z i'1
No. 142.
Zeven en tachtigste Jaargang.
1885.
ZONDAG
29 NOVEMBER.
Laatste Raas- en Graan- en
Zaadmarkt te Alkmaar op Vrijdag
18 December 1885.
Buiten onze grenzen.
Vóór het huwelijk.
Prijs der gewone Advertentiën:
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
(Bebeeltc.
FEUIIjXjEïTON
en ECO
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
het geheele Rijk f 1,
De 3 nummers 0.06.
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter kennis van de belanghebbenden dat ten
gevolge van het invallen van den tweeden Kerst
dag Bop Zaterdag 26 December 1885,
de gewone ZATERDAGSCHE MARKT zal gehouden
worden op DONDERDAG 24 December 1885.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
25 Nov. 1885. Secretaris
NUHOUT VAN DER VEEN.
De personen van JOHANNES LAUWERS geb Rotter-
dam 1. w. Rijp en JOHANNES WIJNANDUS VISSER,
geb.te Helderworden verzocht zich ter gemeente-secretarie
aan te melden.
De DIRECTEUR van het POSTKANTOOR te ALKMAAR
brengt ter kennis van het algemeendat op Z o n d a g 6
December e.k., zijn kantoor op dezelfde uren zal zijn OPEN
GESTELD als op de werkdagen.
De Directeur voornoemd,
GOUWE.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Aan het Commissariaat van Politie zijn voor de rectit-
hebbenden terug te bekomeneen bus van een rijtuigeen
zilveren vingerhoed; een kindermutsje; een zilveren of nickel
pet een kastsleuteltjeeen zeefje; een schippershaakeen
zilveren vingerhoedeen groen beursje.
Het spel der wapenen is en blijft hoog
gevaarlijk spel, en die er zich aan waagt zonder voor
zoover menschelijke berekening gaatzeker van zijn
zaak te zijnbehoort zich evenzeer op de nederlaag
als op de overwinning voor te bereiden. Dat hadden
waarschijnlijk Koning Milan en zijne Serviers niet ge
daan. Noodzakelijkheid om oorlog ie voeren beptond
althans voor hen niet; indien zij aan dejnogMykheid
3)
II.
Rudolf ging te twee uur naar zijne verloofde om
aan het middagmaal der familie deel te nemen.
Maar welk eene zonderlinge stemming had zich hier
van de gemoederen meester gemaaktDe beide vrouwen
schenen in den hoogsten graad verward. De m bet
oog vallende inspanning van mevrouw von Stem om
het gesprekdat voortdurend bleet steken aan den
gang te houdenkonden Harder evenmin ontgaan, als
Julie's verstrooidheid, haar schrikwanneer hg haar
aansprak en het opvallend vermijden van zijne blikken.
De eenige werkelijk ongedwongene was de overste
die als altijd het middagmaal dapper aansprak en daarbij
allerlei dingen vertelde. Rudolf, wiens gedachten zich
bezighielden met de vraag wat ter were d in deze laatste
twee uren kon gebeurd zijnhad slechts den alge-
meenen indrukdat de oude beer van eene kortelings
gemaakte reis sprak en nu tot Dresden was gekomen
waar hij eene schilderijententoonstelling had bezocht.
Eerst nu denk ik ook weder aan een schilderij,
dat mij daar zeer is opgevallen", nep hg, „en waarom
Omdat eene der talrijke, daarop voorkomende personen
op jou gelijkt, Julie."
Rudolf luisterde scherper en zag, hoe de blikken der
beide dames aan de lippen van den overste hingen.
„Dat schilderij stelde den Hohenstaufen Frederik II
voor, door zijne getrouwen en zijne familie omringd
ging de verteller voort„hij zat op den troon in kei
zerlijk gewaadnaast hem zijne schoone engelsche
gemalin Isabella en deze was het, die zoo sprekend
op je geleek. Het was jou bruin haar, iets lichter nog,
van een noodlottigen uitslag gedacht hadden zouden
zij ongetwijfeld rustig thuis zijn gebleven en de be
slissing der mogendheden omtrent de inbezitneming
van Oost-Rumelie door de Bulgaren hebben afgewacht.
