32e JAARGANG ZATERDAG 30 AUGUSTUS 1941 No. 99 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN ELKAAR VINDEN. HET LOT No. 128713. WIERINGER COURANT Hoofdredacteur Corn. J. Bosker, Wieringen. Verschijnt eiken Dinsdag, Donderdag en Zaterdag. Abonnementsprijs per 3 maanden f 1.30. AD VERTENTIëN Van 1 5 regels f 0.60 Iedere regel meer f 0.12 UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telefoon Intercomm. No. 19. TER OVERDENKING. Het woord „moeder" is het eerste dat ons hart uitspreekt vóór dat onze mond het geleerd heeft. Daar zijn van die herinneringen, wel ke de smart als met een gloeiend ijzer in onze ziel brandt. Een zware ziekte geneest kleine kwalen, een groot verdriet doet kleine zorgen vergeten. Wie zich zelf kan b e oordeelen zal anderen niet licht ver oordeelen. Het is nóg Augustus, de maand, waar-, in wij somtijds nog zooveel zomersche genoegens mochten smaken, mochten genieten van heerlijke wandelingen door bosch en beemd, van een volle rijke oogst op 't veld, kortom van alle lust en leven. Dit jaar gelijkt het of alles in de boei en van regen en wind is geklonken, of alles van kilheid en somberheid moet getuigen, en 's levens lasten daardoor nog zwaarder vallen te dragen, en me nige verzuchting zal weerklinken „Waartoe dit alles Het is goed, dat wij die vraag stellen, maar dan tegelijkertijd pogingen doen daar een antwoord op te vinden, dat wij „zoeken" Want is het niet zoo, dat in tijden van overheerschende zichtbare harmonie, wij overmoedig en zelfzuchtig FEUILLETON. ROMAN VAN: VICTOR VAN DUKE. 2.) Ach, wat had zij vannacht toch heer lijk gedroomd Zij had in een vreemd land gewoond, onder palmen en bloei ende bloemen. En zij was rijk geweest, ontzaglijk rijkZij had een staf van bedienden om zich heen gehad, die ie- deren wensch van haar vervulden. Zij droeg kostbare kleeren en prachtige sieraden. De mannen hadden haar ver wend, hadden aan haar voeten gelegen knappe, interessante mannen niet zulke ais Arnold Bekker, de facturist of als Frans Mulder, de kassier. Neen, zul ke mannen als men op het witte doek te zien kreeg. Ach, waarom was dat alles maar een droom geweest Waarom was zij zoo arm, dat zij door handenarbeid haar brood moest verdienen Waarom was zij een wees, zonder ouderhuis, zonder fa milie Haar vader was ambtenaar geweest en had door een ongeluk het leven ver loren. Haar moeder had als weduwe een tamelijk goed pensioen gehad, tot zij plotseling ziek werd en na eenige dagen haar man in het graf volgde. Leny was door haar moeder tamelijkJ verwend geworden, ook toen zij reeds een betrekking had. Als zij 's avonds van kantoor naar huis kwam, was het gezel- j lig moeder en dochter hadden een heerlijk leventje geleid. Nauwelijks twintig jaar oud stond Le ny alleen op de wereld. Hoewel zij veel verdriet had om den dood van haar moeder, was zij toch verstandig genoeg worden, wij de hoeken niet zien en het onharmonische tot meestal onzicht baar toe is terug gedrongen Dat wij dan meenen alles alléén te kunnen, en de genietingen voor ons zelf te moe ten opeischen zonder rekening te hou den met onze medemenscheh. Maar als we op een eenzame weg tegen storm en regen optornen, als don kere wolkenmassa's over ons heen jagen, dan voelen we onze kleinheid, en zoeken we naar iets, dat onze eenzaamheid kan helpen verlichten. Als bij opwelling groe ten we een vreemdeling die ons tegen komt, of zullen we trachten een gesprek aan te knoopen, om „samen" verder te gaan en als de ander een last draagt, die ons te zwaar lijkt, zullen we pro- beeren die over te nemen, en we tornen „samen" op en het valt ons