No. 82.
Zeven en tachtigste Jaargang.
1885.
ZONDAG
12 JULI.
Buiten onze grenzen.
ONZICHTBARE HANDEN.
Prijs der gewone Advertentiën
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
HURsuiKco! im r.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
het geheele Rijk f 1,
De 8 nummers 0.06.
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMb. COS-
TER ZOON.
Is er veel buiten onze grenzen veranderd sedert
en dat is lang geleden wij ons laatste overzicht
schreven In Eogeland is eindelijk bet liberale Minis
terie Gladstone afgetreden eu door eene conservatieve
Regeering vervangen. Niemand zal ontkennendat
dit althans eene belangrijke gebeurtenis is. Met hoeveel
kalmte, met hoeveel onverschilligheid bijna is echter
die verandering door de meetten onzer aanschouwd
Verklaarbaar is dit verschijnsel alleen reeds hierdoor
dat iedereen begreep dat de val van het liberale bewind
aanstaande was. Hij mocht iets langer of iets korter
uitblijven dat was slechts eene kwestie van tijd. Men
was op dien val voorbereid en bad zich allengs met het
denkbeeld gemeenzaam gemaakt. Toen dan ook de slag
viel was bij de geestverwanten het leedgevoel reeds
even sterk getemperd als de vreugde bij de tegenstan
ders. Het Ministerie had allenga meer in aanzien en
bijval verloren en eindelijk werd het door zijne eigen
vrienden in den steek gelaten In zijne buitenlandscho
politiek had het te veel misgrepen begaante zeer
geweifeld en te veel tegenspoed gehad, om nog langer
op den steun van het volk te kunnen rekenen. Zjn
gedrag tegenover Duitschland lokte eene schier verne
derende terechtwijzing van Bismarck uit die voor de
hooghartige Engelsche natie allerpijnlijkst moet geweest
zijn. Brittania is in de oogen des volks in de eerste
plaats de Koningin der zeeën en die Koningin is ge
noodzaakt geweest zich door een Duitschen Rijks-
kanselier op meesterachtigen toon de les te laten
lezen. De geschiedenis der Engelsche tusschenkomst
in Egypte was eene opeenvolging van aanmatigend
optreden besluiteloos weifelen laatdunkend uitsluiten
van anderen haastig doch te laat krachtlotoon ge
volgd door onvermijdelijk terugtrekken, toen de bezwa
ren te groot bleken. Het lot van Gordon moet menigen
Engelsehman met bittere smart vervuld hebben en hij
heeft daaraan niet kunnen denken zonder verwijt aan
de Regeering.
Engeland had de machtigste Europeesche Staten van
zich vervreemd. Frankrijk mokte over zjne terugzetting
in Egypte en het gebrek aan medewerking in China
Duitschland werd onaangenaam gestemd door de tegen
stribbeling, die het overal op zijn weg van de Britsche
Regeering ondervond, waar zij eene plaats wensehte in te
nemen als koloniale mogendheid; tegenstribbeling trou
wens zonder vastheid van standpunt, zonder volharding,
telkens opnieuw beproefd maar ook telkens weer op
gegeven als het bleek dat de vastberaden Kanselier
er zich niet aan stoorde. Twee lichtpunten mogen echter
niet worden voorbijgeziende beslistheid, waarmee En
geland zich ondanks al het gezwets over de eer der
68)
Cadama wasnadat hij Francesco verlaten had
rechtstreeks naar het casino gegaanomdat bij daar
den student von Hackert zeker meende te zullen aan
treffen. Hij nam bij den „commissaire special" eene
entreekaartzooals die bij het steeds grooter wordende
aantal zelfmoordenwegens ongeluk in het spelter
eventuëele herkenning der lijken noodig geworden wa
ren maar kosteloos uitgereikt worden en begaf zich
regelrecht door de vestibule naar de speelzaal.
