No. 2.
Tachtigste Jaargang.
1878.
ZONDAG
13 JANUA R I.
Een constitutioneel Vorst.
li
<E)fftcicel (Bcbccitc
He:
het
SdAcfccltjkscltc Bcrtchlcu
Eiuiïtschlaml
IVankrgk.
<wE'»4»t itritsuiijo en ScrSand.
Iluslaiid.
A L k H A
Deze Courant wordt wekelijks uitgegeven en is verkrijgbaar op Zaterdag
avond te 7 uren. Prijs per kwartaal f 0,SS, franco per post, f 0.8®,
afzonderlijke nemmers 5 Cents.
Brieven franco aan de Uitgevers HERM\ CQSTER ZOON.
De Advertentiën kosten van 1—5 regels f 0,75, voor elke regel meer 15
Cents; groote letters naar plaatsruimte. Bij inzending tot Zaterdag namiddag
1 uur, wordt voor de plaatsing in bet eerstvolgend nommer ingestaan
ingezonden berichten een dag vroeger.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter algemeene kennis:
Dat bet suppletoir kohier der plaatselijke directe belasting
over de dienst van 1877, door de Gedeputeerde Staten van
Noordbolland op 2 Januari j.l. goedgekeurd, op beden in
vorderbaar gesteld en aan den gemeente-ontvanger uitgereikt
is.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
7 Jan. 1878. De Secretaris,
NUHOUT van der VEEN.
BURGEMEESTER en WETlIOUDERSvan ALKMAAR
brengen ter algemeene kennis, dat zij bij bun op heden ge
nomen besluit aan A. C. VAESSEN winkelier alhier ver
gunning hebhen verleend tot het vestigen eener bewaarplaats
van petroleum in bet perceel aan de Spanjaardstraat wijk C, 40
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
9 Jan. 1878. De Secretaris
NUHOUT van der VEEN.
Lijst van brieven, waarvan de geadresseerden onbekend zijn,
over de maanden October, November en December 1877
verzonden geweest naar
Noord-Americavan het Hulpkantoor te Broek op LaH-
gendijk, A. Dekker, Chicago,
België, N. ZegersP. Siro Mej. Oyevaar, Ph. Demol
Antwerpen.
Duitschland, Mej. M. Preyer, CölnNelmon, Wien.
Frankrijk, De Vogel, Havre; Mackay Felix, Paris-
Zwitserland MadfRoell de Rappard Nyon.
Oost-halie. f ,1C. Gevaars Batavia.
P O L I C I E.
Ter terugbekoming is aan het Commissariaat van Policie
het navolgende voorhanden als: eenig los geld. eenpemehou-
der, een protestantsch kerkboekje en een bankbiljet groot f 25.
Koning Victor Emmanuel II is overleden en zijn
zoon prins Humbert is hem opgevolgd. In 1849
deed de vader van den overleden monarch, in wan
hoop over den mislukten oorlog met Oostenrijk en
de herhaalde beslissende nederlagen van zijn leger,
afstand van de regeering ten behoeve van zijn zoon,
en werd Victor Emmanuel onder zeer ongun
stige omstandigheden koning van Sardinië, een land
van nog geen vijf millioen inwoners. Hij is gestor
ven als koning van Italië met zeven-en-twintig en
een half millioen inwoners. Wat gedurende vele
eeuwen de droom was van de edelste en meest
vaderlandslievende der Italianen heeft hij zien ge
beuren de eenheid van Italië is onder zijne regee
ring tot stand gebracht.
