No. 154.
Vijf en tachtigste Jaargang.
1883.
ZONDAG
30 DECEMBER.
Een Vrijheldsteest*
FEUILLETON.
87) Een staatsgeheim*
Prijs der gewone Advertentiën
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
L.l. Vrijdag verzonden wij aan onze abon-
né's, afzonderlijk, zoowel binnen als bui
ten de stad, eene in vijf kleuren gedrukte
portefeuille-almanakvoor het jaar 1884.
De Uitgevers.
Evenals vorige jaren zal ook nu weder,
in het nummer dezer Courant, dat in plaats
van Dinsdag (Nieuwjaarsdag) Maandag
avond te voren zal worden uitgegeven
gelegenheid bestaan tot het plaatsen van
N1EUWJAARSWENSCHEN a 25 ets. per
5 regels. Tijdige inzending wordt beleefd
verzocht.
De Uitgevers.
<$fficië*I (Öcbcclte.
■■«ndenbclastin^;.
Uruguptinalder.
HMIxUISi: IK COUR MVT
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door
het geheele Rij'k f 1,
De 3 nummers 0.06.
Van 15 regels /0,75; iedere regel meer f 0,15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
BURGEMEESTER en WETECUÜERS van ALKMAAR
herinneren naar aanleiding der op 20 September 1882 vast
gestelde verordening op de heffing eener belasting op de hon
den belanghebbenden
dat ieder eigenaarbezitter of houder van een of meer aan
de belasting onderworpen honden verplicht is daarvan jaar
lijks vóór 31 Januari ten kantore van den gemeente-ontvanger
aangifte te doen.
l)ie aangifte geschiedt door de inlevering van een hehoorlijk
ingevuld en door den belastingschuldige-onderteekend biljet,
kosteloos ten kantore voornoemd verkrijgbaar.
De betaling der belasting geschiedt dadelijk bij de aangifte
tegen kwitantie en afgifte van een penningonverminderd het
recht om, zoo de aangifte onjuist bevonden wordt, herziening
te doen plaats hebben.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
22 Dec. 1883. De Secretaris,
NUÏÏOUT VAN DER VEEN.
Zijdie in aanmerking wenschen te komen voor de betrek
king van BRUUOPH.AALDER aan de brug over het Ver-
dronkenoord bij de Sint Annastraat;, worden verzocht zich vóór
2 Januari 1884 ter gemeente-secretarie aan te melden.
Den 23 December 1783 nam George Washington
zijn ontslag als opperbevelhebber van het onaf hankelijk-
heidsleger der dertien verschillende Engelsche volksplan
tingen, die de gehoorzaamheid aan het moederland had
den opgezegd en de Engelsche troepen hadden verslagen
en ten slotte voor goed doen aftrekkeu. „Deze han
deling" zeide dezer dagen de tegenwoordige President
der Vereenigde Staten in een proclamatie aan het
Amerikaansche volk „beteekende het einde vau een
zevenjarigen heldenstrijdwelke aan de Amerikanen de
vrijheid en de onafhankelijkheid verzekerde," en hij
noodigde de natie uit dien nationalen gedenkdag waar
diglijk te vieren. Inderdaad, de gebeurtenissen, waarvan
de gelukkige uitkomst verjaart, zijn gewichtig genoeg
voor eene algemeene gedachtenisviering.
