No. 80. Acht en tachtigste Jaargang. 1886. Nog eens buiten de grenzen. FEUILLETON. Mevr. Harrington's geheim. ZONDAG A JULI. Prijs der gewone Advertentiën: Dit nummer bestaat uit twee blade». EERSTE BLAD. Naar het Engelsch. iHuneuïauÖ. ALKM AABSCHE COURANT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag-en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs" per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele Eijk f 1, De 3 nummers f 0 06. &ivÏA Per regel f 0,15. G-roote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HEEMs. 008- TEE ZOON. Wat wij van de houding des heeren Gladstone meen den te kunnen voorspellen heeft zich reeds gedeeltelijk bewaarheid. De oude steeds krachtige onvermoeide staatsman reist door Schotland en Engeland, en spreekt de kiezers toe over de allerbelangrijkste kwestie die eenige liberale parlementsleden van zijne zijde heeft doen wijken en daardoor de tweede lezing van zijn wetsont werp tot regeling van het zelfbestuur van Ierland heeft verhinderd. Hij vraagt opnieuw het vertrouwen der kiezers hij wil Ierland recht doeD weervaren hij wil den noodlottigen twist doen eindigen, niet door onder drukking maar door verzoening. Tot deze groote edelmoedige gedachte bepaalt hij zich bij treedt niet in bijzonderheden. De Iersche kwestie moet zoo spoedig mogelijk worden opgelost, zegt hij, anders zal het werk van wetgeving en bestuur door de houding der onbe vredigde Ieren voortdurende stoornis en belemmering ondervinden en kan de maatschappelijke orde in Ierland niet hersteld worden. Merkwaardig is de wijze waarop hij zich over zijn verworpen wetsvoorstel uitlaat. Hij verdedigt het niet langer. Hij veroordeelt het natuur lijk evenmin. Zijns inziens was het geschikt om het groote vraagstuk op voor Engeland en Ierland beide bevredigende wijze op te lossen, maar het is verworpen en daarmee van de baan. Dat ontwerp is dood zegt hij tot de kiezersen hij zal geen ander voorstellen dat niet beter is dan het verworpene. Het standpunt van den heer Gladstone komt dus hierop neder. Dat sommige liberale parlementsleden zich tegen het door mij voorgestelde wetsontwerp tot toekenning van eigen bestuur aan Ierland hebben ver klaard moet voor u geen reden zijn om mij uw ver trouwen te ontzeggen. Dat ontwerp is afgestemd, wel nu ik laat het varen maar het beginsel blijft leven en moet blijven leven alleen door aan Ierland zelf de regeling zijner zaken over te laten, kan de vrede tusschen de beide groote eilanden die het koninkrijk Groot- Brittanje en Ierland uitmaken worden hersteld. Een nieuw wetsontwerp waarin dat beginsel zal worden uit gewerktwaarin de praktische toepassing daarvan nader zal worden geregeld moet aan het Parlement worden voorgesteld. Dit is een eisch des tijds. Zoo gij uw vaderland lief hebt en mij vertrouwtstelt mij dan in de gelegenheid om dit plan ten uitvoer te bren gen. Zoo spreekt de beer Gladstonemaar hij zegt niet hoe bij aan de groote bezwarenaan het hoofd bezwaar dat zijn eerste ontwerp deed vallenzal te gemoet komen. Hij staat niet stil bij het feitdat er in Ierland zelf twee onverzoenlijke partijen bestaan 9) „Miss Engelbach", sprak Harrington eindelijk. „Ja", antwoordde zij zenuwachtig. „Zijt gij ongedeerd niet verschrikt f Zullen wij onzen weg vervolgen „Ik ben wel verschrikt", antwoordde zij opstaande „maar ik geloof, dat het ergste over is. Laat ons een schuilplaats zoekenvoordat de regen komtde wind steekt ook op." „De bui is voorbij", sprak hij, haar bij het opstaan behulpzaam zijnde. „Wij hebben tot ons geluk geen regen gehad. Kunt gij gaan „Zeker, ziezoo, nu ben ik klaar. Welk een ont zettend onweder. Ik zag nooit zulke angstverwekkende bliksemstralen. Een scheen zelfs mijn haar te zengen." „Ik gevoelde mij een oogenblik zeer onwel. Het was te dicht bij, om aangenaam te wezen. Daar is de spoorlijnen naar ik zieook een rijtuig. Wij zullen in elk geval eene schuilplaats vinden en wat te eten kannen krijgen." „Er is daar geen station", sprak Miss Engelbach hijgendetoen zij den weg met Harrington's hulp be reikt badna den dijk te hebben beklommen en door een verwaarloosde haag gegaan te zijn. „Het is slechts een houten schuurtje." „Dat hindert volstrekt niet - hier zijn wij reeds voor wind en weer beschut. Laat mij u heipen." Hij hielp haar bij het instappen in het rjjtuig. Het was een oude tweede-klasse waggon, die op een afzon derlijk spoor stonddat op de hoofdlijn met enkel spoor uitkwam. Hij volgde en sloot de deur. Er een meerderheid onder de leiding van Parnell en een zeer talrijke