No. 32.
Vier en tachtigste Jaargang.
1882.
WOENSDAG
15 MAART.
FEUILLETON.
6> LIEFDE IN DEN OORLOG.
Prijs der gewone Advertentiën
ÖDfliciëel ©cbccltc.
Schuldvorderingen ten laste van
het itjjk.
BuitcnCanb.
LklIAARSCHE COI RtM
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door
het geheele Rijk f 1,
De 3 nummers 0-06.
Van 15 regels 0,75; iedere regel meer/" 0,15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON
De COMMISSARIS des KONINGS van Noordholland
herinnert alle autoriteiten en ieder ander die daarbij belang
heeft, aan de bepalingen der wet van 8 November 1815 (Staats
blad No. 51), en aan den inhoud van art. 29 der wet van 5
October 1841 (Staatsblad No. 40), betreffende de verevening van
schuldvorderingen ten laste van het Rijk, met aanbeveling om
zoodanige schuldvorderingen zoo spoedig mogelijk immers vóór
den 1 Julij aanstaande in te dienen, aangezien aan die wetsbe
palingen, zoo nu als in het vervolg, stipt de hand zal worden
gehouden.
Haarlem, De Commissaris des Konings voorn.,
25 Eebr. 1882. SCHORER.
KIEZERSLIJSTEN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen bij deze ter kennis van de ingezetenen
dat de lijsten, aanwijzende de personen, die bevoegd zijn tot
bet kiezen van leden van de Tweede Kamer der Staten Generaal,
van de Provinciale Staten en van den Gemeenteraad zijn vast
gesteld, aangeplakt en van heden af, gedurende veertien dagen,
op de secretarie dezer gemeente, van des voormiddags 10 tot
des namiddags 2 ure, voor een ieder ter iuzage gelegd, terwijl
zij, die zich ten onrechte daarop niet geplaatst vinden, of ver-
meenen mochten, dat anderen daarop ten onrechte zijn gebracht,
worden uitgenoodigdhunne bezwaren bij ongezegeld verzoek
schrift, door de noodige bewijsstukken gestaafd, binnen veertien
dagen na heden, aan den Gemeenteraad in te dienen.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
14 Maart 1882. De Secretaris,
NUHüUT VAN DER VEEN.
KIEZERSLIJSTEN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen naar aanleiding van het 2e lid van art. 35 der wet
van 4 Julij J850 (Staatsblad No. 37) bij deze ter algemeene
kennis, dat bij de herziening der lijsten, aanwijzende de perso
nen, die bevoegd zijn tot het kiezen van leden voor de Tweede
Kamer der Staten Generaal, de Provinciale Staten en den Ge
meenteraad, de namen der volgende personen wegens het verlie
zen van een of meer der gevorderde vereischten oï uithoofde van
overlijden daarop zijn geschrapt, als
A. WEGENS HET VERLIEZEN VAN EEN 01 MEER DER
GEVORDERDE VEREISCHTEN.
1°. Voor de Tweede Kamer der Staten Generaal en de Pro
vinciale Staten.
C. E. van Steensel van der Aa, W. E. Adolf, G. Balder,
H. van den Berg, J. Beugeling, J. Blaauboer, J. H. de Boer,
E. H. van den Brink, J. Bruin, A. Cohen, I. D. Cohen, J.
Dekker, H. van Dijk, J. Evers Ez., J. Gelder, P. van der
Gulik, A. Hartman, R. Hofmeester, C. Jol, K. Koopman Sr.,
C. Krom, Abr. Pr. de Lange, E. H. Leis, J. W. Lem, A.
Levert, J. I. J. Lutterot, H. Manbeim, jhr. N. J. Martini
van Geöen, C. Merkx, K. P. Nonhebei, A. Oortmeijer, G, van
de Poll, W. Praalder, J. de Raat Az., H. M. M. Rappard,
J. Rens, B. H. N. van Reijn, N. Roozendaal, J. W. Ruijs,
A. Schouten, J. M. Schuurman, E. Stam, B. Steffens, J. G.
Stemler Gz., J. D. Tander, J. M. Verkozen, A. W. Vervloet,
P. Visser, C. de Vos, S. Ven, J. H. de Vries, J. M. E. Wel-
lan, J. R. Wigersma en E. A. de Witt.
2°. Voor den Gemeenteraad.
D. Balder Sr., M. E. Beudeker, J. BeugelingG. E. Bin-
neman, J. Bolland, A. van Bommel, J. J. Bottemanne, A.
