No. 38.
Zevenënzeventigslo, Jaargang.
*875.
ZONDAG
19 SEPTEMBER.
<?Dffictcel (Bebecïtc.
Een werk voor de toekomst.
CütLlcfcciijftschc Berichten.
Duitschland.
Helmie.
Frankryii.
Groot Slrittanje en Ierland.
Turkije.
A
A
H
C
Deze Courant wordt wekelijks uitgegeven en is verkrijgbaar op Zaterdag
avond te 7 uren. Prijs per kwartaal f franco per post f O,8 0,
afzonderlijke nommers 5 Cents.
Sneven franco aan de Uitgevers HEïtM". COSTER ZOON.
De Advertentiën kosten van 15 regels 0,75, voor elke regel meer 15
Cents; groote letters naar plaatsruimte. Bij inzending tot Zaterdag namiddag
1 uur, wordt voor de plaatsing in bet eerstvolgend nommer ingestaan;
ingezonden berichten een dag vroeger.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
noodigen bij vernieuwing ten dringendste de ingezetenen uit,
hunne reeds dikwerf betoonde medewerking te blijven verlee-
nen, om te voorkomendat boomen of gewassen in den stads
hout en de plantsoenen worden beschadigd en dat geloopen
worde door of over gras- of bloemperkenhetgeen in den
laatsten tijd vooral door kinderen geschiedt, opdat de moeite
en kostendie aangewend worden om tot algemeen genoegen
den hout en de plantsoenen in orde te houden, meer en meer
mogen worden beloond.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. MACLAINE PONI.
16 September 1875. Be Secretaris,
NUHOUT VAN DER VEEN.
JOHANNES OUDHOFE, laatst gewoond hebbende te
Spaarndam, wordt verzocht zich aantemelden ter gemeente
secretarie.
De COMMISSIE van TOEZICHT over het STEDELIJK
MUZEüMde opening dezer instelling door de rangschik
king der bij de gemeente aanwezige of daaraan in bruikleen
afgestane voorwerpen voorbereidendenoodigt allendie in
het bezit zijn van voor de geschiedenis van stad en land of
uit het oogpunt van kunst merkwaardige voorwerpen, be
leefdelijk uit, dergelijke zaken, tot meerdere volledigmaking
en opluistering van het muzeüm, hetzij ten geschenke hetzij
in bruikleen tegen behoorlijk bewijs alsnog te willen afstaan,
en daardoor mede te werken tot verhooging van de belang
rijkheid der tot stand gebrachte Alkmaarsche verzameling van
schilderijenbeeldhouwwerken prentenkaarten boeken
handschriften, wapens, penningen, zegels enz. enz. Oude,
van zegels voorzieneeigendomsbewijzen van pereeelen, voor
de bezitters van niet de geringste waarde, zijn der com
missie ook zeer welkom. Be Commissie voornoemd,
C. W. BRUINVIS President.
NUHOUT VAN DER veen.
A. KLaSENER.
J. J. de GELDER, Secretaris.
Lijst van brieven, waarvan de geadresseerden onbekend zijn,
verzonden gedurende de 2e. helft, der maand Augustus 1875.
Nijman C. Kroon, Amsterdam; E. Boon, Hoogwoud;
wed. G. Leek JRobertSchagenJ. B. van Cats Zn.,
Utrecht; J. Steen vert, P. Hardenburg Warmenhuizen.
Van de hulpkantoren
Egmond aan Zee: H. Krab, Scheveningen.
MiddenbeemsterC. Butter, Wormer.
Spanbroek: E. J. Baseman, Amsterdam.
Wognum: C. J. Smits, Amsterdam.
De middelen waardoor de Vereeniging voor de hervorming
eü de codificatie van het volkenrecht haar doel, voorkoming
van den oorlog, hoopt te bereiken, zijn: een internationaal
wetboek en de arbitrage. Dit heeft zij op haar eerste con
gres in 1873 te Brussel gehoudenverklaard in twee be
sluiten beide met algemeene stemmen genomen.
Het eerste besluitluidde als volgt„Het congres ver
klaart dat een internationaal wetboekwaarin de rechten
en plichten der volken ouderling zoo nauwkeurig mogelijk
worden uiteengezethoogst wenschelijk is in het belang van
den vredevan de vriendschappelijke betrekkingen der volken
en van de algemeene welvaart. Het congres is daarom van
meeningdat niets moet worden ontzienten einde te ge
raken tot liet ontwerpen en doen aannemen van zulk een
wetboek." Het tweede besluit was van den volgenden
inhoud: Het congres verklaart, dat het de arbitrage beschouwt
als het uitsluitend ware rechtvaardige en zelfs noodzakelijke
middel tot beslechting van internationale geschillendie door
diplomatische onderhandelingen niet kunnen worden uit den
weg geruimd."
