fJaÜttcfi (Ducrsigt
iserigten.
ontegenzeggelijk, dat zoodanig Bondabealuitzoodanige han
deling van de Bondsvergadering noch wettig noch verbindend
kan zijn. Wat is er nu met Limburg gebeurd
De geschiedenis vau Limburg en de aard der bevolking
van dit Hertoedom verbieden beide, Limburg tot Duitsehland
te rekenen. Limbuig is geen Duitseh gewest, de Limburgers
zijn geen üuitschers. Daarom werd Limburg in 1815 ook
niet tot Duitsehland gerekend. Willem I werd lid van den
Duitschen Bond, omdat hij over een Duitseh gewest, over
Luxemburg, regeerde, en ook alleen voor Luxemburg. Voor
de overige provinciën van het Koninkrijk der Nederlanden
die met Duitsehland niets te maken hadden kon hij geen
lid van den Bond zijn; hij was het volgens de uitdrukkelijke
bepaling der Bondsacte zelve alleen voor liet Groot-Hertogdom
Luxemburg. Met Luxemburg stond of viel zijn bevoegdheid
om lid van den Bond te zijn dit lidmaatschap toch is niet
afhankelijk vau den persoon des vorsten, maar van het land
waarover hij regeert. Komt dit land onder een anderen vorst,
dan behoort de nieuwe souverein lid te worden van den Bond;
de vorige kan het niet meer zijnomdat hij niet meer regeert
over eeuig Duitseh gewest, en daardoor alle bevoegdheid
voor het lidmaatschap verloren heeft. Laat ons eens aannemen,
dat den tegenwoordigen Koning van Denemarken alle landen
worden ontnomen, die tot Duitsehland behooren of door de
Duitschers daartoe gerekend worden; dan zal zeker de nieuwe
vorst vau deze landen lid vau den Duitsclieu Bond worden;
maar het zal niemand in de gedachte kontente beweren dat
de Deensche Koning een gedeelte vau Jutland of een of ander
zuiver Deensch eiland zou behooren aan te wijzen, dat in
de plaats zou komen van het hem ontroofde Duitsche land
en waarvoor hij lid zoü blijven van den Bond.
Wat echter tegenwoordig niemand denkbaar zou achten
is in 1839 geschied. Door de Belgische omwenteling verloor
Koning Willem I half Luxemburg. Ofschoon liet. doel van
den Duitschen Bond is de handhaving van Duitschlands uit
en inwendige zekerheid en der onafhankelijkheid ett onschend
baarheid der afzonderlijke Duitsche staten, heeft de Bond
niets gedaan om het Groot-Hertogdom Luxemburgeen
Duitschen staat, ongeschonden te bewaren; hij liet Willem l
aan zijn lot over. Doch toen deze vorstom eiudeiijk vrede
te krijgen, genoodzaakt werd om de helft van Luxemburg
aan België af te staaneischte de Bond van hem vergoeding
voor zijn verloren grondgebied; in plaats vau den Belgischen
Koning als vorst vaneen Duitsehland, Belgisch Luxemburg,
nis lid op te nemen, werd vau Koning Willem gevorderd,
een ander deel zijner staten aan te wijzen overeenkomende
met het verloren deel van Luxemburg, om daarvoor en voor
het overblijvende gedeelte van dit Groot-Hertogdom int te
zijn van den Boud. Willem I gaf toe, en trad voor Limburg,
uitgenomen Maastricht en Venlo, in den Duitschen Bond.
Dit is een onregtdat nog om herstelling roept; doolt dit
is tevens een verkrachting van het groudverdrag van den
Boud, een afwijking van zijn oorspronkelijk karakter, dit
strijdt met den geest der Bondsacte. Als vorst van Lim
burg kan en mag onze Koning geen lid zijn van den
Bond; want Limburg is een Nederlandsch gewest, geen
Duitseh Hertoedom; iiet kan geen gedeelte van het. Duitsche
Groot-Hertogdom Luxemburg vervangen. Üp deze afwijking
van het grondbeginsel van den Duilsehen Bond, op deze
overschrijding van de bevoegdheid der Bondsvergadering op
dezen strijd met het doel des verbonds behoort naar onze
meening onze Legering de Europesehe diplomatie te wijzen.