Bruin, K. Bijl, A. Cohen, I. Cohen, P. H. van Daalhoff,
S. van Dam, A. Dorregeest, P. Dorreman, H. van Dijk, J.
Gelder, T. Groen, C. Grootegoed, L. Habedanck, Jb. Hart, H.
Hemmelder, H. Hoekmeijer, J. J. Hofmeester, J. H. J. Hofhuis,
G. Hofstee, G. M. Hondius, T. Hulst, H. Kopjansen, H. Kap-
teijn, E. Kars, N. van Koningsbrugge, K. Koopman Sr., K. Kos
ter, C. Krom, D. Kuijper, J. Landman, Abr. Pr. de Lange, J.
W. Lem, R. van Lieshout, J. I. J. Lutterot, F. C. J. Mar-
gadant, jhr. N. J. Martini van Geffen, G. van der Meulen, W.
Moetwil, K. P. Nonhebei, J. J. Nijman, P. van Ommen, J.
Pander, G, van de Pol, E. J. Porck, W. Praalder, H. M. M.
Rappard, J. Rens, C. Rensen Jr., B. H. N. van Reijn, R. E.
J. Roeterink, J. W. Ruijs, C. Schipper, H. A. Schoenmaker,
J. M. Schuurman, J. C. L. Schwarzer, Johs. Smak, Jb. Spaans,
P. J. Stalenboeff, B. Steffens, J. G. Stemler Gz„ Jb. Swaab,
J. D. Tander, J. A. Thomann, Jb. de Veer, S. Verhoeve, J.
M. Verkozen, A. W. Vervloet, B. Velleman, C. Visser, Js.
de Visser, S. Ven, J. H. de Vries, J. M. E. Wellan C.
D. Westphal, J. R. Wigersma, J. de Wit, P. van Wijngaarden
en J. E. de Wijs.
B Wegens Overlijden.
P. Admiraal, N. Adolf, S. Beekman, M. Bonarius, J. B.
Bongee, J. Doorewaard, J. H. A. Ezerman, M. Portuin, S.
P. Kapteijn, Jb. de Koning, W. G. ten Houte de Lange, M.
I. Manbeim, H. Mensonides, C. Perk, J. P. J. van Rosendael,
J. B. Schellinger, J. G. Sclinerr, K. Smit, dr. L. de Sonna-
ville, A. J. Stikkel, J. van der Sluijs Veer, mr. E. M. Vonk,
E. W. de Vries en T. E. de Vries.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
AlkmaarA. MACLAINE PONT.
14 Maart 1882. De Secretaris,
NUHOUT van der VEEN.
Lijst van brieven, waarvan de geadresseerden onbekend zijn»
verzonden gedurende de le. helft der maand Februari.
C. Rademaker, J. Kroon, G. de Jong, F. Lansmier, B. J.van
Dieren en A. JBarkey, Amsterdammevr. Romijn, Haarlem;
N. de Jong, OudesluisA. Knaap, Purmerendj. D. Koote,
Winkel; I. Kuiper, F; J. Schoorl,
Uit Egmond &/d HoefS. Laan, Binnenwijzend
HeiloD. Smal, Amsterdam
n Scboorldam P. Wielings, F;
Briefkaarten.
I. A. Capelle, I. Prins, N. Hobbelman, Amsterdam.
DUITSCHLAND. De vaste commissie vau den eco-
noinischen raad van Pruisen heeft het regeeringsvoorstel
betreffende het tabaksmonopolie in beginsel aangenomen
met 16 tegen 9 stemmen onder goedkeuring van
eenige amendementen terwijl het kerkelijk-stuatkundig
wetsontwerp door de commissie uit het Huis der afge
vaardigden verworpen is. Overigens blijft men zich
tegen dat voorstel zeer verzetten.
ENGELAND. Den 7 werd een lid van het Lager
huis benoemd in plaats van den heer Powellconser
vatiefomtrent wiens lot men nog steeds in onzeker
heid verkeert. Hij is, zooals men zich herinneren zal,
met een luchtballon opgestegen en men heeft nimmer
iets zekers omtrent die ballon gehoord. De conservatieve
candidaat werd 491 tegen 435 stemmen gekozen.
In bet Hoogerhuis werd den 10 op eene aan de
regeering gedane vraag geantwoord dat de regeering,
behalve het door de dagbladen medegedeeldegeene
berichten omtrent gevechten op de noordwestelijke grens
der Transvaal ontvangen had. Er bestond echter reden
om te gelooven dat de boeren die aan die gevechten
deelnamen lieden zijn zooals er altijd aan de grenzen
gevonden worden steeds gereed om zich in elk gevecht
te mengen wier handelingen door de tranvaalsche
regeering zeker niet goed gekeurd zouden worden.