Bestaat er een algemeen wetboekdoor de regeeringen
van alle beschaafde volken erkend, waarin de rechten en
plichten der natiën zoo nauwkeurig mogelijk zijn omschre
ven zooals bij voorbeeld de rechten en plichten van bijzon
dere personen in ons burgerlijk wetboek en hebben de ver
schillende staten zich verbonden om de uitspraak over hnn
geschillen op te dragen aan een vast scheidsgericht of aan
voor elke zaak afzonderlijk te stellen scheidsrechtersdie
recht spreken volgens het internationaal wetboek, dan be
hoeft het zwaard niet meer getrokken te wordenmaar is
het middel aanwezig om alle volkenrechterlijke geschillen te
doen beslechten. Deze gevolgtrekking schijnt eenvoudig en
onwederlegbaar. Toeh is zij het zoo weinigdat ook de
'Vereeniging haar niet durft aannemen. Al bestond er een
algemeen aangenomen wetboek voor het volkenrecht, en al
hadden alle staten zich verklaard voor de arbitrage, ook dan
zouden alle moeilijkheden nog niet zijn opgeheven. Aan zijn
aanbeveling van het scheidsgericht heeft daarom het Brus-
selsche congres zich genoopt gevonden het volgende toe te
voegen „Het congres onthoudt zich van te verklarendat
dit middel zonder uitzondering in alle voorkomende gevallen
kan worden toegepast, doch het is van meening, dat de uit
zonderingen zeer zeldzaam moeten blijvenen liet gelooft
dat een kwestie niet als onoplosbaar moet worden beschouwd
dan na een uitvoerige uiteenzetting van het onderwerp van ge
schil na het verkopen van een behoorlijken tijd van uitstel,
en nadat alle middelen om tot een vredelievende oplossing
te komen zijn uitgeput." Omtrent de vraagof inder
daad de gevallen, waarin het middel der arbitrage niet kon
worden toegepasttot de zeldzame uitzonderingen zouden
behoorenheerscht echter groot verschil van gevoelen.
De groote Engeleclie vredes-apostel Henry Richard wees in
zijn warme aanbeveling van de arbitrage op enkele bezwaren,
en poemde daaronder ook dezedat de redenen die voor een
oorlog worden aangevoerdniet altijd de ware redenen zijn.
Met andere woordendat de eigenlijke oorzaak van den
oorlog niet ligt in het geschil dat tot verwikkeling en oor
logsverklaring aanleiding geeft. In den regel heeft een staat,
die oorlog verklaartbedoelingendie met de kwestie, waar
over is getwist, niets te maken hebben. Men zoekt een
voorwendsel voor een oorlogsverklaring, maar men vecht
met een doel dat men geheim houdtdat men althans niet
openlijk erkenten dat men ten sterkste zou loochenen als
het genoemd werd. Dit is ongetwijfeld een bezwaar tegen
de arbitrage, maar aangenomen voor een oogenblik dat er
een algemeen erkend wetboek van volkenrecht bestond en
een internationale rechtbank, tegen wier uitspraken geen staat
zich wilde of durfde verzettengeen onoverkomelijk bezwaar.
De twistende partijen zouden verplicht zijn hun grieven aan
de internationale rechtbank op te gevende gegrondheid van
die grieven zou worden onderzocht, en naar gelang van den
uitslag van dat onderzoek zou aan de klagende partij worden
te kennen gegevendat haar klachten ongegrond warenof
de tegenpartij worden veroordeeld om zekere bepaalde vol
doening te geven. Geheime bedoelingen zouden dus niet ter
sprake komen en verbloemde redenen om oorlog te voeren
niet worden onderzocht. Het groote bezwaar bestaat echter
hierindat verschillende staten zekere plannen voor de toe
komst hebbendie alleen door kracht van wapenen kunnen
verwezenlijkt worden,
Onderstellen wij dat het ontwerpen van een internationaal
wetboekwaarin de rechten en plichten der volken werden
omschrevenwerd ter hand genomen. Zou men daarbij, wat
betreft de grenzen van de verschillende Europeesche staten
den tegenwoordigen toestand moeten aannemenen bepalen,
dat elke staat bet grondgebied van zijn buren moet eerbie
digen binnen de thans bestaande grenzen Misschien zouden
Duitsohland en Italië daarmee thans genoegen nemenmaar
voor een tiental jaren hadden Pruisen en Sardinië er even
min in toegestemd als tegenwoordig ErankrijkOostenrijk
Rusland er vrede mee zouden hebbenen zou men ook aan
Turkije het rustig bezit van zijn grondgebied willen verzekeren?
