No. 81.
Drie en tachtigste Jaargang.
1881.
De aanslag op President Garfield.
FEUILLETON.
Uoc men geheimschrijver wordt.
ZONDAG
10 JUL I.
Prijs der gewone Advertentiën
Dit nummer bestaal uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
ALKMAARSCHE COURANT
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door
het geheele Rijk f 1,
De 3 nummers 0.06.
Van 15 regels /0,75; iedere regel meer 0,15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers ÏÏERMs. COS-
TER ZOON.
NATIONALE MILITIE.
Aan de verlofgangers, wier zakboekjes onlangs zijn opge
vorderd om bij hun korps te worden bijgeschrevenwordt be-
rigt, dat die boekjes van het korps zijn terug gekomen en
ter hunner beschikking aan de gemeente-secretarie liggen.
De COMMISSARIS van POLITIE te Alkmaar maakt be
kend, dat in den nacht van 6 op 7 Juli j.l. in het plantsoen
alhier loopende is aangetroffen eene jonge melkkoe. De daarop
regthebbende vervoege zich aan het bureau van politie.
De commissaris voornoemd
VAN BREMEN.
P O L I C I E.
Ter terugbekoming is aan het Commissariaat van Policie het
navolgende voorhandeneen krat van een wageneen huis
sleuteleen witte vrouwenzak, waarin zakdoek, enz., een klein
geel hondje, een gouden slot, waarin een steentje, en een
bruin kieltje.
Niet alleen waar de Regeering over onbeperkte macht
beschiktwaar een alleenheerscher op den troon zit
staat bet hoofd van den Staat aan de moordaanslagen
bloot van den dolzinnigen ijveraar, den gekrenkten eer
zuchtige of den teleurgestelden atnbtbejager ook in de
Republiek waar het vrije volk regeert, zien wij dezelfde
verschijnselen. Wij herinneren ons, hoe in 1865 de
President der Vereenigde Staten Lincoln viel door den
kogel van den tooneelspeler Booth. Het was bij het
einde van den vierjarigen burgeroorlog die de zuide
lijke staten aan de algemeene wet onderwierp en de
slavernij uit de Unie verbande. Den 3den April was
Richmond het laatste bolwerk van den opstand ge
vallen den 9den gaf de opperbevelhebber der Zuide
lijken Generaal Lee zich overen den 14den April
werd Lincoln doorschoten, Ziin moordenaar was een
hartstochtelijk aanhanger der overwonnen partij, die in
den President der Republiek een tiran zag, door wiens
toedoen de zuidelijke staten van hunne vrijheid om
slaven te houden waren beroofd en met geweld onder
de wet der Unie gebracht, waarvan zij zich hadden
afgescheiden. De oorlog was met groote verbittering
gevoerd de gevallenen werden bij honderdduizenden
geteld en de schadedoor verwoesting aangericht
werd bij millioenen berekend. Dat er onder zulke
omstandigheden iemand gevonden wordt, bij wien de
algemeene opgewondenheid tot zulk een hoogte stijgt,
dat hij een edele heldendaad meent te verrichten
wanneer hij het hoofd der zegevierende partij vermoordt,
behoeft ons niet al te zeer te verbazen maar wat was
de drijfveer van Guiteau die den 2den Juli zijn revolver
op den President Garfield lostte
Reeds meermalen is gewezen op het hoogst beden
kelijke feit dat bij de optreding van een nieuwen
President in de Vereenigde Staten steeds een aantal
hoofdambtenaren door anderen worden vervangen na
