NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
HERFST.
HET LOT No. 128713
No. 105
WIERINGER COURA
Hoofdredacteur
Corn. J. Bosker, Wieringen.
Verschijnt eiken
Dinsdag, Donderdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs
per 3 maanden f 1.30.
AD VERTENTIëN
Van 1 5 regels f 0.60
Iedere regel meer f 0.12
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telefoon Intercomm. No. 19.
kon uitroepen „Goud, o Je zoudt er
wel van willen roven."
Prachtige herfsttinten. We kennen
ze ook in het menschelijk leven, als wij
ze maar willen zien, als wij er ons maar
aan willen koesteren. Die levens met
rijke ervaring, die ondanks vele stormen
zichzelf zijn gebleven, bij wien het Gods
vertrouwen is gerijpt, tot een diepte,
die wij niet kunnenpeilen," ze zijn voor
ons in vreugdevolle, maar vooral ook in
donkere dagen een richtsnoer en een
baken, die wij niet kunnen en niet mo
ren ontberen.
Gelukkig de mensch, die zoo de herfst
des levens wil zien en mag beleven.
TER OVERDENKING.
De bëloonjng van een weinig goed te
hebben gedaan is het verlangen in zich
te voelen nog meer en beter te doen.
Geen geluk is
nuttigen arbeid.
bestaanbaar zonder
Wilt gij een merisch kennen, zie hoe
hij lief heeft en hoe hij treurt.
De liefde is een bloem, die haar na
tuur ontleent aan den grond, waaruit
zij opschiet.
Daar klautert het licht
Wat mooi gezicht
Door de takken naar boven
't Is allemaal louter
Goud, o je zoudt er
Wel van willen roven
DE HERFST. Ze is in aantocht en een
beklemmend gevoel komt over ons, als
we oppervlakkig bedenken, dat deze zo
mer, met veel donkere dagen, zoo gauw
is voorbij gevloden en nu aanstonds de
wereld weer dor en kaal voor ons zal
liggen.
We schrijveji met opzet „oppervlak
kig" bedenken, want ook in de herfst
met al haar prachtige tinten zit iets
warms en iets moois, waaraan we ons
kunnen verkwikken.
Voelen we niet welk een prachtige
harmonie er is tusschen die wolkenmas
sa, daar boven ons, en daar beneden,
die schakeering in de natuur, van groen
en goud- en zilver-gebladerte, afgewis
seld door een bloemenrijk, zoo schoon,
dat onze dichter Adama van Scheltema
FEUILLETON.
ROMAN VAN
VICTOR VAN DUKE.
DIKKE BOEKEN.
„Eigenaardig'' - zei een boekhandelaar
is dezer dagen, toen wij met hem spra-
ken over de papierschaarschle - „eigen
aardig dal het publiek zoo heel veel
hecht aan dikke boeken. Niet alleen jon
gens nn meisjes doen dit [zij vooral), maar
ook zeer vele ouderen. Men wil een flink I
boek, een boek dal weegt op de hand, 'n I
boek als een turf desnoods, dan heeil men
den indruk dat men iets krijgt voor zijn
duiten." - „Maar het kleine, dunne goed-
koope boek gaat er toch ook wel in -
.Zeker, doch dan voornamelijk als reis
lectuur, als lectuur onderweg, dat men ge
lakkelijk in den zak kan steken, en in
bepaalde pauzes lezen. Doch voor een boek
thuis wil men in den regel iets diks heb
ben. Zelfs al is de inhoud van het dunnere
precies gelijk en de drpk volkomen duide
lijk, en de afwerking even netjes, dan
nog geeft men aan het, dikke boek de
voorkeur. Vandaar dan ooky de gebruike
lijke uitgeverslerm een boek opdikken, j
door de keuze van hel papier en door hel
beeld, de verdeeling van de bladzijde.^
Het is zelfs zoo, dat vele menschen veel
liever een heel dik boek hebben in één
deel, dan precies hetzelfde in twee dee-
len, ook al is het eerste wat moeilijker
hel gebruik." Welk een sensatie was
indertijd de verschijning van ,De Klop
op de Deur" alleen reeds om zijn dikte
r dan 1CG0 bladzijden. Een roman-uni
cum in Nederland hoe heerlijk dik I
H. Post.
BlWÉNLMDSCH NIEUWS
KOLENICAARTEN VOOR PENSION
EN KAMERBEWONERS
Worden deze maand te buuner
beschikking gesteld
In de kringen van pension- en kamerbe
oners heerscht eengc ongerustheid over
het feil, dat zij nog steeds niets over hun
brandstoffen voor den a.s. winter hebben
geboord. Hel Vaderland verneemt thans
echter van officieele zijde, dat zeer bin
nenkort, in elk geval nog voor het einde
der maand, ook deze categorie in het be
zit van de noodige kolenbonnert zal wor
den gesteld. Bijzonderheden omtrent hoe
veelheden, eenhede kon men op het
oogenblik nog riie-- i.iededeeien.
