No. 2. Tachtigste Jaargang. 1878. ZONDAG 13 JANUA R I. Een constitutioneel Vorst. li <E)fftcicel (Bcbccitc He: het SdAcfccltjkscltc Bcrtchlcu Eiuiïtschlaml IVankrgk. <wE'»4»t itritsuiijo en ScrSand. Iluslaiid. A L k H A Deze Courant wordt wekelijks uitgegeven en is verkrijgbaar op Zaterdag avond te 7 uren. Prijs per kwartaal f 0,SS, franco per post, f 0.8®, afzonderlijke nemmers 5 Cents. Brieven franco aan de Uitgevers HERM\ CQSTER ZOON. De Advertentiën kosten van 1—5 regels f 0,75, voor elke regel meer 15 Cents; groote letters naar plaatsruimte. Bij inzending tot Zaterdag namiddag 1 uur, wordt voor de plaatsing in bet eerstvolgend nommer ingestaan ingezonden berichten een dag vroeger. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter algemeene kennis: Dat bet suppletoir kohier der plaatselijke directe belasting over de dienst van 1877, door de Gedeputeerde Staten van Noordbolland op 2 Januari j.l. goedgekeurd, op beden in vorderbaar gesteld en aan den gemeente-ontvanger uitgereikt is. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, A. MACLAINE PONT. 7 Jan. 1878. De Secretaris, NUHOUT van der VEEN. BURGEMEESTER en WETlIOUDERSvan ALKMAAR brengen ter algemeene kennis, dat zij bij bun op heden ge nomen besluit aan A. C. VAESSEN winkelier alhier ver gunning hebhen verleend tot het vestigen eener bewaarplaats van petroleum in bet perceel aan de Spanjaardstraat wijk C, 40 Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, A. MACLAINE PONT. 9 Jan. 1878. De Secretaris NUHOUT van der VEEN. Lijst van brieven, waarvan de geadresseerden onbekend zijn, over de maanden October, November en December 1877 verzonden geweest naar Noord-Americavan het Hulpkantoor te Broek op LaH- gendijk, A. Dekker, Chicago, België, N. ZegersP. Siro Mej. Oyevaar, Ph. Demol Antwerpen. Duitschland, Mej. M. Preyer, CölnNelmon, Wien. Frankrijk, De Vogel, Havre; Mackay Felix, Paris- Zwitserland MadfRoell de Rappard Nyon. Oost-halie. f ,1C. Gevaars Batavia. P O L I C I E. Ter terugbekoming is aan het Commissariaat van Policie het navolgende voorhanden als: eenig los geld. eenpemehou- der, een protestantsch kerkboekje en een bankbiljet groot f 25. Koning Victor Emmanuel II is overleden en zijn zoon prins Humbert is hem opgevolgd. In 1849 deed de vader van den overleden monarch, in wan hoop over den mislukten oorlog met Oostenrijk en de herhaalde beslissende nederlagen van zijn leger, afstand van de regeering ten behoeve van zijn zoon, en werd Victor Emmanuel onder zeer ongun stige omstandigheden koning van Sardinië, een land van nog geen vijf millioen inwoners. Hij is gestor ven als koning van Italië met zeven-en-twintig en een half millioen inwoners. Wat gedurende vele eeuwen de droom was van de edelste en meest vaderlandslievende der Italianen heeft hij zien ge beuren de eenheid van Italië is onder zijne regee ring tot stand gebracht. Wij herinneren ons, hoe bijna geheel Italië bij den aanvang van het jaar 1848 gekromd lag onder den zwaren druk van Siciliaansch en Oostenrijksch geweld. In Napels was in het vorig jaar een op stand op nieuw onderdrukt, en Koning Ferdinand II hield er het zuiden weder volkomen in bedwang, steunende op het bondgenootschap van Oostenrijk dat hem uit het noorden de hand reiktewaar het niet alleen Lombardije en Venetië in zijn macht had maar zelfs zijn militair oppergezag over Parma en Modena had uitgebreid. Heine verhaalt ons, dat hij in Italië bij de parades alleen Duitscbe commando's hoorde. Alleen Sardinië en de Pauselijke Staat maakten eene uitzondering. Sardinië had zich aan den invloed der vreemde overheersching weten te onttrekkenen stond tegenover Oostenrijk als de voorvechter der onafhankelijkheid van Italië Te Rome had in 1846 Pius IX den Pauselijken Stoel