z i'1 No. 142. Zeven en tachtigste Jaargang. 1885. ZONDAG 29 NOVEMBER. Laatste Raas- en Graan- en Zaadmarkt te Alkmaar op Vrijdag 18 December 1885. Buiten onze grenzen. Vóór het huwelijk. Prijs der gewone Advertentiën: Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. (Bebeeltc. FEUIIjXjEïTON en ECO Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Rijk f 1, De 3 nummers 0.06. Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS- TER ZOON. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter kennis van de belanghebbenden dat ten gevolge van het invallen van den tweeden Kerst dag Bop Zaterdag 26 December 1885, de gewone ZATERDAGSCHE MARKT zal gehouden worden op DONDERDAG 24 December 1885. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, A. MACLAINE PONT. 25 Nov. 1885. Secretaris NUHOUT VAN DER VEEN. De personen van JOHANNES LAUWERS geb Rotter- dam 1. w. Rijp en JOHANNES WIJNANDUS VISSER, geb.te Helderworden verzocht zich ter gemeente-secretarie aan te melden. De DIRECTEUR van het POSTKANTOOR te ALKMAAR brengt ter kennis van het algemeendat op Z o n d a g 6 December e.k., zijn kantoor op dezelfde uren zal zijn OPEN GESTELD als op de werkdagen. De Directeur voornoemd, GOUWE. GEVONDEN VOORWERPEN. Aan het Commissariaat van Politie zijn voor de rectit- hebbenden terug te bekomeneen bus van een rijtuigeen zilveren vingerhoed; een kindermutsje; een zilveren of nickel pet een kastsleuteltjeeen zeefje; een schippershaakeen zilveren vingerhoedeen groen beursje. Het spel der wapenen is en blijft hoog gevaarlijk spel, en die er zich aan waagt zonder voor zoover menschelijke berekening gaatzeker van zijn zaak te zijnbehoort zich evenzeer op de nederlaag als op de overwinning voor te bereiden. Dat hadden waarschijnlijk Koning Milan en zijne Serviers niet ge daan. Noodzakelijkheid om oorlog ie voeren beptond althans voor hen niet; indien zij aan dejnogMykheid 3) II. Rudolf ging te twee uur naar zijne verloofde om aan het middagmaal der familie deel te nemen. Maar welk eene zonderlinge stemming had zich hier van de gemoederen meester gemaaktDe beide vrouwen schenen in den hoogsten graad verward. De m bet oog vallende inspanning van mevrouw von Stem om het gesprekdat voortdurend bleet steken aan den gang te houdenkonden Harder evenmin ontgaan, als Julie's verstrooidheid, haar schrikwanneer hg haar aansprak en het opvallend vermijden van zijne blikken. De eenige werkelijk ongedwongene was de overste die als altijd het middagmaal dapper aansprak en daarbij allerlei dingen vertelde. Rudolf, wiens gedachten zich bezighielden met de vraag wat ter were d in deze laatste twee uren kon gebeurd zijnhad slechts den alge- meenen indrukdat de oude beer van eene kortelings gemaakte reis sprak en nu tot Dresden was gekomen waar hij eene schilderijententoonstelling had bezocht. Eerst nu denk ik ook weder aan een schilderij, dat mij daar zeer is opgevallen", nep hg, „en waarom Omdat eene der talrijke, daarop voorkomende personen op jou gelijkt, Julie." Rudolf luisterde scherper en zag, hoe de blikken der beide dames aan de lippen van den overste hingen. „Dat schilderij stelde den Hohenstaufen Frederik II voor, door zijne getrouwen en zijne familie omringd ging de verteller voort„hij zat op den troon in kei zerlijk gewaadnaast hem zijne schoone engelsche gemalin Isabella en deze was het, die zoo sprekend op je geleek. Het was jou bruin haar, iets lichter nog, van een noodlottigen uitslag gedacht hadden zouden zij ongetwijfeld rustig thuis zijn gebleven en de be slissing der mogendheden omtrent de inbezitneming van Oost-Rumelie door de Bulgaren hebben afgewacht. Maar zij hebben zich blijkbaar een inval in Bulgarije als een zegetocht voorgesteld althans met ui®' minder luchthartigheid dan de Fransche oorlogspartij ïu 1870. Wie heeft overigens niet aan Napoleon III en zgn kogels zoekend zoontje gedachttoen hij het bericht las van den brief van Kouing Milan aan de Koningin, waarin haar na het eerste voorspoedig treffen werd geschreven vooral den achtjarigen Kroonprins te ver tellen dat zijn regiment zich zoo goed had gehouden en zooveel tot de overwinning had bijgedragen Hoe is thans de kans gekeerd De aanvankelijke overwin ning is in een nederlaag, een smadelijke aftocht in een verwarde vlucht veranderd. Koning Milandie in weinige dagen binnen Sofia dacht te zijn, ziet thans reeds zijn grenzen door de Bulgaren bedreigd en ver keert wat zijn eigen kroon betreftin