Wij herinneren ons, hoe bijna geheel Italië bij
den aanvang van het jaar 1848 gekromd lag onder
den zwaren druk van Siciliaansch en Oostenrijksch
geweld. In Napels was in het vorig jaar een op
stand op nieuw onderdrukt, en Koning Ferdinand II
hield er het zuiden weder volkomen in bedwang,
steunende op het bondgenootschap van Oostenrijk
dat hem uit het noorden de hand reiktewaar het
niet alleen Lombardije en Venetië in zijn macht had
maar zelfs zijn militair oppergezag over Parma en
Modena had uitgebreid. Heine verhaalt ons, dat hij
in Italië bij de parades alleen Duitscbe commando's
hoorde. Alleen Sardinië en de Pauselijke Staat
maakten eene uitzondering. Sardinië had zich aan
den invloed der vreemde overheersching weten te
onttrekkenen stond tegenover Oostenrijk als de
voorvechter der onafhankelijkheid van Italië Te
Rome had in 1846 Pius IX den Pauselijken Stoel
bestegen, en zijn optreden met eene algemeene am
nestie met de afschaffing van grove misbruiken
met verlichting van de financiëele lasten des volks,
met hervormingS[ lannen voor de grondwet en de
vertegenwoordiging, maakte in ganscb Italië een die
pen indruk en de nieuwe Paus werd verwelkomd
als de wegbereider van een vrij en vereenigd Italië
Twee boeken wekten de hoop der Italianen op en
wezen hen op een gelukkiger toekomst, in het eene,
„over het zedelijk en staatkundig overwicht der Ita
lianen" van Mincenzo Gioberti werd bet Pausdom
voorgesteld als geroepen, om zich aan het hoofd der
beweging te stellen en de nieuwe eeuw voor Italië
te doen aanbreken. In het andere, over de hoop
van Italië" van graat Balbo, werd Sardinië aange
wezen als het zwaard van Italië en de leider der
nationale beweging.
Te Rome namen de zaken weldra een andere wen
ding. Graaf Rossi was Minister geworden en van
de werkzaamheden van dezen bekwamen en gematig
den staatsman koesterde men de beste verwachtingen,
toen hij eensklaps op weg naar het Parlement, op
klaarlichten dag werd vermoord. De uiterste repu-
blikeinsche partijen kregen het gezag in handen
Pius vluchtte naar Gaeta, en van toen af was het
werk van geleidelijke en vrijheidlievende hervorming
te Rome verstoord. Nog eenmaal na dien tijd was
er ernstig sprake van, dat de Paus de vertegenwoor
diger zou worden van het bevrijd en vereenigd Italië
Toen Keizer Napoleon III eindelijk, misschien ook
door de Orsini-bommen aangespoord, in 1859 ver
klaarde dat Italië vrij moest worden tot aan de Adri-
atische Zeeriep hij de Italianen op om tot bevrij
ding van hun land de wapenen aan te gorden en
zich te scharen onder de vanen van zijn houd
genoot den Koning van Sardinië Aan die roepstem
gaven zij gehoor, maar zij deden meer dan dat, meer
dan met de p annen van den Franschen Keizer over
eenkwam. Toen de Oostenrijkers uit Lombardije
werden verdrevenvluchtten ook de Italiaansche
vorsten, wier troon alleen d>ior de Oostenrijksche
wapens werd gesteund. De Groothertog van Toscane
verliet het eerst zijn land weldra gevolgd door de
Hertogin van Parma en den Hertog van Modena
bet noordelijk gedeelte van den Kerkelijken Staat
verklaarde zich tegen het Pauselijke bewind en
overal waar het volk de bestaande regeering verwierp,
sprak het zijn verlangen uit om met Sardinië ver
eenigd te worden. Dat was niet het doel geweest,
van Napoleon. Van den Oostenrijkschen iuvloed wilde
hij Italië verlossen, maar door het onder Franschen
invloed te brengen doch hoe ook toegejuicht bij zijn
intocht te Milaannog luider welkomstgroet viel
den Koning van Sardinië ten deel die aan zijne zijde
ret d. Toen verduisterde zijn gelaat en verkoelde zijn
verhouding tot zijn bondgenoot. Zijn neef, Prins
Napoleon, bleef nog steeds in Toscane; maar niemand
scheen de gedachte des Keizers te kunnen raden
om den Prins tot vorst des lands uitteroepen De
houding van Duitschland werd verontrustenden
Napoleon teekende een voorloopig vredesverdrag met
Oostenrijk. Aan zijn bondgenoot bleef geen andere
keus dan zich daarmee te vereenigen Bij dat ver
drag, te Villefraneo gesloten, stond Oostenrijk Lom
bardije aan Frankrijk af, dat het op zijne beurt aan
Sardinië overgaf, en werd verder bepaald dat de
verdreven vorsten naar hunne staten zouden terug-
keeren en een Italiaansche statenbond zou gevormd
worden, waarvan ook Venetië, dat aan Oostenrijk
was gebleven, deel zou uitmaken, en dat onder het
eerevoorzitterschap van den Paus zou staan. De
volksstem was echter machtiger dan de tractaten van
vorsten en diplomaten In geheel Noord-en Midden-
Italië werd Victor Emmanuel tot Kon>ng uitgeroepen,
en toen de Paus weigerde aan eeu Congres deel te
nemen, zoo hem niet vooral zijn grondgebied, waar
van reeds een deel zich had afgescheiden, geheel
eu ongeschonden werd gewaarborgdviel het plan
van een Italiaauschen statenbond geheel in duigen.
