ïhtitenlftuh
heden het recht te geven om toezicht te houden op
hetgeen binnen die hoofdstad wordt gedaan tot hand
having van den bestaanden toestanddie het domein
van den Paus tot den omtrek van het Vatikaan be
perkt en tot voorkoming of onderdrukking van bot
singen en onaangename bejegeningen die zich kunnen
voordoen wanneer dat gebied bij sommige plechtighe
den of demonstratiën wordt overschreden. Italië zelf
moet daarvoor zooveel mogelijk waken dat brengt niet
alleen zijn eer, maar ook zijn belang mede. "Wat is
gebeurd bij de overbrenging van het lijk van den vori-
gen Paus Pius IXmoest een slechten indruk maken
en vele gemoederen verontrusten maar men zal moeten
erkennen dat het moeilijk dikwijls ondoenlijk is der
gelijke tooneelen te voorkomen. Wat toen gebeurd is,
zal echter ongetwijfeld de Regeering tot grootere waak
zaamheid aansporen't is een waarschuwingdie zij
zich ten nutte kan maken. Zullen ook alle voorstan
ders van de wereldlijke macht des Pausen ook de
warmste, de onderdanigste onder hen, voorzichtig zijn en
alle onaangename ontmoetingen op de openbare straat
trachten te voorkomen F Met kan zijn dat zij meenen
daartoe niet verplicht te wezen. Het is mogelijk, dat
zij het in het belang achten hunner zaak dit niet te
doenopdat aan het licht kome hoe de heethoofden
onder de Romeinsche republikeinen en de aanhangers
van sommige geheime of niet geheime genootschappen
jegens den Paus gezind zijn en grond worde gegeven
voor de bewering dat de Paus in Some niet vrij en
niet veilig is.
Zou een internationale regeling door den Paus zeiven
gewenscht worden? Het antwoord op die vraag zou na
tuurlijk afhangen van den aard der regeling; maar wan
neer men aanneemt, dat ongetwijfeld ook voorwaarden
bedongen zouden moeten worden waaraan het Pauselijk
bewind zich zou moeten houdenen dat de mogend
heden ook op de getrouwe opvolging van die bepalingen
zouden moeten toeziendan wordt de wenschelijkheid
zeer twijfelachtig. Zooveel schijnt zeker dat de Duit-
sche Eijkskanselier geen voorstellen tot regeling heeft
gedaan en dat hetgeen daarover in de dagbladen is
gezegd, onjuist was. Zal hij er toch misschien toe over
gaan F 't Is zeer onwaarschijnlijkvooreerst om den
onwil van Italië en de groote moeilijkheden die reeds
voor de hand liggen en, wanneer men eens een regeling
ging ontwerpen ongetwijfeld zouden toenemen maar
vooral ook omdat zoodanige regelingal kwam zij tot
stand hem niet zou baten om zich de medewerking
te verschaffen van de centrum partij in den Rijksdag.
Die partij zal natuurlijk oppositie voeren zoolang de
Mei-wetten bestaan.
BELGIE. Verscheidene besturen van pruisische
Staatsspoorwegen onthielden zich van medestemming
over het aangenomen voorstel, om overal de zomerdien
sten op de spoorwegen op 1 Juni te doen aanvangen.
Van het Rijks-spoorwegdepartement hing die beslissing
voor hunne lijnen af. Daardoor is het zeer twijfelachtig,
of aan dat voorstel werkelijk gevolg zal worden gegeven.
