No. 80.
Acht en tachtigste Jaargang.
1886.
Nog eens buiten de grenzen.
FEUILLETON.
Mevr. Harrington's geheim.
ZONDAG
A JULI.
Prijs der gewone Advertentiën:
Dit nummer bestaat uit twee blade».
EERSTE BLAD.
Naar het Engelsch.
iHuneuïauÖ.
ALKM AABSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag-en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs"
per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
het geheele Eijk f 1,
De 3 nummers f 0 06.
&ivÏA
Per regel f 0,15. G-roote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HEEMs. 008-
TEE ZOON.
Wat wij van de houding des heeren Gladstone meen
den te kunnen voorspellen heeft zich reeds gedeeltelijk
bewaarheid. De oude steeds krachtige onvermoeide
staatsman reist door Schotland en Engeland, en spreekt
de kiezers toe over de allerbelangrijkste kwestie die
eenige liberale parlementsleden van zijne zijde heeft doen
wijken en daardoor de tweede lezing van zijn wetsont
werp tot regeling van het zelfbestuur van Ierland heeft
verhinderd. Hij vraagt opnieuw het vertrouwen der
kiezers hij wil Ierland recht doeD weervaren hij wil
den noodlottigen twist doen eindigen, niet door onder
drukking maar door verzoening. Tot deze groote
edelmoedige gedachte bepaalt hij zich bij treedt niet
in bijzonderheden. De Iersche kwestie moet zoo spoedig
mogelijk worden opgelost, zegt hij, anders zal het werk
van wetgeving en bestuur door de houding der onbe
vredigde Ieren voortdurende stoornis en belemmering
ondervinden en kan de maatschappelijke orde in Ierland
niet hersteld worden. Merkwaardig is de wijze waarop
hij zich over zijn verworpen wetsvoorstel uitlaat. Hij
verdedigt het niet langer. Hij veroordeelt het natuur
lijk evenmin. Zijns inziens was het geschikt om het
groote vraagstuk op voor Engeland en Ierland beide
bevredigende wijze op te lossen, maar het is verworpen
en daarmee van de baan. Dat ontwerp is dood zegt
hij tot de kiezersen hij zal geen ander voorstellen
dat niet beter is dan het verworpene.
Het standpunt van den heer Gladstone komt dus
hierop neder. Dat sommige liberale parlementsleden
zich tegen het door mij voorgestelde wetsontwerp tot
toekenning van eigen bestuur aan Ierland hebben ver
klaard moet voor u geen reden zijn om mij uw ver
trouwen te ontzeggen. Dat ontwerp is afgestemd, wel
nu ik laat het varen maar het beginsel blijft leven
en moet blijven leven alleen door aan Ierland zelf de
regeling zijner zaken over te laten, kan de vrede tusschen
de beide groote eilanden die het koninkrijk Groot-
Brittanje en Ierland uitmaken worden hersteld. Een
nieuw wetsontwerp waarin dat beginsel zal worden uit
gewerktwaarin de praktische toepassing daarvan
nader zal worden geregeld moet aan het Parlement
worden voorgesteld. Dit is een eisch des tijds. Zoo
gij uw vaderland lief hebt en mij vertrouwtstelt mij
dan in de gelegenheid om dit plan ten uitvoer te bren
gen. Zoo spreekt de beer Gladstonemaar hij zegt
niet hoe bij aan de groote bezwarenaan het hoofd
bezwaar dat zijn eerste ontwerp deed vallenzal te
gemoet komen. Hij staat niet stil bij het feitdat er
in Ierland zelf twee onverzoenlijke partijen bestaan
9)
„Miss Engelbach", sprak Harrington eindelijk.
„Ja", antwoordde zij zenuwachtig.
„Zijt gij ongedeerd niet verschrikt f Zullen wij
onzen weg vervolgen
„Ik ben wel verschrikt", antwoordde zij opstaande
„maar ik geloof, dat het ergste over is. Laat ons een
schuilplaats zoekenvoordat de regen komtde wind
steekt ook op."
