No. 73.
Vijf en tachtigste Jaargang.
1883.
FEUILLETON.
VRIJDAG
22 JUNI.
49) BB STER DER ANTHOLDS.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
het geheele Rijk f 1,
De 3 nummers 0 06.
Prijs der gewone Advertentiën
Van 15 regels 0,75; iedere regel meer f 0,15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
©fficücl (Bebeelte.
8TËDEL1JK MUSEUM.
Bezichtiging tegen 10 cents de persoon, ZONDAG,
24 Juni 1883 van 1 tot 3 uren.
KOSTELOOZE bezichtiging op ZONDAG, 1 Juli
1883 waarvoor toegangkaarten te verkrijgen ter ver
gadering der commissie van toezicht op DONDERDAG,
28 Juni 1883, 's namiddags tusschen 2 en 3 uren, ten
stadhuize.
Verder wordt herinnerd dat het Museum i e d e r e n
MAANDAG en VRIJDAG, van één tot drie
uren des namiddags kan worden bezichtigd tegen
0,25 per persoon.
Internationale Koloniale
en Uitvoerhandel-Tentoonstelling;
te Amsterdam.
XVI.
Om Tunis te bereiken moeten wij ons begeven in
het Park,
dat door het hoofdgebouw en de daaronder door-
loopende gracht (men ziet het water door de wijde
naden van den vloer met eenige huivering) in vie
ren verdeeld wordt. Gemakshalve zullen wij die
stukken namen geven. De beide voorste noemen
wij het „koloniale park" en het „amsterdamsche
park" (naar het paviljoen der stad Amsterdam), de
beide achtersteelk over 2 bruggen te bereiken
het „parijsche park" (naar het paviljoen van Parijs)
en het „feestpark," waar de muziekuitvoeringen
gegeven worden en de 4 restauratiënbenevens het
gebouw van Algiers en dat der surinaamsche in
boorlingen staan. Het gedeelte achter het hoofd
gebouw, waar zich de tuinbouwtentoonstelling de
volksrestauratie enz. bevindennoemen wij dan nog
het „achterpark." Zoo maken wij ons eenigszins
tehuis op het uitgestrekte terrein ten het den lezers
gemakkelijker ons te volgen.
In het „amsterdamsche park" bezochten wij reeds
vroeger verschillende inrichtingen en zullen wij het
later nog wel eens doen. Thans nemen wij er alleen
een kijkje op het bierhuis van C. van Helden
agent van de brouwerij
de Haan en Sleutels,
te Amsterdam, 't Is een reusachtig biervatof
liever het zijn er 2door elkander gestoken als de
schepen van eene kruiskerkzoodat de 4 bodems
de kruisgevels vormen. De hoeken tusschen deze
fronten zijn met rotsblokken aangevuld. De boven
helft der bodems is beglaasd en eene bevat tevens
den ingang. Boven eiken is een haan van zink en
Uit het Hoogduitsch van ADOLF STRECKFUSS.
Langzaam verliep een half uur geen der aanwezigen
sprak een woord allen volgden met ingespannen aan
dacht den arbeid van Schranitzgeen ander geluid
werd gehoord dan de schrille klank der stalen instru
menten.
Schranitz werkte met inspanning van al zijne krach
ten de lust tot het werk was in hem wakker gewor
den en deed hem geheel vergeten wat hij deed en
waar hij zich bevond. Het afgrijzen dat ook hij bij
het betreden van het grafgewelf had gevoeld was ge
heel verdwenen en toen nu de arbeid volbracht was,
richtte hij zich op en de ledematen rekkend zeide bij
met luide stem en op vergenoegden toon
„Klaar is hetDat ging uitstekend Hij schrikte
toen hij de woorden gesproken had die op eene on
aangename zonderlinge wijze in het gewelf weerklon
ken onwillekeurig matigde hij zijn stemtoen hij
voortging: „Nu moeten wij het deksel optillen. Help
my als bet u belieftcommissarisvoor mij alleen is
het te zwaar."
Mendler, Herman en de oude Dubois zelfs grepen
krachtig aan zij tilden van de looden kist het deksel
af, dat nu geen weerstand meer bood. De oude kos
ter lichtte hun bij. Een eenvoudige houten kist, die
nog door een deksel gesloten waswerd ontbloot.
,.Die zal ons niet lang ophouden 1" zeide Schranitz,
die zijne oogenblikkelijke verlegenheid spoedig weder
te boven was. „Zie eens, commissaris," ging hij voort,
„welk een stumper is hier aan het werk geweest?
