ALRMAARSCHE COURANT
N°. 35.
V ierenzestigste J aar gang
Zoïiriag
31 Augustus.
(ftfticiccl (öcbccltc.
Politiek (ftucvsigt.
De Noord-Anierikaansclie Oorlog. (l)
Deze Courant wordt wekelijks uitgegeven en is verkrijg
baar op Zondag morgentusschen 8 en 9 ure. Prijs per
jaar ƒ3,40, enkele Nos. 7 Cents, Iranco per post/4,—.
Brieven franco aan de Uitgevers.
HERM'. CO STER ZOON.
ii'lPlF i M
De Advertentiën kosten van 15 regels/ 0,75, voor
elke regel meer 15 Cents, behalve 35 Cents zegelregt
voor elke plaatsing. Zij worden uiterlijk aangenomen tot
Zaturdag namiddag 1 ureingezonden berigten een dag
vroeger.
s ARSFATiiKTESI.
DIENST 1862/63.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter kennis van de belanghebbenden dat de paten
ten van liet dienstjaar 18«» te rekenen van Maandag, den
18 Augustus, tot Maandag, den 8 September daaraanvot-
gende tegen overgifte van het in der tijd ontvangen re9u
ter secretarie der gemeente verkrijgbaar zijn gesteld.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, L. de SONNAVILLE.
SPANJAARDT.
RURGEMEESTERen WETITOU DERS van ALKMAAR.
voldoende aan art. 203, der wet van 29 Junij L851 (Staatsbl.n0.85),
Brengen ter openbare kennisdat de gemeentebegrooting
voor 1863 op 27 dezer den Gemeenteraad aangebodenter
Secretarie dezer gemeente gedurende 14 dagen na lieden ter
lezing nedergelegd, en tegen betaling der kosten in afschrift
verkrijgbaar is gesteld.
Buraemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, L. de SONNAVILLE Weth.,
den 30 Aug. 1862. De Secretaris
SPANJAARDT.
VERGADERING van den RAAD der Gemeente ALK
MAAR, op Woensdag, den 3 September 1862, des middags
ten 12 ure. Namens den Voorzitter van den Raad,
l)e Secretaris.
SPANJAARDT.
De volgende personen worden verzocht zicb in de eerst
volgende acht dagen van des voormiddags 9 lot 2 ure ter
secretarie aanteraelden .„„„„„nn «-vr
PIETER VOLKERS, 1, w. Woubrugge; ANTJE ZWAAN
1. w. Callantsoog.
„De staatkunde van den Keizer {Napoleon I) bestond in het,
stichten eencr hechte Europesche associatie, welker stelsel op
zuivere nationaliteiten en op bevredigde algemeene belangen
rustte. Indien de fortuin hem niet den rug had toegekeerd
zon hij al de middelen in handen hebben gehad om Europa
behoorlijk in te riqten. Om de llniropeschc associatie hecht
en duurzaam te maken, zou de Keizer, volgens zijne eigene
woorden, een Europeescli wetboek en een Europeesch Hof
van cassatie hebben doen aannemen, dat voor allen de dwa
lingen zou herstellen, zoo als het Hof van cassatie in Frank
rijk de dwalingen der Eransche regtbunken herstelt. Hij zou
een Europeesch instituut hebben gestichtom al de geleerde
maatschappijen en genootschappen te bezielen, te leiden, te
ordenen. De eenheid van munten, gewigten en maten, de
eenheid van wetgeving zouden door zijne veelvermogende tus-
sclienkomst verkregen zijn geworden."
Zoo schetste eenmaai Prins Lodewijk Napoleon Bonaparte
de zegeningen, die zijn groote Oom van plan was aan Europa
te schenken. Inmiddels is de Prins zelf Keizer gewoideu
en er schijnt reden te bestaan om te vermoedendat ook hij
bereid is deze weldaden in meer of mindere mate over Europa
te verspreiden. Weldaden, zeggen wij; en waarlijk, wie zal
niet liet vele goede erkennendat door den bewonderenden
Neef wordt opgesomd! Er bestaat echter naar onze meening
één bezwaardat voldoende is om al die zegeningen in druk
kende lasten te veranderen. Wij houden er niet van, dat een
geheel werelddeel ingcrigt wordt door een enkel persoon of
volgen een bepaald stelsel. Wij zien gaarne, dat goede zaken
worden aangenomenmaar niet. dat men ze doet aannemen
al zijn zij ook nog zoo goed. Wij houden niet van geleerde
maatschappijen en genootschappen, die bezieling en leiding
behoeven van buiten, en nog veel minder van zulke, die ge
ordend worden. Men denke aan de H. Vimen t ius v e ree inging
en de vrijmetselarij in Prank rijk. Wij willen geen eenheid,
die door zoo'n veelvermogende tusschenkomst gevestigd wordt.
