ALKMAARSCHE COURANT
Drieenzestigste Jaargang
v 1801.
N°. 40e
Zondag
17 November.
->
VERTREK DER DILIGENCES li .V' STOOMBOOTEN.
©cbccltc.
spanj Aardt.
Politiek (Ducrsigt.
Deze Courant wordt wekelijks uitgegeven en is verkrijg
baar op Zondag morgentnssclien 8 en O ure. Prijs per
jaar ƒ3,40, enkele Nos. 7 Cents, franco per post f 4,
Brieven franco aan de Uitgevers.
HERM». COSTER ZOON.
Aria
De Advertentiën kosten van 1—5 regels 0,75, voor
elke regel meer 15 Cents, behalve 35 Cents zegelregt
voor elke plaatsing. Zij worden uiterlijk aangenomen tot.
Zaturdag namiddag 1 ure ingezonden berigten een dag
vroeger.
Diligence
J. v. d. Haagen.
Diligence
C. v. d. Haagen (in de Burg.)
Diligence i Raderstoombooten
S. N ij man. Z aanstroom, No. 1&2.
Schroefstoomhooten
Zu r mu h le n en C.
Schroefstoomboo',
Stad Alkmaar.
Naar Haarlem.
Naar Haarlem.
Naar Haarlem over Uitgeest,
Naar Amsterd. Naar N. Diep.
Naar Amsterd,
bi aar N. Diep.
Naar Amsterd.
Naar N. Diep.
s Morgens circa 5J ure.
s Namiddais circa 1| ure.
Voormiddag 11 ure.
's Morgens 5-1 ure. (Alleen
Maand., Woeusd. en Vrijd.)
'sMorgens 51 ure.'sMorgens 11 ure.
'sNamidd.l^ure.j 's Avonds 61 ure.
Voorm. '11 ure.
'sNam.circ.12lu.
's Morg. 101 ure-
Uitgezonden
'sNamidd. 3lure
Donderdag.
Bijzondere Dienst tusschen Alkmaar en AmsterdamMaandagWoensdag en. Vrijdag. Van Alkmaar des morg. ten 7 ure.
Beurtschepen naar Amsterdam: Dingsdag T. F. de VriesDofederdag G. de Vries, Zaturdag C. de WaijZondag G. Slingerland.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
maken mits deze de ingezetenen, die daarin belang mogten
stellen, opmerkzaam op de waarde der baggerspecie, die in
de stads buitengrachten voorhanden isen brengen tevens
tc hunner keunisdat op eene enkele aanvrage daartoe aan
Burgemeester en Wethouders, het verlof tot uitbaggeren
daarvan aan hen kosteloos zal worden verleend.
Burgemeester en lVelhouders voornoemd
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
den 9 Nov. 1861. De Secretaris,
SPANJ AARDT.
In de gemeente Alkmaar isdoor verleend eervol ontslag
vacantde betrekking van COMMIES 3e klasse, hij de
plaatselijke belastingen op eene jaarwedde van 300.
Voor deze betrekking komen alleen ongehuwdcnin aanmerking.
Belangstellenden kunnen zich in persoon aanmelden bij den
Burgemeestervóór of uiterlijk op den 1 Decemberterwijl
op schriftelijke sollicitatiën alléén geen regard zal worden
geslagen.
Alkmaar, Burgemeester en Wethouders ran Alkmaar,
den 9 Nov. 1861. A. MACLAINE PONT.
De Secretaris
SPANJ AARDT.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter algemeene kennis
Dat het suppletoir kohier der plaatselijke directe belasting
en dat van de belasting op de honden over 1861op heden
door hen is vastgesteld en overeenkomstig art. 264 der ge
meentewet, gedurende 14 dagen ter secretarie dezer gemeente
ter lezing is nedergelegd.
Alkmaar, Burgemeester en Wethouders voornoemd,
den 12 Nov. 1861. A. MACLAINE PONT.
De Secretaris,
De BURGEMEESTER der Gemeente ALKMAAR brengt
bij deze ter kennis van de belanghebbenden
Dat, te beginnen met de volgende week, door den Deur
waarder der directe belastingen en den van gemeentewege
naar aanleiding van art. 36 der wet van 21 Mei 1819 (Staatsbl.
No. 34) daartoe gecommitteerden commies der gemeentebe
lastingen J. A. Knuvende opneming der patenten aan hunne
huizen zal plaats hebben.
Alkmaar. De Burgemeester voornoemd
13 Nov. 1861. A. MACLAINE PONT.
VERGADERING van den RAAD der Gemeente ALK
MAAR, op Woensdag, den 20 November 1861des middags
ten 12 ure. Namens den Voorzitter van den Raad,
De Secretaris
SPANJAARDT.
