Vijf en tachtigste Jaargang.
1883.
FEUILLETON.
No. 4.
WOENSDAG
10 JANUARI.
DE SCHAT VAN DEN DUIVELSPOEL.
Prijs der gewond Advertentiën:
©fBctccl (Bcbeeltc.
fiuitcttïanb
ALKMAARSC
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
het geheele Rijk f 1,
De 3 nummers 0 06.
COURANT
Van 15 regels /0,75; iedere regel meer f 0,15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON
De PATENTEN, aangevraagd in Augustus, September en
October 1882 door winkeliers es. alhier, benevens eenige pa
tenten van kooplieden die elders wonen doch alhier bandelen,
kunnen ter secretarie der ge -eenle worden afgehaald van 10
tot en met 23 Januari 1883, 's morgens van 9—2 uur.
SOLLICITANTEN naar de betrekking van ONDERWIJ
ZERES aan de Openbare School voor meisjes te Alkmaar
aan welke inrichting benoemd is mej. J. H. Pruim, thans
te Groningen, worden verzocht zich vóór 15 Januari 1883aan
te melden bij het Gemeentebestuur. Bezit der acte voor de
Fransche taal is vereischte. De jaarwedde bedraagt f 650,
Lijst van brieven, waaran de geadresseerden onbekend zijn
verzonden gedurende de le. helft der maand December 1882.
Hendrikswed. te BrunsveldAmsterdamG. Snieder,
Anna Paulowna; J. GijzeCallandsoog; I. Smit, Haarlem.
Briefkaarten: Truitje Topfer, H. J. Baaker, Mevr. L.
BartelsAmsterdam; J. Nierop, Haarlem.
DUITSCHLAND. De Rijn en zijne bijrivieren zijn
overal dalende.
ENGELAND. In 1882 werden te Londen geboren
133201 kinderen: 82905 personen overleden. Een vierde
der overledenen was nog geen jaar oud en een vijfde
was ouder dan 50 jaren. 34114 Huwelijken werden vol
trokken waarvan 2500 zonder kerkelijke plechtigheden.
Van de 68288 gehuwde personen konden 2433 mannen
en 3529 vrouwen niet schrijven en bij 1032 huwelijken
noch man noch vrouw
De minister van buitenlandsche zaken heeft in een
aan de groote mogendheden gericht schrijven, waarmede
de Porte vooraf in kennis was gesteld het egyptische
vraagstuk behandeld. In das schrijven wordt meer stil
gestaan bij het verhalen van gebeurde zaken dan bij
de toekomst. Erkennende het gemeenschappelijk belang
d mogendheden bij de rust en een goed beheer van
Egyptezegt de minister, dat Engeland ten volle de
verantwoordelijkheid aanvaardt, die aan dat rijk door
de omstandigheden en zijn eigen belang is opgelegd.
Het schrijven is volgens de Times echter alleen
van ophelderenden niet van verdedigenden aard ook
worden de mogendheden niet uitgenocdigd hare mee
ning over eene regeling der egyptische zaken te doen
kennen. Alleen zal het waarschijnlijk aanleiding geven
tot eene vriendschappelijke gedachten wisseling het is
evenwei zeer terughoudend wat betreft de toekomst
en het laat aan de omstandigheden over, de verdere
staatkunde van Engeland te bepalen.
Diezelfde minister antwoordde den 2 aan zijnen ambt
genoot in Frankrijk op zijn schrijven waarin het
voorzitterschap der commissie voor de openbare schuld
geweigerd en de hoop uitgedrukt was dat het engel-
Bche ministerie nieuwe voorstellen zou indienen om
aan de staatsbelangen voldoening te schenken dat
Engeland geene nieuwe voorstellen betreffende Egypte
zal doen doch dat dit geen invloed zal uitoefenen op
de goede betrekkingen tusschen beide landen.