Zou het nu daartoe niet het geschiktste oogeublik zijn. terwijl
de gevolmagtigden der mogendheden te Londen bij één zijn
om een verwikkeling vaneen anderen staat met den Duitsellen
Bond te outwarren De poging tot onze verlossing uit den
Bond moet gedaan worden, eer er vertvikk dingen door ont
staan nu men nog op kalme onderhandeling kan hop 11, eer
mogelijke troebele tijden aanbreken. Wat, kan Ons weerhou
den, ridderlijk en open onze eerlijke zaak te bepleiten?
De conferentie te Londen is geopend. Ofschoon nu wel
niemand zich bijzonder geroepen zal achten ont den spoed
waarmeê deze bijeenkomst tot, stand is gebragt te roemen
wanneer hij den blik naar Düppel en Fredericia wendt, moet
men toch erkennen, dat in vergelijking met vroegere eeuwen
de tegenwoordige ook in dit opzigt, de eeuw van den stoom
is. Dat was vroeger geen gemakkelijke taak de vertegen
woordigers van zoo vele mogendheden op voegzame wijze bij
één te brengen. Daar had men ten eerste liet voorzitterschap;
de vraag, wie het zou bekleeden ouder onafhankelijke nto
gendheden vSn (it'nzelfdeu rang, gaf al dadelijk overvloedige
stof tot onderhandeling. Zullen de vertegenwoordigers der
mogendheden van denzelfden rang bij afwisseling het voor
zitterschap bekleeden gedurende een bepaalden tijd Zal
men liet lot laten beslissen Zal de voorrang beslist, wor
den door dén ouderdom van de vertegenwoordigde vorsten,
of door den tfjd waarop zy aan de regering zijn gekomen,
of zal deze bij den intogt, gene bij de zitting, een derde
bij de teekening der protocollen den voorrang hebben Zul
len de gezanten hunnen intogt gelijktijdig doen, en door van
verschillends, kanten te komen alle denkbeeld aau voorrang
en daarmede ook alle geschil daaromtrent voorkomen Zie
daar welke moeijelijkneden de feitelijke zamenkomst dei-
vertegenwoordigers reeds aanbood. Bij de onderhandelingen
te Rijswijk bij voorbeeld, in 1697, zouden de gezanten der
eene partij van het noorden uit den Haag komen terwijl
die der andere uit. het zuiden vau Delft, zouden opdagen.
Doch liet gebouw heeft maar een enkelen hoofdingang naar
de zijde van den Haag. Moeten dan de gezanten uit. Deilt
de achterdeur ingaan? Dut gaat toch niet. Evenmin kan
men heit een omweg laten maken, en zoo den hoofdingang
doen binnen gaan; en dan zouden de verschillende partijen
ook niet gelijktijdig kunnen binnen kortten. Men besluit
kort en goed, ook aan de zuidzijde een iugang te maken
volkomen gelijk aan die aan de noordzijdeen zoo de moei-
jelijkheid uit den weg te ruimen. Op hetWeener congres
'ging het. reeds heter. Oostenrijk was gastheer, en de Öos-
teurijksche minister Mettternich zou voorzittenbij de on
derteckeuing der protocollen liet men nu eens het toeval,
dan weer het alphabet de volgorde bepalen. En wat viel er
over die oude congressen veel te iezetten voor de geluk
kigen die tegenwoordig waren veel te zien! Wat. koi.den
die mannen der 17de en IS4" eeuw een achtbare deftigheid
ontwikkelen; wat ging alles plegtig en statig in zijn werk;
wat. werdereeu geleerdheid en belezenheil ten toon gespreid,
en in welk een deftigen kanseiarij-sti]l werd dat alles be
schreven! Wat was dat We&uer congres in 1815 een
schitterende en feestelijke bijeenkomst bals en holredoutes
maskerades en tableaux vivunlsvuurwerken en carrousels,
jagtpartijenrijtogten, sledevaarten, parades en exercitiën
wisselden elkander af; daar schitterde de Oostenrijkscliede
Hongaarsche en de Boheemsclte at.ei met zijn vreemde gasten
daar waren 'de schoonste vernuften van Europa bij één
daar verzamelden wereldberoemde spelers en gelukzoekers
zich om de eerste geslachten der beschaafde wereld als gieren
om hun prooi, daar wedijverde de schoonheid van gravinnen
en hertoginnen met die van niet minder gevierde danseressen.