Voorts is er nog een categorie, die op
toewijzing wacht bestaande uit de men
schep die centrale verwarming hebben
en die extra bonnen moeten hebben voor
kantoorlokalen. winkels, lesruimten e.d.
De hiervoor vereisente bonnen zullen de
volgende week bekend gemaakt worden,
zoodat ook zij zich niet ongerust behoe
ven te maken.
SLACHTOFFFR VAN ZIJN IJVER
Een radiomonteur zou Donderdag in de
vroegte in de Rozenboomsteeg te Amster
dam bij een caféhoudster een defect ra-
dotoeslel herstellen, aldus meldt de el.
„Als je nu morgen om acht uur komt,
ben ik er niet, maar dat is geen bezwaar
had de kasteleines gezegd. „Hier hef* je
de sleutel van de deut^ je komt er dan
zelf wel in"
In plaats van op het afgesproken uur
verscheen de monteur 's ochtends al te
half vijf in de Rozenboomsteeg. Hij open
de de cafédeur en liep dadelijk naar het
toestel om dat te gaan nakijken.
Een buurman, ook caféhouder, hoorde
wat gestommel en meenende, dat naast
hem dieven waren, kleedde hij zich snel
aan óm poolshoogte te gaan nemen.
Hij zag licht pat was verdacht.
Flauw schijnsel van een zaklantaarn en
daarin de schim van 'n man, Een dief
Het kon niet anders. In spanning volgde
de caféhouder een tijdje de beweging
van den indringer en toen nam hij een
kloek besluit. Voorzichtig opende hij de
deur en snelde toen met vaart op den ke
rel af. Wat moet je hier
De radio maken..
Ja, ja, die praatjes kennen we. Ga maar
eens mee.
Gf- de monteur nu bij hoog en bij laag
bezwoer, dat hij werkelijk besteld was
de radio te maken, de caféhouder was
niet te overtuigen.
Met zijn sterke knuisten greep de kaste
lein den armen monteur bij zijn kraag en
bracht hem over naar hei politiebureau
aan het Singel, waar de rechtschapen man
lot tien uur moest blijven. Toen eerst was
de politie er in geslaagd de caféhoudster
op te sporen, die het geval tot klaarheid
bracht.
DE W.A.-D1ENSTPLICHT EN HET
W.A.-REGIMENT.
Aan een mededeeling van den Vers-
dienst van de N. S. B. ontleenen wij, dat
het feit dat de leider van de N.S.B. den
W.A.-dienstplicht voor mannelijke le
den van" 18 tot 40 jaar heeft ingesteld
en de vorming van een W. A.-regiment
voor het Oostfront in het uitzicht heeft
gesteld, het gerucht hee£t doen ontstaan
als zouden zij, die zich voor den W. A.-
dienst hebben gemeld automatisch in
het regiment worden opgenomen.
Dit is onjuist, zegt de mededeeling
De leider heeft tot nu toe steeds ver
zocht iets te doen, thans echter heelt
hij het dienstnemen in de W.A. v e r-
p i f c h t gesteld. Het dienstnemen in
het W.A.-regiment is echter volkomen
vrijwillig en een zaak, die ieder met
zichzelf moet uitmaken.
BÜITENLANDSCH NIEUWS.
Als bciooning tien krijgsgevangenen
viijgelalen.
Rijssel, II Sept. A.N.P. In het gebied
van St. Gmer in het departement van
Calais is kortgeleden een Duitsche vlieger
officier omgekomen. Eerst kon men zijn
lijk niet vinden. Het getuigt voor de
loyale houding der bevolking van hei
dorp Nieurlet, dat zij eigener beweging
deelnam aan hel opsporingswerk en het
lijk van den neergestorten vliegerofficier
in een vijver vond. Als belooning heeft het
opperbevel der weermacht tien Fransche
gevangenen, die uit het dorp Nieurlet af
komstig zijn, vrijgelaten.
