ALKMAARSCHE COURANT
■I
u
11
I
41.
Zesenzestigste J aargang.
1864
P I
ïirffi; I
fi
11
Zondag
9 October.
A*
i-M
}£SÈ$
©fftcicel ©cöccltc.
politiek ©oersigt.
2-Qckclijnöchc Bevtgt ca.
c».
P!'
l r I
Deze Courant wordt wekelijks uitgegeven en is verkrijg
baar op Zondag morgentusschen 8 en 9 ure. Prijs per
jaar 8,40, enkele Nos. 7 Cents, franco per post f 4,
Brieven franco aan de Uitgevers
HE KM». COSTER ZOON.
De Advertentiën kosten van 15 regels J 0,75, voor
elke regel meer 15 Cents, behalve 35 Cents zegelregt
voor elke plaatsing. Zij worden uiterlijk aangenomen tot
Zaturdag namiddag 1 ure; ingezondeu berigten een dag
vroeger.
KENNISGEVING.
Het HOOFD van het Plaatselijk Bestuur te ALKMAAR
brengt, teu gevolge van art. 1 der wet van 22 Mei 1845
(Staatsblad No. 22) bij deze ter kennis van de ingezetenen
der gemeentedat de kohieren van; het patentregt over
het dienstjaar 18§£ zijnde over het voljaar No. 1 en 2, en
over het kwartaal No. 3, allen op den 5 October 1864, door
den Heer Commissaris des Konings in de Provincie Noord-
Holland executoir verklaardop lieden aan den Heer Ont
vanger der directe belastingen binnen deze gemeente ter
invordering zijn overgegeven.
Ieder ingezeten, die daarbij belang heeft, wordt vermaand
op de voldoening van zijnen aanslag behoorlijk acht te geven
ten einde alle geregtelijke vervolgingen welke uit nalatigheid
zouden voortvloeijente voorkomen.
Alkmaar, Bet Hoofd van het Bestuur voorn.,
den 8 October 1864. A. MACLAINE PONT.
De personenbinnen deze gemeente woonachtigdie
verlangen geplaatst te worden op de lijst voor de maritieme
soldijenworden uitgenoodigd zich vóór den 15 October
1864 ter gemeente-secretarie te vertoonen.
Ter terugbekoming is aan het commissariaat van politie
te Alkmaar voorhanden een gouden doekspeld.
Tusschen Keulen en Parijs
Ligt de weg naar Rome;
Al wie daar naar toe wil gaan
Die moet onze manieren verstaan
Zóó zijn onze manieren.
Is het waar, dat de Italiaansche regering in de laatste
jaren niet anders doet dan dit bekende spelletje spelenen
dat ook het laatste verdrag met Frankrijk weer een proef is
van een nieuwe manier om in de begeerde hoofdstad te komen?
Er zijn er velen die het gelooven, en wij voor ons zijn ook
van die meening. Tout chemin mène d Iiome is door de Ita
liaansche regering bevonden een onwaarheid te zijn. De regte
weg is de kortste en daarom de verkieslijkste, want wij Italianen
zijn wat ongeduldig -- had Garibaldi gezegd, en hij wilde
Rome opzoeken, en het Pauselijke en het Prausche leger beide
er uitjjagen, om er plaats te maken voor den Italiaanschen
koningstroon. Maar achter de Eransche bezetting in Roine
stond Frankrijk zelfen het deed er weinig toe, of die staat
Rome bezet hield met een leger van vele duizenden of met
een korporaal en drie man. Frankrijk kon toch zijn vlag
niet laten schenden. Enropa zou nimmer mogen zienzelfs
niet mogen geloovendat Frankrijk toegaf aan geweld.