Sardinië is de kern geworden van het Italiaansche
Koninkrijk, en Victor Emmanuel heeft zijn titel van
Koning van Sardinië verwisseld met dien van Koning
van Italië, en zijn residentie overgebracht van Turijn
naar Florence en van Florence naar Rome. IIij
Leeft het einde van het groote werk geziendat
eerst onder zijn regeering is aangevangen. Daarom
zal zijn regeering altijd hoogst merkwaardig zijn
Maar welk aandeel komt hem persoonlijk toe in het
groote werk In hoeverre raag het inderdaad zijn
werk heeteu Aldus vraagt men; velen voegen er
/.onder aarzelen bij, dat Victor Emmanuel alles aan
anderen heeft te danken, dat aan Cavour de eer
toekomt van het leggen der grondslagen voor de een
heid van Italië en het aanwijzen van de richting
waarin gewerkt moest worden, dat zijn beleid allengs
de vreemde regeeriugen voor dit denkbeeld heeft
gewonnen, aan Sardinië zitting heeft weten te ver
schaffen op de congressen der groote mogendheden,
en steeds van de omstandigheden ten behoeve van
het groote weik heeft weten partij te trekken. Kei
zer Napoleon, zegt men heelt Lombardije, Garibaldi
het Koningrijk der beide Siciliën, en Pruisen Venetië
voor hem veroverd. De overige doelen vaii Italië
hebben zich uit eigen beweging bij Sardinië gevoegd
Victor Emmanuel had niets anders te doen dan een
voudig in bezit te nemen wat hem werd aangeboden
Doch dat is nu eenmaal het lot van constitutioueele
vorsten. Hun verantwoordelijke ministersde staats
lieden en legerhoofden, die hun raad geven en de
gemaakte plannen uitvoeren, treden op deu voorgrond
hunne namen worden het eerst genoemd en van de
vorsten zegt men alleen dat dit onder hunne regee
ring is gebeurd ol tot stand gekomen.
Zijn dan de constitutioneöle koningen rois fainéans?
In geenen deele. Aan hunne beslissing is de keuze
der staatslieden wien zij de leiding der zaken op
dragen, en door die keuze wordt de richting aan
gewezen, waarin de regeering zich zal bewegen. Zi
beslissen in moeüjjlce omstandigheden, bij gewichtige
keerpunten in de geschiedenis van landen en volken,
over de vervanging van den staatsman, wiens streven
schipbreuk heeft geleden of voor het oogenblik moet
worden geschorst of gewijzigd door een ander van
eenigszlns gewijzigde richtingof wel die door zijn
vroegere daden niet wordt belemmerd, of wiens per
soon of betrekkingen hem voor de eene of andere
taak geschikter maken. Zoo heeft de constitutioneele
vorst inderdaad het oppertoezicht en de hoogste lei
ding. Weet hij inden regel eu vooral in gewichtige
tijdsomstandigheden onder de verschillende raadge
vingen de beste, de verstandigste te volgen, dan
toont hij inderdaad een goed, een bekwaam vorst te
zijnen heeft het volk aan zijne regeering groote
verplichting. Op dien goeden naam en dat betee-
kent niet weinigkan koning Victor Emmanuel
aanspraak maken. Streng heeft hij zich altijd aan
de grondwet gehouden, nooit week hij af van hare
bepalingen, eerlijk bracht hij ze in toepassing; daar
door kon altijd, ook op moeilijke en hobbelige wegen
den wagen in het spoor worden gehouden, daardoor
was altijd eene oplossing te vinden bij gevaarlijke
verwikkelingen, daardoor werd aan de hevigste par-
fijen de gelegenheid, het voorwendsel zelts tot verzet
mtnomen, en verwierf deze Koning zich den eere
naam van il re galantuomo.
Nog altijd zijn verschillende geruchten in omloop omtrent
de hervormingsplannen van prins Bismarckten opzichte van
liet hinnenlandsch bestuur.