„De bui is voorbij", sprak hij, haar bij het opstaan
behulpzaam zijnde. „Wij hebben tot ons geluk geen
regen gehad. Kunt gij gaan
„Zeker, ziezoo, nu ben ik klaar. Welk een ont
zettend onweder. Ik zag nooit zulke angstverwekkende
bliksemstralen. Een scheen zelfs mijn haar te zengen."
„Ik gevoelde mij een oogenblik zeer onwel. Het
was te dicht bij, om aangenaam te wezen. Daar is de
spoorlijnen naar ik zieook een rijtuig. Wij zullen
in elk geval eene schuilplaats vinden en wat te eten
kannen krijgen."
„Er is daar geen station", sprak Miss Engelbach
hijgendetoen zij den weg met Harrington's hulp be
reikt badna den dijk te hebben beklommen en door
een verwaarloosde haag gegaan te zijn. „Het is slechts
een houten schuurtje."
„Dat hindert volstrekt niet - hier zijn wij reeds voor
wind en weer beschut. Laat mij u heipen."
Hij hielp haar bij het instappen in het rjjtuig. Het
was een oude tweede-klasse waggon, die op een afzon
derlijk spoor stonddat op de hoofdlijn met enkel
spoor uitkwam. Hij volgde en sloot de deur. Er
een meerderheid onder de leiding van Parnell en een
zeer talrijke minderheid in het noordendie van de
overheersching der Parnellisten den ondergang verwacht
en om zich daaraan te onttrekken zelfs gewelddadig
verzet en burgeroorlog niet zou schuwen. Daarover
geen woord ofschoon het een hoofdpunt der nadere
regeling uitmaaktgeen woord waaruit blijktdat hij
althans dit punt inderdaad van overwegend belang acht;
geen belofte dat ten aanzien daarvan meer bevredigende
bepalingen ontworpen zullen worden dan zijn eerste
ontwerp bevatte. En toch als de strijd tusschen Ier
land en Groot-BrittaDje eenvoudig moest worden ver
vangen door een nog heviger strijd tusschen het katho
lieke en bet Protestantsche Ierland zou de oplossing
wel niet bevredigend genoemd kunnen worden ja er
zou grond zijn om te vragen, of niet deze verplaatsing
van den strijd een noodlotciger toestand in het leven
zou roepen dan de reeds te recht onhoudbaar genoemde
bestaande en of Engeland verantwoord is met in dit
vooruitzicht de leiding der zaken in Ierland te laten
varen. Omtrent dit alles moet men de nadere voor
stellen afwachtener het beste van hopen van Glad
stone's beleid en staatsmanswijsheid verwachten dat hij,
de klippen vermijdende waarop zijn eerste poging ge
strand iser in zal slagen een betere een ook op dit
punt bevredigende regeling te ontwerpen. De oude
staatsman acht het niet geraden zich daarover uit te
laten.
Het is inderdaad niet onwaarschijnlijk, dat Gladstone
op deze wijze zal zegevieren. De heer Chamberlain
heeft er reeds in een toespraak tot de kiezers op ge
wezen dat de hoop op een hereeniging der liberale
party niet moet worden opgegeven. Blijft de Eegeering aan
het bewind en dient zij een ander ontwerp in, waarbij
rekening wordt gehouden met de bezwaren die het
vorige hebben doen vallen waarom vraagt hij zou
dan eenstemmigheid onder de liberalen onmogelijk geaeht
moeten worden
Het treurig uiteinde van den nog jeugdigen Koning
Lodewijk van Beieren hij had zijn een en veertigste
levensjaar nog niet voltooid heeft diepen indruk
gemaakt ook buiten de grenzen van dezen grootsten
Duitschen staat na Pruisen. Ieder had van den zon
derlingen vorst gehoorddie zich geheel aan de kunst
had gewijd en zich aan de staatszaken onttrok die
Wagner tot zich riep en hem in staat stelde zijn groote
muziekwerken op het tooneel te brengen, die zich later
geheel in de eenzaamheid terugtrok wiens gelaat on
bekend werd onder zijn volkdie tooverkasteelen liet
bouwen, kunstmatigen maneschijn deed liebten over het
meer, kunstmatige stormen en onwedera deed woeden,
bij nacht in snelle vaart met fakkellicht door de uitge
strekte parken reed en een prins scheen niet nit de
werkelijkheid maar uit een sprookje. Dat getuigt van
een overspannenziekelijke verbeeldingdat wordt
waanzin had reeds menigeen gezegd, en zoo werd het
inderdaad. Koning Lodewijk werd een oostersch vorst
was voldoende ruimte want het rijtuig was ongeveer
als salonwagen ingericht.
