Ql b v e v t c 111 i tt.
vuist voorbij het sijdenrljedat naar JPatilowilsch woning
geleidde juist snoer hij in zijn hart zijnen vijand betaald te
zetten, wat hij hein veroorzaakt lud, toen er uit een tamelijk
hoog raam eeno vrouwelijke gestalte vloog, geheel onzacht op
den verschrikten Steven neèikwaui, en hem door hare rede
lijke zwaarte op den grond wierp.
«Hei, hei!" giomde Steven, terwijl hij zich in liet zand
wentelde.
«Ondier!" jammerde de gevallene, en drukte het gelaal in
de vochtige aaide.
Steven kwam op de been gieep de persoon hij den arm en
wilde tiaar optrekken, maar zij begon ai sterker te sclireycn,
rukte ziclt het tiaar uil sloeg zich voor het voorhoold en riep
gestadig: «God ei barme zich nooi over u numeiisclibarbaar!»
Toen Steven haar eindelijk in tiet gezigl kou zien, bemerkte
hij nog even in de scheuie.iog dat liet een jong liet meisje
was, die zoo jammer lijk klaagde, en dit Inagl misschien niet
weinig toe lot de belangstelling waarmede hij haar zocht te
troosten
Eensklaps sprong hel meisje op, zonder, zoo liet scheen,
aclil op hem Ie slaan, liep zij langs hel hoseiije. Steven, ceisl
verwilderd bleel' slaan doch besloot spoedig naar Ie volgen
zoo liepen zij door den tuin heen zij vlngtig als eene ree, de
arme Steven bijna buiten adem haar achterna; nu vvaieu zij
builen iiet hekwerk, en hel meisje vloog als eene pijl. mei
openc armen naar de Newa. ik u merkte hij waar liet heen
zoude; hij verhaastte zijne sollieden greep haar hij de gol
vende lakken en haalde haar achter over op den grond, juist
1 ofii zij den tenen voel opligte, om zich in den stroom te
Stor leu.
«Hei!» zeirle Steven, terwijl hij hijgende en van zweel drui
pende naast haar neder viel «dat zult gij thans wel uit uw
Jijf laten.» ltocii hel meisje gaf geen teekeu tan leien uieer,
bleek als een lijk en geheel afgemat, lag zij daar. Steven
krabde zich verlegen achter <le ooien: «Daar zit ik leelijk ge
fopt zeide hij binnen 'smoinls, «ik heb nog nooit eene vrouw
iu flaauwte gezien wal vang ik ei nu mede aan?»
Hij schudde haar duchtig door elkander, want hij had merg
ili hel gebeente, en nog duurde liet lang voor dat zij deoogeo
opsloeg en nog langer, eer iiij die nog maar ecu weinig Rus
sisch teis'ond begieep. dat dit wanhopige meisje Wusilo-
u-itxck's bruid was, die hij vei leid, en nu, daar zij de ge
volgen van haren misstap niet meer vei bergen kon, verlaten
had, dal haar ruwe vader haar lieden had i.it het huisgesloo-
tcn eu haar nu daar Wasilowitsch haar in toorn uil liet
venster wierp niets merbleet'dan de Hewa, die hare schande
en haar leed bedekken koude.
Steven knaiselaiide van woede. «En die hondsvot vrijt naar
mijne Maria riep hij woedend, «wacht ik zal u leeren»-
tol het meisje «Gij moet dien schurk bij den Keizer vei kla
gen.» «Ach!» snikte het meisje, de Keizer zal mij niet
geloovcn wan' axi/oivilsch is hij hem in groote gunst, en
ontkent mij ooit gezien te hebben.»
«Ga dan naar vorst Mcnzi/njf'.»
«Ach daar zit juist liet ongeluk klaagde Tarschu zoo
liette de aime Men zit off heeft hein dezen aznzieuli;kcii
post bezorgd omdat hij hem onder de Zweden eens het leven
heeft geied, hij was immers soldaatNiemand duii't hein aan,
maar ik ongelukkige zoude daarenboven nog gestraft en als
een lied ei I i) k vrouw mciisch behandeld worden; laat mij dus
sterven, dan kcnl niemand mijne schande dan gij, braaf jon
geling en gij zult de arme Tarseha niet verraden.»
Steven wist niet wal hij beginnen zoude; het meisje verze
kerde, dat zij nog liever in de lYewa sprong, dan naar haren
hnrdvochligen vader lei ug te kceien en liet hij haar alleen,
dan was haar dood zeker. He arme jongen wist zelfs nog niet
waar hij-zelf den nacht zoude doorbrengen dus was goede
raad duur. Eensklaps school hem iels te hinuen; hij hemde
het meisje op, en op zijnen arm leunende ging zij waar hij
haar bragt zonder te viageti wat hij voor iiad want kom
mer en schrik hadden haar gevoel gedachteloos gemaakt.
