No. 137.
Zeven en tachtigste Jaargang.
1885.
WOENSDAG
18 NOVEMBER.
De Condéer.
cl
Prijs der gewone Advertentiën;
#ffictëel (Öebc«lte.
trnitrnlant)
ALKIAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Diasdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
het geheele Rijk f 1,
De 3 nummers O 06.
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter algemeene kennis:
dat heden op de gemeente-secretarie ter visie is gelegd liet
san hen ingediende verzoekmet de bijlagenvan JA COB
SIMON GROENEWOUD, smid alhier, om vergunning tot
het oprichten van eene smederij in het perceel aan de Holstraat,
wiik D Nr. 12, en dat op Maandag, 3d November 1885
's middags ten twaalf uren, ten raadhuize gelegenlieid wordt
gegeven om tegen het oprichten van die smederij bezwaren in
Burgemeester en Wethouders voornoemd
p; BRUINVIS DE LANGE, P. B.
Alkmaar
16 Nov. 1885.
De Secretaris
NUEOUT van der VEEN.
De volgende personen worden verzocht zich ter secretarie
dezer gemeente aan te melden
Grietje Post, wed. E. Visser, komende van Hoorn; Jacob
Schuurman komende van Oterleekj Trijntje Teunisse, komende
van Castricum; Antje Quak komende van Amsterdam; Maria
Lieftingkomende van fegmondbinnen.
De DIRECTEUR van het POSTKANTOOR te ALKMAAR
bren"t ter algemeene kennis, dat te rekenen van 22 Novem
ber °e.k., op Zon- en algemeen erkende Christelijke
feestdagen, de gelegenheid tot verzending der correspon
dentie voor OudcarspelNoordscharwoudeZuidscbarwoude
Broek op Langendijk en St. Pankras met den trein van ii-29
's m., wordt opgeheven.
De Directeur voornoemd
GOUWE.
BELGIË. De Kamer heelt bare werkzaamheden
aangevangen. De minister van financiën heeft mede
gedeeld dat de begrooting verinoedei.jk zonder tekort
zal sluiten dat er groote openbare werken onderno
men en de burgerlijke pensioenen verhoogd zullen
worden. Het eerst -wordt behandeld het wetsont
werp op den letterkundigen eigendom terwijl het
onderzoek der begrooting aan de commissie overgela
ten is.
DUITSCHLAND. De Keizer moest den li zijne
kamer houden. Hij had kou gevat.
De Rijksdag wordt den 19 geopend.
ENGELAND. De oud-minister Gladstone heeft in
eene te Eüinburg uitgesproken retie gezegd dat het
onmogelijk was het iersche vraagstuk op bevredigende
wijze op te lossen zo de liberalen niet weder aan
het bestuur kwamen met eene meerderheid sterk ge
noeg om over de vereenigde Tories en Paruelhsten
te zegevieren. Daarom was aaneensluiting der liberalen
onmisbaar* De vraag van scbeioing tusscben Kerk
en Staat in Sehotland moest naar zijn gevoelen ver
daagd worden.
Het bestuur van de vereeniging tot afschaffing der
schotsche staatskerk heeft in een uitgegeven stuk
verklaard, dat, welke ook hare teleurstelling over de
uitingen van den heer Gladstone moge zijn zj nocn-
TPTDTTTT ,T .ETOXST.
18)
(Slot.)
XIV.
Ondanks de brandende begeerte, die deze woorden
bij de haren wakker riepen om keunis te nemen van
den inhoud dor papieren, stak niemand ecue hand er
naar uit. Allen schenen als verlamd zolfs von Prangen,
ofschoon zijne grijze oogen strak op de brieven waren
gerichtdie ook voor hem in zijne betrekking, zooveel
gewichiigs moesten bevatten.
Lotje eindelijk liep in kinderlijke nieuwsgierigheid
er op toe en raapte ze op. Deze omstandigheid bracot
Toni tot zich zelve. Zj nam de kleine de papieren
af en reikte ze aan von Prangen.
