No. 119.
Vier en tachtigste Jaargang.
1882,
V li IJ DAG
O O C T O B E R.
F E UIL L E T 0 N.
Tweeërlei Liefde.
Prijs der gewone Advertentiën:
(.Dfïi ciccl (öcbccltc.
iSuiteuliiub
n)
Deze Courant wordt Diasdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door
het geheele Rijk f 1,
De 3 nummers f O 06.
Van 15 rogels /0,75; iedere regel meer f 0,15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen, in voldoening aan art. 5 der wet van 28 Juni 1881
(St. bl. No. 97)ter algemeene kennis:
dat bij hen ingekomen is een verzoekschrift van ARIE KAT,
hofmeester op de Alkmaar Racketwaarbij hij vergunning
vraagt, te mogen voortgaan met den verkoop van sterken drank
in het klein in het voorhuis en de koffiekamer van het perceel
aan de Gedempte Nieuwesloot No. 33 en 34,, waarin tot nu
toe met vergunning sterken drank in het klein ^verkocht werd
door de weduwe van JEAN BAPTIST' BONGÉE.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
2 Oct. 1882. De Secretaris,
NUHOUT VAN DER VEEN.
De PATENTEN, aangevraagd in Juni enJulij.l., benevens
de aangevraagde PATENTEN van kooplieden c.s, die elders
wonen, doch te Alkmaar handel drijven, kunnen worden afge
haald ter gemeente-secretarie van 6 tot en met 20 October
1882, van 's morgens 9 tot 2 uren.
Lijst van brieven, waarvan geadresseerden onbekend zijn
verzonden gedurende de R helft der maand Sept. 1882.
Mej. Lucasse, J. van Bave!Amsterdam; O. van der Hij
den, Houtrakpoldervrouw Smit, Hardinxveld; E. Sieuwerts,
Velp; Earber, Wormerveer; IT. van Kleef, P
Uit Schoorldnm: J. Ridder, Amsterdam.
DENEMARKEN. De Rijksdag werd den 2 zonder
troonrede geopend. De vorige president werd herkozen.
ENGELAND. Het egyptische vraagstuk blijft voortdu
rend in alle bladen het onderwerp der beschouwingen. De
Daily News merkt o. a. op, dat de beste rechtvaardiging
der engelsche tusschenkomst gelegen is in de waarschijn
lijkheid, dat Egypte onder het rechtstreeksch bestuur van
Turkije zou zijn gekomen was Ar: bi-pacha geslaagd.
Daarop had de Sultan een man van een sterken wil,
maar met een bekrompen verstand vast gerekend,
Evenmin als Arabi zelfgeloofde men te Konstantinopel
dat Engeland zoo krachtig zou ingrijpen. Het grootste
gevaar van den tegenwoordigen toestand ligt nog steeds
in de pogingen die de Porte blijft aanwenden om bij
deze gelegenheid meer gezag over Egypte te verkrijgen.
Ook tegen de kuiperijen van Ismaïl-pacba moet men
zich in acht nemen. Terwijl Engeland gehouden is
geen misbruik te maken van zijne gunstige stelling
louter om zijne eigen macht te vergrooten zoo is het
ook heilig verplicht, een vruchtbaar land, dat voorspoe
dig kan zijn, niet weder onder het juk van een vreem
den verdrukker te laten vervallen.
Den 28 is tot lord mayor (burgemeester) van Lon
den gekozen de oudste alderman op de lijst de heer
Knight.
Aan den leider der conservatieve partij Northcote zal
te Glasgow het eereburgerschap der stad aangeboden
worden.
Volgens de Morningpost bestaat tusschen de duitsehe
en engelsche regeeringen de volmaaktste verstandhouding
omtrent Egypte's toekomst, al werden door Engeland
nog geene bepaalde voorstellen gedaan. Door die
overeenstemming zou men ook van de instemming van
Oostenrijk err Italië verzekerd zijn. Eene bizondere
commissie zou benoemd worden voor het ontwerpen van
een plan voor het toezicht op de egyptisehe geldmiddelen.
