No. 44. Een en Negentigste Jaargang. 1889. V R IJ D A G 12 APRIL. ASSCHEPOETSTER Prijs der gewone Advertentiën: (Dfficiëcl (föebcelte. In ons vorig nummer maakten wij melding van het voornemen der Gezondheidscommissie, daarin gesteund door regenten van het Gasthuis, om te trachten, alhier eene afdeeling te vestigen van de Noord-Hollandsehe Vereeniging „Het Witte Kruis." Wij meenen niet beter te kunnen doen dan uit die circulaire lhcr een en ander over te nemen. Wat aangaat het doel der Ver eeniging, die sedert 1875 bestaat, wordt daarin gezegd, dat zij beoogt: 1°. besmettelijke ziekten te helpen afweren en beteugelen2°. bij epidemieën en gewone ziekte gevallen hulp in den meest uitgebreiden zin des woords te verleenen aan behoeftige lijders; 3°. de algemeene gezondheidsbelangen te helpen be vorderen. Dat doel tracht zij te bereiken door samenwer king van allen, die ontwikkeld genoeg zijn om liet bezit eener ongestoorde gezondheid voor zich hun gezin en hunne medeburgers, op den rech ten prijs te schatten. Naar hare overtuiging is volksgezondheid niet slechts volksbelangmaar tevens in hooge mate volkszaak, en kunnen wettelijke voorschriften tot voorziening tegen besmettelijke ziekten en ge meentelijke verordeningen ten bate der openbare gezondheid eerst dan het doel ten volle bereiken wanneer zij den steun genieten der burgerijen ieder ingezetene medewerkt, om uit zijne woning en zijne omgeving zooveel mogelijk datgene te verwijderenwat ziekte kan veroorzaken. De Vereeniging telt ruim 700 leden, die over 15 afdeelingen zijn verdeeld. Te Amsterdam, de zetel der Vereeniging, zijn, onder toezicht van het hoofdbestuur, ter beschikking der afdeelingen, voorhanden twee verplaatsbare, voor ziekenverpleging ingerichte, houten lokalen (één met a 8 en één met 14 a 16 bedden), alsmede een groote voorraad ver- plegingsmiddelen. De afdeelingen trachten voorschreven doel te bereiken door liet aanschaffen tot eigen gebruik van verplegingsinaterieelhet zorgen voor ont smetting, het bevorderen van de openbare rein heid, van eenen behoorlijken afvoer van vuil, van den aanleg van drinkwaterleidingen, van liet oprichten van bad- en zweminrichtingen van het stichten van lokalen tot afzondering van lijders aan besmettelijke ziekten het doen onder zoeken van levensmiddelen en drinkwaterhet doen bespreken der plaatselijke gezondheidsbe langen en het doen houden van populaire voor drachten betreflende de gezondheidsleer enz. enz., terwijl de afdeeling Amsterdam bovendien, ook ten dienste der overige afdeelingendesinfec- teurs en ziekenverpleegsters opleidten de zoo gunstig bekende vereeniging tot ziekenverpleging heeft gesticht. Dat de Noordhollandsche vereeniging „het Witte Kruis" in de gemeenten, waar afdeelingen wer den gevestigd veel ten goede heeft gewerkt kan blijken uit eene inzage der in druk ver schenen jaarverslagen, die ter kennisneming zijn te bekomen. De circulaire zegt verder: Te Alkmaar bleef tot heden de opricht ing eener afdeeling van „het Witte Kruis" achterwege niettegenstaande ook voor die gemeente eene samenwerking der ingezetenen tot het bevor deren der algemeene gezondheidsbelangen zeer wensohelijk moet worden geacht. Reeds veel werd te dezer stedezoowel van gemeentewege als door particulier initiatief, ter bevordering dier gezondheidsbelangen tot stand gebracht. De duinwaterleiding, de gemeente-rei niging, de bad- en zweminrichting en het gasthuis met het daaraan verbonden gebouw voor lijders aan besmettelijke ziekten bewijzen, dat ook te Alkmaar die belangen wor den behartigd. Doch dit alles maakt het stichten eener afdee ling van „het Witte Kruis" alhier niet overbodig. De aansluiting toch aan de duinwaterleiding is nog niet algemeen de regeling van den reini- gingsdienst is voor uitbreiding en verbetering vatbaar, het bevorderen van het gebruik maken der bad- en zweminrichting is hoogst wensche- lijkde inrichting van het gasthuis en van het. gebouw voor verpleging van lijders aan besmet telijke ziekten is van dien aarddat zieken uit den meer gegoeden stand, die voor hunne verpleging willen betalen, daarvan geen gebruik zullen maken. Voor