Op 3 November, bij gelegenheid der veemarkt te Alkmaar,
is aldaar vermist geraakt een ligt zwartbonte Vaars, en zijn
op dien dag en den 4 daaraanvolgende aan de lijn blijven
staan een zwartbonte Gelde-vaats. oud i t jaar, en een
zwartbonte Kal/vaars oud 3 jaar. Regihebbenden op laatst-
gemelde Vaarzenkunnen dezelve terug bekomen aan het
bureau van politie.
De heer Guizot erkent in zijn werk l'Eglise et la société
ehrêtiennes en 1861 twee zaken, die wij van groot belang
achten vooreerstdat Cavour, die ongetwijfeld de groote man
is geweest van de Italiaansche bewegingopregtelijk de vrij
heid heeft bedoeld, en haar, zelfs bij zijne tegenstanders,
werkelijk heeft geëerbiedigdmeer dan dit in tijden van om
wenteling gewoonlijk het geval is en ten tweede dat de
beweging in Ilalië geheel van politieken aard is. «Hare oor
zaken en bedoelingengoede of kwade zegt bij zijn
uitsluitend staatkundige."
Sedert eeuwen was Italië de twistappel tusschen de groote
Europesche mogendheden; Duitschland, Spanje en Erankrijk
betwistten elkander voortdurend óf een gedeelte van den Ita-
liaanschen grond óf den meest, overwegenden invloed. Fransche
en Spaansche Koningen en Duitsche Keizers hebben veldtog-
teu in Italië gedaan. Nog altijd Guizot erkent het
drukte do hand of liever de voet van Oostenrijk zwaar
op het land zijne overheersehing van Noordelijk Italië bleef
een daad van geweldvan onderdrukkingde Oostenrijkers
zijn nooit medeburgers en lundgenooten van de Italianen
gewordenzij hieven overwinnaars en vreemdelingen. En
hoe was liet met, de Italiaansche Vorsten zeiven gesteld
In het meerendeel van hen - wij vertalen slechts de woor
den van Guizot bezat Oostenrijk openbare of geheime
bondgenootendie" zijn overwigt aannamen en zijne staatkunde
dienden. Wel voegt bij er bij, dat zij liet deden omdat zij
lnmne veiligheid, hun bestaan zelfs door de revolutie bedreigd
achtten omdat zij Oostenrijk als de sterkste magt in Italië
beschouwden en altijd rekenden op zijne zegepraal maar
is dit een reden van versehoouing Juist daarin bestond
hun ongelijk; hun misdrijf is. dat zij hun eigen volk niet
vertrouwd hebben, dat zij de zaak des volks niet tot de hunne
hebben gemaakt, en voor dit misdrijf hebben zij geboet. De
vreemde invloed was bij het volk gehaatmaar de Vorsten
hebben de vreemde magt sterker geacht dan den steun des
volks, en dat alleen ter wille van eigen veiligheid. Neen,
geen omwenteling zou hen van den troon gestooten hebben
wanneer zij de zucht des volks naar vrijheid en onafhanke
lijkheid hadden willen hooren; dat leert het voorbeeld van
Koning Victor Emmanuel.
Maar wij loopen onze beschouwingen vooruit.
Hetstreven naar onafhankelijkheid was ook volgens Guizot re
delijk en geoorloofd. Sardinië heeft den kamp ervoor durven.wa-
gen; doch toen het bij do Italiaansche Yorsten geen bondgenoot
schap kon vindenwas het helaasgenoodzaakt hulp
te zoeken bij den vreemde. Zelfs toen nog was het tijd
voor de overige Italiaansche regeringen om de nationale
zaak tot de hare te maken; of meenden zij ook toen nog,
dat Oostenrijk in Italië onverwinnelijk was en bleven zij
achter uit eigenbelang? Cavour had op hunne hulp, op hun
bondgenootschap gerekend; want dat deze staatsman van den
beginne af aan de eenheid van Italië onder het Koningschap
van Victor Emmanuel zou bedoeld hebbenwordt door feiten
weersproken dat beweert ook Guizot niet. Een Italiaansch
hondgenootschap was zoowel zijn oorspronkelijk doelals
van de grootste1 Italiaansche patriotten, van den graaf Balbo,
den abt Giolertiden president van de Republiek Venetië in
1848 Manin. Door welk noodlotonder welke invloeden is
dit grootsche denkbeeld dan gevallen? Welke oorzaken
hebben het gewelddadig werk der eenheid in de plaats ge
steld van deu natuurlijken wensch naar een bondgenoot
schap vraagt Guizot en hij antwoordtvoor een klein
gedeelte de heerschzueht van Sardinië, en voor het grootste
gedeelte de republikeinsche partij. Wij willen gelooven
dat de trouw der Italiaansche Vorsten aan Oostenrijk de
republikeinsche partij niet ten hunnen gunste heeft gestemd;
maar de republikeinsche partij zal toeh wel de Republiek be
doeld en niet het Koningschap van Victor Emmanuel be
vorderd hebben. Wij gelooven een eenvoudiger oplossing te
kunnen geven. Om Italië vrij en onafhankelijk te maken
was de hulp van alle Italianen noodighet was ook de
wensch van de overgroote meerderheid des volks. Toen dus
Sardiuië den grooten kamp begon en de overige Italiaan
sche Vorsten niet wilden medewerkenheeft het volk die
Vorsten verjaagd. Nu zegt wel Guizot, dat die Vorsten
niet af keerig waren om mede te werkenen dat zij zich
willens of onwillens, wel in de liberale staatsregeling ge
schikt zouden hebben die lieve Italiaansche Vorsten!
