ffcU^ratioUc Berichten.
£>Ub0-fierichteu.
Krank blijft Europaeren kraak als na de laatste
oorlogen waarvan Donau en Rijn den gloed weer
kaatsten, maar de crisis blijft uit, en men begint zich
zelf af te vragen of de crisis die men voorzag en
als zeer aanstaande meende te kunnen voorspellen
wel komen zal. Inderdaad wordt niet elke ziekte door
een crisis beslist; ook langs anderen weg is langzame
genezing, is herstel mogelijk, zoowel als uittering en
dood, maar ook, met sommige kwalen kan men oud
worden De volken sohijnen zich allengs aan den
toestand van gewapenden vrede te gewennen en zich
er op in te richten om den zwaren last te kunnen
dragen Uitnemende krachten gaan ongetwijfeld zoo
doende verloren en kostbare sappen worden aan de
algemeene welvaart onttrokken. Men duizelt, wanneer
men zich de vraag steltwelk een vruchtdragende
arbeid met de honderden milliosnen zou kunnen wor
den verricht, die jaarlijks aan de onvruchtbare werken
van oorlog en marine worden besteed Hoevele land
engten zouden doorgegraven, hoevele zeeën droogge
legd hoevele heiden en woeste gronden ontgonnen
hoevele ongebruikt liggende vruchtbare terreinen in
verre verwijderde streken bebouwd kunnen worden met
behulp van deze kapitalen En al die arbeid zou
vruchten afwerpen, handel en scheepvaart gemakkelijk
maken, oogsten opleveren voor duizenden en honderd
duizenden toereikend, en de menschen die zich in
onze overbevolkte steden verdringen en aan wier handen
het platteland evenmin behoefte heeft, zouden zich
kunnen vestigen in nieuwe streken, waarvan de bodem
hen zou kunnen voeden. Thans strekken al die arbeid
en al dis millioeuen tot het verkrijgen eeuer geschikt
heid, waarvan wij hopen dat nooit gebruik zal behoeven
gemaakt te worden, en tot het maken van forten, ver
sterkingen, schepen, kanonnen en geweren, die geener
lei vruchten afwerpen en geeuerlei maatschappelijken
arbeid vergemakkelijken en waarvan wij hopen dat
zij alleen zullen dienen om na eenigen, tegenwoordig,
helaas, maar al te korten tijd veranderd, verbeterd'
versterkt, door zwaarder gepantserde en sneller varende
schepen, meer vernielend geschut en sneller en juister
vurende geweren vervangen te worden.
Zoo klinken de verzuchtingen van den staathuis
houdkundige die de staatsbegrootingen voor de ver
dediging des lands en de wapening des volks te land
en ter zee jaarlijks ziet stijgen die te gelijker tijd
de nooden des volks ziet klimmen en zoo gaarne alle
beschikbare middelen zou willen aangrijpen om de
bronnen van bestaan te vermeerderen en milder te
doen vloeien. Hoe lang zal het dureneer de volken
wijs worden? vraagt hij ongeduldig, en menigeen
gelooft met hem dat het niet lang kan zijn. Wij zijn
van eene andere meening en geloovendat het
nog zeer lang zal kunnen duren. Wij zien
de teekenen nietdie van een veranderde gezindheid
spreken. De vertegenwoordigers van het Fransche volk
aarzelen geen oogenblik alles toe te staan wat de
Regeering vraagt tot versterking van leger of vloot
en wanneer de duitsche vrijzinnige partij zich tegen
dergelijke aanvragen verzet, stelt de natie haar bij de
stembus op verpletterende manier in het ongelijk.
