Nieuwjaarswenschen.
TATJANA
l
No. 153.
Negentigste Jaargang.
1888.
a 25 cents a contant,
fbuhjLetokt,
ASSCHEPOETSTER
WOENSDAG
19 DECEMBER.
VOOR 1(E BEIRE REELEN TE ZAAIEN:
V
Prijs der gewone Advertentiën:
Dit nummer bestaat uit twee blade».
EERSTE BLAD.
Daar de Nieuwjaarsdag op dins
dag valt, zal op Oudejaarsavond
een nummer onzer couran t worden
uitgegeven. Als gewoonlijk bestaat
gelegenheid, daarin NIEUWJAARS
WENSCHEN te plaatsen,
van 1—5 regels.
De UITGEVERS.
Wij stellen voor onze lezers verkrijgbaar een
boeienden roman in twee deelen getiteld
door
Joseph Lubomirski.
Verbaal nit de russische ambtenaars
wereld.
h contant zestig cents.
Naar buiten tegen inzending van een postwissel
vyfenzeventig cents.
He oplage is beperkt. De ondergeteekenden
verbinden zich dus slechts, te leveren tot zoover
de voorraad strekt. DE UITGEVERS.
3Sttitc»i*nb.
DUITSCHLAND. Prins Alexander van Hessen,
geb. 15 Juli 182§ vader van den gewezen vorst van
Bulgarijeprins Alexander is den 15 te Darmstadt
overleden.
H. SCHOBEET,
IV.
FRANKRIJK. De heer de Lesseps en de be
heerders der Panama-knaalmaatscbappij hebben hun
ontslag genomen. Het hof der Seine heeft; in overleg
met de regeering drie rechterlijke bewindvoerders be
noemd, namelijk de heeren Denormandie lid van den
Senuat en gewezen directeur der franscbe bank den
rechter Hne en den gewezen voorzitter der rechtbank
voor koophandel Baudelot.
ALKMURSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag-en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
het geheele rijk f 1,
De 3 nummers f 0,06.
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERM». COS-
TER ZOON.
BELGIE. De burgemeester van Mecbelen heeft in
een aan de ambtenaren en bedienden dier stad gericht
schrijven verboden, dat zij lid worden van eece coöpe
ratieve vereeniging van staats-, provincie- en gemeente
ambtenaren. In de Ksmer heeft de minister van finan
ciën toegezegd, dat hij zijnen ambtgenoot voor binnenl.
zaken zou verzoeken deze zaak te onderzoeken toen
een der leden tegen die handeling van den burgemeester
was opgekomen.
DOOR
13)
Behanger en verwer hadden, sinds eenigen tijd, met
eenige knechts, op Gert's bevel, hun intrek in Warnitz
genomen en alles in bet oude, eerwaardige hnis onderste
boven gehaald.
Dagelijks reed een rijtuig naar de stad om alles te
halen en Radeke krabde zich achter de ooren terwijl
hij beteekenisvolle blikken op iedere nkuwe vracht wierp.
Hij durfde niets meer zeggen; want toen hy zich in
den beginne de eene of andere opmerking veroorloofd
had, wss hem door zijne jonge meesteres beslist het
zwijgen opgelegd.
Aan al die drukte was ten slotte een einde gekomen.
De werklieden hadden zaterdagmiddag buDne werktuigen
ingepakt en een Warnitzer wagen had hen naar de
stad gebracht. Gert bevond zich met zijne zusters in
de nieuw geverfde tuinkamer, die Willy tot dusverre,
ouder gewoonte„de zaal" had genoemd en liet zijne
oogen door de openstaande deurover den bloeienden
tuin gaan, waar het reeds begon te schemeren. Hij lag
in een schommelstoel en stak een sigaar aan.
„Ik heb door al bet geenwen dat ik in de laatste
dagen heb gedaan, mijn hals reeds verrekt", zei Blanche,
terwijl ze onophoudelijk de kamer op en neer liep, „ik
ben werkelijk nieuwsgierig, hoe dat verder zal gaan."
Zij wierp, midden in de kamer staande, haar armen
in de lucht, het hoofd in den nek en deed haar kleinen
mond, met de purperroode lippen, zoo ver open, als ze kon.
Den 15 is te Friedrichsruh het aan prins Bismarck
behoorende logement met schuren afgebrand.
Rijksdag. By derde lezing werd den 14 het han
delsverdrag met Zwitserland goedgekeurd.
In den loop der beraadslaging verklaarde minister
von Bötticherdat beide regeeringen er naar streven
zouden de bepalingen van het verdrag, welke eenigszins
drukkend kunnen zijn zooveel mogelijk te verzachten.
Beide rijkeD verwachtendat de verlenging van het
verdrag aan bnnne hande'sbelaagen bevorderlijk zal zijn.