Hadden de Italianen eenmaal getracht de Franschen uit
Rome te verdrijvenFrankrijk zou het aan zijn eer verschul
digd zijn Rome langer dan ooit te blijven bezetten. Toch
verzamelde Garibaldi een leger om zich heenen ging hij
op marsch tegen Rome. De Italiaansche regering scheen het
oogluikend toe te zienverwachtte zijdat de Fransche
Keizer zou verklaren: ik heb den algemeenen vurigeu wensch
van het Italiaansche volk aanschouwd om Rome tot hoofdstad
te hebben, en geef haar daarom over? Misschien vleide zij
zich aanvankelijk met deze hoopdoch toen het zeker bleek
dat het Fransche leger Garibaldi te Rome zou afwachten kwam
zij ter elfder ure tusschen beide; het gewigt der zaak
deed haar geweld gebruiken zelfs tegen den man des volks,
Garibaldi werd verminkt en gevangen. De regte weg was
niet de beste.
Geen trotsche houding tegenover Frankrijk heeft het minis
terie Ricasoh kunnen baten. De Keizer is niet bang voor
een stuursch gezigt en evenmin voor de uitbreiding van den
Engelschen invloed in Italië. Hij wist dat het nieuwe Ko
ninkrijk hem noodig hadhij is daarenboven iemand die
wachten kan en geduld oefenenen die oordeelt dat het
uiterst moeijelijk, zoo niet onmogelijk is, de omstandigheden
te beheerschen en te dwingenmaar dat het wijs en voor-
deelig ismet overleg van de omstandigheden gebruik te
maken. Hij stoorde zich daarom weinig aan de waardige
houding en het stuursche gezigt van Ricasolien werd niet
jaloerseh van de lonkjes die aan Engeland werden ten beste
gegeven. Geen plegtig besluit van het Italiaansche Parlement,
waarbij Rome tot de hoofdstad van Italië werd verklaard
kon hem nopen haar te verlaten integendeel het moest er
hem vaster doen plaats nemen. [Immers dit besluit was. zoo
al niet een bedreigen toch een trotseren van Frankrijk. Een
staat verklaart Rome tot zijn hoofdstaden FTankrijk is te
Rome. Maar dat is Frankrijk beleedigen. Zal het nu Rome
ontruimen? Maar moest het dan niet schijnen alsof Frank
rijk toegaf aan den drang uit Turijn En zelfs die schijn
moet vermeden worden.
Daarbij komt nog een veel gewigtiger omstandigheid. De
Fransche Keizer heet de beschermer van den 11. Vader, en
van dien naam mag hij niet roekeloos afstand doen. De
Keizer had zich jegens de Kerk verdienstelijk gemaakt, toen
hij nog President was van de Republiekvooral door de
bezetting van Rome. En de Kerk was niet ondankbaar ge
weestbij de groote volksstemming na den staatsgreep, die
den President den weg moest banen tot den troon was de
Kerk aan de zijde van Lodewijk Napoleonen zij zong in de
Notre-Dame het Te Deum ter eere van den overwinnaar.
Misschien heeft echter de Kerk niet volkomen aan de ver
wachtingdes Keizers beantwoord immers de wijding van het
Keizerrijkde krooniog des Keizers door den Paus zeiven
te Parijs scheen lang tot de lievelingsdroomen van den man
van den 2a™ December te behoorendie droom is geen
werkelijkheid gewordenen ook in andere opzigten toon
den Paus en Bisschoppen dat zij geen willige dienaren
geen werktuigen zijn in de hand zelfs van een Napoleon. Nog
altijd echter waren de Eransche troepen te Romeen het
werd moeijelijk te zeggen welk belang de Fransche Keizer
had om ze er voortdurend 'te laten blijven. Maar Rome
werd door Italië bedreigden zoo al niet bedreigd dan
toch bij voorraad als hoofdstad in beslag genomenen
zoo al niet in conservatoir beslag genomen dan toch
luide opgeëischt. Als nu de Keizer zijn troepen uit
Rome terug riep, zou het niet schijnen alsof hij de Eeuwige
Stad aan hare belagers prijs gaf? Was dat geen verraad
aan den H. Vader gepleegd? Was dat niet Rome overleveren
aan Victor EmmanuelZelfs den schijn van medepligtigheid
aau zulk een daad moest de Keizer vermijden. Immers hij
was reeds meermalen een Pilatus genoemden zoo hij voor
nemens scheen de handen te wasscheu, men riep hem toe
dat dit niet aangemerkt kon worden in onschuld te geschieden,
maar in schijnheiligheiden verraad. Frankrijks houding werd
moeijelijk te Rome) Het werd min of meer verantwoordelijk
voor de daden der Romeinsche regeringvoor de beginselen
door haar verkondigdvoor de houding door haar tegenover
andere regeringen aangenomen. Als beschermer van de Pau
selijke regering kon Frankrijk nooit volkomen onzijdig blijven
bij den loop lier gebeurtenissen te Rome. Welke moeijelijk-
heden waren er niette voorzien bij allerlei gebeurlijke zaken,
over welker meerdere of mindere waarschijnlijkheid men in
gevoelen kan verschillen, doch welker mogelijkheid niemand
betwijfelen zal. Was het voor Frankrijk niet het verkieslijkst
bij den strijd, dien de wereldlijke magt des Pausen welligt te voe
ren zal hebben, een volkomen onzijdig standpunt in te nemen?