tuurlijk door aanhangers van den Presidentof liever
van de partij die hem de meerderheid heeft bezorgd;
want het is juist niet de President zelf die de personen
aanwijst, maar het zijn de invloedrijkste leden zijner
partij wien hij zijn verkiezing te danken heeft en die
dan ook van meening zijn dat hun en hun geestver
wanten de belangrijkste en best bezoldigde betrekkingen
toekomen. Allengs is dit een gewoonte geworden. Men
heeft het meer en meer beschouwd als iets dat van
zelf spreektals een soort van oorlogsrecht hetwelk
medebrengtdat de overwinnaar in den strijd, ook in
den verkiezingsstrijd den buit geniet. De nadeelen
van dit stelsel want het is een stelsel geworden
zijn echter niet uitgeblevenen vertoonden zich op
steeds schrikwekkender wijze. Onder het Presidentschap
van Generaal Grant, in 1869 opgetreden en na den
wettigen termijn van vier jaar herkozen bereikte het
kwaad een ontzettende hoogte. Daarbij kwamen een
aantal gevallen van oplichting, afpersing en allerlei
bedrog aan heb licht die een gerechtelijk onderzoek
naar de gedragingen van sommige ministers, hooge
ambtenaren en vrienden van den President ten gevolge
hadden. Toen Grant voor de tweede maal optrad, was
dan ook de eisch om verbetering van dezen inderdaad
ondraaglijken toestand zoo sterkdat zijn opvolger
Hayes vóór zijn verkiezing de bepaalde belofte deed
van doortastende hervormingen. Dat hij deze belofte
niet heeft gehouden schijnt niet zoozeer aan gebrek
aan goeden wilals wel aan onmacht tegenover de
machtige leiders en hoofden zijner partij aan gemis
van geestkracht om dien tegenstand te brekente
moeten worden toegeschreven. Hij werd den vierden
Maart 1881 opgevolgd door Garfield, die den vasten
wil blijkt te bezitten om me_ de slechte gewoonte
te brekenen de openbare ambten en betrekkingen
niet beschouwt als den rechtmatigen buit van de over
winnende partij. Hij verkiest niet het werktuig te zijn
van de invloedrijke personen die zijne verkiezing heb
ben bevorderden weigert het leger geld- en^ heer
zuchtige sollicitanten te benoemen dat bij zijne komst
op het Witte Huis zich reeds zeker waande van de
begeerde posten. De aanhangers van het „buit-stelsel"
ontstaken in heftigen toorn. In hunne oogen onthield
de President aan zijne partij den invloed en het voor
deel dat haar van rechtswege toekomt, en is hij niet
veel anders dan een oproerling en verrader, die de
billijke verwachtingen zijner geestverwanten teleurstelt
en den raad en de aanbevelingen der leiders in den
wind slaateen autocraatdie zijn eigen weg wil gaan
en gedwongen moet worden te buigen en volgzaam te
zijn. Als felle tegenstanders van den President deden
zich kennen het lid van den Senaat Conkling, de groote
man voor de benoemingen en de ex-President Grant.
Vooral de laatstebefaamd door de ergerlijke wijze
waarop onder zijn bewind het „buit-stelsel" werd toe
gepast onderscheidde zich op treurige wijze door tal
van heftige redevoeringen tegen den onverzettelijken en
bijgevolg onbruikboren President, die met de slechte
gewoonte breekt en zijn hervormingsplannen blijkt te
willen doorzetten.
