32e JAARGANG ZATERDAG 23 AUGUSTUS 1941 No. 96 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN ZIJT GE BEREID? DE STUURMAN DOLFIJN. !zli WIERINGER COURANT Hoofdredacteur Corn. J. Bosker, Wierïngen. Verschijnt eiken Dinsdag, Donderdag en Zaterdag. Abonnementsprijs pei 3 maanden t' 1.30. AD VERTENTlëN Van 1 5 regels f 0.60 Iedere regel meer f 0.12 UITGEVER: CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telefoon Intercomm. No. 19. TER OVERDENKING. Ondanks den leeftijd veroudert het hart niet, wanneer men het in de jeugd niet heeft doen verwelken of verslijten. Zich weldaden herinneren is voort gaan ze te genieten. Het kind schreit bij zijn geboorte als ieder glimlacht gelukkig de stervende, die glimlacht als de anderen weenen. Laaghangende wolkengevaarten joe gen over 't kleine badplaatsje, en een enkele krijsende meeuw, die wit tegen het hemelgrauw afstak en over de roo- dc daken scheerde scheen zijn misnoe gen te uiten over al het sombere, waar mede de stilte in het dorp bezwangerd was. Daar waar anders badgasten in veel kleurige kleedij langs de hellende straat tusschen het duin zich naar het strand spoedden en de zandschoppen tegen de emmertjes der kinderen vroolijk klin gelden, was nu leegte. Slechts 'n enke ling tornde op tegen de wind en pie kende regendruppels, om 'n blik te slaan op de witgekuifde branding, die immer zijn eentoonig lied zong bij het op- en afrollen langs het strand. Was het alleen de ongestadige na-1 tuur, die dc- genietende menschheid op' de vlucht had gedreven en een sfeer van I ongekende gedruktheid had geschapen Ach neen De met planken dichtge- j spijkerde vensters van enkele wonin- gen en daartusschenin een ruïne, waar enkele mannen dof zwijgend brokstuk-' ken verzamelden, wat eens hun eigen-j dom was, deden ons begrijpen, wat hier was geschied. De oorlogsgeesel had des nachts over het dorp gezwaaid en een bom had het vernielend werk volbracht. En daar in een gapende opening achter brokstukken muur, waarboven bossen riet en gebroken latwerk van het afge gleden dak als sombere getuigen ten hemel piekten wees men ons de plek aan waar een oude vrouw in haar slaap door een scherf was getroffen en thans naar haar laatste rustplaats zou wor den gedragen. „Vandaag zij, morgen wellicht ik zelf", was de uitgesproken gedachte van de man, die voortging en kele brokstukken bij elkaar te rapen. „Vandaag zij, morgen ik Inder daad, op de dag volgt de nachtwij le ven voort, totdatDe klokkegalmen van het houten kerktorentje van Cal- iantsoog verkondigde tot ver in den om trek het„Gedenkt- te sterven De eenvoudige rouwstoet trok naar het kleine kerkhof, waar het opschrift op verweerde grafsteenen getuigden, hoe ook zeehelden plotseling uit 't leven weggerukt, hier rusten Toen zweeg de klok en op het kerkhof en buiten het hek werd in ademlooze stilte aangehoord, hoe deze oude vrouw, tot haar laatste levensavond een toon beeld van 'n zorgzame moeder en groot moeder voor haar kinderen was ge weest, een toonbeeld van liefde, wier leven nu wreed was afgesneden. Maar ze was steeds „bereid" en haar nage dachtenis zouden alle kinderen eeren. Gelukkig de mens^h van wie dat ge zegd kan worden. FEUILLETON. VAN DE 9.) „Wees zoo goed, u naar uw kamer te be geven, heer baron. Uw kind mag niemand of niets hooren en zien, builen ons." De baron boog zwijgend hel hoofd en verwijderde zich, terwijl de geneesheer hem met een medelijdenden blik naoogde. „Arme vader", mompelde hij naar de zieke terugkeerende, „indien onze vrees bewaarheid werd, wat God verhoede, dan zou de dood misschien boven het leven te verkiezen zijn." Den geheelen namiddag en den daarop volgenden nacht weken de beide mannen niet van haar legerstede, terwijl de baron in de hevigste onrust zijn kamer