De kist is niet eens dieht geschroefd maar met lange
nagels slordig gespijkerd. Die dingen hebben wij er
op het middenwaar de vaten in elkander ein
digen, zijn 2 gekruiste sleutels van hetzelfde metaal
aangebracht. De binnenruimte valt niet tegen en
is net betimmerd1,250.000 glazen bier zouden er
in geborgen kunnen worden. Over een der bruggen
begeven wij ons naar het „feestpark", daarin regel
recht naar het fraaie gebouw van Tunis en vinden
dat (20 Juni) nog gesloten. Derhalve naar iets an
ders omgezienwaartoe de gelegenheid niet ont
breekt. Al dadelijk treft ons oog een gebouwtje in
oud-hollandschen stijl, 2 vierkanten hoog onder het
dakmet gevel in bak- en bergsteenhooge stoep
met pothuis, waarin een schoenmaker zit te werken,
langs den zijmuur omgaande luifel, en uithangbord
met het opschrift
d' Vergvlde Craekeling
Brood Beschuyt en Kleingoedbakkery van F. C. Smith
Mr. BroodbakkerWij treden binnen en vinden een
winkel met tegeltjes langs de wandenzolder met
kinderbalkjesouderwetsche kast voor de trommels
met voorkant van glas, een paar deuren en in
een hoek een gedeelte van een trap al het hout
werk donkergroen geverfd, en flesschen met krui
noten voor de glazen. Een paar juffrouwen hebben
de handen vol om de klanten te bedienen die
door de geruchten van hooge prijzen in de restau
ratiën afgeschrikt, toestroomen om zich van koek-,
krenten- en saucijzenbrood te voorzien. De affaire
vlot uitmuntend, en houdt 5 arbeiders in de tegen
den winkel gebouwde en practisch ingerichte bak
kerij der broodfabriek „de Voorzorg" aanhoudend
bezig. Wat verder gaande bemerken wijdat voor
het front van het ongeverfde gebouw van Algiers
(reeds door ons bezichtigd) eenige marmeren kolom
men zijn geplaatst van de stoomzagerij van D. Stora
en Cie. te Algiers, en dat nevens dat gebouw een
paar kraampjes zijn verredenwaarin de door ons
reeds vermelde sierlijke algerijnsche artikelen en
snuisterijen verkocht worden.
Tusschen deze kraampjes en een kermistentje met
het opschrift „Chant et danses de Zoulous. Con
cert Marocain 25 cents," waarin afschuwelijke mu
ziek gemaakt en dat door de bezoekers steeds lachende
verlaten wordtvinden wij het werk van
J. C. Oost weegel Zoon,
reeds 7 maal met medaljes bekroonde fabrikanten
van rustieke en rietwerken te Nieuweramstel. Het
is een hoog gelegenmet 2 trappen toegankelijk
tuinhuismet schors bekleed en met riet gedekt
voorzien van rustieke meubelen en bloemampels.
Een moorsche sigarenkiosk van de firma Dressel-
huys en Nieuwenhuysen te Amsterdam omgaande
bereiken wij een aardig koepeltje dat voor de gla-
spoedig uiteen twee driedie houden niet meer
in het ouderotte hout Hij werkte er flink op
losen had na weinige minuten met groote kracht
en handigheid de spijkers verwijderd. „Ziezooklaar
is hetPak eens aan commissarisriep Schranitz
weder en in het volgende oogenblik werd het deksel
opgetild en naast de kist gelegd.
Onder eene dichten, bruingelen sluier lag eene lange
gestalte waarvan de omtrekken zich door het dunne
doek heen duidelijk vertoonden. De commissaris be
proefde den sluier optelichten maar het dunne ver
gane doek scheurde door zijn eigen zwaarte de tocht
in het gewelf greep het van onder aan en maakte
er eene groote scheur in een gedeelte geraakte ge
heel los en woei over de kisten naar den duisteren
achtergrond van het gewelfhet hoofd was nu ge
heel ontbloot. Het was geen ontvleeschte schedel
maar een donker ineengeschrompeld mummiënhoofd
dat nog volkomen alle menschelijke vormen vertoonde.
„De lijklucht der Antholdomompelde de koster
Bohrmann. „Sinds veertig jaren rust de doode in het
graf en nog geen spoor van verrotting
„Dubois, herkent gij het lijk?" vroeg Herman met
bevende stem en met angstige spanning wachtte hij
het antwoord van den ouden bediende af.
Dubois boog over de kist heen hij liet het licht der
lantaarn op het gelaat schijnen en beschouwde het
met de grootste opmerkzaamheid. De trekken schenen
nog goed bewaard, alleen waren zij samengetrokken,
de donkere, pergamentachtige huid lag strak over de
beenderen. Nadat Dubois lang het geheel ingedroogde
gelaat had beschouwd, antwoordde hij, bet hoofd schud
dende „Wanneer ik aan freule Sabine denk, dan zie
ik haar voor mij zoo helder en duidelijk, alsof ik haar
gisteren voor de laatste maal heb gezien. Maar deze
hier? Neen, geen spoor van gelijkenis, maar inder
daad ook geen spoor eener gelijkenis met de andere
Mijn geheugen is goed ook haar herinner ik mij nog
duidelijk maar geen spoor van gelijkenis, geen spoor
zen eene verzameling kunstledematen te zien geeft.