In dezen prozaïsclieu tijd gaat dat geheel and rs. Er i-
geen sprake van feesten en vermakelijkhec en een enk,;
chraai berigt «van een doorgaans wei ouderrigte zijde" is
alles wat wij vernemen, en dat geldt de werkzaamheden van
het. congres zelf.
Een paar zulke berigten zijn tot ons gekomen. Vooreerst
zon het voorstel tot een wapenstilstand ter sprake gebragt
zijn; doch omtrent dit punt waren de gevolmagtigden van
sommige staten zonder instructieook zouden Pruissen en
Oostenrijk niet kunnen toetreden tot een wapenstilstand
waarhij de Deensche bloccade niet werd opgeheven. Het
schijnt aan geen twijfel onderhevigdat althans Pruissen al
het mogelijke zal doen om den wapenstilstand vooralsnog
tegen te houden. Die staat heeft zich nog niet, naar hartelust
verzadigd aan krijgsroem. Het stelsel van «bloed en ijzer"
des heeren von Bismarck moet nog heerlijker schitteren in de
oogen van Europa. En Pruissens Koning heeft waarlijk wel
reden om zich in den aanvankelijken uitslag te verheugen.
Nu reeds heeft hij Caesar overtroffen. Die Romein kwam,
zag en overwon de Koning van Pruissen daarentegen komt
ook, ziet ook, maar heeft reeds overwonnen vóór zijn komst.
L)it is een voorspoed, die tot nog toe zonder voorbeeld was.
Wat spreekt men dan nog langer van Caesar en zijn geluk,
die te gelijk de zee oversteken en zieli aan boord bevinden
van hetzelfde vaartuig? Wat zoekt gij nwe heelden bij de
oudheidgij dichters en redenaars Hebt toch oogen voor
uw eigen eeuw. Spreekt, voortaan van het geluk des Konings
vau Pruissen, dat dien held met vergezelt, maar hem verre
vooruit, snelt.
Pruissens glorie is zoo grootdat men er in Oostenrijk
jaloersch van schijnt, te worden. De Ost-Deutsche Post klaagt
vreeselijk over de rol, die Oostenrijk zich duor Pruissen iaat,
opdringen. Eerst heeft men volgens dit blad Oostenrijk het
moeijeiijkste werk laten doen, en nu moet het. lever van den
Keizerstaat achterstaan, om Pruissen de eer der overwinning
t.e doen geniéten. Hut. verwijt den leider der Oosteurijksche
huitenlaudselie staatkunde, graaf Rechberg, dat hij zich door
Pruissen op sleeptouw laat nemen en met veronachtzaming
van Oostenrijks belangen siecht.s de plannen van von Bis
marck bevordert. Het blad verzuimt dan ook niet, de Prtiis-
sische staatkunde bij de Duitsche liberalen verdacht en gehaat
te maken. Pruissen zegt liet, en wij spreken het niet
tegen - - Pruissen werd verscheurd door inwendige verdeeld
heid en daardoor verhinderd zich in Duitsehland te doen
gelden daar biedt de. oorlog aan von Bismarck een heerlijke
gelegenheid om zich te handhaven en zijn stelsel t,e doen
zegevieren. Eu üo-tenrjjk reikt hem daartoe bereidwillig de
hand. De overwinning bij Düppel is de zegepraal van von
Bismarck van het «kiachtig koningschap," vau het stelsel
van «bloed en ijzer," van de jonkerpartij en de feodale aris
tocratie en de Pruissisehe liberalen hebben voor Düppel
een nog gevoeliger nederlaag geleden dan de Denen. Daarom
i3 ook von Bismarck naar het slagveld gegaan: hij wilde z ij u e
zegepraal zien.
Van liet tooueel des oorlogs is verder weinig nieuws ver
nomen. De Denen schijnen zicli op Alsen te versterkenof
zij met alle magt, züllen trachten zich daar te handhaven,
dan of hun plan is dat eiland spoedig prijs t.e geven blijkt,
tot nog toe met. De boudgemooten schijnen intusschen
weder ernstige plannen tegen Eredericia te beramen; doch
Oostenrijk zou iiu ook weer eens meer op den voorgrond
willen komen. Het zal echter de vraag zijn of hel verder
gelegen Oostenrijk een voldoende hoeveelheid belegeringsge
schut heelt gezonden of zal zeudeu. Voor het meer nabij
zijnde Pruissen is dit gemakkelijker.