DÜITSCHLAND. Den 11 heeft de afgevaardigde
Windhorstnadat de rijksdag verworpen had het voor
stel der sociaal-democraten tot vermeerdering van het
aantal ledenin overeenstemming met het hoogere
cijfer der bevolkingzijn voorstel tot afschaffing
der wet van 4 Mei betrekkelijk straffen op onbevoeg
de uitoefening van kerkelijke bedieningen toegelicht. Hij
had het reeds lang moeten indienen. Wegneming van
broedertwist en bevestiging van Duitschlands eenheid
was het doel van zijn voorstel. Het wil geen bevoor
rechting voor de Katholieken maar een rechtdat
iedere kerk in alle vrije Staten bezit. In het buiten
land heeft niemand ooit begrepen hoe een „volk van
denkers" de godsdienstige vrijheid zoo aan banden heeft
kunnen leggen. Een omkeer tot betere denkbeelden
achtte hij onmiskenbaar; behalve bij de nationaal-liberale
en de vrij-conservative organen had zijn voorstel in de
pers overal meer of minder steun gevonden. Ook de
bij de wet van Juli aan de regeering verleende wille
keurige macht kan der Katholieken grieven niet weg
nemen de inschikkelijke toepassing dier wetten, zooals
zij thans plaats heeftevenmin. De aanneming van dit
voorstel zou het eerste teeken zijn, dat men in Duitsch-
land den twist moede elkander de hand des vredes
wilde reiken.
In den loop der beraadslaging spraken Kleist-Retzow
uit naam van een deel der conservatieven, en Hobrecht
uit naam vau de nationaal-liberalon tegen het voor
stel. Virchow sprak namens de meerderheid der fort-
schrittsparty daarvoor. De minister Bötticher ver
klaarde door den heer Virchow naar zijn gevoelen ge
vraagd dat de Bondsraad zijne terughoudende houding
niet verlaten kon omdat het de afschaffing eener wet
betrof. De regeering kon zich volgens de grondwet
eerst met het vraagstuk inlaten als de Eijksdag het
voorstel aangenomen had. Zoo de Keizer thans tot
de overtuiging was gekomen dat het beter voor het
welzijn van het land en het volk was een maatregel
te nemen waaraan het vorige jaar niemand gedacht
had dan zou men dat met dank en eerbLd moeten
aannemen. De hesr Virchow had o. a. gezegd dat
zijne partij zich verheugde, dat ook aan de rechterzijde
mannen gezeten waren die niet altijd naar de pijpen
van den rijkskanselier dansten en niet elke wending van
den keizer of van hem volgden en toen de rechterzijde
luide hare afkeuring over dit gezegde uitsprak, had
hij nog opgemerktdat als de rijkskanselier zijne staat
kunde met des keizers naam dekte men moest aanne
men, dat de keizer instemde met ieder door hem inge
diend voorstel en datals die voorstellen bijna ieder
zittingjaar met elkander in strijd waren, ook de keizer
telkens van meening veranderde. De beraadslaging
werd ten slotte tot den volgenden dag verdaagd.
De eerste lezing werd toen ten einde gebracht, terwijl
met algemeene stemmen besloten werd de tweede lezing
in den vollen rijksdag te doen geschieden. In den loop der
beraadslaging verklaarde minister von Bötticherin
antwoord op Eichter's beschouwingen over den bonds
raad dat het initiatief van wetgeving tot dat lichaam
behoorde welk lichaam niet verplicht was dadelijk een
oordeel te vellen over elk bij den rijksdag aanhangig
voorstel. De tijd was daartoe eerst gekomen als zulk
een van afgevaardigden uitgegaan voorstel door den
rijksdag was aangenomen. De rijkskanselier gebruikte
den bondsraad nietzooals de afgevaardigde beweerd
had, als een scherm om rich daarachter te verschu.len
de bondsraad zou zich overigens daartoe ook niet .aten ge
bruiken. Wat de koninklijke boodschap aanging, de
keizer had zeker het rechtzijne eigene staatkunde te
doen kennen. Daarna werd onmiddelijk tot de tweede
lezing overgegaan en het voorstel Windthorst aangeno
men ^met 233 tegen 155 stemmennadat eerst eene
motie van de vrij-conservatieven en een deel der conserva
tieven met zeer groote meerderheid en een andere van
den afgevaardigde Rickertbehoorende tot hendie
zich van de liberale partij afgescheiden hebbenver
worpen was met 235 tegen 126 stemmen.