Dezelfde bereidwilligheid voor militaire uitrusting en
wapening openbaart zich bij voortduring in Oostenrijk-
Hongarije en in [talie en de kleine staten kunnen
niet nalaten alle maatregelen te nemen om te voor
ouders en ook zij zelf zoo gaarne wandelden. Zy dacht
terug aan den tijdtoen zij zoo vaak met de ondjes hier
op en neer had geloopen, zoo rustig en zoo vredig, bemind
en beminnende. Nu waren beiden gestorven en hadden
haar alleen gelaten. Al kon zy nu dagelijks geen attenties
meer bewijzen en ontvangentoch was zy altijd nog
gelukkig en tevreden in haar nuttigen werkkring, haar
arbeid en bescheiden wenschen. Evenals een steen, die,
in het stille water geslingerd, aan de oppervlakte kringen
maaktzoo bad de komst harer familie haar in haar
rust en gewoonten gestoord. Zwijgend bad zy menig oiler
gebracht, menige beleediging verdragen; maar nooit was
het haar zoo droevig te moede geweest als heden. Zy bad
wel willen weenen, zoo vermoeid en treurig gevoelde zy
zich plotseling, alsof het liefste haar was ontvallen, wat
zij ooit bezeten had.
Achter haar ruischten zacht de dennen; nevens haar
fluisterden de rozen, een glimworm kwam uit de boomen
te voorschijn en gonsde langs haar gelaat; toeu werd het
weer stil. Zij voelde het kloppen van haar hartbet
scheen ledigevenals geheel haar leven dat zij plot
seling voor zich zag.
Daar hoorde zij snelle schreden. Zij ging den nade
rende tegemoetomdat zy meendedat het Gert was.
Eerst toen zij dicht bij hem wasbemerkte zy hare
vergissing en bleef verschrikt staan. Het was Günther.
„Eindelijk, frenle Willy!" sprak hy op hartelijken
toon „gij zijt me steeds ontweken en toch wilde ik
Warnitz niet verlaten, zonder een vriendelijk woord
van u. „Gij zyt ook boos op mjj doch ten onrechte,
freule Willy."
Zy had vau sobrik de handen ineengeslagen en was
een stap teruggetreden. Hij bemerkte wel, wat in deze
half bewuste beweging opgesloten lag en tegen wil en
dank maakte hem dit boos. Haar stem klonk echter vrij
kalm toen zij antwoordde
„Zoo onrechtvaardig ben ik niet. Maar het doet mij
pynlyk zeer pijnlijk aan dat tante Malwine
hier bleef zij steken.
„Vergeet dat vergeet dat toch, freule Willy.
Wij beiden kenueu ouze oude vrieudin genoeg om haar
kleine zwakheden niet kwalijk te nemen. Zy meeat
het zoo goed zij houdt zoo innig veel vau u."
„Dan zou ze mij wel beter kennen.''
„En overtuigd zijn dat gij den steun van een man-
nehjken arm gerust kunt missen,"
„Dat ik bet nooit nooit van mij zelf zou kuunen ver-
komeo, iaê bij eea Jnogelijke uitbarsting van den
geweldigen strijd tusscben hunne buren hun grond
gebied als de veiligste weg wordt beschouwd om
elkander te naderen en zij in het gedrang worden
doodgedrukt. Ook Nederland en Belgie gevoelen dat
de nood hun is opgelegd in laatstgenoemden staat
heeft wel de Kamer der Afgevaardigden een voorstel
tot invoering van den pereooslijken dienstplicht ver
worpen, maar daarmede zijn de pogingen om het leger
te versterken en te verbeteren geenszins opgegeven
en de versterking van de Maaslinie is intnsschen
verzekerd
De verstandhouding tusscben de groote mogend
heden, zeiden wij, is in het a%eloopen jaar weini^of
met veranderd. Frankrijk en Rusland schijnen zelfs
minder oorlogzuchtigwaarschijnlijk wel omdat het
bondgenootschap tusschen Duïtsch'landOostenrijk-
Hongarijp. en Itaiie door de bondgenooten zeer ernsti"
schijnt te worden opgevat en op hoogen prijs gesteld!
Het heeft ongetwijfeld gedurende het afgeloopeu jaar
in vastheid gewonnen en boezemt allengs meer ver
trouwen in, terwijl het steeds duidelijker is gebleken,
dat bijna zeker op Engeland als den vierde5 in den
bond kan worden gerekend.
