees
bewaarheid werd, wat God verhoede, dan
zou de dood misschien boven het leven te
verkiezen zijn."
Den geheelen namiddag en den daarop
volgenden nacht weken de beide mannen
niet van haar legerstede, terwijl de baron
in de hevigste onrust zijn kamer op en neer
liep. Geen slaap look zijn oogen hij
dacht er zelfs niet aan zich ter ruste 'e
begeven en nauwelijks wierp de zon haar
eerste morgenstralen door de vensterra
men van het kasteel, of hij verliet het ver
trek en spoedde zich met angstig kloppend
hart naar de geneesheeren.
Deze ontvingen hem met een gelaat,
dat hem verre van geruststelde beide
mannen zagen elkaar op zijn nadering
even aan en wisselden snel eenige woorden
in het Latijn, zoodat de baron hen niet ver
staan kon. Daarop nam de een hem terzij
de en voerde hem naar een klein neven-
vertrek, terwijl de ander bij de zieke bleef.
„Mag ik niet even mijn kind gaan zien,
dokter stamelde de baron, op de deur
toetredende.
Fietsend Nederland vraagt
nieuw soort band.
Centraal Instituut voor Industria
lisatie schrijft prijsvraag uit.
Inzendingen moeten voldoen aan
materialen voorraad.
Met den dag groeit het aantal perso-
nen( die zich genoodzaakt zien hun rij-
rijwiel op stal te zeilen, omdat de oude
banden versleten zijn en omdat zij niet be-
hooren tot die gelukkige enkelingen, aan
wie nog een band kan worden verstrekt.
'Het feit, dat er slechts zeer weinig rub
berbanden beschikbaar zijn, zal men moe
ten accepteeren. Maar is hel onvermijde
lijk, dat daardoor wielrijdend Nederland
moet gaan loopen Reeds thans wagen
enkele ondernemende personen zich op 'n
fiets, waarvan de rubberband zoo goed
mogelijk is vervangen door ander materi
aal met veerende eigenschappen.
Welke is het beste middel om zonder
normale banden toch van de fiets gebruik
te kunnen maken Op deze vraag zal
het Nederlandsche intellect^ zoowel van
beroepslechnici als van amateurs zich
werpen als gevolg van de prijsvraag, die
het Centraal Instituut voor Industrialisatie
heeft uitgeschreven,
,,Uw dochter moet boven alles rust, vol
komen rust hebben, baron antwoordde
de geneesheer zacht.
„Hel zij dan zoo. Is zij beter, dan gis
teren
J „Haar toestand is niet erger geworden,
5,Ga voort, dokter 'riep de baron in
angstige spanning.
1 De dokter zag hem eenige seconden uit-
vorschend aan en zeide toen langzaam
„Gij zijt een man, baron, en zult dus als
een man den toestand van uw kind verne
men, nietwaar
J De ander knikte zwijgend en zag met
strakken blik den geneesheer aan, die nu
zacht en duidelijk vervolgde „Ik zeide u
gisteren reeds, dat de freule wel uit haar
i bezwijming was bijgekomen^ doch daarme
de nog niet tot haar volle bezinning, tot
I haar volkomen bewustzijn teruggekeerd
„Ik begrijp u niet recht, dokter."
J „Welnu dan het schijnt, dat de verstan
delijke vermogens van uw kind door den
schrik eenigermate gekrenkt zijn, zoodal
^Barhartige God gilde de ongelukkiga
vader, als vernietigd op zijn stoel neer-
zinkende^ „krankzinnig dus, mijn lief, lief
kind krankzinnig O, dokter, zegi dat het
niet waar is, zeg toch, dat gij u vergist
hebt Genade, o God Mijn kind, mijn
eenig, eenig kind
„Wees bedaard, baron, en vooral, spreek
niet zoo luid", drong de geneesheer, „alles
kan mogelijk nog terecht komen ik heb
u immers ook niet gezegd, dat de freule
volslagen krankzinnig is alleen
Op dit oognblik klonk uit de kamer der
zieke een luide, akelige lach, die door merg
en been drong en den vader een rilling
Deze stichting, ressörteeFend onder het
Departement van Handel, Nijverheid en
Scheepvaart, roept alle personen met goe
de ideeën op, een vervangingsconstructie
te vinden voor den rubber rijwielband.
Voor de beste oplossingen zullen prijzen
worden beschikbaar gesteld.
