Nieuwjaarswenschen.
TATJANA
No. 154.
Negentigste Jaargang
1888
a 25 cents a contant,
KAASMARKT
de Graan- en Zaadmarkt
PATENTEN.
ASSCHEPOETSTER
21 DECEMBER.
VRIJDAG
VOOR DE BEIDE DEELEN TE ZAMEN!
TE ALKMAAR
FEUIR.L.ETOIV,
Prijs der gewone Advertentiën
Daar de Nieuwjaarsdag op dins
dag valt, zal op Oudejaarsavond
een nummer onzer courant worden
uitgegeven. Als gewoonlijk bestaat
gelegenheid, daarin NIEUWJAARS
WENSCHEN te plaatsen,
van 1—5 regels.
De UITGEVERS.
Wij stellen voor onze lezers verkrijgbaar een
boeienden roman in twee deelen getiteld
door
Joseph Labomirski.
Verbaal uit de russische ambtenaars
wereld.
A contant zestig* cents.
Vaar bniten tegen inzending van een postwissel
vijfenzeventig cents.
De oplage is beperkt. De ondergeteekenden
verbinden zicb dus slecbts, te leveren tot zoover
de voorraad strekt. DE UITGEVERS.
steeds zullen doorgaan en niet meer
zullen stilstaan tusschen KersttUd
en Februarizooals vroeger bet ge
val is geweest.
£nit<n(«ub.
(tofficiëtl (Bebeeltc.
De PATENTEN, aaugevraagd Mei—November j.L,
óók vau de buitengemeeuteu Aalsmeer,
Anna PaulewnaBarsingerhorn Beemster, Ber
gen, Castricum, Callantsoog, Edam, Egmond aan
Zee, Elburg, Graft, Ilaringcarspel, Hasselt, Heiloo,
Helder, Jisp, Krommenie, Koedijk, Kwadijk,Lim-
men, Nieuwe Niedorp, Oosthuizen, Oude Niedorp,
Oudkarspel, Oudorp, Petten, PurmerendRijp,
Schagen, Sint Maarten, Texel, Warmenkuizen, Wie-
ringen, Wieriugerwaard, Winkel, Wormer, Zijpe,
kannen in de eerstvolgende 14 dagen tusschen ft
en 2 uren ter secretarie dezer gemeente worden
afgehaald.
Lagerhuis. De heer John Morley, een der leiders
van de oppositiebracht den 17 hulde aan de heldhaf
tige reizigers Emin-pacha en Stanley, nu de gevaDgenen
van den Mahdi. Hij verwonderde er zich overdat
de regeering niet vreesde, dat hun leven reeds spoedig
bedreigd werd, want anders zou zij wel gelast hebben,
de krijgsverrichtingen voor Soeakim te schorsen. Vol
gens hem zijn allen bet er over eeos dat de onderko-
n ng van Egypte Soeakim moet prijs geven. Minister
Fergusson verzette zich tegen elk plan dat de ontrui
ming van Soeakim ten doel heeft. Het aanknoopen
van onderhandelingen met de arabieren zou ontegen
zeggelijk een stap terug zijn waardoor Engeland's
gezag zeker zou geschokt worden. Wat betreft de be
richten over Emin-pacha en Stanleydaar aan hechtte
hy geen gewicht, daar hij den brief van Osman-Digna
uitsluitend beschouwde als een krijgslist van den Mahdi.
Wat^ betreft de personen die nadeel geleden hebben
op Samoaverklaarde hijdat zy schadeloosstelling
zouden ontvangen. Hij achtte het volstrekt geen wonder,
dat Duitschiand het oog had laten vallen op dit eiland,
dat reeds grootendeels gekoloniseerd is. Engeland moest
niet met naijver de pogingen aanzien van andere mo
gendheden tot het verkrijgen van koloniën.
C0URA]\1.
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HEEM». COS-
TEE ZOON.
ALKfflAABSCHE
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag-en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door
ket geheele rijk f 1,
De 3 nummers f 0,06.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
ALKMAAR herinneren belanghebbenden dat krach
tens raadsbesluit van 1 Februari 1888 de
EN
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
A. MACLAINE PONT.
Alkmaar, De Secretaris
30 Nov. 1888. NUHOUTVAN DER VEEN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter algemeene kennis, dat zij in hunne heden gehou
den vergadering ingewilligd hebben het verzoek van W. KOS
TER, vleeschhouwer te Medetnblik om vergunning tot het
oprichten eener vleeschhouwerij met slachtplaats in het perceel
aan het Luttik-Oudorp, wijk C No. 77.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
18 Deo. 1888. De Secretaris
NUHOUT VAN DER VEEN.
