No. 75.
Acht en tachtigste Jaargang.
1886.
FEUILLETON.
Mevr. Harrington's geheim.
WO EMS D AG
23 JUNI.
Prijs der gewone Advertentiën:
©fficiëel (Bcbeelttr
AALTJE IIOER en ARENDJE COS, laatst ge
woond hebbende in de gemeente Koedijk, worden
verzocht zich ter secretarie dezer gemeente aan
te melden.
JSnitxttJAttb.
Naar het Engelsch.
4)
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
.Saterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
het geheele Rijk f 1,—.
De 8 nummers f 0.06.
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HEBMe. COS-
TER ZOON.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter algemeene kennisdat zij bij bun besluit van den
21 Juni 1886 voorwaardelijk ingewilligd hebben bet verzoek
van den heer A. C. VAESSEN, koopman en winkelier alhier,
om vergunning tot het oprichten eener koffiebranderij in bet
perceel aan de Huigbrouwersteegwijk D, No. 1.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
22 Juni 1886. De Secretaris,
NUHOUT van der VEEN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter algemeene kennisdat zij in hunne op heden
gehouden vergadering aan J. SLIKKER, slachter alhier,
vergunning verleend hebben tot het oprichten van eene varkens
slachterij en spekrookerij in het perceel aan de Hekelstraat
wijk C, No. 26.
Burgemeester en Wethouders van Alkmaar,
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
22 Juni 1886. De Secretaris,
NUHOUT VAN DER VEEN.
BELGIE. Den 21 ondervroeg in den gemeenteraad
van Brussel de beer Janson den burgemeester over bet
verbieden der manifestatie op den 13. Hij achtte dat
verbod onwettig en beschouwde het als een inbreuk
op de voorrechten van den gemeenteraad, die alleen
bevoegd was tot bet nemen van een dergelijben maat
regel. De burgemeester antwoorddedat bet verbod
was geschied zonder „parti pris" en zonder eenige
overweging van staatkundigen aard. Hij bad alleen
gehandeld in het belang der orde en verklaarde dat
indien dergelijk geva' zich opnieuw voordeed hij even
zoo zou handelen.
DU1TSCHLAND. Het verdrag tusschen Duitschland,
Nederland en Zwitserland, betreffende de regeling der
zalmvisscherij in het stroomgebied van den Rijn ge
sloten is den 21 afgekondigd.
BEIEREN. Den 19 is de Koning begraven. De
duitsche kroonprins volgde met den oostenrijkscben
kroonprins den met acht paarden bespannen lijkwagen
onmiddelijk achter den prins-regent. De duitsche
kroonprins droeg de pruisische generaals-nniform met
den maarschalksstafde oostenrijksche die van de
beiersehe zware bavallerie. De inzegening van het
lijk geschiedde in de St. Michaels-kerkvan waar het
naar den grafkelder werd overgebracht. De stoet be
woog zich gedurende zeven kwartier door de straten
der stad. Het weder dat eerst minder gunstig was
helderde tegen den middag, voordat de plechtigheid
begon eenigzins op.
„Welken weg moeten wij op vroeg de jonge man
aan den stuurman die naast hem stond."
„Ylak rechtuit'', antwoordde de zeemannaar de
boomen wijzende.
„Maar daar is geene opening", herhaalde de toerist.
„Wij kunnen die rotsen niet beklimmen zelfs de
Minerva kan zulk een toer niet doen."
Een half onderdrukt lachen ter hoogte van zijnen
elleboog deed hem plotseling omzien. Vlak bij hem
zaten Miss Acidowne en Gretchen Engelbach. Har
rington keerde zich dadelijk om en wenschte den dames
„goeden morgen."
„Gij zijt laat op", zeide hij, toen de eerste groeten
gewisseld waren. „Beter laat dan nooit, dankt mij",
antwoordde Miss Engelbach. „Er was te voren niets
te zien nietHoratia
„Neen, inderdaad niet", antwoordde Miss Acidowne.