In diezelfde zitting werd aangenomen bet voorstel
van dr. Windthorst, den leider van het centrum, be
tredende bet bestrijden van den slavenhandeldaartoe
strekkendedat de Rijksdag zich bereid zou verklaren
de maatregelen, die de verbonden regeeringen met dat
doei denken voor te stellen, in zorgvuldige overweging
te nemen en ook zijnerzijds te ondersteunen. Alleen de
sociaal-democraten en de radicalen stemden tegen.
Graaf Herbert von Bismarck deed de noodzakelijkheid
uitkomen van het bedwingen van den slavenhandel,
zoowel in het belang van de beschaving als in dat van
den handel en bracht holde aan Engeiands mede
werking. De regeering meendedat het noodig zou
zijn aan de vorming eener koloniale troepenafdeeling te
denken, ter ontlasting van de marine; die afdeeling zon
niet grooter behoeven te zijn dan duizend man b. v.
100 man op 3 of 4 punten en 500 man reserve. Zij
behield zich bet nemen van een besluit daaromtrent
nog voor, doch hoopte op de verdere welwillende mede
werking van den Rijksdag.
ENGELAND. Den 14 werd te Manderston de
conservatieve kandidaat tot lid van het Lagerhuis ge
kozen met 2050 stemmen tegen 1865 op den aanhanger
van den heer Gladstone.
Gladstone heeft in Line House eene groote staatkun
dige rede gehoudenwaarin hy zich ten sterkste
tegen de verovering van Soedan verklaarde en als hoofd
punten voor zijn programma betreffende de binnenland-
Bche staatkunde opgaf, verkiezing der leden van het
Lagerhuis voor 3 jaren, overdracht der politie te Londen
aan de gemeente, kosteloos enderwijs, scheiding van
Kerk en Staat in Schotland en Wales en home rule
voor Ierland. Bij de ontwikkeling van het laatste punt
keurde hij ten strengste de houding der zich van hem
afgescheiden hebbende liberalen af.
Lagerhuis. Minister Smith deelde den 14 mede,
dat uit een aan generaal Grenfell door Osman-Digna
gezonden brief b:eek dat Enim pacha en een blanke
reiziger zich aan den Mahdi overgegeven hadden. Aan
de regeering stond geen enkel middel ten dienste om
zich van de waarheid dezer bewering te overtuigen.
Den 15 werd met 167 tegen 160 stemmen het wets
ontwerp betreffende de sluiting der koffiehuizen op
zondag verworpen. Alle hoofdstukken der begrooting
van oorlog werden aangenomen.
Daarna voeg de heer Churchill, of de regeering
zoo het bericht omtrent de gevangenneming van Emin-
„Isa heeft ten minste nog iets, waar ze zich meê bezig
kan houden zy het dan ook maar eeD zwarte draad
zijdemaar gij, arme Gerten ik wij mogen ons
wel beklagen."
Hij keerde zijn hoofd omopdat de rook haar niet
zon hinderen, en mompelde iets onverstaanbaars.
„Gij hebt ten minste nog het voorrecht dat uw
martelaarschap spoedig een einde zal nemen, maar met
ons is dat niet het geval", vervolgde zy bijna toornig.
„Begrijpt gijhoe papa plotseling zoo gek ingenomen
kan zijn met deze plaats en haar bezitster Wij kunnen
hier nog lang blijven als hij door geen bij gestoken
wordt of de hofhond niet op de heerlijke gedachte
komt, hem in zijn beenen te bijten. En morgen is het
nog wel zondag! Wat zullen wy dan doen, Willy
Zij tot wien het woord gericht werdverscheen in
de deur, om de zusters uit te noodigen aan tafel te komen.
Hanne toch, die steeds groote verachting koesterde voor
de tapijtendie de zoo mooi gewreven vloeren be*
dekten en nog altijd meewarige blikken wierp op de
fijne gordijnen die juffrouw Willy zelf had gemaakt
en die hadden moeten wijken had in den laatsten tijd
ook zooveel plichten te vervullen.
„Ik? Wel, ik ga eerst naar de kerk", zeide zij be
daard. „Gaat gij meê?"
„Fas d'idée Blanche zag hare znster even verwonderd
aan, alfof deze haar uitgenoodigd had om meê op reis
te gaan. „Wat zullen wy daar doen Ons door het
volk als vreemde dieren laten aangapen?"
„Ik wil je er niet toe overhalenmaar
„O gy zyt al te goed 1"
„Maar ik ga in ieder geval al was bet alleen om
bet volk. Ze zijn er aan gewoonmij in oDze bank
te zien zitten."
„Dat is dus de maatstaf bij 't geen ge doet P Gij
beweert niet eens eene heilige te zijn. Het spijt me
voor jou ik had je er toe willen verheffen.