Het viel Cadama niet gemakkelijkin het dichte
gedrang, dat er in de drie groote zalen om de groene
tafels heerschteHackert te vinden. Zijne goede luim
werd daardoor niet beter de verloopen student had
hem reeds hoofdbreken genoeg gekost. Te Berlijn had
Hackert wegens zijne buitengewoon groote schulden niet
meer kunnen blijven en dus had Cadama hem hoe
ongaarne ook weer nieuwe voorschotten tot eene
spoedige vlucht moeten geven. De student was echter
aan een goed leven gewenden het uitzicht op de
groote sommen van de nalatenschap van den kapitein
von Hackert dat Cadama hem had voorgespiegeld
deed hem het slijk der aarde nog minder tellen dan
vroeger. De advokaat moest steeds dieper in zijnen zak
tasten, om de wankelende zuilen van het budget van
den jongen leeglooper te steunenwien de duivel
van Monte Carlo sedert eenige weken volkomen in
zijne macht had. Hackert had reeds eenige malen
groote sommen aan de speeltafel gewonnenen dat
zou zijn ongeluk worden. De demon liet hem niet
meer los doch nu bleek zijn geluk niet bestendig van
duur te zijn. De student verloor slag op slag ondanks
het „systeem" van zijnen nieuwen vriend den markies
du Catwiens troost hem als hoon in de ooren klonk.
vlag uit de Transvaal terugtrok, toen het ongelijk der
Britsche bewindslieden was gebleken en de wijze, waarop
de Engelsche Regeering onlangs een noodlottigen oor
log met Rusland wist te vermijden. Het nieuwe Mi
nisterie heeft dan ook reeds verklaard, de onderhande
lingen met Rusland voort te zetten in den geest van
de vorige Regeering en stelde daarmede het vredelievend
Europa gerust. De Minister van Buitenlandsche Zaken,
lord Salisbury, gaf daarbij echter tevens te kennen,
dat de veiligheid van Engelseh-Indie niet gewaarborgd
kan worden door verdragen en bondgenootschappen en
sprak alzoo volkomen in den geest van het Engelsche
volk dat steeds smaalt op de trouweloosheid en de
oneerlijkheid van Rusland, even sterk alB velen buiten
Engeland gewoon zijn, met minachting te gewagen van
het trouwelooze Albion.
In het algemeen had de Engelsche Minister onge
twijfeld gelijk maar als er werkelijk in zijne woerden
meer in 't bijzonder een verwijt aan Rusland lag op
gesloten dan meenen wij dat bezwaarlijk zal kunnen
bewezen worden dat Rusland dit zooveel meer verdient
dan andere groote mogendheden. Kleinere Staten wor
den wel gedwongen, aau elk tractaat althans zoolang
trouw te blijven als het belang der machtigen mede
brengt. Inderdaad kan echter op verdragen en trak
taten voor de toekomst niet te veel vertrouwd wcrdeD.
Zij zijn niet bestemd om voor altijd te binden en worden
in den regel niet voor een bepaalden tijd aangegaan.
Wij bedoelen hier natuurlijk niet handelstraklaten, ver
dragen die op inkomende rechten scheepvaart en
dergelijke zaken betrekking hebben waarmede dit wel
het geval is en die daarenboven veelal opzeglaar zijn,
maar de zuiver politieke traktaten, waarop lord Salis
bury doelde. Die ze vergelijkt met burgerlijke over
eenkomsten, met contracten tusschen particulieren, mis
kent hun aard en doel. Zij zijn niets anders dan eene
schikking een vergelijk waartoe men overgaat om
bestaande moeilijkheden uit den weg te ruimen of ne
telige en gevaarlijke verwikkelingen te voorkomen, zich
tegen mogelijke gevaren zooveel doenlijk te waarborgen,
ot wel waarbij, na het voeren van een oorlog, de onder
liggende partij genoodzaakt is de vredesvoorwaarden van
den overwinnaar aan te nementenzij beide partijen
zooveel geleden hebben dat zij ten slotte in een voor
geen van beide bijzonder begeerlijk verdrag berusten.