„Lees het hun voorzeide zij vriendelijk, waarop
tij met het kind bij de hand opnieuw de kamer verlieL,
opdat het toch reeds wjze ding niets van het te out
hullen geheim zou bemerken en ook den bareu ue
verlammende beklemdheid ontnomen zou wo-deu die
door hare tegenwoordigheid gedurende de voorlezing
teker niet verminderen zou.
Von Prangen zette zijne bril op en doorliep haastig,
even nieuwsgierig als behoedzaam de beide brieven
om den inhoud aan een ernstig onderzoek te onderwerpen
„Wat? Wat?" ontsnapte hem daarbij in de uuerste
verrassing. „Zoo iets neen zoo iets heeft men nog
nooit beleefd Nubet recht zal zyn loop hebben
Daar of hier Maar wat een geval
Hij gevoelde, dat bij onnoodig de familie, die op
zijne voorlezing wachtte, op de pijnbank legde en nadat
hij nogmauis oenen deftigen ambtsblik op de geachrifteu
geworpen hadbegon bij daarop den eenen brief die
hem t6r verklaring het noodzakelijkst scheen, voor te lezen.
tans bereid is, hem als haar leider te blijven volgen
en de eenheid der liberale party niet te verbreken.
De heer Hartington verklaarde zich tegen de afschaf
fing der staatskerk. De Leer Chamberlain roerde deze
vraag niet aan, maar waarschuwde de hei bergiers tegen
aansluiting bij de conservatieven, verzekerende, dat de
liberalen eerlijk en waarlijk liberaal de zaak van hun
bedrijf zouden behandelen voorts loonde hij aan dat
in de landen waar het beschermend stelsel heerschte,
t andel en nijverheid nog meer gedrukt waren dan in
Engeland.
BRITSCH INDIE. Van engelsche zijde is aan het
birmeeserie volk in eene bekendmaking verzekerd dat
niemand in zyne handelsvrijheid zal worden belemmerd.
De buddhistische godsdienst zal steeds de godsdienst
van het land blijven. Ieder wordt gewaarschuwd dat
het vermoorden of mishandelen van engelsche soldaten
met eene zware boete zal worden gestralt. Ten slotte
wordt medegedeelddat Koning Tneebau afgezet is
als bebeerscher van Birma.
Generaal Prendergast kwam te Tliayetmija aan.
GRIEKENLAND De tijding van het uitbreken
vau den oorlog tussclen Servie en Bulgarije veroor
zaakte te Athene groote outsteltenis. De oorlogstoe-
berei'lselen werden voortgezet.
RUSLAND. De toongevende bladen veroordeelen
de oorlogsverklaring van Servie als een avontuurlijke
onderneming en als broedermoord.
loe Nowoje Wremja beschouwt haar als eene schen
ding van tiet berlijusche verdrag de poging van Vorst
Alexander om Bulgarye en Oost-Rumelie te rereenigen
nog overi rellende.
De Nowosti en de duitsche Petersburger Zetung
zijn van oordeel dat Rusland niet ka m kan aanzien
doe het door de russen bevrijde Bulgarije en het stam
verwante Servie elkaar vernietigen. Laatstgenoemd blad
wijst er vooral op hoe schandelijk Servie zijne her
haaldelijk afgelegde beloftea om rustig de beslissing
der Gou.ereuue at te wachten geschonden heelt.
De rutsi ehe Petersburger Couraut beschouwt de
oorlogsverklaring als het gevolg van lord Salisbury s
plauneu en voegt er bij dat men te Sofia nu wel
reeds het verschil zal hebben ingezien tusschen de
vriendschap van den russischen bevrijder en de plato
nische welwillendheid der engelsche regeering.
