N0< 104. Acht en tachtigste Jaargang.
Een onttroond Vorst.
EED ILL ETON.
Mevr. Harrington's geheim.
ZONDAG
29 AUGUSTUS.
Prijs der gewone Advertentiën:
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
Naar het Engelsch.
ALKMAABSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Saterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 8 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
hst geheele Kijk f 1,
De 3 nummers f 0 08.
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HEBMs. COS-
TEE ZOON.
Onder de belangrijkste gevolgen van den laatsten
oorlog tusschen Rusland en Turkije, die m 1878 met
den vrede van San Stefano eindigde behoorde onge
twijfeld de oprichting van het vorstendom Bulgarije.
Turkije stond een groot deel van zijn grondgebied in
Europa af. Het nieuwe vorstendom zou een vrij aan
zienlijke staat worden; het zou niet alleen het eigenlijk
Bulgarije omvatten maar daarenboven Oost.Rumelië
en "een deel van Macedonië en zich uitstrekken tot
aaD de Algeïsche Zee. Door de stichting van zuik een
nieuwen staatdie als een wig Europeesch Turk je in
tweeën zou splijten en door de gemeenschap met de
zee meerdere onafhankelijkheid, kracht ea gelegenheid
tot ontwikkeling en uitbreiding zou erlangen meende
Rusland zijn groote offers tot bevrijding van het door
de Turken overheerschte Slavische ras voldoende be
loond te zien. Het mocht zijn doel echter niet bereiken.
Engeland verzette zich heftig tegen deze uitbreiding
van den Russischen invloed in het oosten Oostenrijk
kan er geen vrede mee hebben dat het nieuwe vor
stendom zich tot de zeekust zou uitstrekkenongeveer
in de richting waarin deaOostenrijksch-Hongaarscbe Mo
narchie zelve door Bosnië en Herzegowina van een
weg naar de zee schijnt te droomen Duitschland trad
als bemiddelaar op, en op het congres te Berlijn werd
het nieuwe vorstendom van de zee teruggedrongen en
het Balkan-gebergte aangewezen als zijn zuidelijke grens.
Rusland was ten hoogste onvoldaan en verbitterd, maar
moest in het besluit der mogendheden berusten.
Nu bijna een jaar geleden werd het nieuwe vor
stendom onverwachts belangrjk vergroot. De Tura-
sche gouverneur van Oost-Rumelië werd eensklaps
verdreven en geheel deze Turksche provincie zeide den
Sultan de gehoorzaamheid op en sioot zich aan bij
Bulgarije. De Bulgaarsche Vosst Alexander van Bat-
tenberg nam onmiddeiijk bezit van het zoo gemakke-
ljk gewonnen landdoch moest weldra zoowel het
oude als het nieuwe grondgetfed gewapenderhand ver
dedigen tegen Serviëdat niet rustig kon toezien
hoe een mededinger een deel van het Turksche Ryk
in bezit nam zonder zelt ten minste evenveel van den
buit te krijgen. Maar Rusland heeft zich ongetwijfela
verheugd toen zijn plan eindelijk voor een deel werd
uitgevoerd en de nieuwe Staat althans met ééne der
provinciën werd vergroo:die het er reeds zeven
jaren vroeger aan had willen toevoegen Het om
gekeerde was het geval. De rollen waren volkomen
verwisseld. In 1878 deed Rusland zjn uiterste best
om Bulgarije zoo groot mogelijk te maken en verhin
derde Engeland Oostenrijk en Duitschland zijn toeleg;
in 1885 verzette Rusland zich met al zijn invloed tegen
de vergrooting van hetzelfde vorstendom dat thans
door de andere groote mogendheden in bescherming
33)
HOOFDSTUK XXX.
Verloren.
De heer Benjamin Butler wisebte zich het gelaat af
en dronk een teug water.
„God zij geloofdsprak hij uit de volheid zijns
harten „de inboorlingen zijn wegIk dacht waarlijk,
Ruthdat ons laatste uur geslagen was."