8.)
Theo bukte zich. Wat vreemd
daar waar hij naar beneden getuimeld
was, liep een zwartbruine streep over
den grondin minder dan geen tijd
kroop Theo weer naar beneden. Lieve
hemelWat ontdekte hij daar Neen.
dat was onmogelijkmaar het liet
geen twijfeldat was niets anders
dan kolengruis. Hij was absoluut zeker
van zijn zaak. Die smalle streep bij de
oppervlakte van de aarde was een ver-
loopende bruinkoolader. Opeens schoot
het door zijn gedachten „Zoo, daarom
wilde men dus het bosch koopen, van
daar die interesse. Het was de heeren
niet om het mooie bosch te doen of om
de versterkende lucht, neen, het ging
cm heel andere dingen. Maar hij was
er ook nog. De heeren koopers hadden
zich vergist. En Guus wist nog niets^an
zijn geluk af Wist niet, dat hét toe
val hem zoo'n geluk in den schoot had
geworpen, dat de weg naar rijkdom voor
hem open lag.
Plotseling rende Theo de straatweg
af naar Greenstone toe. Het zweet pa
relde op zijn voorhoofd, toen hij op het
slot aankwam en de studeerkamer van
Guus binnenstormde. Zijn vriend stond
met gerimpeld hoofd midden in de ka
mer, zijn rijzweep nog in de hand.
„Guus, jongen,' wat voer je hier uit
LEEUWENPLAAG.
Genëve, 11 Sept. D.N.B. Een gevaarlijk
avonLuur heeft, - volgens een bericht in
het Kaapsladsche blad The African World
een vrouw beleefd in het Mlanje-gebied
in Rhodesïé. Gp een eenzamen tocht door
de steppe sprong plotseling een leeuw
op het dak van haar auto. Zij had de te
genwoordigheid van geest, vol -gas te ge
ven, waardoor ze na eenigen tijd een on-
plcizierigen passagier kwijtraakte.
Een andere leeuw heeft bij Zomba een
auto der Posterijen aangevallen. Hel
beest klemde zich vast aan het portier,
De chauffeur kon hem eindelijk, nadat hij
zware beschadigingen had toegebracht
aan de auto, kwijt raken.
In hetzelfde gebied zijn zes inboorlingen
door leeuwen verscheurd. De dieren drin-
lengevolge van de
droogte van dezen winter, steeds
door in bewoonde streken.
zijn een paar hoopjes erwten, die hij
voor eigen gebruik geteeld had, van het
land gestolen.
Vertrek wegens woningnood.
De gemeente Urk begint momenteel de
de nacleeüge gevolgen al te ondervinden
van de greote woningnood in deze gemeen
te. Daar de woningnood al zoo dringend
is, dat zelfs de zolderverdiepingen worden
ingericht voor woning, hebben reeds en
kelen besloten, om elders woningen te
gaan zoeken en van woonplaats te gaan
veranderen. Ce heer J. Ras, bestuurslid
van de visschersvercenïging, i»- thans met
zijn gezin naar Enkhuizen vertrokken.
MINDER AANVOER
Tengevolge van het feit dat de kleine
motorvaartuigen thans wegens gebrek
aan olie niet op het IJsselmeer kunnen
visschcn, zal de aanvoer van aal en pa
ling aanmerkelijk minder gaan worden.
Dit te'meer daar de laatste tijd de vang
sten per etmaal van deze categorie vis-
schers zelfs zeer hoog
,aren te noemen.
Enkh. Crt.
PROVINCIAAL NIEUWS.
MOND EN KLAUWZEER.
Deze gevreesde ziekte onder het vee
breidt zich uit. Wederom zijn in de ge
meente Castricum eenige nieuwe geval
len geconstateerd.
Ik heb je overal gezocht
„Maar Theo, waarom ben Je me hee-
lemaal nageloopen Het spijt mij
heusch."
„Mij heeiemaal niet, Guus riep
Theo uit en zijn oogen straalden
vreugde.
„Wat ben je vroolijk, is er wat ge
beurd
„Ouwe jongen, ik weet, waarom die
menschen uit Londen het bosch van je
wilden koopen
„Theo, praat me niet van het bosch
Het is het laatste wat ik bezit. Ik ben
er juist dwars doorheen gereden. Wat is
het prachtig, hè Ik kan het niet over
mijn hart verkrijgen het te verkoopen.
