No. 67.
Vijf en tachtigste Jaargang.
1883.
FEUILLETON.
V R IJ I) A G
8 JUNI.
xn.
i3> RE STER DER ANTHOLDS.
Prijs der gewone Advertentiën
©fficicel ©ebecllc.
Internationale Koloniale
en Uitvoerhandel-Tentoonstelling;
te Amsterdam.
ALMIWIISCIR COURANT
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
het geheele Rijk f 1,
De 3 nummers O 06.
Van 1—5 regels /0,75; iedere regel meer/"0,15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
MILITIE EN SCHUTTERIJ.
De onderstaande personen worden verzocht zich ter ge
meente-secretarie aan te melden
PI ETER JOHs. KOOLE, LAMMERT JAN MULDER,
P. PLEITER, H VAN DER POL, MARTINUS DE HAAS,
M. VAN DE WERKEN. JAN RUITER en WILLEM
STUIVENBERG.
De persoon van JAN DE WIT, laatste woonplaats Amster
dam wordt verzocht zich ter gemeente-secretarie aan te melden.
Uit Perzie steken wij over naar America, en wel
naar den eenigen monarchalen Staat van dat wereld
deel het uitgestrekte maar nog dun bevolkte Kei
zerrijk
Brazilië,
waarvan wij de door de Landbouw- en Handelsver-
eeniging te Rio de Janeiro, met ondersteuning der
regeering, bezorgde inzending in het hoofdgebouw
even ver links hebben te zoeken als wij die van
Perzie rechts vinden.
„Ons land is zoo schoon en zoo rijk, wij behoeven
niets dan menschen", zeide de welbespraakte dame,
die tijdens ons bezoek de honneurs van bet Keizer
rijk waarnam en wij g-elooven baar gaarne als wij
de kaarten des lands, de pbotografische afbeeldingen
der zoo schilderachtig gelegen hoofdstadRio de
Janeirobeschouwenals wij nagaan hoevele en
welke voortbrengselen van den bodem bier zijn uit
gestald. In de eerste plaats van braziliaansche koffie,
die voortreffelijke en geduchtste mededingster onzer
oostindiscbe, 2 groote collection en eene kleinere, te
zamen meer dan 1UÜ0 monsters van ongeveer 900
planters tellende. Een opschrift zegt, dat dejaarlijksche
uitvoer ongeveer 6 miljoen balen bedraagtnaar
men onsschoon niet met zekerheid, inlichtte, elk
80 kg. wegende. Op de koffie schijnen in belangrijk
heid te volgen de katoen en de suikeren na deze
vinden wij tabak (in bladen en sigaretten), cacao
suppies (de schillen en pitten van deze vruchten),
nagelhout, sarsaparillagom-elastiekvanielje en
zetmeel. Voegen wij hierbij vele fraaie houtsoorten,
en delfstoflen als steenkool, bruin- en roodijzersteen,
kwartsglimmer, fluor-calcium enz., dan zijn de
gegevens ruimschoots voorhanden omneemt de
bevolking voldoende toe, een groot en bloeiend Rijk
te vormen. Vergeten wij ook niet de voor de be
hoeften der inwoners te talrijke runderkudden in de
pampaskennelijk aan de inzending van vleeschex-
tract en voorts vertegenwoordigd door groote buffel
horens. Visohlijm ontmoeten wij almede als dierlijk
product-
De tentoongestelde opgezette dieren wijken zeer
af van diewelke wij tot nog toe in andere afdee-
lingen zagen. Het zijn verschillende aapjes waar
onder een goudkleurige „leeuwaap", een schildvar-
keneen reuzenspin met vingerdikke pooteneen
entanha (groote bruine kikvorsch), een kleine arend,
kapellen, een pica-pauw, roodkoppige houtpikkers,
schitterend gekleurde colibri's en andere kleine
sierlijke vogeltjes voor een deel op hunne nestjes.
