Ne. 129.
Negen en tachtigste Jaargang.
1887.
V R IJ D A G
Op de Huwelijksreis.
28 0CT0BER.
FEUILLETON.
Prijs der gewone Advertentiën
©JBciëel (Bebeelte.
ühutsttiftub.
Eene novelle
U k M A AIISC HE COURANT.
Deze Courant wordt DiHSdt Ig-, Donderdag- en
Saterdagavond uitgegeve n. Abonnementsprijs
p©r 3 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door
het geheele rijk f 1,
De 3 nummers f 0,06.
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HEEM». COS-
TEE ZOON.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter algemeens kennis dat zij in hunne heden gehou
den vergadering aan H. PLOEGERslachter al hier, onder de
gewonevoorwaarden vergunning verleend hebben tot het op
richten eener slachterij in het perceel aan de Oudegracht, wijk
D, No.-325.
Burgemeester en Wethouder 'S voornoemd,
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
26 Oct. 1887. De Secretaris
NU HOUT VAN DEI i VEEN.
DUITSCHLAND. De Nordd. Zeitung, d e beweging
in de fransche en belgische bladen tegen ht it invoeren
van Krepp-ksnonnen in Belgie ter sprake brengende,
zegt, dat zij zich wel niet bedriegt, indien zij aanneemt,
dat de in Belgie onlangs opzettelijk aangestc okte vijan
dige gezindheid tegen het geschut en hel mal ;erieel van
Krupp in verband staat met de meening, die Duitseh-
land als vijand van Belgie voorstelt en voorg. seftvan
Duitschiand schending der onzijdigheid van j Belgie te
vreezen.
De kroonprins van Durfcsebland heeft don sta idhouder
van ElzasLotharingen, prins Hehenlohe, die hem op
zijnen verjaardag een gelukwensch had aangebod en, voor
zijne vriendelijke wenschen bedankt en daaraan toege
voegd dat de geneesheeren volkomen tevreden waren
over zijne, zij het ook langzaam, vorderende gei lezing.
IERLAND. Ds rechtbank te Wexford heeft den 25
Walsh uitgever van een daar verschijnend blad tot
twee maanden gevangenisstraf veroordeeld, waarvan eene
met dwangarbeidwegens het openbaar maken van
verslagen der vergaderingen van verboden afdeeli Dgen
van hst nationale landverbond. Do veroordeelde is van
dit vonnis in hoogsr beroep gekomen.
EBANKEIJK. De minister van oorlog heeft dan
22 in den ministerraad medegedeeld dat de kosten der
mobilisatie-proefneming ongeveer 5.000.000 hadden be
dragen., d.i. 2,000.000 minder dan de Kamer had
toegestaan.
Den 22 is te Lenden de sedert geruimen tijd ver
wachte overeenkomst tusschen Engeland en Frankrijk
betreffende het Suezkanaal geteekendwaarbij het
kanaal evenals esne nader te bepalen strook gronds
aan beide kanten, onzijdig verklaard en bepaald wordt,
dat zelfs ia geval van een oorlog waarin Turkije oor
logvoerende mogendheid mocht zijn het kanaal niet
snag worden gebiekkeerd. Onder het onzijdige gebied
zijn^ begrepen alle havens in bet kanaalalle werken
en inrichtingen der kanaalmaatschappij en het roet-
waterkanaal naar Cairo. De grenzen der onzijdig te
verklaren stvooken gronds zullen door eene internatio
nale commissie, samen fco stellen uit de consuls-generaal
der belanghebbende mogendheden afgebakend worden,
welke commissie ook alle versterkingawerken binnen bet
TAN
16)
EE DOE YON ZOBELTITZ.
{Slot.)