Mijn vader heeft het ook nooit gedaan/'
„Je bent een geluksvogel, Guus
„Ben je wel heeiemaal goed bij je
hoofd
„Ja, ik ben alleen maar gelukkig Die
heeren wisten wel, waarom zij het bosch
wilden koopén. Maar zij zullen er
met hun handen afblijven. Wij zijn
ook niet van gisteren. Guus, je hebt er
geen idee van hoe rijk je wel bent."
„Zoo, nu daar ben ik dan benieuwd
naar. Vertel me maar wat er aan de
hand is Heb je soms een schat gevon
den
„En wat voor een schat, daar zul je
zeker van opkijken
Langzaam haalde Theo zijn zakdoek
uit zijn zak, waarin hij een beetje van
de zwarte aarde had ingedaan. Hij
spreidde de dQek over de tafel uit. Er
volgde een diepe stilte.
Guus onderzocht de aarde, met wijs
vinger en duim, toen met beide han-J
den. Kreunend aanschouwde hij het
wonderzijn handen waren zwartge-'
verfd. Toert hij zijn vriend opnieuw
aankeek, lag er een blijde glans in zijn
oogen.
Theo, als dat waar is
„Het is waar. Ik heb in het bosch
bruinkool gevonden
„Wat doen wij nu verder
„Wij gaan onmiddellijk naar Londen
en vertellen aan het Ministerie van
Landbouw dadelijk van onze vondst.
Misschien helpen ze ons dan wel aan het
benoodigde kapitaal om de laag te ont
ginnen."
„Je vergeet heeiemaal, dat ik een ar
me drommel ben. Voor zulke onderne
mingen is geld noodig, vrecselijk veel
geld."
„En jij vergeet, dat je een rijke vriend
hebt. Jk sta voor alles borg. Als alles
goed gaat, ga ik naar mijn vader teru;
en verzoen me met hem. „Jc zuit eens
kijken, hoe mijn vader lacht, als ik hem
vertel, dat ik verstandig geworden ben
laat mij alles voor je in orde maken."
„Hemel nog aan toe. wat ben ik blij.
Nu zul je wel gauw geholpen worden
daar ben ik zeker van."
„Ik kan voorloopig nog niet aan het
geluk gelooven, Theo Ik ben in de
laatste jaren nogal sceptisch geworden.
Het leven heeft mij te hard aangepakt.
En voor alles moet ik in het bosch het
wonder aanschouwen. De rest zullen wij
dan wel vinden."
„Ja, maar denk eraan, wij moeten zor
gen, dat je schuldeischers er niet ach
ter komen, want dan zou het er voor
ons wel eens leelijk kunnen uitzien.
Wij hebben geen uur meer te verliezen
en moeten vandaag nog op reis."
„Zeg, wat ben jij onstuimig. Bedenk
toch eens even
„Er is nu geen tijd voor bedenkingen
Sta je eigen geluk toch niet. in den weg,
LANGEDIJK.
HANDEL IN POOTAARDAPPEUEN.
De V.B.N.A. deelt mede, dat het des
tijds gepubliceerde verbod van verhan
deling van pootaardappelen nog steeds
van kracht is en blijft, gelden, totdat
een officieele poterregeling wordt gepu
bliceerd, hetgeen zeer binnenkort te
verwachten is,
NOORDSCHARWOUDE.
ERWTEN GESTOLEN.
Ten nadeele van den heer 1?. B. alhier
ZUIDSCHARWCUDE.
Paard door bet raam. Een paard van
den heer V. uit Egmondermeer( dat Dins
dagmorgen van de keuring te Noordschar-
woude terugkwam, werd aangetrokken
door de glinsterende petten en pannen in
dé étalage van den heer J. W. alhier. Het
dier stak zijn kop door het raam, met ge
volg, dat twee ruilen in scherven vielen
en verschillende geëtaleerde artikelen be
schadigd werden.
LUTJEBROEK.
Diefstallen op het veld.
- De diefstallen op het veld nemen de
laatste dagen hand over hand toe, Nu
eens worden wortelen, dan weer bieten
of kool gestolen. Zelfs is het reeds voorge
komen, dat bruine booncn werden ge
plukt. Wanner dit euvel zich uitbreidt.
buitengewone j plukt. Wanneer dit euvel zich uitbreidt,
wu>-ar zout]en doeltreffende maatregelen niet
I misplaatst zijn.
