InsclirijYinfl Schutterij No. 58. Een en Negentigste Jaargang. 1889 Proclamatie des Konings. ASSCHEPOETSTER WOENSDAG 15 MEI. FEUU .T .BTOJU, Prijs der gewone Advertentiën: Ben is door den Koning; de volgende Pro clamatie uitgevaardigd, welke in een buitengewoon nummer der Nederlandsche Staatscourant opge nomen en ook vanwege het Kijk in alle gemeenten aangeplakt is „Geliefde Landgenooten en Onderdanen! „Heden zijn veertig jaren voorbijgegaan sedert den dagw aarop ik plechtig de Regeering over het Xederlandsche volk heb aanvaard. Zal mijn Volk van mij getuigen dat ik mijn Koninklijk woord heb gestand gedaan, ik weet dat in lief en leed, in blijde en droeve dagen, rniju volk getrouw is gebleven aan mij en mijn Iluis. „Ik heb er steeds naar gestreefdde welvaart en den bloei van ons Vaderland te bevorderen. „Met innigen dank jegens den Almachtige zie ik op het vervlogen tijdperk terug. Zijn zegen heeft het oud verbond van Oranje en Nederland bevestigd. Over de toekomst van mijn Huis en mijn Volk roep ik op dezen plechtigen dag dienzelfden zegen in. De herinnering aan het verleden is mij een waarborg voor de toekomstOranje en i\e- derland onder Gods zegen één, krachtig en vrij! W I 1.1.1. M." Ilet Loo 12 Mei 1889. Officieel OebcetU. LUXEMBURG. De Koning-groothertog beeft in zijn antnoord op het adres van den Eaad van State gezegd, dat hij zich onderwerpt aan het hem opgelegde lot. Verder uit Z, M. den wensch, dat het groother togdom nog lang r!e weldaden behoude, welke het tot dusver genoot en het tijdpe.k van voorspoed en geluk, aan het groothertogdom verzekerd door zijne vrijheid en zijn trouw aan het koninklijk huis, nog lang moge voortduren. Gedurende de wreede beproevingen, welke Z. M. verduurde, was het lot zijner trouwe Luxembur gers steeds het voorwerp zijner bijzondere zorgen. De brachteD, welke de Voorzienigheid hem wil Jaten be houden, zullen gewijd zijn aan de bevordering van den H. SCHOBERT. DUITSCHLAND. Den 12 is in eene te Essen gehouden vergadering van mijnwerkers besloten de eiscben van 15 pet. loonsverhooging en een werkdag van 8 uur, met inbegrip van den tijd, noodig om in en uit den mijn te gaan, te blijven handhaven. De mijn- besturen weigerden laatstgenoemde voorwaarden in te willigen. Daarna hebben ongeveer alle 100.000 mijn werkers uit het district, op enkele uitzonderingen na, het werk gestaakt. Den 13 werd uit Dortmund bericht, dat de werkstakers voor de mijnen op dreigende wijze begonnen samen te scholen. De arbeiders, die bereid waren het werk te hervatten werden door rondtrek kende troepen werkstakers bedreigd. ITALIË. De minister-president Crispi heeft den 10 op eene interpellatie in de Kamer geantwoord, dat de regeering meent, haren plicht te hebben gedaan door bet bondgenootschap met de centrale mogend heden te begunstigen omdat zij dit in bet belang van Italië acht te zijn. Deu 11 hielden de heeren Caial- lerini en Pt ïs hunne interpellatie over het katholieken congres in het buitenland. Laatstgenoemde zeide, dat hij vrijheid van sprekeD voor ieder wenschte, maar dat men tusschen verbonden mogendheden zekere beleefd heidsvormen in acht moest nemen. Minister Crispi antwoordde, dat het congres te Weenen van particu lieren aard was. Slechts een vierde der oostenrijksche geestelijkheid woonde de zittingen bij en de redevoe ringen waren minder heftig dan elders. De manifestatie vond overigens geeu weerklank in de openbare meening. Het verledene kan niet herleven. Italië is Diet beducht voor dergelijke ijdele pogingen en Bterk genoeg om zijne rechten te doen eerbiedigen. ALKMAARSCHE 1 1 irTWm=M Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag-en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door het geheele rijk f 1, De 3 nummers f 0,06. COURANT. Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HEEM». COS- TEE ZOON. op DINSDAG en DONDERDAG, 16, 21, 23 en 28 Mei 1889, ter gemeente-secretarie, 's morgens van 12 tot 2 ure. DOOB 72) Na deze laatste teleurstelling zij hadden al hunne hoop op dit huwelijk gebouwd zagen de Broeks wel in, dat zij zich geheel uit het schitterende berlijnsche leven moeeten terngtrebkeo, te meer daar Angela te vergeefs beproefd had, Willy te bewegen hun een som gelds te geven, groot genoeg, om hen nog een tijdlang hun positie te doen behonden. „Ik kan niet. Ik kan met den besten wil niet Het was het eenige antwoord, dat zg op al hare po gingen om wat los te krijgenvan hare stiefdochter kreeg en daar Willy zich niet verder nitliet en ook de president het zwijgen bewaarde kwam Angela tot de overtuiging, dat de rijkdom der Ackermans tan slotte niet veel beteekende en zij sprak dan ook voortaan niet dan met eene zekere minachting van Warnitz. „Ik heb jaarlijks mijn duizend gulden in het ergste geval kan ik mij daarmtê behelpen", zeide zij dan ge laten. „De lieve gravin K., mijn schoolvriendin, heelt mij nit Rome geschreven, dat baar huis ten allen tijde voor my open staat. Rome is het internationale mid denpunt van de groote wereld. Voorloopig ga ik daar dus een poosje heen; Blanche kan dan meegaan." „En papa vroeg Willy, verschrikt naar haar vader ziende, die, ofschoon zwierig en goed geconserveerd als altijd, toch de sporen droeg van de verschrikkelijke gebeurtenissen van den laatsten t.jd. „Wat moet paps dan „Nu, voor hem, dacht ik, is Warnitz nog wel rijk genoeg hij is toen je vader", zei Angela seherpmet bijzonderen nadruk. „Nu hij geen president meer is, zal het hem wel onverschillig zijn, waar hij woont." „Ja, papa, kom bij mij, op Wainitz riep Willy, gloeiend van verontwaardiging. vooruitgang, welke de laatstverloopen 40 jaren hebben gekenmerkt. Gedurende dat langdurige tijdvak bestond wederzijdsch vertrouwen, en dat vertrouwen werd nog nimmer tusaeben den sonverein en de Luxemburgers door een enkele wolk verstoord. De Koning-groothertog verklaart in eene depêohe aau den minister van staat zeer getroffen te zijn door de bewijzen van gehechtheid en de gelukwenschen, hem geschonken bij zijn 40jarig jubilé. BELGIE. Den 12 des morgens te half elf had in de ned. hervormde kerk te Brussel een plechtige dienst plaats ter gelegenheid van de 40jarige regeering van Koning Willem III. De nederlandsche gezant en al de leden van het gezantschap woonden de plechtigheid bij. Te 1 uur werd het gastmaal voor de beboettigen gehouden. Des avonds was er receptie bij den gezant ba-on Gericke van Herwijnen; deze was zeer schitterend en druk bezocht. De gezant las een adres aan den Konftig voor, waarin het leven van Willem III werd geschetst. Het adres werd onmiddelijk van vele hand- teekeningen voorzien en de voorlezing wekte groote geestdrift. Den 12 werd te Berlijn over de werkstaking weder- een ministerraad gehouden. ENGELAND. Het Hoogerhuis heeft wederom met 147 tegen 120 stemmen verworpen het wetsontwerp tot het vergunnen van het huwelijk van een man met de zuster zijner overleden vrouw. Lagerhuis. Den 8 werd met 194 tegen 126 stemmen