lichter. Ik zag een groep arbeiders zich in de vroegte per fiets naar hun werk spoe den. Op eens knapt er een band De groep staat stil in volle kameraadschap. Eén neemt de man achter op, de ander neemt de fiets naast zich, en voort gaat 't weer Hier was geen sprake van langdurig overleg hier was het „elkaar vinden" een ongeschreven wet." Waarheid is, dat het harde en het zachte beide tot het leven behooren uit onpeilbare diepte komen ze naar vo ren en eerst in hun samentreffen doen ze iets van den zin van het leven lich ten. Het aanvaarden van beiden, doet ons onze „medemenschen vinden," en met elkander optrekken, samen de lusten genietende en de lasten dragende, die 't leven ons oplegt. rt~ BINNENLANDSCH NIEUWS. ARSENICUM IN DE THEE. Gepoogd zijn vrouw te vergif tigen. De Haagsche politie is, dank zij een waarschuwing van medische zijde, een ern stige vergitigingszaak op hel spoor geko men, welke een 58-jarige vrouw te Sche- veningen bijna het leven had gekost. Toen de hulp van den arts voor deze vrouw werd igeroepen, was haar toestand zorgwekkend. De verschijnselen wezen op vergiftiging door middel van arsenicum. Daar de patiënte zich niet bewust was, op een of andere vvijze arsenicum tot zich te hebben genomen, werd aan misdadig opzet van derden gedacht. De vrouw, F. II. W. geb. N. werd ter verpleging in hel gemeentelijk ziekenhuis aan den Zuidwal opgenomen en inmiddels werd Zondag j.1. de politie van een en an der in kennis gesteld. Deze ging Zondagavond over tot aan houding van de 33-jarige méj. C. S., die als huishoudster reeds geruimen tijd bij Mw, W. inwoonde. Uit hel verhoor van de huishoudster kon worden opgemaakt, dat op haar aanraden de echtgenoot, de 55-jarige F. II. W„ se dert enkele maanden telkens een zeer ge ringe dosis arsenicum toevoegde aan de thee, welke des ochtends voor zijn vrouw bestemd was. Daarop werd Maandagochtend j.1. ook de echtgenoot gearresteerd. Beiden hebben thans in hoofdzaak be kend. Omtrent het motief tot deze vergif- tiging is het onderzoek echter nog gaande Hel meest voor de hand ligt de veronder stelling eener ongeoorloofde ver houding tusschen den echtgenoot - die werkzaam is als huismeester - en de huis houdster. De toestand van Mw. \V. is thans van dien aard, dat geen direct levensgevaar meer aanwezig is. Echtgenoot en huishoudster worden in verzekerde bewaring gehouden. Auto te water gereden. Inzittenden gered. Dinsdag had te Wildervank bij de Acht tiende laan een ernstig ongeval plaats. Uit de laan kwam per fiets Mw. K. Op hetzelfde moment passeerde, komende uit de richting beneden-Winschoten^ een vrachtauto. Doordat Mw. K. vermoedelijk de auto te laat opmerkte, was een botsing c-nvermijdelijk. De chauffeur trachtte dit nog te voorkomen, waardoor de auto met de beide inzittenden in het water terecht kwam. Mw. K. werd eveneens in het wa ter meegesleurd. De chauffeur bevrijdde zichzelf en zijn medepassagier en trok daarna ook Mw. K. uit het water. Het slachtoffer bloedde erg en werd in het huis van den hee S. binnengedragen, waar direct medische hulp werd verleend. Bij na der onderzoek bleken de verwondingen ge lukkig nog al mee te vallen direct le vensgevaar is niet aanwezig. De chauffeur en de mede-inzittende kwa men er met schaafwonden af. De auto werd later op het droge ge bracht. POSTAMBTENAAR IN ARREST,. Hij stal aangeteekende stukken. Duizenden -guldens buitgemaakt. Reeds verscheidene maanden - het be gon in April j.1. - werden aan het spoor wegpostkantoor Centraal Station te Am sterdam aangeteekende zendingen ver mist. Het aantal was weliswaar niet groot - slechts af en toe