schrikkelijke jaarfeest van den moord op den Barlholomeus-
nacht te vieren. Op den avond van dien onvergelelijken
dag, trekken kinderen tot in den nacht de stralen door
O
met groote pompoenen, welken uitgehold, in de gedaante
van een doodshoofd uitgesnedenen van binnen door het
flikkerend licht van een kaars verlicht zijn. Wij waren
voor eenige dagen getuigen van dit afschuwelijke schouw
spel en wij vroegen ons vol verbazing af, waarom de bur
gerlijke autoriteit deze manifestatie in eene stad duldt, welke
in de nabijheid van Mazères ligtwaar zoo vele geloofsge-
iioolen Tan de offers dier afgrijzelijke slagting wonenja
hoe zij dezelve bijkans begunstigt en in de hand werkt
aangezien zij sommige fanatieken hunne lichten op de pi
laren van de hal laat plaatsen. Wij zouden gaat de be-
rigtgever voort, de bedienaren van eene godsdienst vol liefde
gaarne hunnen invloed op eene veelligt le katholieke be
volking zien aanwenden om de lesle sporen der verdeeld
heid uit te wisschenwelke de jammervolle tijden van onze
volksgeschiedenis kenmerken.
In een berigt omtrent den toestand der Parijssche beurs
wordt gezegd dat, zoo de rijzing, die de Fransche fondsen
op de tijding van het sluiten des vredes met Marocco onder
gaan hebbenzich niet heeft gehandhaafdzulks moet
toegeschreven worden aan de meer en meer veldwinnende
geruchten dat de minister van financien eerlang de leening
van 300 millioen franken zal doen waartoe bij nog altijd
gemagtigd is. Die leening zou volgens sommigen legen
4 percenls schuldbrieven worden gesloten. Gewoonlijk goed
onderrigte personen meenen echterdat de Fransche rege
ring bij den tegenwoordigen slaat der geldmarkthaar be
lang niet zou verslaanindien zij andere dan 3 percents
fondsen uitgaf. Te gelijk met deze geruchten omtrent eene
nieuwe leening spreekt men weder van een ontwerp tot
conversie der 5 in 4| percents schuldbrieven. Iets zekers
is omtrent dit laatste niet bekend.
Bugeaud is de ware naam niet van den maarschalk
die op dit oogenbiik Algerië bestuurt. Toen de heer Bu
geaud achttien jaar oud washeette hij nog markies de la
Piconneriezijne familie behoorde tot den ouden adel van
Périyord. In de eerste jaren der republiek bood de jonge
edelman zich bij een' hoofd-officier van een infanlerie-regi-
ment aan en verzocht ats eenvoudig soldaat ingeschreven
te worden.Uw naam? vroeg hem de officier.lk ben
merkies de la Piconnerie geboren. Er bestaan geen mar
kiezen meer, jongman. Dat weet ik, maar gij vraagt
mijn naam en die zeg ik u. Schrap overigenszoo n dit
genoegen doetbet woord markies weg. Ik stel alleen
prijs op den naam van Franschman. Goed hernam de
officiermaar de naam de la Piconnerie bevalt mij ook
niet; die is verduiveld arislokalisch. lk zou al die verdachte
lettergrepen nooit kunnen uitspreken. Welaan neem een'
anderen naam.Vergeef mij, maar ik houd mij aan den
naam van mijn' vader. Zoo als gij wilt, zeide de officier,
maar bij het regiment zal men u niet anders noemen dan
Bugeauddit is de naam van eenen dapperen korporaal
die ons zoo even ontvallen is. Volg hem na en gij krijgt
ook de strepen.
De toekomstige overwinnaar van de Isly woonde onder
den naam van Bugeaud onderscheidene veldtogten der re
publiek bij. Weldra werd hij korporaalvervolgens ser
geant toen onder-luitenant. Het was ook onder dien naam
dat hij zich in Spanje waar hij eenige jaren doorbragt on
derscheidde. Dij den val van Bonaparte was hij bataillons-
kommandant. Onder de restauratie zonderde, hij zich af in
zijne geboorteplaats Exideulwaar hij zich met den land
bouw welke steeds zijne geliefkoosde uilspanning was bezig
hield. De omwenteling van 1830 onttrok hem aan zijne
werkeloosheid. Hij werd afgevaardigde en generaal. Dat
gedeelte van zijn leven is te wel bekend dan dat het noo-
dig zal zijn daarover uit te weiden.
De maarschalk Bugeaud onderscheidde zich immer door
grooLen eerbied voor de krijgstucht. Hij gehoorzaamde
blindelings aan zijne opperhoofden maar hij verlangde ook
van zijne onderhoorigen eene onbegrensde gehoorzaamheid.
Gestreng maar regtvaardig doet hij zich te gelijker tijd
vreezen en beminnen. Het leger van Afrika stelt in hem
onbepaald vertrouwenen de stammen vreezen hem om
dat zij weten dat hij zijne beloften houdten dat hij on
verbiddelijk is als zij tot bunnen pligt moeten teruggebragt
worden.
Men leest in den Courrier van Ljon Naar men ons
uit eene der steden in het midden des lands verhaalt, is de
heer Berryer op dit oogenbiik bier, alwaar hij eene zeer
gewiglige en vooral zeer originele zaak bepleiten zal. Het
betreft een' schatrijken persoondie zijne vrouw begon moede
te worden en daar de Fransche wet geene andere scheiding
dan die van tafel en bed veroorlooft, kreeg hij de gedachte
om naar Zwitserland le gaan en er zich le laten naturali
seren want naar de Zwitsersche wetten is de echtscheiding
geoorloofd. Onze maneens genaturaliseerd redeneerde
aldusde vrouw volgt den staat van haren man. Ik ben
een Zwitser, bij gevolg is mijne vrouw eene Zwitsersche,
bij gevolg is zij aan de wetten van dat land onderworpen
en ten gevolge daarvan kan ik een echtscheiding verkrij
gen. Zoo gezegdzoo gedaan en na de echtscheiding
verkregen te hebben trouwde deze man op nieuw in eene
stadnabij diewaar zijn eerste vrouw woonde. Groot
schandaalaanklagt wegens bigamievervolging van het
publiek ministerie eerst met kracht begonnen naderhand
hangende geblevenhet was een zeer ingewikkeld geval.
Onder deze bedrijven sterft de tweede vrouw, maar de dol
leman neemt eene derde doch bezwijkt zelf onder de kluis
ters van dit laatste huwelijk. Thans ziet men de kinderen
van drie vrouwen opkomen, om elkander de nalatenschap
le betwistende eersten willen alles hebben de anderen
willeu tol hun aandeel toegelaten worden enz, Yan daar
het ontstaan der vraag om te weten of de naturalisatie
van den man regtens die van de vrouw medebrengt, zoodat
zij de hoedanigheid van Fransche verliestindien het haren
heer en meester behaagt een Turk of Moor te worden.
BINNENLAND.
HELDER en NIEUWEDIEP 28 September,
Aanstaanden Vrijdagavoud zullen de wintervergaderingen