Evenwel erkent de Neef, dat Oom wel wat haasti" en
doordrijvend was. De Napoleontische idee was „inderdaad
al te lang in den rook der kanonnen en het stof der veld
slagen gehuld." Daarom werd de idee niet verwezenlijkt, en
het begonnen werk weder afgebroken. Neef keurt het dan
ook af, maar troost daarentegen de schim des groot,en Kei
zers met de verzekering: „de vrije volken arbeiden overal
aan liet optiekken van uw gebouw." De vrije volken zei-
ven aan den arbeid. Ziedaar een schoone gedachte, en liet
Keizerrijk is de vrede de volgende Napoleon zal haar eer
biedigen. Helaas! wanneer het te doen is om onrust, te
zaaijenom magtige mededingers te verzwakken door tweespalt,
te wekken tusschen Regering cn Volk, en alzoo eigen in
vloed eigen mant, en gezag te versterkenwanneer de maat
regelen zoo genomen zijn, 'dat. de volksstemming naar om
standigheden algemeen of meer beperkt de verlangde uit-
komst°»TO<?/ geven, dan wordt, de volksstem gehoord, dan
worden nationaliteiten geëerbiedigd dan is het vrije volk
vrij in zijn werkdan wordt, liet geroepen om zijn zegel te
hechten aaK het werk der willekeur.
Ziet daarentegen Mexico. Waarlijk daar is geen stem
ming noodig om den wensch des volks te leeren kennen.
Ond'anks de tegenwoordigheid van een vreemd leger in het
midden des lands, en in weerwil der begunstiging van der
Regering vijaudige partijen en personenhoudt deze zich
maanden lang staandeen l'raiikrijk ziet zich genoodzaakt
zijn expeditie-leger aanzienlijk te versterkenom liet volk
te overwinnen, dat het in de gelegenheid wil stellen om
vrijelijk een andere Regering te kiezen dan die het zoo
krachtig verdedigt
En Italië? Cavour, uwe nagedachtenis zal blijven be
staan om liet, groote werk door u verrigtmaar de smet zal
er onafscheidelijk aan verbonden zijndie u reeds bij uw
leven werd aangewreven en u in den dood bleef aankleven
de smet van liet werk der vrijheid afhankelijk gemaakt te
hebben van den man der Tuileriën. Was Italië nog niet
sterk genoeg om zelf zijne vrijheid te bevechten, het had
belmoren ie wachten. Met zulk een bondgenoot mogt de
strijd niet gestreden worden. Ultramontaansche bladen we
zen er dezer dagen weder op dat een Italiaansclie Monar
chie voor Frankrijk een te geduchte mogendheid zou zijn.
Napoleon heeft door den Italiaanschen oorlog wel Oostenrijk
willen verzwakkenmaar geenszins een nieuwen krachtigen
Staat helpen scheppen oumiddelijk aan zijne grenzen. Neef
wees er op in zijne vroegere werkenhoe Oom geheele lan
den in reserve had, waarover hij zou hebben kunnen beschik-
den om zijn doel te bereiken. Ook hierin achtte hij hem
navolgenswaard. Een Italiaansclie Statenbond scheen dan
ook volgens de plannen des Keizers de vrucht der Itali
aansclie beweging te moeten zijn, en zou gewis in afhankelijk
heid en dienstbaarheid aan Frankrijk een schoone navolging
van het Rijnverbond geweest zijn. De zaken namen echter een
anderen loop, en liet"Italiaansclie Koninkrijk kwam tot stand.