Of zou men bepalen dat de eene staat van den ander eenig
grondgebied zou kunnen eischen op grond van vroeger bezit,
van de nationaliteit der bewoners of van bun uitdrukkelijken
wenselien dat de internationale rechtbankovereenkomstig
zekere in het wetboek vast te stellen beginselen van volken
recht in sommige gevallen dien eisch zou kunnen toewijzen?
Maar dan zou waarschijnlijk geen enkele groote mogendheid
tot de arbitrage willen' toetreden. Het geweten van Rusland
en Pruisen zou in dit opzicht niet gerust zijn. Oostenrijk
zou gevaar vreezen voor het ongestoord bezit van een deel
zijner landen. Italië zou zich niet veilig achten voor ver
minking en zelfs Engeland niet zeker zijn ten opzichte van
Ierland. Wanneer inderdaad elke staat vrede had met zijn
tegenwoordige grenzenzooals Engeland, BelgiëNederland,
en geen ander doel had dan de welvaart en de ontwikkeling
van zijn inwoners te bevorderen, dan zou waarschijnlijk het
voorstel tot het vaststellen van een wetboek van volkenrecht
en het opdragen van de geschillen aan een internationale
rechtbank thans reeds weinig tegenstand ontmoeten. üver
den inhoud van dat wetboek zou men het misschien minder
spoedig eens worden, maar allengs zon men elkander nader
komen en de tijd voor de vaststelling en invoering zou
binnen den gezichtskring liggen.
In den laatsten tijd op het Haagsehe congres werd het
dankbaar erkend beeft de arbitrage tot beslechting van
internationale geschillen groote diensten gedaan. Een twist
wegens schending van het grondgebied van een staat aan
boord van een schip dat zijn vlag voerteen geschil over
de juiste richting van een grenslijn of over den eigendom van
een baai in overzeesche bezittingen kunnen ook thans reeds
door scheidsrechters worden uitgemaakt. De ondervinding
heeft hier reeds duidelijk genoeg gesprokenen het is dan
ook alleszins verklaarbaar, dat het Congres den wensch heeft
uitgesprokendat de Europeesche regeeringen practisch ge
volg mogen geven aan de zedelijke verbintenis, in 1856 aan
gegaan om vdór het verklaren van den oorlog haar geschil
punten aan de uitspraak van scheidsrechters te onderwerpen.
Hoe weinig heeft men echter sedert 1856 van die zedelijke
verplichting bespeurd Maar is er tusschen Pruisen en Oos
tenrijk, tusscben Oostenrijk en Sardinië, tusschen Frankrijk
en Pruisen eigenlijk wel gestreden over internationale ge
schillen tusschen die staten De jammerlijke samenstelling
en inrichting van den Duitsehen Bond de verbrokkeling van
Italiëdie bet land overliet aan de rechtstreeksehe overheer-
sehing of den invloed van den machtigen vreemdelingde
vrees van den Fransehen Keizer, dat de stralenkrans van
zijn naam, waarvan het behoud van zijn kroon afhing, in
de oogen van liet Fransche volk zelf haar glans zou verlie
zen nu zij overschitterd werd door den krijgsroem van
Pruisen of wel het vurig verlangen van de Keizerin en haren
aanhang om de Kerk en den Paus te herstellen in de heer
schappij en het aanzien van weleer, daarin scholen de
oorzaken van de laatste oorlogenen er is dan ook zelfs
niet aan gedachtde uitspraak van scheidsrechters in te
roepen. Ook thans koesteren verschillende staten geheime
verwachtingendie zij hopen te verwezenlijkenwanneer
daartoe de geschikte tijden zullen zijn aangebroken en de
omstandigheden gunstig zijn. Rusland en Oostenrijk om
van kleinere staten als ServiëMontenegroGriekenland en
Roumanië niet te spreken, hebben onmiskenbaar eenige
plannen omtrent enkele deelen van het Turksehe rijk, waar
omtrent zij de beslissing niet gaarne aan een scheidsgericht
zouden willen overlaten. Frankrijk hoopt ongetwijfeld op
een gelegenheid tot weerwraakook al begrijpt het dat die
gelegenheid zich vooreerst niet zal opdoenen al schikt het
zich daarom vocrloopig in zijn lot. Plannen en verwachtin
gen van deze soort kunnen op het geschikte oogenblik alleen