Uiteraard zullen voor een prijs in aan
merking komende oplossingen speciaal on
der de huidige omstandigheden uitvoed-
baar moeten zijn. Ideeën waaraan door
grondsloffenschaarschte geen gevolg kan
worden gegeven, zal de jury naast zich
neer moeten leggen. Voor bruikbare ge
dachten zijn de volgende prijzen beschik
baar een le prijs van f 250 een 2e van
f 1C0 vijf prijzen van f 50.
De jury behoudt zicht hel recht voor, in
dien zij daartoe aanleiding aanwezig acht,
de prijzen of een gedeelte daar"an niet
toe te kennen. Deze uitspraak der jury is
bindend correspondentie kan daarover
niet worden gevoerd.
Ook eenvoudige, niet gedetailleerd uit
gewerkte ideeën, mits zij een bruikbaar
element bevatten, komen voor een prijs
in aanmerking. Een ieder, die meent over
het probleem van de rijwielbanden iets te
kunnen zeggen, dat tct de oplossing daar
van kan bijdragen, wordt uitgenoodigd zijn
gedachten op papier te zetten en ter ken
nis van de jury te zenden.
Inzendingen, bij voorkeur vergezeld van
teekeningen of schetsjes, onder motto, te
geschieden vóór 1 October 1941 bij het
Centraal Instituut voor Industrialisatie,
Bezuidenhoutscheweg 81, 's Gravenhage.
De uitspraak van de jury zal worden ge
publiceerd. onder meer in het weekblad
„Economische voorlichting", waarna inzen
ders worden verzocht zich bij het C.I.V.1.
bekend te maken.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
NIEUWE AARDAPPELBON.
BON GOED VOOR 1'/. KG.
's-Gravenhage, 21 Aug. De secretaris
generaal van het Departement van
Landbouw en Visscherij maakt bekend,
met verwijzing naar hetgeen dezer da-'
gen is verband met de distributie van
aardappelen is gepubliceerd, dat gedu
rende het tijdvak van Vrijdag 22 Au
gustus tot en met Zaterdag 30 Augustus
a.s. de met „32 reserve" gemerkte bon
van de bonkaart „diversen" recht geeft
op het koopen van l"2 kg. aardappelen.
BAKKERSWAGENS GEPLUNDERD.
In den laatsten tijd is het in Den
Haag meermalen voorgekomen, dat bak
kerswagens, en zelfs ook bakkerswin
kels werden bestormd door groepen per
sonen, die de broodbezorgers ertoe dwon
gen, zonder aflevering van bonnen,
brood te verstrekken, of die het brood
gewoon wegnamen. Een enkele maal
geschiedde zulks ook zelfs zonder beta
ling.
door de leden deed gaan.
,,Mijn kind Mijn arm, lief, eenig kind!"
riep hij op hartverscheurenden toon. O,
mijn God, mijn God, wat straft Gij mij
vreeselijk
En hij sprong in wilde vertwijfeling op,
om naar zijn dochter te snellen, maar de
geneesheer plaatste zich snel voor de
deur en belette hem, aan zijn voornemen
gevolg te geven.
„Wilt gij uw kind levenslang ongelukkig
maken vroeg hij streng.
,,0, het is alles mijn schuld jammerde
de baron, in wilde wanhoop de kamer op
en neer stormende, „ik heb haar in dien
toestand gebracht door haar die tijding me
de le deelen Vervloekt zij het oogenbiik,
waarin de gedachte bij mij opkwam, dat te
doen Ik ben de schuldige, ik alleen
Vloek over mij, rampzalige
En hij rukte zich in zijn ontzettende
smart de haren uit het hoofd en sloeg zich
als een razende met de vuisten op de borst.
Tevergeefs maande de geneesheer hem
tot kalmte aan hij ging voort met zichzelf
le beschuldigen als den bewerker van hel
ongeluk zijner dochter en rende als dol
door de kamer, tot hij eindelijk uitgeput
neerzonk en roerloos bleef liggen.
De geneesheer trad haastig nader en
boog zich over hem heen.
,,'t Is niets", mompelde hij na eenige
oogenblikken toen opende hij de deur,
schelde om eenig bedienden en gaf bevel,
hem onmiddellijk te roepen, als de baron
weer bijkwam, waarna hij zich ijlings weer
bij zijn collega voegde, onder het heengaan
nogmaals zacht fluisterend: ^.Arme vader!"
HOOFDSTUK VI.
