No. 135.
Vijf en tachtigste Jaargang.
1883.
WOENSDAG
14 NOVEMBER.
FEUILLETON,
21Eeii staatsgeheim.
Prijs der gewone Advertentiën
fónitenlAttb.
ALKMAARSCHE COURANT
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
het geheele Rijk f 1,
De 3 nummers f 0.06.
Van 15 regels 0,75; iedere regel meer f 0,15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Onderstaande personen worden verzocht zich ter gemeente
secretarie aan te melden
J. BAKKER, laatste woonplaats 's Gravenkage;
REGINA E DU AR DA MARIA va» OORSCHOT, laatste
woooplaats Rotterdam.
DUITSCHLAND. Pbuise», De ontvangst van den
kroonprins en de kroonprinses van Oostenrijk was te
Berlijn in het oog-loopend hartelijk. Niettegenstaande het
zeer ongunstige weder bevond de Keizer zich met alle
te Berlijn aanwezige priusen aan de station terwijl de
Keizerin zich door twee hofdames liet verontschuldigen.
Eene zeer talrijke menigte wachtte hen af en hief luide
juichtoonen aan toen zij in de rijtuigen stapten.
Het Lutherfeest is te Berlijn met grooten luister
gevierd. De kerken waren prachtig versierd en alle
straten met vlaggen getooid. De leerlingen der ver
schillende scholen gingen in 53 optochten naar de
kerken tot het bijwonen der godsdienstoefeningen. De
stedelijke ambtenaren de hoogleeraren de geestelij
ken en verscheidene aanzienlijke ingezetenen verzamel
den zich ten stadhuize en begaven zich van daar in
optocht naar de Nicolaikerk waar de godsdienstoefe
ning mede bijgewoond werd door den Keizerden
Kroonprins prins en prinses Wilhelm en prins Fre-
derik Karei. De opperburgemeester van Berlijn de
heer von Forckenbeck (katholiek) en de voorzitter van
den gemeenteraad, de heer Struismann (israëliet) bleven
afwezig.
De kroonprins vertrekt den 15 des morgens vroeg
uit Berlijn over Munchen naar Genua alwaar hij zich
den 17 des namiddags naar Barcelona zal inschepen.
Elzas-Lothabingen. In 1882 kwamen in den Boven
Elzas 2016 manschappen der lichting niet op: in 1881
bedroeg dit aantal 2363. Ook in den Beneden-Elzas
en Lotharingen vermindert het aantal personendie
zich aan den duitschen krijgsdienst onttrekken.
ENGELAND. De onlangs opgetreden beul heeft
den 7 zijn eerste doodvonnis voltrokken. Een met
selaar, die den zoon van zijn patroon onder zeer be
zwarende omstandigheden vermoord had is dien dag
te Londen in de gevangenis opgehangen.
Den 4 hervatten de bekende predikers en zangers
Moody en Sankey te Londen hunne bijeenkomsten, die
dien dag bijgewooond werden door meer dan 20000
betalende personen. Honderden moesten bij gebrek
aan plaats afgewezen worden.
Aan het feestmaal dat den 9 bij de inhuldiging
van den lord-mayor gegeven werd heeft de fransehe
gezant een op den minister van buitenlandsche zaken
uitgebrachten dronk beantwoordmet de verklaring
dat zijne zending een zending des vredes was. Minister
Gladstone zeidein antwoord op den heildronk op
het ministerie, dat Engeland's beste wenschen Frankrijk
steeds vergezellen op de door deze mogendheid betre
den baan van vrede en rechtvaardigheid. Na de fran-
schen zeiven klopte niemands hart warmer voor Frank
rijk, dan het hart der engelschen. De jongste moeielijkhe-
den in Madagascar waren weggenomen door Frank rij k's
vrijwillig afgelegde verklaring. Ten aanzien van het
Suezkanaal uitte hij de hoop, dat de Lesseps zich met de
engelsche reeders mocht verstaan. Het vervullen der voor
genomen taak in Egypte kwam goed vooruit; de ontruiming
zou afhangen van den verderen vooruitgang. Tot het
huiswaarts keeren van een deel der troepen was last
gegeven die te Cairo zijn er onder begrepen. Al de
groote mogendheden van Europa hadden op onweder-
legbare wijze de begeerte naar het behoud van den
vrede te kennen gegeven. Engeland deelde dien wensch
en zijn hoofddoel zou zijn, handhaving van het berlijn-
sche vredesverdrag. De groote mogendheden waren
het hierin met Engeland eens. Ten slotte sprak hij
de hoop uitdat de souvereinen die onlangs op het
Balkanschiereiland waren opgetreden dit voorbeeld
zouden volgen en in niets anders dan in de gehecht
heid van hun volk hunne kracht zoolden zoeken.