Dab kan het naar omstandigheden handelen. De uitslag van
den strijd is althans nog onzeker. Waarom moet Frankrijk
er in betrokken worden door te Rome te blijven? Want
de staat, die Rome bezet houdt, kan niet volkomen onzijdig
blijvenen wordt ligt door de omstandigheden gedwongen
voor deze of gene zijde partij te kiezenals hij nog gaarne
een afwachtende houding zou bewaren. Frankrijk, of liever de
Fransche Keizer, heeft er geen belang bij, altijd tusschen Italië
en Rome te staansteeds met beider grieven lastig gevallen
te wordenaltijd voor scheidsregter of raadsman te spelen
en zich ten slotte, gelijk het gewoonlijk met scheidsregters
gaat, beider ongenoegen op den hals te halen. Als Italië
over Rome spreekt, maakt het zich altijd boos op Frankrijk;
het verwijt den Keizer, dat het alleen zijne schuld is dat
Italië nog a.tijd zijn hoofdstad mist. Misschien heeft dc
Keizer geen lust om altijd de booze man te zijn. Misschien
wilde hij daarom niet langer te Rome blijvenmaar stelde
hij er daarentegen ook prijs op, de ontruiming van Rome zoo
in te rigtendat zij geen overlevering, geen verraad heeteu kan.
Ziedaar eenige beschouwingen omtrent het belangrijke feit
van den dag, het verdrag tusschen Frankrijk en Italië. De
dépêche van den Franschen minister aan den Franschen
gezant te Rome tot toelichting van het verdrag, het verslag
van het afgetreden en het programma van het optredend
Italiaansch ministerie schijnen onze meening te bevestigen.
De Italiaansche regering wordt niet meer door de revolutie
voortgezweept zegt de Fransche minister zij heeft de
geheime genootschappen en den openlijken oorlogskreet tegen
Rome beteugeld en onderdrukt; zij dringt niet meer aau op
Rome als de hoofdstad van Italië integendeel zij heeft
reeds een andere hoofdstad gekozengeschikter en uit een
krijgskundig oogpunt veiliger dan Turijnnamelijk Florence.
Dus kan Frankrijk veilig Rome ontruimen, daar Italië zich
daarenboven verbonden heeft, het tegenwoordig Pauselijk ge
bied te eerbiedigen en elke vijandige aanrandingdie dat
grondgebied van buiten wordt gedaan te verhinderen. De
Romeinsche regering, dus voor eiken buiteniandschen aanval
veilig, kan in de twee jaren, die de ontruiming nog vooraf
zullen gaan, een eigen krijgsmagt aanwerven tot handhaving
van haar gezag binnen 's lands en tot verdediging der grenzen.
Alzoo Rome is veiligRome moet nu maar zelf voor zijne
belangen zorgeneu Frankrijk kan zich dus met een gerust
geweien uit zijn moeijelijken toestand terug trekken.