„Spreek zoo niet, Ben. Wij mogen zeer dankbaar
zijn voor onze redding. Waar is Miss Manville? Zij
begaf zich naar beneden juist een oogenblik voor de
ontploffing plaats had Benen
„Bij Jingo dan geloof ik, dat zij de vuurpijlen afge
stoken heeft. Ik herinner my, dat zij van het vuurwerk
sprak, doch sloeg er geen acht op. Wij zijn aan haar
onze bevrijding verschuldigdRath."
„Maar waar is zij f" riep Mevr. Butler uit. „Hier,
Sandy, Ben, John, hebt gij ook Miss Manville gezien?"
Niemand antwoordde haar. Mevr. Butler liep nu
naar de warandawaar zij de bedienden bezig vond
het houtwerkdat op sommige plaatsen vuur gevat
had te blusschen.
„Waar i3 Miss Manville?" riep zij.
„Wij hebben haar niet gezien", was het algomeene
antwoord.
„Haar niet gezien Nonsens, zij was hier juist nog,
toen de zwarten bij de waranda waren."
„Mij zien missie", riep Jackyeen der inlandsche
knechts. Loopen zwarte man zij loop heel
snel gevangen."
genomen werd en wist het althans te bewerken dat
de vereaniging van Oost-Rumelië met Bulgarije hoogst
gebrekkig werddaar deze provincie onder de sauve-
reiniteit van de Parte bleef mat Vorst Alexander tot
stedehouder. Hoe was dat mogelijk Iu 1S78
vreesden de overige mogendhedea de vestiging van een
eenigssins belangryken nieuwen staat ouaer Russischen
invloed en hielden daarom Bulgarije kleinin 1885
was reeds ten duidelijkste gebleken, dat Vorst Alexan
der niet gezind was om naar de pijpen van den Czaar
te dansen, ea werden daarom te Petersburg alle krach
ten ^ingespannen om Bulgarije klein te houden.
De groote mogendheden zijn er wel alle op uit om het
geluk te bevorderen van de onder Turksche heer
schappij zuchtende volken natuurlijk 1 maar zij
mogen haar eigene belangen daarbij toch niet uit het
oog verliezen. En dat doen zij dan ook zoo weinig
dat er inderdaad ongeloovigen gevonden worden die
stoutweg beweren dat die eigene belangen ten slotte
wel het zwaarst schijnen te wegen. Alleen de gewone
bemiddelaar, de Duitsche Rijkskanselier, spreekt ondub
belzinnige taal. Duitschland heeft geen rechtstreeksch
belang bij de oude en altijd nieuwe oostersehe kwestie;
komt" het dan uitsluitend op voor de belangen der
bevolking? Volstrekt niet, luidt het antwoord. Als
over BulgarijeOost-RumeliëServië of Griekenland
gehandeld wordtherinnert Bismarck er aan dat hij
zich daarbij niet tot taak stelt de bevolking van dia
landen gelukkig te maken maar eenvoudig den vrede
in Europa te bewaren.
Vorst Alexander had voor de onverwijlde inbezitne
ming van Oost-Rumelië het zijne gedaan om de ver
grooting van Bulgarije tot een feit te maken en in
den daardoor veroorzaakten oorlog met Servië zooveel
beleid moei en geestkracht aan den dag gelegd dat
de gelukkige uitslag van dezen oorlog voor een goed
deel aan zijne kloeke houding wordt toegeschreven.
En deze Vorst werd dezer dagen door eigen onderda
nen eigen staatsdienaren en eigen legerbevelhebbers
gevangen genomen, onttroond en buiten het land gevoerd!
Wel had hij zich op het oorlogsveld verdienstelijk ge
maaktverklaarden de samenzweerders maar overigens
verloor hij de Slavische belangen en degosde verstand
houding met Rusland te veel uit het oog. De goede
verstandhouding met Rusland die ontbrak en dat was
voor Rusland genoeg om zijn val te bewerken. „Da
roebel is hem te machtig geweest", zegt de Kölnische
Zeitung.— Zal de roebel hem te machtig blijven? Men
kan een geheel volk niet omkoopen wel eenige lei
ders staatslieden ambtenaren legerhoofden. Ea nu
schijnt de macht van den roebel te kort te schieten.
