No. 100. Vier en tachtigste Jaargang. 1882. WOENSDAG 23 AUGUSTUS. FEUILLETON. De Hoop van Stavö. Prijs der gewone Advertentiën dDffictëel ©ebccltc. De PATEMTEi aangevraagd in Mei |.i, zön Ier gemeente secretarie verkrijgbaar van 16 tot en met SO Augustus 1883. Durger avondschool. ihiitculaub ALKMAARSCHG COURANT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Rijk f 1, De 3 nummers 0.06. Van 1—5 regels f 0,75; iedere regel meer f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON Inschrijving van leerlingen op Maandag, 4 September a.s., des avonds te 7 uur in het gebouw, hoek Doelenstraat en Ge dempte Nieuwesloot. De lessen aan de Burger-avondschool zullen gedurende den aanstaanden cursus gegeven worden van 7 uur tot half tien. De directeur, Dr. H. W. WAALEWIJN. DUITSCHLAND. De Köln Zeitung bevat een uitvoerig artikel van een deskundige over den aan gevangen veldtocht der engelschen in Egypte waarin aangetoond wordt, dat Cairo het doel van alle bewegingen moet zijn en de verschillende wijzen besproken worden waarop Arabi's leger en ver schansingen het best omgetrokken kunnen wor den, ten einde het terugtrekken op Cairo zoo mogelijk te beletten. De aanvoer van meerdere troepen blijft volgens dat artikel nog altijd zeer wenschehjkzelfs al gaat alles zoo als de engelschen wenschen. ENGELAND. Ierland. Den 16 werd in het stadhuis te Dublin het eereburgerschap dier stad aangeboden aan de parlementsleden Dillon en Parnell. Bij het noemen van den naam van het parlementslid Gray, tevens raads lid wiens veroordeeling even vóór den aanvang der plechtigheid vernomen was ging er een uitbundig gejuich op. Nadat Parnell op de rol der eereburgers getee- kend had hield hij eene korte toespraak waarin hij o.a. zeide dat, nu aan de vrijheid van het woord in Ierland een einde gemaakt was hij het niet wagen zoustaatkundige onderwerpen van algemeenen aard aan te roeren. De iersche volksvertegenwoordigers hadden wel sommige dingen voor hun land verkregen, maar zij waren nog slechts aan het begin eener groote hervorming waarvan het groote doel het herstel van Ierland's onafhankelijke wetgevende macht, naar zijne meening door eene versterking der iersche parlemen taire partij zou worden bereikt. Dillon voerde ook nog het woord en bestreed de vereeniging met Engeland. Den 17 werden des avonds 4 personen één gezin uitmakende, namelijk man, vrouw, 20jarige dochter en 80jarige moeder, te Mullayhadruma in het graafschap Mayo door eene bende van leden van het landverbond ten getale van 4 of 5 vermoord. Twee jongens werden gekwetstéén hunner is later overleden. Uit de verklaring van den in het leven gebleven zoon is ge bleken dat de vader het huis uitgesleurd en buiten dood geschoten werd en dat de overige huisgenooten die hem te hulp kwamen daarna hetzelfde lot onder gingen. Vervolgens werden de lijken nog verminkt. Dit gezin stond als arm doch zeer werkzaam bekend en zijn eenigste misdaad in de oogen der ellendige moordenaars bestond daarin dat het aan de politie inlichtingen gegeven had, waardoor de lijken gevonden waren van twee voor eenigen tijd op klaarlichten dag vermoorde en daarna in het water geworpen deurwaar ders van een der grondeigenaren in dat district. PRANKR1JK. Te Montceau les Mines in het depar tement der Saóne en Loire hebben den 15 en 16 eenige ongeregeldheden plaats gehad. De oproerlingen voor namelijk vreemdelingen bekend onder den naam van de Zwarte bendeplunderden de kerk de pastorie eu eene congreganistische school. Zij namen ook den burgemeester gevangendoch lieten hem weder spoedig los. De mijnwerkers maakten geen gemeene zaak met hen. Den 17 was het des morgens rustig. Een paar dagen vroeger schijnen zij eenige kruisen en een Mariabeeld in den omtrek vernield te hebben. 