SOLLICITANTEN naar de betrekking van onderwijzer
aan de openbare burgerschool te Alkmaar, op
f GOO jaarwedde, worden verzocht zich onder overlegging van
de bij de wet gevorderde stukken en van eene verklaring, dat
zij reeds aan eene school werkzaam zijn geweest, aan te melden
bij het gemeentebestuur vóór 6 Januari 1889.
DOOK
EL SCHOBEBT,
14)
In het eerst hadden zij een paar woorden gewisseld'
maar sinds lang sprak niemand meer.
Willy's groote ernstige oogen zagen zwijgend in de
verte en niemand wiet wat er in haar omging. Bij de
graven van haar grootouders bleef zij eenige oogen-
blikken staan eu trad toen op de kerkdeur toe. Gert
had wat willen geven, als hij zich onbemerkt had kunnen
verwijderen: bij gevoelde zich daar niet op zjjn plaats;
doch juist toen bij aan zijn voornemen gevolg wilde
geven keerde Willy zich ore en nu kon hijzonder
onbeleefd te zijn, niet terugkeeren.
Toen de koster hen voorbij gingom de deur der
bank te openen, zeide hij zachtjes
„Onze predikant is ziek, juffrouw Willy, daarom zal
mijnheer de candideat vandaag preken."
„Die uit Alt-Damerow ZooHet is toch niet
ernstig. Hart
„Het is enkel asthma en indien mijnheer de can-
didaat hier niet juist geweest was
Willy knikte zwijgend eu de koster zweeg plotseling.
Zij had een eigenaardige manier om met de menschen
om te gaan.
De kinderen zongen en de kandidaat preekte. Willy
zag hem, evenals Isa, al dien tijd aandachtig aan, doch
hunne gedachten waren daarby zeer verschillend. Willy
liet zich stichten, terwijl Isa zich enkel met het schoone
uiterlijk van den jongen man bezig hield.
Zij had nooit gedachtdat een predikant er zoo uit
BELGIË. In deu nacht van den 14 op den 15
hebben studenten volgens den berichtgever der Indé-
pendance in beschonken toestand na de verkiezing
van een bestuur van net korps, waarbij allen eendrach
tig samengewerkt hadden, te Leuven verschillende straat
schenderyen uitgehaald. Zij begonnen met den schouwburg
bezoekers te beletten den schouwburg te verlaten ten
gevolge waarvan de politie tusschen beiden kwam. Een
politie-agent ontving daarbij zulk een hevigen stokslag
tegen het hoofd, dat by in bedenkelijken toestand ver
keerde. Van den schouwburg gingen zij naar bet politie
bureau, om de van ben aangehouden vrienden terug te
eischen, waarop de polite twee malen met de blanke sabel
het voor het bureau gelegen plein deed ontruimen. Daarop
trokken zijj ten getale van 400 a, 500, naar het station,
jonge boomen in het plantsoen uitrukkende en daar
mede lantarens stuk slaande enz. Ook daar werden zij
door de agenten met de blanke sabel verdreven, waarna
zij elders hunne baldadigheden voortzetten.
kon zien. In de residentie ging zij zelden naar de kerk,
daar mama op dit punt zeer tolerant was en, wanneer
het al eens gebeurde, dan moest het bij den hofprediker
zijn. De candidaat was geen groot redenaar, doch sprak
heel duidelijk en ongekunsteld. Zijn blanke hand rustte
meestal op het donkere fluweel en hij gesticuleerde weinig.
Soms liet hij blijkbaar zijne blikken lang op lea's gelaat
rusten, alsof by tot haar alleen sprak. Zij had wel altijd
zoo willen zitten luisteren. Een droomerig gevoel van
geluk en verlangen kwam plotseling over haar 't was
alsof alle bitterheid en toorn tegen hare familie geweken
was en tranen bevochtigden hare wangen, iets wat men
zelden bij haar zag. Zij sloeg de oogen neêr, maar het
zachte, zoete gevoel bleef't scheen wel, dat ze betoo-
verd was en toch hoorde ze geen woord meer van
't geen de leeraar sprak.
Gert verveelde zich verschrikkelijk. Aan de dorps
meisjes was volstrekt niets te zien zij schenen met
elkander te zijn overeengekomendat de een niet
boven de ander zou uitblinken en Willy en Iaa's profiel
had hij reeds dikwijls genoeg gezien. Hij bouwde nu in
gedachten prachtige luchtkasteelen en wijdde eindelijk
zijn aandacht aan een kleine muscb, die buiten voor
het eene kerkvenster huppelde.
„Dat is eensmaar nooit weerdacht bij bij zich
zeif, toen de gemeente oprees.
Willy bleef buiten de deur staan, zeker om op den
candidaat te wachteD, dacht Isa bij zich zelf.
Hij kwam dan ook spoedig en zag er in zijn rok nog
knapper uit dan in zijn toga.