Zoowel de ontevreden adeldie zich met de staat
kundige ontwikkeling van het Engelsche volk niet kon
vereenigenals de kleine burgerman diebetzij ter
wille van de gewetensvrijheid hetzij om in de nieuwe
wereldzich een ruimer bestaan of een betere toe
komst te verwerven, Oud-Engeland verliet, hadden zich
sedert het begin der 17de eeuw aan de oostelijke kus
ten van Noord-Amerika gevestigd, de een in bet zuiden,
de ander in het noorden. De Nederlanders en Zweden
werden verdrongen Canada werd door Frankrijk aan
Engeland afgestaan en door bestendigen toevloed van
Europeesche landverhuizers vooral uit Duitschland en
Ierlandbreidden de Engelsche koloniën zich voort
durend in zielental en grondgebied uit. Hare bewoners,
boeren, planters, handelaars en handwerkslieden, voel
den aan gene zjde van den Atlantiscben Oceaan in hun
kloeken strijd om het bestaan al zeer weinig van deu
band, die ben met Engeland vereenigde, en beschouw
den zich meer als vrije mannen dan als Engelsche on
derdanen. Zoolang de strijd tegen de Spanjaarden in
Florida en de Franschen in Canada duurde deed de
onafhankelijkheidszin der kolonisten zich minder gelden
maar toen zij zich in het nieuwe vaderland veilig ge
voelden, ook tegenover de steeds meer naar het westen
terugwijkende Indianen, toen zij meester waren geworden
van het terrein, verflauwde het besef van de behoefte aan
een beschermend eu besturend moederland meer en meer.
Te gelijker tijd kwam in Engeland het denkbeeld tot rijp
heid om niet alleen de handelsbetrekkingen met de kolo
niën geheel in het belang van het moederland te regelen,
maar daarenboven aan de kolonisten belastingen op te
leggen. De eerste proef, met. een zegeibeiasling, werd
spoedig weer opgegeven, maar de tweede, de heffing van
een invoerrecht op thee, glas, papier en verfwaren, of
schoon weldra weder alleen tot de thee beperkt werd
met geweld doorgezet. Het verzet tegen deze maatre
gelen was niet gegrond op den druk dezer belasting
die daartoe dan ook te gering was maar gold het
beginselwas gericht tegen den eersten stap op een
weg, dien de kolonisten nu eenmaal niet wilden betre
den. Tegenover het in Engeland gehuldigde stelsel om
de koloniën als kroonkoloniën te beschouwen en uit
Londen te regeeren stelden de kolonisten het begin
sel geen belasting zonder vertegenwoordiging. Wer
den de transatlantische volksplantingen niet in het Par
lement vertegenwoordigd aldus luidde hun tegenbpraak,
dan mocht dat Parlement haar ook geen belastin
gen opleggen. Zij weigerden de belaste thee te koo-
pen en te Boston werd in 1773 een drietal schepen
met thee door het volk vermeesterd en de lading over
bo .rd geworpen. Engeland antwoordde met blokkade
van de haven van Boston en de opheffing der grond
wet van de kolonie Massachusetts waarvan Boston
de hoofdstad was. Zoo was de botsing van woorden
tot daden gekomen. Weldra waren dertien koloniën
in een algemeen congres vereenigd die op hare beurt
allen uit- en invoer uit en naar Engeland verboden.
Men bereidde zich voor tot den strijd voorzag zich
van wapenen en kruit, en in 1775 werd Washington,
de rijke planter, die zich reeds in den oorlog met de
Franschen naam had gemaakt, tot opperbevelhebber
gekozen. De krijg werd met afwisselend geluk gevoerd,
en meermalen scheen de zaak der Amerikanen hope
loos, maar Washington bleef onverzettelijk en wist
steeds den wankelenden moed te schragen. Vrijwilli
gers uit Polen en Frankrijk kwamen de opstandelingen
steunen. Terwijl Lafayette uit Parijs den Amerikanen
te hulp snelde, was Franklin de man van wien ge
zegd werd dat hij den hemel zijn bliksem en den ti
rannen bun schepter ontnam in de Franscbe hoofd
stad werkzaam om bondgenooten te winnen voor de
zaak der vrijheid. En hij slaagde. Deu zesden Febru
ari 1778 teekende Koning Lodewijk XVI het verbond
met de Noord-Amerikaansche Staten en verklaarde te
gelijk aan Engeland den oorlog Spanje volgde. Rus
land Zweden en Denemarken sloten een verbond van
gewapende neutraliteit waarbij de Nederlandsche Re-
puliek Engeland en Frankrijk beide willende ontzien
zich te laat aansloot om de oorlogsverklaring van En
geland te kunnen voorkomen. De vreemde hulp kwam
den Amerikanen uitmuntend te stade. Ruim vier jaren
later werden reeds te Versailles de voorloopige vredes
voorwaarden geteekend om den 3den September 1783
door den vrede zelf gevolgd te worden. De dertien
vereenigde Noord-Amerikaansche Siaten waren door En
geland vooreen vrije en onafhankelijke Republiek erkend,
weldra volgde de ontbinding des legers, en Washington
werd weer een gewoon burger. Nadat echter in 1787 de
constitutie der Unie was vastgesteld, trad hij den eersten
Februari 1783, als eerste President de Republiek op, om
na herkiezing in 1793, eindelijk twee jaren later zijn ambt
neder te leggen. Weinige dagen voor den aanvang
dezer eeuw overleed hijen nog geen jaar later werd
de naar hem genoemde stad de zeiel van de Regeering
en het Congres.