„Wij verkozen de dameskajuit boven het dek. Die
beklimming daar belooft belangwekkend te worden."
„Wilt gij zoo goed zijn mij te zeggen hoe do boot
door gindscben wal van rotsen heen komen moet
vroeg de jonge man die zijn reisgids nog niet nage
lezen had.
„Kunt gij dat werkelijk niet gissen vroeg Miss
Acidowne, antwoordende in plaats van Miss Engelbach,
aan wie de vraag meer direct gericht was.
„Ik kan geene opening zien", antwoordde hij. „Indien
ik bon
„Zou mijnheer Harrington bij de hand genoeg wezen
er zijn voordeel mede te doen", zeide Miss Engelbach
tot hare reisgenoote. „Maar er zijn sluizen", voegde
zij er bij't woord tot hem richtende en niet zonder
ENGELAND. Minister Gladstone hield den 18 te
Ediuburg eeoe zeer toegejuichte redevoering van an
derhalf uurwaarin hij als zijne overtuiging te ken
nen gaf, dat het engelsehe volk besloten was, zijn
voornemen om aan Ierland zekere zelfstandigheid te
gevenuit te voeren. Het iersehe vraagstuk moest
zoo spoedig mogelijk worden opgelostdewijl anders
stremming zou komen in de aangelegenheden van
den staat en de maatschappelijke orde in Ierland
niet hersteld zou worden. Het wetsontwerrp betref
fende home-rule was dood maar het beginsel leefde
voort. Over dat beginsel zouden de kiezers uitspraak
doen. Dat hij op grond van dat beginsel een nieuw
plan zou uitwerkenkon hij niet belovenmaar bij
zou geen nieuw plan aannemen, dat niet beter was dan
het oude. De tot heden voorgestelde tegenontwerpen
boden geene kans op eene bepaalde oplossing van het
vraagstuk terwijl daarentegen de staatkunde der re-
geering het vraagstuk tot Ierlanda tevredenheid en tot
Engelands voordeel zou oplossen.
De oud-minister Salisbury verzekerde den 17 in eene
te Leeds gehouden redevoering ten stelligste dat zijn
ministerie zich nooit met een voorstel tot herstel der
afzonderlijke wetgeving voor Ierland had ingelaten.
Het verkiezingsmanifest van den heer Randolph Chur
chill is verschenen. Daarin wordt in heftige bewoor
dingen opgekomen tegen de eigenzinnigheid, de onbe
grensde zelfzucht en de voor een oud man dwaze ijdelbeid
van Gladstone aan wien de tegenwoordige crisis eenig
en alleen moet Worden toegeschreven. Hij vraagt o.a.,
hoe lang zullen de kiezers zich nog onderwerpen aan
de heerschappij van een grijsaard, welke reeds in het
jaar 1868 begon Gladstone vraagt nu de handhaving
van een perse onlijk plebisciet waardoor de slechtste
dagen van het tweede keizerrjjk in herinnering wor
den gebracht. Hij doet een beroep op de kiezers, om
niet te verleenen de door Gladstone gevraagde dictatuur,
welke uiterst gevaarlijk zou zijn.
Hoogerhuis. Bij tweede lezing is den 21 aan
genomen het wetsontwerp tot wijziging der alcoholschaal
bij de wijnreeht-en en bij derde lezing de internationale
overeenkomst tot bescherming van den letterkundigen
eigendom in de koloniën.
Lagerhuis. De kanselier der schatkist heeft den
21 de Bluiting van het parlement tegen den 25, de
ontbinding tegen den 26 aangekondigd.