Vijfhonderd gulden cp een W.H.N.-lot.
Gp voor het gioote publiek onopge
merkte wijze is onlangs een groote prijs
f 5C0 gevallen in het district Hoorn van
de Winterhulp-loterij.
Het lot kwam van het Hoornsch Ge-
Uiks- en Assurantiekantoor, \eemarkt 33,
wiens agent P. van der Meer te Oudendijk
het verkocht aan iemand die voor het
eerst in zijn leven een Winterhulp-lot
kocht
anders kan het je deur wel eens voor
bij gaan. Dezen keer laat ik je je zin niet
doen. Geef mij deze zaak maar eens in
handen
HOOFDSTUK 5.
Leny, Winter ging, als iederen dag
van het jaar naar haar kantoor. De
laatste veertien dagen was het vlugge
schrandere meisje volkomen veranderd
Zij sprdk haast geen woord meer en
was ook niet meer ad rem in den rust
tijd zat zij strak voor zich uit te sta
ren, alsof iets haar neerdrukte.
Haar collega's keken haar hoofdschud
dend van ter zijde aan, doch niemand
waagde het haar te storen. Slechts a!s
V Victorie,
want Duitschland wint
op alle fronten
anders dan droog brood en zoo nu en
dan een appel.
Juffrouw Haan had haar ai een paar
maal onr geld gevraagd Leny had haat
teen gesmeekt niets meer te vragen en
nog wat geduld te hebben later zou zij
alles vertellen. Die goede vrouw zette
haar iederen avond een kleinigheid
voor, een of ander lekker hapje, en dat
was het eenige waardoor zij nog iets
krachtigs naar binnen kreeg. Het was
een geluk dat zij deze kost juffrouw had
gevonden, anders zou zij allang van
honger zijn omgekomen, nu zij heeie
maal geen geld meer had.
Leny schaamde zich. dat zij juffrouw
Haan te kort* deed. Vandaag had zij
Jaar laatste paar centen voor brood uit
zij onder elkaar waren, spraken zij hun :-egeven het eenige dat zij nog bezat.
vermoeden uit. waarom Leny er zoc
bleek en betrokken uitzag en waarom
zij als het ware in elkaar kromp, als
iemand iets tegen haar zei. Zij dachten
natuurlijk aan een teleurgestelde liefde.
Ook van haar werk deugde niet veel
meer. Zij,- clie anders altijd zoo vol
plichtsbesef was, dat zelfs Gerrit Hof
man niets op haar kon aanmerken,
typte nu de gekste dingen aan elkaar.
Wat bezielde Leny toch Reeds veer
tien dagen achter elkaar trok de loterij,
nog steeds was de hoofdprijs niet geval
len iederen dag verloor zij een stukje
van haar hoop, met iederen dag zonk
tevens haar zelfvertrouwen. Het bewust
zijn, dat zij iets heel lichtzinnigs ge
daan had, viel als een blok op haai
en met ontzetting dacht zij den tijd van
j ontbering, die nu voor haar komen zou.
Zij zou voorloopig niet voldoende kun-
was het geld voor een loterijlijst, zij had
3i' geen lust meer in iederen dag de
lijst bij de lotenverkooper te gaan zien.
Daar lachte men haar uit, omdat zij
zoo ijverig alle nummers na kwam kij
ken
Lieve hemel, wat was zij ongelukkig.
Daarbij moest zij zich met alle krachten
inspannen om haar werk na te zien en
te verbeteren. De directeur, Albert Vis
ser, was dezer dagen zoo slecht ge
luimd. omdat zijn zoon weggegaan was.
Sinds de jonge man het huis verlaten
had,.was zijn humeur beneden het vries
punt gedaald.
Wat was die Theo Visser voor een
stommeling Die zette zich de gekste
dingen in het hoofd over de sport en
het bereiken van een kampioenschap
boksen. Die had hier een prachtige,
bloeiende zaak voor zich, waar hij ais
nel eten, aan het betalen van haar ka-een vorst van leven kon. Waar ter we-
merhuur durfde zij eenvoudig niet te'reld zou hij nu rondscharrelen?
denken. Sinds eenige dagen at zij niets iWordt vervolgd.»
