No. 73. Vijf en tachtigste Jaargang. 1883. FEUILLETON. VRIJDAG 22 JUNI. 49) BB STER DER ANTHOLDS. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Rijk f 1, De 3 nummers 0 06. Prijs der gewone Advertentiën Van 15 regels 0,75; iedere regel meer f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. ©fficücl (Bebeelte. 8TËDEL1JK MUSEUM. Bezichtiging tegen 10 cents de persoon, ZONDAG, 24 Juni 1883 van 1 tot 3 uren. KOSTELOOZE bezichtiging op ZONDAG, 1 Juli 1883 waarvoor toegangkaarten te verkrijgen ter ver gadering der commissie van toezicht op DONDERDAG, 28 Juni 1883, 's namiddags tusschen 2 en 3 uren, ten stadhuize. Verder wordt herinnerd dat het Museum i e d e r e n MAANDAG en VRIJDAG, van één tot drie uren des namiddags kan worden bezichtigd tegen 0,25 per persoon. Internationale Koloniale en Uitvoerhandel-Tentoonstelling; te Amsterdam. XVI. Om Tunis te bereiken moeten wij ons begeven in het Park, dat door het hoofdgebouw en de daaronder door- loopende gracht (men ziet het water door de wijde naden van den vloer met eenige huivering) in vie ren verdeeld wordt. Gemakshalve zullen wij die stukken namen geven. De beide voorste noemen wij het „koloniale park" en het „amsterdamsche park" (naar het paviljoen der stad Amsterdam), de beide achtersteelk over 2 bruggen te bereiken het „parijsche park" (naar het paviljoen van Parijs) en het „feestpark," waar de muziekuitvoeringen gegeven worden en de 4 restauratiënbenevens het gebouw van Algiers en dat der surinaamsche in boorlingen staan. Het gedeelte achter het hoofd gebouw, waar zich de tuinbouwtentoonstelling de volksrestauratie enz. bevindennoemen wij dan nog het „achterpark." Zoo maken wij ons eenigszins tehuis op het uitgestrekte terrein ten het den lezers gemakkelijker ons te volgen. In het „amsterdamsche park" bezochten wij reeds vroeger verschillende inrichtingen en zullen wij het later nog wel eens doen. Thans nemen wij er alleen een kijkje op het bierhuis van C. van Helden agent van de brouwerij de Haan en Sleutels, te Amsterdam, 't Is een reusachtig biervatof liever het zijn er 2door elkander gestoken als de schepen van eene kruiskerkzoodat de 4 bodems de kruisgevels vormen. De hoeken tusschen deze fronten zijn met rotsblokken aangevuld. De boven helft der bodems is beglaasd en eene bevat tevens den ingang. Boven eiken is een haan van zink en Uit het Hoogduitsch van ADOLF STRECKFUSS. Langzaam verliep een half uur geen der aanwezigen sprak een woord allen volgden met ingespannen aan dacht den arbeid van Schranitzgeen ander geluid werd gehoord dan de schrille klank der stalen instru menten. Schranitz werkte met inspanning van al zijne krach ten de lust tot het werk was in hem wakker gewor den en deed hem geheel vergeten wat hij deed en waar hij zich bevond. Het afgrijzen dat ook hij bij het betreden van het grafgewelf had gevoeld was ge heel verdwenen en toen nu de arbeid volbracht was, richtte hij zich op en de ledematen rekkend zeide bij met luide stem en op vergenoegden toon „Klaar is hetDat ging uitstekend Hij schrikte toen hij de woorden gesproken had die op eene on aangename zonderlinge wijze in het gewelf weerklon ken onwillekeurig matigde hij zijn stemtoen hij voortging: „Nu moeten wij het deksel optillen. Help my als bet u belieftcommissarisvoor mij alleen is het te zwaar." Mendler, Herman en de oude Dubois zelfs grepen krachtig aan zij tilden van de looden kist het deksel af, dat nu geen weerstand meer bood. De oude kos ter lichtte hun bij. Een eenvoudige houten kist, die nog door een deksel gesloten waswerd ontbloot. ,.Die zal ons niet lang ophouden 1" zeide Schranitz, die zijne oogenblikkelijke verlegenheid spoedig weder te boven was. „Zie eens, commissaris," ging hij voort, „welk een stumper is hier aan het werk geweest? De kist is niet eens dieht geschroefd maar met lange nagels slordig gespijkerd. Die dingen hebben wij er op het middenwaar de vaten in elkander ein digen, zijn 2 gekruiste sleutels van hetzelfde metaal aangebracht. De binnenruimte valt niet tegen en is net betimmerd1,250.000 glazen bier zouden er in geborgen kunnen worden. Over een der bruggen begeven wij ons naar het „feestpark", daarin regel recht naar het fraaie gebouw van Tunis en vinden dat (20 Juni) nog gesloten. Derhalve