C U R A N T.
iêk.l-'
a a m d a g
^mrn
13 November.
INSPECTIE
src->r,v«--
GANGERS der NATIONALE MILITIE, «p
-J* fisvV'
1^7 -i><v
Deze Courant wordt eens in de week en wel
eiken Maandag, voor de Prijs van 6 Centen
uitgegeven.
De Prijs der Advertekticn van 1 tot 5 re
gels is écu Gulden, en voor eiken regel meer
20 Centen, behalve 35 centen zeg el i egt voor
elke plaatsing.
Voor de zich binnen de Stad ALKMAAR bevindende VERLOF
Vrijdag den ll7<leE November 1843, des morgens ten half negen ure,
voor het Raadhuis dezer Stad. gekleed in groote Uniform en voor
zien van alle verdere Kleeding en Equipementxtukkendie bij het
vertrek van het Korps aan hen zijn gelaten, alsmede van hnn Zak
boekje en Attest, model letter H. H.
BUITENLANDSCHE BERIGTEN.
F R A N K R IJ K.
liet dagblad le Droit bevat het volgende droevige verhaal, het
welk, zoo het ooit onder de oogen komt van het meisje, waarvan
daarin gesproken wordtbij haar de bitterste wroegingen zal moe
ten doen ontkiemen.
Gisterenop het oogenblikdat een elegant rijtuig, van de Bou-
levarts komende, de straat Caumartin wilde inrijden, zag men een
vrouwbleekde oogen verwilderdde haren hangend en de klee
dereu geheel met slik bespat, hel op een loopen zetten, om het rij
tuig te achterhalen; terwijl zij al gillend riep: Houdt tegen! Houdt
tegen! de schelmen ontvoeren mij mijne dochter! De koetsierniet be
seffende dat dit geroep hem iri het minst kon betreffen bleef in
gestrekten draf voortrijden; maar eenige kloeke voorbijgangers gre
pen de paarden bij den teugelsstopten dezelve en deden het rijtuig
stil houden.
Eene reeds hoog bejaarde dame en een gedecoreerd heer van het
meest achtingswaardig aanzien, staken alsnu het hoofd aan het por
tier, om le vernemen, wat er gaande mogt zijn de heer de armoe
dig gekleede vrouw ontwarende, wier geschreeuw de oorzaak van
alles was, stapte uit het rijtuig en ging tot haar, vragende of hij
ook het ongeluk had gehaddat zij door zijn rijtuig bezeerd ware
geworden.
Hlijne Dochter! Mijne Dochter! Zij ontvoeren mijne Dochter! was
en bleef het eenige geroep der ongelukkige, en hare uitzinnigheid
steeg weldra zoo verredat zij zich voor de voeten der talrijke
nieuwsgierigenwelke dit vreemde schouwspel bijeen lokte, op de
sleenen neder wierp en in het slijk wentelde. Door loffelijke mensch-
lieveiidheid gedreven, deed de heer, die uit het rijtuig gestapt was,
al bet mogelijke, om de ongelukkige tot bedaren te brengen; hij
deed haar naar een naburig koffijhuis vervoeren en zond om eenen
geneesheer, die na gedaan onderzoek verklaarde, dat de vrouw
krankzinnig was en haar middelen toediende, om hare opgewonden
beid te doen bedaren; eindelijk bragt men het zoo verre, dat zij
opgaf in de straat Franc Bourgeois woonachtig te zijnde gedeco
reerde heer wilde zelf haar derwaarts begeleidengaf eenige lieve
len aan zijne koetsier, liet een huur-riituig komen en reed met
liaar mede.
Aan hare woning vernam men, dat zij genaamd was Felicia
Bra..., dat zij sedert 12 jaren weduwe, zonder fortuinnacht en
dag gearbeid had, om hare dochter eene opvoeding, ver boven ha
ren maatschappelijk en stand te geven. Dat het meisjeop haar ze
ventiende jaar, de school waar zij opgevoed was, verlatende, ten
huwelijk gevraagd was geworden, door een barer neven, een eerlijk
ambagtsman. De wed. Bhad dit voorstel met blijdschap aange
nomenen het meisje had, naar alle waarschijnlijkheid, zich niet
tegen de moederlijke begeerte durven verzetten. Reeds waren de
geboden gegaantoen men zekeren avond kort voor dentot het
liuweüjk bepaalden dag, een rijk ekwipaadje voor het hnis, waar
de wed. B... met hare dochter woonde, stil hield, liet meisje
liare moeder omhelsd hebbende, had zich op straat begeven. Het
rijtuig was in den vollen draf van moedige paarden verdweenen en
sedert had men de jonge verloofde nimmer weder gezien. De
moeder was door het ongeluk krankzinnig geworden, maar hare
krankzinnighied was eene stille, niemand beleedigende droefgeestig
heid niemand had er dan ook immer aan gedachthaar in hare
vrijheid te willen belemmerenmaar nimmer konde zij een rijk
ekwipaadje zien of eene zenuwachtige rilling greep haar aan en zij
lierste uit in gillen. Zij wordt thans in een gesticht voor krank
zinnigen verpleegd
Na zwaren regen des avonds en heftigen wind des nachts,
waren den 20sten October, des morgens, te Petersburg de straten
en daken der huizen digt besneeuwd De vensters der bovenver
diepingen, die naar de windzijde gekeerd waren, lagen bijna ge
heel toe.
Te Caen beeft men tegenwoordig een paar verloofden, van
welke de man 89de vrouw 72 jaren teltvoor beide zal het niet
minder dan het derde huwelijk wezen maar de inzegening moet
nog eenigen tijd wachten, om dat de vrouw nog geene volle tien
maanden weduwe is, zoo als ten opzigte van weduwen, tot het aan
gaan van een een nieuw huwelijk, door het wetboek wordt geëiseht.