Het was laat in :vve»<f gewnrdeu t Maria nat in biftr
eenzaam kamertje zag un eens op naar den bewolkte hemel r
dau weer keek zij naar de deur want de vader bleef buiten
gewoon lang uit, en zij miste den geliefde die anders dit uurtje
zoo lief mei baar aan tiet venster verpraatte hel was haar hang
cu zwaar op het hart, en Jiaie ziet was bedroefd, vol leed
eu kommer.
Er werd op eens zachtjes aan hel raam getikt Maria tuis-
lerde er werd nog eens en voorde derde maal geklopt Dat
is Steven I zeiue zij violijk opspringende, opende spoedig
hel venster en luid vcischiikt terug want daar huilen stond
Steven met een meisje iu den arm: «Mijn God wal zal dit?"
riep Maria blozende, mei een afgewend gezigl: «.Mijnheer,
Wat vuil gij met tik ij Kom niet de lamp hier Muriul
fluisterde Steven, «euzie dit arme blrckc sciiepscl «eeiis'aall
en als gij ui ij dan nog Mijnheer noemt «ga ik morgen naar
uwen vuiler, om mij over den scheld naam van bedelaar tö
u i eken."
Niet wetende, wal te doen greep Maria hel lichl ging er
mede naar het venster en al hare veisloordheid verdween
toen zij hel hleeke door vcrdiiet misioimde gezigl eu de itt
tranen zwemmende oogen der arme Yarxcha zag, welke elk
oOgenblik dieigde neer Ie vallen. Zij vei nam door weinig
vlooiden vialei was looi gevallen maar hel ergstedat Muria's
reine hait lom de ongelukkige had kunnen sluiten, verzweeg
de slimme Steven, en zoo duurde liet geene tien minuten oï
eene nette aIgezoiideide kamer acuter in hel huis nam haar
op, eu Yarxcha door seluik eu tranen afgemat viel op liet
zachte bed neder dal de goede Maria Tiaar lot slaapplaats
had aangewezen. Naauwelijks Zag zij, dal de Russin liaro
ongeil tol den slaap sloot «I vloog pijlsnel weder naar liet ka
rnuitje, waar de brave Steven haar nog aan hel venster slonil
te wachten, eu Zeio'e hein niet een vrolijk kloppend liarl; dut
ztj Yarxcha niet spoedig weer liet vertrekken, dal zij wel een
voorwendsel zoude vinden, om haar iu huis Ie honden; want,"
zoo spiak het verstandige meisje »al laai vader zicli ook
niet door YYasilowilsch> s slechtheid van zijn voornemen af-
brengen, dan hen ik locli zeker van diens hatelijke bezoeken
bevrijd Ie blijven, zoodra hij de verlatene biuid aan mijne
zijde ziet en de smarL der scheiding van 11 zal dan ten
minste niet door het verdriet vermeerderd worden, dien cl-
leudeliiig dagelijks te moeien zien.»
Kaderende voetslappen dreven de gelieven van elkander:
Steven nam met eeuen lederen handdruk afscheid en liep weg,
nog onzeker waar hij den nacht zoude doorbrengen maar
toeti inwendig voldaan daar hij nu dubbele regleti op Maria
meende te hebben dewijl fY'asilowitsch een ellendeling was.
Over plannen nadenkende, hoe uien den booswicht tol zijne
pliglsvervulliug omtrent de arme Yarscha koude dwingen,
ging hij door de straten maar hoe spoedig en hoe verder hy
ook ging des te minder wilde iiet hein invallen hoe hij den
al Ie zeer begunstigden hofmeester zoude Ie spreken komen.
l)e nacht was warm maar donker, eu juist wilde hij zich
naar eene herberg begeven toen hij op het dak der geheime
kanselarij eene buitengewone helderheid meende te bespeuren,
die nii eens sterker eu dan weder tuinder werd. Ttiwijl hij
hiernaar stond Ie kijken cu er de reden van trachtte uil to
vorschen slak de wind op, die het raadsel spoedig oploste,
want eensklaps sloeg eene kleine vlam uil hel dak.
Men vraagt eene vrouwelijke DIENSTBODE,
van onbesproken gedrag, adres bij den druk
ker dezes.
Uitgegeven bij C. BAKKER Bz f® NieuweDétp,
Gedrukt bij G. GILTjES t# Helder.