bestegen, en zijn optreden met eene algemeene am nestie met de afschaffing van grove misbruiken met verlichting van de financiëele lasten des volks, met hervormingS[ lannen voor de grondwet en de vertegenwoordiging, maakte in ganscb Italië een die pen indruk en de nieuwe Paus werd verwelkomd als de wegbereider van een vrij en vereenigd Italië Twee boeken wekten de hoop der Italianen op en wezen hen op een gelukkiger toekomst, in het eene, „over het zedelijk en staatkundig overwicht der Ita lianen" van Mincenzo Gioberti werd bet Pausdom voorgesteld als geroepen, om zich aan het hoofd der beweging te stellen en de nieuwe eeuw voor Italië te doen aanbreken. In het andere, over de hoop van Italië" van graat Balbo, werd Sardinië aange wezen als het zwaard van Italië en de leider der nationale beweging. Te Rome namen de zaken weldra een andere wen ding. Graaf Rossi was Minister geworden en van de werkzaamheden van dezen bekwamen en gematig den staatsman koesterde men de beste verwachtingen, toen hij eensklaps op weg naar het Parlement, op klaarlichten dag werd vermoord. De uiterste repu- blikeinsche partijen kregen het gezag in handen Pius vluchtte naar Gaeta, en van toen af was het werk van geleidelijke en vrijheidlievende hervorming te Rome verstoord. Nog eenmaal na dien tijd was er ernstig sprake van, dat de Paus de vertegenwoor diger zou worden van het bevrijd en vereenigd Italië Toen Keizer Napoleon III eindelijk, misschien ook door de Orsini-bommen aangespoord, in 1859 ver klaarde dat Italië vrij moest worden tot aan de Adri- atische Zeeriep hij de Italianen op om tot bevrij ding van hun land de wapenen aan te gorden en zich te scharen onder de vanen van zijn houd genoot den Koning van Sardinië Aan die roepstem gaven zij gehoor, maar zij deden meer dan dat, meer dan met de p annen van den Franschen Keizer over eenkwam. Toen de Oostenrijkers uit Lombardije werden verdrevenvluchtten ook de Italiaansche vorsten, wier troon alleen d>ior de Oostenrijksche wapens werd gesteund. De Groothertog van Toscane verliet het eerst zijn land weldra gevolgd door de Hertogin van Parma en den Hertog van Modena bet noordelijk gedeelte van den Kerkelijken Staat verklaarde zich tegen het Pauselijke bewind en overal waar het volk de bestaande regeering verwierp, sprak het zijn verlangen uit om met Sardinië ver eenigd te worden. Dat was niet het doel geweest, van Napoleon. Van den Oostenrijkschen iuvloed wilde hij Italië verlossen, maar door het onder Franschen invloed te brengen doch hoe ook toegejuicht bij zijn intocht te Milaannog luider welkomstgroet viel den Koning van Sardinië ten deel die aan zijne zijde ret d. Toen verduisterde zijn gelaat en verkoelde zijn verhouding tot zijn bondgenoot. Zijn neef, Prins Napoleon, bleef nog steeds in Toscane; maar niemand scheen de gedachte des Keizers te kunnen raden om den Prins tot vorst des lands uitteroepen De houding van Duitschland werd verontrustenden Napoleon teekende een voorloopig vredesverdrag met Oostenrijk. Aan zijn bondgenoot bleef geen andere keus dan zich daarmee te vereenigen Bij dat ver drag, te Villefraneo gesloten, stond Oostenrijk Lom bardije aan Frankrijk af, dat het op zijne beurt aan Sardinië overgaf, en werd verder bepaald dat de verdreven vorsten naar hunne staten zouden terug- keeren en een Italiaansche statenbond zou gevormd worden, waarvan ook Venetië, dat aan Oostenrijk was gebleven, deel zou uitmaken, en dat onder het eerevoorzitterschap van den Paus zou staan. De volksstem was echter machtiger dan de tractaten van vorsten en diplomaten In geheel Noord-en Midden- Italië werd Victor Emmanuel tot Kon>ng uitgeroepen, en toen de Paus weigerde aan eeu Congres deel te nemen, zoo hem niet vooral zijn grondgebied, waar van