De nieuwe minister Dilke heeft in eene rede tot
zijne kiezersden 3 gehouden op nieuw gezegd dat
eene van de eerste wetten, die de regeering in behan
deling zal nemen zou wezen die om verkeerde han
delingen bij de verkiezingen tegen te gaan. Daarbij
zou tevens een einde gemaakt worden aan de groote
kosten thans uit verkiezingen voor een lid van het
lagerhuis voor de candidaten voortvloeiende. Ook zou
stellig eene hervorming van het plaatselijk bestuur van
Londen voorgesteld worden.
De Koningin benoemde den hertog van Cambridge
tot haren persoonlijken adjudant, als erkenning der
diensten door hem in verband met den egyptischen
oorlog bewezen.
Gladstone's geneesleer heeft hem rust voorgeschreven,
daar hij als gevolg van overmatigen arbeid ongesteld
was. Het voorgenomen bezoek naar Midlothiandat
hem afvaardigde is opgegeven.
In den morgen van den 7 had op 20 mijlen afstand
van Liverpool eene botsing plaats tusschen eene stoom
boot van Nieuw-York en eene van Glasgow naar
Liverpool op proeftocht. Eerstgenoemde boot zonk en
8 man der bemanning en 2 reizigers (italianen) kwamen
in de golven om.
Ikrland. De eigenaar van een iersch blad te Gal-
way is tot 2 maanden dwangarbeid veroordeeld wegens
het opnemen van artikelen die de strekking hadden
om aan de landeigenaren vrees aan te jagen.
De iersche volksleiier Davitt sprak den 3 te Bir-
m ngham. Hij betoogde, dat hij en zijne aanhangers
in Ierland hetzelfde deden wat de engelsehen aan
alle andere volken aanraadden. In Bulgarije stonden
zij zelfbestuur voor en waarom nu niet in Ierland
FRANKRIJK. Onder de personen, die Gambetta's
lijk den 4 in de groote zaal van het Palais-Bourbon
bezochtenbehoorde Victor Hugo met zijne twee
kleinkinderen. Bij de kist staande zeide hij tot hen:
daar runt een groot burger. Onder de talrijke kransen
en bloemen muntten vooral uit die van mevrouw
Grévy, van mevrouw Brisson (president der Kamer)
en van het personeel der République fran9aise. Uit
den E'zas en Lotharingen waren ontelbare kransen.
In eene bijeenkomst van verscheidene republikeinsche
afgevaardigden behoorende tot verschillende partij-
groepen, werd besloten, den Voorzitter der Kamer uit
te noodigen, namens hen bij de begrafenis het woord te
voeren en gezamenlijk deel te nemen aan het voor
bijgaan van Gambetta's lijk in bet Palais-Bourbon.
Omstreeks 300 afgevaardigden gaven aan dit laatste
besluit dadelijk gevolg.
In den vroegen morgen van den 6 werden de
tot het garnizoen van Parijs behoorende troepen die
Gambetta's begrafenis zouden vergezellen reeds opge
steld. Alle regimentsvaandels waren met krip omfloersd.
Te kwart over tienen werd door trompetgeschal, het bul
deren van 21 kanonschoten en tromgeroffel aangekondigd,
dat het lijk in een met 6 paarden bespannen wagen
was geplaatstaan de 4 hoeken waarvan wierookvaten
aangebracht waren. De kist was bedekt met zwart
fluweel, waarover eene driekleurige draperie, rouwfloers
en twee levende palmtakken met roode immortellen
kransen uitgespreid waren. Overigens was alles onder
bloemen bedolven. Nog drie groote wagens met kran
sen gingen voor den lijkwasen die voorafgegaan werd
door zes pikeurs te paard, in het zwart en wit gekleed,
terwijl bovendien tal van kransen aan stokken gedragen
werden. Zoodia de stoet in beweging wasspeelden
de muziekkorpsen de Marseillaise. Daar de weg laDgs
de groote boulevards nog door de nieuwjaarskraampjes
versperd was, trok de stoet door de rue de Rivoli en
de boulevard de Sóbastopol naar het kerkhof Père la
Chaise. Duizenden en duizenden menschen waren langs
den geheelen weg geschaard die eerbiedig het hoofd
ontblootten wanneer de lijkkist hen voorbij ging. De
lijkstoet zelf werd naar men berekent, door ongeveer
40000 personen gevolgd. Er heerschte eene volmaakte
orde. Overal maakte de menigte bij het naderen van den
stoet ruimte, opdat hij vrij zou kunnen doorgaan. Alleen
werden hier en daar ter eere vau de Elzassers en Lotha-
ringers en van de leerlingen der scholen in den stoet kre
ten geuit. Toen het lijk op de lijkbaar was geplaatst bij het
hek der begraafplaats nam Brisson, voorzitter der Kamer,
het woord. Hij verklaarde te spreken uit naam van de
republikeinsche meerderheid en wees in de eerste plaats
op de hoffelijkheid der buitenlandsche gezanten die
door hunne tegenwoordigheid het bewijs gaven dat de
door hen vertegenwoordigde volkeren deel namen aan
Frankrijk's smart. Frankrijk beweende een zoon die
hartstochtelijk en onverdroten voor den roem van zijn
land arbeidde. Het spreekgestoelte verkeerde in rouw.