Het was andermaal zomer geworden. De
In verband hiermede, heeft de Haag-
sche hoofdcommissaris van politie thans
een ernstige waarschuwing tot de be
volking gericht, waarin hij zegt, dat
dergelijke daden niet alleen indruischen
tegen alle sociale gevoelens, doch even
eens gelijk te stellen zijn met plunde
ring'. Het politiepersoneel heeft dan ook
de opdracht ontvangen, tegen zulke
handelingen op de meest strenge en
krachtdadige wijze op te treden en deze,
indien noodig, met de wapens te belet
ten. Tevens worden voor de schuldigen
langdurige gevangenisstraffen in uit
zicht gesteld.
JONGE BOEFJES IN OOSTZAAN.
Met gestolen geld nair de
Zaandammer kermis.
Tijdens afwezigheid van den groen-'
tenhandelaar P. H. en diens echtgenoo-
te, hebben de beide 11-jarige broertjes
V.. in samenwerking met nog een paar
schoolmakkers, in den vooravond van
Donderdag j.1.. ingebroken in de woning
van H.
Door middel van een raam kon een
der knapen het huis binnenkomen,
waarna hij een deur in de aehterschuur
wist te ontgrendelen. Daarop onder
zochten de jongens het huis, waar zij in
de winkellade en in een dressoirkast
veel kleingeld en bankpapier vonden.
Het bankpapier, ruim honderd gulden,
lieten zij onaangeroerd, maar van de
muntspecie namen zij ongeveer 150 gul
den mee.
In tusschen stonden twee jongens bui
ten op den uitkijk om bij eventueel on
raad te waarschuwen. De buit werd
daarna verdeeld, waarop ieder naar
huis ging. Den volgenden dag zijn de
vier knapen, met nog een vijfden school
jongen, die tot stilzwijgen werd ver
plicht over de aanwezigheid van het
vele geld, na schooltijd naar de Zaan-
damsche kermis gegaan, om daar het
geld te verteren. Voor dien tijd hadden
?ij reeds bij een bakker ter plaatse ee
nige inkoopen gedaan en eenige zilver
bonnen van f 2.-50 ingewisseld. Dit wek
te den argwaan van den bakker op, die
de politie van het geval in kennis stel
de. De gemeenteveldwachter van Oost-
zaan haastte zich naar Zaandam, waari
hij de knapen in een draaimolen aan
trof. Bij fouilleering kwamen er nog 75
gulden voor den dag. Uit het verhuur
bleek voorts, dat ongeveer twintig gul
den was verteerd. Een der jongens wist
tijdens de aanhouding heimelijk te ont
komen. Hij begaf zich hardloopend naar
Oostzaan terug, naar den tuin achter
zijn ouderlijke woning, waar hij vijftig
gulden had verstopt. Vlug bracht hij
dit geld naar de vrouw van den bena
deelde H. terug.
Het bleek, dat deze jongen des mid
dags dit geld niet kon meenemen naar
de kermis, omdat zijn moeder buiten in
de nabijheid van de plek, waar het geld
was verstopt eenig huishoudelijk werk
zat te verrichten.
De politie heeft van een en ander pro
cesverbaal opgemaakt.
ZES ARRESTATIES TE DEN HELDER.
Tal van diefstallen gepleegd.
Door de gemeentepolitie te Den Hel
der werden een zestal personen gearres
teerd, die worden verdacht zich aan
aen groot aantal diefstallen in deze ge
meente te hebben schuldig gemaakt.
Alles wat van hun gading was werd
meegenomen. Een bepaalde voorkeur
bleken zij niet te hebben. Zij zijn naar
Alkmaar overgebracht en voor den offi
cier van justitie geleid.
DE KRUISTOCHT TEGEN
HET ONGELOOF.
Dezen kruistocht is Adolf Hitier
begonnen, toen zijn weermacht de
Oostelijke grenzen van Cuitschland
overtrok.
Een kruistocht tegen het ongelooi.
dat is de veldtocht in het Oosten en
daarom juist heeft deze veldtocht de
volle sympathie en medewerking van
alleni die het wel meenen met het
geloof.
Het feit, dat de bolsjewistische
machthebbers kerken hebben ver
woest, priesters hebben doodgemar
teld, het geloof hebben bespot, kort
om, dat zij alles wat ons heilig is
met den ondergang hebben bedreigd,
dit alles dwingt ons tegen hen den
strijd aan le binden en dezen voort le
zetten, totdat hel bolsjewisme van
den aardbodem zal zijn weggevaagd.
Aan dezen kruistocht tegen het
ongeloof dient een ieder, die zich
chrisleD noemt deel te nemen. De
jongeren metterdaad, zij die le oud
zijn, door het versterken van het
thuisfront.