Markies Tseng de chineesche gezantverklaarde in
een onderhoud met den verslaggever van de Standard,
dat de onderhandelingen tusschen China en Frankrijk
afgebroken blijven, zoolang Frankrijk het schrijven van
den 5 niet beantwoord heeften dat de oorlog zou
uitbreken mochten de fransehen naar Bac-Ninh op
rukken in welk geval de veiligheid der vreemdelingen
gevaar zou loopen.
FRANKRIJK. Generaal Serrano is benoemd tot
spaansch gezant te Parijs.
Het chineesche gezantschap te Parijs zond aan de
bladen de volgende kennisgeving Naar aanleiding
van het voorlezen eener dépêche van den heer Trieou
op de tribune der Kamer van Afgevaardigden door
den minister-presidentziet het chineesche gezantschap
zich genoodzaakt een ernstig protest hiertegen in het
openbaar bekend te maken. Nadat de keizerlijke re
geering bekend was geworden met het daarin vermelde
feit, gaf zij aan markies Tseng bevel, den minister
van buitenlandsche zaken een officieel schrijven te doen
toekomenwaarin zij bare verwondering betuigt over
de houdingden onderkoning Li-Hung-Tschang toe
gedicht en haar vertrouwen te kennen geeft in haren
vertegenwoordiger benevens bare goedkeuring van alles
wat hij verricht. Een schrijven van deze strekking
is door markies Tseng aan den minister gezonden.
Kamer. Met 318 tegen 158 stemmen werd,
op voorstel der commissie van onderzoekeen
nieuw artikel in de gemeentewet opgenomen
waarbij de gemeenteraden bevoegd verklaard wor
den tot het terug vorderen der onroerende goede
ren welke in strijd met het concordaatten gebruike
flJn gegeven met bestemming om er den eeredienst
in uit te oefenen of kerkelijke instellingen te vestigen.
Paul Bert had vooraf verklaard zijn vroeger gemeld
voorstel in te trekken en zich met dit denkbeeld
vereenigd. Een door den heer Lacroix ingediend
araendement op die wetmet het doel aan Parijs
een volkomen zelfstandig beheer te geven werd
met 379 tegen 110 stemmen verworpen. Daarna stelde
Anatole de la Forge voor, aan Parijs evenals aan alle
andere steden een enkelen burgemeester met adjuncten
te geven en het burgemeesterschap te vereenigen met
het voorzitterschap vau den raad. Dit voorstel werd
krachtig bestreden door den minister van binnenland-
sche zaken die opmerkte dat Parijs niet alleen aan
de parijzenaars maar ook aan Frankrijk behoorde. Een
algemeene burgemeester dier stad zou 481,000 kiezers
achter zich hebben het bestuur voeren over meer dan
2 miljoen zielen en over 11,000 ambtenaren en 7000
politie-agenten beschikken in één woord zijn rang zou
een geheel andere zijn dan die van alle overige bur
gemeesters zoowel uit een administratief en staathuis
houdkundig als uit een staatkundig oogpunt beschouwd.