Te gelijk met den President wordt ook de Vice-
President gekozen die van rechtswege voorzitter is
van den Senaat, en den President bij verhindering of
overlijden gedurende het vierjarig tijdvak, waarvoor hij
gekozen is, vervangt. De tegenwoordige Vice-President,
Generaal Arthur, staat bekend als een geestverwant of
een werktuig van de heeren Grant en Conkling. Kwam
Garfield te overlijden dan werd alzoo Arthur Presi
dent en het „buit-stelsel" was gered. Zoo heeft de
man geredeneerddie gepoogd heeft den President te
dooden. Hij komt rond voor zijn oogmerk uitmaar
er schijnt gelukkig grond te bestaan voor de hoop
dat hij zijn doel niet zal bereiken. Hij schijnt geen
medeplichtigen te hebben maar geheel alleen zijn plan
te hebben beraamd en volvoerd. Misschien wilde hij
de eer van de daad met niemand deelen. Er wordt
beweerd dat hij zich thans als krankzinnig tracht voor
te doen maar er zijn er ook die verzekeren dat hij
bij zijn bekenden reeds vroeger voor heel of half krank
zinnig doorging. De verontwaardiging tegen den dader
is algemeen en keert zich tevens tegen de tegenstan
ders van den President, die door het volk zoo al niet
als medeplichtig, dan toch als zedelijk verantwoordelijk
voer de daad woeden beschouwd. Vlij willen gaarne
aannemen dat de verontwaardiging van den ex-President
Grant over den aanslag oprecht gemeend is maar on
getwijfeld is de heftige taal door hem tegen den Pre
sident geuitwel in staat om dezen of genen dollen
ijveraar in den waan te brengen dat hij een verdien
stelijk werk zou verrichten door den man uit den weg
te ruimendie de oorzaak was van de verdeeldheid
onder de republikeinsche partij en haar macht en in
vloed ondermijnde. De brief, die bij den moordenaar
is gevonden waarin de beweegredenen van den aanslag
kortelijk worden vermeld en onder anderen de verklaring
voorkomt, dat hij Generaal Grant in Nieuw-York ver
gezelde om stemmen te winnen is wel in staat om
deze meening ingang te doen vinden. Inderdaad zouden
dergelijke redenaars zich wel eens rekenschap mogen
geven van den indrukdien hunne blijkbaar weinig
doordachte woorden op sommige lieden kunnen te w^eg
brengen en van hetgeen daarvan het gevolg zou kun
nen zijn.
Herste't de Presidentdan kan ook hier uit een
slechte daad veel goeds voortkomen. De oogen van de
Amerikanen zijn thans geopend de verontwaardiging
doet zich hooren van den Atlantischen tot den stillen
Oceaan, en kan voor Garfield een krachtige bondgenoot
worden in het hervormingswerk dat hij zich voorstelt.
Zoo ooit dan is thans de tijd rijp om het diepgewor-
i)
De winterzon scheen zoo helder en verwarmend door
de straten van de kleine residentie Uhlflingen als men
het op eenen Decembermorgen maar met mogelijkheid
verwachten kan.
Wel is waar viel er nu en dan nog eens een
sneeuwflokje huppelend en glinsterend op de straten
neêr, maar de heldere onbewolkte lucht lokte geheele
scharen van honger tjilpende musschen uit hunne
nachtelijke schuilplaatsen.
In het vorstelijk slot kwam er heden ook vroeger
leven en beweging dan anders gewoonlijk het geval was.
In een voorkamerwaar de zon haar gouden licht
over den prachtig ingelegden vloer uitgoot, was zooeven
de hofmaarschalk graaf Ereiberg verschenen, een klein
mager persoontje wiens laag voorhoofd nog halverwege
bedekt werd door de haren van een pruik terwijl een
goedig lachje gedurig om zijne lippen speelde.
De helle zonnestralen hinderden hem blijkbaar, maar
hij waagde het toch niet de purperen gordijnen dicht
te trekken omdat Zijn Hoogheid juist de eerste
stralen van de wereldkoningin voor buitengewoon ge
zond hield voor de menschelijke natuur.
Zijne excellentie wist dus op het oogenblik niets anders
te doen dan zich voor den spiegel te plaatsen en zijn
toilet zoo zorgvuldig mogelijk te bekijken.
Op dit oogenblik trad achter zijn rug de kamerheer
van Bittfeld binnen.
„Goeden morgen mijn waarde Bittfeld riep de
hofmaarschalk die zijn gunsteling in den spiegel ge
zien haduit. „Heeft zijn hoogheid nog niet naar
mi) gevraagd? Ik kan u yerzekerendat ik vandaag
in een uiterst vroolijke stemming ben. 't Was toch
een prachtig idee van den vorstde verjaardag van
zijne gemalin door het opvoeren van een blijspel te
willen vieren. En welk een blijspelNiets meer
of minder dan „Een glas water" van Scribe. Heb ik
ook door de inspanning en drukte bij de repetities
in de laatste dagen nauwelijks eenige uren geslapen
toch kan ik u goddank de verzekering geven dat
ik heden, ofschoon het de dag der algemeene repetitie
is als een marmot geslapen heb. Hahaha
„Ik wenseh er uwe excellentie geluk mede."