Van het versterkt vertrouwen up het behoud des
vredes is reeds eetiige gunstige uitwerking op handel
en scheepvaart gebleken. Er is meer levendigheid in
de zaken gekomen, meer opgewektheid om te onder
nemen en over het algemeen werd ook met meer
voordeel gewerkt dan een jaar vroeger. Hoe zouden
alle takken van bedrijf herademen inzonderheid ook
in ons land als de groote staten op het vasteland
eens vrede mochten sluiten op een ander gebied, hun
noodlottigen tarieven-oorlog mochten staken en tot de
vroegere betrekkelijke vrijheid van handel terugkeerden.
Wat de suikerteelt en bereiding betreft, is bescherming
allengs zoo kostbaar geworden dat de verschillende
suikervoortbrengende Europeesche staten gezamenlijk
te Londen de middelen zijn gaan beramen om bij
onderling verdrag den strijd ta eindigen. Al zijn onk
de vruchten van dit overleg nog ver te zoeken wij
zouden er althans gaarne een bewijs in willen zien
dat de oogen voor het op den duur onhoudbare vau
het beschermend stelsel beginnen open te gaan en
velen ten minste tot eenige matiging gezind zijn
Ongelukkig genoeg bestaat er tusschen de hoogr-
oorlogsbegrootingen en de hooge tarieven van invoer
verband De laatste moeten de eerste steunen, en zoc
vreezen wij dat de Europeesche staten zoolang zij
niet tot eenige ontwapening overgaan ook niet va:»
den tarieven-oorlog aullen afzien.,
■lauBaMBBwammavinii—kmmm
Zaterdag 5 Januari.
s Gravenhage. Omtrent den toestand des Konin^s
in de laatste dagen vernemen wy' dat nu en dan zich
weder eenige matheid en behoefte aan s.aap voordoet.
Bij tusschenpoozen houdt de Koning het bed. Da
nachten zyn niet altoos rustig. Sedert 31 December
gebruikt Z. M. het middagmaal afzonderlijk. De wcek-
lust in den voormiddag blijft onverminderd.
De Koning heeft in de laatste weken meer last gGfead
van zijn chronisch lijden. De spysverteering is in in
tensiteit achteruitgegaan waardoor de bloedmcking
minder gunstig is geworden De krachten vac dan
hoogen lijder nemen in den laitstsn tijd niet toe.
brijgen, om ongevraagd een man ook maar één stap tege
moet te komen Zyn aanblik zou mij dau pijnigen en
kwellen, ja, zou my tot vertwijfeling brengen, omdat ik dan
redeu had my voor hem te schamen. Zelfs als
ik hem lief had sprak zij op denzelfden hartsfcochtelij-
ken toon van 's middags.
Hij zweeg een oogenblik. Toen zei hy langzaam
„Dat wil dus zeggen, dat gy mij uit uw woning wi!4
verbannen freule Willy
Zij beet zich op de lippen on stamelde nauwelijks
hoorbaar s-
„Ja
„Ook als ik u vraag, of ik terug mag komen
om uwe zuster?"
„Dat is iets anders", sprak zij schijnbaar zeer bedaard
en trad toch weder een schrede terug terwijl zij onge
merkt de hand op haar kloppend hart drakte. „Dan heb
ik geen reeht meer voor mijn wensch."
„En wy scheiden als vrienden. Willy Wij' zijn immers
goede, oude vrienden, niet waar?" vroeg hij met aan
drang kwam dicht bij haar en stak haar zijn hand toe.
Zij knikte. Haar hart klopte luide. De dennen ruisch
ten luider; de glimworm vloog tus chen ben door
alsof hij er behagen in vond, die beide dwaze menschen
daar eens goed op te nemen; luide en duidelijk hoorde
men Gert met vluggen tred naderen. Met een kraoh-
tigen, hartelyken druk liet Leo Willy's hand los, terwijl
Gert, met zijn vroolyke, heldere stem reeds van verre riep
„Daar beu ik eindelijkHet heeft lang geduurd
maar de sigarenkoker lag onder en niet op de tafel!