En wat zal dan het lot van Rome zijn Is die stad
voor goed aan Italië onttrokkenof zal het er weldra de
hoofdstad van worden Geduld voortvarende lezer. Leer
van Keizer Napoleon de gebeurtenissen afwachten. Wie kan
voorspellenwat er in de twee jaren gebeuren kandie het
vertrek der Franschen vooraf zullen gaan? En wie weet
wat daarna kan plaats hebben en van gröoten invloed zijn
op het lot van Rome en Italië Victor Emmanuel en Gari
baldi zullen waarschijnlijk geen van beide gewapender hand
tegen Rome optrekken, het belegeren en innemenmaar
binnen Rome zelve kan veel gebeurende Romeinsche
regering moet zich met hare eigene onderdanen verstaan. Er
zal geen legermagt zijn die haar aanvalt, maar ook geen
die haar beschermt. Zij zal van hare eigene deugdelijkheid
blijk moeten geven. Het zal nu misschien aan den dag
kunnen komenwat de Romeinsche bevolking zelve wil
en hoeveel zullen welligt vreemde invloeden niet vermogen
ook zonder openlijken aanval of zigtbare bescherming!
Het afgetreden Italiaansche ministerie verklaart omtrent
het verdrag, dat het Romeinsche vraagstuk alleen door on
stoffelijke, of, gelijk anderen het uitdrukken, zedelijke mid
delen opgelost kan worden wat naar onze meeniug alleen
wil zeggenniet met geweld. De Italiaansche regering zal
trouw hare belofte vervullen van het Pauselijk gebied niet
aan te vallen en niet te gedoogen dat het aangevallen wordt
doch daardoor worden de regten en wen-
sehen des volks geenszins vernietigd of
verzwakt, maar komt alleen de noodzake
lijkheid sterker uit om de nationale denk
beelden door zedelijke njiddelen te verwe
zenlijken. Het nieuwe ministerie spoort evenzeer in
haar programma de Italianen aan om te blijven vertrouwen
op de Kroondie de grootste kracht der natie heeft uitge
maakt bij de roemrijke gebeurtenissen sedert 1859, en de
overtuiging heeft gevestigd dat aan dsn geheelen
wensch der bevolking zal worden voldaan.
De slotsom onzer beschouwing is alzoo deze: de Fransche
Keizer wil op een rustige, geen opzien barende, weinig
schokkende manier uit het gedrang geraken tusschen Rome
en Italië. Daarom moet zijn ontruiming van Rome met de
meeste kalmte en bezadigdheid geschieden. Een tijd van
rust moet haar voorafgaan en volgen opdat die ontruiming
geen overlevering schijne aan een vijandmaar de meerder
jarigverklaring van een bewind dat niet altijd onder voogdij
en bescherming kan blijvenen de Fransche regering niet
verantwoordelijk gesteld kunne worden voor latere gebeur
tenissen. Frankrijk moet tot het einde toe zich op on
zijdigheid kunnen beroepenen dien goeden naam meê naar
huis nemen. Daarna wil het aan de gebeurtenissenaan de
ontwikkeling der toestanden die wij geschiedenis noemen
den vrijen loop latenmaar hst wil geen geweld tegen Rome.
BELGIË.
De heer Belebecque, bisschop van Gentis den 1 Oct. in
66jarigen ouderdom overleden.
DENEMARKEN.
De duitsche regeringscommissarissen in Jutland hebben
den uitvoer van boter verboden.
WJ'ITSt'HLWn.
Keizerin Eugénie is den 4 Oct. van Schwalbach teBaóeu-
baden aangekomen de Koning van Pruissen en de Groot
hertog en Groothertogin waren haar te gemoet gereisd.
X G ti LASB.
Den 1 Oct. zijn de buskruidmagazijnen van de heeren Balt
en Dage Sf Barker, te Erith, eenige uren beoosten Londen
met 30000 tonnen kruid in de lucht gevlogen. De hevige
schok werd zeer verre gevoeld on 2 uren in het rond werden
vele gebouwen beschadigd. Onder de puinen zijn 20 lijken
gevonden. Door deze ramp werd tevens de Theems-dijk over
meer dan 100 ellen weggeslagen en de lage landstreek door
overstroomiug' bedreigdwelke gelukkig verhoed werd door
het tewerk stellen van eenige honderden arbeiders en een paar
duizend sapeurs en mineurs van de bezetting van Woolwich.