Afwachten is een misdaad. Tegen
werken is verraad ten opzichte van
christendom, beschaving en cultuur
is volksverraad ten opzichte van ons
volk, is landverraad ten opzichte van
ons vaderland.
Aan den kruistocht tegen het onge
loof nemen, behalve de Duitsche
Weermacht en de verbonden legers
van Finland, Hongarije, Roemenië en
Italië, de legioenen uit alle beschaafde
landen van Europa en reeds duizen
den Nederlandsche mannen deel. Bin
nenkort vertrekt weer een contingent
naar het Oosten. Laten zij, die er
aanspraak op maken Nederlander te
zijn, beseffen, dat zij dan ook plich
ten le vervullen hebben, laten zij
zich aanmelden bij het
Vrijwilligerslegioen Nederland
Koninginnegracht 22, 's Gravenhage.
leeuwerik jubelde weer hoog in de lucht
Iaat de vroeger zoo heerlijke, zachte
boven de groene velden het bosch prijk
te opnieuw met zijn schoonsten dos; en de
rozen in het laantje achter het kasteel ver
vulden wederom de lucht met de heerlijk
ste geuren.
Alles had daarbuiten weder hetzelfde
aanzien, als een jaar geleden, doch op het
kasteel was een geheele verandering ge
komen.
Geen vroolijke lach klonk meer door de
ruime zalen geen vlugge tred werd meer
gehoord in de breede galerij, en geen
bedrijvig heen en weer loopen der bedien
den verbrak langer de sombere stilte in dc
prachtige vertrekken. Het gansche kasteel
was als uitgestorven.
'De oude Marianne had zich de oogen bij
na blind geschreid en zat nu geheeie dagen
eenzaam in haar kamer zij kwam alleen
des morgens en des avonds bij de freule,
om haar bij hel aan- en uitkleeden behulp
zaam te zijn het overige van den dag
bleef haar ongelukkige meesteres voor ie
dereen, behalv haar vader, onzichtbaar.
Helaas Wat de dokter gevreesd had,
was maar al te zeer werkelijkheid gewor
den. De plotselinge ontroering, de geweldige
schrik hadden Johanna in een zware ze
nuwziekte gestort, en het ergste, wat
den mensch kan treffen, was haar deel ge
worden. Tevergeefs had de ongelukkige
baron de bekwaamste geneesheeren bij
zijn kind ontboden tevergeefs had hij
schatten beloofd aan hem, die haar zou ge
nezen niets was onbeproefd gelaten,
doch de kunst was machteloos.
Het was een aandoenlijk en tevens ver
schrikkelijk schouwspel, het eertijds zoo
schoone meisje daar ter neder zien zitten.
Een doodelijke bleekheid lag over haar ge
gelaat dc vroeger zoo heerlijke, zachte
oogen, welke tot in de ziel schenen door
te dringen, stonden nu dof en flauw of
schitterden somtijds met een vreemden
glans en hadden in zulke oogenblikken een
sombere, wilde uitdrukking, die iemand on
willekeurig huiveren deed.
Doch wat misschien wel het ergsts voor
voor rampzaligen vader was, geen woord,
geen enkel woord was ooit weder over
haar lippen gekomen sinds dien vreeselijken
dag. Zij klaagde of weende nimmer zij
lachte evenmin, en zelfs in den slaap had
men haar nooit een klacht hooren uiten,
geen zucht hooren slaken. Zij was altijd
stil en somber en kon uren achtereen bewe-
genloos in een hoek der kamer in elkander
gedoken zitten, als een steenen beeld, koud
en onverschillig omtrent alles, wat ron
dom haar voorviel.
De baron had ontelbare malen beproefd,
haar aan het spreken te krijgen, door haar
op den liefderijksten toon te vertellen van
haar moeder, van haar vader, van Walter
zelfs vergeefs, altijd vergeefs I De onge
lukkige scheen zich niet het allerminste
le herinneren, en eindelijk had ook haar
vader zijn pogingen opgegeven.
Met een bloedend hart hield hij nu bijna
onafgebroken zijn kind gezelschap ge
heele dagen zat hij bij haar, haar hand in
de zijne, of zacht haar schoone lokken stree
lend, en menigmaal plotseling in bittere
tranen uitbarstende.
Dan hief de arme krankzinnige lang
zaam het hoofd op en vestigde haar vreemd
glinsterde oogen als met een verwonderde,
bijna vragende uitdrukking op haar vader;
doch in het volgende oogenbiik had zij
haar vorige houding hernomen en zat weer
roerloos, als altijd.
Slot volgt.