Zij zijn een middel om zich uit moeilijke omstandigheden
te redden, hebben alzoo eene tijdelijke waarde en tevens
een tijdelijk nutdat echter ofschoon tijdelijk zeer
groot kan zijn doeh zoodia de omstandigheden die het
tractaat in het leven hebben geroepenaanmerkelijk
gewijzigd zijn, verliest het zijne beteekenis en kan hij
uie er te veel op vertrouwtjammerlijk bedrogen uit
komen. Maar pleegt hij die het gesloten traktaat voor
zich niet langer verbindend verklaart, zich er openlijk
aan onttrektof handelt alsof het niet bestondgeen
trouwbreuk? In vele gevallen stellig niet. Er kunnen
zelfs gevallen zijn dat plicht en vaderlandsliefde niet
veroorlooven anilers te handelen. Men denke slechts
Steeds opnieuw moest Cadama helpenen vloekend en
tandenknarsend deed deze het. De adiokaat was slim
genoeg, om in te zien dat hij, op het punt de hoog
ste troeven uit te spelen zijn „cliënt" het allerminst
aan zijn lot kon overlaten, eu hij troostte zich, bij de
betaling der sommen die bij den Moloch van het spel
oflerde, met de gedachte aan de glanzende vergoeding,
die hij spoedig daarvoor krijgen zou.
Eindelijk had Cadama den student onder de spelers,
die om eene der Trente-et quarante tafels stonden, ont
dekt. Hackert stond daar met een bleekvermoeid
gezichtwaarop zweetdroppels parelden en ging op
merkzaam den gang van het epel na. Met de gelijk
matigheid van eenen automaat wierp de bankhouder
de kaarten op tafel. Zijn „perd" en „g&gne" klonk
eentonig van zijne lippen en dan ontstond telken
male eene lichte beweging in den kring van spelers
dan klonken de goudstukken, die door de schopjes der
croupiers bijeengeschraapt werdenen de banknoten
knetterden tot plotseling de bankhouder op balt luiden
toon riep „Ie jeu est tait."
Hackert wierp de beide gouden honderdfrancstukken,
die hij nog in de hand hield, op „rouge". Op hetzelfde
oogenblik keerde zich de elegante heer, die dicht naast
den Btudent stond glimlachend en hoofdschuddend om
en zijn blik viel toevallig op den toekijkenden Cadama.
Eene half verschrikte, half verheugde en nieuwsgie
rige uitdrukking vloog over het sterk geblankette
gezicht van den heer. „Excuseer", zeide hij schoof de
voor hem staande personen op zijde en liep op den
advokaat toe.
„Eidrommels mijn beste Cadama, zijt gij het wer
kelijk zeide hij op vertrouwelijken toon en lette schijn
baar volstrekt niet op de onaangename verrassingdie
zich op het gezicht van den advokaat vertoonde. „In
dezen tempel der haitstocht vinden zelfs lang vergeten
bekenden elkander weer en de herinneringen worden
weer opgefrischtHet is waar zoolang is het
nog niet geleden sedert wij elkander weerzagen. Her
dat een staat somtijds tot het sluiten van een traktaat
kan gebracht zijn door dwang van een machtiger rabuur
of van tegen hem verbonden mogendheden. Men stelle
zich voordat oorlogsgeweld tot de onderteekening
dwong. Zou men dan meenen dat het slachtoffer van
dwang en geweld ten eeuwigen dage verplicht zou zijn,
zicb aan de harde voorwaarden van het tiaklaat te
onderwerpen ook als hij de macht bezat om het juk
zonder gevaar van zich af te werpen Neen zoolang
er geen internationale rechtbank bestaat, waardoor men
een gesloten verdrag op algemeen erkende gronden kan
doen vernietigen, waarbij in geval van gepleegd onrecht,
bedreiging of geweld de zwakkere Bteun kan vinden
legen sterkerenen die rechtbank zal er vooreerst nog
wel niet komen zoolang zal elke Btaat zelf moeten
beoordeelen wat hij kan en mag doen zoolang zullen
er omstandigheden kunnen zijn, waarin hij tot een oor-
'og zal moeten besluiten, verdragen zal moeien aangaan
of zich aan een gesloten traktaat zal kunnen onttrekken.
Maar heeft het werk van hen die zulke weinig ver
trouwbare overeenkomsten sluiten, dan wel eenige
waarde en verrichten zij, die er zich mee bezighouden,
geen nutteloozen oF althans te duur betaalden arbeid?