ERANKRIJK. De conmissie uit den Senaatdie
belast was met bet uitbrengen van een verslag over de
wet tot verbanning der prinsen, heeft eerst alle voor
stellen tot wijziging van het ontwerp en daarna de
door de Kamer goedgekeurde wet zelve verworpen met
6 tegen 3 stemmen. Voordat dit besluit genomen
werdhad de minister-president de Ereycinefc op de
vraag of hij verstoring der rust vreesde bij verwer
ping dezer wet door den Senaat geantwoorddat hij
instond voor de handhaving der orde op de straten
maar dat die verwerping een strijd tussehen Kamer en
Senaat en ernstige staatkundige geschillen zou uitlok-
vermaak de flauwe uitdrukking van verveling bemer
kende, die hare opmerking veroorzaakte. „Wij gaan
de trap op
„Zulk een trappen klimmen heb ik nooit gezien",
merkte Harrington schertsende op. „Nu zie ik de
poort. Dat is inderdaad zeer belangwekkend. Hoe
bekoorlijk zien de meren achter ons er uit 1" vervolgde
hjj. „Wat aardige wolken! Zie eens hoe helder zij
weerspiegelen in het blauwe water. Het landschap
gelijkt hier eenigszins op dat langs de Theems. Zijt
gij aan de Theems bekendMiss Engelbach
„Ja ik heb London Bridge gezien en ben op een
penny-bootje tot aan Westminster geweest", antwoordde
zij stemmig zonder hem aan te zien.
„Natuurlijkik bedoelde niet de beneden-Theems",
antwoordde hij. „Dat is werkelijk schoon en
„Hoorde bel voor het diner I Een uurviel Miss
Acidowne hem in de rede. Komt gij benedenlieve
„Ja, dadelijk", antwoordde Miss Engelbach. „Wij
hebben juist den tijd in deze sluizen."
De dames wilden zich naar beneden begevenmaar
op het dek ontmoetten zijtoen men de eerste sluis
bijna bereikt had, den kapitein, die een paar minuten
met ze sprak en daarna op de brug kwam.
„Merkwaardigvindt gij niet sprak hij tot Har
rington. De laatste bevestigde dit met een knikdoeh
antwoordde niet. Hij zag naar Miss Engelbachdie
alleen op het dek gebleven was.
„Ga met mij mede", zei de kapitein, toen de Minerva
in de sluis lag. „Er zijn er nog zes zulkeen wij
kunnen gemakkelijk weder aan boord komen. Ik zal
uw gids wezen."
„Maar waar wilt gij heen gaan vroeg Har
rington.
„Naar het Vreta Klooster zeer belangwekkend
het is de moeite waard het te bezoeken. De dames
wachten kom
Harrington opperde niet de minste tegenwerping.
De tocht naar de kerk zou in gezelschap van hetzelfde
ken. Het senaatslid Bérangertegenstander van het
wetsontwerp, werd benoemd tot verslaggever. In zijn
den 19 in den Senaat voorgelezen verslag werd de
verwerping van het wetsontwerp voorgesteld als onbe
staanbaar met de vrijheid en nadeelig voor de betrek
kingen met het buitenland. De verbanning behoorde
niet tot den werkkring der wetgevende vergadering
maar tot de bevoegdheid der rechterlijke macht. De be
raadslaging werd na die voorlezing bepaald op den 21.
De heer Jules Simon was toen de eerste spreker, die
het ontwerp bestreed.
Bij de Kamer is thans door de regeering ingediend
een wetsontwerp om de Panama-maatschappij te mach
tigen tot het sluiten eener loterij-leeningnu uit het
onderzoek van eene door haar benoemde technische
commissiebestaande uit 4 hoofdingenieurs en den
admiraal Jarien de la Gravièregebleken isdat zij
erkennende de groote moeielijkhedenwelke nog te
overwinnen waren, aan het gelukken der onderneming
geloofden en eene sora van f 300.000.000 voldoende
achtten, om het werk althans zoo ver te brengen dat
er geen twijfel aan het slagen meer zou overblijven.
De graaf van Parijs beeft het berieht laten te
genspreken als zou hij zijn aangezocht om borg te
staan voor eene geldleening bestemd ter betaling van
de schulden van wijlen den Koning van Beieren.