Mocht al de bezetting van een enkele stad tijdelijk
misleid en voor de samenzwering gewonnen zijnhet
leger kiest de partij van den Vorstde misleide bezet
ting laat de samenzweerders in den steek het volk
blijft getrouw en toont zijn eensgezindheid met het
legerde Voorzitter der Kamer stelt zich aan het
hoofd der tegen-omwentelingen reeds is het vocr-
loopig bewinddat Alexander verdreef en verving
„Wat riep Mevr. Butler vreeselijk verschrikt uit,
„hebben de inboorlingen haar gevangen genomen
„Weet niet. Loop was het antwoord.
Een onderzoek werd ingestelddoch geen spoor was
er van Lily Manville te vin ien, uitgezonderd een stuk
lintdat van haar afkomstig moest wezen.
Bij dit alles kwam nu nog eene nieuwe reden van
bezorgdheid. Erger dan al het andere erger nog dan
de woudloopers, was de ramp, die men thans ontdekte.
Het bosch stond in brand
De vuurpijlen en voetzoekers in gewone omstan
digheden onschadelijk speeltuig hadden inderdaad de
onwetende inboorlingen verdreven doch meer gedaan.
Zij hadden het struikgewas en het bosch dat zich daar
achter bevondin brand gestoken. Dit was een einde
van den strijddat niemand voorzien hadals de
wilden zich nog in het bosch ophielden zonden zij nu
er uit verdreven worden. Doch waren zij aan de wind-
zijde of aan den anderen kant En waar was Lily
Verondersteldat zij in de handen der wilden gevallen
waswat zou er dan van haar worden Haar lot was
verschrikkelijk
Butler en zijne vrouw staarden wanhopend, zwijgend
elkander aan; ten laatste sprak hij:
„Ruth wat moeten wij doen
„Doen?" riep zij uit. „Lily Manville zoeken. Ik
huiver bij de gedaehte aan haar lot
„En n verlaten sprak hij „en de kinderen aan
de genade van die wilden overlaten Dat kan ik
niet doen."
„Welken weg zijn zij opgegaan vroeg Sandy de
opzichter, „Dan kan ik met een paar onzer mannen
gaan zoeken."
„Sommigen zijn dezen kant uitgevlogenanderen
genen kant", sprak Butler. „Waar is Jacky?"
Jacky, de negerjongen, zijn naam hoorende noemen,
kwam met onzekere stappen aanvreezende dat het
misdrijf zijner stamgenooten op hem verhaald zou worden.
gevangen genomen en de Vorst teruggeroepen. Althans
zoo luiden verschillende, elkander bevestigende berichten.
Wat zal van dezen ellendigen aanslag het einde
zijn -De gezindheid van de bevolking en het leger
schijnt voor de samenzweerders zoo ongunstig te wezen,
dat horstel van den Vorst mogelijk schijnt zonder ver
wijl en zonder strijd. Is dit het gevalheeft geen
verdere rustverstoring plaats, is de Vorst weer te Sofia
en schaart zich een zoo besliste meerderheid om hem
dat de hem vijandige minderheid zich niet durft ver
zetten d n zou de zaak uit zijn en zelfs Rusland
moeilijk een voorwendsel kunnen vinden om tusschen
beide te komen. Geschiedt het herstel van den vroegeren
toestand echter niet zoo snel en niet zonder tegenstand
of rustverstoringdan is Russische tussehenkomst te
vreezen en Oostenrijk en Duitschland zullen zich daar
tegen niet verzetten. Voor Rusland, dat Vorst Alexander
vijandig isdat zijn verdrijving heeft toegejuicht en
aan de geheele beweging niet onschuldig wordt ge
houden is het mislukken van den aanslag een zware
nederlaag. Het kan bezwaarlijk aandringen op de
verwijdering van een Vorstwiens aanblijven door zijn
onderdanen eendrachtig en ernstig blijkt gewenscht te
worden. Daarom mag verwacht worden dat het van
de geringste aanleidingvan het zwakste verzetde
onbeduidendste botsingde minste rustverstoring zal
gebruik maken om te beweren dat in Bulgarije de
burgeroorlog woedt, tweespalt, rageeringloosheid of
wanorde heerschten dat het zich daar om verplicht
acht het land te bezetten en de orde te herstellen.