Bij het begin onzer eeuw telde de Unie een 16tal
staten met een gezamenlijke -bevolking van ruim
5,300,000 zielen. Thans bestaat zij uit 38 staten één
bondsdistrict en 8 territorien en de bevolking van
geheel haar gebied wordt op 50 millioen geschat. Nog
altijd vindt een stroom van landverhuizers zijn weg
naar de groote Republiek en zijn er nieuwe landen
beschikbaar binnen hare wijde grenzen. Onder telkens
herhaalden strijd nam de Unie in grootte, macht en
bloei toe. Strijd werd gevoerd met Engelandmet
Spanjemet Mexicomet de Indianen. Reeds in
In deze hem in hooge mate verontrustende gedach
ten verdiepttrad hij zijne spreekkamer binnen en
koesterde niet de geringste argwaantoen de dame
hem vertelde dat zij eene wees wassinds jaren met
hare zuster tezamen woonde en reeds lang had waar
genomen dat deze hoe langer hoe meer door een
idéé fixe werd beheerscht. Hare zuster beeldde zich
in, dat zij zelve niet goed bij het hoofd was, vaak
barstte zij in een krampachtig weenen uit, wees allen
voedsel terugen haar blik had dan iets huivering
wekkends.
„Wij bezitten vermogen," ging Laura voort, „het is
ons onverschillig waar wij wonen en daarom ben ik
op de gedachte gekomenom met mijne zuster, opdat
zij niet vermoede, welke vrees ik koester in eene zie-
keninriebting te gaan waar de docter Laar ban gade
slaan ik wil dan voorwenden dat ik eene kuur moet
doen. Zij is nu juist in een zeer bedenkelijken toe
stand zij heeft gisteren en van nacht zeer verward
gesproken ik verkeer in groote angst. Wilt gij ons
opnemendocter Ik moet u wel is waar om drie
kamers naast elkander verzoeken maar op den prijs
komt het niet aanwanneer zij mij maar bevallen
mijne zuster is aan geriefelijkheden gewoon
„Ik ben met genoegen tot uw dienstantwoordde
Kleber beleefd want hier kon hij rijke winst verwach
ten „ik moest de kamers eerst echter in orde maken."
„Dat vindt zich van zelf, ik kan onze eigen meube
len zenden, vtant ik bad gaarne, dat de kamers zoo
veel mogelijk met onze eigene overeenstemden kunt
gij mij aan drie geschikte kamers helpen
„Waarom niet? Ik zal de kamers, die gij verkiest
vrij maken."
„Dan kunnen wij ze dus wel eens gaan zien?" vroeg
Lanra, wier stem onwillekeurig beefde, haar plan
scheen tegen alle verwachting in, gemakkelijk tegelukken.
„Ik zal de kamers met genoegen laten zien maar
zullen uwe zenuwen daartegen kunnen? Er zijn waan
zinnigen hier in huis."