„U gaat toch met ons meê, mijnheer Hollfeld", sprak
Willy en stak hem haar hand toe. „Als de oude heer
te bed ligt, is het zoo ongezellig in de pastorie."
Hij nam de uitnoodiging aan en maakte eene buiging
voor de zusters. Isa bloosde en voelde tegelijkertijd een
steek in baar hart. Zoodra Blanche verschijntis die
toch nummer één dacht zijterwijl Gert en Hollfeld
zeer opgewekt liepen te praten. Het bleek, dat Hollfeld
in Berlijn gestudeerd had en hierdoor was er tusschen
hen menig aanknoopingspunt.
ENGELAND.
FRANKRIJK. De heer Bex, 35 jaar oud, de
jongste der agents de change te Parijs, heeft onmid
dellijk na de verwerping van het regeeringsvoorstel
betreffende de Panama-Kanaalmaatschappij Parijs ver
laten zonder dat men zijn spoor heeft kunnen ont
dekken. Een dadelijk ingesteld onderzoek heeft doen
zien dat er een aanzienljjk tekort bij hem was.
Den 17 zijn de nieuwe biljetten van 500 fres. door
de fransche bank uitgegeven.
Senaat. Bij de beraadslaging over d8 staatsbe
groting voor 1889 hield de beer Challemel Lacour
den 19 eene rede, waarin hij o. a. zeide, dat het thans
niet meer de geldmiddelen maar de toekomst van
frankrijk gold. Hij laakte de staatkunde der regeering
ten opzichte der ecbooizaak, bestreed het radicalisme en
voorspelde, dat Frankrijk aan de voeten zou vallen van
den geringste der mannen. In plaats van de beweging
te stuiten welke naar den afgrond voert heeft het
kabinet Frankrijk daarin geworpen. Hij deed een beroep
op de leden der rechterzijde, om alle mannen van orde
en doorzicht aan zich te verbinden, en op die der lin
kerzijde om het vaderland te redden.
Deze rede vond grooten bijval; alle leden van den
Senaat stonden van hunne zitplaatsen op, en de heer
Léon Say stelde voor, die rede in geheel Frankrijk te
doen aanplakken.
De minister-president Floquet was daarna aan het
woord. Hy meende, dat deze rede in weinige woorden
kon worden saamgetrokken; zij was namelijk een daad
van berouw en eene geloofsbelijdenis.
Toen de minister daarop zeide, dat de heer Challemel
„Als ik er nog een lekkere schotel bij klaar laat
maken dan kan ik hein en Günther van midda" wel
ten eten vragen", zeide jWilly nadenkend en r°aakte
daarbij zacht den arm van haar zuster aan. „Zij ver
moeden geen van beiden, dat ons etensuur veranderd is."
„Ja, doe dat Willy Isa bloosde weder; juist trof
haar Erich Hollfeids blik en 't kwam haar voor alsof
ze bewondering in zijne oogen las.
De van den Broek» hadden pas ontbeten en waren
nog in negligée, toen Willy met hare gasten terugkwam.
B.anehe hield haar hand boven de oogen, toen zy' naast
baar zuster een deftigen jongen man gewaar werd en
ging na eenige haastige verontschuldigingen vlug in
huis om toilet te maken. Isa bleef nu alleen met den
gast, daar Willy in de keuken moest zijn en Gert ook
verdwenen was; ze moest dus het gesprek met Hollfeld
gaande houden.
Hiervan scheen zij zich goed te kwijten; want toen
B.anehe eindelijk klaar was en op het terras verBcheen,
hoorde zij zulk een hartelijk gelach, dat zij een oogenblik
verwonderd bleef staan.
„Welk een toovenaar moet u zijn, mijnheer Hollfeld,
dat het u gelukt, mijne zuster zoo uit haar gewone
doen te brengen: wij kunnen het niet", sprak Blanche
op liare achtelooze lieve manier en trad op het paar
toe. Met een angstigen blik zag Isa Erich Hollfeld aan;
ze was bang, dat ze weer door Blanche in de schaduw
gesteld zou worden. Had dit haar eertijds met afgunst
vervuld nu was het een veel smartelijker gevoeldat
haar deed beveD.
Maar neen! Vol vreugde zag zij, dat zijne oogen niet
de sierlijke gestalte van hare zuster volgden toen ze
zich zeer gracieus over het ijzeren hek boog en een
bloeiende sneeuwbal plukte om zich daarmede te tooien;
maar dat hij zich weder tot haar wendde.
Nu versohenen ook mijuheer en mevronw van den
Broek en Hollfeld werd door den eerste direct in beslag
genomen; terwijl Gert weer kwam opdagen en zich bij
zijne zuster voegde.
„Een aardige man", zei Blanchemet een kleinen