Het is geplaatst door de
Nederlandsche Vereeniging
de Stuers,
onder bescherming van II. M- de Koninginte
's Gravenhage ten doel hebbende het kosteloos ver
strekken van kunsthanden armen en beenen aan
behoeftigen waaromtrent men het noodige vernemen
kan uit een voor 10 cents te bekomen boekje, ter
wijl eene bus aanwezig is om de giften voor het ge
stelde doel in ontvangst te nemen. De bewaker van
liet huisje is een welsprekend getuige van het nut
dezer vereeniging als conducteur op den gooischen
stoomtram verloor hij in het vorige jaar beide bee
nen en hij wijst u op zijne huidige onderdanen
om u te doen zien dat hij ze niet aan zijne ouders
heeft te danken. Weinige schreden verder lezen wij
op een winkel
Bazar Turc,
en belangstellend bezichtigen wij het daar voorhan-
deneomdat de tentoonstelling eene afdeeling
„Turkije" mist. De kleurrijke artikelen herinneren
aan hetgeen wij reeds in „Perzie" en „Algiers" ont
moet hebben. De verkoopers vertoonen vreemde
typen en dragen de turksche fezmaar worden
bijgestaan door eene dame die ons verhaaltdat
niets van hetgeen wij zien in Turkije gemaakt
maar alles het werk is van het huis Moreau et Bor-
ges te Parijs en zij voegt er bij dat wat wij elders
op het terrein zullen ontmoeten evenzeer parijsche
imitation is. Deze inlichting stelt ons eenigszins te
leurmaar wij prijzen de wakkerheid der parijsche
nijveren die hun voordeel weten te behartigen door
het voldoen aan de eischen en den smaak van vreemde
volken. Wat wij zien is het een al sierlijker dan het
ander: prachtige tapijten en gordijnen, hrocaat en
borduurwerk in kleuren goud en zilverdraad op ba-
rège linnen zijde en fluweelhet laatste vooral ge
wijd aan vesten en kleedjes voor „pianostoeltjes en
fauteuils" [zou het niet moeten zijn voor divans en
moskeeën verrukken het oog. De dame drapeert
zich tot ons genoegen met een turkschen sluier en
verzekertdat een compleet damesgewaad niet meer
dan 250 behoeft te kosten. Waren wij dames en
een gemaskerd bal op handendan zouden wij de
verzoeking niet kunnen weerstaanop het gevaar
af van er dan nog bij te moeten koopen een collier
van gele kralen eene met bonten rand geborduurde
zakdoek, eene parure van nagebootstejuweelen en een
beursje met goud- en zilverdraad bewerkt- Wij wijden
nu maar onze aandacht aan de rood lederen schoe
nen de mutsende hoeka's (turksche pijpen)de
bidsnoeren de snuifdoozen de met compositie-me-
„De hand moet ons uitsluitsel gevenfluisterde de
commissarishij vatte weder den sluier aan en trachtte
dien op te tillen. Weder scheurde de dunne stof,
maar toch kwam de rechterhand bloot, zij was even
eens volkomen bewaardhet vleesch was alleen ver
droogd onder de pergamentachtig vuilbruine huid. Een
breede gouden ring hing los aan een der vingers.
„De linkerhand was hetzeide Dubois zacht, daar
aan had ook Herman reeds gedacht en met bevende
hand den sluier aangevat, dien hij voorzichtig optilde
en zoover wist terug te schuiven dat nu ook de lin
kerhand zichtbaar werdeene zonderling misvormde
handwaarvan drie vingers waren vergroeid
Was het de overweldigende gemoedsaandoening? Was
bet de lijklucht der Antholds, die de borst beklemde,
waardoor Herman overmand werd Hij voelde hoe
hem het bloed naar het hart joeghet schemerde
hem voor de oogen de kisten bewogen zicheene
duizeling overviel hem hij moest zich aan den ouden
koster, die naast hem stond vasthouden als uit de
verte klonken hem stemmen in de ooren het eerst die
van den ouden Dubois „Zij is het, het is hare leelijke,
misvormde hand Daarop de kalmeernstige stem
van den commissaris„wij hebben gevonden, hetgeen
wij zochten Laat ons de doode nu laten rusten."
Toen was alles stil. Herman voeldehoe het bewust
zijn hem begon te begeven maar hij streed tegen die
plotselinge zwakte, die vrouwelijke onmacht, hij wilde
zich zelt meester blijven. Met inspanning van al zijn
krachten richtte hij zich op, het gelukte, zijn krachti-
gen wil zegevierde over de lichamelijke zwakte, hij
stond weder vast op zijne voeten en zag om zich heen.
Zijn eerste blik viel op den commissaris die naast
de kist stond. Hij hield een gouden ring in de hand
en beschouwde hem met de grootste opmerkzaamheid.
„Licht my eens bij, Schranitz," zeide hij, „hier in het
binnenste van den ring zijn letters gegraveerd een
paar woorden."
Schranitz deed hetgeen hem gevraagd werd maar
ALKMAARSCHE MMJRANT