Naar de Kölnische Zeitung verneemt, is het verlangen van
den Kanselier, om op den grondslag van een door den Keizer
goedgekeurd program eu onder medewerking van zulke man
nen als ministersdie met de Volksvertegenwoordiging in
voortdurende aanraking blijven eene aaneengesloten meer
derheid te verkrijgen en voorts om de voornaamste Kijks-
departemenlen ouder liet beheer te stellen van de ministers
van den niftehtigsien Staat des Rijks.
In hoever de instelling van Rijks-ministeriën eene veran.
dering der Constitutie zou noodig maken, is mede een onder.
^erp van de beschouwingen der dagbladen Velen meenen,
dat, zulk eene verandering onvermijdelijk zal zijn, indien men
prins Bismurcks taak inderdaad verlichten en tevens aan de
pariicukristen alle voorwendsels ontnemen wil voor de klacht,
dat de rechten der kleinere Staten door eene willekeurige
uitlegging der Constitutie verkort worden.
De gemeenteraads-verkiezingen hebben plaats gehad en
zijn in republikeinschen geest uitgevallen. Te Parijs zijn
73 republikeinen gekozen en 4 conservatieven. Er moeten
3 herstemmingen plaats hebben.
Onder hetgeen daaraan is voorafgegaandient melding
gemaakt van de redevoering van den lieer Louis Blancin
eene kiezersvergadering uitgesproken. De oplossing der
crisis rechtvaardigde zijns inziens niet de onverdeelde tevre
denheid noeh beantwoordde aan de republikeinSche aspira-
tiën en de behoeften des lands; want, zeide hij Frankrijk
had nog altjjd den man aan het hoofddien verkeerde
raadslieden tot aan den rand van den 18 Brumaire of 2
December gedreven hadden. Militaire commandementen wa
ren nog altijd in handen van doodvijanden der republiek
zoo al niet van samenzweringen verdachte lieden. Vervol
gens van het «incident van Limoges" gewag makende
beweerde spreker, dat het blijkbaar op een coup d'Etat was
toegelegd geweest en deze waarschijnlijk alleen werd op
gegeven omdat men op het. leger geen staat meende te
kunnen maken' Het ontslag van den majoor Labordère
wegens eene schitterende daad van burgerdeugd, zou naar
zijn oordeel den eerbied des soldaat.s voor de wet verminde
ren. De roeping des legers is het,zeide de heer Blanc
den vaderlandsohen grond te verdedigen niet de politie te
vervangenen hij sprak de hoop uit dat de Regvering
beseflende dat meu op die wijze samenzweerende generaais
niet zou afschrikken, in dezen op hare schreden zou terugkeeren
Eeie herziening van de Constitutie zou volgens den heer
Blanc de rechte afloop der crisis geweest zijn; maar hiertoe
werd de toestemming des maarschalks de Mac-Mahon en des
Senaats vereischt, krachtens de Constitutie, welke de cleri-
cale heer Walton en het, rechter centrum, zeide hij, tot het,
dwangbuis der Republiek hadden gemaakt. De redenaar
eindigde met zijn vertrouwen te betuigen in de zegepraal
der Republiek, ten spijt, van hare onverzoenlijke vijanden en
van de hindernissen door de Constitutie Tiaar in den weg
gelegd.
De heer Louis Blanc behoort tot diegenenwelke het,
ministerie niet doortastend genoeg vinden om er een vol
doenden waarborg in te zien tegen vernieuwde kuiperijen.
Een paar dagen voor de verkiezingen ont"ing de Mi
nister van Binnenlandsohe Zaken een achttal afgevaar
digden waaronder de voorzitter van den Getneenleraad.