Naauwelijks kon men zeggen, dat er een Italiaanseh Volk
bestondof er ging een kreet uit op om zijne hoofdstad
om Rome. De wenseli om Rome te bezitten was en is nog
algemeen. Elk Italiaanseh ministerie moest herhaaldelijk ver
klaren dat het voortdurend werkzaam was om dat bezit
aan het laud te verschaffen. Volk en Vertegenwoordiging
hieven eisclien. dat daartoe onvermoeid alle pogingen werden
aangewend. Rome nu wordt in bezit gehouden door den
„roemrijken bondgenoot van Victor Emmanuel," zooals het
tegenwoordige Italiaansche ministerie zegt. Niemand noch
zij die onbepaalde voorstanders zijn van 's Pausen wereldlijk
gezagnoch degenen die dit gezag niet onmisbaar achten
voorde onafhankelijkheid'van de Kerk en haar Hoofd, en
het in geen geval willen gehandhaafd zien tegen den zin des
volks niemand gelooftdat de bezetting van Rome ge
schiedt ter wille van den II. Vader. Zoolang Napoleon Rome
in bezit heeftis Italië van hem afhankelijk. Waarom zal
hij aan dien toestand een einde maken Garibaldi's op
zet in weerwil des Kouings geeft hem een schoon voor
wendsel aan de hand om "te Rome te blijven. „Tegenover
de mogelijke gevolgen van den demagogischeu opstand, is de
Fransche Regering meer dan ooit, aan hare militaire eer ver-
pligt om den H."Vader te besehermen," verklaart de Moni-
teur en verder„De wereld moet wetendat Frankrijk in
de ure des gevaars geenszins hen verlaataan wie het be
scherming Leeft toegezegd." En hiermede is de bezetting
van Ronie tot een zaak" van eer voor het Fransche volk ge
maakt. Wanneer de ontevredenheid eens volks over de
Fransche inmengiug tot bedreiging en gewapend verzet over
slaat, gedoogt de militaire eer geen terugtreding, en geheel
Frankrijk moet 's Keizers opzet toejuichen. Zóó in Mexico
zóó te Rome.
De Italiaansclie Regering blijkt onmagtig om Rome aan
Italië te geven. Het tegenwoordige ministerie Ratazzi staat
bekend als uitermate Fransehgezinden past op de wenken
Be Federalisten strijden niet voor den ondergang der slavernij,
maar voor de handhaving der Unie. Be door hen gevoerde on
derwerping soorlog is politisch een onregtzedelijk een gruicel.
Dit was het resultaat mijner vroegere in deze Courant opge
nomen beschouwingen. Alzoo verdienen de Noordelijken onze
sympathie geenszins in den heldhaftigen reusachtigen strijd
welken zij tegen de afgescheiden Staten ondernomen hebben.
Verdient ecliter de oorlog zelve onze sympathie niet wegens
de daarvan te verwachten 'heilzame gevolgen, al moeten wij
ook aan de oorlogvoerende Federalisten onze bewondering
ontzeggen? en verdienen de Zuidelijken in hunne held
haftige verdediging toch niet onze onverdeelde antipathie
omdat zij eene slechte zaak voorstaan Deze beide vragen
wensch ik ten slotte nog te beantwoorden.
Men heeft zich vooral in het begin des oorlogs wel eens
te veel gehaast, om van de slavenemaneipatie heilzame gevolgen
te verwachtenzelfs heeft men gelieven te zeggeu dat de
afschaffing der slavernij zoo niet het. bedoelde toeli liet, lo
gische gevolg van de overwinning der Federalisten zal zijn.
Mogt, liet deze laatsten gelukken om de afvallige Staten weder
in den schoot, der Unie terug te voeren, dan ware liet te
vreezen (gelijk vroeger reeds door mij besproken werd)dat
zij om de'slavenhoudende bevolking te winnen en haar van
hernieuwde pogingen tot afscheiding te doen afzien, omtrent
de slavernij zeer toegevend en inschikkelijk zouden zijn. Het
is echter zeer mogelijk, dat de tegenwoordige oorlog aanlei
ding zal geven tot vendingendie de afschaffing of vermin
dering der slavernij zullen te weeg brengen; en zulks zoowel
Dit stuk kon in de beide vorige nummers dezer Courant
wegens plaatsgebrek niet worden opgenomen.
indien het Noorden triumpheert, als indien het ten slotte
gedwongen wordt het gebied der afgescheidene Staten te
ontruimen en hunne onafhankelijkheid te erkennen. In het
laatste geval toch is het denkbaar, dat de economische en
sociale toestanden van het, Zuiden zoodanig door den oorlog
geschokt zullen zijn, dat zonder eenigen aandrang van buiten
eene maatschappelijke hervorming ook ten gunste der slaven
liet gevolg daarvan zijn zal. Misschien zou juist deze uiter
ste inspanning voor de slavernij daarna eene reactie tegen
dezelve te voorschijn kunnen roepen.