naar iets an ders omgezienwaartoe de gelegenheid niet ont breekt. Al dadelijk treft ons oog een gebouwtje in oud-hollandschen stijl, 2 vierkanten hoog onder het dakmet gevel in bak- en bergsteenhooge stoep met pothuis, waarin een schoenmaker zit te werken, langs den zijmuur omgaande luifel, en uithangbord met het opschrift d' Vergvlde Craekeling Brood Beschuyt en Kleingoedbakkery van F. C. Smith Mr. BroodbakkerWij treden binnen en vinden een winkel met tegeltjes langs de wandenzolder met kinderbalkjesouderwetsche kast voor de trommels met voorkant van glas, een paar deuren en in een hoek een gedeelte van een trap al het hout werk donkergroen geverfd, en flesschen met krui noten voor de glazen. Een paar juffrouwen hebben de handen vol om de klanten te bedienen die door de geruchten van hooge prijzen in de restau ratiën afgeschrikt, toestroomen om zich van koek-, krenten- en saucijzenbrood te voorzien. De affaire vlot uitmuntend, en houdt 5 arbeiders in de tegen den winkel gebouwde en practisch ingerichte bak kerij der broodfabriek „de Voorzorg" aanhoudend bezig. Wat verder gaande bemerken wijdat voor het front van het ongeverfde gebouw van Algiers (reeds door ons bezichtigd) eenige marmeren kolom men zijn geplaatst van de stoomzagerij van D. Stora en Cie. te Algiers, en dat nevens dat gebouw een paar kraampjes zijn verredenwaarin de door ons reeds vermelde sierlijke algerijnsche artikelen en snuisterijen verkocht worden. Tusschen deze kraampjes en een kermistentje met het opschrift „Chant et danses de Zoulous. Con cert Marocain 25 cents," waarin afschuwelijke mu ziek gemaakt en dat door de bezoekers steeds lachende verlaten wordtvinden wij het werk van J. C. Oost weegel Zoon, reeds 7 maal met medaljes bekroonde fabrikanten van rustieke en rietwerken te Nieuweramstel. Het is een hoog gelegenmet 2 trappen toegankelijk tuinhuismet schors bekleed en met riet gedekt voorzien van rustieke meubelen en bloemampels. Een moorsche sigarenkiosk van de firma Dressel- huys en Nieuwenhuysen te Amsterdam omgaande bereiken wij een aardig koepeltje dat voor de gla- spoedig uiteen twee driedie houden niet meer in het ouderotte hout Hij werkte er flink op losen had na weinige minuten met groote kracht en handigheid de spijkers verwijderd. „Ziezooklaar is hetPak eens aan commissarisriep Schranitz weder en in het volgende oogenblik werd het deksel opgetild en naast de kist gelegd. Onder eene dichten, bruingelen sluier lag eene lange gestalte waarvan de omtrekken zich door het dunne doek heen duidelijk vertoonden. De commissaris be proefde den sluier optelichten maar het dunne ver gane doek scheurde door zijn eigen zwaarte de tocht in het gewelf greep het van onder aan en maakte er eene groote scheur in een gedeelte geraakte ge heel los en woei over de kisten naar den duisteren achtergrond van het gewelfhet hoofd was nu ge heel ontbloot. Het was geen ontvleeschte schedel maar een donker ineengeschrompeld mummiënhoofd dat nog volkomen alle menschelijke vormen vertoonde. „De lijklucht der Antholdomompelde de koster Bohrmann. „Sinds veertig jaren rust de doode in het graf en nog geen spoor van verrotting „Dubois, herkent gij het lijk?" vroeg Herman met bevende stem en met angstige spanning wachtte hij het antwoord van den ouden bediende af. Dubois boog over de kist heen hij liet het licht der lantaarn op het gelaat schijnen en beschouwde het met de grootste opmerkzaamheid. De trekken schenen nog goed bewaard, alleen waren zij samengetrokken, de donkere, pergamentachtige huid lag strak over de beenderen. Nadat Dubois lang het geheel ingedroogde gelaat had beschouwd, antwoordde hij, bet hoofd schud dende „Wanneer ik aan freule Sabine denk, dan zie ik haar voor mij zoo helder en duidelijk, alsof ik haar gisteren voor de laatste maal heb gezien. Maar deze hier? Neen, geen spoor van gelijkenis, maar inder daad ook geen spoor eener gelijkenis met de andere Mijn geheugen is goed ook haar herinner ik mij nog duidelijk maar geen spoor van gelijkenis, geen spoor zen eene verzameling kunstledematen te zien geeft. Het is geplaatst door de Nederlandsche Vereeniging de Stuers, onder bescherming van II. M- de Koninginte 's Gravenhage ten doel hebbende het kosteloos ver strekken van kunsthanden