Deze keereii kwamen bij den Minister er o a. ojj aan
dringen, dat Parijs, de republikeinsche stad bij uitne
mèndheidook een republikeinsch prefect, erlangen zou,
m. a. w. dat de tegenwoordige prefect Ferdinand Duval,
een van ,1e vier of vijl, die pij de laatste algemeene „zuive
ring van het personeel" gespaard bleven, zou worden ont
slagen. Verder verlangden zij het ontslag van de onrepu-
olikeinselie burgemeesters der hoofdstad en de verandering
van die straatnamen, welke aan de meest gecompromitteerde
personen van het Keizerrijk en vooral aan medeplichtigen
van den coup d Etat herinnerden. De minister antwoordde,
dat hij in net ontslag van den lieer Duval onmogelijk be
willigen kon. Ver van een tegenstander der republikeinsche
staatsregeling te zijn, had deze, zeide bij, ijverig medege
werkt tot de oplossing der laatste crisis; bovendien was hij
een ongemeen bekwaam ambtenaar en ging het niet aan,
hem zoo kort vodr de groote tentoonstelling dooreen ander
te doen vervangen. De kwestie der burgemeesters beloofde
de minister in nadere overweging te zullen nemen. Wat
de namen der straten betrof, verklaarde hij den reel-it matigen
wensch der republikeinen op dit punt zeer wel te begrijpen,
maar voor de gevraagde verandering, behoorde z. i. een ge
schikter tijdstip te^ worden algewaeht. Hiertegen brachten
de Afgevaardigden in, dat er nimmer een gelegener t ijdstip te
vinden zou zijn dan nudaar de tentoonstelling ophanden
was en men niet als voorwerpen van algemeene hulde namen
kon aanbieden, welke het volksgeweten 'kwetsten.
De beste aanbeveling der Ministers bij de republikeinen
is de ijverwaarmede zij het welslagen der enquête naar de
schandalen der verkiezingen van 14 October bevorderen; doch
overigens zijn de republikeinsche leden van Senaat en Kamer
weinig over het Ministerie tevreden. Het hindert hun o. a..
dat de mini3ier üufaure den procureurs-generaal, door den
heer de Broglie ontslagen, op hun verzoek om wederaanstel
ling ontwijkend heeft geantwoord, door b. v. te zeggen, dat
er geen vacature was of dat de zaak zou onderzocht, wor
den, enz.
De ilépublique FrangaiseGambelta's orgaan, is niet wei
nig ontevreden over den minister Bardouxwegens hei
indienen van een ontwerp van Besluit bij den Raad van
State, waarbij de Roomsche Universiteit te Parijs tot eene
instelling ^van algeineenen nutte zal worden verklaard.
„Mat!" roept, dit blad uit, „Moet dat, nu het begin hee-
ten van de maatregelen om de aanmatigingen van bet cleri-
calisme te lnuiken Het eerste dat men doetis zich te
haasten om de Roomsche Universiteiten van algemeeuen
nutte te verklaren, met al de gevolgen, daaraan krachtens
onze wetten verbonden, zooais de bevoegdheid om goederen
te verkrijgen onder bezwareuden titel, om giften en legaten
te aanvaarden, in rechten op te treden, enz. enz. Aldus dan
neemt men zich voor de gevaren, dc zeer groote gevaren in
acht, welke ons deze onverbeterlijke fractie van liet clerica
lisme eiken dag doet loopen Binnen minder dan drie
maanden, nadat Frankrijk meende te Iriomfeeren over eene
erkend gevaarlijke secte staat men diezelfde secte alles toe
wat zij maar vraagtRepublikeinsche ministers laten tot
dergelijke inschikkelijkheden waardoor men voor de toekomst
gebonden wordt, zich vinden! Waarlijk, wij verbazen ons,
niet, oyer de stoutheid van de stici.ters der catholieke Uni
versiteiten, welke ons sedert lang bekend was, maar over
de onnoozelheid van mannen, die wanen deze geduchte ver
overingen te kunnen wederstaan door te beginnen met. de
laatste slagboomen weg te ruimenwelke de burgerlijke
neutraleuit de revolutie voortgekomen maatschappij verde
digen. Meer willen wij er voor heden niet van zeggen.
Zoo het waar is, dat de minisier van Onderwijs dezen ver
keerden, noodlottigen weg is ingeslagen, haast,e hij zich op
zijne schreden terug te keeren. Het is nog tijd. 'Wat hij
ook besluiten moge, luj moet evenals zijne ambtgenooteu
wel weten dal. de nieuwe Regeering nimmer het, land in
een staatsbeleid zal doen berusten van inschikkelijkheid en
welwillende bescherming jegens eene partij, welke door hare
eerzucht en stoutmoedigheid Frankrijk aan den rand des
afgronds heeft, gebracht."
Anderen meenen echter, dat bedoeld ontwerp-besluit niet
is opgemaakt door den minister Bardoux, maar door den
heer Brunet een der ministers van lli Mei. Het ontwerp
zou nog ligcen in liet departement van onderwijs.