op en neer liep. Geen slaap look zijn oogen hij dacht er zelfs niet aan zich ter ruste 'e begeven en nauwelijks wierp de zon haar eerste morgenstralen door de vensterra men van het kasteel, of hij verliet het ver trek en spoedde zich met angstig kloppend hart naar de geneesheeren. Deze ontvingen hem met een gelaat, dat hem verre van geruststelde beide mannen zagen elkaar op zijn nadering even aan en wisselden snel eenige woorden in het Latijn, zoodat de baron hen niet ver staan kon. Daarop nam de een hem terzij de en voerde hem naar een klein neven- vertrek, terwijl de ander bij de zieke bleef. „Mag ik niet even mijn kind gaan zien, dokter stamelde de baron, op de deur toetredende. Fietsend Nederland vraagt nieuw soort band. Centraal Instituut voor Industria lisatie schrijft prijsvraag uit. Inzendingen moeten voldoen aan materialen voorraad. Met den dag groeit het aantal perso- nen( die zich genoodzaakt zien hun rij- rijwiel op stal te zeilen, omdat de oude banden versleten zijn en omdat zij niet be- hooren tot die gelukkige enkelingen, aan wie nog een band kan worden verstrekt. 'Het feit, dat er slechts zeer weinig rub berbanden beschikbaar zijn, zal men moe ten accepteeren. Maar is hel onvermijde lijk, dat daardoor wielrijdend Nederland moet gaan loopen Reeds thans wagen enkele ondernemende personen zich op 'n fiets, waarvan de rubberband zoo goed mogelijk is vervangen door ander materi aal met veerende eigenschappen. Welke is het beste middel om zonder normale banden toch van de fiets gebruik te kunnen maken Op deze vraag zal het Nederlandsche intellect^ zoowel van beroepslechnici als van amateurs zich werpen als gevolg van de prijsvraag, die het Centraal Instituut voor Industrialisatie heeft uitgeschreven, ,,Uw dochter moet boven alles rust, vol komen rust hebben, baron antwoordde de geneesheer zacht. „Hel zij dan zoo. Is zij beter, dan gis teren J „Haar toestand is niet erger geworden, 5,Ga voort, dokter 'riep de baron in angstige spanning. 1 De dokter zag hem eenige seconden uit- vorschend aan en zeide toen langzaam „Gij zijt een man, baron, en zult dus als een man den toestand van uw kind verne men, nietwaar J De ander knikte zwijgend en zag met strakken blik den geneesheer aan, die nu zacht en duidelijk vervolgde „Ik zeide u gisteren reeds, dat de freule wel uit haar i bezwijming was bijgekomen^ doch daarme de nog niet tot haar volle bezinning, tot I haar volkomen bewustzijn teruggekeerd „Ik begrijp u niet recht, dokter." J „Welnu dan het schijnt, dat de verstan delijke vermogens van uw kind door den schrik eenigermate gekrenkt zijn, zoodal ^Barhartige God gilde de ongelukkiga vader, als vernietigd op zijn stoel neer- zinkende^ „krankzinnig dus, mijn lief, lief kind krankzinnig O, dokter, zegi dat het niet waar is, zeg toch, dat gij u vergist hebt Genade, o God Mijn kind, mijn eenig, eenig kind „Wees bedaard, baron, en vooral, spreek niet zoo luid", drong de geneesheer, „alles kan mogelijk nog terecht komen ik heb u immers ook niet gezegd, dat de freule volslagen krankzinnig is alleen Op dit oognblik klonk uit de kamer der zieke een luide, akelige lach, die door merg en been drong en den vader een rilling Deze stichting, ressörteeFend onder het Departement van Handel, Nijverheid en Scheepvaart, roept alle personen met goe de ideeën op, een vervangingsconstructie te vinden voor den rubber rijwielband. Voor de beste oplossingen zullen prijzen worden beschikbaar gesteld. Uiteraard zullen voor een prijs in aan merking komende oplossingen speciaal on der de huidige omstandigheden uitvoed- baar moeten zijn. Ideeën waaraan door grondsloffenschaarschte geen gevolg kan worden gegeven, zal de jury naast zich neer moeten leggen. Voor bruikbare ge dachten zijn de volgende