een vrij hach- lijken toestand. Natuurlijk wordt hem door zijn on derdanen voor een groot deel de schuld gegeven van de jammerlijke mislukking der tot voor weinige dagen zoo populaire onderneming. Hij heeft te lang geweifeld; hij had een maand vroeger de Bulgaren kunnen over vallen het leger was slecht uitgerustde soldaten waren 'onvoldoende gekleed en leden gebrek. De Koning was daarenboven, zegt menreeds weinig bemind in zijn eigen land om zijn volgzaamheid jegens Oostenrijk. Zooveel is zeker dat in Servië de aanhangers van den door Rusland begunstigden Peter Karageorgewitsch vrij talrijk zijn en onder de tegenwoordige omstandigheden het hoofd weer ophefien daarbij natuurlijk smalende op Oostenrijk, dat aanvankelijk tot de onderneming tegen Bulgarije scheen aan te moedigen, en thans Servie en zijn Koning in den steek laat. De toestand van den Konin* schijnt zoo hopeloos, dat volgens berichten, die echter niet zonder tegenspraak blijven en wellicht spoedig weer ongegrond zullen blijken er reeds sprake is van een afstand van den troon ten behoeve van zijn zoon terwijl andere berichten ons verzekeren, dat de Koning er de voorkeur aan geeft, met zijn geheele fa milie het land te verlaten. Schitterend daarentegen is de onverwachte zegepraal van Vorst Alexander van Bulgarije. Ook over hem hadden haastige berichtgevers reeds beschikt. Hij zou het zoenoffer worden voor zijn land en van de regee ring afstand doen. Op die wijze zou Bulgarije misschien nog voor grootere rampen behoed kunnen worden. Een feit is hetdat hem de toestand althans zoo hachlijk voorkwam 'dat hij niet beter wist te doen dan de hulp van den sultan tegen Servië in te roepen. Maar ook dit behoort alweder tot de geschiedenis. De rollen zijn in die mate veranderd, dat Vorst Alexander moeielyk te bewegen schijnt, om met Servië een wapenstilstand te sluiten, voordat hij als overwinnaar het vijandelijk land is binnengetrokken. Maar waarschijnlijk zal ook omtrent dit punt g?en onzekerheid meer bestaan en misschien zal dan het nu is, het was jou voorhoofd, het was de vorm van jou gelaat en jou oogen zagen mij aan zoodat ik bijna schrikte van de gelijkenis. Het was een prachtig doek steeds stond er eene menigte menschen voor om de gestalten vol leven te bewonderenonbe grijpelijk dat ik er niet reeds eerder aan gedacht heb, je dit te vertellen." Er ontstond eene oogenblikkelijke stilte. Julie zat daar als een steenen beeld. Zij had baren oom aangezien smeekend zooals het Rudolf toescheen en toen hare oogen op haar bord gericht; mevrouw von Stem speelde in zichtbare verlegenheid met haar servet. Tevergeefs zocht von Harder naar eenen verband tusschen het zonderlinge gedrag der vrouwen en het zeldzame toe val waarvan de overste gesproken had. Zeker was het zeer merkwaardig dat zijne verloofde eene dubbelgang ster haddie de maker van dat schilderij als model voor de engelsche koningsdochter scheen te hebben gebruikt. Maar waarom zulk eene ontsteltenis?" Hoe heet de schilder die buiten haar weten mijne verloofde vereeuwigd heeft vroeg hij na eenig zwijgen. „Hij heet wacht, het zal my wel weder invallen. Julie greep haastig, blijkbaar nauwelijks wetende, wat zij deed een zilveren lepel en beproefde iets van het dessert naar haren mond te brengen. „Een veelbelovend jong talenteene grootheid, die zich begint te ontwikkelen", ging de overste voort als zoodanig hoorde ik spreken over dezen jongen schilder, en nu heb ik het zijn naam is Reinhard Fuik" Een kletterend geluid stoorde hem de lepel was plotseling aan Julie's bevende hand ontvallen. Toen men van tafel was opgestaan volgde Rudolf zijne verloofde naar de kamer barer moeder, met een gevoel van beklemdheid zonder te weten van welken aard, dat het tooneelhetwelk zooeven had plaats ge had in hem had opgewekt. „Van morgen reeds", begon Julie met moeite, toen zij alleen waren „wilde ik je iets toevertrouwen. Ik de toestand weer geheel anders zijnwanneer deze woorden gedrukt zullen zijn en gelezen worden. De ge beurtenissen volgen elkander aan den Balkan zoo snel op en nemen zulke verrassende weudingen dat men wijs doet, met zich van elke voorspelling of voor het oogenblik tamelijk gegrond schijnende gissing te ont houden. Zooveel is zeker, dat de zaken voor Bulgarije thans zeer gunstig staan en de openbare meening zich aanmerkelijk te zijnen voordeele heeft gekeerd. Ook met de mogendheden schijnt dit het geval te zijn. De toon der dagbladen, die