eene in deze gemeente op te richten af deeling yan „het Witte Kruis" ligt dan ook een uitgestrekt veld ter bearbeiding open. Vóór alles zou de afdeeling door het aanschaffen van ver- plegingsmaterieel, als kribben met toebehooren, inhalatie-toestellen, ijszakken, badkuipen, linnen goed onderstekenziekenstoelen enz., enz., in staat zijn, het lijden van vele ingezetenen te ver lichten, alsmede reinheid en afzonderlijke ligging te bevorderen. Het doen verplegen door daarvoor opgeleide verplegers en verpleegsters, thans dik werf bezwaarlijk wegens de daaraan verbonden kosten, zou gemakkelijk gemaakt kunnen worden. Wie met ziekten te kampen heelt gehad, weet hoeveel verzachting door doelmatige verple ging en gebruikmaking van hulpmiddelen, als ile bovenbedoelde, kan worden aangebracht. Door één of meer personen tot desirifecteurs te doen opleidenkan aan de bestaande behoefte om ontsmetting door daartoe bevoegde personen te doen geschiedenworden tegemoet gekomen. Voor het bevorderen van volksbaden, en het beschikbaar stellen van eene gelegenheid tot afzonderlijke verpleging van niet-behoeftige lijders buiten hunne woning en tegen geldelijke tegemoet koming, zouden maatregelen beraamd kunnen worden. Eene algemeene samenwerking tot het beoogde doel kan slechts strekken ter bevordering eener stipte uitvoering van de door staat en gemeente in het belang der openbare gezondheid gegeven voorschriften. Door onderlinge bespreking der algemeene en plaatselijke gezondheidsbelangen, zooveel mogelijk onder voorlichting van deskundigenzal het nut van bedoelde voorschriften beter worden begre pen en meer algemeene medewerking bij het opvolgen dier bepalingen worden verkregen, terwijl daardoor tevens de gelegenheid zal worden geopendom van de zijde der ingezetenen de aandacht der autoriteiten op bestaande misbruiken en leemten te vestigen. Bovenstaande overwegingen gaven aan de ge zondheids-commissie te dezer stede aanleiding, om eene poging aan te wenden tot het alhier in COURANT. KXHBinMnaMBMMaHHnnBaEKaMoeiaaaaKnDaHB Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HEEM». COS- TEE ZOON. ALKMAARSCHE Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag-en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele rijk f 1,—. De 3 nummers f 0,06. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter algemeene kennisdat zij in hunne heden ge houden vergadering de verkiezing van een lid van den gemeen teraadin plaats van wijlen den heer P. BRUINVIS DE LANGE, bepaald hebben op 14 Mei as. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, A. MACLAINE PONT. 9 April 1889. De Secretaris, NUHOUT VAN DER VEEN. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter algemeene kennisdat aan hen vergunning is ge vraagd door ADRIANUS VAN RIEL, wonende te Haarlem, tot het voortzetten van den verkoop van sterken drank in het klein in het perceel aan het Enidsen wijk C no. 29, welke vergunning thans ten name staat van C. G. WILLEBllANDS, echtgenoote van J. SMIT. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, A. MACLAINE PONT. 9 April 1889. De Secretaris NUHOUT van dek VEEN. DOOIi H. SCHOBERT. 58) „Ik heb Günther voor van avond gevraagd; hij heeft het niet laten afleggen en zal dua wel komen", zeide Angela een pooa later. „Je moest wat toilet gaan maken, Blanche." Het jonge meisje Btond op en ging de kamer uit. „Daar is hij reeds", riep Isaverheugd over de stoorniswant anders was hare moeder zeker weer opnieuw begonnen, haar over hare vermeende zuinigheid bij haar huwelijk te onderhouden. Leo Günther wierp slechts een vorschenden blik op Willy's gelaat, toen hij binnentrad wat hij daarop las, moest hem wel eenigszins geruststellen, of wist zij werkelijk zich zóó te beheerscben Blanche nam de eerste de beste gelegenheid waar om hem te vragenwat hij wel van het verbroken engagement van haar zuster dacht. „Ik moet u zeggen, dat mama en ik vreeselijk onder den indruk zijn Zoo iets werpt een schaduw op de geheele familie. Men kan zich goedschiks eigenlijk niet meer vertoonen I Iedereen vraagt er je naar en heeft er wat van te zeggen, het is verschrikkelijk." Günther wierp