Het Dagblad van St. Petersburg veroordeelt het
gedrag der S rviërs en laat zich al keurend uit over
de Conlereut e welke, onder Engelands invloed staande,
me s verder komt. Ondanks de smart over den broe
dermoordenden strjd kan Rusland niet in de voet
slappen van eiken Balkan-Staat treden. Zal vraagt
het blad, de herstelling van den vroegeren toestand, we ke
gisteren nog mogelijk was, ook morgen nog mogelijk
ziju Met wat meer rondborstigheid en wat minder
verlengen naar diplomatiek succes ware de roekelooze
stryd gemakkelijk te voorkomen geweest
„Lieve Tom!" luidde deze brief van Arnold. „Sinds
van inorgeu vroeg tracht ik de noodige kalmte te
krijgen om u eene gebeurtenis mede te deelen
de u, arme, omzettend beproefde vrouw, bet naast
betreft en waarmede bet toeval mij bekend beeit ge-
uiaikt. M ine pen verzet er zich tegen en toch gebie
den my plicht en geweten, u deze gebeurtenis te
berichten. Verneem met moed hetgeen ik vertellen
zal en bedenk dat God bet met dit verschrikkelijk
voorval loch goed met u voorhad in zooverre nu de
ongelukkige keten uws levens plotseling en voor goed ver
broken is. Verder durf ik mi| met uitlaten over eene
geschiedenis, die uw ontzettend geheim was en waar
mede ik bier bekend moest worden toen het bloedige
Hinde er van speelde. Luister nu met zelf beheersching
en vergeef mij dat ik zoo wreed de wonden uws barten
moet openrijten Maar de Hemel gevedat zij nu
zal kunnen genezen
Eene zware half onderdrukte zucht ging door de
kamer. Deze ontsnapte uit den angstig klop-
penden boezem van Aria en Renate. Von Prangen
haalde diep adem want de spanuing schroefde hem de
keel dicht en ouder eene doodelijke stilte zijner toe-
aoorders ging hij voort: „Sinds eeuige digen liggen
ook hier transche bata'ions. Gi teren avond, toen wij,
een paar Bodenseeë-s, uit nieuwsgierigheid hun kamp
bezochten hoorde ik aan de cantine vertellen dat
de krijgsraad eenen zekeren korporaal Horak ter dood
had veroordeeld en hj den vo.genden morgen zou
worden doodgeschoten. Zoo iets wekt natuurlijk in
het soldaten even veel belangstelling. Er kwam
daarenboven nog by dat de naam Horak mij opviel on
ik inderdaad dadelijk een voorgevoel kreeg, dat hij
dezeilde wasdie sinds meer dan twee jaren op zulk
eeue onverslaarbare w.jze verdwenen was. Ik infor
meerde verder en vernam dat hij vroeger in het emi-
graulencorps van den prins van Coudé eenen officier
had doodgeschotenen zich toenmaals door de
vlucht had gered. Een kapiteinonder wien hij
SERVIE De regeenng richtte vóór de oorlogsverkla
ring aan de mogendheden een schrijven waarin zij zich
beklaagde over de houding der buigaren en ten stelligste
ontkende, dat de serviërs de grenzen overschreden in
tegendeel de buigaren reeds dikwerf de servische gren
zen op de posten aangevallen hadden en dat zij elke
herhaling van dergelijke aanvallen zou beantwoorden
met eene oorlogsverklaring.
De door Koning Milan aan Se-vie's vertegen
woordiger te SofiaBulgarije's hoofdstad den 13
gezonden telegram luidde als volgt: De bevelhebber
der le divisie en de overheidspeisonen op de grenzen
melden beiden dat de bulgaarsche troepen den 13
om half acht des morgens een aanval hebben gedaan
op de stellingen, door een baiajon van het eerste
regiment infanterie op Servisch grondgebied in de om
streken van Valassma bezet. De koninklijke regeering be
schouwt dezen aanval waarvoor geen aanleiding be
stond als eene oorlogsverklaring. Ik verzoek u den
bulgaarschen minister van buitenlandsche zaken mede
te deelen dat Servië de gevolgen van dezen aanval
aannemende, zich beschouwt als in slaat van oorlog
te zijn met het vorstendom Bulgarye, van af den 14,
's morgens 6 uur.
De Koning wijst in de daarna door hem uitgevaardigde
bekendmaking op Bulgarije's uittartingen. Deze staat
was altijd een slechte nabuur en tracht thans het even
wicht op het Balkan-Schiereiland te verbreken. Na
lang geduld te hebben geoeleud gaf hij, ter verdediging
van Servie s eer en belangen aan zijn leger bevel om
de grenzen te overschrijd-n. Dal leger begon gelijk
tijdig zijne aanvallende beweging te Conti en Trun en
bezette zonder strijd de bulgaarsche dorpen Miloslewsi,
Zelenigrud en Zwonsi.