door de kracht der wapenen worden verwezenlijktdaarom
Killen de meeste groote mogendheden geen afstand doen van
haar bevoegdheid tot oorlogsverklaring. Zij willen zich de
handen niet laten bindenmaar zich de vrijheid voorbe
houden om onder sommige omstandigheden geheel naar ei
gen keus en op eigen verantwoordelijkheid te handelen. Dit
belet de aanneming van het beginsel der arbitrage enwat
daarmee noodzakelijk zou moeten gepaard gaan wil men dat
beginsel inderdaad toepassen, de algemeene ontwapening. De
tegenwoordige toestand van Europa is in de schatting van
velen nog te weinig verzekerd, volgens anderen niet bestemd
om te blijven de een vreest, de ander hoopt, dat er
spoedig groote veranderingen zullen komen en dit maakt
dezen tijd allerongesckikst voor ontwapening en een kalme
regeling van wederzijdsclie betrekkingen. Zelfs een lid van
het Haagsehe congres, de Americaansche hoogleeraar Thompson
verklaardedat Duitsohland onmogelijk zijn reusachtige wa
peningen kan verminderenzoolang de onderlinge achterdocht
en het algemeen wantrouwen in Europa niet ontwapend zijn.
Maar die toestand kan veranderenen wat wij thans niet
vatbaar achten voor wettelijke regeling en rechterlijke beslis
sing, kan later blijken daarvoor zeer goed vatbaar te zijn.
De tegenwoordige toestand dwingt alle natiën tot een zwaren
dienstplicht en het voortdurend prijsgeven van millioenen
schats voor het steeds in goeden staat en ruimen voorraad
voorhanden hebben van het nieuwste en beste oorlogstuig.
Daartoe moeten alle nationale krachten worden ingespannen;
zulk een voortdurende inspanning zal de natiën vermoeien
het aanhoudend opbrengen van millioenen en nog eens mil
lioenen voor het departement van oorlog zal baar eindelijk
zoo zeer tegenstaandat zij naar andere waarborgen voor
nationale veiligheid en onafhankelijkheid zullen uitzien dan
het onafgebroken op voet van oorlog zijn. Dan zal men
omzien naar den arbeid van vereenigingen als die onlangs
in den Haag vergaderd was. Maar veelzeer veel zal nog
moeten gebeurenveel verandereneer het zoo ver komt.
Daarom verklaart dan ook de vereenigingdat zij werkt ten
behoeve van volgende geslaohlen, en verklaarde de Alge
meene Nederlandsche vredebond in zijn adres aan het congres:
„Ongetwijfeld is de tijd nog zeer verwijderddat wij die
internationale en permanente rechtbank zullen zien verrijzen,
die bestemd zal zijn om alle conflictendie ziek mochten
voordoen tusschen de beschaafde statenuit den weg te
ruimen." Goed en plichtmatig is het echter, voor de ver
wijderde toekomst te arbeiden. Het hoofdwerk is de bestrij
ding van eeuwenoude vooroordeelen en het vestigen van een
openbare meening daartegenover. Daarroor is tijd noodig,
doch dat is een redenniet om den arbeid uit te stellen
maar om er zoo spoedig mogelijk mee te beginnen.
W. v. d. K.
Pruisen. Den 8 is te Berlijn de evangelisch-luthersche
oonferentie geopend, bestaande alleen uit leden der orthodoxe
partij. Zij wil de dagbladpers in hare vergaderingen alleen
door de Kreuzzeitung vertegenwoordigd zienwaarover de
Nordd. Allg. Zeitunq zich in zeer scherpe bewoordingen be
klaagt dewijl eerstgenoemd blad zich onlangs door zijne
hatelijke aanvallen tegen de eerste raadslieden der Kroon on
derscheiden heeft.
De Keizer ister bijwoning der herfstraanoeuvres in Si-
lezieden 9 te Breslau aangekomen hij reed met de kroon
prinses, door de feestelijk getooide stad en onder het gej uich
der talrijke menigte, naar het slot. De kroonprins volgde
met den hertog v. Connaught. Aan al de stationsdie de
keizerlijke trein gepasseerd waswaren de leden der weer-
baarheids-vereenigingen en de schoolkinderen der nabijgele
gen plaatsen te zaaien gekomen om Z. M. te begroeten. De
aartshertog Albrecht van Oostenrijk kwam 's namiddags Ie
Breslau en werd doos den kroonprins aan de station opgewacht.