een sarcastischen blik op het schoono opgewonden meisjesgelaat. „Eerlijk gezegd, ik denk er anders over. Ons eigen geluk gaatdunkt mytoch boren het gebabbel van de menechen." „Maar, mijn hemel, wat verlangt Willy dan nog?" viel zij ongeduldig uit. Hij brak het gesprek af; zij zag dat hij het eerste onbewaakte oogenblik gebruikte om op Willy toe te tredenby sprak zacht met haar en zij zag hem^ blozend aan. Blanche had wat gegeven, als zij getuige van dit gesprek had mogen zijn en toch was het zoo geheel anders dan zij veronderstelde. „Zult gij het te boven komen vroeg hij haar met nadruk en haar diep in de oogen ziende. Hij had geen inleiding noodig, het was zoo natuurlijk, dat zij elkander begrepen. „Jazeide zij eenvoudig. Ohet was voor haar zulk een verlichting, dat het zoo ver gekomen was; zij was het daarover reeds lang met zich zelf eens; nu de beslissing gevallen waszag zy eerstmet hoeveel moeite en zelf bedrog zij zich tot dusverre beheerscht had. „Hij was je ook niet waard", zeide hij na een korte aarzeling. „Geloof dit van je oprechten vrienddie het eerlijk met n en je geluk meent." Dit was de aanleiding, dat Willy bloosde. Zij voelde dat haar hart luide klopte. „Ik ben niet geschapen om te beminnen en te trouwen", zei ze half verlegen glimlachend. „Mijn oud Warnitz moet mij alles maar wcêr vergoeden. Ik heb heimwee, mijnheer Günther." Hij zag haar zwijgend aan; zorg en onrust streden in zijn binnenste. Hij deed zich zelf heftige verwijten. Zou hij haar zeggen, wat zij haar oud Warnitz had aan gedaan Zou zij geeu begrip hebbeu van de beteekenis van betgeen met haar landgoed was gebeurd Eén enkele blik in de ernstigebruine oogen die er zoo oprecht en goedhartig uitzagen en hij sloot de reeds geopende lippen weder. Een zucht ontsnapte zijn borst. „Je bent een dwaas, onervaren meisje, Willy", zeide hij hoofdschuddend en ging heen. XX. In groote, onregelmatige vlokken viel de sneeuw tegen de vensterruiten en bedekte straten en huizen met een wit kleeddat door een lichte vorst tot een vaste massa sameDvroor. „Echt Kerstmisweer", zeiden de menschen. Ieder liep dan ook, zoo snel hij kon. In de sierlijke woning der familie Broek stond Erich Hollfeld's kerstengel, die hem zoo na aan het hart lag en liet geduldig hare moeder en hare zuster begaan, die zich ijverig met haar toilet bezig hielden. Vandaag op haar trouwdag was Isa voor de eerste maal in haar leven de voornaamste persoon in huis en met een half verwonderd, half gelukkig lachje liet zij zich die zorgen harer hubgenootendie wel wat laat kwamenwel gevallen. „Wat zult gij het eenzaam hebben op Warnitz met zooveel sneeuw", zeide Blanche medelijdend en trok den prachtigen sluierdie de modiste zooeven had vastge maakt aan den rechter kant iets in de hoogte„nu vooral, nu wij hier spoedig carnaval hebben." „Eenzaam met hem met Erioh 1" Over Isa's gelaat vloog een eigenaardige, blijde glans. „En dan komt Willy ook spoedig." Zij knikte haar zuster toe. „Mijn dierbaar kind ik hoop dat je gelukkig zult worden." Angela ruisehte naar binnen en breidde haar armen naar haar dochter uitzij had reeds toilet ge maakt en het manteltje van zwanendons, dat zy had omgeslagen, wierp een mat glinsterenden weerschijn op haar bleek gelaat. „Mijn beste wenschen vergezelleoje Snikkend wierp Isa zich aan de borst harer moeder; zij was nog altijd zeer teergevoelig en spoedig geschokt en in dit oogenblik kwamen er tal van herinneringen boven aan zoo menig bitter woord, aan zoo menig blijk van liefdeloosheid, dat zij tegenover haar moeder op haar geweten had en waarover zij nu diep berouw gevoelde. „Mama, lieve mama, ik dank ui" Zacht schoof mevrouw van den Broek haar dochter terusr. „Wat voorzichtig kindlief, je drukt mijne bloemen plat en brengt mijn kapsel in de war. Geef mij den spiegel nog eensBlanche. Zie zoo de rijtuigen wachten Met een lichten zacht keerde Isa zich om. Dat was de oude gevoelloosheid, waarmeê hare moeder haar altijd bejegend had en waardoor haar jonge leven zoo verbit terd was geworden. Zij gevoelde het echter nu niet zoo

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1889 | | pagina 1