No. m. Drie en tachtigste Jaargang. 1881. ZONDAG 28 AUGUSTUS. Groote Paarden- en Veulenmarkt Binnen de perken. FEUILLETON. DE ONRUSTIGE HUURDER. Prijs der gewone Advertentiën Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. ©fliciëel ©cbceltc. TE KOOP, Suitculanb. 7) (Novelle). 1LKMAARSCHE COURANT Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar 0,80 j franco door het geheele Eijk f 1, De 3 nummers f 0 06. Van 15 regels 0,75; iedere regel meer ƒ0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TEE ZOON. TE ALKMAAR, op Maandag 5 September 1881. ongeveer 135 stère (kub. el) COMPOST- of STRAATMEST, liggende op het terrein van de gemeente-reiniging te Alkmaar, onmiddelijk aan het Noord-Hollandsch Kanaal. Gegadigden worden verzocht den prijs per stèredien zij voor het geheel of een deel daarvan wenschen te besteden vóór 1 September a.s. in te leveren bij den directeur der ge meente-reiniging of ter gemeente-secretarie. De gunning heeft plaats aan den hoogsten inschrijver, be houdens het recht om de gunning niet te doen plaats hebben. BURGER-AVONDSCHOOL. De ondergeteekende zal, ter inschrijving van leerlingen voor de Burger-Avondschool zitting houden in het locaal Doelen straat hoek Gedempte Nieuwesloot, op Maandag, 5 September, des avonds te 7 uur. De Directeur der B. A. S. Dr. H. W. WAALEWIJN. P O L I C I E. Ter terugbekoming is aan het Commissariaat van Policie het navolgende voorhanden: een Eransch leesboek, getiteld: Lit- terature", een vischkaar, een gouden kruisje, een gouden me- daljan in de vorm van een boekje, twee sleutels aan een ijzeren Een eigenaardig kenmerk van vele Eransche schrij vers is weldat zij maar neerschrijven wat hun voor den geest komtonverschillig of het wel in overeen stemming is met hun overtuiging en denkwijze indien het slechts geestig en pikant is. Gloeiende liefde voor zijn schoon land is zeker wei een karaktertrek van ieder zoon van Frankrijk en Pierre Véron noemt zeer terecht: patrie la familie au second degré. Na ouders en kin deren is het vaderland den Franschman het naast aan het hart. Tegenover die uitspraak klinkt zonderling een andere van denzelfden auteur nation ouvrage de marqueterie politique. Het vaderland stelt hij hoog de natie schijnt hij slechts te beschouwen als een pro duct van politieke willekeur, 't Klinkt alsof hij zijn eigen glazen inslaat om pikant te zijn en al kan men niet met zijn tweede definitie instemmen, er steekt toch waarheid in. Men ga slechts de geschiedenis der vol ken nahoe zij bij elkander gevoegd en gesplitst zijn hoe er natiën in het aanzijn geroepen en weder ver nietigd zijnhoe elementen bij elkander werden ge voegd, die niet anders gemeen hadden dan de grenzen waar binnen zij werden besloten. Zoo is werkelijk menige natie een produkt van politieke willekeur maar de nationaliteithet eigendommelijke karakter van een volk heeft niets gemeen met die politieke za- menvoegingenen maakt zijn eigenlijke kracht uit. Het oorspronkelijke karakter van een volk gaat door bijvoeging of afscheuring dikwijls eerst na verloop vau eeuwen geheel verloren en zal des te orgeschondener bewoond blijven naarmate de bestanddeelen der natie minder wijziging ondergaan. Grootendeels hieraan is het toe te schrijven dat wij Nederlanders ons eigenaardig karakter in vele opzich ten nog geheel ongeschonden hebben behouden. De vereenigde provincies zijn een product niet van politieke willekeurmaar van historische ontwikkeling en de nationale band die ons bijeen houdt vindt zijn kracht in de overeenstemming. Wij moeten voorzichtig wezen, dien band niet te ontzenuwen door al ie veel toe te geven aan een begrip dat in den laatsten tijd ook bij ons vrij sterk op den voorgrond treedt en eveneens ontstaan is door de ontwikkeling nl. het internationalisme. Spoorwegen en telegrafen doen al meer en meer de scheidsmuren vallen die tusschen de volken hebben bestaan en brengen hem tot het inzicht van de een heid van belangen waarom het eene dwaasheid is vij andelijk of naijverig tegenover elkander te staan. Dit is een van de grootste zegeningen van onzen tijd, een van de beste waarborgen dat werkelijk het rijk van den vrede nog eenmaal voor goed op dit ondermaansche kan heerschen. Men nadere elkander vrij en hartelijk, maar met voorzichtigheid. Iedere overgang naar nieuwe toestanden kan slechts langzaam gaande invoering van nieuwe vormen gewoonten gebruiken instellin gen niet dan naar mate de volken er rijp voor zijn en het oogenblik