„Ziezoo!" sprak Harrington op zegevierenden toon.
„Laat het nu maar waaien en regenen zoo hard het
wildat zal ons geen kwaad meer doen. Op het meer
zonden wij niet eens zoo veilig zitten als hier."
„Dat kan welmaar Miss Acidowne zal zeer on
gerust over ons zijn. Ik zal een duchtige uitbrander
krijgen over mijne eigenzinnigheid", sprak Miss Engel
bach een weinig verdrietig.
De toonwaarop zij sprak, deed hem meer aan, dan
hare woordeneen haltgevormd plan zijne gevoelens
voor haar nit te spreken, verdween echter plotseling,
toen zij dadelijk daarop zijnen gedachten eene andere
richting gaf, door hare vraag
„Gij verteldet mij nog niet, waarom uwe jonge vriendin
uit haar huis wegliep."
„Uit het hnis van haren voogd", antwoordde hij.
„De oude man trad weder in het hnwelijk en Lilian,
gewend haar eigen weg te gaan, keurde dit huwelijk af."
„Zij werd dus niet slecht behandeld of misschien nit
huis verdreven Hebt gij daar ook iets van gehoord
„Zeker, zij sprak wel van bet onaangename karakter
van hare schoonmoeder en schreef mij ook eensdoch
ik nam geen notitie van den brief. Ik wist alles van
haar af, en dus
„Stoordet gij u niet aan de klachten uwer vriendin.
Gij liet toe dat het meisje opgeofferd werd ter wille
eener eerzuchtige en listige vrouw die misschien hare
eigen kinderen verrijken wilde en gaarne van dit
„trotsche eigenzinnigearme kind" af was. Zeg dus
niet dat gij niet om den schijn geeft of dat gij zorg
droegt voor Miss Manville."
Zij was zoo verontwaardigd over zijn gedrag ten
opzichte der onbekende jonge dame, dat Harrington
verbaasd achteruit week.
„Werkelijk, Miss Engelbach, gij beoordeelt mij te
hard. Ik was op dien tijd juist op reis en ik verzeker
udat gij het geval te ernstig opneemt."
uit een sprookje, die zich door gemaskerden liet dienen,
het stof liet kussen door wie hem naderden en zijn
land had willen verkoopen voor een klein hoekje grond,
waar hij volkomen en ongestoord dit spel had kunnen
spelen. Eindelijk was de krankzinnigheid tot znlk een
graad gestegen dat er maatregelen noodig waren om
den Koning de leiding der zaken geheel te ontnemen.
Geruchten waren in omioop omtrent onderhandelingen
door of namens den Koning met den Graaf van Parijs
of met het huis Eothschild gevoerd over leeningen tot be
taling van 's vorsten kolossale schulden waartegen de
Koning zich zou verbinden om in een mogelijken oorlog
tusschen Frankrijk en Duitschland onzijdig te blijven.