Lord Wodehouse is tot lord-luitenaut van Ierland benoemd,
in plaats van graaf Carlisle.
FRAK Ei RUK.
De maarschalk Eorey is den maarschalk Ma; Mahon op
gevolgd als commandant van het derde corps te Nancy en
wordt te Rijssel in het bevel van het tweede vervangen door
den genl. de Montauban, graaf v. Palikao.
De Keizerin is in den avond van den 5 op het kasteel
van S. Cloud teruggekomen.Tot ambassadeurs zijn benoemd
te Berlijn de heer Benedettite Petersburg de lieer Tallegrand,
te Madrid de heer Mercier, te Washington de heer Chaleau-
renardte Frankfort de heer Reculot.
ITALIË.
Bij liet verslag den 19 Sept. door het vorige ministerie
den Koning aangebbdenwordt Florence als hoofdstad voor
geslagen naar het gevoelen van den raad van defensie, omdat
die stad behoort tot het plan van verdedigingdat men bij
het bezit van Venetie door Oostenrijk (»eene bedreiging
voor Italië") behoort vast te houden.
Sommige gemeentebesturen in Piemont stemmen in met
het beklag van Turijn. Bij bet Parlement zal een ontwerp
worden ingediend orft die stad schadeloos te stellen. Overal
rigt de bewegingspartij volksvergaderingen aan om te bewer
ken dat de bevolking niet van het bezit van Rome afzie.
Intussohen honden velen Florence slechts voor eene pleister
plaats op den weg naar Rome en meenen zij dat het paus-
selijk bewind, eenmaal aan de bescherming van eigen troepen
overgelaten, hoezeer dan ook tegen iz«7ejzlandsche vjjanden
door den Koning van Italië beschermdspoedig door de
romeinen zal worden verdreven.
liet nieuwe ministerie is thans zamengesteld als volgt
Lamarmora voorzitter, buitenl. zaken en ad interim marine
Lanza binn. zaken Jacini openbare werken Petiti oorlog
Sella geldmiddelen Torelli koophandel en Fasoli onderwijs.
Ten aanzien van den minister Jacini wordt opgemerkt, dat
hij 18 maanden geleden een vlugschrift heeft uitgegewen
waarin hij verkondigt, dat Rome de hoofdstad van Italië
worden moet.
Het programma van het nieuwe kabinet behelst o. a., dat
deitalianen een vast vertrouwen moeten stellen in de Kroon,
die de grootste kracht der natie heeft uitgemaakt bij de
roemrijke gebeurtenissen sedert 1859 en de overtuiging heeft
doen ontstaandat aan den geheelen wensch der bevolking
zal worden voldaan.
De Koningin der Nederlanden is den 5 te Turijn aange
komen en heeft des avonds de reis naar Venetie voortgezet.
KERKELIJKE STAAT.
In de dépêche van den fransehen minister Drouyn aan de
gezant te Rome, welke aan de pausselijke regering is mede
gedeeld worden de volgende redenen opgegeven voor het
sluiten der fransch-italiaansche conventiede italiaansche
regering heeft getoond de revolutie zoodanig te beheerschen,
dat zij daardoor niet naar Rome zal worden voortgestuwd
de blijvende bezetting van Rome is in strijd met het beginsel
van noninterventie dat een der grondslagen van het fransche
publieke regt uitmaakt; goede verstandhouding is bezwaarlijk
tusschen 2 souvereiniteitendie de meest uiteen loopende
grondbeginselen zijn toegedaan en daardoor in een voortdu-
renden toestand van spanning verkeeren; liet is voor het fransche
gouvernement eene onmogelijkheid pm door de aanwezigheid
zijner krijgsmagt in meerdere of mindere mate zijn zegel te
hechten aan handelingen, welke strijdig zijn met den maat-
ichappelijken toestand van Frankrijk en den geest der fransche
wetgeving.
De Paus heeft, met het oog op den ernst der omstandig
heden gedurende eene geheele week openbare gebeden en
procession uitgeschreven.
If) i
I
1
1 Hrl i M
'«UVA
<j
1