Het hof van assises heeft uitspraak gedaan in zake
de moordenaars van den ingenieur Watrin bij de werk
staking te Decazeville. Bedel is veroordeeld tot 8
jaren dwangarbeidLescure tot 7Blanc tot 6 en
Caussanel tot 5 jaren tuchthuisstraf. De overige be
schuldigden werden vrijgesproken.
Kamer. Den 17 is een wetsvoorstel behandeld,
om aan de groote steden het overwicht te verschaffen
in de departementale raden door de bepaling dat de
kantons van meer dan 20000 inwoners 2 leden daar
heen zullen afvaardigen. Met 269 tegen 247 stemmen
werd het getal van 20000 inwoners aangenomen de
commissie had voorgesteld dit getal op 25000 te be
palen. Het wetsontwerp werd aangenomen met 337
tegen 208 stemmen. De rechterzijde bewaerde, dat
dit wetsontwerp een kunstgreep was om de meerder
heid in de departementale raden in handen der repu
blikeinen te houden daar dit bij de aanstaande
verkiezingen anders alles behalve zeker was.
ITALIË. Hobart-paeha, admiraal in turkschen dienst,
is den 19 des oehtends te Milaan aan eene hartkwaal
bezweken.
Te Cadigoro in de provincie Eerrara is de cholera
uitgebroken er kwamen dagelijks 16 gevallen voor.
Te Venetie en Bari is zij zoo goed als verdwenen.
OOSTENBIJK-HONGARIJE. Het oostenrijksche
Huis van Afgevaardigden heeft met 160 tegen 154
stemmen het voorstel der duitsche partij tot wijziging
en verhooging der invoerrechten op petrolenm verworpen.
Het invoerrecht op ruwe petroleum werd ten gerieve
van Galicië op 2 il. gebracht. De overeenkomst met
Hongarije loopt door die beslissing geen gevaar.
meisje zijn, met hetwelk hij gaarne nader wilde kennis
maken, 't Sprak van zelfdat hij mede ging.
Hij sprong onmiddellijk van de boot op den wal der
sluis en hield den kapitein gezelschap. Drie dames
hadden de boot reeds verlaten de twee Amerikaan-
schen en Miss Engelbach. Anderen maakten zich gereed
in gezelschap van een paar heeren te volgen. Het
gezelschap van den kapitein echter bestond uit de
„onbeschermde" vrouwen en Harrington.
In het eerst won de Engelschman niet veel door dit
uitstapje. De dames bleven bij elkander en pas in de
kerkdie de gedenkteekens der familie Douglas bevat,
vond Harrington gelegenheid Miss Engelbach aan te
spreken.
Op het kerkhof wees de kapitein een ouden grafsteen
aan die een vreemd opschrift droeg dat Harrington
niet ontcijferen kon.
„Kunt gij dit voor mij vertolken, Miss Engelbach
vroeg hij.
Zij gaf er geen antwoord op, maar las het opschrift
eenvoudig in het Engelsch op. Het bleek eene waar
schuwing te zijn voor het geheele mensohelijk geslacht
bestemd. Dit maakte het gesprek een weinig opge
wekter.
„Gij zult uw luncheon misloopenvrees ik", zeide
John na eene korte pauzeniet wetende wat anders
te zeggen.
„Gij ook", antwoordde zij. „Maar hier is eene vronw
met melk indien gij iets hebben wilt."
„Wilt gij ook iets hebben?" vroeg de jonge man
een weinig bedeesdterwijl hij het schoone gelaat be
schouwde dat half van hem afgewend was.
„Dank u", antwoordde zijterwijl zij op een steen
nabij de hoogste sluis ging zitten de laatste der
elf die door een gedeelte kanaal met de voorgaande
verbonden is.
Hier wachtte het gezelschapHarrington en Miss
Engelbach een weinig op een afstand van de anderen,
de naderende bootdie in het kleine kanaal zeer