Maar zij hebben zich blijkbaar een inval in Bulgarije
als een zegetocht voorgesteld althans met ui®' minder
luchthartigheid dan de Fransche oorlogspartij ïu 1870.
Wie heeft overigens niet aan Napoleon III en zgn
kogels zoekend zoontje gedachttoen hij het bericht
las van den brief van Kouing Milan aan de Koningin,
waarin haar na het eerste voorspoedig treffen werd
geschreven vooral den achtjarigen Kroonprins te ver
tellen dat zijn regiment zich zoo goed had gehouden
en zooveel tot de overwinning had bijgedragen Hoe
is thans de kans gekeerd De aanvankelijke overwin
ning is in een nederlaag, een smadelijke aftocht in
een verwarde vlucht veranderd. Koning Milandie
in weinige dagen binnen Sofia dacht te zijn, ziet thans
reeds zijn grenzen door de Bulgaren bedreigd en ver
keert wat zijn eigen kroon betreftin een vrij hach-
lijken toestand. Natuurlijk wordt hem door zijn on
derdanen voor een groot deel de schuld gegeven van
de jammerlijke mislukking der tot voor weinige dagen
zoo populaire onderneming. Hij heeft te lang geweifeld;
hij had een maand vroeger de Bulgaren kunnen over
vallen het leger was slecht uitgerustde soldaten
waren 'onvoldoende gekleed en leden gebrek. De Koning
was daarenboven, zegt menreeds weinig bemind in
zijn eigen land om zijn volgzaamheid jegens Oostenrijk.
Zooveel is zeker dat in Servië de aanhangers van den
door Rusland begunstigden Peter Karageorgewitsch vrij
talrijk zijn en onder de tegenwoordige omstandigheden
het hoofd weer ophefien daarbij natuurlijk smalende
op Oostenrijk, dat aanvankelijk tot de onderneming
tegen Bulgarije scheen aan te moedigen, en thans Servie
en zijn Koning in den steek laat. De toestand van den
Konin* schijnt zoo hopeloos, dat volgens berichten,
die echter niet zonder tegenspraak blijven en wellicht
spoedig weer ongegrond zullen blijken er reeds sprake
is van een afstand van den troon ten behoeve van zijn
zoon terwijl andere berichten ons verzekeren, dat de
Koning er de voorkeur aan geeft, met zijn geheele fa
milie het land te verlaten.
Schitterend daarentegen is de onverwachte zegepraal
van Vorst Alexander van Bulgarije. Ook over hem
hadden haastige berichtgevers reeds beschikt. Hij zou
het zoenoffer worden voor zijn land en van de regee
ring afstand doen. Op die wijze zou Bulgarije misschien
nog voor grootere rampen behoed kunnen worden. Een
feit is hetdat hem de toestand althans zoo hachlijk
voorkwam 'dat hij niet beter wist te doen dan de hulp
van den sultan tegen Servië in te roepen. Maar ook
dit behoort alweder tot de geschiedenis. De rollen zijn
in die mate veranderd, dat Vorst Alexander moeielyk
te bewegen schijnt, om met Servië een wapenstilstand
te sluiten, voordat hij als overwinnaar het vijandelijk land
is binnengetrokken. Maar waarschijnlijk zal ook omtrent
dit punt g?en onzekerheid meer bestaan en misschien zal
dan het nu is, het was jou voorhoofd, het was de vorm
van jou gelaat en jou oogen zagen mij aan zoodat ik
bijna schrikte van de gelijkenis. Het was een prachtig
doek steeds stond er eene menigte menschen voor
om de gestalten vol leven te bewonderenonbe
grijpelijk dat ik er niet reeds eerder aan gedacht heb,
je dit te vertellen."