reeds een deel zich had afgescheiden, geheel eu ongeschonden werd gewaarborgdviel het plan van een Italiaauschen statenbond geheel in duigen. Sardinië is de kern geworden van het Italiaansche Koninkrijk, en Victor Emmanuel heeft zijn titel van Koning van Sardinië verwisseld met dien van Koning van Italië, en zijn residentie overgebracht van Turijn naar Florence en van Florence naar Rome. IIij Leeft het einde van het groote werk geziendat eerst onder zijn regeering is aangevangen. Daarom zal zijn regeering altijd hoogst merkwaardig zijn Maar welk aandeel komt hem persoonlijk toe in het groote werk In hoeverre raag het inderdaad zijn werk heeteu Aldus vraagt men; velen voegen er /.onder aarzelen bij, dat Victor Emmanuel alles aan anderen heeft te danken, dat aan Cavour de eer toekomt van het leggen der grondslagen voor de een heid van Italië en het aanwijzen van de richting waarin gewerkt moest worden, dat zijn beleid allengs de vreemde regeeriugen voor dit denkbeeld heeft gewonnen, aan Sardinië zitting heeft weten te ver schaffen op de congressen der groote mogendheden, en steeds van de omstandigheden ten behoeve van het groote weik heeft weten partij te trekken. Kei zer Napoleon, zegt men heelt Lombardije, Garibaldi het Koningrijk der beide Siciliën, en Pruisen Venetië voor hem veroverd. De overige doelen vaii Italië hebben zich uit eigen beweging bij Sardinië gevoegd Victor Emmanuel had niets anders te doen dan een voudig in bezit te nemen wat hem werd aangeboden Doch dat is nu eenmaal het lot van constitutioueele vorsten. Hun verantwoordelijke ministersde staats lieden en legerhoofden, die hun raad geven en de gemaakte plannen uitvoeren, treden op deu voorgrond hunne namen worden het eerst genoemd en van de vorsten zegt men alleen dat dit onder hunne regee ring is gebeurd ol tot stand gekomen. Zijn dan de constitutioneöle koningen rois fainéans? In geenen deele. Aan hunne beslissing is de keuze der staatslieden wien zij de leiding der zaken op dragen, en door die keuze wordt de richting aan gewezen, waarin de regeering zich zal bewegen. Zi beslissen in moeüjjlce omstandigheden, bij gewichtige keerpunten in de geschiedenis van landen en volken, over de vervanging van den staatsman, wiens streven schipbreuk heeft geleden of voor het oogenblik moet worden geschorst of gewijzigd door een ander van eenigszlns gewijzigde richtingof wel die door zijn vroegere daden niet wordt belemmerd, of wiens per soon of betrekkingen hem voor de eene of andere taak geschikter maken. Zoo heeft de constitutioneele vorst inderdaad het oppertoezicht en de hoogste lei ding. Weet hij inden regel eu vooral in gewichtige tijdsomstandigheden onder de verschillende raadge vingen de beste, de verstandigste te volgen, dan toont hij inderdaad een goed, een bekwaam vorst te zijnen heeft het volk aan zijne regeering groote verplichting. Op dien goeden naam en dat betee- kent niet weinigkan koning Victor Emmanuel aanspraak maken. Streng heeft hij zich altijd aan de grondwet gehouden, nooit week hij af van hare bepalingen, eerlijk bracht hij ze in toepassing; daar door kon altijd, ook op moeilijke en hobbelige wegen den wagen in het spoor worden gehouden, daardoor was altijd eene oplossing te vinden bij gevaarlijke verwikkelingen, daardoor werd aan de hevigste par- fijen de gelegenheid, het voorwendsel zelts tot verzet mtnomen, en verwierf deze Koning zich den eere naam van il re galantuomo. Nog altijd zijn verschillende geruchten in omloop omtrent de hervormingsplannen van prins Bismarckten opzichte van liet hinnenlandsch bestuur. Naar de Kölnische Zeitung verneemt, is het verlangen van den Kanselier, om op den grondslag van een door den Keizer goedgekeurd program eu onder medewerking van zulke man nen