Minister Gladstone keerde den 3 uit Renmaenmawr
in Wales op Hawarden te Londen terug. In antwoord
op een adres dat hem bij zijn vertrek werd aangebo
den wijdde hij uit in den lof der officieren en soldaten
van het engelsche leger in Egypte. Hij voegde daarbij,
dat hij van de zegepraal der engelsche wapenen niet
gewagen zou indien de zaak waarvoor zij gestreden
hadden niet rechtvaardig geweest was. Geen land
kon welvaart genieten ouder militaire dwingelandij
welke door het engelsche leger thans onderdrukt was. Hij
eindigde met het uitspreken der hoop, dat Egyptede
groote deur van het Oosten spoedig weder welvaart
en geluk deelachtig zou worden.
De bij den aanvang van den egyptischen oorlog af
getreden minister John Bright handhaaft in een dezer
dagen geschreven en door de bladen openbaar gemaak-
ten brief zijne meeningdat voor den oorlog geene
betere rechtvaardiging te vinden is dan voor zoovele
andere oorlogen die voorafgegaan zijn en dat het en
gelsche volk over het algemeen zijn gevoelen zal dee-
len als het de uitkomsten van den oorlog gezien en
die vergeleken zal hebben met het vergoten bloed en
de gemaakte kosten.
ERANKRIJK. Den 25 was te Parijs eene bizondere
bijeenkomst belegd door het bonapartistische blad de Com
bat, waarin o. a gehandeld zou worden over de vraag of
men een gedenkteeken zou oprichten voor haren onlangs
in het tweegevecht met een medewerker van de Petit Ca-
poral gedooden medewerker de Massas. Bij de opening
verschenen reeds dadelijk verscheidene vrienden van het
blad de Petit Caporal die men niet wilde toelaten
waardoor een schromelijke verwarring en ten slotte zelfs
eene vechtpartij ontstond. Te 9 uren werd het gas uit
gedraaid en bleven de bonapartisten op straat nog
eenigen tijd hunnen twist voortzetten.
De bekende burgeres Louise Michel heeft met eenige
harer aanhangers te Versailles eene vergadering willen
houden ter verheerlijking der commune, welke in het
water gevallen is. De zitting werd zoo onstuimig, dat
zij moest de vlucht nemen zij kon met moeite het
stationsgebouw bereiken.
Op het socialistisch werkliedencongres te St. Etienne is
spoedig oneenigheid uitgebroken, naar aanleiding van een
besluit, om zes afgevaardigden niet toe te laten. Deze
zes namen volstrekt geen genoegen met dit besluit en
hebben dadelijk uitvoering gegeven aan hun plan om
weder elders bijeen te komen. Te Roanne zijn zij
daarop vergaderd. Het is te St. Etienne tot het einde
toe onstuimig gebleven de laatste zitting eindigde zelfs
op straat met eene vechtpartij.
Bij gelegenheid van (Ion 02en verjaardag van den
graaf van Chambord werden den 28 zoo te Parijs als
in andere steden buitengewone godsdienstoefeningen
gehouden. Een feestmaal van legitimisten had dien
zelfden dag te Parijs plaats 350 personen namen
daaraan deel. Op dat maal werd een adres aan den
graaf van Chambord geteekend, waarin de hoop uitge
sproken wordtdat de Koning zijne belofte houden en
spoedig naar zijn land terugkeeren zalom Frankrijk
en zijne kerk te redden. Den 2 hadden dergelijke
feestmalen plaats te Annecy en te Avignon. Op laatst
genoemde plaats werden des avonds door onbekenden
6 bommen voor het stadhuis geworpen. De glasruiten
van dit en van een daarnaast gelegen gebouw werden
door den slag verbrijzeld.
Den 16 wordt te Parijs eene internationale bijeen
komst geopend ter beraadslaging over eeu verdrug tot
bescherming van onderzeesche telegrafen.
De verwachting bestaatdat spoedig na het weder
bijeen komen der Kamer een voorstel zal worden inge
diend tot invoering van het stelsel van groote kies
districten.
