Mo. 151.
Negen en tachtigste Jaargang.
1887.
ZONDAG
18 DECEMBER.
Buiten de grenzen.
Alnialiadi's nalatenschap.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
FEUILLETON.
Prijs der gewone Advertentiën
ALKMAABSCHE COIIBANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door
het geheele rijk f 1,
De 3 nummers f 0,06.
Fer regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Wat niemand van de oningewijden meer scheen te kun
nen verwachten, is vóór het emde van het jaar 1887 toch
nog gebeurd de Keizer van Rusland heelt een bezoek
gebracht aan den Keizer van Duitsehland. Deze eerste
verrassing is gevolgd door een tweede de Keizer van
Rusland heeft by die gelegenheid een vrij langdurig
onderhoud gehad met Vorst Bismarck en de overtuiging
verkregendat die staatsman bij hem was belasterd.
Valsche of vervalschte brieven van den Rijkskanselier
zouden onder de oogen van den Russisehen Keizer zijn
gebracht, en het geslacht van Orleans zou daaraan niet
onschuldig zijn. Protesten en aandrang op duidelijker
verklaringen zijn natuurlijk niet uitgebleven, en helder
is de zaak nog volstrekt nietmaar zooveel schijnt
althans zekerdat de Duitsche Rijkskanselier zich be
ijverd heeft om aan te toonen dat hij geen vijand is
van Rusland en er niet op uit is de Russische politiek
te bestrijden of te verijdelen. Daarbij schijnt tevens aan
den dag gekomen dat Duitsehland den nieuwen Vorst
van Bulgarije, Ferdinand I, w ens moeder een dochter
is van wijlen Koning Louis Philippe en alzoo een Prinses
van Orleans weinig genegen is.
Belangrijker gevolgen heeft het bezoek van Keizer
Alexander III te Berlijn blijkbaar niet gehad. Het is
een offieiëele tegenspraak van de geruchten en bewe
ringen dat er een vijandige geest tusschea de beide
Keizerrijken zou heerschen maar bondgenooten zijn zij
niet weder geworden de drie-Keizersbond is niet her
steld en in de verhouding van Duitsehland tot Oostennjk-
Hongarije en Italië is ook geen verandering gebracht.
Duitsehland en Ruslandalzoo wordt ons verzekerd
gaan elk zijn eigen wegmaar zonder eenige weder-
zydsche vijandelijke bedoelingen in de overtuiging dat
beider belangen elkander niet kruisen en dus geen
aanleiding kunnen geven tot botsingen. Op zich
zelve schijnt deze overtuiging met de feitelijke toestanden
niet in strijd en kan zij daarom volkomen oprecht zijn,
Bismarck heelt het herhaaldelijk gezegdDuitsehland
heeft aan den Balkan geen belangen te veidedigen;
evenmin aan den Bosporus, in Klein-Azie of in Midden-
Azie op den weg naar Indie. In die richting ligt niets
wat voor Duitsehland van rechtstreekseh belang is, door
Duitsehland in bezit is genomen of beschermd wordt
of door Duitsehland wordt begeerd. Maar Duitsehland
wenscht in het algemeen bet behoud van den vrede
en ofschoon Rusland verklaart denzelfden wensch te
koesterenkan bezwaarlijk worden aangenomen dat
22)
De heer van Valarède dacht een oogenblik na. „Het
zij zoo", sprak hij eindelijk. „Gavot, laat de heeren
hunne namen opgeven en teeken die aan. Maar wie is
dat daar
Het oog van den officier vaD de wacht was op kapitein
Wichmanehausen en zijnen makker gevallen, die beiden
met gehavende kleederen, bevuild, bloedend en buiten
adem tegen eene tafel leunden.
„Dat zijn de mannen, die dit schandaal hebben ver
oorzaakt", helderde Neuhoff op. „Zij waren het, die den
strijd uitlokten."
„Wel zooDeze heeren heb ik niet de eer te
kennenDe harde trekken van den heer van Valarède
vertoonden eene uitdrukking van leedvermaak; hij wenkte
zijne handlangers naderbij te treden. „Neem deze heeren
in arrest en breng hen naar de wacht 1" beval hij.