geacht kunnen worden min of meer de tolken der regeering te zijn is geheel veranderd en luidt alleszins gunstig voor de Bulgaren. Had het eigenmachtig bezetten van Oost-Rumelie de Russische Regeering ontstemd en vertoornd de niet minder ei genmachtige aanval van Servie, de „broedermoord", die van dien aanval bet gevolg was, heeft haar hart ver- teederd en haar de Bulgaren in bescherming doen nemen. Hun krachtige houding hun moedig optreden tot verdediging van land en vorst heeft zijn gewonen gunstigen invloed naar buiten niet gemisten merk waardig is hetdat niet alleen in Oost-Rumelie van het gevaar, waarin Bulgarije heeft verkeerd, geen gebruik is gemaaktom zich aan de inbezitneming weder te onttrekkenmaar dat talrijke vrijwilligers uit deze provincie de Bulgaarsche strijdkrachten hebben versterkt. Zoo ooit een beroep op de gezindheid der bevolking rechtmatig was dan is het hierwaar zij gezegd kan worden de vuurproef te hebben doorstaan. Engeland, dat van den aanvang af den Bulgaren niet kwaad ge zind is geweestzal wel niet nalaten, op dit feit te wijzen. Zooveel mag thans nog wel van den invloed der mogendheden verwacht wordendat de oorlog tusschen Servie en Bulgarije niet lang zal duren en voor een botsing tusschen de mogendheden zeiven be staat vooralsnog geen gevaar. Griekenland zal zich wel aan Servie spiegelen en zijn oorlogsdrift bedwingen, en ten aanzien van Oost-Rumelie zal vermoedelijk wel een schikking getroffen worden die voor Bulgarije niet zoo heel ongunstig zal zijn. De jongste monarch van EuropaAlfonso XII Koning van Spanjeis plotseling overleden. Zijn re geering was niet ongelukkig. Hij slaagde er in, op stand en omwenteling te voorkomen en het land eenige jaren van ongewone binnenlandsche rust te schenken. Het had overigens groote rampen van anderen aard te verduren. Geweldige overstrooming aardbeving en ten slotte de cholera hebben het geteisterd, en telken male won de Koning de genegenheid des volks door de hartelijke deelneming, waarvan hij deed blijken, de krachtige hulp die hij bood en het gevaar waaraan hij zich blootstelde. Vooral zijn bezoek aan de cholera-lijders te Aranjuez, ondanks den aandrang zijner ministers om hem daarvan terug te houden deed den jongen monarch stijgen in de lïefde der natie. Hij zou den 28 November achten twintig jaren oud zijn geweesten laat twee dochters na waarvan de oudste vijf jaren oud is en hem onder het regentschap harer moeder, eene Oostenrijksche aarts- was helaas zoo dwaasvan een klein uitstelwaartoe zich de gelegenheid aanbood, gebruik te maken en mijne bekentenis te verschuiven. Wanneer ik nu eerst zeg wat ik reeds lang had moeten zeggen dan vrees ik dat gij meenen zult, dat ik niet den drang mijns har ten volgmaar door de noodzakelijkheid gedwongen word." „Door de noodzakelijkheid gedwongen?" herhaalde hy mechanisch. Daarop vatte hij zijne diepe ontroering beheerschende hare hand waarmede zij de oogen be dekt hield en vroeg zacht„Staat hetgeen gij mij te zeggen hebtin verband met het raadselachtige toeval, waarvan je oom vertelde of is het misschien geen toe val? Heeft hij een portret van je gezien, en en wist gijdat de schilder zich die vrijheid jegens je persoon veroorloofd had?" „Ik vernam het eerst heden. Maar voordat ik het wiststond ik op het puntje te bekennendat ik voordat ik je kende Zy barstte in tranen uit. „Dat gij voordat gij mij kendet, reeds een ander liefbadt", vulde hij, schijnbaar kalm aan, maar met eene trilling in de stem, die zijne innerlijke ontroering verried. „O wat zijt gij goed mij mijne bekentenis gemakke lijker te maken riep zij uit en wierp zich hartstochte lijk in zijne armen. Beiden waren eene poos stil. Hij trachtte de bitterheid te bannen, die hem be kroop bij het denkbeeld, dat zy, die hij voor onvoor waardelijk eerlijk en openhartig gehouden had, hem tot heden toe zulk een feit verzwegen bad en zij overlegde, hoe zij het vervolg harer bekentenis zou inkleeden. „Ik kan het mij zelve niet vergeven", zeide zij eindelijk, zich oprichtende, „dat ik gezwegen heb, tot eene on verwachte ontmoeting met hem „Eene ontmoeting met hem Met den schilder riep Rudolf, opspringend, uit. „Verder, verder, om Gods wil, Julie, wat is er gebeurd?" „Er is niets gebeurd", antwoordde zy kalm. „Hy kwamom mij te herinneren aan eene belofte die niet ik, maar mijn overleden jvader hem gegeven heeft."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1885 | | pagina 1