De schoonzoon van president Grévy, do heer Wilson,
verzond dezer dagen eene uitnoodiging tot het nemen
van aandeelen voor een nieuw te Tours op te richten
dagbladdat den naam zal dragen van la petite
France. Die uitnoodiging was voorzien van den of'fi-
ciëelen stempel van den president der republiek en
werd dus vrij van briefport verzonden. De Républiquo
fran^aise vestigt op deze ontduiking van de wet op
het brievenvervoer de aandachtdie te meer af te
keuren is, omdat de heer Wilson voorzitter der
begrootingscommissie is. Ook de andere bladen die
Gambetta ondersteunen wijzen op deze daad die tevens
kan strekken om invloed uit te oefenen op hen aan
wie de uitnoodiging gericht is. Van de oprichting van
dat blad zal waarschijnlijk niets komen daar het blad
la F rance bezwaar maakt tegen de oprichting van een
blad, la petite France te noemen. Waarschijnlijk zal een
weekblad opgericht worden genaamd Tours Journal.
President Grévy verleende aan Maschiuo vrijheid
op voorwaarde dat hij Tunis verliet. Hij werd den 30
in vrijheid gesteld en vertrok dadelijk naar Sicilië.
Voor eenige dagen is door den secretaris-generaal bij
het ministerie van financiën Labuze, die in het bizonder
belast is met het toezicht over de ambtenaren van dat
ministerie, is een schrijven aan de prefecten uitgevaar
digd waarin zij uitgenoodigd worden vóór i. Nov. a.s.
een verslag in te zenden over alle ambtenaren in
de departementen. Van ieder moet opgegeven worden
de toestandde staatkundige houdingde verwant
schap en welke maatschappelijke betrekkingen door hen
bekleed worden. Dit schrijven dat in minder voor
zichtige woorden schijnt gesteld te zijn beeft zoowol
bij de bonapartisten die onder deze ambtenaren vele
De novemberstorm gierde om het huis de honden
huilden en hooge populieren zuchtten en kraakten.
Mathilde ging aan de piano zitten en hare handen
gleden zacht ever de toetsen zij wilde haar man niet
storenindien dit laatste bedrijf hem toch reeds zoo
moeielijk viel, zij wilde zichzelf een wiegen- en slaap
lied voorspelen het was zoo eenzaam zoo ongezellig
koud en stil in het huis den warmen zonneschijn van
Italië, waar was die gebleven?
Zoo drong als eene stille klacht uit de verte de
zachte muz'ek door tot de kamers op de bovenste ver
dieping waar Erich aan zijn schrijftafel zat en lang
zaam aarzelend bij iederen zin, eenige regels op papier
brachtwoorden van afscheid en dank moesten bet
zijn maar zij moesten geen aanklachtgeen verwijt
bevatten en toch Moest niet iedere betuiging zijner
liefde haar den doorn van het berouw in het hart
drukken wanneer het offer was volbracht
Eindelijk was de brief gereed en legde hij dezen naast
de wel geordende papieren.
Hij opende vervolgens eeu geheime schuiflade zijner
secretairenam er een kistje met wapenen uit en
laadde een revolver. Zijne hand beefde niethij was
volkomen kalm en bedaard. In dit oogenblik scheen
het hem toe alsof hij altijd geweten haddat dit uur
komen moestdat hij zijn geluk met zijn leren zou
moeten betalen.
Een blik een laatste blik wierp hij nog op het por
tret zjner vrouw, dat boven de schrijftafel hing. O, God,
het was toch hard om afscheid te nemen van het le
ven wanneer het zoo schoon is geweestHoe onbe
duidend had het hem eertijds toegeschenen in de
tijden van somberheid en zwaarmoedigheid En nu
wanneer hij aan al het geluk dachtdat hij vergeten
moest in de slaap, die geen droomen meer geeftaan
al de zaligheid waarvan niet eens de smartelijke her
innering hem zou bijblijven Hier zou zij morgen staan,
met de schoone oogen op den brief gericht, hier zou zij de
afscheidswoorden lezen en bij de herinnering aan den
man, die haar meer had lief gehad dan zichzelf, die
haar tot in den dood had bemind haar eigen hart
en hare nieuwe wenschen geheel vergeten Niet voor
altijd maar voor dit uur zeker En zij zou weeneu,
hem betreuren Nog eenmaal overmande hem een
zinnelooze smart.