Eene gewone gemeente had een tegenwicht in de be
langen van andere gemeenten van het kanton van het
arrondissement van het departement. Parijs besloeg
echter zelf nagenoeg een geheel departement, en eene
botsing te Parijs kon bedenkelijke gevolgen hebben.
Opstanden en oploopen in de departementen hadden
nooit eene regeeringsverandering ten gevolge gehad.
Te Parijs was een staatkundige ommekeer er steeds
het gevolg van geweest. Hoe zou men overigens te
Parijs onderscheid maken tussehen de gemeentezaken
en de nationale belangen Parijskon er niet
aan denken bestuurd te worden als het eerste het
beste dorp, en de regeering verzocht derhalve der Ka
mer, het amendement te verwerpen. Den volgenden
dag, den 10, verklaarden Floquet en Spuller zich voor
genoemd voorstel en stelde eerstgenoemde de verzen
ding naar eene commissie voor welk voorstel, na be
strijding door den minister van binnenlandsche zaken
verworpen werd met 281 tegen 206 stemmen. Ten
slotte werd het geheele ontwerp der gemeentewet
aangenomen met 440 tegen 66 stemmen. Den 19 of
20 komt de begrooting in behandeling.
Generaal Appert is benoemd tot fransch gezant te
Petersburg en generaal Logerot, bevelhebber van Noor
delijk Tunis, tot hoofd van het bezettingsleger. Minis
ter Ferry moet verklaard hebben dat de regeering zich
ernstig zou bezighouden met de zaak der schadever
goeding aan franache onderdanen op Haïti.
ITALIË. De ministers van marinelandbouw en
justitie zullen hun ontslag vragen. Depretis blijft mi
nister-president.
OOSTENRIJK-HONGARIJE. De minister van bui
tenlandsche zaken verklaarde aan de begrootingscom-
missiën van den oostenrijkschen rijksraad dat de on
lusten in Servië slechts van plaateelijken aard en door
XI.
De straatwaarin secretaris Holm woonde liep uit
op een met schoon plantsoen aangelegd plein en op
den hoek stond eene door de aanzienlijke wereld druk
bezochte banketbakkerij. Men kon van hieruit een deel
der nauwe bochwge straat overzien en daarom waren
Frits Hochfelden met zijne vrienden daar voor het
venster gaan zitten, in de verwachting, dat Stolpen die
straat zou doorgaan, daarde kortste weg van diens wo
ning naar die van Holm over het plein liep.
De officieren hadden lang vergeefs gewachtmaar
hunne volharding werd beloond, men zag eindelijk
Kurt de straat uitkomen en dadelijk gingen de heeren
voor de deur van den winkel staan graaf Hochfelden
met zijn rijzweep gewapend.
Zonderling genoeg is het bij eerezaken bijna regel
geworden dat men den tegenstander die een twee
gevecht weigert, door eene brutale, zonder twijfel wei
nig fatsoenlijke handeling daartoe dwingt. Wel is geen
werkelijke slag noodzakelijkalleen het opheffen van
de hand of van de rijzweep en het gebaar van slaan
is voldoende voor eene uitdaging op leven en dood
maar vaak genoeg wordt de ruwheid uitgevoerd en
de wetten van het tweegevecht achten dan hem die
geslagen isen niet hem die slaatonteerd. Hierin
ligt eene zonderlinge opvatting van ridderlijkheid. De
s'ng kan niet anders dan bij wijze van overrompeling
worden toegebracht, een weerlooze wordt dus op ruwe
wijze o-ervallen, de beleediger neemt zoo mogelijk
bovendien -6 tuigen mededie hem in geval van nood
helpen om dalen van wederkeerig geweld afteweren.