Is je de tijd lang gevallen Willy?"
Zij luisterde slechts half naar het gesnap van baar
broeder.
„Wij zijn immers goede vrienden," klonk het haar on
ophoudelijk in de ooren.
Ozeker Blanohe was knap pikantgeestig en
betooverend, maar verlangde Günther werkelijk van zijne
toekomstige vrouw niets meer Zij had nooit gedacht
dat hij daarmêe tevreden kon zijn.
Intusschen't was zoo het bestehet zou haar nu
gemukkelyker vallen, haar hartsgeheim te bewaren, „want
nooitnooit mag hij vernemen, dat ik hem eens heb
lief gehad; liever zon ik sterven." Deze plechtige gelofte
legde zij by zich zelf af, vast besloten, om tot eiken
prijs woord te houden.
(Wordt vervolgd
Aan het poetkantoor Alkmaar en de daartoe be-
hoorende hulpkantoren werd gedurende 1888 in de
rijkspostspaarbank ingelegd/70132,82% eD terug-
betaald f 52635,12%. 447 Nieuwe boekjes werden
uitgegeven.
Omtrent den heer Chatnbly, die blijkens achter
staande advertentie alhier eene voorstelling zal geven,
schrijft de Provinciale Nijmeegjc/te Couranthet volgende;
De heer Chsmbly is een der grootste tegenstanders
van de zoogenaamde gedaclltsnlezers en som
nambules. Hij toch is doorgedrongen in de diepste
schuilhoeken van die „hoogere bovennatuurlijke wezens".
Hij laat ons zienop we'k een eenvoudige wijze de
raensebenzoowel beschaafden als onontwikkelden op
het gebied van goochelen zich bij den neus lateu ne
men. Hy noemt zich een antispiritist* Hij verstaat de
kunst, om de verborgen werkzaamheden zijcer voorgan
gers te onthullen en ze den toeschouwers gemakkelijk
te vei blaren. Voor aanhangers van het spiritisme en
voor allen die aan de bovennatuurlijke macht van
gedachtenlezers en somnambules ook maar eenigzinsge-
ioovec, verschaft hij niet alleen genotvolle, maar ook
leerrijke uren. Door oen bezoek te brengen aan de
voorstellingen van prof Cbawbly zal men voor goed
genezen zijn van het ongeloof, dat nog in vele stre
ken vau ons land heerscht, ten opzichte van tafeldans,
mediums, geesten oproepen en meerderen onzin. Prof.
Cbambly oogstte overal den ruimsteu bijval inzoo
ontving hij van de keizerlijke, koninklijke wetenschap
pelijke vereeniging te Serajéwo in Bosnië een eeredi
ploma. terwjjl Zijne Koninklijke Hoogheid de Hertog
von Parma, voor wien hij tweemaal optrad, hem tot
bewijs zijner hooge tevredenheid een vereerend getuig
schrift schonk.
J. van Heerden, de bekende, onmisbare factotum
van een aantal vereenigingen hier ter stede, herdacht
met de wisseling des jaars den dag, waarop hij gedu
rende 30 jaar o.a. de betrekking van bode bij het
burgerlijk armbestuur en de spaarbank bekleedde." De
wakkere man neemt, niettegenstaande zijn reeds gevor
derden leeftijd, alles nog met onverzwakten ijver waar.
Men verzoekt onsuit een der andere hier ver
schijnende bladen overtenemen, het bericht dat dealk-
maarscbe Ontzetvereeniging „Eensgaaindheid" den
10 a s. 25 jaar bestaat en het feit herdenken zal in de
Doelen, waar dien dag vaD 1% tot 3 uur des namiddags
receptie zal gehouden worden.