Het allerschoonst der brazilische afdeeling zijn de
bedriegelijk van vederen nagebootste bouquetten en
een daarvan vervaardigde waaier, die terecht be
wondering verdienen. In dezelfde vitrine als deze
kunstwerken vinden wij dames-versierselenhals
kettingen, oorhangers enz., alle bestaande uit groene
of blauwe nagebootste kevers in goud gevat. Al
weten wijdat ook bij de oude egjptenaren het
kever-ornement in eere wasons gevoel verzet zich
tegen de gedachte, dat een karavaan van kruipend
gedierte een fraai gevormden hals moet heeten te
versieren. Onder deze bespiegeling stappen wij uit
het americaansche Keizerrijk de afdeelingen be
vinden zich naast elkander in een der ameri
caansche republieken, eene van negers en kleurlingen,
die zich ook wel eens van een Keizer, bloeddorstiger
gedachtenisheeft laten regeeren en ringelooren
II a y t i.
De inzendingen uit dezen Staat bevinden zich
voor het grootste gedeelte in fraaie te Parijs ge
beeldhouwde eikenhouten glazenkasten maar staan
daarin te veel opeengehoopt en niet voldoende ver
licht. Zeer verdienstelijk heeft zich gemaakt de heer
Hoeylaerts belg naar wij vermoeden van geboorte
door zijne uitgebreide en nette verzamelingen van
mineralen boutsoorier plantaardige voortbrengse
len penningen en munten. Wat wij verder zien
zijn herhalingen van het zijne, behalve van het
numismatisch gedeeltevoorts een tamelijk eenvou
dige kas van mahoniehouteen stroohoed biezen
mandjes, een hangmat, slordige gele klinkers, si
garen, platte koeken van maniocmeeleene kaart,
eene afschuwelijke plaat van liet paleis van Henri
Ghristophe te Sanssoucien in de eerste plaats
vaatjes alcohol en rum uit de suikerraffinaderijen
en branderijen te Port au Prince.
Als hoofdvoortbrengsel des lands leeren wij
nevens de suiker kennen de koffie; en als verdere
producten katoen, vezelstoffen, waaronder de lange
Eckeveau de Pitéschors, maïs, witto (Congo) boo-
nen, rijst, gember, pimpernoten, zaden van Palma
Ghristi, van sésan en vele andere planten, meel en
zetmeel, was, salpeter, ligniet, ijzer- en koperert-
Uil het Hoogduitsch van ADOLF STRECKFUSS.
Met een hartelijken handdruk scheidden de beide broe
ders. Hans ging naar het slot terug en Herman vleide
zich in afwachting van de komst van den ouden Dubois,
in het zachte mos onder een zwaren eik. Het korte
gesprek met zijn broeder had hem verdrietig ge
stemd nu eerst werd het hem ten volle duidelijk, dat
hij zich hoe langer hoe meer van zijne familie losmaakte;
ook Hans toch die hem steeds zoo trouw de hand
boven het hoofd had gehouden was niet zoo hartelijk
en openhartig tegen hem geweestals vroege"". Wan
neer nu reeds tusschen den vader en den oudsten zoon
zulk eene spanning bestond hoe veel grooter moest
die worden indien Herman misschien de oorzaak werd,
dat ook de erfenis van den overste Werneburg hem
ontgingEn Hans Zou hij genoeg meester van zich
zeiven zijn om zijn broeder, die ook hem van de er
fenis beroofde vergiffenis te schenken Of zou hij zich
afscheiden van hem die hem arm maakteom toete-
geven aan een overdreven gevoel van recht f Nog was
het tijd om op den ingeslagen weg terug te gaan. Het
station F. was spoedig te bereiken een telegram aan
den commissaris zon nog vóór diens vertrek aankomen,
en het erfgraf der Antholds in de kerk teWarnitzzou
het familiegeheim bewaren. Het moge dan sluime
ren in het graf bij de dooden en geheel aan de
vergetelheid worden prijs gegeven die het nu reeds
veertig lange jaren bedekte.