minderheid in het noordendie van de overheersching der Parnellisten den ondergang verwacht en om zich daaraan te onttrekken zelfs gewelddadig verzet en burgeroorlog niet zou schuwen. Daarover geen woord ofschoon het een hoofdpunt der nadere regeling uitmaaktgeen woord waaruit blijktdat hij althans dit punt inderdaad van overwegend belang acht; geen belofte dat ten aanzien daarvan meer bevredigende bepalingen ontworpen zullen worden dan zijn eerste ontwerp bevatte. En toch als de strijd tusschen Ier land en Groot-BrittaDje eenvoudig moest worden ver vangen door een nog heviger strijd tusschen het katho lieke en bet Protestantsche Ierland zou de oplossing wel niet bevredigend genoemd kunnen worden ja er zou grond zijn om te vragen, of niet deze verplaatsing van den strijd een noodlotciger toestand in het leven zou roepen dan de reeds te recht onhoudbaar genoemde bestaande en of Engeland verantwoord is met in dit vooruitzicht de leiding der zaken in Ierland te laten varen. Omtrent dit alles moet men de nadere voor stellen afwachtener het beste van hopen van Glad stone's beleid en staatsmanswijsheid verwachten dat hij, de klippen vermijdende waarop zijn eerste poging ge strand iser in zal slagen een betere een ook op dit punt bevredigende regeling te ontwerpen. De oude staatsman acht het niet geraden zich daarover uit te laten. Het is inderdaad niet onwaarschijnlijk, dat Gladstone op deze wijze zal zegevieren. De heer Chamberlain heeft er reeds in een toespraak tot de kiezers op ge wezen dat de hoop op een hereeniging der liberale party niet moet worden opgegeven. Blijft de Eegeering aan het bewind en dient zij een ander ontwerp in, waarbij rekening wordt gehouden met de bezwaren die het vorige hebben doen vallen waarom vraagt hij zou dan eenstemmigheid onder de liberalen onmogelijk geaeht moeten worden Het treurig uiteinde van den nog jeugdigen Koning Lodewijk van Beieren hij had zijn een en veertigste levensjaar nog niet voltooid heeft diepen indruk gemaakt ook buiten de grenzen van dezen grootsten Duitschen staat na Pruisen. Ieder had van den zon derlingen vorst gehoorddie zich geheel aan de kunst had gewijd en zich aan de staatszaken onttrok die Wagner tot zich riep en hem in staat stelde zijn groote muziekwerken op het tooneel te brengen, die zich later geheel in de eenzaamheid terugtrok wiens gelaat on bekend werd onder zijn volkdie tooverkasteelen liet bouwen, kunstmatigen maneschijn deed liebten over het meer, kunstmatige stormen en onwedera deed woeden, bij nacht in snelle vaart met fakkellicht door de uitge strekte parken reed en een prins scheen niet nit de werkelijkheid maar uit een sprookje. Dat getuigt van een overspannenziekelijke verbeeldingdat wordt waanzin had reeds menigeen gezegd, en zoo werd het inderdaad. Koning Lodewijk werd een oostersch vorst was voldoende ruimte want het rijtuig was ongeveer als salonwagen ingericht. „Ziezoo!" sprak Harrington op zegevierenden toon. „Laat het nu maar waaien en regenen zoo hard het wildat zal ons geen kwaad meer doen. Op het meer zonden wij niet eens zoo veilig zitten als hier." „Dat kan welmaar Miss Acidowne zal zeer on gerust over ons zijn. Ik zal een duchtige uitbrander krijgen over mijne eigenzinnigheid", sprak Miss Engel bach een weinig verdrietig. De toonwaarop zij sprak, deed hem meer aan, dan hare woordeneen haltgevormd plan zijne gevoelens voor haar nit te spreken, verdween echter plotseling, toen zij dadelijk daarop zijnen gedachten eene andere richting gaf, door hare vraag „Gij verteldet mij nog niet, waarom uwe jonge vriendin uit haar huis wegliep." „Uit het hnis van haren voogd", antwoordde hij. „De oude man trad weder in het hnwelijk en Lilian, gewend haar eigen weg te gaan, keurde dit huwelijk af." „Zij werd dus niet slecht behandeld of misschien nit huis verdreven Hebt gij daar ook iets van gehoord „Zeker, zij sprak wel van bet onaangename karakter van hare schoonmoeder en schreef mij ook eensdoch ik nam geen notitie van den brief. Ik wist alles van haar af, en dus „Stoordet gij u niet aan de klachten uwer vriendin. Gij liet toe dat het meisje opgeofferd werd ter wille eener eerzuchtige en listige vrouw die misschien hare eigen kinderen verrijken wilde en gaarne van dit „trotsche eigenzinnigearme kind" af was. Zeg dus niet dat gij niet om den schijn geeft of dat gij zorg droegt voor Miss Manville." Zij was zoo verontwaardigd over zijn gedrag ten opzichte der onbekende jonge dame, dat Harrington verbaasd achteruit week. „Werkelijk, Miss Engelbach, gij beoordeelt mij te hard. Ik