als ministersdie met de Volksvertegenwoordiging in voortdurende aanraking blijven eene aaneengesloten meer derheid te verkrijgen en voorts om de voornaamste Kijks- departemenlen ouder liet beheer te stellen van de ministers van den niftehtigsien Staat des Rijks. In hoever de instelling van Rijks-ministeriën eene veran. dering der Constitutie zou noodig maken, is mede een onder. ^erp van de beschouwingen der dagbladen Velen meenen, dat, zulk eene verandering onvermijdelijk zal zijn, indien men prins Bismurcks taak inderdaad verlichten en tevens aan de pariicukristen alle voorwendsels ontnemen wil voor de klacht, dat de rechten der kleinere Staten door eene willekeurige uitlegging der Constitutie verkort worden. De gemeenteraads-verkiezingen hebben plaats gehad en zijn in republikeinschen geest uitgevallen. Te Parijs zijn 73 republikeinen gekozen en 4 conservatieven. Er moeten 3 herstemmingen plaats hebben. Onder hetgeen daaraan is voorafgegaandient melding gemaakt van de redevoering van den lieer Louis Blancin eene kiezersvergadering uitgesproken. De oplossing der crisis rechtvaardigde zijns inziens niet de onverdeelde tevre denheid noeh beantwoordde aan de republikeinSche aspira- tiën en de behoeften des lands; want, zeide hij Frankrijk had nog altjjd den man aan het hoofddien verkeerde raadslieden tot aan den rand van den 18 Brumaire of 2 December gedreven hadden. Militaire commandementen wa ren nog altijd in handen van doodvijanden der republiek zoo al niet van samenzweringen verdachte lieden. Vervol gens van het «incident van Limoges" gewag makende beweerde spreker, dat het blijkbaar op een coup d'Etat was toegelegd geweest en deze waarschijnlijk alleen werd op gegeven omdat men op het. leger geen staat meende te kunnen maken' Het ontslag van den majoor Labordère wegens eene schitterende daad van burgerdeugd, zou naar zijn oordeel den eerbied des soldaat.s voor de wet verminde ren. De roeping des legers is het,zeide de heer Blanc den vaderlandsohen grond te verdedigen niet de politie te vervangenen hij sprak de hoop uit dat de Regvering beseflende dat meu op die wijze samenzweerende generaais niet zou afschrikken, in dezen op hare schreden zou terugkeeren Eeie herziening van de Constitutie zou volgens den heer Blanc de rechte afloop der crisis geweest zijn; maar hiertoe werd de toestemming des maarschalks de Mac-Mahon en des Senaats vereischt, krachtens de Constitutie, welke de cleri- cale heer Walton en het, rechter centrum, zeide hij, tot het, dwangbuis der Republiek hadden gemaakt. De redenaar eindigde met zijn vertrouwen te betuigen in de zegepraal der Republiek, ten spijt, van hare onverzoenlijke vijanden en van de hindernissen door de Constitutie Tiaar in den weg gelegd. De heer Louis Blanc behoort tot diegenenwelke het, ministerie niet doortastend genoeg vinden om er een vol doenden waarborg in te zien tegen vernieuwde kuiperijen. Een paar dagen voor de verkiezingen ont"ing de Mi nister van Binnenlandsohe Zaken een achttal afgevaar digden waaronder de voorzitter van den Getneenleraad. Deze keereii kwamen bij den Minister er o a. ojj aan dringen, dat Parijs, de republikeinsche stad bij uitne mèndheidook een republikeinsch prefect, erlangen zou, m. a. w. dat de tegenwoordige prefect Ferdinand Duval, een van ,1e vier of vijl, die pij de laatste algemeene „zuive ring van het personeel" gespaard bleven, zou worden ont slagen. Verder verlangden zij het ontslag van de onrepu- olikeinselie burgemeesters der hoofdstad en de verandering van die straatnamen, welke aan de meest gecompromitteerde personen van het Keizerrijk en vooral aan medeplichtigen van den coup d Etat herinnerden. De minister antwoordde, dat hij in net ontslag van den lieer Duval onmogelijk be