De conservatieve dagbladenwelke tot, de samenstelling
van het tegenwoordige Kabinet liet meest hebben medege
werkt,, als de Suleil en de Constitutionnelbeginnen hunner
zijds ongerust, te worden wegens de verschillende slappen
vau republikeinsche zijde gedaan om pressie op de Regeering
uit te oefenen- Zoo bevat laatstgenoemd hlad ynnrnl nvt
het oog op de bovengemelde deputatie van den Parijschen
Gemeenteraad enz. bij den heer de Marcere, een artikel
waarin zinsneden voorkomen als deze:
De ministers worden overvleugeld. De vloed der radicale,
of liever der revolutionaire wateren klimt hun reeds tot aan
de schonders; binnen weinige dagen zullen hunne hoofden
onder de gezwollen stroomen verdwijnen. De Uitvoerende
Macht loopt gevaar van vernietigd te worden. De kentee-
kenen van dit gevaar vermenigvuldigen bij den dag
En toch had men ons betuigd, had men ons gezworen,
dat wij het tijdperk vol zonneschijn, goedwilligheid en ge
lukzaligheid der voor allen openslaande Republiek zouden
intredenEn men sluit die Republiek rauwelijk in eene be-
perkte wrokkende onverzoenlijke onverzadelijke partij
aan welke Frankrijk moet worden overgeleverd Binnenkort
zal in Frankrijk, buiten een klein gelal bezetenen en krank
zinnigen iedereen tot, de verdachten behooren."
Onder deze omstandigheden is de dag aangebrokendat
Senaat en Kamer .hunne zittingen aanvangen.
«Men had zoo'n zotheid niet bedreven, had men des rid
ders kruis aan s ridoers vrouw gegeven." Daaromtrent is
hier, sedert Vrijdag, 4 Januari, den dag der instelling
van de Keizerlijke orde van de Kroon van "indie ook het
meest, vriendschappelijk geschil niet meer mogelijk. Mijnheer
en Mevrouw worden beiden gedecoreerd. Het besluit barer
Britsche majesteit in hoedanigheid van keizerin genomen
om eene dames orde in te stellen was in de huisgezinnen
eene welkome aanleiding om eens over iets anders te spreken
dan over min of meer mislukte meetings en het antwoord
van een minister.
De vraaguorlog of vredebrengt echter nog altijd de
gemoederen in bewegingvooral onder den handelsstand
die tot vrede gestemd is. De kooplieden bewerendat En-
gelands grootheid niet meer in zijnen invloed op politieke
toestanden maar in dien op den wereldhandel gelegen is.
Doch de heereu vergetenzegt de Manchester Guardian
dat, politieke invloed en invloed op den wereldhandel twee
lingbroeders zijn. Als Engeland strijdt, zal het juist, zijn
om de handhaving zijner belangen, tér behoudenis van zij
nen invloed oji den wereldhandel. Deze redeneering van
liet blad is volkomen juist. Maar bestaat er op dit oogen-
blik, wat de Brilsche belangen betreft, voor Engeland reden
om aan den oorlog deel te nemen Deze vraag heeft de
oud-minister Forsler in zijne redevoering, Zaterdagavond
le Bradford gehouden, ontkennend beantwoord. Engeland
moet zich niet aanstellenzeide hij alsof het. de eenige
mogendheid ware, die belang Uad bij de vraag, of Russische
oorlogschepen door de üardanellen mogen varen. Volgens
zijne innige overtuigingzou het onverantwoordelijk zijn
zoo Engeland een oorlog begondie lichtelijk een Euro-
peesclie oorlog zou kunnen worden, en waarin het als het,
'egenover Rusland alleen stond, geen anderen bondgenoot
zou hebben dan iurkije. Ook zou in geval van zulk oorlog
Engeland zich als beschermer moeten opwerpen van het
Turksche wanbestuur. Forster kon niet gelooven dat. het
1 anement zulk een oorlog ooit zou goedkeuren, en ook
niet, dat de regeering het voeren daarvan aan liet Parlement
zou voorstellen.
Eene deputatie van kooplieden is lord Carnarvonden
minister vau koloniën wezen raadplegen over Zuid-Africaan-
sehe aangelegenheden, en heeft tijdens die audiëntie, zijne
Exc. tevens verzocht iels omtrent de oostersche kwestie te
mogen vernemen.
