Ba wéér riep de moeder: Geduld maar, o kind!
Nu willen wij oogsten gezwind gezwind
En toen nu liet koren in schoven stond
Hiep weder het kindje met hougrigen mond.
En weer riep de moeder: «Geduld maar, o kind!
Nu willen wij dorschen gezwind gezwind
Eu toen het gedorscht was zoo zuiver en schoon
Riop weder het kindje met droevigen toon.
Eu weèr riep de moeder Geduld maar o kind
Nu willen wij malen gezwiud gezwind
En toen nu het meel van den molen ging
Toeu kermde het kind in vertwijfeling.
Toen zeide de moeder: »dat heeft geen nood!
Nu willen wij kneden en bakken het brood!"
Toen was er een einde aan jammer en nood.
Het brood was gebakken het kindje was dood
Na het Noordsch voir EICHSTORFF.
van Weehavex.
HE TREURIGS GEVOLGEN HER DRUKPERSVRIJHEID.
Gelijk in het menschelijk leven alles twee zijden heeft, ceue
goede en eeno kwade, zoo is het ook met de drukpersvrijheid.
Gewis heeft nog niemand harer warmste verdedigers aan hare
nadeelige gevolgen gedacht die wij hierbij aan onze lezers in
een voorval dat kort geleden te Stuttgard plaats had willen
mededeeleu
Een vroeger zeer geacht student een man van geest en
talenten die slechts één gebrek had namelijk dat hij dik
wijls te diep in het glaasje keek, was voor een paar jaren,
nadat hij groote reizen in vreemde werelddeolen geslaakt had
weder gelukkig in zijn vaderland teruggekeerd. Zijne vrienden
namen den in eenen ellendigen toestand terugkeerenden vrien
delijk op, en beproefden op alle mogelijke wijzen hem van
zijne kwade gewoonte af te brcugou. Maar te vergeefs ia
zalige bed welming tuimelde hij eiken dag den eenen kroeg uit
den anderen in en menig schuldbord in do herbergen ver
toonde met groote letters zijn naam daar hij meestentijds in
geldeloezen staat verkeerde. Zoo trad hij dan op zekeren mor
gen in een bierhuis waar men hern reeds menig glas geborgd
hadde waardin bragt met schele oogen het verlangdeen
bleef met wantrouwende blikken op het geld wachtende hij
haren gast staan. Deze scheen echter niet te willen begrijpen
wat de goede vrouw wenschte te kennen te geven maar on
derhield zich met eenen bekende, die hij daarjuist aantrof,
cn snapte met dezen in eeno taal di# een mengsel vau ernst
huichelarij eu gekwetste geestvermogens verraadde veel vau
christelijke liefde en zelfopoffering voor koning en vaderland
van de schadelijkheid der oppositie, van de misbruiken der
pers enz. hetgeen in den mond van een gewezen demagoog
getijk hij vrij zonderling klonk. Doeh de waardin scheen
door zijn onderwerp niet zeer gesticht, want onwillig maande
zij haar gast tot betaling aan en wees hem met ondubbelzin
nige woorden naar de boven de deur aangeplakte waarschuwing
waarop gedrukt te lezen stond om abuizen voor te komen
wordt men verzocht, dadelijk te betalen." Met zigtbare moeite
hief do gekwelde het zorgvolle hoofd op las met een kloppend
hart het opschrift en wendde zich onder het lezen cener die
pe zucht en op een toon die door ecu praktisch bewijs de
waarheid van het zoo even door hem gezegde wilde bevestigen,
lot zijnen makker met de woorden Haar ziet gij het dat
zijn de treurige gcvoJgen der drukpersvrijheid!"
PROBATÜM MIDDEL om SCHULDEN BINNEN te KRIJGEN.