Maclean, de dader van den aanslag op het leven van
Koningin Victoriais naar de assises verwezen be
schuldigd van hoogverraad.
De leden van het landverbond en de nationale partij
in Ierland hebben een nieuw plan gevormd. Zij willen
een fonds stichten om daaruit eene vergoeding te
geven aan de leden der volkspartij bij de aanstaande
algemeene verkiezingen te benoemen. Daar verscheidene
iersche afgevaardigden dikwijls bii belangrijke stemmin
gen afwezig zijn zeer ten nadeele van de belangen
die zij voorstaan, willen zij ieder afgevaardigde ƒ3600
schadeloosstelling gevenmits hij geen enkele zitting
verzuime en bovendien zijne verkiezingskosten op ge
lijk bedrag geraamdbestrijden. Parnell's vrienden
rekenen op de verkiezing van ten minste 75 leden.
Ter verkrijging der benoodigde gelden zal eene inschrij
ving geopend worden waarbij ieder kiezer of hoofd
van een gezin ten minste ,60 zal moeten bijdragen.
Op ongeveer 900,000 inschrijvers wordt gerekend
wordt dit getal niet verkregen dan zal het bond ten
hoogste 240,000 bijdragen.
Den 9 werd te Londen door de Vereeniging voor
den internationalen muntstandaard eene druk bezochte
vergadering gehouden van mannen van beteekenis. De
gouverneur der engelsche bankhoewel sprekende als
bizonder persoon, verklaarde zich voor den dubbelen
standaard. Hij ontkendedat de gouden standaard
alleen voor Engeland onmisbaar was. Even goed als de
staat de vaste waarde van het goudgeld kan bepalen
kan hij dat ook van het zilver doen, alsmede de onderlinge
verbonding, zooals iroeger. Op die bijeenkomst werden
ten slotte de drie volgende motiën aangenomen
1°. beperking van den geldsomloop, door uitsluiting van
zilver als internationaal muntmetaalverdient afkeuring,
omdat daardoor de storingen in de waarde van het
goud menigvuldiger en sterker worden 2'. Engeland's
groote handel met landen die den zilveren standaard
hebben doet het voor bet rijk van het hoogste gewicht
zijn dat het zilver standaardmetaal blijve 3°. Engeland
kan zijne handelsbelangen niet afscheiden van die der
overige rijken waarom eene internationale regeling
zooals nu door de bijeenkomst te Parijs beproefd wordt,
wenschelijk is en ondersteund moet worden.
Lagerhuis. Den 10 verklaarde de onder-minister
III.
Onze lezers zullen zich nog wel herinneren welke
sombere, ontsierende wolk op bet overigens bewondering
afdwingend beeld van den oorlog van 1870 een stui
tende schaduw wierp. Bjj de ontzagwekkende worste
ling van beide strijdende volken gaf men aan weers
zijden blijk van de edelste opoffering voor het vaderland,
van den heldhaftigsten moedvan ongeloofelijke toe-
wijding en geduld in het verdragen van allerlei moeie-
lijkheden. De bitterheid, die zich, zooals van zelf spreekt,
van de, zonder goeden uitslag, strijdende partij meester
maakte, werd door het fanatisme van enkelen aangewend,
om de wilde hartstochten der menschelijke natuur te
doen losbarsten en de gelukkige tegenstanders met
de listige wapenen van het verraad te bestrijden.
De moderne beschaving gebiedt door het algemeen
aangenomen volkenrecht aan de oorlogvoerende natiën,
alleen het leger van den vijand te bestrijden onverde
digde steden en dorpen te sparen de huizen van den
vijandelijken burger en boer onaangetast te laten. Men
eischt echter dan ook met recht, dat zelfs bij volksoor
logen de gewapende burger en boer de zoogenaamde
landstormzich door uniformen kenbaar maken alleen
onder deze voorwaarde kan de overwinnende tegenstan
der het wagenmannen in de kracht huns levens in
de dorpen van het veroverde land in vrijheid te laten.