In de haven lagen de beide nspolitaanseae stoomers
vaetgemeerd. Het was twee uur 'a namiddags en
voor de schepen zoo aanstonds tijd tot vertrek. Op
den steenen kunstweg, die naar de hoog gelegen
terrassen leidt, verdrongen zich de koralenverkoopsters
mot hare waar schilderachtig zagen de meisjes er uit
in hare helder witte blouses en de vuurroode mukadore
die ze in sierlijke plooien om de meestal gitzwarte baren
hadden geslagen. In hare nabijheid stoeide eene gansehe
bende kleine joDgens en meisjes mst bouquetjes uit
rosemarijn brem en witte vlierbloesem wachtende op
de terugkomst der vreemdelingen, die zoo straks hunnen
welgemeenden bioemengroet, in ruil voor oen paar scldi,
in ontvangst zouden nemen. Op de molo drentelden uit
verveling een paar douanebeambten heen en weder, in
licht blauwe uniformjassen en met wit linnen mutsen
op en om hen heen verdrongen zich tal van zwaar ge
bouwde visschers met bunne forsche bloote armen, en
sterk gespierde sjouwerlieden; daartusschen een schilder
met eenen grooten stroohoed op het hoofd en een gele
pantalon aan, en een paar babbelende hotelportiers in
hunne internationale uniformen,met glimmende koperen
piaat op hunne lage pet.
Langzamerhand keerden de forestieri die uit
Napels waren gekomen, om het eiland te bezichtigen,
de een na den ander, van hun uitstapje naar de aan
legplaats der stoombooten terug.
de nationale hoofddoek.
vreemdelingen,
gebied zal doen verdwijnen en elke verzameling van troe
pen binnen die grenzen beletten zal. In geval van nood
is zij gerechtigd om troepen te eisehen eerst van den
Onder-Koningdan van den Sultan en eindelijk van de
mogendhedendie het verdrag mede onderteekenen.
Ook omtrent de Nieuwe Hebriden is tusschen Engeland
en Frankrijk overeenstemming verkregen. Frankrijk
zal zijne troepen terugtrekkenmaar evenals Engeland
het recht hebben om tusecben beide te komen zoodra
zijne onderdanen of hunne eigendommen gevaar loopen.
Uit den reeds bekend geworden inhoud van de akte
van beschuldiging tegen den directeur der Opéra-Comique
te Parijs Carvalho enz. blijkt, dat de brand in het begin
zeer gemakkelijk zonder dat het publiek er iets van
bespeurd had gebiuscht had kunnen worden zoo
de sappeur André met de bewaking der verlichting
belast zijn plicht had gedaan. Hij stond volgens zijn
eigen getuigenis niet meer dan vier volgens anderen
slechts anderhalf el van de plekwaar de decoratie
vlam vatteen had het vuur kunnen bluaschen door
het openzetten eener daartoe bestemde kraan. In plaats
daarvan was hij verdiept in de beschouwing van hetgeen
op het tocneel gebeurde. Toen hij door anderen ge
waarschuwd werd, had hij nog, door zijne slang te ge
bruiken, het vuur bunnen dooven, doch hij verloor zijne
tegenwoordigheid van geest en nam de vlucht.
De braDd werd verergerd door hetzelfde gebrek bij
den sergeant Cumine die in plaats van zijn last uit
te voeren, eu dit, dan dat beproefde, zonder recht to
weten wat hij wilde.
De heer Carvalho wordt beschuldigd van eene reeks
van nalatigheden. Hy had het gevaar verdubbeld en
den brand verergerd door eene groote openhooping van
decoratiën op het tooneel, zonder noodzaak, en zonder
dat, overeenkomstig de politieverordeningen, die decora
tiën onbrandbaar waren gemaakt. Voorts had, ondanks
al het reeds genoemdode brand zich tot materieele
schade kunnen bepalen was het ijzeren scherm neer
gelaten waardoor het tooneel van de zaal zou zijn
afgescheiden. Alle voorsehrifter waren, wat dat scherm
betreft toegepast en het was in goeden staat. E? was
echter, bij afwezigheid van den regisseur, niemand die
bepaald met ce zorg voor de schermen beiast was en
'l niemand had aan het ijzeren scherm gedacht. Tot over
maat van ramp ofschoon -ieder overtuigd wasdat de
schouwburg vroeg of laat verbranden moest en nog pas
in de Kamer op het gevaar de aandacht was gevestigd,
had de directeur met het oog op dat gevaar niets ge
daan. Er was geen algemeen consignegeen centraü-
satie. Op den avond van den brand had de directeur
eenige heeren bij zich ten eten. In strijd met zijne
stellige verplichtingen eu da uitdrukkelijke voorschriften
der overheid was van eene steenen trap een lampenmaga-
zijn gemaakt; eene andere, juist voor het geval van brand
bestemde ijzeren trap was mede buiten gebruik gesteld,
waardoor zeer velendie hadden kunnen ontkomen
het leven verloren hebben. Intussehen had de con.