willigen kon. Ver van een tegenstander der republikeinsche staatsregeling te zijn, had deze, zeide bij, ijverig medege werkt tot de oplossing der laatste crisis; bovendien was hij een ongemeen bekwaam ambtenaar en ging het niet aan, hem zoo kort vodr de groote tentoonstelling dooreen ander te doen vervangen. De kwestie der burgemeesters beloofde de minister in nadere overweging te zullen nemen. Wat de namen der straten betrof, verklaarde hij den reel-it matigen wensch der republikeinen op dit punt zeer wel te begrijpen, maar voor de gevraagde verandering, behoorde z. i. een ge schikter tijdstip te^ worden algewaeht. Hiertegen brachten de Afgevaardigden in, dat er nimmer een gelegener t ijdstip te vinden zou zijn dan nudaar de tentoonstelling ophanden was en men niet als voorwerpen van algemeene hulde namen kon aanbieden, welke het volksgeweten 'kwetsten. De beste aanbeveling der Ministers bij de republikeinen is de ijverwaarmede zij het welslagen der enquête naar de schandalen der verkiezingen van 14 October bevorderen; doch overigens zijn de republikeinsche leden van Senaat en Kamer weinig over het Ministerie tevreden. Het hindert hun o. a.. dat de mini3ier üufaure den procureurs-generaal, door den heer de Broglie ontslagen, op hun verzoek om wederaanstel ling ontwijkend heeft geantwoord, door b. v. te zeggen, dat er geen vacature was of dat de zaak zou onderzocht, wor den, enz. De ilépublique FrangaiseGambelta's orgaan, is niet wei nig ontevreden over den minister Bardouxwegens hei indienen van een ontwerp van Besluit bij den Raad van State, waarbij de Roomsche Universiteit te Parijs tot eene instelling ^van algeineenen nutte zal worden verklaard. „Mat!" roept, dit blad uit, „Moet dat, nu het begin hee- ten van de maatregelen om de aanmatigingen van bet cleri- calisme te lnuiken Het eerste dat men doetis zich te haasten om de Roomsche Universiteiten van algemeeuen nutte te verklaren, met al de gevolgen, daaraan krachtens onze wetten verbonden, zooais de bevoegdheid om goederen te verkrijgen onder bezwareuden titel, om giften en legaten te aanvaarden, in rechten op te treden, enz. enz. Aldus dan neemt men zich voor de gevaren, dc zeer groote gevaren in acht, welke ons deze onverbeterlijke fractie van liet clerica lisme eiken dag doet loopen Binnen minder dan drie maanden, nadat Frankrijk meende te Iriomfeeren over eene erkend gevaarlijke secte staat men diezelfde secte alles toe wat zij maar vraagtRepublikeinsche ministers laten tot dergelijke inschikkelijkheden waardoor men voor de toekomst gebonden wordt, zich vinden! Waarlijk, wij verbazen ons, niet, oyer de stoutheid van de stici.ters der catholieke Uni versiteiten, welke ons sedert lang bekend was, maar over de onnoozelheid van mannen, die wanen deze geduchte ver overingen te kunnen wederstaan door te beginnen met. de laatste slagboomen weg te ruimenwelke de burgerlijke neutraleuit de revolutie voortgekomen maatschappij verde digen. Meer willen wij er voor heden niet van zeggen. Zoo het waar is, dat de minisier van Onderwijs dezen ver keerden, noodlottigen weg is ingeslagen, haast,e hij zich op zijne schreden terug te keeren. Het is nog tijd. 'Wat hij ook besluiten moge, luj moet evenals zijne ambtgenooteu wel weten dal. de nieuwe Regeering nimmer het, land in een staatsbeleid zal doen berusten van inschikkelijkheid en welwillende bescherming jegens eene partij, welke door hare eerzucht en stoutmoedigheid Frankrijk aan den rand des afgronds heeft, gebracht." Anderen meenen echter, dat bedoeld ontwerp-besluit niet is opgemaakt door den minister Bardoux, maar door den heer Brunet een der ministers van lli Mei. Het ontwerp zou nog ligcen in liet departement van onderwijs. De conservatieve dagbladenwelke tot, de