Vrijdag, den 18, zal in het lokaal Harmonie een
piano-concert worden gegeven door den heer F.
de Boer, leerling van het blinden-instituut te Amster
dam, reeds gunstig hier ter stede bekend door een or
gelconcert, dat hij indertijd in de kapelkerk alhier gaf.
De heer A. P. Zeilmaker is met goed gevolg ge
slaagd ah onderwijzer in den sang, bij het exa
men, dezer dagen te Utrecht gehouden door de Maat
schappij tot bevordering der toonkunst en waaraan door
44 personen werd deelgenomen.
Binnenkort is de alhier gevestigde afdeeüng Alk
maar en omstreken der Mij. t. b. d. toonkunst
voornemenshare eerste uitvoering in dit seizoen te
geven, die blijkens het tekstboekje," dat eerstdaags bij
de uitgavers dezer courant verschijnt, den leden veei
kunstgenot belooft te verschaffen.
Naar wij vernemen, hebben zoowel twee gediplomeerde
zangeressen^ van elders als twee gunstig bekende zangers
hier ter siede hunne welwillende medewerking als solisten
toegezegd en heeft de zangvereeniging door de zeer gewaar
deerde medewerking van het mannenkoor en van eenigs
dames-gein vifceerden aanmerkelyk »an evenwicht der
verschillende stemmen gewonnen.
Aan de hand van het tekstboekje, welks vroege
verschijning eene aansporing moge zijn, om vóór den
avond der uitvoering met den inbond kennis te maken,
volge hier een korte bespreking der uit te voeren werken.
Het eerste gedeelte van het programma is aan ernstige
muziek gewijd, terwijl het tweede van meer gemengden,
lyrisch-romantischen aard is.
De verheven schoonheid ea ernst van Brahms' Re
quiem, waarmede het eerste gedeelte begint, zal wel is
waar slechts nit een tweetal der meest bevattelijke
nummers van dit meesterstuk kunnen worden genoten
maar dit zal toch begrijpelijk maken, dat onlangs
zooals het tijdschrift Cecilia mededeelt de uitvoering
van dit Requiem t® Neurenberg een zoo diepen indruk
beeft teweeggebracht, dat de oprichting van een zang
koor, dat zich de uitvoering van dergelijke werken ten
doel stelt, er het gevolg van geweest is.
Het daarna volgende lied voor alt van Löwe: „die Uhr",
is èn wegens zyn erastigen inhoud èu wegens zjjne
musiekale bewerking in deze afdeeling geheel op zijn
plaats.
Hetzelfde aan gezegd worden van de voor manuen-
en vrouwenkoor met sopraan- en tenoorsolo bewerkte
Kerstcantate van Hiller. Waardig wordt de eerste af»
deeling besloten met het schoone Nieuwjaarslied van
Kückertdoor Schumann op zoo meesterlyke wijze
op muziek gebracht. Beide nummers vormen een zeer
eigenaardige herinnering aan het onlangs gevierde
Kerstfeest en aan de wisseling van het jaar.
Het tweede gedeelte bevat louter werken, die hier
ter stede nog nimmer zyn uitgevoerd en die ongetwijfeld
behalve door hunne niewheid ook door hunnen inhoud
zullen aantrekken.
Zoo^ ligt aau de ballade van Felix Dabn „Jung
Sigurd", door den sedert vele jaren iu ona land ge-
vestigden musicus Carl Krill gecomponeerd, een echt
dichterlijke gedachte ten grondslag: de overwinning van
ruwe kracht en driestheid door schoonheid en liefde.
Het daarop volgende lied voor alt van Löwe „die Hein-
zelmannohen", waarin geschetst wordt, hoe de mensch de
hulp en stenn dier mythische wezentjesde kaboutertjes'
eenmaal verbeurd heeft, vormt zoo door compositie als
door inhoud eene sterke tegenstelling met „die Uhr"
en kan dienen om de veelzijdigheid van den componist
in het lioht te stellen.
Het allegorische gedicht „Euterpe", door het begaafde
echtpaar Heinze bij gelegenheid vaa het rotterdamsche