Die wellicht zoo zou willen spreken zal bij eenig na
denken spoedig inzien, dat zijqp vragen niet billijk zijn.
Hij, die een oorlog vooikomt, die eene geweldige botsing
alwendtkan een werk verrichten, voor zijn volk en
voor de menschheid van onberekenbare, soms zelfs van
blijvende waarde, ook al verliest na eenige jaren het
traklaat zelfs zijne beteekenis en kracht. Een oorlog is
voor het tegenwoordige althans afgewend en dat zegt op
zich zelf reeds veel. Daarenboven, als eenmaal de oor
logsdrift betoomd isde hartstochten bedaren kalmte
en overleg wedeikeeren en het onderling wantrouwen
vermindert is het dan niet mogelijk, dat het geschil
ten slotte blijkt ook zonder oorlog uit den weg geruimd
te kunnen worden Geen oorlog kan op den duur
volstrekt onvermijdelijk genoemd worden en la ere
geslachten kunnen blijken in vrede te kunnen leven,
in onderlinge verhoudingen waarvan een vroeger ge
slacht meendedat zij eenmaal tot een oorlog moesien
leiden.
„Hechte bolwerken en poed verdedigde grenzen zijn
noodig" zeide de Engelsche Minister „om te
voorkomen dat de oorlogsstroom Indie binnendringt".
Juist mits men die bolwerken en goed verdedigbare
grenzen niet zoeke in een zoo zwak gegrondvesten staat
met eene zoo woelige bevolking als Afghanistan. Ook
het conservatieve bewind schijnt daarvan overtuigd en
zoo vond Gladstone, als leider der oppositie, grond
om te verklaren dat hij de politiek der Regeering in
dit opzicht zou steunen.
STATEN-GENERAAL.
Tweede Kamer.
Het onderzoek in de afdeelingen van het wetsont-
innert gij u nog het zal ongeveer een jaar geleden
zijn in Rome
Cadama wenkte ongerust met de hand.
„Ik weet hetik weet het", antwoordde hij haastig,
„het is volstrekt niet noodigdat gij mijn geheugen
te hulp komt. Het schijnt u goed te gaan, m ij u waarde
du Cat, tenminste naar uw uiterlijk te oordeelen. Wat
doet gij tegenwoordigwanneer ik vragen mag
De markies wees zwijgend met de hand op de
speeltafel en dan met den vinger naar zijn voorhoofd.
Cadama moest onwillekeurig glimlachen.
„Ha zoo", zeide hij „gy zijt tot uw oud handwerk
teruggekeerd het moet voordeelig zijn 1"
„Men kan er van leven en bovendien is het een
veiliger beroep dan de „agentuurzaken", die ik te
Rome deed
„En waardoor gij u eindelijk genoodzaakt zaagt, de
eeuwige stad vaarwel te zeggen en naar den frauscheu
grond terug te keeren", viel Cadama hem spottend in
de reden.
Deze spottende toon ergerde den avonturier zijne
stem klonk een weinig scherp, toen hij antwoordde:
„Zeer juistmijn waarde ik heb ook niet vergeten,
dat ik, in den grond genomen, dit gedwongen vertrek
van Rome sans adieu aan uwe goedheid te danken heb,
en ik zou u daarvoor gaarne nog mijne erkentelijkheid
betuigen."
„Veroorloof mij dat ik van dien dank afstand doe.
Gij zijt vroeger voor de diensten die gij mij bewezen
hebtbetaald geworden en daarmede zijn wij quitte."
„Pardon, niet geheel; gij hebt de voorwaarden van ons
contract overtreden, door mij bij die prachtige diefstal-
comedie niet alleen uwen juridiscben bijstand te ont
trekken doch mij integendeel zoo diep in die vervloekte
zaak te verwikkelen, dat mij niets anders overbleef,
dan zoo snel mogelijk het hazenpad te kiezen. Wat
gij met deze ik zou het „trouwbreuk" willen noemen
voorhadt weet ik niet ik geloof echter bijna, dat gij
door mijne verwijdering u zelf dekken wildet, want de zoo