ENGELAND. De Times hecht hare goedkeuring
aan het door Engeland en Frankrijk gezonden schrijven,
als eene ernstige waarschuwing aan allendie door
buitenlandsche of binnenlandsche verwikkelingen de
thans in Egypte bestaande regeeriug zouden willen be
dreigen. Vooreerst is het eene waarschuwing aan den
Sultan van Turkije die het mohammedanisme in Egypte
door kuiperijen blijft voeden. Maar tevens doet dat
schrijven aan het egyptischo leger verstaan, dat het
zich niet langer als den bewaker der nationale vrijhe
den behoeft op te werpen. Het blad acht de meening
der egyptische voorname personen ongegrond dat de
samenwerking van Frank: ijk en Engeland omtrent
Egypte geen stand zou kunnen houden.
De Daily News is van oordeeldat een schrijven,
als aan den Onderkoning gezonden is, alleen recht van
bestaan heeftzoo men met zekerheid een aanval eener
buitenlandsche mogendheid ter omverwerping van den
Troon van den Onderkoning verwacht, of zoo de bin-
nenlandsche toestand van Egj pte bepaald verontrusten
der is, dan hij schijnt te wezen. Maar nu het schrijven
eens verzonden is moeten Engeland en Frankrijk zich
op het standpuntdat zij daardoor ingenomen hebben
handhaven. Geene andere mogendheid heeft onmidde
lijk belang bij Egypte. Zoo eene der mogendheden
zich desniettemin met dat rijk wilde bemoeiendan
zou het geheele engelsche volk de regeering haren ze
delijken steun bij de handhaving der eens ingenomen
stelling verleenen.
FRANKRIJK. Volgens de France hebben de be
sturen der groote spoorweg-maatschappijen een schrijven
van den minister van openbare werken ontvangen, hou
dende uitnoodiging, hunne goedkeuring te hechten aan
de volgende voorstellen de tegenwoordige tarieven te
verminderen met 50 °/0 voor reizigers en met 20 u/o voor
goederen en het vervoer der goederen te doen plaats,
hebben langs den koristen weg. De Staat zou daar
entegen afzien van de belastingthans van het verkeer
over de spoorwegen gelieven. Binnen 14 dagen moeten
bestuurderen antwoorden en verdere regeeringsplannen
hangen van de aanneming of verwerping dier voorstellen af.
De République Fran9aise had den 11 een artikel,
waaruit blijkt, dat Gambetta voorstander blijft van het
vormen van groote kiesdistricten en dat de regeering
nog denkt aan de indiening van een voorstel in dien
geest. Zelfs zou Gambetta zijn ontslag nemen mocht
een dergelijk voorstel niet de meerderheid verwerven.
Den 12 herkoos de Kamer de heeren Lepere Phi-
lippoteauGoblet en Tirard tot onder-voorzitters.
ITALIË. De sterfdag van Koning Victor Emanuel
is den 9 te Rome plechtig herdachthetgeen in het
geheele rijk een gunstigen indruk heeft gemaakt. Des
ochtends "te 8 uren werd bij de graftombe in het Pan
theon, in tegenwoordigheid van den Koning en de Ko
ningin de mis bediend en een uur later een groote
optocht van het Kapitool naar het Pantheon gehouden,
waaraan tal van vereenigingen met hare banieren deel
namen. Onder de ontelbare kransen op het graf dien
dag gelegd was er een uit Turijn wegende 35 Ned.
pond.
PORTUGAL. Den 10in den vroegen morgen
kwamen te Lissabon de Koning en de Koningin van
Spanje aan, opgewacht door den Koning en eene talrijke
menigte ook uit de eerste standenaan het rijk ver
sierde stationsgebouw. Een groote feestmaaltijd had
dien dag op het paleis ter hunner eer plaats. Den 11
ontbeten zij met den spaanschen gezant en ontvingen
zij de voornaamste te Lissabon wonende Spanjaarden.