armen en beenen aan behoeftigen waaromtrent men het noodige vernemen kan uit een voor 10 cents te bekomen boekje, ter wijl eene bus aanwezig is om de giften voor het ge stelde doel in ontvangst te nemen. De bewaker van liet huisje is een welsprekend getuige van het nut dezer vereeniging als conducteur op den gooischen stoomtram verloor hij in het vorige jaar beide bee nen en hij wijst u op zijne huidige onderdanen om u te doen zien dat hij ze niet aan zijne ouders heeft te danken. Weinige schreden verder lezen wij op een winkel Bazar Turc, en belangstellend bezichtigen wij het daar voorhan- deneomdat de tentoonstelling eene afdeeling „Turkije" mist. De kleurrijke artikelen herinneren aan hetgeen wij reeds in „Perzie" en „Algiers" ont moet hebben. De verkoopers vertoonen vreemde typen en dragen de turksche fezmaar worden bijgestaan door eene dame die ons verhaaltdat niets van hetgeen wij zien in Turkije gemaakt maar alles het werk is van het huis Moreau et Bor- ges te Parijs en zij voegt er bij dat wat wij elders op het terrein zullen ontmoeten evenzeer parijsche imitation is. Deze inlichting stelt ons eenigszins te leurmaar wij prijzen de wakkerheid der parijsche nijveren die hun voordeel weten te behartigen door het voldoen aan de eischen en den smaak van vreemde volken. Wat wij zien is het een al sierlijker dan het ander: prachtige tapijten en gordijnen, hrocaat en borduurwerk in kleuren goud en zilverdraad op ba- rège linnen zijde en fluweelhet laatste vooral ge wijd aan vesten en kleedjes voor „pianostoeltjes en fauteuils" [zou het niet moeten zijn voor divans en moskeeën verrukken het oog. De dame drapeert zich tot ons genoegen met een turkschen sluier en verzekertdat een compleet damesgewaad niet meer dan 250 behoeft te kosten. Waren wij dames en een gemaskerd bal op handendan zouden wij de verzoeking niet kunnen weerstaanop het gevaar af van er dan nog bij te moeten koopen een collier van gele kralen eene met bonten rand geborduurde zakdoek, eene parure van nagebootstejuweelen en een beursje met goud- en zilverdraad bewerkt- Wij wijden nu maar onze aandacht aan de rood lederen schoe nen de mutsende hoeka's (turksche pijpen)de bidsnoeren de snuifdoozen de met compositie-me- „De hand moet ons uitsluitsel gevenfluisterde de commissarishij vatte weder den sluier aan en trachtte dien op te tillen. Weder scheurde de dunne stof, maar toch kwam de rechterhand bloot, zij was even eens volkomen bewaardhet vleesch was alleen ver droogd onder de pergamentachtig vuilbruine huid. Een breede gouden ring hing los aan een der vingers. „De linkerhand was hetzeide Dubois zacht, daar aan had ook Herman reeds gedacht en met bevende hand den sluier aangevat, dien hij voorzichtig optilde en zoover wist terug te schuiven dat nu ook de lin kerhand zichtbaar werdeene zonderling misvormde handwaarvan drie vingers waren vergroeid Was het de overweldigende gemoedsaandoening? Was bet de lijklucht der Antholds, die de borst beklemde, waardoor Herman overmand werd Hij voelde hoe hem het bloed naar het hart joeghet schemerde hem voor de oogen de kisten bewogen zicheene duizeling overviel hem hij moest zich aan den ouden koster, die naast hem stond vasthouden als uit de verte klonken hem stemmen in de ooren het eerst die van den ouden Dubois „Zij is het, het is hare leelijke, misvormde hand Daarop de kalmeernstige stem van den commissaris„wij hebben gevonden, hetgeen wij zochten Laat ons de doode nu laten rusten." Toen was alles stil. Herman voeldehoe het bewust zijn hem begon te begeven maar hij streed tegen die plotselinge zwakte, die vrouwelijke onmacht, hij wilde zich zelt meester blijven. Met inspanning van al zijn krachten richtte hij zich op, het gelukte, zijn krachti- gen wil zegevierde over de lichamelijke zwakte, hij stond weder vast op zijne voeten en zag om zich heen. Zijn eerste blik viel op den commissaris die naast de kist stond. Hij hield een gouden ring in de hand en beschouwde hem met de grootste opmerkzaamheid. „Licht my eens bij, Schranitz," zeide hij, „hier in het binnenste van den ring zijn letters gegraveerd een paar woorden." Schranitz deed hetgeen hem gevraagd werd maar ALKMAARSCHE MMJRANT

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1883 | | pagina 1