Garibaldi is viij wat eerder uit Engeland vertrokken dan
men verwacht had; dat dit veranderde plan tot allerlei ge
ruchten aanleiding zou geven, was te verwachten; evenzeer,
dat de verguizers van den held daarin aanleiding zouden
vindenom hem met spot en smaad te overladen. De meest
gewone tacliek is, hem voor to stellen als een speelbal van
anderen, als iemand met een vrij zwak hoofd, die zich in
zijn onnoozelheid als een kind laat leiden, en soms met
vrucht hier of daar gebruikt kan worden. Toch gelooveu
wij met, dat die voorstelling bij velen geloof ,zai vinden. Een
man van zoo groote onbeduidendheid-verdiende toch alleen
met een medelijdend schouderophalen (behandeld te worden;
maar zijn vervolgers zijn zoo vol van verbittering en haat, dat
men er aan begmt te twijfelen of zij zelveu wel geheel over
tuigd zijn van zijn onbeduidendheid, Garibaldi's onverwacht
vertrek uit Engeland zou volgens sommigen zijn te wijten
aan den invloed der Pransche Regering, volgens anderen
aau dien der Oosteurijksche, die zou geweigerd hebben
eeu vertegenwoordiger naar de Londeiische couiereutie te
zenden, zoo lang Garibaldi iu Engeland was. De Engelsche
Ministers hebben die beweringen zeer uitdrukkelijk tegenge
sproken, en wij mogen het daarenboven betwijfelen, of zij
indien zij zoo bevreesd waren om Prankrijk of Oostenrijk
te kwetsen, zeiven wel zulk een persoonlijk aandeel in de
vereering van den «vrijbuiter" genomen, en zich met zoo veel
lof over hem uitgelaten zouden Rebbenals werkelijk het
geval is geweest. Hel bez.oek vau den troousopvolger zou dan
ook beier achterwege zijn gebleven. Er is van te veelzijden,
die naar onze meening iu dit opzigt volkomen te vertrouwen
zjju, verzekerd, dat de gezondheid van Garibaldi zijn vertrek
nuodzakelijk maakte, dan dat wij zouden kunnen weigeren
daaraan geloof te slaan.
Parijs heelt den 3ÜU*"1 verjaardag van Shakespeare's ge
boorte niet mogen meê vieren zijn meester had het verboden.
Is hét, omdat Victor Hugo Eraukrijks grootste letterkundige,
maar die ook de schrijver is van dat kleine boekje Aapoleon
le petit, door zijn afwezigheid, kennelijk aau een ledigen
vourzillersstoeler te heider zou schitteren?
le as W.J Si -Ï-»T.01 S WtSi *tl KWIEÜTIéï.
Het. verlies der denen op den 18 heeft bestaan aan doodeu
uit 22 officieren en 48U mauscliappeuaan gekwetsten uit
21 off. en 580 inansclt. eu aan gevangenen uit 44 off. en
3145 niauscii.. behalve eemge ligt. gekwetsten, Uie voor het
afbreken van de brug over de Alsensund zijn ontkomen.
Het voorkomen der gevangenen getuigt, van de doorgestane
vermoeienissen en ontberingen; ook de uitrusting is gebrek
kig zuodat velen op klompen gaan.
Bij den terugtogt naar Alsen is het aan den geul. Linde-
cron met 5600 man van verschillende wapenen gelukt naar
het uiterste punt van Jutland te wijken eu zich achter de
Lymfiord op liet eiland Mors in veiligheid te stellen. Later
sclujnt liy zich naar Horseus begeven te hebben, zoodat
daar 8000 man in eeue sterke positie vereenigd waren.
De. Koning van Denemarken heelt by proclamatie zijn
leger dank gezegd voor de betoonde dapperheid.
Te Kopen huge heerscht eeue gedrukte stemmingde schouw
burg en verscheidene plaatsen van uitspauuiiig zijn gesloten.