Vervolgens gaf hij een overzicht van Gambetta's gaven
en van de voornaamste gebeurtenissen uit zijn kort
doch veel bewogen leven. Daarna sprak minister Devès
namens de regeering Peyratonder-voorzitter van den
Senaaten Billot minister van oorlog namens het
ieger. Voor deze vier redevoeringen had de regeering
alleen de verantwoordelijkheid op zich willen nemen.
Deze redevoeringen leverden niet veel belangrijks op.
Vervolgens werd gesproken door CazntGambetta's
medewerker in bet bestuur der nationale verdediging
Martin voorzitter van den patriottenbond Chauff'ourd
namens de elzassers en lotbaringersFalateuf namens
de balie dr. Métevier, vertegenwoordiger van het ar
rondissement dat Gambetta naar de Kamer had afge
vaardigd, en Isambert, hoofdpersoon van de République
franpaise. Nadat de redevoeringen geëindigd waren
trokken alle personen die tot den stoet behoorden
het lijk voorbij. Van iedere commissie scheidden zich
de kransdragers af en gingen het kerkhof binnen
17)
Met gespannen aandacht hadden Dick en Kate ge
luisterd. Op Kornely's gelaat vertoonde zich echter
geen spoor van nieuwsgierigheid of ongeduld.
„Is dat alles?" vroeg zij, zoodra Winslow geëindigd
haden als op hare beslissing wachtendtot haar
opzag.
„Alles", was het antwoord, „en bet is, dunkt mij
genoeg, om tot ons doel te komen."
„Dan behoeven wij geen tijd verliezen," antwoordde
Kornely bedaard, en terwijl zij en Winslow, de laatste
met zijn wegwijzer in de hand langzaam volgden en
zich van de goede richting vergewisten maten Dick
en Kate de beide lijnen uit.
Tot aller bevreemding viel bet eindpunt samen met
de eerste lijn die van den steen af was getrokken en
was het nauwelijks vijf en twintig ellen oostwaarts van
den steen verwijderd.
„Wij zijn reeds te ver," merkte Winslow op, een
angstig vragenden blik op Kornely werpende.
Deze antwoordde niet dadelijkmaar beschouwde
nadenkend de beide boomen die voor het laatste ge
deelte van den weg de richting hadden aangegeven.
Toen glimlachte zij nauwelijks merkbaar en zich tot
Dick en Kate wendende, gelastte zij hen, hunne jonge
armen naar hartelust te roeren.
„Graaft maar," voegde zij er met hetzelfde geheim
zinnige lacbje bij, „graaft en haalt uw eigendom voor
den dag."
En ijverig roerden de beide jonge lieden spade en
bijl. Winslow bleef er bij staan. Kornely wandelde
langzaam naar den eerst aangeduiden steen waarop
zij zich nederzette.
Zoo verliep een kwartier, zonder dat men iets an
ders hoorde dan het krassen der gereedschappen.