prijzen beschik baar een le prijs van f 250 een 2e van f 1C0 vijf prijzen van f 50. De jury behoudt zicht hel recht voor, in dien zij daartoe aanleiding aanwezig acht, de prijzen of een gedeelte daar"an niet toe te kennen. Deze uitspraak der jury is bindend correspondentie kan daarover niet worden gevoerd. Ook eenvoudige, niet gedetailleerd uit gewerkte ideeën, mits zij een bruikbaar element bevatten, komen voor een prijs in aanmerking. Een ieder, die meent over het probleem van de rijwielbanden iets te kunnen zeggen, dat tct de oplossing daar van kan bijdragen, wordt uitgenoodigd zijn gedachten op papier te zetten en ter ken nis van de jury te zenden. Inzendingen, bij voorkeur vergezeld van teekeningen of schetsjes, onder motto, te geschieden vóór 1 October 1941 bij het Centraal Instituut voor Industrialisatie, Bezuidenhoutscheweg 81, 's Gravenhage. De uitspraak van de jury zal worden ge publiceerd. onder meer in het weekblad „Economische voorlichting", waarna inzen ders worden verzocht zich bij het C.I.V.1. bekend te maken. BINNENLANDSCH NIEUWS. NIEUWE AARDAPPELBON. BON GOED VOOR 1'/. KG. 's-Gravenhage, 21 Aug. De secretaris generaal van het Departement van Landbouw en Visscherij maakt bekend, met verwijzing naar hetgeen dezer da-' gen is verband met de distributie van aardappelen is gepubliceerd, dat gedu rende het tijdvak van Vrijdag 22 Au gustus tot en met Zaterdag 30 Augustus a.s. de met „32 reserve" gemerkte bon van de bonkaart „diversen" recht geeft op het koopen van l"2 kg. aardappelen. BAKKERSWAGENS GEPLUNDERD. In den laatsten tijd is het in Den Haag meermalen voorgekomen, dat bak kerswagens, en zelfs ook bakkerswin kels werden bestormd door groepen per sonen, die de broodbezorgers ertoe dwon gen, zonder aflevering van bonnen, brood te verstrekken, of die het brood gewoon wegnamen. Een enkele maal geschiedde zulks ook zelfs zonder beta ling. door de leden deed gaan. ,,Mijn kind Mijn arm, lief, eenig kind!" riep hij op hartverscheurenden toon. O, mijn God, mijn God, wat straft Gij mij vreeselijk En hij sprong in wilde vertwijfeling op, om naar zijn dochter te snellen, maar de geneesheer plaatste zich snel voor de deur en belette hem, aan zijn voornemen gevolg te geven. „Wilt gij uw kind levenslang ongelukkig maken vroeg hij streng. ,,0, het is alles mijn schuld jammerde de baron, in wilde wanhoop de kamer op en neer stormende, „ik heb haar in dien toestand gebracht door haar die tijding me de le deelen Vervloekt zij het oogenbiik, waarin de gedachte bij mij opkwam, dat te doen Ik ben de schuldige, ik alleen Vloek over mij, rampzalige En hij rukte zich in zijn ontzettende smart de haren uit het hoofd en sloeg zich als een razende met de vuisten op de borst. Tevergeefs maande de geneesheer hem tot kalmte aan hij ging voort met zichzelf le beschuldigen als den bewerker van hel ongeluk zijner dochter en rende als dol door de kamer, tot hij eindelijk uitgeput neerzonk en roerloos bleef liggen. De geneesheer trad haastig nader en boog zich over hem heen. ,,'t Is niets", mompelde hij na eenige oogenblikken toen opende hij de deur, schelde om eenig bedienden en gaf bevel, hem onmiddellijk te roepen, als de baron weer bijkwam, waarna hij zich ijlings weer bij zijn collega voegde, onder het heengaan nogmaals zacht fluisterend: ^.Arme vader!" HOOFDSTUK VI. Het was andermaal zomer geworden. De In verband hiermede, heeft de Haag- sche hoofdcommissaris van politie thans een ernstige waarschuwing tot de be volking gericht, waarin hij zegt, dat dergelijke daden niet alleen indruischen tegen alle sociale gevoelens, doch even eens gelijk te stellen zijn met plunde ring'. Het politiepersoneel heeft dan ook de opdracht ontvangen, tegen zulke handelingen op de meest strenge en