No. 100.
Vier
en tachtigste Jaargang.
1882.
WOENSDAG
23 AUGUSTUS.
FEUILLETON.
De Hoop van Stavö.
Prijs der gewone Advertentiën
dDffictëel ©ebccltc.
De PATEMTEi aangevraagd in
Mei |.i, zön Ier gemeente secretarie
verkrijgbaar van 16 tot en met SO
Augustus 1883.
Durger avondschool.
ihiitculaub
ALKMAARSCHG COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
het geheele Rijk f 1,
De 3 nummers 0.06.
Van 1—5 regels f 0,75; iedere regel meer f 0,15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON
Inschrijving van leerlingen op Maandag, 4 September a.s.,
des avonds te 7 uur in het gebouw, hoek Doelenstraat en Ge
dempte Nieuwesloot.
De lessen aan de Burger-avondschool zullen gedurende den
aanstaanden cursus gegeven worden van 7 uur tot half tien.
De directeur,
Dr. H. W. WAALEWIJN.
DUITSCHLAND. De Köln Zeitung bevat een
uitvoerig artikel van een deskundige over den aan
gevangen veldtocht der engelschen in Egypte waarin
aangetoond wordt, dat Cairo het doel van alle
bewegingen moet zijn en de verschillende wijzen
besproken worden waarop Arabi's leger en ver
schansingen het best omgetrokken kunnen wor
den, ten einde het terugtrekken op Cairo zoo mogelijk
te beletten. De aanvoer van meerdere troepen blijft
volgens dat artikel nog altijd zeer wenschehjkzelfs
al gaat alles zoo als de engelschen wenschen.
ENGELAND. Ierland. Den 16 werd in het stadhuis
te Dublin het eereburgerschap dier stad aangeboden aan
de parlementsleden Dillon en Parnell. Bij het noemen van
den naam van het parlementslid Gray, tevens raads
lid wiens veroordeeling even vóór den aanvang der
plechtigheid vernomen was ging er een uitbundig gejuich
op. Nadat Parnell op de rol der eereburgers getee-
kend had hield hij eene korte toespraak waarin hij
o.a. zeide dat, nu aan de vrijheid van het woord in
Ierland een einde gemaakt was hij het niet wagen
zoustaatkundige onderwerpen van algemeenen aard
aan te roeren. De iersche volksvertegenwoordigers
hadden wel sommige dingen voor hun land verkregen,
maar zij waren nog slechts aan het begin eener groote
hervorming waarvan het groote doel het herstel van
Ierland's onafhankelijke wetgevende macht, naar zijne
meening door eene versterking der iersche parlemen
taire partij zou worden bereikt. Dillon voerde ook
nog het woord en bestreed de vereeniging met Engeland.
Den 17 werden des avonds 4 personen één gezin
uitmakende, namelijk man, vrouw, 20jarige dochter en
80jarige moeder, te Mullayhadruma in het graafschap
Mayo door eene bende van leden van het landverbond
ten getale van 4 of 5 vermoord. Twee jongens werden
gekwetstéén hunner is later overleden. Uit de
verklaring van den in het leven gebleven zoon is ge
bleken dat de vader het huis uitgesleurd en buiten
dood geschoten werd en dat de overige huisgenooten
die hem te hulp kwamen daarna hetzelfde lot onder
gingen. Vervolgens werden de lijken nog verminkt.
Dit gezin stond als arm doch zeer werkzaam bekend
en zijn eenigste misdaad in de oogen der ellendige
moordenaars bestond daarin dat het aan de politie
inlichtingen gegeven had, waardoor de lijken gevonden
waren van twee voor eenigen tijd op klaarlichten dag
vermoorde en daarna in het water geworpen deurwaar
ders van een der grondeigenaren in dat district.
PRANKR1JK. Te Montceau les Mines in het depar
tement der Saóne en Loire hebben den 15 en 16 eenige
ongeregeldheden plaats gehad. De oproerlingen voor
namelijk vreemdelingen bekend onder den naam van
de Zwarte bendeplunderden de kerk de pastorie
eu eene congreganistische school. Zij namen ook
den burgemeester gevangendoch lieten hem weder
spoedig los. De mijnwerkers maakten geen gemeene
zaak met hen. Den 17 was het des morgens rustig.
Een paar dagen vroeger schijnen zij eenige kruisen en
een Mariabeeld in den omtrek vernield te hebben.
20 personen zijn in hechtenis genomen.
Het nieuwe ministerie zal de meeste wetsontwerpen
van het vorige ministeriedie onafgedaan gebleven
zijn onveranderd overnemen.
Wederom is een der fransche generaals uit den
fransch-duitschen oorlog overleden te weten generaal
Ducrot. Vooral tijdens het beleg van Parijs liet hij
veel van zich hooren,
RUSLAND. Het Dagblad van St. Petersburg be
toogt nogmaals dat de eindregeling van Egypte's toe
stand uitsluitend aan den raad der europeesche mo
gendheden toekomt. Bij de bespreking van de moge
lijkheid dat de vergadering der gezanten te Konstan-
tinopel gesloten wordtstelt het op den voorgrond
dat zij alleen eu uitsluitend bevoegd is tot vaststelling
der maatregelennoodig om in Egypte de zaken te
regelen zooals zij geregeld waren vóór do thans aan
hangige moeielijkheden.