Vrijscharen waren reeds van oudsher meer een plaag
voor het land dat zij moesten beschermendan van
werkelijke hulp bij de verdediging er van. Waar zij
zich niet als geregelde corpsen bij de legers aansloten,
en dus troepen werdenhebben zij in het gunstigste
geval alleen weinig geschaad en goede krachten ver
spild meestal echter werden zij tengevolge van slechte
tucht ot hare samenstelling uit het gemeenste volk een
ontzettende plaag voor het land.
Er vormden zich in 1870 in Frankrijk verscheidene
geregelde vrijcorpsen, zooals bij voorbeeld de Elsassers,
„het legioen van de vrienden van Frankrijk de vrij
willigers van de Seine, die reeds bij Sedan medevoch-
ten, maar al zeer spoedig na het uitroepen der republiek
vond de meening ingang dat men het vaderland van
dienst waswanneer men heimelijk met te voren ver
borgen wapenen kleine afdeelingen van den vijand over
viel de gemeenschap tusschen deze stoordeof zich
van proviandtransporten meester maakte. Men zocht
zich diets te maken dat verraad tegenover den vijand
des vaderlands niet alleen veroorloofd was maar de
plicht eens patriotsen zoo werden dan die huivering
wekkende roof- en moordtooneelen in het leven geroe
pen die in het vervolg met. strenge brandschattingen
en het afbranden van huizen ja zelfs van geheele dorpen
moesten worden gestraft.
Het had in het eerste oogenblik den jongen Fabre
tegengestaan de hand te leenen tot heimelijke onder
nemingen. Voordat de oorlog den keer nam die wei
nige verwacht hadden toen de bulletins van Napoleon
van eene overwinning bij Saarbrücken spraken, had de
familie Fabre nog den duitschers sympathie toegedra
gen. Men was vertoornd over het lichtzinnig verwek
ken van een oorlog die dit schoonste deel der aarde,
de landen aan den Rijn, dreigde te verwoesten; men be
klaagde de duitsche landen, waarin de moderne caesar
zijne africaansche troepen wilde voeren. Het bluffen
van markies Léon dat men eene wandeling naar Ber
lijn ging maken en de duitsche geldzakken zou plun
deren, zooals in de jaren 1806 tot 1813, stuitte Charles'
gevoel, maar even ais bijna alle elsassers, op het oogen
blik dat de mare van Weissenburg en Wörth door het
land vloogzich evenzeer schaamden als de meest
hartstochtelijke franschman zoo was ,'iet ook Charles
Fabreals had zijn patriottisch gevoel een slag in het
aangezicht gekregen.
Edmond Fabre bleef kalmer. De oudere man erkende
de heerschende hand van het noodlot en zag de toe
komst donker in die de val van het keizerrijk over
het land brengen zou. Het spook der omwenteling
kwam hem voor den geestdat te Parijs het hoofd
opstak dreigender en vreeselijker dan het zwaard der
duitschers. Ernstig verbood hij Charleszich bij de
militie te voegen en de republiek te dienen; hij geloofde
nietdat deze jonge manschappen van Frankrijk aan
de legers, door welke de keizerlijke armee was over
wonnen noemenswaardigen tegenstand zouden bieden.
Hij zag het keizerrijk gevallen en na den spoedig te
verwachten val van Parijs, na het sluiten van den vrede,
Frankrijk aan den burgeroorlog prijs gegeven; hij hui
verde voor eene herhaling van de toestanden van 1793.
Charles schikte zich in den wil zijns vaders, en nu
werd het Léon te gemakkelijker, om hem voor zijne
plannen te winnen. Léon de Monterry verlangde er
niet naar, zijn leven voor het vaderland in de waag
schaal te stellen maar hij vond nu de gelegenheid
gunstig, om een rol te spelen, die hem aanzien in de
omstreken en naar hij hoopte bewondering bij Fer
nando zou verschaffen. Als voormalig officier en voor
naamste edelman der provincie werd hij met de leiding
der landsverdediging in de streek belast. Fabre moest
het voorstel van alle patriotten volgen en aanzienlijke
sommen beschikbaar stellen tot het verschaffen van
wapenen en het geruchtdat den Duitschers te Bar-
le-Duc ter oore kwam dat op het slot Monterry eene
wapenuitdeeling op groote schaal had plaats gehad was
gegrond. Léon organiseerde een corps francs-tireurs
dat zou optreden op het oogenblik, dat de duitschers
Bar-le-Duc zouden bezetten.
Fabre's fabriek had een filiaal te Chaumont. Fabre
had zijn zoon gaarne vergunning verleenddaarheen
te gaan en den zieken chef aldaar te vervangen in de
laatste dagen echter had hij argwaan gekregen en