was op dien tijd juist op reis en ik verzeker udat gij het geval te ernstig opneemt." uit een sprookje, die zich door gemaskerden liet dienen, het stof liet kussen door wie hem naderden en zijn land had willen verkoopen voor een klein hoekje grond, waar hij volkomen en ongestoord dit spel had kunnen spelen. Eindelijk was de krankzinnigheid tot znlk een graad gestegen dat er maatregelen noodig waren om den Koning de leiding der zaken geheel te ontnemen. Geruchten waren in omioop omtrent onderhandelingen door of namens den Koning met den Graaf van Parijs of met het huis Eothschild gevoerd over leeningen tot be taling van 's vorsten kolossale schulden waartegen de Koning zich zou verbinden om in een mogelijken oorlog tusschen Frankrijk en Duitschland onzijdig te blijven. Die geruchten worden tegengesproken en geenerlei bewijs is er van geleverd. Toch ligt het voor de hand dat 's lands belang verbood een krankzinnige aan de regeering te laten vooral nu 's vorsten schuldeischers het geduld hadden verloren, en de Koning, door hnnne eisehen opgeschrikt, om hen te bevredigen, tot de dol zinnigste maatregelen in staat moest geacht worden, 's Konings jongere broeder, Prins Otto, was mede sinds jaren tot een toestand van volkomen stompzinnigheid vervallen en zoo was voor het regentschap 's Konings oom, Prins Luitpold, de aangewezen man. De zelfmoord des Konings bracht in dien toestand alleen deze ver andering dat de Eegent nu niet regeert in naam van Koning Lodewijk maar in naam van zijn broeder en opvolger Koning Otto. In den politieken toestand des lands znllen deze droevige gebeurtenissen voorloopig geen verandering brengen. Koning Lodewijk had in de geschillen over Sleeswijk-Holstein en den daarop gevolgden oorlog tusschen Pruisen en Oostenrijk de zijde der laatstge noemde mogendheid gekozenen werd na Pruisen's zegepraal genoodzaakt de bondgenoot van zijn overwin naar te worden. Hij bleek later in deu oorlog met Frankrijk een trouw bondgenoot;, en bet wa3 op zijn voorstel dat de Koning van Pruisen te Versailles tot Duitsch Keizer werd uitgeroepen. In zijn eigen land toonde hij zich een tegenstander van de heerschappij der uitramontanen. De Eegent, Prins Luitpold, ofschoon goed katholiekvolgt dezelfde staatkunde. Maar nu reeds wijst men er op dat daarin verandering zal kun nen komen wanneer, na het overlijden van den reeds 65jarigen Eegentdiens oudste zoon Lodewijk hem mocht vervangen en na den dood van den tegenwoor- digen Koning Otto, evenals zijn broeder, kinderloos en ongehuwd, wellicht den troon mocht bestijgen. Welke onvoorziene gebeurtenissenwelke onverwachte ver schijningen van den engel des doods kunnen echter vóór dien tijd alle berekeningen doen falen De gemeenteraad van Zandvoort heeft besloten de kermis aldaar, die aanvangt den tweeden Pinkster dagmet 1887 geheel af te schaffen. „Misschien doe ik dit", antwoordde zij kalmerof schoon de beweging van baar boezem hare ontroering verriedevenals de golven nog voortrollenal is de storm voorbij „Ik kan ongelijk hebbenmaar als ik Miss Lilian Manville waszon ik nooit meer tot n spreken." „Gelukk g dat gij het niet zijt", sprak haar reisgenoot opgeruimd. „Gij hebt ai haar schoonste hoedanigheden; wel had zij somtijds een zeer slecht humeur. Zij en ik zouden ook nooit op den duur met elkander overweg kunnen. Gij en ik echter „Mijnheer Harrington, gij vergeet dat wij bijna geheel vreemd tegenover elkander zijn en morgen vóór altijd zullen scheiden. Zie eens naar den storm wat een vreeselijke orkaan Ik wil hopen dat de Minerva veilig is. Wat zou haar nu wel op het meer kunnen overkomen." „Er schijnt hier iets te bewegen", sprak John na eenige oogenblikken. „Mijne oogen schijnen verblind door het weerlicht. Wij waren zooeven dichter bij die boomen dan nu." „Dat geloof ik ook", sprak Miss Engelbach. „Maar wij zullen ons vergissen. Ik zal hier eens nauwkeurig uitzien Er was eenige oogenblikken stilte toen riep John Harrington die zijne oogen uitgewreven hadterwijl hij naar zijne reisgenoote stond te kijken, plotseling uit „Wij bewegen. Het rijtnig is door den wind van de zijlijn gedreven Wij gaan den heuvel af naar beneden! „O mijnheer Harrington wat zullen wij doen Wij zullen gedood worden Kunnen wij het rytuig niet doen stoppen Beproef het toch Harrington zweeg een minuut daarna haar be daard aanziende, nam hij hare slanke hand in beide de zijne en sprak „Wij rullen samen gered worden of sterven, Gretchen." Vervolg in het tweede blad.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1886 | | pagina 1