samenstelling van het tegenwoordige Kabinet liet meest hebben medege werkt,, als de Suleil en de Constitutionnelbeginnen hunner zijds ongerust, te worden wegens de verschillende slappen vau republikeinsche zijde gedaan om pressie op de Regeering uit te oefenen- Zoo bevat laatstgenoemd hlad ynnrnl nvt het oog op de bovengemelde deputatie van den Parijschen Gemeenteraad enz. bij den heer de Marcere, een artikel waarin zinsneden voorkomen als deze: De ministers worden overvleugeld. De vloed der radicale, of liever der revolutionaire wateren klimt hun reeds tot aan de schonders; binnen weinige dagen zullen hunne hoofden onder de gezwollen stroomen verdwijnen. De Uitvoerende Macht loopt gevaar van vernietigd te worden. De kentee- kenen van dit gevaar vermenigvuldigen bij den dag En toch had men ons betuigd, had men ons gezworen, dat wij het tijdperk vol zonneschijn, goedwilligheid en ge lukzaligheid der voor allen openslaande Republiek zouden intredenEn men sluit die Republiek rauwelijk in eene be- perkte wrokkende onverzoenlijke onverzadelijke partij aan welke Frankrijk moet worden overgeleverd Binnenkort zal in Frankrijk, buiten een klein gelal bezetenen en krank zinnigen iedereen tot, de verdachten behooren." Onder deze omstandigheden is de dag aangebrokendat Senaat en Kamer .hunne zittingen aanvangen. «Men had zoo'n zotheid niet bedreven, had men des rid ders kruis aan s ridoers vrouw gegeven." Daaromtrent is hier, sedert Vrijdag, 4 Januari, den dag der instelling van de Keizerlijke orde van de Kroon van "indie ook het meest, vriendschappelijk geschil niet meer mogelijk. Mijnheer en Mevrouw worden beiden gedecoreerd. Het besluit barer Britsche majesteit in hoedanigheid van keizerin genomen om eene dames orde in te stellen was in de huisgezinnen eene welkome aanleiding om eens over iets anders te spreken dan over min of meer mislukte meetings en het antwoord van een minister. De vraaguorlog of vredebrengt echter nog altijd de gemoederen in bewegingvooral onder den handelsstand die tot vrede gestemd is. De kooplieden bewerendat En- gelands grootheid niet meer in zijnen invloed op politieke toestanden maar in dien op den wereldhandel gelegen is. Doch de heereu vergetenzegt de Manchester Guardian dat, politieke invloed en invloed op den wereldhandel twee lingbroeders zijn. Als Engeland strijdt, zal het juist, zijn om de handhaving zijner belangen, tér behoudenis van zij nen invloed oji den wereldhandel. Deze redeneering van liet blad is volkomen juist. Maar bestaat er op dit oogen- blik, wat de Brilsche belangen betreft, voor Engeland reden om aan den oorlog deel te nemen Deze vraag heeft de oud-minister Forsler in zijne redevoering, Zaterdagavond le Bradford gehouden, ontkennend beantwoord. Engeland moet zich niet aanstellenzeide hij alsof het. de eenige mogendheid ware, die belang Uad bij de vraag, of Russische oorlogschepen door de üardanellen mogen varen. Volgens zijne innige overtuigingzou het onverantwoordelijk zijn zoo Engeland een oorlog begondie lichtelijk een Euro- peesclie oorlog zou kunnen worden, en waarin het als het, 'egenover Rusland alleen stond, geen anderen bondgenoot zou hebben dan iurkije. Ook zou in geval van zulk oorlog Engeland zich als beschermer moeten opwerpen van het Turksche wanbestuur. Forster kon niet gelooven dat. het 1 anement zulk een oorlog ooit zou goedkeuren, en ook niet, dat de regeering het voeren daarvan aan liet Parlement zou voorstellen. Eene deputatie van kooplieden is lord Carnarvonden minister vau koloniën wezen raadplegen over Zuid-Africaan- sehe aangelegenheden, en heeft tijdens die audiëntie, zijne Exc. tevens verzocht iels omtrent de oostersche kwestie te mogen vernemen. In zijn antwoord waarschuwde lord Carnarvon t,effen de