De Koning vau Pruissen heeft den 21 na eenig vertoef
op tiet kasteel te Gravestein te Atzbüll de troepen begroet
die aau den storm van den 18 hebben deelgenomen en ver
volgeus de Düppeler schansen bezochtzijnde hij 's avonds
te Flensburg teruggekeerd, waar hij zijn intrek nam bij den
koopman Catlsen. Den volgenden dag vertrok hij weder
naar Berlijn. Te Reudsburg eu te Pleusburg is hij door
jonge dochters, iu de landskièureu uitgedoscht, begroet
geworden.
Bij zijne depeche van 29 Maart aan de diplomatieke agen
ten van Pruissen, heeft de minister v. Bismarckmet.c*
keifnisgeving van de toetreding tot de conferentieverze
kerd, dat Pruissen noch Oostenrijk zich kunnen houden aar
de schikkingen van 1851 en 52, welke zij niet meer als be
staande beschouwenomdat die door Denemarken geschon
den zijn, alsmede dat de vele offers van dan krijg aanspraak
geven op hechter bepalingen lot vestiging van een meer ge-
wenschten toestand.
De duitsche gemagtigde bij de conferentie is gelast om
alle krachten intespannen tot. verkrijzing van de erkenning
der regten vau het Duitseh Verbond van Hoistein Lauenburg
en Sleeswijk en tot verzekering van de meest mogelijke on
afhankelijkheid van die Staten. De vertegenwoordiger van
Beijeren in de Bondsvergadering wenschtedat de heer v.
Beust gelast, zou wordenom de geheele afscheiding der
hertogdommen van Denemarken en de erkenning van den
prins t>. Augustenburg als hertog te bewerkenmaar zijn
voorstel werd verworpen.
Het hoog geregtshof in Hoistein heeft zich vereenigd met
de te Kiel door de Steuden afgelegde verklaring en daarvan
aan de conferentie kennis gegeven.
Deze is den 25 werkelijk voltallig vergaderd en is lord
Russell met alg. st. tot voorzitter benoemd. De Oesterreich-
sische Zeitung beweert, dat Oostenrijk en Pruissen het voorstel
om, met behoud der deensche blokkade, een wapenstilstand
te sluiten, afgewezen hebben. Men verzekert dat liet. voorstel
tot liet, staken der vijandelijkheden reeds dadelijk door lord
Clarendon ter tafel gebragt eu door de gemagtigden van
Frankrijk, Rusland eu Zweden ondersteund, maar verdaagd
is, omdat de vertegenwoordigers vau Oostenrijk en Pruissen
geene iustructieu daaromtrent bekomen hadden.
Uit Sleeswijk is te Londen eene deputatie aangekomen
om bij de conferentie te protesteren tegen elke beslissing
omtrent de hertogdommen, zonder dat de bevolking geraad
pleegd is.
Den 22 zijn de gealliëerden van Yeile noordwaarts gerukt.
Op de nadering der pruissisehe voorposten, die nog al ernstig
met de deensche dragonders zijn slaags geweest, ontruimden
de denen Horseus eu maakten zij ook aanstalten om Aarhuis
te verlaten.
Den 24 had bij het eiland Rügenzonder eer.ig resultaat,
eene korte schermutseling plaats tu-schen 1 deensch schroef-
stoomi'regat en 9 pruissisehe kauonneerbooten.
Sb X 1* 3 S-AM>.
Den 20 werd in eene plegtige vergadering op het stadshuis
te Londen het eereburgerschap aan Garibaldi opgedragen.