Volgens de wetten van het tweegevecht moet degene,
die geslagen is met den beleediger vechten ook al
is hij een tegenstander er van, anders noemt men hem
onteerdslaat bij terug, dan geldt dat voor eene ruw
heid die evenzeer zijn naam uit de lijst der mannen
van eer zal doen schrappen, het brutaalste middel,
om tot een tweegevecht te dwingen vrordt dus gebil
lijkt, ruwheid wordt niet onteerend geachtDe wetten
van het tweegevechtdie bij een strijd zekere vormen
voorschrijven en daardoor verdere uitingen van harts
tocht voorkomen moeten aan een beleedigende woor
denwisseling spoedig een einde maken en den secon
danten in de gelegenheid stellen zoo mogelijk nog
eene schikking te treffen. Aan dit alles wordt echter
hare waarde ontnomen door de afkeuringswaardige
gewoonte, om een tegenstander, die het tweegevecht
weigert, door een slag te dwingen zijn beginselen te
verloochenen.
Wie een slag ontvangt, en geen bloedige voldoening
eischt, gaat voor onteerd door. Wij zijn van de mee
ning dat de mensch alleen zich zelf onteeren kan, en
dat eene ruwheiddie hem een sterkere of iemand,
voordat hij het verhinderen kan aandoethem niet
meer verlaagt, dan wanneer een straatjongen hem met
modder werpt.
Kurt von Stolpen kon gissen wat hem te wachten
stond toen hij diens makkers uit den winkel zag te
voorschijn treden de blikken der officieren waren op
hem gericht het was te laatom de heeren te ont
wijken omkeeren ware onmannelijk en een bewijs van
lafheid geweest. Wie zijn recht verdedigt, mag zijne
tegenstanders niet uitdageD maar mag hen evenmin
ontwijken.
Graaf Hochfelden trad op hetzelfde oogenblik dat
Stolpen de groep naderdeeen schrede naar voren.
Stolpen kende al de heeren en greep naar den hoed
om aan de beleefdheid niet te kort te doen maar
toen geen hunner aanstalten maakteom den groet
te beantwoorden liet hij de hand zakken en hield
den blik strak op Frits gericht.
„Gij zijt te laf, om te vechten," riep Frits, de rij
zweep opheffende„gij verdient dus getuchtigd te
werden
Stolpen was voorbereid. Bliksemsnel greep hij
de opgeheven rijzweep rukte dien den graaf uit de
hand en slingerde hem dien in het gelaat. Op het
zelfde oogenblik had ook graaf Horst reeds den sabel
getrokken en Frits deed eveneens.
Kurt pareerde den stoot van Horst met den arm
graaf Hochfelden kon er echter niet toe komen, om op
den weerloozen man met het wapen los te houwen, daar
een werkman hem met een houweel den sabel uit de hand
sloeg en zoo geweldig trofdat hij aaliteruit deinsde.
Verscheidene werklieden die in de nabijheid aan
het werk waren hadden het tooneel gezien. De of
ficieren hadden hen niet opgemerktnu was het echter
te laat, om zich tegen hen te weer te stellen. Voor
dat de officieren wisten wat er gebeurdewaren zij
ontwapend en zagen zij de vuisten der arbeiders drei
gend tegen hen opgeheven. De voorbijgangers bleven
staan een politieagent kwam nog juist bij tijds aan-
geloopen om de officieren tegen verdere handtastelijk
heden van de verstoorde menigte te beschermen.
Kurt had een gevoel alsof hij een misdaad had be
gaan. De ongevraagde hulp had aan de zaak een ge
heel ander karakter gegeven. Kurt had zelf eenigen
tjjd als olficier gediend en kende dus de wetvolgens
welke de officier verplicht is eene handtastelijke be-
leediging dadelijk met zijn wapen te wreken, wil hij
niet voor altijd uit de officiersstand worden verwijderd.
De straf voor het neerstooten van een beleediger is
minder streng dan die van het verlies van zijne po
sitie. Kurt had slechts eene beleediging willen afwen
den in zijn hart stond hij wat inzichten en sympa-
thiën betreftnog te veel met de officieren gelijk, om
er zich over te kunnen verheugen dat de arbeiders
hem gewroken hadden en om de partij te kiezen van
hen, die nu triumfantelijk de beschaamde officieren
hoonden en bespotten.