De soldaten traden het lokaal binnen. Doodsbleek en
met wild rollende oogen sprong de Italiaan vooruit.
„Mijnheer'', schreeuwde hij den politie-officier toe, „gij
durft u vermeten mij te laten gevangennementerwijl
gij al deze onheeehaamde knapen vrij laat heengaan
Weet gij, wien gij voor hebt? Ik ben markies Podovano
uit het geslacht der Doria's. Ik zal den Doge van
Genua, mijne geboortestad, kennis geven van dit onge
hoorde feit en persoonlijk mijne klachten bij den regent
indienen over uwe onrechtmatige en partijdige manier
van handelen
„Ik ookmynheer ik niet minderbrulde de
kapitein daartnsschen. Ik ben de gast der hoofdstad
verstaat gij Ik ben een vrij man, een Duitscher, een
burger van de Hanze."
De heer van Valarède richtte zich toornig op.
„Het raakt mij niet of de Doge van Genua of de
duitsche Hanze uwe overheid isantwoordde hij. „Gij
hebt u vergrepen aan de bepalingen der reglementen
tegen de rust en orde hier ter stede en ik vervul slechts
mijnen plicht, wanneer ik u gevangenneem. Voorwaarts,
mannen, voert hen weg en legt hun terstond de boeien
aan als ze den minsten tegenstand bieden
die wensch altijd bestand zou wezen tegen de verleiding
om een vurige begeerte te vervullen wanneer daartoe
de omstandigheden gunstig waren en oorlog onvermij
delijk was. Duitsehland tracht Rusland van den oorlog
terug te houden omdat het zieh overtuigd houdt dat
Frankrijk bij een oorlog in het oosten onmiddelijk de
wapenen zou opnemen tot herwinning van Elzas-Lotha-
ringen. Bismarck heeft ingezien, dat er als bondgenoot
tot behoud van den vrede op Rusland onmogelijk onder
alle omstandigheden gerekend kon wordendaarom
heeft hij Rusland losgelaten en Italië ia het oude bond
genootschap met Oostenryk-Hongarije opgenomen. Dat
hij niettemin Rusland zooveel mogelijk te vriend wil
houden ligt in den aard der zaak.
De vreea voor oorlogeerst door het drievoudig ver
bond tusschen Duitsehland Oostenrijk-Hongarije en
Italië en daarna door het vermelde bezoek te Berlijn
naar het scheen voldoende bezworen kwam echter
eensklaps weer boven op het gerucht van troepenbewe
ging in Rusland aan de westelijke grenzen; en aanstonds
werd ons voorgerekenddatindien Rusland in het
voorjaar den oorlog wilde beginnen bet wel verplicht
was, wegens de groote afstanden binnen zijn reusachtig
grondgebied en het onvoldoende zijner middelen van
vervoer reeds nu een aanvang te maken met het bij
eenbrengen van een leger, dat talrijk genoeg zou zijn
om het bedreigde land te overstroomen en den vijand
te verpletteren. Intnsschen schijnt ook deze vrees on
gegrond. De verklaringen van d8 zijde der Russische
Regeeting gegeven dat hier van niets anders sprake
is dan van gewone garnizoensveranderingen en zij aan
geen oorlogvoeren denkt, maar zalls bij Duitsehland en
Oostenrijk ten achteren is in de zorg voor de verdedi
ging harer grenzenworden vrij algemeen voldoende
geacht, en Oostenrijk, dat door deze troepenbewegingen
zou worden bedreigd heeft geenerlei tegenmaatregel
noodig geoordeeld.
Intussehen kunnen deze geruchten niet anders dan
een gunstigen invloed hebben op de ontvangst van het
bij den Duitschen Rijksdag ingediende voorstel tot uit
breiding van den militairen dienstplicht. Worde dit
voorstel aangenomen, dan zullen in vredestijd de lasten,
die op het volk drukken, er niet door worden verzwaard;
in oorlogstijd zullen de weerbare mannen echter eenige
jaren langer dan tot nog toe beschikbaar blijven om
tot verdediging des lands onder de wapenen geroepen
te worden. De aanneming van het wetsontwerp schijnt
niet twijfelachtigen daardoor zal het Duitsche leger
in oorlogstijd alweder vrij wat sterker zijn.