Daarna woonden zij met de koninklijke familie de wed
rennen bij. Des avonds was er een groot bal. Den 12
had een stierengevecht plaats en werd eene opera
voorstelling gegeven.
VEREENIGDE STATEN. Den 9 werd het rechts
geding tegen Guiteau voortgezet. De heer Porter nam
voor het openbaar ministerie bet woord en schetste in
krachtige bewoordingen zijne misdaad en zijn verder
gedrag. De beschuldigdethans in de gewone bank
der beschuldigden geplaatsthield zich aanvankelijk
alsof hjj geheel in eenige papieren verdiept was Wel
dra luisterde hij met aandacht en begon hij op zijne ge
wone wijze den spreker in de rede te vallen. Hij werd
boe langer zoo zenuwachtiger, omdat de heer Porter
deed alsof hij hem niet hoorde. Eindelijk zeide hij
dat de gevangene zich bedroog als hij geloofde door
zijn onvoegzaam getier te kunnen beletten dat zijne
stem door de juryleden gehoord werd. De pop kon
zich niet zoo goed aan de draadjes laten trekken als
toen hij bij zijn advocaat zat. Door zijne hartstochte
lijkheden haalt hij slechts den strop van den beul te
vaster om zijn hals toe. Wij zullen zien, antwoordde
Guiteau doch het publiek juichte Porter hartelijk toe.
Eindelijk schreeuwde hijdat hij zijn leven op het
spel had gezetdat hij bereid was naar de galg te
gaan zoo de Heer zulks wilde. Maar dit maakte hem
zoo zeeziek, dat hy wenschte, dat Porter zijne 12500
opstak en heenging.
een geteekend gezicht uit vrijen te gaan, is belache
lijk. Laat het hier dus bij blijven".
De spottende toon van Maggy's stem en de herinne
ring aan zijn nederlaag waarvan het teeken nog op zijn
gezicht stond voerden Bill's woede ten top.
„Dat wil ik niet", zeide hij hardnekkig. „Ik geloof,
dat je mij kent en dat ik nooit een eenmaal genomen
besluit opgeef. Zoo laat ik mij niet afwijzen zeg ja
of neen dan weet ik waaraan ik mij te houden heb.'
„Nu, wanneer je dan volstrekt een antwoord hebben
wiltkun je het krijgen", antwoordde Maggy bedaard.
„Ik neem geen man die domme en ruwe streken uit
haalt als een knaap en zich daarom als een zoodanige
moet laten behandelen. Dat is mijn antwoord en
wanneer het je ergertdenk er dan aan dat je het
niet beter verdiend hebt."
Zij draaide hem den rug toe en stond op het punt
om zich te verwijderen. Met een wilden vloek echter
was Bill opgesprongen en had haar hand gegrepen
„Verdoemd wil ik zijn", schreeuwde hij woedend,
„wanneer ik mij zoo door je behandelen laat. Oogen-
bliükelijk geef je mij een ander antwoord of -
„Of?" vroeg Maggy verachtelijk. „Knijp mijn hand
niet zoo Billen vertrek oogenblikkelijk of ik; zeg
alles aan mijnen vader wanneer hij t'huis komt."
„Aan hem F" riep Bill, ruw lachende, „alsof ik bang
voor hem was. Die heeft reden genoeg om mij te
ontzien. Ik laat je niet los, voor je my een antwoord
gegeven hebt, zooals bet behoort. Voor den duivel,
ik wil je toonendat ik mij niet zoo door je laat
hoonen."
Maggy beet zich op de lippen en in hare oogen blonk
een dof vuur. De visscher kneep hare hand zoo heftig,
dat zij nauwelijks een kreet van smart kon onderdrukken.