Die geruchten worden tegengesproken en geenerlei
bewijs is er van geleverd. Toch ligt het voor de hand
dat 's lands belang verbood een krankzinnige aan de
regeering te laten vooral nu 's vorsten schuldeischers
het geduld hadden verloren, en de Koning, door hnnne
eisehen opgeschrikt, om hen te bevredigen, tot de dol
zinnigste maatregelen in staat moest geacht worden,
's Konings jongere broeder, Prins Otto, was mede sinds
jaren tot een toestand van volkomen stompzinnigheid
vervallen en zoo was voor het regentschap 's Konings
oom, Prins Luitpold, de aangewezen man. De zelfmoord
des Konings bracht in dien toestand alleen deze ver
andering dat de Eegent nu niet regeert in naam van
Koning Lodewijk maar in naam van zijn broeder en
opvolger Koning Otto.
In den politieken toestand des lands znllen deze
droevige gebeurtenissen voorloopig geen verandering
brengen. Koning Lodewijk had in de geschillen over
Sleeswijk-Holstein en den daarop gevolgden oorlog
tusschen Pruisen en Oostenrijk de zijde der laatstge
noemde mogendheid gekozenen werd na Pruisen's
zegepraal genoodzaakt de bondgenoot van zijn overwin
naar te worden. Hij bleek later in deu oorlog met
Frankrijk een trouw bondgenoot;, en bet wa3 op zijn
voorstel dat de Koning van Pruisen te Versailles tot
Duitsch Keizer werd uitgeroepen. In zijn eigen land
toonde hij zich een tegenstander van de heerschappij
der uitramontanen. De Eegent, Prins Luitpold, ofschoon
goed katholiekvolgt dezelfde staatkunde. Maar nu
reeds wijst men er op dat daarin verandering zal kun
nen komen wanneer, na het overlijden van den reeds
65jarigen Eegentdiens oudste zoon Lodewijk hem
mocht vervangen en na den dood van den tegenwoor-
digen Koning Otto, evenals zijn broeder, kinderloos en
ongehuwd, wellicht den troon mocht bestijgen. Welke
onvoorziene gebeurtenissenwelke onverwachte ver
schijningen van den engel des doods kunnen echter
vóór dien tijd alle berekeningen doen falen
De gemeenteraad van Zandvoort heeft besloten
de kermis aldaar, die aanvangt den tweeden Pinkster
dagmet 1887 geheel af te schaffen.
„Misschien doe ik dit", antwoordde zij kalmerof
schoon de beweging van baar boezem hare ontroering
verriedevenals de golven nog voortrollenal is de
storm voorbij „Ik kan ongelijk hebbenmaar als ik
Miss Lilian Manville waszon ik nooit meer tot n
spreken."
„Gelukk g dat gij het niet zijt", sprak haar reisgenoot
opgeruimd. „Gij hebt ai haar schoonste hoedanigheden;
wel had zij somtijds een zeer slecht humeur. Zij en
ik zouden ook nooit op den duur met elkander overweg
kunnen. Gij en ik echter
„Mijnheer Harrington, gij vergeet dat wij bijna geheel
vreemd tegenover elkander zijn en morgen vóór altijd
zullen scheiden. Zie eens naar den storm wat een
vreeselijke orkaan Ik wil hopen dat de Minerva veilig
is. Wat zou haar nu wel op het meer kunnen overkomen."
„Er schijnt hier iets te bewegen", sprak John na
eenige oogenblikken. „Mijne oogen schijnen verblind
door het weerlicht. Wij waren zooeven dichter bij die
boomen dan nu."
„Dat geloof ik ook", sprak Miss Engelbach. „Maar
wij zullen ons vergissen. Ik zal hier eens nauwkeurig
uitzien
Er was eenige oogenblikken stilte toen riep John
Harrington die zijne oogen uitgewreven hadterwijl
hij naar zijne reisgenoote stond te kijken, plotseling uit
„Wij bewegen. Het rijtnig is door den wind van de
zijlijn gedreven Wij gaan den heuvel af naar beneden!
„O mijnheer Harrington wat zullen wij doen
Wij zullen gedood worden Kunnen wij het rytuig
niet doen stoppen Beproef het toch
Harrington zweeg een minuut daarna haar be
daard aanziende, nam hij hare slanke hand in beide
de zijne en sprak
„Wij rullen samen gered worden of sterven, Gretchen."
Vervolg in het tweede blad.