Er ontstond eene oogenblikkelijke stilte. Julie zat daar
als een steenen beeld. Zij had baren oom aangezien
smeekend zooals het Rudolf toescheen en toen hare
oogen op haar bord gericht; mevrouw von Stem speelde
in zichtbare verlegenheid met haar servet. Tevergeefs
zocht von Harder naar eenen verband tusschen het
zonderlinge gedrag der vrouwen en het zeldzame toe
val waarvan de overste gesproken had. Zeker was het
zeer merkwaardig dat zijne verloofde eene dubbelgang
ster haddie de maker van dat schilderij als model
voor de engelsche koningsdochter scheen te hebben
gebruikt. Maar waarom zulk eene ontsteltenis?"
Hoe heet de schilder die buiten haar weten mijne
verloofde vereeuwigd heeft vroeg hij na eenig zwijgen.
„Hij heet wacht, het zal my wel weder invallen.
Julie greep haastig, blijkbaar nauwelijks wetende,
wat zij deed een zilveren lepel en beproefde iets van
het dessert naar haren mond te brengen.
„Een veelbelovend jong talenteene grootheid, die
zich begint te ontwikkelen", ging de overste voort
als zoodanig hoorde ik spreken over dezen jongen
schilder, en nu heb ik het zijn naam is Reinhard
Fuik"
Een kletterend geluid stoorde hem de lepel was
plotseling aan Julie's bevende hand ontvallen.
Toen men van tafel was opgestaan volgde Rudolf
zijne verloofde naar de kamer barer moeder, met een
gevoel van beklemdheid zonder te weten van welken
aard, dat het tooneelhetwelk zooeven had plaats ge
had in hem had opgewekt.
„Van morgen reeds", begon Julie met moeite, toen
zij alleen waren „wilde ik je iets toevertrouwen. Ik
de toestand weer geheel anders zijnwanneer deze
woorden gedrukt zullen zijn en gelezen worden. De ge
beurtenissen volgen elkander aan den Balkan zoo snel
op en nemen zulke verrassende weudingen dat men
wijs doet, met zich van elke voorspelling of voor het
oogenblik tamelijk gegrond schijnende gissing te ont
houden. Zooveel is zeker, dat de zaken voor Bulgarije
thans zeer gunstig staan en de openbare meening zich
aanmerkelijk te zijnen voordeele heeft gekeerd. Ook met
de mogendheden schijnt dit het geval te zijn. De toon
der dagbladen, die geacht kunnen worden min of meer
de tolken der regeering te zijn is geheel veranderd en
luidt alleszins gunstig voor de Bulgaren. Had het
eigenmachtig bezetten van Oost-Rumelie de Russische
Regeering ontstemd en vertoornd de niet minder ei
genmachtige aanval van Servie, de „broedermoord", die
van dien aanval bet gevolg was, heeft haar hart ver-
teederd en haar de Bulgaren in bescherming doen
nemen. Hun krachtige houding hun moedig optreden
tot verdediging van land en vorst heeft zijn gewonen
gunstigen invloed naar buiten niet gemisten merk
waardig is hetdat niet alleen in Oost-Rumelie van
het gevaar, waarin Bulgarije heeft verkeerd, geen gebruik
is gemaaktom zich aan de inbezitneming weder te
onttrekkenmaar dat talrijke vrijwilligers uit deze
provincie de Bulgaarsche strijdkrachten hebben versterkt.