Wordt vervolgd.
bed gelegen had, waren hare gedachten uitsluitend met
Frank's raadselachtige verschijning en de samenkomst
van den volgenden morgen bezig geweest Duizendmaal
had zij bij zichzelve overlegd wat zij hem vragen zou,
en wat hij wel kon of zou antwoorden had zich altijd
weer zijn gelaat voor den geest geroepen, den warmen
toon zijner stem en een eigenaardig gevoel dat haar
hart sneller deed kloppen en al het bloed naar hare slapen
dreef, doortrilde haar toen zij er over nadacht welk
gevoel hem aangedreven kon hebben om hare hand te
kussen. En toen zij in de vroegen morgen in sidderende
verwachting naar het duin geijld was, slechts om te
moeten zien hoe hij in de boot stapte en naar de Mos
quito voer toen had een nameloos gevoel van bitter
heid zich van haar meester gemaakt en het was haar
geweestalsof de schoone werelddie nog even te
voren zoo lachend en zonnig voor haar gelegen had
plotseling in een nachtelijke duisternis gedompeld werd.
Doch nu was alles weder goed. Eene onvoorziene
omstandigheid, waaraan hij ook onwillens gevolg moest
geven had hem terug gehouden niet zijn eigen wil.
Hij was niet schuldig, hij hield zijn woord en morgen
„Maggyzeide Billdie haar onbemerkt gevolgd
en nu dichter bij haar getreden was„ik zou graag
eens een verstandig woord met je spreken. Ik was
reeds lang van plan het te doen maar ik heb het
altijd uitgesteldomdat nu omdat het wilde maar
niet. Van daag echter is John weg en nu dacht ik
dat de tijd er geschikt voor was." Hij zweeg en zag
haar vol verwachting aan.
„Wat zeg je, Maggy," begon hij nogmaals, toen zij
niet antwoorddemaar rustig voortging uit het ven
ster te zien „zou je misschien niet weten wat ik je
te zeggen heb F"
„Spreek vrij uitantwoordde zij zonder zich om
te wenden „ik luister."
Bill nam op de bank naast het venster, dicht aan
hare zijde plaats en trok besluiteloos aan zijn vuile
blonde baard.
„Weet jeMaggyhet gaat niet zoo gemakkelijk
als je wel denkt. Ik heb er ook reeds met John over
gesproken en deze heeft mij naar jou verwezen, want de
beslissing hangt geheel alleen van jou af. Weet je
nu wat ik meen F"
„Waarlijk niet, Bill, ik zou je anders die lange in
leiding hebben kunnen besparen."
„Nu ja," knikte hij „en het zou aardiger van je
zijn wanneer je het deed. Daar je echter niets be
grijpen wiltzoo moet het er dan maar uit. Zie
Maggywij hebben elkander al van jongs af aan ge
kend en konden altijd goed met elkander overweg
reeds mijn vader was met John en Zeke bevriend de
vriendschap ligt dus in de familie. En daarom meende
ik dat het goed zijn zouwanneer wij haar nog nau
wer maakten en het touw zoo vast knoopten dat het
niet meer breken kon. En dat dat kan het best
geschieden, wanneer gij een beetje van mij houden en
mijne vrouw wildet worden Maggy." Hij haalde lich
ter adem nu het moeielijke woord er uit was.
Maggy wendde zich om en keek den vrijer met eene
eigenaardige uitdrukking van hoon in het brutale
gezicht.
„Dat is toch geen ernstBillzeide zij „en im
mers maar een grap. Verlang niet dat ik daar een
antwoord op zal geven."
„Do duivel zal mij halen Maggy als het mij geen
ernst is", antwoordde Billeenigszins uit het veld ge
slagen door dezen onverwachten indruk van zijn rede
naarstalent. „Ik was nooit ernstiger in mijn leven
mij dunktdat gij het merken moest."
„Dus je denkt werkelijk dat ik
„Mijn vrouw worden zou zeker Maggy, en een goed
paar zullen wij zijn verlaat je daarop. Je rader zegt
in geen geval neen ik weet wel waaromen wanneer
je er dus niets tegen hebtdau
„Hoor eensBill", viel Maggy hem hier in de rede,
„ik dacht, dat je zeer goed wist hoe wij met elkander
staan en laat daarom het vragen maar na. Met zulk