TURKIJE. Den 19 werd te Konstantinopel het
protocol betreftende het Suez-kanaal door alle gezanten
onderteekend. De engelsche gezant herhaalde zijn
voorbehoud met betrekking tot het geval van over
macht. Volgens dit protocol zullen zee-officieren van
Turkije en de verschillende europeesche staten te Port-
Saïd eene commissie vormen tot het nemen der maat
regelen voor de bescherming van dat kanaalwaartoe
door de gezanten machtiging werd verleend. Waar
schijnlijk zouden de gezanten den 21 weder bijeen
komen.
Den 18 had tusschen den engelschen gezant te Kon
stantinopel en den minister van buitenlandsche zaken
Saïd-pacha, die evenals de andere turksche gevolmach
tigde ter vergadering der gezanten Assym-pacha voor
het sluiten der militaire overeenkomst met Engeland
gestemd is, eene bespreking daarover plaats, in verband
met de verleende machtiging om op eenige punten toe
te geven. De ministerraad nam den volgenden dag
den uitslag dier besprekingen in overweging. Volgens
dat plan zon een engelsch generaal toegevoegd worden
aan het turksche leger om de gemeenschap tusschen
beide legers gemakkelijk te maken (dus niet aan het
hoofd van het turksche leger staan); de krijsverrichtin-
gen van beide legers zoodanig geregeld worden dat
zij elkander niet tegenwerkten en zou een tijdstip voor
de ontruiming van Egypte door de engelsche troepen
worden vastgesteld. Al komt eene overeenkomst tot
stand waartegen de Sultan en zijne omgeving zeer
gestemd zijn dan wordt het zeer betwijfeldof er
werkelijk troepen naar Egypte gezonden zullen worden.
EGYPTE. In den avond van den 18 verlieten zes trans
portschepen met troepen en twee kanonneerbooten de
haven van Alexandrië den 19 namen zij buiten de
reede stelling gereed om uit te loopen.
Den 19 had aan het Mahmoudieh-kanaal in den na
middag een onbeteekenend gevecht plaats. De Ara
bieren openden het vuur op de engelsche stellingen
nabij den tuin van Antoniades, Na een vrij levendig
kanonvuur werd het gevecht bij het ondergaan der zon
gestaakt. Den 20 werd door 4 regimenten eene ver
kenning gedaan op den rechteroever van dat kanaal.
De vijand bleef achter zijne aardwerken. Van weers
kanten werden alleen eenige kanonschoten gewisseld.
De engelschen leden wederom geen verlies. Port-Saïd
werd den 20, des voormiddags 7 uur, door matrozen
bezetdie de inboorlingen ontwapenden zonder te
genstand te ontmoeten. Het bleef volkomen rustig.
Tusschen de europeesche en arabische wijken werden
aardwerken opgeworpen. De regeering van den On
der-Koning werd hersteld de door Arabi benoemde
gouverneur van Ismaïlia welke plaats mede bezet
werd en de bevelhebber der egyptische troepen wer
den gevangen genomen 17 transport- en 5 oorlogsche
pen waren aanwezig de Serapis en een paar kanon
neerbooten stoomden met troepen aan boord het Suez-
kanaal op. Admiraal Seymour en generaal Wolseley
waren aanwezig.
De telegraaflijn tusschen Port-Saïd en Suez is in
handen der regeeringde kantoren der kanaalmaat
schappij werden door militairen bezet. Het kanaal zelf
werd tijdelijk voor handelsvaartuigen gesloten om aan
de engelsche oorlogschepen eene onbelemmerde door
vaart te verzekeren. De kanaalmaatschappij weigerde
loodsen aan de schepen te verschaffen. Het voor
nemen bestond Ghemeleh te beschieten Arabi's troe
pen ontruimden echter die plaats en trokken naar
Damiate terug terwijl zij uit Kantara verdreven wer-
(10
Nauwelijks had de zon hare eerste stralen geworpen
over het kalme water van de bochtnauwelijks gloei
den de toppen der bergen in het purperen schijnsel
van de opgaande zon of het was reeds levendig in
het dorp. Wel waren in de begroeide bergkloven de
nevels nog niet weggetrokkenmaar alles beloofde
een dageven schoon als die van gisteren en van
hut tot hut riepen de visschers elkander vroolijke mor
gengroeten toe. Het was heden een feestdag en feest
stemming heerschte in aller gemoed. Uit alle schoor-
steenen steeg weldra de blauwe rook opwaarts in de
heldere koude luchtmen hoorde het rammelen van
borden en kopjesde kinderen zongende honden
blaftende mannen op zijn zondagsch uitgedoscht
ijlden naar het strandkisten werden van alle kanten
aangebracht het was eene bewegingzooals in het
stille visschersdorp nooit beleefd was. Slechts in Knut
Mende's hut bleef het stilals waren de bewoners
nog niet wakker.