overdreven voorstelling, die door een aanlal Engelschen ge geven werd van de eischen, die Engelands belangen moesten doen stellen. Hij was van meening dat eene goede oplossing der hangende kwestie zeer wel mogelijk waszoo men van de zijde van Engeland alsook van Rusland zich wist te matigen en de zaken met beleid le behandelen. Hij her innerde hoe Rusland en Engeland den Krim-oorlog begon nen, door eene overdreven opgewondenheid aan beide zijden daartoe gebracht. Weinige liedenmeenden hij konden daaraan thans met tevredenheid terugdenken en hij vertrouwde, dat geen Engelsohman weusctile, dat, er eene herhaling van den Krim-oorlog zou plaats hebben Integendeel meende hij, dat een waarborg tegen het uitbreken van een oorlog gele gen was in de ervaring, zoowel door Rusland als door En geland in die dagen ojigedaan. Hij geloofde, dat vooral de handelswereldwier vertegenwoordigers hij voor zich zaggenegen was om de dingen te zien zoo als zij waren en niet overhelde tot: overhaaste gevolgtrekkingen. Naar aanleiding van dit door lord Carnarvon gegeven ant woord liepen weldra geruchten van tweespalt, die in het kabinet zou heersclien. De oud-minister Forster in zijne bovenvermelde redevoering hiervan gewagende, deed opmer ken, dat, die geruchten vooral van de zijde der conservatieve partij kwamen. Hij voor zich, kon nog niet gelooven, dat die tweesjialt bestond. Mocht zij evenwel bestaandan stond hij beslist aan de zijde van lord Derby en lord Car narvon tegenover lord Beaconsfielden hij meende, dal, als een beroep op de nalie gedaan werd, deze zich stellig even zeer tegen den eersten-minister zou verklaren. De dagbladen onder den invloed van Lord Beaconsfield zijn in de laatste dagen minder oorlogszuchtig gestemd. De dagbladen hebben zich bezig gehouden met de bespre king van Engelands houding len aanzien van Rusland in de tegenwoordige tijdsomstandigheden. De Agence Rasse geeft de reden op, waarom bemiddeling van Engeland niet wenschelijk noc h uitvoerbaar zou zijn Vooreerst, omdat bemiddeling onmogelijk is zoolang een dei- twee oorlogvoerenden haar niet verlangt. Ten tweede omdat de bemiddelende Slaat geheel onpartijdig moet zijn, en Engeland heeft, blijkens de verklaring der Britsche regee ring zelvebelangen bij den uitslag van dezen oorlog be rokken. Ten derde omdat de vrede door twee parlijen gesloten moet wordenindien ook de oorlog door slechts (wee gevoerd is, tenzij er een algemeen Europeescli belang in het spel mocht zijn. Ten vierde omdat bemiddeling dett tegenstand der Porie slechts aanmoedigt, den oorlog ver lengt met nieuwe verwikkelingen dreigt eu den toestand van Turkije nog slechter maakt. Het Journal de St. Petersbourgliet orgaan van prins Gortschakojfzegt, dat Rusland juist in het belang des vredes alle inmenging van de hand wijzen en te verstaan geven moet, dat de vrede alleen tussehen de oorlogvoerende parlijen zeiven behandeld kan worden. Naar aanleiding van de opmerking van de Fester Lloyd, dat Engeland voor zijne eigene belangen opkomt, brengt het Journal twee punten in derinnenngdie lord Derby als samenhangende met Enge lands belangen beeft aangeduidhet Suez-Kanaal en een bezetten van Konstautinojiel. Het. Suez-Kanaal komt, buiten aanmerking en een bezel ten van Konstantinopel kan uiet in aanmerking komenindien er nu vredesonderhandelingen plaats vinden. Elke vertraging van die onderhandelingen moet, de Russische troejien dichter bij Konstantinopel brengen en het geval mogelijk maken, dat men vermijden wil. Mocbien er nogandere Britsche belangen zijn, dun zonden deze toch au minder beteekenis zijn cn zoo eindigt, het officialise regeeringsorgaan eene openhartige gcdaehtcnvisseling "i-c

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1878 | | pagina 1