Achter een groepje lange engelscben kwamen de
logee's van het hotel du Louvre aanstappen; het waren
mevrouw von Doning met hare dochter en baron von
Deckern benevens Plettow met zijne jonge vrouw.
Deckern, die nog altijd een verband om het voorhoofd
droeg, doch in wiens flink gelaat alweder de zichtbare
teekenen van gezondheid en levenslust waren terugge
keerd, had aan de moeder zijnen rechter en aan Carla zijnen
linker arm aangeboden. Het jonge meisje was reeds weder
volkomen hersteld, hoewel men in hare teedere trekken
nog duidelijk de sporen eener langdurige en hevige
ziekte kon waarnemen. Voornamelijk op verlangen van
Carla, die vol verlangen was naar de menigvuldige en
grootere gemakken van het leven in haar moeders hnis,
had mevrouw van Doning besloten reeds na Italië te
verlaten en toen was het gebleken, dat toevallig Deckern
ook juist hoogst gewichtige bezigheden in Duitschiand
wachtten, tengevolge waarvan hij verklaard had de dames
gaarne op reis te willen vergezellen. Egon en zijne vrouw
zagen het niet ongaarne, dat zij alleen konden achter
blijven het voortdurend samenzijn met de vrienden
in de laatste dagen, hoe aangenaam en gewenscht ove
rigens, had het hun onmogelijk gemaakt elkander eene
verklaring te geven van de jongste, voor beiden merk
waardige, gebeurtenissen en er was toch zooveeldat
zij elkaar te zeggen en uit te leggen hadden.
De koffers en verdere bagage waren bereids aan boord
gebracht en reeds wachtte de kleine roeibootdie de
reizigers aan boord van den stoomer zouden brengen.
Hartelijk en vol warmte drukte Deckern nog eens
voor 't Jaatst de hand vaa Plettow. Het viel den week-
hartigen jongen man moeieiijk om bij dit afscheid zijne
tranen te weerhouden.
„Vaarwel, beste, trouwe vriend," zeide hij. „Even
als vroeger, in onze onbezonnen luitenantsjaren, hebt
je mij -ook nu weder op het goede pad gebracht. Hoe
zal ik je danken voor al je liefde en bewijzen van har-
telijken vriendschap."
Ernstig zag Deckern zijnen vriend in het blozende
gelaat. „Je weet waardoor, is het niet zeide hij een-
cierge Balland den sleutel dier trap maar hij had hem
in zijn huis laten liggen. De bovendeur werd openge
broken maar die van de straat bleef gesloten. Bij
het uitgaan der voorstellingen waren zelfs niet eens
alle deuren geopend. Naar den kant der Marivaux-
sfcraat waren zij sedert drie jaren gesloten gebleven
zoodat zelfs politieagenten van het bestaan der trap,
welke daarheen leidde, geen kennis droegen. Voorts wa#
in strijd met de poütievoorschriften een „tambour" tegen
de tocht aangebracht welke den uitgang zeer beiem
merde. Sedert 27 Januari 1886 bad de directeur daarover
veertien aanschrijvingen ontvangen, zonder er zich aan
te storen de laatste eenige uren vóór den brand. De
van staatswege met het toezicht belaste architect Areham-
biult, die zelf de „tambour" had goedgekeurd las de
aanschrijvingen doch liet ze liggen.
Ten slotte worden al de genoemde personen en de
hoofdmaehinist Varnont beklaagd van den 2-5 Mei 1887
„door onhandigheid onvoorzichtigheid achteloosheid
nalatigheid of verwaarloozing van de reglementen on
willekeurig den dood te hebben veroorzaakt van
Fo'.gen de namen. Ook de kwetsuren der overigen
worden hun ten laste gelegd en aan de heeren Carvalho
en Varnont bovendien de aangerichte schade.