„Neen neen Recht moet recht blijven Herman
voelde het bloed naar de wangen stijgen van schaamte,
dat hij ook sleehls een oogenblik in twijfel was geweest,
of het zijn plicht was, om de waarheid uit tevorschen.
sen, kiezel, jaspis, onyx, porfier en agaat; meer
dan genoeg om een volk welvarend te maken, dat
arbeidzaam is en niet, als dat van Haytizijne
krachten in gedurige burgeroorlogen verspilt.
Wij verlaten thans weder voor eenigen tijd het
hoofdgebouw om op de terreinen eens rond te zien.
Achter het koloniaal gebouw vinden wijaan eenig'e
fransche vlaggen kenbaar,
het Paviljoen der stad Par ij s
uit- en inwendig eenvoudig ingerichtmaar wat
den inhoud betreft der bezichtiging overwaardig.
Van de 3 localen is het middelste en kleinste ge
wijd aan de voorstelling hoe men de groote stad
van drinkwater voorziet, hoe de woningen door het
rioolstelsel van afval en vuilnis ontdaanhoe de
straten gereinigd en besproeid worden. Nevens af-
teekeningen vinden wij keurige modellen van de
daartoe gebezigde stoom en andere machines, voer
tuigen en grootere en kleinere gereedschappen.
In het locaal links bewonderen wij de modellen
van de St. Josephkerkde mairie van het 15e ar
rondissementeen gedeelte boulevard, een o-roep
schoolgebouwen aan den Boulevard de Belleville,
de bibliotheek der rechtsgeleerde school en de over
dekte Marché des Martyrs. Belangstellend turen
wij in het model der kerk en bespeuren dat het
inwendige even fraai en uitvoerig bewerkt is als
het uitwendigeen wij worden daarvan te meer over
tuigd, als de gardien het geheele gebouw opendraait
en ons in staat stelt het orgel den predikstoel
het hoofdaltaarde biechtstoelen en de sierlijke
hekken van naderbij te beschouwen. Niet minder
verdient het brok boulevard dat wij er bij stilstaan.
Het begint met 2 hoekhuizen en zet de breede straat
eenige perceelen ver voort, tot alles plotseling wordt
afgehakt en wij daardoor een blik kunnen slaan in
het inwendige der gebouwen, zooals wij dat ook in
eenige aan de achterzijde doorgesneden huizen ver
mogen te doen. Langs den weg zijn boomen en
kiosken geplaatstonder de bestrating zien wij de
riool-, gas- en waterbuizen.
De wanden van genoemd locaal, waarin ook eene
verzameling boek- en plaatwerken over de wereld
stad aanwezig i3zijn behangen met photografiën
en platen der voornaamste, in den laatsten tijd
gestichte of herstelde gebouwen en monumenten
met 4elk 6 vierkante ellen grootegekleurde
vogelperspectieven van de Champs-Elysées, het „Pare
des buttes Chaumont" en de bosschen van Boulogne
en Vincennes met schilderijen de aangifte eener
geboorte en de burgerlijke voltrekking van een hu-
welijk voorstellende, cartons voor plafond-schilde-
Er was geen teruggaan mogelijk Hij moest voorwaarts
op den ingeslagen weg, op het gevaar af zelfs, dat
ook Hans zich van hem afscheidde. Zijn besluit stond
onherroepelijk vast, en hij verheugde zich, dat hij met
de uitvoering daarvan onmiddelijk beginnen kon, want
juist kwam Dubois met snelle schreden uit de richting
van het slotde oude man liep zoo snelals hij kou,
hij kon blijkbaar den tijd niet afwachten, om zijn jon
gen meester te begroeten. Onwillekeurig strekte hij reeds
van verre beide handen naar dezen uitmaar op het
zelfde oogenblik bedacht hij zich nog, dat zulk een
groet toch wat al te weinig eerbiedig en te vertrou
welijk was, verlegen trok hij de handen weder terug
en begroette Herman met eene diepe buiging. Deze was
van den grond opgesprongen, terwijl een blij lachje,
dat over zijn ernstig gelaat vloog, blijken deed, hoezeer
het bezoek hem genoegen deed.