Frankrijk heeft een nieuwen President. De heer
Grévy moest vallen als ofier voor de onhebbelijkheden
van zijn schoonzoon eu Sadi-Carnot, even onverdacht
en eerlijk republikein ais zijn vader en beroemde groot-
Tandenknarsend voegden zieh beiden naar deze woor
den. Zy zagen in, dat elk verzet hunnen toestand slechts
zou verergeren, en hun roes was schielijk vervlogen.
„Welnu, mijnheer", sprak de markies op rustigen
toon, „ik zal uwe dienaren volgen. De verantwoording
voor uwe handelwijze hebt gj zelf te dragen."
Onder geleide van de soldaten, gingen Wichmans-
hausen en Podovano voorbij de jonge mannen en naar de
deur toe. Hier bleef de kapitein nog eenmaal staan, wendde
zich om en eenen blik vol haat op Kraehwitz en Neuhofl
werpend, riep hij hun met dreigend opgeheven vuist
toe„U beiden zal ik deze vernedering, ons aangedaan,
betaald zetten. Ik heb uwe namen en uwe gezichten
in mijn geheugen geprent wij zien elkander nog
eens weer!"
„Eruit 1" riep de heer vau Valarède gebelgd. „Waar
is de waard
Met sidderende leden kroop Charles Francis van
zijn buffet af.
„Dit koffiehuis blijft tot nader order gesloten", beval
Valarède. „Morgen zult gij verdere bevelen ontvaügen.
Goeden avond, mijne heeren!"
De politie-officier groette naar alle zijden en verliet
daarop het lokaal. Het waren geene bijzonder vleiende
benamingendie hem werden nageroepen toen hij op
straat was. Men ergerde zich over zijne handelwijze en
sprak met tamelijk veel geringschatting over dit „nieuwe
creatuur van d'Argenson" over deze „ledepop van Ca-
villac." Eindelijk gaf men den over al zijne leden
sidderenden Charles Francois de meest geruststellende
verzekeringen van de zaak wel in orde te zullen brengen,
beloofde een goed woord voor hem te zullen doen en
besloot eindelijk het koffiehuis Procope op te zoeken,
om daar „het laatste glas" te drinken.
Onder een gemakkelijk gevonden voorwendsel scheidde
zich Kraehwitz van het overige gezelschap af. Hij
hulde zich in zijnen mantelliep haastig de Rue de
St. Honoré af en stond weldra bij het kleine kerkje
dat gewijd was aan St. Nikolaas. Het was stikdonker
en volkomen rustig rondom hem. Opmerkzaam zag de
jonker naar alle kanten scherp om zich heen. Het was
reeds kwartier over twaalf en hij vreesde reedsdat de
raadselachtige schrijver van het briefje de plaats verlaten
had. Hierin vergistte hij zich evenwel. - Want eens-
vader is tot zijn opvolger gekozen. Die uitkomst is
zeker zeer bevredigendmaar allerminst wat daaraan
is voorafgegaan. De meerderheid der republikeinen had
zich verklaard voor den heer Ferry maar de minder
heid de radicalenverklaarde zich niet alleen zoo
heftig mogelijk tegen dezen candidaatmaar dreigde
openlijk met geweld en verzet. Toen er na herhaalde
stemmingen geen volstrekte meerderheid verkregen
scheen te worden trok zoowel de heer de Freycinet,
de candidaat der radicalen als de heer Ferry zich
terug en werd de heer Carnot gekozen. Op zich
zelf valt dit feit slechts te roemen. Wanneer de ver
deeldheid tusschea de republikeinen omtrent den
meest gewenschten persoon zoo groot isdat beide
partijen bijna gelijk staanen de Orleanisten en
Bonapartisten de macht in bandon hebben om of te
beletten dat iemand de volstrekte meerderheid erlangt,
öi' wel door hunDe stemmen den doorslag te geven
dan kan het niet anders dan lofwaardig genoemd wor
den dat beide republikeinsche candidaten zich ter
wille van do eendracht onder de republikeinen terug
trekken. Let men echter op de scheldwoorden en de
onzinnige verwijten die den candidaten vóór de stem
ming naar het hoofd worden geslingerd ontwaart men
hoe niet alleen de grofste beschuldigingen maar ook
openlijke bedreigingen worden gebezigd om invloed op
de stemming uit te oefenen hoort men hoe de heer
Ferry openlijk een verrader een bondgenoot van Bis
marck wordt genoemd, die zijn land aan de Duitschers
wil overleverendan kan het niet wel anders of de
toestand van Frankrijk moet ons vrij bedenkelijk voor
komen en wij begrijpen hoe er heethoofdige personen
gevonden wordendie zich geroepen achten om hun
land door eenige revolverschoten van zulk een monster
te verlossen. Het algemeen stemrecht is volgens de
radicalen het eenige middel om een regeering te ver-
brijgen naar het hart des volks; maar als de volksver
tegenwoordiging die met toepassing van het algemeen
stemrecht werd gekozengereed staat een President
van de Republiek te kiezen dan verklaren diezelfde
mannendat zij zich met gewald zullen verzetten
wanneer de man gekozen mocht worden die hun mishaagt.