verdween er een - maar het viel op, dat het steeds zendingen wa ren met aangegeven geldswaarde, welke ten tamelijk groot bedrag aan bankpapier bevatten, bijv. f 1CC0 of meer, die niet op de plaats van bestemming kwamen. Aanvankelijk viel de verdenking op een ander dan degene, die later bleek de dader te zijn. Het onderzoek, dat door de recher che werd ingesteld, bracht echter de on schuld van den eersten verdachte aan he' licht en tevens, dat de thans gearresteerde ambtenaar -aanzienlijke uilgaven deed, wel ke zijn salaris hem niet konden veroorlo ven. Dit deed de verdenking op hem val len, hoewel hij niet op de afdeeling aange teekende stukken werkzaam was. Zijn gan gen werden nauwkeurig nagegaan en het bleek^ dat de man sommige uitgaven met groot bankpapier betaalde. Met behulp van gemerkte bankbiljetten slaagde men cr tenslotte in, den dief te ontmaskeren, waarna hij werd gearresteerd. Hoeveel de ambtenaar, die 39 jaar is, in het geheel verduisterd heeft, kon nog niet j worden achterhaald, doch vermoedelijk zal 1 dit een eaanzienlijk bedrag zijn. Gnze correspondent te Zaandam deelt I nog mede, dat korten tijd geleden uit Zaandam een aangeteekende brief msl f 72C0 naar Haarlem werd verzonden. Ook deze brief is nooit terecht gekomen. Waar schijnlijk is hij ook te Amsterdam gestolen. Alg. Handelsbl. 1 I I W.A.-VERGADERING TE UTRECHT. j De N.S.B.-persdienst meldtDinsdag- j avond is te Utrecht een W.A.-vergade- ring gehouden. Commandant Zondervan wees in zijn rede op den groei van de beweging en dientengevolge ook de op geweldige uit breiding, die de W. A. heeft ondergaan. Aan alle kanten moesten wij echter onze weermannen afstaan. De S.S., het N.S.K.K., de Nachrichtentroepen, het Vrijwilligerslegioen Nederland, zij alle eischten honderden weermannen op. Nu het de wensch is van den leider, dat er een W.A.-regiment naar het Oost front vertrekt, zullen er wederom 3000 weermannen uit Nederland weggaan. Daarom heeft de leider thans ook het bevel gegeven, dat er voor de manne lijke leden der beweging tusschen 18 en 40 jaar W.A.-dienstplicht zal be staan. Elke man moet goed begrijpen. dat het een groote eer is om in de W.j A. te worden opgenomen. Elke weerman 1 moet het tevens als een voorrecht be-1 i schouwen om mee te marcheeren met het W.A.-regiment aan het Oostfront.) Later zult gij met trots kunnen getui-1 te sluiten voor den strijd tegen het goddelooze bolsjewisme, tot behoud van onze christelijke beschaving en besloot zijn rede met de aansporing tot de aan wezigen om onzen leider Mussert in trouwe te volgen op het pad, dat hij ons wijst. In Zeist sprak de opperheerbanleider Van t' Hof in denzelfden geest. VERDWENEN KIND TERUG VONDEN. Dinsdagmiddag ging mevr. B., wonen de aan den Stetweg te Castricum, met haar 4-jarig dochtertje naar de duinen aldaar om wat bramen te plukken. Te ongeveer 4 uur werd de kleine vermist. De politie werd met het geval in kennis gesteld, waarna deze met behulp van jachtopzieners, personeel van de pro vinciale duinterreinen en een aantal burgers er op uittrok om de- verdwenen kleine te zoeken. Tot middernacht wa ren de pogingen vruchteloos. In den vroegen morgen hervatte men het zoe ken, dezen keer met méér succes, want om kwart vóór zeven vond men het kind slapende in „de Zeeduinen". Men kan zich de blijdschap der ouders indenken na een angstigen nacht te hebben door gemaakt. PROVINCIAAL NIEUWS. AARDAPPELEN IN BESLAG GENOMEN. Bij een door ambtenaren van den C.D.D. gehouden controle v/erden bij een twaalftal arbeiders, in de werkverschaffing te Wieringemeer werkzaam, aardappelen in beslag genomen, van