„Geef mij de hand oude Dubois zeide Herman
hartelijk die de onwillekeurige beweging van den ouden
man bemerkt had en diens rechterhand nu krachtig
schudde. „Gij moogt mij niet zoo deftig als een vreem
deling begroeten wij zijn immers oude vriendenen
dat ik op uwe vriendschap reken, zal u spoedig blijken.
Om u te zien en van u een vriendschapsdienst te vor
deren daarvoor ben ik hier, gij moet mij helpen in de
vervulling van een moeielijke plicht."
„Vorder van mij wat gij wiltmijnheer de baron
ik zou u niets kunnen weigeren I" antwoordde Dubois,
met van ontroering bevende stem. „Ik ga voor u door
het vuur Het waren geen holle woorden maar de
uitdrukking van de gevoelensdie hem beheerschten.
Herman trok den arm van den ouden man door den
zijne ofschoon Dubois zich eerst bescheiden tegen die
hem evenwel streelende vertrouwelijkheid verzette,
liet hij toch gaarne zijn arm in dien van Herman rus
ten toen beide langzaam de parklaan op en neder
wandelden. Met gespannen aandacht luisterde hij
naar Herman die hem openhartig en in alle bizonder-
heden het met den commissaris gemaakte plan mede
deelde en zijne hulp bij de uitvoering daarvan
inriep.
„Gij hebt mij ingewijd in het treurige familiedrama
der Antholds zoo besloot Herman zijn verhaalgij
zijt daarom ook verplicht, om mij den sluier te helpen
opheffen, die over het leven mijner ongelukkige tante
ligt uitgespreid. Uwe hulp heb ik noodig, om van
nacht heimelijk dat familiegraf binnentedringen. Gü
moet mij den weg banen mij den sleutel der ijzeren
deur verschaffen die het gewelf afsluit. Wilt gij dat
doen? Wilt gij mij helpen?"
De oude man zag Herman met een blik vol droef
heid aan. „Wat gij van mij verlangt, mijnheer de ba-
ron, zal ik doen!" antwoordde hij; „maar het valt
mij zwaar Alles treft uwen ongelukkigen vader nu op
eens! Moet nu ook de oude, lang vergeten geschiede
nis nog op het laatste oogenblik aan het licht worden
gebracht en wel door zijn eigen zoon
„Het moetluidde Hermans eenig antwoord.
„Het moet! Ja, ja, zoo waart gij altijd, zoo on
wrikbaar vastberaden zonder u zelf en anderen te
ontzien wanneer gij eenmaal meendetdat het ge
schieden moest. Reeds als knaap kon ik u niet te
genspreken hoa kan ik u dan nu iets weigeren Ik
zal doen wat gij verlangt maar ik vrees dat daaruit
onheil zal voortkomen Ik weet reeds, wat gij vinden
zultEn indien nu werkelijk freule Sabine nog leefde
of haar zoon en die vernam o het ia een ver
schrikkelijk denkbeeld dat mijnheer uwen vader ook
nog die laatste hoop zal ontnomen worden Hij zal het
niet overleven
„Recht moet recht blijven
Dubois waagde het niet, om verder tegentespreken,
hij wist toch dat het nutteloos zou zijn. liet op
harden toon uitgesproken „Recht moet recht blijven!"
getuigde van Hermans onveranderlijk besluit. Voor
den krachtigen wil van den jongen man moest iedere
bedenking wyken en nadat Dubois zich nog eenmaal
bereid had verklaard om hulp te verleenen legde hij