R E L G I E.
Brussel, den 6den November.
Wi] hebben de arrestatie reeds vermeld van den reiziger, houder1
van valsche wissels, van welke hij er vermoedelijk in üuitschland
reeds verscheiden uitgegeven zou hebben maar de Independant be
val thans daaromtrent eenige nadere bijzonderheden:
Een beroemd Fransch schrijver, dus luidt het verhaal van den
Independent, en die met regt den bijnaam draagt van den onuitput-
telijhsten van alle romanschrijverskwam laatstelijk over Pruisen uit
Rusland terug. Op de stoomboot aan welker boord hij zich bevond,
ontmoette hij een' Italiaan van een gunstig voorkomen. Die Italiaan
heeft een zeer onderhoudend discours en de manieren van een groot
heer; er ontstaat weldra eene naauwere gemeenzaamheid tusschen
hem en den romanschrijver. Deze verlangt eenige inlichtingen om
trent een der eerste bankiershuizen van Milaan. Dij kon die ner
gens beter vragen de Italiaan is in staat hem die volledig te ge
ven hij haalt nit zijnen zak een overgroote portefeuille, behoorlijk
van wissels en biljetten voorzienen vertoont een mandaatwaar
onder de handteekening van den Milaneeschen bankier te lezen staat.
Dit gezigt verlevendigt nog de vriendschap, welke de roman
schrijver reeds voor den Italiaan gevoelt. Zij komen te zamen te'
Akenzij dineren en overnachten in hetzelfde hotel. Beide moeten
i naar Brusselzij zullen de reis fe zamen doen. Op het oogen-
j blik van te vertrekken moet er afge rekend worden.Ziedaar, zegt
de romanschrijver tot zijnen nieuwen vrienddaar hebt ge goudzijt
zoo vriendelijk ook voor mij te betalendie beuzelingen vallen mij
altijd zeer lastig. Men komt te Brussel; men stapt af aan het
Hotel de la Paix. Mijn vriend zegt de romanschrijver aan zijns
nieuwe kennis, den grooten heer, die waarschijnlijk incognito reist,
nu dienen wij te dieneren.Zeer gaarne, geeft deze ten antwoord J
maar in onze appartementen; aan de table d'hóte loopt men teveel
gevaar, zich met allerlei slag van menschen vermengd te vinden.
liet voorstel wordt aangenomen; het diner loopt vrolijk af; het
ontbijt den volgenden morgen insgelijksmaar op het oogenblik
dat het-een einde neemt, treedt een onbekend heer de kamer bin
nen eenen scherp navorsehendeu blik over de beide vrienden la
tende Waren. Deze ongeuoodigde gast wordt, zoo als zich ligte-
1 ijk laat begrijpen, zeer slicht ontvangen. De Italiaan laat het
hoofd hangen; maar de romanschrijver vraagt op norschen toon,
wat er van de dienst van mijnheer mag wezen.
De mijnheer, die, zoo het schijnt, zich niet gemakkelijk laat
overbluffen, geeft ten antwoord, dat hij een' der beide heeren af
zonderlijk wenscht te spreken. Maar wie zijt gij dan? herneemt
de romanschrijver. Ik ben de commissaris van Politie. De com
missaris van politie maar wat kan een commissaris van politie met
mijnheer, of met mij, te verhandelen hebben? Zie hier de zaak,
zegt de commissaris, en tevens vertoont hij een bevel van geleiden.
Mijnheer uw vriend, die de goedheid zal hebben mij bij den reg-
ler ter instructie te volgen, wordt beschuldigd van valsche wissels
gemaakt en er de onderscheiden beurzen van Europa sedert drie ja
ren mede overstelpt te hebben; geloof wel, voegde degeregsbeamb-
le er spottend bijdat ik zonder deze omstandigheid mij niet ver
oorlooft zou hebbenu te komen storen.
Bijaldien de romanschrijver, zoo als men verzekert, er zich op
verhovaaidigt van de menschen op het eerste gezigt te doordringen
zoo zal hij waarschijnlijk het verhaal van deze ontmoeting in zijne
wijsgerige reisbeschrijving vergeten op te nemen."
B1NNENLANBSCHE BERIGTEN.
Alkmaar den 9den November 1843.
Rel op gisteren-avond duor Mejufvrouw Caroline de Fontenaij ge
geven Concert, ten voordeele eener diep ongelukkige familie, heeft
bij het uitgelezen publiek even veel belangstelling als "genoegen ver
wektzoo wel wegens het edele doel der jeugdige Toonkunstenares,
als ten aanzien van haar uitmuhtend pianospel. Na dat zij met bui-
tengenieene vaardigheid, kracht en eene liefelijke harmonie de heide
aangekondigde stukken der eerste hedendaagscbe meesters had uit
gevoerd, besloot zij op dringend verzoek dit Concert met een voor-
treflelijk muzijkstuk van den beroemden Hers (La Violette,) met
welk stuk zijbij eene uitvoering in Felix Meritisvoor eenigen
tijd reeds zoo velen lof inoogste. Herhaalde toejuichingen hebben
haar het strelend bewijs der algemeene goedkeuring opgeleverd.
Behalve den Heer Bonington die eene Bomance voordroeg, heeft
Mejufvrouw Knoerle van Amsterdam zich voordeelig doen kennen
aan eene welluidende, omvangrijke stem paart zij eene bevalli
ge zangwijze, heeft zij dus ook den regtmatigsten lof verworven,
i Hulde aan Mejufvrouw Caroline de Fontenaijeere aan allen die
haar ter zijde stonden en belangloos medewerkten tot het bereik en-
van haar meuschlievend doel, de leniging van den onverdiend**
rampspoed