20 personen zijn in hechtenis genomen. Het nieuwe ministerie zal de meeste wetsontwerpen van het vorige ministeriedie onafgedaan gebleven zijn onveranderd overnemen. Wederom is een der fransche generaals uit den fransch-duitschen oorlog overleden te weten generaal Ducrot. Vooral tijdens het beleg van Parijs liet hij veel van zich hooren, RUSLAND. Het Dagblad van St. Petersburg be toogt nogmaals dat de eindregeling van Egypte's toe stand uitsluitend aan den raad der europeesche mo gendheden toekomt. Bij de bespreking van de moge lijkheid dat de vergadering der gezanten te Konstan- tinopel gesloten wordtstelt het op den voorgrond dat zij alleen eu uitsluitend bevoegd is tot vaststelling der maatregelennoodig om in Egypte de zaken te regelen zooals zij geregeld waren vóór do thans aan hangige moeielijkheden. TURKIJE. Den 19 werd te Konstantinopel het protocol betreftende het Suez-kanaal door alle gezanten onderteekend. De engelsche gezant herhaalde zijn voorbehoud met betrekking tot het geval van over macht. Volgens dit protocol zullen zee-officieren van Turkije en de verschillende europeesche staten te Port- Saïd eene commissie vormen tot het nemen der maat regelen voor de bescherming van dat kanaalwaartoe door de gezanten machtiging werd verleend. Waar schijnlijk zouden de gezanten den 21 weder bijeen komen. Den 18 had tusschen den engelschen gezant te Kon stantinopel en den minister van buitenlandsche zaken Saïd-pacha, die evenals de andere turksche gevolmach tigde ter vergadering der gezanten Assym-pacha voor het sluiten der militaire overeenkomst met Engeland gestemd is, eene bespreking daarover plaats, in verband met de verleende machtiging om op eenige punten toe te geven. De ministerraad nam den volgenden dag den uitslag dier besprekingen in overweging. Volgens dat plan zon een engelsch generaal toegevoegd worden aan het turksche leger om de gemeenschap tusschen beide legers gemakkelijk te maken (dus niet aan het hoofd van het turksche leger staan); de krijsverrichtin- gen van beide legers zoodanig geregeld worden dat zij elkander niet tegenwerkten en zou een tijdstip voor de ontruiming van Egypte door de engelsche troepen worden vastgesteld. Al komt eene overeenkomst tot stand waartegen de Sultan en zijne omgeving zeer gestemd zijn dan wordt het zeer betwijfeldof er werkelijk troepen naar Egypte gezonden zullen worden. EGYPTE. In den avond van den 18 verlieten zes trans portschepen met troepen en twee kanonneerbooten de haven van Alexandrië den 19 namen zij buiten de reede stelling gereed om uit te loopen. Den 19 had aan het Mahmoudieh-kanaal in den na middag een onbeteekenend gevecht plaats. De Ara bieren openden het vuur op de engelsche stellingen nabij den tuin van Antoniades, Na een vrij levendig kanonvuur werd het gevecht bij het ondergaan der zon gestaakt. Den 20 werd door 4 regimenten eene ver kenning gedaan op den rechteroever van dat kanaal. De vijand bleef achter zijne aardwerken. Van weers kanten werden alleen eenige kanonschoten gewisseld. De engelschen leden wederom geen verlies. Port-Saïd werd den 20, des voormiddags 7 uur, door matrozen bezetdie de inboorlingen ontwapenden zonder te genstand te ontmoeten. Het bleef volkomen rustig. Tusschen de europeesche en arabische wijken werden aardwerken opgeworpen. De regeering van den On der-Koning werd hersteld de door Arabi benoemde gouverneur van Ismaïlia welke plaats mede bezet werd en de bevelhebber der egyptische troepen wer den gevangen genomen 17 transport- en 5 oorlogsche pen waren aanwezig de Serapis en een paar kanon neerbooten stoomden met troepen aan boord het Suez- kanaal op. Admiraal Seymour en generaal Wolseley waren aanwezig. De telegraaflijn tusschen Port-Saïd en Suez is in handen der regeeringde kantoren der kanaalmaat schappij werden door militairen bezet. Het kanaal zelf werd tijdelijk voor handelsvaartuigen gesloten om aan de engelsche oorlogschepen eene onbelemmerde door vaart te verzekeren. De kanaalmaatschappij weigerde loodsen aan de schepen te verschaffen. Het voor nemen bestond Ghemeleh te beschieten Arabi's troe pen ontruimden echter die plaats en trokken naar Damiate terug terwijl zij uit Kantara verdreven wer- (10 Nauwelijks had de zon hare eerste stralen geworpen over het kalme water van de bochtnauwelijks gloei den de toppen der bergen in het purperen schijnsel van de opgaande zon of het was reeds levendig in het dorp. Wel waren in de begroeide bergkloven de nevels nog niet weggetrokkenmaar alles beloofde een dageven schoon als die van gisteren en van hut tot hut riepen de visschers elkander vroolijke mor gengroeten toe. Het was heden een feestdag en feest stemming heerschte in aller gemoed. Uit alle schoor- steenen steeg weldra de blauwe rook opwaarts in de heldere koude luchtmen hoorde het rammelen van borden en kopjesde kinderen zongende honden blaftende mannen op zijn zondagsch