De muziek had opgehoudendiepe rust heerschte
er in het geheele huis slechts de wind gierde des te
beter kon hij ongemerkt de deur openen en buiten
komen. Want bier zou het niet geschieden, hij wilde
zijne vrouw dien ontzettenden aanblik besparen haar,
die hem twee volle jaren gelukkig had gemaakt.
Hij opende zacht de deur en liep, op den looper,
door den gang do deur knarste en hij schrikte als
een dief. Reeds was hij in het donker tot aan de trap
gekomen niets bewoog zich; de glazen deur, dezelfde,
waarachter hij dien dag zijn vonnis had gehoord moest
hij voorbij maar ook hier was het donker.
De hond knorde toen hij de buitendeur opende.
Hij riep hem zacht bij zijn naam en legde hem aan de
ketting de hond moest zijn spoor niet kunnen volgen
en hem verraden. Daarop trad hij in den tuin die
zich ver uitstrekte tot aan de aangrenzende weilanden;
hij wilde doorloopen tot den oever der rivier, die
wanneer de daad was geschiedhem wegdragen en de
vreeselijke herinnering uit haar leven wegspoelen zou.
Doch klonk niet plotseling door het kraken der
boomendoor het loeien van den storm heen een
luid geroep „Ericb Erich!" Fladderde daar niet een
wit kleed tusschen de boomen
De wolken boven hem vlogen rusteloos voort in lange,
vlokkige massa'snu en dan een mat lichtende ster
onthullende door den wind voortgesleept bedekten zij
de maan met een ondoordringbaren sluier, totdat door
een nieuwen windstoot daarvan bevrijd, haar licht weder
de heen en weder zwaaiende boomen en de fladderende
bladeren boscheen. Steeds luider klonk hem het ge
roep in de ooren. Hij schreed sneller vooruit.
Het was toch zijn eigen wil zijn eigen zwakheid die
hem terug wilde lokken en hem den klank harer stem,
het witte fladderende kleed zoo bedriegelijk voor den
geest speelde. Zij sliep immers reeds lang en droomde
misschien van den storm te midden waarvan de man
met de trotsche gestalte en de zonnige oogen aan het
roer stondnaar welken anderen haar hart in den
droom onwederstaanbaar getrokken werd.
„Bewonderen en beminnen is een bij de vrouw.
Hoe meer zij bewondert, hoe zij meer zij bemint!"
mompelde de bleeke man voor zich uit, terwijl hij met
alle kracht tegen den storm worsteldedie met steeds
grooter geweld uit de open vlakte in den tuin gierde
een omgewaaide boom lag dwars over den weghij
moest er om heen loopen. Indien hij eens struikelde en
zich aan de verlamde voet kwetste en hij niet verder kon
en men hem in huis moest dragen Een kreupele kan
immers niet springen Zelfs op dezen laatsten gang in
zijn leven greep hem de oude bitterheid aan. Nu stond
bij aan de tuinpoort en trachtte hij den sleutel om te
draaienhet slot was roestighet gaf niet dadelijk
mede en eindelijk toen de deur reeds in de hengsels
knarste hield een hevige schrik hem terugdicht bij
zijn oor klonk bet geroep „ErichErich En toen hij
zich omkeerde fladderde het witte kleed vlak voor hem
en viel zijne vrouw aan zijne borst.
Hij strekte zijne armen niet naar haar uit, doch toen
hij haar lichte kleeding opmerkte en hij zag hoe hare
schooneloshangende haren slechts door een doekje
bedektin den wind heen en weder waaiden vergat
hij alles, alles, in zijne bezorgdheid voor haar en zijn
mantel afwerpendesloeg hij haar die met teedere
voorzorg om de schouders.
e