Den 14 bezetten zij met onbeduidend verlies Tzari-
brod dat b;joa niet verdedigd werd. De buigaren waren
terug getrokken naar de pas by Dragoman welke
sterk beztt was. Aanvallen op die pas, den 15 d or
de servië-s gedaan, mislukten, doch den 16 trokken
de serviërs de stellingen der buigaren bij Trun om en
bezetten na een hardnekkig gevecht den weg van Trun
naar Bresnik aan de andere zijde van die pas, welke
daarop door de buigaren ontruimd Werd. De buigaren
trokken op Slevnitza terug. Het gevecht, dat daar
zal plaats hebben zal beslissen of de Serviërs regel
recht op Sofia, de hoofdstad, kunnen aanrukken.
BULGARIJE. Vorst Alexander vaardigde den 14 eene
beken imaking uit, waarin hij den Koning van Servië
beschuldigde, dat hij Bulgarije lafhartig en verraderlijk
aangevallen was. Hij gelastte den bulgaren.de indringers
te vuur en te zwaard te verdelgen. Na het houden
eener godsdienstoefening in de Kathedraal las hij die
bekendmaking, tevens de oorlogsverklaring inhoudende
voor. Hij gaf verder zijne bezorgdheid en zijne verras
sing te kennen, dat de serviërs in de tegenwoordige
voor de kleine Balkan Staten zoo kommervolle tijden,
een krijg tegen de stam- en geloofsgenoten begonnen
bij den prins van Condó had gestaan en die naar
hetzelfde franscbe bataljon was overgeplaatst als hij
herkende hem en bracht hem voor den krijgsraad. Hij
heeft ook den naam Horak vulsehelijk aangenomen
hij is geen Bohemer, maar een Voralberger Z mals
man hem mij beschreef, twijfelde ik er niet meer aan of
mijn voorgevoel had mij niet belrogen. Ik heb hem
nooit mogen lijden de man heeft voor my leis terug-
stootends, iets huiveringwekkends, wat ik nooit
overwinnen kon. Niettemin bes o it ik, alsof mijn ge
weten het vorderie, hem in zyne laatste uur nog to
bezoeken. Door myuen o'fieier kreeg ik nog denzelf-
den avond daartoe van den f'ranschen commandant verlof.
Inderdaad, hij was het, dien ik in de kazema ten
vond. Hij ontving mij wel is waar zeer verrast, doch
hij hoorde mij zichtbaar met eene gemoedsbeweging
aan die hem voor my in een meer verzoenend licht
plaatste. Yan zich zeiven wilde bij niet verder spreken,
toen ik hem vroeg, of hij mij voor zijne vrouw uog
iets als zijne laatste gedachte had toe te vertrouwen.
Maar ik moest hem des te meer van u en uwe dochter
vertellen Geroerd droeg hij mij op, u zijn laatst vaar
wel te brengen en u te zeggen, dat hy, toen zijn lot beslist
was, nog aan u en Litje in liefde gedacht had.
Ik verzocht hem u een laatste woord te schrijven en
wanneer hij nog iets op het hart had het u mede te
deelen, ten einde u eene rustige toekomst te geven.
Hij dacht er lang over na, toen greep hem iets als
berouw aan of als eene goede ingeving. Hij liet zien
papier en schrijfgereedschap geven schreef in mijne
tegenwoordigheid den brief aan u welken ik u moest
toezenden, nadat de commandant zijnen dood daaronder
ambtelijk bekrachtigd had. Toeo nam ik afscheid van
hem. Hij was bedaard, trotseh als het ware. Al het
overigewaarover ik u nu niet meer schrijven kan
zegt u zijn bierbygevoegde afscheidsbrief."
Deze was kortdoch van eenen inhoud die Aris
en Renate ton doode toe deden ontstellen en von
Prangena voorhoofd deed samentrekken, met de zwaarste