Winslow's spanning werd van minuut tot minuut groo-
terook van de beide jonge lieden had zich eene
ontroering meester gemaaktdie hunne armen scheen
te stalen. De eene spade aarde na de andere vloog
naar boven hooger werd de grond rondom de kuil
die snel dieper en dieper werd.
Dick stond er reeds tot over de heupen in maar
nog altijd ontbraken gegevens dat hier ooit te voren
de aara9 was uitgespit geweest. Winslow mat de
diepte. Zij bedroeg reeds ruim vier voet. Bittere te
leurstelling was er op zijn gelaat te lezen toen hij
Kornely toeriep om nader te komen.
„Bij het uitmeten kan onmogelijk eene vergissing
hebben plaats gehad zeide hij toen Kornely gena
derd was en bedaard in de kuil nederzag.
„Onmogelijk was haar kalm antwoord.
„En toch is het eene verkeerde plek zeide Wins
low slechts met moeite zijne bedaardheid bewarende.
„Dat heb ik laDg begrepen merkte Dick op, het
zweet van zijn gelaat vegende „ik wilde er niet over
spreken; maar hier loopt een zandlaag door de lijm, en
die is niet verstoord geworden, zoolang de wereld staat."
„Wat denkt gij er van vroeg Kornely, zich tot
Winslow wendende.
„Ik geloof, dat het raadzaam is, om den grond
in een grooter kring om te spitten antwoordde
deze „wie weet of de een of andere boom in den
loop der tijden niet gebogen is en de lijnen daardoor
veranderd zijn. In de naaste omgeving moet het in
ieder geval liggen."
„Ik zon aanraden om alle lijnen nog eens na te
meten verkiaarde Dick en uit de kuil springende
hielp hij er Kate eveneens uit.
„Zeg eenshoe gij er over denktwendde zich
Kornely nu tot Kate „spreek vrij uitkind zulk
een jong ding heeft vaak wijzer gedachten dan ver
grijsde lieden."
„Ik moeder vroeg Kate op zorgeloozen toou
„nu dan ik voor mij heb genoeg van het graven. Het
zou eeD vreeselijke taak zijn om de geheele prairie
rondom om te woelen als een molshoop. Voor geen
twintig dollars deed ik het."
Kornely bewoog glimlachend haar hoofd heen en
weer.
„Zulk een verstandig inzicht antwoordde zij vroo-
lfik „zou men nauwelijks in het hoofd van zulk een
jong ding gezocht hebben. Eéne poging zullen wij
eebter nog doen blijkt ook die te vergeefs dan kunt
gij doen en laten wat gij wiltik bemoei mij dan
niet meer met de zaak. Ongetwijfeld zijn wij op een
valsch spoor geleid en toen ik daar op den steen
zat, kwam mij in de gedachtedat in de nabijheid
dezer beide boomen eens een derde stond ik ben
hier vaak genoeg geweest om het te weten die is
echter reeds verscheidene jaren geleden omgevallen.
Den stomp moet men echter nu nog kunnen zien en
ik geloofdat in het papier de lijn werd bedoeld
die de omgevallen boom met een der nog staande
boomen vormde. Den paal daar hebben wij dan na
tuurlijk ook te ver achteruit geplaatst."
„Hadt gij dat dadelijk gezegd Kornely dan waren
wij anders te werk gegaan antwoordde Winslow
levendig.
„Wie kon weten, welke van de lijnen dejuiste was,"
zeide Kornely. „De eene hebben wij nu onderzocht,
en ons overtuigd dat het niet de goede is
„Ik zal in het moeras waden en den vermolmden
stomp trachten te vinden en er een paal bij slaan,"
viel Dick haar ijverig in de rede.
„Dat is de wegjadat is de wegbevestigde
Winslow opgewonden, „wij meten dan nog eens alle
lijnen na en dat moet tot het doel leiden."
Kornely zag Winslow nadenkend aan. Zij moest
echter erkennen dat zijne opgewondenheid eene te
natuurlijke oorzaak had dan dat die hem kon worden
euvel geduiddubbel helder schitterden hare groote