De begrootingscommissie heeft met 9 tegen 5 stem
men besloten tot afschaffing der geheime fondsen voor
den minister van binneniandsche zaken en met 8
tegen 5 stemmen het krediet verworpen dat ten ba-
hoeve van het fransche gezantschap bij den Paus was
uitgetrokken. Ten gevolge van dit laatste besluit nam
de voorzitter der commissie zijn ontslag.
Prins Napoleon heeft zich met een schrijven gericht
tot den voorzitter der groepwelke „beroep op het
volk" tot leus heeft, waarin hij o.a. zegt„De on
wrikbare trouw der keizerlijke partij aan het beginsel
vau een beroep op het volk noodzaakt hare tegenstan
ders voor haar het hoofd te buigen en ondom onze
vlag alle mannen te vereeaigeawien de gepleegde
schandalen tegea de borst stuiten. Het is tijdeea
sterk en krachtig gouvernement op deinokratische grond
slagen te vestigen. U komt de eer toeden stoot te
geven tot eene groote volksuitingwaardoor de rust in
de gemoederen en de welvaart van het land worden
hersteld."
Senaat. De hervatting der zitting werd door gesn
enkel bijzonder voorval gekenmerkt. Na eene korte
vergadering ging bij tot den 27 uiteen.
Kamer. Na de indiening van verschillende wets
ontwerpen zeide de minister-president, de heer Bouvier,
in antwoord aan den heer Cuneo d'Oruano, dat hij een
voorstel zou indienen tot benoeming eener commissie
van 22 leden, ann welke het onderzoek naar de jongste
sehandalen aan het ministerie van oorlog en ook wat
den heer Wilson betreft, zou worden opgedragen. Met
379 tegen 155 stemmen werd evenwel de zaak van
dringenden aard verklaard. De orde van den dag werd
vastgesteld. Het voorstel Easpail betreffende het ver-
voudig; toen aam hij Erna's hand in de zijnen en drukte
er eerbiedig zijne lippen op.
Voor mevrouw von Doning in het bootje plaats nam,
wendde zij zich nog eenmaal tot Plettow.
„Kunt gij het mij vergeven, mij en Carla, wat wij
wetend en onwetend aan u misdreven hebben f" vroeg
zij met zachte, door snikken afgebroken stem.
Egoa knikte slechts zwijgend met het hoofd tot tee-
ken van toestemming. Hoe zon hij ook vergiffenis kunnen
weigeren, hii, die zelf zoo zwaar gezondigd had, die
zelf zijn verloren geluk had wedergevonden in de liefde
zijner vrouw?
Met snelle vaart doorkliefde de stoomboot de golven
der zee. Op het dek zag men nog Carla's zakdoek
waaien, terwijl Deckern langdurig met zijnen hoed bleef
wuiven. Egon en Erna beantwoordden den hun toe
gezonden afscheidsgroet, zoolang zy het vertrekkende
drietal konden onderscheiden, daarna wandelden zij
langzaam, hand in hand het voetpad op, dat naar de
tarrassen van Capri leidt. Boven, aan de kromming
van den weg, daar, waar, te midden van dichte brem
struiken een verbazend hooge pijnboom zich ten
hemel verheftbleven zij staan. Vast hielden zij el
kander omarmd, en lieten hunne blikken weiden over
de eindelooze zee, waarop nu nog slechts als een zwarte
stip het stoomschip te onderscheiden was.
Schalkachtig lachend en toch met een diepe ernst
in het oog zag Erna haren Egon aan.
„En heb je mij nu wezenlijk zoo innig, zoo hartelijk
lief, lief met geheel je hart en ziel?" vroeg zy hem.
Inplaats van te antwoorden sloot hij haar onstuimig
in zijne armen
Een zachte tred op het kiezelzand deed hen plotse-
ling omzien. De kluizenaar van Salto Tiberiano ging
voorbijvriendelijk groette hij en sloeg een kruisen
dat nam Egon op als een zegewensch voor hem en zijne
wedergevonden liefde voor het nieuwe en, nu voor
altijd, gesloten verbond.