Het is dus minstens nog zeer onzeker te achten of de
oorlog, welke daarvan ook de uitslag moge zijn. belangrijke
voordeelen voor de emancipatie zal afwerpen. Evenmin laat
zieli tot dusverre iets bepaalds voorzien omtrent de wijze
waarop of den weg waarlangs de slavernij ten gevolge des
oorloos zal kunnen gefnuikt worden Het eemgewaaraan
men zich vast kan houden, is, dat de geheele Amenkaansehe
maatschappij in beroering verkeert, en dat znlks tot genezing
der maatschappelijke kwalen zal kunnen leiden, gelijk dik
wijls uit de omkeering van het bestaande een betere toestand
verrezen is. Voor zoo ver ik weet heeft, men omtrent het
geen uit den oorlog volgen zal nog weinig bepaalde gissingen
gewaagd. Men staat voor een chaötischen toestand en hekent
zijne onwetendheid omtrent de zamenhang van nog onbekende
febeurtenisseuzijne onmagt, om de toekomst te voorzien.
Van logiscli-noodzakelijke gevolgen kan dan ook in ernst
"•eene sprake zijn. Zelfs van de historisch-mogelijke gevolgen
is niets met, klaarblijkelijkheid cn bepaaldheid te voorzeggen.
Over den zamenhang der feiten in het verledene mogen wij
ons met veel nasporing en overdenking juiste inzigten ver
werven. maar omtrent do juiste toed ragt van het toekomende
laat zich uit de tegenwoordige gebeurtenissen en toestanden
meestal weinig voorzien, en /de voorspellingen dienaangaande
worden gewoonlijk door de uitkomst beschaamd.
Ook de tweede vraag kan m. i. niet toestemmend beant
woord worden. Men moet onderscheiden. De voorname
reden voor de afscheiding van het Zuiden isdat het een
slechte zaak de slavernijvoorstaat. Maar de zaak, weike
door het Zuiden in zijn wederstand tegen den onderwerpings-
oorlo" der Federalisten wordt voorgestaan, is geene slechte
zaak." Het Zuiden strijdt om niet aan de Unie onderworpen
te worden, het strijdt voor zijne onafhankelijkheid. Misschien
zal iemand zegge„dit moge waar zijn, wat liet. onmiddelyk
voorwerp van den tegenstand der Separatisten betreft, docii
middelijk strijden zij toch voor het behoud der slavernij; dit
blijft de hoofdzaak." Ik geloof daarentegen, dat de verde
diging hunner onafhankelijkheid en van huis en haardstede
te^en'de veroveraars thans bij de Separatisten op den voor
grond staat. De redenen tot afscheiding: het verschil punt
der slavernijdat omtrent den vrijen handeldoor de Zui
delijken tegenover het Protectionisme der Noordelijke Indus
triëlen voorgestaan, en nationale antipathie, mogen door den
oorio"- no" versterkt, worden, het alles beheerschende denk
beeld0 is in het Zuiden, dat men, zicli eenmaal afgescheiden
hebbende, niet met geweld van wapenen in de Unie wil te-
ru"gebragt worden. In dat denkbeeld vindt de verbazendo
energie der verdediging haren grond.
Ook moet men zieli geene verkeerde voorstelling vormen om
trent liet kwade geweten der Separatisten over het door hen voor
gestane booze beginsel der slavernij. Aan die instelling, w-elke de
voorname grondslag van hunnen economischen en socialen toe
stand is. zijn zij nn eenmaal gewoon, zij merken de negers als een
door de natuur misdeeld en tot ondergeschiktheid bestemd ras
aanzij veroordeelen het misbruik niet liet gebruik der slavernij.
De abolitionnistische beweging in het Noorden heeft, in de
laatste jaren eene tegenovergestelde beweging in het Zuiden
te voorschijn geroepen. Men heeft, daar de voortreffelijkheid
der slavernij met allerlei schoonschijnende redenenen Diet