Maar de radicalen in Kamer en Senaat hebben meer
eerbied voor orde en wet, meer eerbied voor de uit
spraak van het wettig congres, dat den President moet
benoemen meer eerbied voor de Grondwet die deze
wjjze van benoeming voorschrijftmeer liefde voor hun
land dan de radicalen onder het volk buiten de verga
dering. Ook zij doen afstand van hun meest geliefden
candidaaten stemmen uit liefde voor Frankrijk eu
uit liefde voor de Republiek op den heer Carnot
Ongetwijfeldmaar als nu de heer Carnot niet aan
hun verwachting beantwoordt, als hij in zijn verkiezing
klaps trad eene gestalte van achter den kerkmuur te
voorschijn en wendde zich tot hem.
„Zyt gij het, heer baron!" fluisterde eeue stem.
„Ja, ik ben het", antwoordde Kraehwitz zonder zich
een oogenblik te bedenken. „En zijt gij Buvat?"
„Jawel, heer baron. Ik wachtte u al geruimen tijd en
was zcoeven reeds van plan wög te gaan, want graaf Laval
heeft mij te half een bij zich ontboden. Het zou mij
zeer aangenaam zijn, heer baron, wanneer gij zoo goed
wildet zijn eene plaats te bepalen waar ik n morgen
voormiddag zou kunnen spreken. Mijn tijd is, zooals ik
u reeds deed opmerkenzeer kostbaar on beperkt en
graaf Laval is een ongeduldig heer. Kunnen wij
elkander niet morgen tusschen tien en elf ontmoeten in
de „Zeven Sterren", Rue Tisserannerie Daar hebben
wij geen stoornis te vreezenwijl de waard een der
onzen is."
Kraehwitz knikte en trok zich den grooten ronden
hoed nog verder over het voorhoofd.
„Het is mij wel", antwoordde hij kortaf en nog altijd
op zulk eenen zacht fluisterenden toon, dat de klank van
zijne stem niet te herkennen was. „Hebt gij mij anders
niets bijzonders mede te deelen
„O, heer baron, veel, zeer veel. Ik ben bijna veertien
dagen in Sceaux geweest. De hertog heeft mij tien
duizend livres voor u toevertrouwd, opdat u die zoudt
aanwenden tot het doen van nieuwe wervingen. De
aanslag is nu vastgesteld op den twaalfden November,
den dag der eerste hofjacht te St. Germain; de uitvoe
rige plannen omtrent de verdeeling der schutters heb
ik bij mij. Mijn hemeldaar slaak het al kwart voor
een. Ik moet mij haasten dus blijft het bij de af
spraak niet waar baron?"
„Tusschen tien en elf in de „Zeven Sterren Tot
weerziens, Buvat!"
„Tot weerziens, baron van Neuhoff!"
De ander wendde zich om en sneldezoo hard hij
loopen konde naaste straat in. Kraehwitz evenwel
wandelde langzaam naar zijne woning; zijn hart klopte
onstuimig. Hetgeen het toeval hem dezen nacht
had doen ontdekken, was meer en oneindig belangrijker
dan een liefdesavontuur.
Wordt vervolgd.