In zijn antwoord waarschuwde lord Carnarvon t,effen de
overdreven voorstelling, die door een aanlal Engelschen ge
geven werd van de eischen, die Engelands belangen moesten
doen stellen. Hij was van meening dat eene goede oplossing
der hangende kwestie zeer wel mogelijk waszoo men van
de zijde van Engeland alsook van Rusland zich wist te
matigen en de zaken met beleid le behandelen. Hij her
innerde hoe Rusland en Engeland den Krim-oorlog begon
nen, door eene overdreven opgewondenheid aan beide zijden
daartoe gebracht. Weinige liedenmeenden hij konden
daaraan thans met tevredenheid terugdenken en hij vertrouwde,
dat geen Engelsohman weusctile, dat, er eene herhaling van
den Krim-oorlog zou plaats hebben Integendeel meende hij,
dat een waarborg tegen het uitbreken van een oorlog gele
gen was in de ervaring, zoowel door Rusland als door En
geland in die dagen ojigedaan. Hij geloofde, dat vooral
de handelswereldwier vertegenwoordigers hij voor zich
zaggenegen was om de dingen te zien zoo als zij waren
en niet overhelde tot: overhaaste gevolgtrekkingen.
Naar aanleiding van dit door lord Carnarvon gegeven ant
woord liepen weldra geruchten van tweespalt, die in het
kabinet zou heersclien. De oud-minister Forster in zijne
bovenvermelde redevoering hiervan gewagende, deed opmer
ken, dat, die geruchten vooral van de zijde der conservatieve
partij kwamen. Hij voor zich, kon nog niet gelooven, dat
die tweesjialt bestond. Mocht zij evenwel bestaandan
stond hij beslist aan de zijde van lord Derby en lord Car
narvon tegenover lord Beaconsfielden hij meende, dal, als
een beroep op de nalie gedaan werd, deze zich stellig even
zeer tegen den eersten-minister zou verklaren.
De dagbladen onder den invloed van Lord Beaconsfield
zijn in de laatste dagen minder oorlogszuchtig gestemd.
De dagbladen hebben zich bezig gehouden met de bespre
king van Engelands houding len aanzien van Rusland in
de tegenwoordige tijdsomstandigheden.
De Agence Rasse geeft de reden op, waarom bemiddeling
van Engeland niet wenschelijk noc h uitvoerbaar zou zijn
Vooreerst, omdat bemiddeling onmogelijk is zoolang een dei-
twee oorlogvoerenden haar niet verlangt. Ten tweede omdat
de bemiddelende Slaat geheel onpartijdig moet zijn, en
Engeland heeft, blijkens de verklaring der Britsche regee
ring zelvebelangen bij den uitslag van dezen oorlog be
rokken. Ten derde omdat de vrede door twee parlijen
gesloten moet wordenindien ook de oorlog door slechts
(wee gevoerd is, tenzij er een algemeen Europeescli belang
in het spel mocht zijn. Ten vierde omdat bemiddeling dett
tegenstand der Porie slechts aanmoedigt, den oorlog ver
lengt met nieuwe verwikkelingen dreigt eu den toestand
van Turkije nog slechter maakt.
Het Journal de St. Petersbourgliet orgaan van prins
Gortschakojfzegt, dat Rusland juist in het belang des
vredes alle inmenging van de hand wijzen en te verstaan
geven moet, dat de vrede alleen tussehen de oorlogvoerende
parlijen zeiven behandeld kan worden. Naar aanleiding van
de opmerking van de Fester Lloyd, dat Engeland voor zijne
eigene belangen opkomt, brengt het Journal twee punten in
derinnenngdie lord Derby als samenhangende met Enge
lands belangen beeft aangeduidhet Suez-Kanaal en een
bezetten van Konstautinojiel. Het. Suez-Kanaal komt, buiten
aanmerking en een bezel ten van Konstantinopel kan uiet in
aanmerking komenindien er nu vredesonderhandelingen
plaats vinden. Elke vertraging van die onderhandelingen
moet, de Russische troejien dichter bij Konstantinopel brengen
en het geval mogelijk maken, dat men vermijden wil. Mocbien
er nogandere Britsche belangen zijn, dun zonden deze toch
au minder beteekenis zijn cn zoo eindigt, het officialise
regeeringsorgaan eene openhartige gcdaehtcnvisseling
"i-c