Dit gezegde van den kamerheer klonk eenigzins aarze
lend wat echter aan de aandacht van den vroolijken
hofmaarschalk ontsnapte.
„Wat zijn hoogheid en ik gisteren nog vergeten heb
ben, hebt gij zeker met den u eigenen ijver klaargezet,
niet waarmijn waarde Bittfeld
„Voorzeker! Maar Bolingbroke
De maarschalk nam vlug een snuifje. „Juist," zeide
hij met een tevreden glimlachals bij zich zelve
„juist„Een glas water" zal een nooit gekend effect
maken. Humor, intrige schitterende costumes prach
tige deeoratiënwat kan men daar niet al schoons
meê uitvoeren. Wel aardig voorwaar, dat Zijn Hoog
heid zelf de acteurs en actrices levert. De heeren en
dames van het hof passen waarlijk verwonderlijk goed
bij het spel. Die kleine Constance van Wangenheim
is de bevalligste en liefste Koningin Anna die ooit
op de planken verscheen. Ma foitot in de hoogste
graad bevallig. Niet minder goed op haar plaats is de
hoogmoedige gravin Sandershausenals hertogin van
Marlborough en evenzoo Bolingbroke
„Ach excellentie Bolingbroke."
„Wat wilt gij toch? Deze schoone rol vindt juist
in baron van Heimbrod zijn waardigsten tolk. Ik heb
hem gisteren bewonderd en dat zegt nog al wat,
dunkt mij
„Maar
„Och komvrees niets, mijn waarde Bittfeld Wij
zullen het waagstuk want dit is het inderdaad
met glans ten einde brengen. Zelfs al gaat het vandaag
op de algemeene repetitie minder goedis dit slechts
een bewijs dat het morgen bij de opvoering des te
beter van stapel zal loopen. Hahadat weet ik bij
ondervinding."
Weer nam zijne excellentie een snuifje en deed hij
daarna de kostbare gouden doos in de daarvoor bestem
de zak verdwijnen.
„De costumes zijn immers gereed," vroeg hij eensklaps
aan den kamerheer.
»Zij zijn allen klaar gekomen kleermakers en
naaisters hebben den geheelen nacht door gewerkt!"
„Bon Hebt gij Masham ik bedoel luitenant van
Krug op zijn sporen opmerkzaam gemaakt."
„Ja excellentie maar
„Is het getal gasvlammen achter de coulissen verdub
belt?" Zijne Hoogheid vond evenals ik de verlichting
van gisteren avond, veel te gering.
„Maar
„Gaat het gordijn nu zonder geruisch op," vroeg de
maarschalk, niets vermoedend verder. „Dit maakte gis
teren een geweld, als men nog nooit te voren gehoord
had en dat nog wel voor zulk een gezelschap."
„Men hoort nu geen geluid meerbij het ophalen
excellentie, maar Bolingbroke
„Wat wilt gij toch van dien mijnheer Heimbrod?
Hij zal zijn rol prachtig spelen verlaat u gerust
op mijn verzekering
„Maar de Baron
„In costuum zal het nog veel beter gaan. Dat heb
ik reeds gezegd of had ik ten minste willen zeggen.
Een glaasje madera doet ook wonderen haha
Nu verloor de kamerheer eindelijk zijn geduld en
ging nu moediger voort: „Niettegenstaande dit alles,
excellentieis de opvoering onmogelijk geworden. Ba
ron Heimbrod ligt zwaar ziek te bed
„Ligt Waar Het derde snuifje bereikte zijn
bestemming niet, maar viel uit elkander op den vloer.