Na het ontbijt werden de booten in zee gelaten en
een druk verkeer ontstond tusschen de brik en het
dorp. Terwijl de matrozen reeds ijverig aan het werk
waren om het schip zeeklaar te maken en Hendrik
kalm zijne bevelen uitdeelende op het dek heen en
weer liep, brachten de vaders en jongere broeders der
vertrekkende schepelingen de kisten aan boord. De
vrouwen maakten intnsschen het middagmaal gereed
het laatste dat zij in langen lijd te zamen met de
hunnen zouden gebruiken.
Zoo naderde allengs het middaguur. Aan de groote
mast werd de noorweegsche vlag omhoog geheschen en
met gejuich begroet. Het was het teekendat aan
boord alles tot vertrek gereed was ook de visschers-
booten werden met bonte vlaggen versierdwant de
achterblijvenden wilden met vrouw en kinderen de
„Hoop van Stavö" nog een eind weegs uitgeleide doen.
Nog eenmaal verzamelden zich allen aan het strand
zelfs de oude Kjar Kjarsen die geheel alleen aan den
voet van het Skakingerkliff woonde en slechts zelden
in het dorp verscheen was in zijn boot overgekomen.
Het was een menschenschuwezwijgende grijsaard
wiens leven in een geheimzinnig duister was gehuld
want hij had verwanten noch vrienden en ging met
niemand om. Wel hadden de visschers vaak beproefd
hem in hunnen kring te halen maar hunne vriende
lijke bemoeiingen leden schipbreuk op de ongenaak
baarheid van den ouden man. Evenwel, misschien zelfs
juist daarom behandelde ieder hem met achtingmet
een soort van eerbiedigen schroom.
Het oogenblik van vertrek was aangebroken. Hen
drik vatte nog eenmaal Signe's hand. „Tot weerziens,
Signe
„Tot weerziens, Hendrik zeide zij met vaste stem,
zonder de oogen voor de zijne neer te slaan.
Hij wendde zich van haar af en tot zijn broeder
dien hij teeder omarmdeterwijl beide een oogenblik
zwijgend elkander aanzagen.
„Ik zal woord houden, zooals ik beloofd heb," fluis
terde Erik met doffe stem.
Een warme gloed schitterde in Hendriks oog toen
hy met de hand over Eriks zachte haren streek en een
glimlach speelde om zijne lippen. Daarop richtte hij
zich op en onderzoekend gleed zijn oog over de
menigte.
„Klaarmannen. In de booten
Op het bevel gingen de verschillende groepen uiteen.
Haastig werd nog een groet gewisseldvoordat de be
manning zich om hun kapitein schaarde. Reeds op
het puntom het teeken tot inscheping te geren
draalde hij nog een oogenblikzoekend weidden zijne
blik in het rond en zijn voorhoofd rimpelde zich.
„De bootsman ontbreekt nog. Waar is Knut Mende?"
Allen keken om zich heen het aantal inwoners was
niet zoo grootdat men een man over het hoofd zou
kunnen zien.
„Ik heb hem den geheelen dag nog niet gezien
zeide een der matrozen.
„Wij ook nietklonk het van verschillende zijden.
„Hij zal thuis zijn. Loop er snel heen, Niels, en zeg
hem dat het tijd isantwoordde Hendrik.
Voordat de matroos het bevel kon uitvoerentrad
Greta uit de schaar der vrouwen naar voren. Zij had
haar zoontje op den arm en zag zeer bleek maar een
trek van vastberadenheid lag om haar mond.
„Bespaar die moeiteHendrik Harding. Knut ia
niet thuis."
Een beweging van verbazing ging door de menigte.
„Zoek hem boven in de bergen, waarheen vrees voor
een droom hem gejaagd heeft," ging Greta op scherpen
toon voort. „Hij is een lafaard een meineedige
hoort het van mij zijne vrouw
Een bange stilte volgde op deze woorden. De man
nen sloegen onwillekeurig hunne oogen nederalsof
over ieder van hen een onteerend vonnis was geveld.
Greta alleen stond met opgericht hoofd in den kring.'
„Nieuwe zedenklonk het met eene sterke stem.
„Mag. eene vrouw zoo van haar man spreken Alle
hoofden wendden zich in de richting, waar Kjar Kjiirsen
op een riem geleund stond. Greta richtte zich
trotsoh op.
„ZekerKjar. Wie heeft meer recht, om hem aan
te klagen dan de moeder van zijn kind, wiens naam
hij onteert? Ik ben een Noorweegsche."
„Zij heeft gelijk riepen verscheidene stemmen.
„Dat is niet noorweegschklonk het terug.
„Eoeiwat een schande."
„Wie had dat van Knut Mende gedacht
„Een droom zegt zij
„Laat ons zoeken hij moet mee."