krachtdadige wijze op te treden en deze, indien noodig, met de wapens te belet ten. Tevens worden voor de schuldigen langdurige gevangenisstraffen in uit zicht gesteld. JONGE BOEFJES IN OOSTZAAN. Met gestolen geld nair de Zaandammer kermis. Tijdens afwezigheid van den groen-' tenhandelaar P. H. en diens echtgenoo- te, hebben de beide 11-jarige broertjes V.. in samenwerking met nog een paar schoolmakkers, in den vooravond van Donderdag j.1.. ingebroken in de woning van H. Door middel van een raam kon een der knapen het huis binnenkomen, waarna hij een deur in de aehterschuur wist te ontgrendelen. Daarop onder zochten de jongens het huis, waar zij in de winkellade en in een dressoirkast veel kleingeld en bankpapier vonden. Het bankpapier, ruim honderd gulden, lieten zij onaangeroerd, maar van de muntspecie namen zij ongeveer 150 gul den mee. In tusschen stonden twee jongens bui ten op den uitkijk om bij eventueel on raad te waarschuwen. De buit werd daarna verdeeld, waarop ieder naar huis ging. Den volgenden dag zijn de vier knapen, met nog een vijfden school jongen, die tot stilzwijgen werd ver plicht over de aanwezigheid van het vele geld, na schooltijd naar de Zaan- damsche kermis gegaan, om daar het geld te verteren. Voor dien tijd hadden ?ij reeds bij een bakker ter plaatse ee nige inkoopen gedaan en eenige zilver bonnen van f 2.-50 ingewisseld. Dit wek te den argwaan van den bakker op, die de politie van het geval in kennis stel de. De gemeenteveldwachter van Oost- zaan haastte zich naar Zaandam, waari hij de knapen in een draaimolen aan trof. Bij fouilleering kwamen er nog 75 gulden voor den dag. Uit het verhuur bleek voorts, dat ongeveer twintig gul den was verteerd. Een der jongens wist tijdens de aanhouding heimelijk te ont komen. Hij begaf zich hardloopend naar Oostzaan terug, naar den tuin achter zijn ouderlijke woning, waar hij vijftig gulden had verstopt. Vlug bracht hij dit geld naar de vrouw van den bena deelde H. terug. Het bleek, dat deze jongen des mid dags dit geld niet kon meenemen naar de kermis, omdat zijn moeder buiten in de nabijheid van de plek, waar het geld was verstopt eenig huishoudelijk werk zat te verrichten. De politie heeft van een en ander pro cesverbaal opgemaakt. ZES ARRESTATIES TE DEN HELDER. Tal van diefstallen gepleegd. Door de gemeentepolitie te Den Hel der werden een zestal personen gearres teerd, die worden verdacht zich aan aen groot aantal diefstallen in deze ge meente te hebben schuldig gemaakt. Alles wat van hun gading was werd meegenomen. Een bepaalde voorkeur bleken zij niet te hebben. Zij zijn naar Alkmaar overgebracht en voor den offi cier van justitie geleid. DE KRUISTOCHT TEGEN HET ONGELOOF. Dezen kruistocht is Adolf Hitier begonnen, toen zijn weermacht de Oostelijke grenzen van Cuitschland overtrok. Een kruistocht tegen het ongelooi. dat is de veldtocht in het Oosten en daarom juist heeft deze veldtocht de volle sympathie en medewerking van alleni die het wel meenen met het geloof. Het feit, dat de bolsjewistische machthebbers kerken hebben ver woest, priesters hebben doodgemar teld, het geloof hebben bespot, kort om, dat zij alles wat ons heilig is met den ondergang hebben bedreigd, dit alles dwingt ons tegen hen den strijd aan le binden en dezen voort le zetten, totdat hel bolsjewisme van den aardbodem zal zijn weggevaagd. Aan dezen kruistocht tegen het ongeloof dient een ieder, die zich chrisleD noemt deel te nemen. De jongeren metterdaad, zij die le oud zijn, door het versterken van het thuisfront. Afwachten is een misdaad. Tegen werken is verraad ten opzichte van christendom, beschaving en cultuur is volksverraad ten opzichte van ons volk, is landverraad ten opzichte van ons vaderland. Aan den kruistocht tegen het onge