hoeveelheden vari ërende van 15 tot 25 Kg. Proces-verbaal werd tevens tegen de overtreders opge maakt. Motorfiets met generator De heer Jan Martin te Eergen rijdt mo menteel met een motorfiets met generator. Voor zoover ons bekend, is hij in onze om geving de eerste die een dergelijke motor fiets berijdt. Alkm. Crt. gen, dat ook Nederland zijn deel heeft i gehad aan den strijd in het Oosten.' Onze inzet in het Oosten zal voor den Führer het beste bewijs zijn, dat Ne derland waard is vrij te zijn. Commandant Zondervan wekte ten slotte de aanwezigen op. om zich aan om alleen door het leven te gaan. Zij was niet zoo sentimenteel om aan de ouderwetsche meubelen van haar ouders te blijven hangen, waarmee zij toch niets kon uitrichten, want zij verdien de toch niet genoeg om een eigen wo ning te kunnen betalen. Daarom had zij alles verkocht. Lang had het geld, dat zij ervoor ontvangen had, niet ge duurd, heel gauw was het verbruikt. Nu had zij niets anders, dan hetgeen zij verdiende. Het was weinig, doch zij kon er juist van rondkomen. Maar prettig was dit leven niet, daarvan was Leny volkomen overtuigd. „Juffrouw Winter, of U bij den direc teur komt." De stem van Hendriks drong opeens tot haar door. Zij had stil voor zich uit zitten typen en daarbij haar gedachten den vrijen loop gelaten. Zij keek den' jongen verschrikt aan, maar snel was< zij zichzelf weer meester en stond op,' om naar den directeur te gaan. Even later stond zij in het heiligdom,' in het privé-kantoor van Albert Visser, directeur-eigenaar van de fabriek. „Goeden morgen, mijnheer Visser." „Goeden morgen, juffrouw Winter. Ik heb verschillende brieven en stukken te' dicteeren. Gaat U zitten." Leny had aan een kleinen tafel plaats genomen en keek vragend naar den directeur, die rusteloos de kamer op en neer liep. Albert Visser, was een kleine oude heer, die zeer goed was voor zijn perso neel, maar ook heel streng kon zijn, ais zijn bevelen niet precies werden opge-| volgd.. Hij liet geen enkele nalatigheid over zijn kant gaan, daarom alleen alj niet. omdat hij zichzelf ook geen enke-i le nalatigheid veroorloofde. Meestal stond zijn gezicht ernstig, hij. had een taaie wilskracht en was gewend zijn doel zeker te bereiken. Zijn oogen waren verstandig en helder. „Eerst moeten wij aan Nieboer schrij ven, de directeur van de hoenderfokke rij. Ik heb gehoord, dat hij met de af rastering niet heelemaal tevreden is, schrijft U hem dus De directeur wilde juist met dicteeren beginnen, toen er aan de deur werd ge klopt. Theo, de achtentwintigjarige zoon van den directeur, een goed gekleede jonge man in sportcostuum kwam binnen. Lachend boog hij even voor de kantoor juffrouw en gaf daarna zijn vader een hand. „Neem me niet kwalijk, vader, dat ik U onder kantoortijd even lastig val. maar deze brief heeft haast." Hij reikte zijn vader een brief over. en toen deze hem opmerkzaam door las, praatte Theo even met Leny, die hij af en toe wel eens in een bioscoop had gezien. „En, hoe vond U de laatste Brooks- film De filmster was een mooie vrouw, vindt U niet Trouwens, ik vind, dat U wel een beetje op haar lijkt," zei hij, terwijl hij het meisje oplettend aankeek. „Hè, meneer Visser, daar heb ik ook niet veel aan, ik ben toch maar steno typiste „Zoudt U een filmster willen zijn „Dat behoeft U niet te vragen, dat is vanzelfsprekend. Filmster zijn is toch zeker iets heel anders dan steno-typis te." „Dat is zeker, juffrouw Winter. Maar alle meisjes kunnen nu eenmaal geen filmsterren worden Hoe zouden wij dan het werk op kantoor klaar krijgen Een bekwame steno-typiste is toch ze ker ook