„Mag ik meegaan Willyof liever, wilt ge mij
medenemen vroeg Isa en legde haar handwerk ter zijde.
pacha bevestigd werd onderhandelingen met Osman-
Digna zou aanknoopeuom zijne invrijheidstelling te
verkrijgen. Minister Goscheu antwoorddedat de re
geering deelde in de ontroering welke zich van de
gemoederen had meester gemaakt. De ontvaugeD be
richten waren echter zóó onbestemd, dat het onmogelijk
was het zenden van troepen te staken. Werden de
berichten bevestigddan zou de regeering alles doen
wat tot de invrijheidstelling van Ecim-pacha zou kunnen
leiden. Op de vraag, of de regeering de schorsing der
krijgsverrichtingen zou willen gelasten tot op het oogen-
blik, dat het Huis zijn gevoelen over de zaak kon uiten,
autwoordde de minister dat hij bevelen van dien aard
niet kon geven. De regeering z>u de krijgsverrichtingen
niet verhaasten, doch kon de verantwoordelijkheid van
een uitstel niet op zich nemen.
De commissie voor het wetsontwerp betreffende de
Panama-kanaalmaatschappij verzocht den 15 inlichtingen
aan den minister vau financiën, die o. a. verklaarde
dat de regeering door de indiening van haar voorstel
eene algemeene ramp had willen voorkomen. Eene
nieuwe maatschappij stond gereed om zich te vestigen
met een kapitaal van f 7.500.000 ter voltooiing van
bet kanaal. De voorloopige bewindvoerders zonden de
bevoegdheid erlangen om maatregelen te nemen tot het
voortzetten der werken, totdat de nienwo maatschappij
zich gevestigd had. De commissie besloot der Kamer
aan te raden het ontwerp te verwerpen; de ministerraad
besloot eenparig het te bandhaven. Na eene korte be
raadslaging weigerde de Kamer dienzelfden dag met
262 tegen 188 stemmen over to gaan tot de artikels-
gewijze behandeling van het ontwerp. Deze stemming
was niet eene zuivere partijstemming. Clemecceau, Bon-
langer en bisschop Ereppel stemden o. a. voorJules
berry en Pyat daarentegen behoorden tot de tegenstem-
mere. Honderd negentien leden bleven buiten stemming;
de ministers stemden voor. De heer de Lesseps wilde het
niet geloovendat de meerderheid het ontwerp ver
worpen had. De bladeu keuren in het algemeen de
verwerping af als een groote fout der republikeinsche party,
en verwachten, dat Boulanger uit die fout weer munt zal
slaan. Het voornaamste argument der tegenstanders van
het ontwerp kwam hierop neer dat eene eventueele
faillietverklaring der maatschappij evenmin als de over
dracht aan eene andere fransche maatschappij het ver
vallen der concessie ten gevolge zou hebben. Eene
tusschenkomst van het Hof der Seine werd niet alleen
mogelijkmaar ook beter voor de maatschappij geacht
dan een inbreuk op de wet.
„Zeer gaarneHanne zal je dan vroeg genoeg
wekken."
oor de eerste maal beschouwde Willy hare jongste
zuster met meer belangstelling. Zij mengde zich zoo
zelden in het gesprek en deed zy het, dau gebeurde
het meest om Blanche op minder aangename wijze tegen
te spreken. Daarbij had zij bijna altijd eene eigenaardige
harde uitdrukking om haar gesloten mond en zagen hare
oogen zoo scherp en onvriendelijk in het rond als maar
mogelijk was. Bovendien was zij stil en gesloten het
krenkte haar blijkbaar zeer, dat bare zuster altijd en
overal voorgetrokken werd.
„Mijne Isa beeft helaas geen lief karakterik vrees,
dat zij in niemands smaak zal vallen en zich ten slotte
met eene miserabele partij tevreden moet stellen", had
mevrouw van den Broek reeds dikwijls tegen baar in
tiemste vriendinnen gezegd. En werkelijk, Isa bad geen
lief karakter, of toonde het althans niet.
„Dan ga ik ook mfêl" zei Gert, terwijl hy opstond
en zijn sigaar wegwierp„al was het alleen om de
landelijke schoonen eens te zien."
„Over den smaak valt niet te twisten 1" zeide Blanche
en trok minachtend haar neusje op.
Den volgenden morgen gingen de zusters naar de berk,
die met haar vergulden torenspits schitterend nit het dal
te voorschijn kwam. Willy, in eene eenvoudige zwarte
japon met een grooten stroohoed „opgedirkt", zooals
Gert glimlachend bij zich zelf dacht, Isa in een prachtig
kanten kleed dat geheel naar de mode gemaakt was
en hy zelfNu, over zich zelf kon hy tevreden zijn.
Zy behoefden slechts een kwartier te wandelen. De
allee was breed en de kastanjeboomen gaven reeds genoeg
schaduw. Schout Ackerman had ze zelf laten planten.
De zon scheen warm en schitterend op ieder gras
halmpje; de vogels zongen vroolijk en plotseling sprong
een kikvorsch midden op den Btoffigen weg en zag de
wandelaars met zijne ronde bolle oogen verwonderd aan.
De klokken begonnen te luiden en de ganBche natuur
ademde vrede, onbeschrjjfelijken vrede. Wordt vervolgd.