loof nemen, behalve de Duitsche Weermacht en de verbonden legers van Finland, Hongarije, Roemenië en Italië, de legioenen uit alle beschaafde landen van Europa en reeds duizen den Nederlandsche mannen deel. Bin nenkort vertrekt weer een contingent naar het Oosten. Laten zij, die er aanspraak op maken Nederlander te zijn, beseffen, dat zij dan ook plich ten le vervullen hebben, laten zij zich aanmelden bij het Vrijwilligerslegioen Nederland Koninginnegracht 22, 's Gravenhage. leeuwerik jubelde weer hoog in de lucht Iaat de vroeger zoo heerlijke, zachte boven de groene velden het bosch prijk te opnieuw met zijn schoonsten dos; en de rozen in het laantje achter het kasteel ver vulden wederom de lucht met de heerlijk ste geuren. Alles had daarbuiten weder hetzelfde aanzien, als een jaar geleden, doch op het kasteel was een geheele verandering ge komen. Geen vroolijke lach klonk meer door de ruime zalen geen vlugge tred werd meer gehoord in de breede galerij, en geen bedrijvig heen en weer loopen der bedien den verbrak langer de sombere stilte in dc prachtige vertrekken. Het gansche kasteel was als uitgestorven. 'De oude Marianne had zich de oogen bij na blind geschreid en zat nu geheeie dagen eenzaam in haar kamer zij kwam alleen des morgens en des avonds bij de freule, om haar bij hel aan- en uitkleeden behulp zaam te zijn het overige van den dag bleef haar ongelukkige meesteres voor ie dereen, behalv haar vader, onzichtbaar. Helaas Wat de dokter gevreesd had, was maar al te zeer werkelijkheid gewor den. De plotselinge ontroering, de geweldige schrik hadden Johanna in een zware ze nuwziekte gestort, en het ergste, wat den mensch kan treffen, was haar deel ge worden. Tevergeefs had de ongelukkige baron de bekwaamste geneesheeren bij zijn kind ontboden tevergeefs had hij schatten beloofd aan hem, die haar zou ge nezen niets was onbeproefd gelaten, doch de kunst was machteloos. Het was een aandoenlijk en tevens ver schrikkelijk schouwspel, het eertijds zoo schoone meisje daar ter neder zien zitten. Een doodelijke bleekheid lag over haar ge gelaat dc vroeger zoo heerlijke, zachte oogen, welke tot in de ziel schenen door te dringen, stonden nu dof en flauw of schitterden somtijds met een vreemden glans en hadden in zulke oogenblikken een sombere, wilde uitdrukking, die iemand on willekeurig huiveren deed. Doch wat misschien wel het ergsts voor voor rampzaligen vader was, geen woord, geen enkel woord was ooit weder over haar lippen gekomen sinds dien vreeselijken dag. Zij klaagde of weende nimmer zij lachte evenmin, en zelfs in den slaap had men haar nooit een klacht hooren uiten, geen zucht hooren slaken. Zij was altijd stil en somber en kon uren achtereen bewe- genloos in een hoek der kamer in elkander gedoken zitten, als een steenen beeld, koud en onverschillig omtrent alles, wat ron dom haar voorviel. De baron had ontelbare malen beproefd, haar aan het spreken te krijgen, door haar op den liefderijksten toon te vertellen van haar moeder, van haar vader, van Walter zelfs vergeefs, altijd vergeefs I De onge lukkige scheen zich niet het allerminste le herinneren, en eindelijk had ook haar vader zijn pogingen opgegeven. Met een bloedend hart hield hij nu bijna onafgebroken zijn kind gezelschap ge heele dagen zat hij bij haar, haar hand in de zijne, of zacht haar schoone lokken stree lend, en menigmaal plotseling in bittere tranen uitbarstende. Dan hief de arme krankzinnige lang zaam het hoofd op en vestigde haar vreemd glinsterde oogen als met een verwonderde, bijna vragende uitdrukking op haar vader; doch in het volgende oogenbiik had zij haar vorige houding hernomen en zat weer roerloos, als altijd. Slot volgt.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1941 | | pagina 1