om het eigen volkskarakter prijs te geven, de nationaliteit te verloochenen ter wille van anderen is nog niet aangebrokenallerminst voor de kleine naties die nog geen enkele factor mogen prijs geven waaruit zij kracht kunnen putten voor haar zelfstandig bestaan. In den laatsten tijd zij wij erg in de weer om vooral het buitenland na te doen of van anderen over te ne men wat bij ons niet inheemsch is. Buitenlandsche producten genieten bij velen en dikwijls zeer ten on rechte de voorkeur boven binnenlandsche die beter en goedkooper zijn. Internationale muziekfeesten con gressen tentoonstellingen enz. zijn uitmuntend mits men zorge het eigen karakter te handhaven. W e heb ben al Boatraces en Wedrennen ingevoerd die vol strekt niet inheemsch zijn ten koste waarschijnlijk van onze vroegere zeilwedstrijden en harddraverijen die onze jongelingen leerden tehuis te zijn op het water en de deugd van ons eigen paardenras bevorderden. Zoowel in het openbare als in het privaatleven verloo chenen we eigen zeden en gewoontenom die van vreemde volken in te voerenen hetzelfde kan men waarnemen in uitspanningen vermaken enz. Buiten landsche schrijverskunstenaars en acteurs worden gereedelijk voorgetrokken boven inboorlingen niet al tijd op grond van meerdere verdiensten maar omdat zij vreemdelingen zijn en men andere natieën welge vallig wil wezen. Verre van ons het streven te willen afkeuren om de volken meer tot elkander te brengen integendeel. Erkenning van elkanders verdiensten en deugden is een krachtig middel ter bevordering van betere ver standhouding, maar het verdient althans ernstige over weging in hoeverre men moet zorgen nationale eigen schappen te handhaven en te bewaren als een macht tegenover vreemde aanmatiging. Evenmin als iedere natie rijp is voor de invoering van sommige instel lingen die elders bestaan en gunstig werkenevenmin zijn alle volken rijp voor de algeheele samensmelting. Er bestaat nog te veel ijverzucht en zelfzucht; zoolang dit nog het geval is en de zelfstandigheid der volken niet kan worden opgeofferd moet iedere natie zorgen zich zelve te blijven, wat zij voornamelijk kan door het bewaren van haar eigendommelijk karakter. Patrie familie en second grade. Aan die definitie moet nog met hand en tand worden vastgehouden willen we niet gevaar loopen dat te eenigertijd een baatzuchtig vreemdeling van de verloochening onzer nationaliteit een argument zal smeden om aan ons zelfstandig bestaan een einde te maken. Indien voor ieder het vaderland gelijk staat met een bloedverwant in den tweeden graad dan is het allen even na en dit vooral is een kracht die ontzag inboezemt en eerbied afdwingt. Het goede van elders neme men gerust overmaar zij voorzichtig met het prijs geven van eigen gewoonten. De echt vaderlandsche deugden en goede eigenschappen, onze eenvoudige gebruiken en gewoonten te verwisselen voor die van anderen is zeer gevaarlijk voor de gezonde vaderlandsliefde en bij alle erkenning en waardeering van hetgeen wij in den vreemde aanschouwen, is het noodzakelijk het nationaal karakter niet uit te wisschen opdat ook niet te eeni- ger tijd ons eigen land vernederd worden tot een ou vrage de marqueterie politique. ENGELAND. Bradlaugli is hersteld, doch mag zich op last van zijn geneesheer niet meer aan een vecht partij bloot steilen. De ongeregeldheden en gewelddadigheden blijven in Ierland nog steeds doorgaan. Te Blackwater in de na bijheid van Limerick zijn eenige heeren uit den om trek onder bescherming van de politie zeiven bezig aan het binnenhalen van den oogst. Zij hebben zich uit eigen beweging daartoe aangeboden, nadat de hoeve geboycottwas dat wil zeggen dat geen arbeider aan het binnenhalen van den oogst mocht medewerken. In het graafschap Clare werd het huis van den landheer Zoo was het ook. Wolf aarzelde lang of hij naar Almer gaan zou of niet, maar zijne bedenkingen waren van anderen aard dan Almer vermoedde. Hij twijfelde er niet aan of de portier had hem verraden en dat de juist heden komende uitnoodiging van den rijken uitgever geen toevallige was, maar dat Almer iets an ders op het oog had, dan hem eene aanbieding, zaken betreffende, te doen. Nog altijd in den waandat de schoone die hij aanbadde dochter van Almer wasdacht hij dat wanneer het ongeloofelijke mogelijk was en de rijke bezitter der groote firma niet op den armen litterator over zijne vrijmoedigheid vertoornd wasAlmer hem in zijn huis en niet in zijn bureau zou genoodigd