Het gedraug was voor het gebouw zoo groot, dat zijn zoon
Menotti van hein gescheiden werd en niet. in staat was de
plegtigheid bij te wonen. Vervolgens had bij den lord-mayor
een prachtig dejeuner van 250 personen plaats. Denzellden
dag werd eene buitengewone vergadering gehouden van het
comité tot ontvangst van Garibaldihetgeen in weerwil
der verzekering van den heer Seely, dat hij en andere vriendeu
van den generaal het niet raadzaam achtten dat. deze nog een
dertigtal steden bezocht,, bijna eenparig besloot «dat het
bespoedigd vertrek in het belang der liberale beginselen
onraadzaam waste meer wijl de redenen niet volkomen
waren opgegeven." Nog laat in den avond begaf zich eene
deputatie tot Garibaldi, om hem t.e bewegen zijn vertrek
Hittesteden doch bekwam geen stellig antwoord. De kan
selier der schatkistde lieer Gladstone, rekende zich verpligt
om zieli in het Lagerhuis te verdedigen over zijn aandeel in
hetgeen men gemeend had Garibaldiin het belamr zijner
gezondheid, te moeten aanraden, maar noch zijne verklaring,
noch openbaar gemaakte brieven van den graafv. Shaftesbury
.en den italiaan Saffinoch de verzekering vau het, genees
kundig weekblad the Lancet konden een groot deel van het
publiek terugbrengen van het vermoedendat het bewind
ter wille van Keizer Napoleon den vrijheidsman van de hand
zoc.ht te zetten. Toen dan ook iu de vergadering der arbei-
dersvereenigiug tot zijne ontvangst een brief van Garibaldi
houdende kennisgeving van zijn stellig vertrek, was voor
gelezen sprak deze vereeuiging als hare overtuiging uit «dat
het gouvernement den roemruchten gast, met vertrediug van
de beginselen der vrijheid trachtte te verdrijven." Den 23
was door hetzelfde comttité eene volksvergadering belegd op
Primrose-lnll, maar zoodra was niet een spreker opgetreden,
of de policie gaf de aanwezigen last om uiteentegaan. De
beleggers voldeden daaraan ouder protest,doch de menigte
verzette zich, zoodat eene hevige vechtpartij ontstond, waarbij
de policie ten laatste meester bleef. In de dagbladen is
vervolgens een protest geplaatst «tegen deze onverantwoor
delijke inbreuk op de vrijheden des volks en op liet regt van
openbare vereeuiging."
Na den 21 bij lord Russell gedejeuneerd te hebben, nam
Garibaldi deel aan een grooteii maaltijd van de leden der
Reform-club. Den 22, kort voor zijn vertrek naar Cliefden
de verblijfplaats der hertogin weduwe v. Sutherland, ontving
hij noir een bezoek van den prins v. Wales, en reisde den 25
over Weymouth, waar hij bij den admiraal Dacres. aan boord
van het linieschip Edgar, het middagmaal gebruikte, 's avonds
lantrs den spoorweg, waaraan alle stationsgebouwen verlicht
waren en hij overal luide begroet werd, naar Plymouth, om
den 26 op het landgoed van zijn ouden wapenbroeder den
kolonel Peard in Cornwallis doortebrengen en den 27met
liet. jagt van den hertog van Sutherlandnaar Caprera terug
te kggrcii.
Den 23 werd de 300 verjaardag der geboorte van Shakes
peare alom in Engeland gevierd, vooral in het stadje Strat-
fordwaar eene receptie op het stadshuis, een leestmaal
van 70B couverts en eeu vuurwerk de hoofdbestanddeelen
van het programma uitmaakten.
FKAMt itEJK
Men verzekert dat de mexicaansche leening is volgeteekend
Alle buitenlaudsche bladen welke zich ongunstig over deze
leening of over den toestand van Mexico uitlaten worden
op de [Kist in beslag genomen. De actiën worden ter beurze
met I j p. et,, premie verhandeld; men ziet. daarin eeu kunst
greep van den minister van financiën.
C De re"erine heeft, de lezingen verboden, door den beken
den liberaal Frédéric Morin over Molière te houden.
Den 21 is liet japansehe gezantschap te Parijs aangekomen
eu aan liet Grand Hotel afgestapt.
Uit. Algiers verneemt men dat eene afdeeling onder den
kolonel Beauprétre, na een terugtogt van 40 mijlen door den
woestijn, iu weerwil barer betoonde dapperheid, voor de over-
magt, is bezweken. Men is ijverig bezig versterking naar de
kolonie te zenden. Ook vertrekken schepen naar Tunis, waar
eeu uitgebreide opstand tegen den Béi ts uitgebroken.
De engelsche gezant Leeft verlangd de redenen te ver
nemen waarom het gouvernement de openlijke viering van
liet Shakespeare-leest verboden heeft.
Met 1°. Mei wordt van den Moniteur ook eene avondeditie
uitgegeven. De lage prijs van 5 c. per nummer zai nadeelig
werken op het debiet van andere bladen.
STA B-S K
In eene volksvergadering te Napels is besloten de engelsche
natiè dank te betuigen voor de uitmuntende ontvangst van
Garibaldien om eeu adres van sympathie ann de Hongaren
te zenden.
Te Milaan is beslag gelegd op eemge kisten met wapens.