maar dit wordt door de geschiedenis zoo luide tegen ge
sproken dat wij ons niet verpligt achten het te wederleg
gen. Ja, op het laatst, in den uitersten nood, als zij za
gen dat hunne zaak reddeloos verloren wasbeloofden
sommigen beterschap. Zou de heer Guizot betuigingen van
welwillendheid van een bekenden tegenstander vertrouwen,
wanneer zij hem met het mes op de keel werden afgedwongen?
Maar in Napels waren toeh gewapende vreemdelingende
benden van Garibaldi noodig om de omwenteling te bewer
ken zegt Guizotmaar dat mag iemand niet bewerendie
eenige bladzijden verder zegt: »Als millioenen menschen eeu
wen lang dcnzelfden naam gedragen, dezelfde taal gesproken,
dezelfde groote mannen als hunne voorvaderen en dezelfde
meesterstukken des geestes als hunnen gemeenschappelijkeu
roem beschouwd hebben kan men er moeijelijk toe komen
om hnn innige verwantschap en den naam van een volk te
betwisten."
Maar een bondgenootschap was toch evenja beter ge
schikt geweest om Italië vrij en onafhankelijk te maken
zegt Guizot. Wij betwisten het alleen dan niet, wanneer
men van zijne bondgenooten zeker is, wanneer er geen gevaar
bestaat dat zij bij gelegenheid het verbond zullen verbreken;
en was dit in Italië wel het geval? Doch, toegegeven dat
een bondgenootschap even goed ja verkieslijk was, dan is de
mislukking daarvan alleen te wijten aan den onwil der Vor
sten toen schoot er niets anders over dan zich te scharen
onder de banier van Victor Emmanuel.
In tijden van groote omkeering van een strijd op leven en
dood, zooals tegenwoordig door Italië gevoerd wordt, kan
men niet alles juist zóó sturen en schikken als men het
liefste wilde. In Napels is een moeijelijke strijd te strijden;
en wie is hij, die het niet betreurtdat het groote werk langs
een zoo bloedig spoor moet gaan! Maar nog grooter ramp
achten wij het, dat de omstandigheden Italië in botsingge-
bragt hebben met de Kerk. Guizot erkent en wij gelooven
dat hij waarheid spreekt dat de Italiaansche eenheid nood
zakelijk Rome tot hoofdstad moet hebbenmaar wij hebben
ons gevoelen verdedigd, dat dit niet behoeft te geschieden
ten koste van de vrijheid der Kerk. Wij gelooven dat de
Kerk vrij kau zijn in het vrije, in het Katholieke Italië
Wij achten de brommende phrasen van Guizot, waar hij spreekt
van //den onttroonden Paus zwervende en bedelende te midden
der Christenheid," bespottelijke overdrijving; het herinnert
ons aan het Bengaalsch vuur van dr. Véron. Wij hopen dat
de Paus te Rome zal blijven, en wij gelooveii het ook. Italië
zal een vrije constitutioneele staat wordenen in zulk een
staat is de Kerk vrij. Al zijn de pogingen tot verzoening
eenmaal mislukt, wij achten haar nog steeds mogelijk. Wij
kunnen niet anders, dan gelooven dat het Hoofd der Kerk
zonder eenige wereldlijke magt te Rome als hoofdstad van
Italië vrijer en onafhankelijker zou zijn, dan nu te Rome als
hoofdstad van den Kerkelijken Staat tusschen Eransehe bajo
netten. cCavour vreesde geen tegenspraak, en geloofde vast
dat de vrijheid hem meer kracht dan gevaar aanbragt," zegt
Guizoten die beginselen worden nog in het Italiaansche
Koninkrijk gehuldigd. Maar er is iemand die er anders over
denkt, die geen vrijheid wil, en die "iemand" noemt zich
den beschermer van den Paus. Wauneer de H. Vader vrij in
den vrijen staat te Rome zeteldewas hij aan deu invloed
van den Eranschen Keizer onttrokken en een Napoleontisch