De eigenaar ceucr groote menagerie iu Amerika kon op
geenerlei wijze eene sommo gelds binnen krijgen welke hem
een soi-disant gentleman schuldig was. Daar beden en drei
gementen vruchteloos sGhenen te zijn begaf zich de schuld-
eischer met een' tammen tijger naar den niet belalenden heer
opende diens huisdeur liet het dier den kop naar binnen ste
ken en dreigde zijnen schuldenaar, em wanneer hij niet
oogeublikkeiijk betaalde, den executeur los te laten, leu einde
deze met den gentleman de zaak zou kunnen schikken.
Dadelijk ontving hij geld.
LOMPE SCHERTS BETAALD GEZET.
In zeker gezelschap had eene dame eenen harer ingezette
tanden verloren. Zij maakte hiervan geen geheim en geheel
het vertrek werd doorzocht doch vruchteloos de tand was
nergens te vinden. Des anderen daags werd bij de dame een
pakje gebragt verzeld door een sierlijk biljet iu hetwelk de
heer des huizes waar zij den vorigeu dag geweest was eu die
als een spolboef bekend stond haar schreef dat het hem niet
weinig genoegen deed, haren tand gevonden te hebben en dien
aan haar te kunnen terugzenden. Zij opende hel pakket on
vond er in den tand van een' pas geslagteu es. Terstond
nam de dame de pen op en antwoordde den galanten toezen
der, dat zij, wel is waar, steeds bewijzen zijner groote vricud-
scliap voor haar ondervonden had maar toch nimmer had
durven hopen dat die genegenheid bij hem zóó ver zou gaan
van zich-zelven een' land uit te trekken om haar verlies te
vergoeden.
Exx GAAUfF BIEF BESTEELT jbes iroa ERGEREN,
Een gaauwdief uit Berlijn ging te Wcenen in het Burgthea
ter, en nam er zijne plaats in hot parterre, waar hij zich een'
rijken buit beloofde. Na weinig minuten had hij zich ook
reeds door de meesterlijke behendigheid zijner vingeren in
bozit van eene rijkgevulde brieventasch gesteld, met welke hij
zich snel uit de voeten maakte zonder eens het eind vau het
stuk af te wachten. Verheugd begaf hij zich naar het zeer
nabij gelegen Jtoflïj huis van Haum op de Koolmarkt en be
taalde daar zijne vertering reeds met een klein biljet uit de
gestolen brieventasch; doch wie beschrijft den schrik van onzen
zakkenrolder toen hij op aangifte van den waard terstond
door een aanwezig policie-beainbte gearresteerd wordt In den
beginne dacht hij natunrlijk dat men den diefstal ontdekt
luid; doch zijn angst wordt nog grooter toen hij verneemt,
dat hij als vervalscher vau bankpapier geval is. Daar hij nu
weet dat zulk eeuen vervalscher veel strenger straf te wachten
staat dan eenen zakkenrolder zoo maakt hij er geen geheim
uit dat de voor valsch gehoudene banknoten door hem gesto
len zijn. Dit bij herhaling door hern verzekerd zijnde wordt
hij door den policiebeambte weder in het paterre gebragtwaar
het stuk nog niet uitgespeeld en het publiek nog bijeen was
ten einde met behulp van den dief ook den vervaardiger der
valsche banknoten op to sporen. En inderdaad vindt de gaauw
dief den door hem bestolene nog in het p. rterre en deze is
niet weinig verbaasd, op eene zoo zonderliuge wijs iu de han
den der justitie te geraken.
ZOO KAN MEN WEL WINNEN.
Salvator Rosa de beroemde schilder eu toonkunstenaar
tevens, speelde eens op een zeer slecht klavier. Een zijner
vrienden zeide dat hij zich niet begrijpen kon hoe Rosa op
zulk een slechts instrument kou en wilde spelen. Rosa ant-
woorddde «Het is mogelijk; maar ik wed toch met u, dat
ik het voor duizend dukaten verkoop.» De weddenschap werd
aangenomen on Rosa kreeg er inderdaad de bepaalde som
voor nadat hij op het deksel van het instrument een land
schap geschilderd had.
Uitgegeven bij C. BAKKER Bz te NieuweDicp
Gedrukt bij G. GILTJES te Beider,