Gp den laatsten dag van 's Keizers verblijf heeft hij zich
eenige heeren laten voorstellen, die 2 jaren geleden uit de
Malthezer orde getreden warenwegens den in die orde
heerschenden antinationalen geest van het ultramontaanscke
bestuur. Z. M. zeide tot hen: „het verheugt mij u te zien;
gij zijt mij getrouw gebleven en ik heb dat niet vergeten.
Gij weet zoo goed als ik zelf, dat het nooit mjjne bedoeling
wasuwe godsdienst aan te tasten maar alleen de wetten
van den Staat te handhaven."
De eenige dochter van prins Bismarck is verloofd met
graaf W end zti Bulenburgassessor bij bet Kammergericht
werkzaam aan het dept. van buit. zaken.
Den 12 is te Paderborn brand ontstaan, welke, door de
groote droogte der laatste weken en een vrij hevigen wind
aangewakkerdeerst den volgenden dag beteugeld isnadat
ruim 100 gebouwen, waaronder een aantal pas met den oogst
gevulde schurenverwoest waren. 300 Gezinnen meest van
minvermogendenzijn van woning en al het hunne beroofd
terwijl van velen niets verzekerd was.
Het hof van appèl te Brussel heeft 2 vonnissen van de
rechtbank aldaar bevestigd, waarbij de Staat veroordeeld werd
tot het betalen van schadevergoeding aan personendie
letsel hadden bekomen ten gevolge van ongelukken, op de
Staatsspoorwegen voorgevallen.
Het plan om te Parijs eene vrije protestantsch-theologiscke
faculteit op te richtenis gestuit op bezwaren van de zijde
der regeering. De minister van onderwijs beweertdat de
onlangs aangenomen wet op het hooger onderwijs de vrijheid
van het. theologisch onderwijs niet omvaten dat de voor
gestelde 7 hoogleeraren alle den doctoralen graad moeten
bezitten. Dit was slechts met 3 hunner het geval. Echter
zijn er te Montauban slechts 2 van de 7 in het bezit daar
van zoodat de voorstellers meenden wel voldaan te hebben
aan het artikel't welk voorschrijftdat eene vrije faculteit
minstens evenveel hoogleeraren moet tellenvoorzien van
den doctoralen graadals de kleinste faculteit van dien
aarddie van staatswege is gesticht,
De beer de Pressensê maakt thans bekend, dat het volstrek-
niet de bedoeling der commissie voor de wet op het hoo
ger onderwijs is geweest om de vestiging van vrije tbeolot
gische faculteiten tegen te gaan.
De duitsche bedevaartgangers naar Lourdesslechts 30 in
getMzijn den 7 gelijktijdig met 600 belgische van Mons
t.e Parijs aangekomen waar een sterke policiemacht aanwe
zig was om ongeregeldheden te voorkomen. Er waren
slechts weinig nieuwsgierigenzoodat deze voorzorg over
bodig was. De bedevaartgangers droegen de nationale kleu
ren en het pelgrimskruismaar moesten deze teekenen op
bevel der polioie afleggen. Zij begaven zich op last der
pohcie in groepen van 10 personen, naar de kerk vanN. D.
des Victoires waar de mis gelezen werd. 's Avonds te 11
uren vertrokken zij naar Issoudun. Te Lourdes hebben de
duitschers weinig de aandacht getrokkende ommegang is
den 10 zonder eenige stoornis gehouden.
De Casinozaal te Marseille, die onlangs op last der politie
wegens eene voorgenomen republikeinsche bijeenkomst aldaar
gesloten wasis spoedig weder geopend„uit aanmerking
van de goede antecedenten van het locaal." Daarentegen
is eene andere bijeenkomst ontbonden, welke door den Af
gevaardigde Naquethet hoofd der zoogenaamde intransi-
gentente Marseille was belegd.
Bnetde uitvinder der spuitwaterfleschwaarmede bij
zich een groot vermogen had verworvenis te Yernon
overleden.
De Keizerin van Oostenrijk is den 111e Sassetot met kaar
paard gestort en eenige oogenblikken bewusteloos blijven
liggen. Behalve eene hevige hoofdpijn heeft het ongeluk
geene nadeëlige gevolgen gehadzoodat H. M. reeds den 12
haar bed beeft durven verlaten.