hebben. Maar daaraan viel niet te denken deze gedachte was te bespottelijk. De mandie de voornaamsten der stad in zijne salons ontving, wiens rijkdom zijne doch ters afgezien nog van andere voordeelenvoor de voornaamsten begeerenswaardig maaktenzou hem te gemoet komen hem zoeken P Het schoone meisje was gisteren in den schouwburg achter in de loge gaan zitten en had hem den rug toegedraaid dit was duidelijk genoeghij kon wan neer hij niet om zich zelf moest lachen slechts den ken, dat wanneer hij juffrouw Almer nog verder lastig vielmen hem zou afschepen terugwijzenmisschien zelfs wel zou bedreigen. Maar zou hij zich vreesachtig toonen Had hij iets verbodens, iets onbeleefds gedaan. Neen hij vreesde geene bedreigingmaar iets er- gers. Hij vreesde nietdat de heer Almer hem in harde woorden zou terecht stellen want hierop zou het antwoord niet ontbroken hebben hij zou zich te genover den rijken uitgever teweer gesteld hebben doch wel dat Almer hem werkelijk een aanbod zou doenniet omdat hij zijn talent erkendemaar om hem op fatsoenlijke wijze eene ondersteuning aan te bieden om hem misschien door een buitengewoon hoog jaargeld om te koopen en hij besloot zich de nieuwe voordeelige verbintenis niet te bedervendoor zich aan ijdelen trots over te geven. De gedachte kwam bij hem op dat Almer hem tot zich riep om hem te zeggen dat hij in zijne zaken en niet in zijn familie iets te maken had. Was het woord eenmaal gesproken dat de dochter van Almer geen voorwerp voor de vereering van Wolf konde zijn, zoo was hij tot de naakte werkelijkheid teruggekeerd en was de hoop, die hij koesterde, en die slechts nog in zijne verbeelding bestond zonder tot de werkelijkheid te zijn overgegaan voor altijd vernietigd. Lang was Wolf met zich zelf in strijd maar einde lijk besloot hij toch aan de uitnoodiging gehoor te geven. IV. Toen Wolf Aimer's huis dat in het sierlijkste gedeelte der residentie gelegen was naderde werd dat door eene jonge dame verlaten wier aanblik hem het bloed als vuur door de aderen deed vloeien het was de schoone uit de loge No. 3 maar heden dubbel be koorlijk door de eenvoudigheid van haar toilet. De dochter van den rijken man was zoo bescheiden zoo eenvoudig en zonder opschik gekleed als verachtte zij alles wat naar rijkdom zweemde om het betooverende van hare uiterlijke verschijning verrukkelijker en schit terender te doen uitkomenDit getuigde voor de eenvoudigheid van hare denkwijze en van haar karakter. Wolf hoog diep hij groette haar met een eerbied alsof zij eene koningin was het bloed steeg hem naar het hoofdhij was te moedeals iemand die een ongeloofelijke onverwachte eer deelachtig wordtwien het reeds met trotschheid vervultdat hij zelfs een groet wagen mag maar toch bang isdat zijne vrij postigheid ontevredenheid zou kunnen opwekken. Marie Bandier bloosde ook toen zij plotseling den heer uit het parterre zag met wien hare vriendinnen haar zoo geplaagd hadden. Zij bemerkte evenweldat hij haar eerder bloode dan vrijmoedig groette dat hij haar nauwelijks durfde aanzien en daarom beantwoordde zij zijn groet vriendelijker, dan zij onder andere om standigheden zou gedaan hebben. Hij was boven de wolken van vreugdedit was meer, dan hij had durven hopen hij had gevreesd dat zij hem met verwondering en ijskoud zoude aanzien en nu scheen het hem toe als of de uitdrukking van hare oogen hem gezegd had, dat zij niet vertoornd op hem was. Er verliepen eenige oogenblikken vóórdat hij van zijne verrassing hekomen en weer bedaard was. Hij wandelde langzaam en droogde de zweetdroppels van zijn voorhoofd. Nu had hij niet meer te vreezen, dat Almer van plan was tegen zijne heiligste gevoelens op eene onzachte wijze te velde te trekkenwant wan neer de familie op hem wegens zijne vrijmoedigheid verbitterd was zou Aimer's dochter hem met afwijzende koudheid en niet met vriendelijkheid gegroet hebben. De kantoren van Almer bevonden zich in een zij vleugel van het gebouw en de pijl, onder het opschrift op een bord „Boekdrukkerij van G. Almer," gaf aan iederen vreemdeling te kennen dat hij den weg om het huis moest nemen ingeval hij zaken te doen had. Ook in de bureaux heerschte het gemak wat de rijkdom biedt. Men voerde Wolf door hoogesoliede ingerichte zalenwaarin redacteurs en boekhouders werkten in het bureau van den heer Almeren toen men hem aanmeldde sloeg het juist dat uur, waarop "Wolf verzocht was te komen. Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1881 | | pagina 1