Gebeurt datdaa zal Alexander van Battenberg niet
te Sofia terugkeeren. Maar waar blijft hij thans
Hij is geen gevangene meer wordt ous van verschil
lende zijden gemeld waarom gaat hij dan niet terug
naar zijn landnaar zijn hoofdstad om opnieuw de
regeering te aanvaarden en voor geheel Europa te ver
klaren en te bewijzen tevens, dat de dwaze, vermetele
aanslag tot het verledene behoort en alles weer in
orde is Of aarzelt hij misschien zelf om op zijn moei
lijken post terug te keeren Hij weet dat Rusland
hem haatdat Rusland zijn land in onrust houdt de
bevolking opstookt, de innerlijke versterking en de uit
breiding van het grondgebied tegenwerkt om hem, om
zijn gebrek aan volgzaamheid. Zal die treurige en ge
vaarlijke toestand niet blijven voortduren ook al is de
tegenwoordige aanslag volkomen mislukt Doet hij
daarom niet beter, handelt hij niet meer in het belang
des landsdoor zijn persoon ten offer te brengen en
plaats te maken voor een ander die meer genade vindt
iu de oogeu van zijn naamgenoot te Petersburg? Of'
wel, eischc juist het belang des lands, dat hij opnieuw
zijn moeilijke taak aanvaardt, in de hoop van ten slotte
alle bezwaren te zullen overwinnen en het land aan
de Russische voogdij te onttrekken
Vragen van dezen aard moet de verdreven Vorst
zich stellen. Zal deze of gene mogendheid zich geroepen
achten om hem te raden en hem krachtigen steun toe
te zeggen Zal hij zelf met de mogendheden in overleg
willen treden, voordat hij naar zijne hoofdstad terugkeert?
„Jacky, kunt gij het spoor van inboorlingen vinden."
De jongen grijnsde en knikte toestemmend. Zijne
vrees voor eene tuchtiging was verdwenen. Hij werd
echter plotseling stil en wees naar de lucht.
„Regen storm", sprak Butler.
„Ja", antwoordde hij. „Slecht wind water in
de kreek slecht, goed."
„Wij moeten de jonge dame zoeken Jacky", sprak
de opzichtermet de eerbied inboezemende zweep spe
lende om den knaap een weinig aan te moedigen, zich
minder aan het W8der te storen.
Weldra was hij aan het zoeken tusschen de menigte
voetstappen naar het spoor van Lily. Bij het licht
der brandende boomen, die als in een fornuis kraakten
en gloeiden liep bij in kringen rond. De grond was
echter zoo droog en vertrapt dat het bijna onmogelijk
voor hem waste slagen.
„Is hij op den goeden weg vroeg Mevr. Butler
haren echtgenoot.
„Ik geloof van wel", antwoordde hij. „Het arme
kind zal niet in het bosch gedragen zijn. Zie eens
naar de vlammen; zij kunnen nog dagen lang branden.
Welk een geluk dat het vuur van ons af is
Het vuur was inderdaad grootsch; zonder den vreese-
lijken angst, die hen thans overweldigde, zouden zij den
basehbrand met meer belangstelling doch even groot
leed gezien hebben. De rook hing als een groote
mantel over het bosch waarin nu hier dan daar
oroote vuurtongen opsprongen, met onbegrijpelijke snel
heid voortvlogen en een gordel van vuur en rook om
bet bosch heentrokkenwaardoor het niet mogelijk
scheen, dat eenig levend wezen gered zou kunnen worden.
Alle hoop verliezende, sloegen Butler en zijne vrouw
het vuur gade.
Juist bleef Jacky stil staan. In een oogenblik was
Butler bij hem.
Een gesprek volgde en weinige minuten later keerde
Butler naar zijne vrouw en kinderen terug die zich