Montverrier is gedurende eenige dagen herhaaldelijk door
hevig onweer geteisterd. Daardoor heeft de oogst sterk ge
leden terwijl het spoorwegverkeer belemmerd en vele buizen
vernield zijn. Van 9 personendie bij deze ramp bet leven
hebben verlorenzijn de lijken teruggevonden en 60 per
sonen worden nog vermist.
Te Limoges hebbennaar aanleiding van een banketal
daar ter gelegenheid van den 4, Sept. door een aantal repu
blikeinen gehouden, bij 2 der deelnemersde heeren Laf oust
en Leymarie, huizoekingen plaats gehad.
De stad Tournus heeft den republikeinschen vertegenwoor
digers van Saöne- et Loire een feestmaal aangebodenwaarbij
door de beeren LacretelleCh. Rolland en genl. Pelissier
redevoeringen zijn uitgesproken, welke het feest tot een tegen
hanger maakten van het bekende banket der bonapartisten
te Evreux.
De laatste onweders hebben in het departement Hérault
groote schade aangericht. In de kleine stad Saint Ckinian
zijn 120 huizen verwoest en 88 menschen om het leven ge
komen.
Op nieuw hebben in het zuidenen wel in het departe
ment Lozerebelangrijke overstroomingen plaats gehad
waarbij verscheidene menschen het leven verloren hebben
de schade moet aanzienlijk zijn.
Na een tweede onderzoek heeft de jury verklaard, dat de
botsing van de Alberta met de Mistletoe toevallig is geweest
en niet toe te schrijven is aan opzettelijke nalatigheid of
roekeloosheid. Maar zij heeft ernstig doen uitkomen dat
de commandant der Alberta eene vergissing heeft begaan
dat eene minder snelle vaartvooral in een druk vaarwater
als de Solentzeer wenschelijk isen dat voor den uitkijk
voortaan betere maatregelen aan boord van het jacht der
Koningin behooren genomen te worden.
Den 9 is te Londen eeneniet druk bezochtemeeting
gehouden ten gunste der insurgenten in de Herzogewina.
Van lord Russell, die haar zou presideeren maar om redenen
van gezondheid afwezig waswerd een brief voorgelezen
waarin hij het te vergeefs noemdevan Turkije eenige ze
kerheid voor de vervulling der plichten eener goede regee
ring te hopenenindien de mogendheden weigerden om
zich te belasten met het toezicht over Turkije's binnenlandscb
bestuur, als eenig middel het vestigen van een onafhankelijk
bestuur over de verdrukte provinciën aan de hand deed. Er
werden motiën aangenomenstrekkende om de insurgenten
door wettige middelen te helpen.
De londensche firma John Entwistle heeft hare betalingen
gestaakt met een passief van 100,000.
De regeering heeft, op aanraden van denbritscben gezant,
de tienden op het eiland Creta van 12% tot 10 p.c. ver
minderd en de restitutie gelast van de 2ya p.c., welke in het
laatste dienstjaar zijn geïnd. Tot dezen maatregel is overge
gaan wegens de aan Crcta in 1868 gegeven beiofte, dat de
tienden nimmer 10 p.c. zouden overschrijden.
Te Bagdad heeft het volk een perzisch israëliet verbrand,
die van godslastering beschuldigd was.
Een keizerlijk besluit van 1 Sept. is aan de provinciale
gouverneurs-generaal en een brief door den eersten secreta
ris des Sultans aan den grootvizier gerichttin welke beide
stukken de gelijkheid van alle onderdanen voor de wet uit
gesproken en de onderdrukking gelast wordt van willekeur
en misbruik van gezagoveral waar deze zich vertoonen.
De opstanden in de provinciën worden in die stukken toe
geschreven aan het wanbestuur der plaatselijke overheden en
de knevelarijenwaaronder de bevolking gebukt gaaten er
worden strenge straffen bedreigd tegen pliohtvergeten amb
tenaren. Te gelijk met het keiz. besluit ontvingen de gou
verneurs een staat van de wetsovertredingen„ten aanzien
der geheele wereld begaan."
Terwijl de benden der opstandelingen uit de omstreken
van Trebinje verdreven waren, hebben hunne hoofden in het
klooster Kossirovo eene vergadering gehouden en daarin de
volgende besluiten genomen. Men zou nog eenigen tijd
wachten alvorens tot de benoeming van eenen opperbevel-