„Ik weet hetik ben op treurige indrukken voor
bereid antwoordde Laura.
Kleber geleidde zijne gast door de nog ongebruikte
kamers op de benedenverdieping waarin het nog bijna
aan da minste geriefelijkheden ontbrak.
„De kamers worden meest eerst gemeubileerd wan
neer er behoefte aan is en meestal worden door de
zieken ook de meubelen medegebracht die hun dier
baar zijn geworden en waaraan zij gewoon zijn. Beval
len u deze kamers niet
„Neen zij liggen aan de westzijde."
Laura kon van ontroering bijna niet spreken. De
docter ontsloot nog drie andere ziekebamers. Laura
was in eene koortsachtige spanningieder oogenblik
kon het beslissende zijn. Het waren vreemde ge
zichten die zij zag alle droegen den vreeseljjken
stempel van den waanzineene koude huivering
liep haar over de leden wanneer Kurt haar ook eens
met zulke strakke blikken aanzagwanneer hij haar
eens niet herkendewanneer bet ontzettende dat zij
nog niet voor mogelijk had gehouden toch eens ge
schied was
Er was nog eene kamer op de verdieping, welke de
docter nog niet had geopendhij was die reeds voor-
bijgeloopen.
„Wilt gij ook de tweede verdieping zien vroeg
Kleber, „het zijn dezelfde kamers, als beneden."
„Gij hebt mij deze kamer nog niet laten zien ant
woordde Lauraop de gesloten deur wijzende.
„Ik zal u op de tweede verdieping of gelijkvloers
dezelfde soort kamer laten zien."
„Waarom zou ik deze niet zien vroeg zij en zij
beefde zoo heftigdat de docter het bemerkte.
„Dat gaat niet. Daar zit een razende."
„Ik wil baar zien."
„Vergeef mij, maar uwe zenuwen zouden dat niet
kunnen verdragen. Gij hebt reeds te veel ellende
gezien."
Laura verzamelde al hare bracht.
„Juist deze kamer zou ik willen zien," antwoordde zij
„met die beide samen zou deze mij zeer goed aanstaan.
Maar ik moet baar eerst zien."
„Dan zullen wij naar beneden gaan. Daar is dezelfde
soort kamer."
„Ik moet deze bier ziendocter. Gij moet mij niet
voor zwak houden."
„Maarmejuffrouw zelfs wanneer ik u niet moest
ontzien, zou ik het ter wille van den zieke niet mogen
doen het maakt hem woedendwanneer een vreemde
de kamer betreedt. Maar gij beeft, gij zijt niet wel
ik heb dat wel gedacht."
Hij bood haar zijn arm. Laura behoefde geen comedie
te spelen. De ontroering, waaraan zij reeds van den
beginne af ten prooi was geweest, en die zij met kracht
tot nu toe bad onderdrukt was haar te machtig ge
worden nu zij bijna de zekerheid had dat zij voorde
deur stond, die haar van haren verloofde scheidde. Waar
schijnlijk had men Kurt von Stolpen in eene van de betere,
duurdere kamers gehuisvest. Gelijkvloers bevond zich
de woning van den docterdaar bad Kleber twee re
delijk gemeubileerde kamers laten zien, die hij voor haar
zou kunnen inrichten daar lag geen zieke had hij
haar gezegd. Er bieef dus slechts de kamer over die
hij niet wilde openen en zij had te voren reeds gedacht,
dat dit waarschijnlijk het resultaat zou zijn maar het
ongedachte succes in den aanvang had haar doen hopen
baar doei geheel te zullen bereiken. Nu werd aan die
verwachting opeens de bodem ingeslagenterwijl zij
over alle leden beefde en behalve dat haar eene
vreeselijke angst overviel, Kurt werkelijk waanzinrig
te zullen vinden en aan niets anders dachtdan aan
hetgeen gebeuren zou, wanneer Kurt bij zijn verstand