uitgedoscht ijlden naar het strandkisten werden van alle kanten aangebracht het was eene bewegingzooals in het stille visschersdorp nooit beleefd was. Slechts in Knut Mende's hut bleef het stilals waren de bewoners nog niet wakker. Na het ontbijt werden de booten in zee gelaten en een druk verkeer ontstond tusschen de brik en het dorp. Terwijl de matrozen reeds ijverig aan het werk waren om het schip zeeklaar te maken en Hendrik kalm zijne bevelen uitdeelende op het dek heen en weer liep, brachten de vaders en jongere broeders der vertrekkende schepelingen de kisten aan boord. De vrouwen maakten intnsschen het middagmaal gereed het laatste dat zij in langen lijd te zamen met de hunnen zouden gebruiken. Zoo naderde allengs het middaguur. Aan de groote mast werd de noorweegsche vlag omhoog geheschen en met gejuich begroet. Het was het teekendat aan boord alles tot vertrek gereed was ook de visschers- booten werden met bonte vlaggen versierdwant de achterblijvenden wilden met vrouw en kinderen de „Hoop van Stavö" nog een eind weegs uitgeleide doen. Nog eenmaal verzamelden zich allen aan het strand zelfs de oude Kjar Kjarsen die geheel alleen aan den voet van het Skakingerkliff woonde en slechts zelden in het dorp verscheen was in zijn boot overgekomen. Het was een menschenschuwezwijgende grijsaard wiens leven in een geheimzinnig duister was gehuld want hij had verwanten noch vrienden en ging met niemand om. Wel hadden de visschers vaak beproefd hem in hunnen kring te halen maar hunne vriende lijke bemoeiingen leden schipbreuk op de ongenaak baarheid van den ouden man. Evenwel, misschien zelfs juist daarom behandelde ieder hem met achtingmet een soort van eerbiedigen schroom. Het oogenblik van vertrek was aangebroken. Hen drik vatte nog eenmaal Signe's hand. „Tot weerziens, Signe „Tot weerziens, Hendrik zeide zij met vaste stem, zonder de oogen voor de zijne neer te slaan. Hij wendde zich van haar af en tot zijn broeder dien hij teeder omarmdeterwijl beide een oogenblik zwijgend elkander aanzagen. „Ik zal woord houden, zooals ik beloofd heb," fluis terde Erik met doffe stem. Een warme gloed schitterde in Hendriks oog toen hy met de hand over Eriks zachte haren streek en een glimlach speelde om zijne lippen. Daarop richtte hij zich op en onderzoekend gleed zijn oog over de menigte. „Klaarmannen. In de booten Op het bevel gingen de verschillende groepen uiteen. Haastig werd nog een groet gewisseldvoordat de be manning zich om hun kapitein schaarde. Reeds op het puntom het teeken tot inscheping te geren draalde hij nog een oogenblikzoekend weidden zijne blik in het rond en zijn voorhoofd rimpelde zich. „De bootsman ontbreekt nog. Waar is Knut Mende?" Allen keken om zich heen het aantal inwoners was niet zoo grootdat men een man over het hoofd zou kunnen zien. „Ik heb hem den geheelen dag nog niet gezien zeide een der matrozen. „Wij ook nietklonk het van verschillende zijden. „Hij zal thuis zijn. Loop er snel heen, Niels, en zeg hem dat het tijd isantwoordde Hendrik. Voordat de matroos het bevel kon uitvoerentrad Greta uit de schaar der vrouwen naar voren. Zij had haar zoontje op den arm en zag zeer bleek maar een trek van vastberadenheid lag om haar mond. „Bespaar die moeiteHendrik Harding. Knut ia niet thuis." Een beweging van verbazing ging door de menigte. „Zoek hem boven in de bergen, waarheen vrees voor een droom hem gejaagd heeft," ging Greta op scherpen toon voort. „Hij is een lafaard een meineedige hoort het van mij zijne vrouw Een bange stilte volgde op deze woorden. De man nen sloegen onwillekeurig hunne oogen nederalsof over ieder van hen een onteerend vonnis was geveld. Greta alleen stond met opgericht hoofd in den kring.' „Nieuwe zedenklonk het met eene sterke stem. „Mag. eene vrouw zoo van haar man spreken Alle hoofden wendden zich in de richting, waar Kjar Kjiirsen op een riem geleund stond. Greta richtte zich trotsoh op. „ZekerKjar. Wie heeft meer recht, om hem aan te klagen dan de moeder van zijn kind, wiens naam hij onteert? Ik ben een Noorweegsche." „Zij heeft gelijk riepen verscheidene stemmen. „Dat is niet noorweegschklonk het terug. „Eoeiwat een schande." „Wie had dat van Knut Mende gedacht „Een droom zegt zij „Laat ons zoeken hij moet mee."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1882 | | pagina 1