Zoo ooit een beroep op de gezindheid der bevolking
rechtmatig was dan is het hierwaar zij gezegd kan
worden de vuurproef te hebben doorstaan. Engeland,
dat van den aanvang af den Bulgaren niet kwaad ge
zind is geweestzal wel niet nalaten, op dit feit te
wijzen. Zooveel mag thans nog wel van den invloed
der mogendheden verwacht wordendat de oorlog
tusschen Servie en Bulgarije niet lang zal duren en
voor een botsing tusschen de mogendheden zeiven be
staat vooralsnog geen gevaar. Griekenland zal zich
wel aan Servie spiegelen en zijn oorlogsdrift bedwingen,
en ten aanzien van Oost-Rumelie zal vermoedelijk wel
een schikking getroffen worden die voor Bulgarije niet
zoo heel ongunstig zal zijn.
De jongste monarch van EuropaAlfonso XII
Koning van Spanjeis plotseling overleden. Zijn re
geering was niet ongelukkig. Hij slaagde er in, op
stand en omwenteling te voorkomen en het land eenige
jaren van ongewone binnenlandsche rust te schenken.
Het had overigens groote rampen van anderen aard
te verduren. Geweldige overstrooming aardbeving en
ten slotte de cholera hebben het geteisterd, en telken male
won de Koning de genegenheid des volks door de hartelijke
deelneming, waarvan hij deed blijken, de krachtige hulp
die hij bood en het gevaar waaraan hij zich blootstelde.
Vooral zijn bezoek aan de cholera-lijders te Aranjuez,
ondanks den aandrang zijner ministers om hem daarvan
terug te houden deed den jongen monarch stijgen in
de lïefde der natie. Hij zou den 28 November achten
twintig jaren oud zijn geweesten laat twee dochters
na waarvan de oudste vijf jaren oud is en hem onder
het regentschap harer moeder, eene Oostenrijksche aarts-
was helaas zoo dwaasvan een klein uitstelwaartoe
zich de gelegenheid aanbood, gebruik te maken en mijne
bekentenis te verschuiven. Wanneer ik nu eerst zeg
wat ik reeds lang had moeten zeggen dan vrees ik
dat gij meenen zult, dat ik niet den drang mijns har
ten volgmaar door de noodzakelijkheid gedwongen
word."
„Door de noodzakelijkheid gedwongen?" herhaalde hy
mechanisch. Daarop vatte hij zijne diepe ontroering
beheerschende hare hand waarmede zij de oogen be
dekt hield en vroeg zacht„Staat hetgeen gij mij te
zeggen hebtin verband met het raadselachtige toeval,
waarvan je oom vertelde of is het misschien geen toe
val? Heeft hij een portret van je gezien, en en
wist gijdat de schilder zich die vrijheid jegens je
persoon veroorloofd had?"
„Ik vernam het eerst heden. Maar voordat ik het
wiststond ik op het puntje te bekennendat ik
voordat ik je kende Zy barstte in tranen uit.
„Dat gij voordat gij mij kendet, reeds een ander
liefbadt", vulde hij, schijnbaar kalm aan, maar met eene
trilling in de stem, die zijne innerlijke ontroering verried.
„O wat zijt gij goed mij mijne bekentenis gemakke
lijker te maken riep zij uit en wierp zich hartstochte
lijk in zijne armen. Beiden waren eene poos stil.
Hij trachtte de bitterheid te bannen, die hem be
kroop bij het denkbeeld, dat zy, die hij voor onvoor
waardelijk eerlijk en openhartig gehouden had, hem tot
heden toe zulk een feit verzwegen bad en zij overlegde,
hoe zij het vervolg harer bekentenis zou inkleeden.
„Ik kan het mij zelve niet vergeven", zeide zij eindelijk,
zich oprichtende, „dat ik gezwegen heb, tot eene on
verwachte ontmoeting met hem
„Eene ontmoeting met hem Met den schilder riep
Rudolf, opspringend, uit. „Verder, verder, om Gods
wil, Julie, wat is er gebeurd?"
„Er is niets gebeurd", antwoordde zy kalm. „Hy
kwamom mij te herinneren aan eene belofte die
niet ik, maar mijn overleden jvader hem gegeven heeft."