wat waard Ja, maar het is van het noodlot toch niet billijk, dat de een zoo ontzaglijk veel geluk heeft, terwijl het een ander zoo slecht gaat. Het zou tenminste een beetje gelijkmatiger verdeeld kunnen zijn." „Zoo, juffrouw Winter, wat hoor ik daar Bent U niet tevreden met Uw lot Wat zou U eigenlijk beginnen, als U op staanden voet rijk werd Zoudt U dadelijk trouwen „O, neen, dat het allerminste Op dat oogenblik was Albert Visser klaar met het lezen van den brief en wendde zich tot zijn zoon. „Nou, Theo, dat is heel erg voor je vriend. Die arme Guus ban er niets aan doen, dat hij in zoo'n moeilijk parket gekomen is. Maar ik kan hem niet helpen. Ik ben niet zoo rijk, dat ik een zoo groot bedrag in een van te voren reeds verloren zaak kan steken. Dat zou gelijk staan met het geld uit het raam te gooien." „Maar vader Guus zit zoo in de klem En hij is zoo'n fijne kerel." „Dat weet ik wel, en voor Guus zelf doet het me ook verdriet, maar ik kan toch niets voor hem doen." „Dan moet hij het landgoed verkoo- pen, er blijft hem niets anders over. Gaat het heusch niet, vader, kunt U hem werkelijk niet helpen „Je kent me toch Theo, als ik ergens een uitweg voor hem zag, zou ik hem zeker helpen. Maar mijn geld is voor dit geval niet meer dan een druppel op een gloeiende steen. Hij zou even .ge holpen zijn, maar dan zat hij weer in de zorg. Het goed is zwaar belastmen zou van meet af ^an de zaak moeten herzien en daarvoor heb ik geen geld genoeg beschikbaar. „Misschien hebt U gelijk, vader. Maar ik vind het jammer voor het mooie landgoed. U moet het huis eens zien, en het park, de weiden, de velden, de prachtige bosschen „Dat kan allemaal wel waar zijn, jon gen, ik kan heusch niets voor hem doen. Maar het is goed, dat je juist hier bent, want ik moet even met je praten." Visser keerde zich naar Leny en zei „Ik zal U straks wel dicteeren, juffrouw Winter. Ik laat U wel roepen." Leny stond op en verliet de kamer, onderwijl een medelijdende blik op Theo werpend. Nu kreeg hij er weer van langs voor zijn geboks, en hij zou een harden dobber met zijn vader heb ben. Maar, hij was een stijfkop, mis schien zou hij het wel winnen. Albert Visser wachtte even tot de deur achter het meisje gesloten was en be gon toen „Theo. ik moet je zeggen, dat ik hee lemaal niet over je tevreden ben. Je denkt aan niets anders dan aan boksen, al het andere is je onverschillig. Je be kommert je heelemaal niet om de fa briek. Dat gaat zoo niet langer. Je bent mijn eenig kind en mijn opvolger. Je zult eindelijk moeten beginnen met je in de fabriek in te werken en het bedrijf te leeren kennen. Het is schandelijk om je kostbaren tijd met die onzin als bok- sente verknoeien." „Onzin Maar vader, hoe kunt U dat zeggen En dat tegen mij, de aanstaan de kampioenbokser „Luister eens mijn zoon. Zoolang het niets anders was dan een sport, goed. Maar nu ik gemerkt heb, dat je er over denkt, van het boksen je beroep te ma ken, nu kan ik het verder niet meer rustig aanzien. Daar moet bijtijds een stokje voor worden gestoken. En ik zeg je in vollen ernstafgeloopen daarmee, vandaag nog Ik heb er nu genoeg van Theo Visser was bleek geworden. Dat harde bevel van zijn vader kwam heele maal onverwachts. „En als ik nu met alle geweld bokser wil worden, vader Als ik nu eenmaal geen koopman ben vroeg hij. „Dan houdt alles op. Ik geef je tot vanavond tijd om te overleggen. Je kent mijn standpunt. Je kunt op je ge mak bij jezelf te rade gaan of je je daar naar wilt richten of niet. Ik verwacht vanavond je beslissing." (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1941 | | pagina 1