besloten tot het lezen voor de tweede maal van bet wetsvoorstel om voor sommige gevallen o. a. voor inbrekers, die met revolvers gewapend gevat worden, de geeselstraf weder in te voeren. De regeering had zich geene partij gesteld de minister van binnenl, zaken had als zijn persoonlijk gevoelen uitgesproken dat de geeselstraf in sommige gevallen heilzaam kon weiken, doch de procureur-generaal verklaarde zich er tegen. Den 10 werd bij eerste lezing aangenomen het wets ontwerp tot wijziging der wet op de nationale schuld „Waar denk je aan, kind 1" De president glimlachte fijn en zette met onnavolgbare gratie ziju monocle op. „Een mensch kan ongelukkig worden maar hij moet nooit het hoofd er bij verliezen. Nog is niet alles ver loren Mijne actiën zijn sedert gisteren weer gestegen Ik ben nu eenmaal een benrsgenie mijn beider hoofd verloochent zich nooit." Niettegenstaande alles, wat bij nog kort geleden had ondervonden was Maurice van den Broek niets veranderd of verbeterd! Met denzelfden ijver, met dezelfde verloochening van alle voorzichtigheid bouwde hij op de puinboopen van zijn ineengestorte luchtkasteelen dadelijk zorgeloos weder nieuwe en offerde bij daarop aan den afgod zijns levens. „Maar hoor eens", zeide hij later tegen zijn dochter, toen zij onder vier oogen waren „je moet mij voor 't oogenblik een handje helpen een paar honderd gulden maar de wereld wil nu eenmaal bedrogen worden ik moet mij toch weêr kunnen presenteeren." „Vergeet u de renten, papa?" vroeg Willy angstig. „Och watDat komt wel", hernam bij met zijn gewoon handgebaar. „Dat heeft geen haastmaar ik heb het geld nn dringend noodig. Waar moet ik anders van leven? Wie weet of je wel een cent rente zult behoeven te betalen en al is dat ook het geval het is toch maar een voorschot. Dat is geheel mijn zaak kindliefeen beetje geluk Hij schoof zijn hand in zijn zwarten rok en zag er in deze houding zoo indrukwekkend en zegevierend uit als ooit te voren. Willy echter zuchtte diep en beklemd. „Je begrijpt dat niet", zeide hij op beschermenden toon, als in antwoord daarop; „in jon zit geen druppel van mijn bloed geen koopmarwinzioht. Maar je bent toch een goed kind en wanneer je soms den een of anderen wensch hebt, dan wil ik dien van harte gaarne vervullen; wendt je maar vol vertrouwen tot mij. Mij ontbreekt niets dan de rechte man de rechte man, om mijn ondernemingsgeest vruchtbaar te maken. Nu, men moet zich niet onnoodig het leven door allerlei kleinigheden moeielijk maken, onthoud dat, mijn kind." Den 11 werd een voorstel van deu heer Robertson tot afschaffing van het voorrecht van sommige univer siteiten, om afgevaardigden te verkiezen, verworpen met 217 tegen 126 stemmen. FRANKRIJK. De Temps zegt omtrent het grensge- schi betreffende fransch en nederlandsch Guyana, dat de be handeling van de daaromtrent voorgestelde overeenkomst uit den Senaat is verdaagd, omdat blijkens de in de neder landsche Kamer afgeiegde verklaringen de scheids rechter, in strijd met hetgeen overeengekomen was, het betwiste grondgebied slechts in zijn geheel aan eene der beide partijen zou kunnen toewijzen, doch niet zou kunnen verdeelen. Bovendien scheen Nederland de bevoegdheid des scheidsrechters te willen beperken. Frankrijk daarentegen verlaDgt dat van zijne beslissing geen hooger beroep zou zijn. Frankrijk hoopt, dat Ne derland zich met zijn gevoele vereenige. Het heeft overigens geen bericht, dat eene engelsche maatschappij de goudmijnen op het botwiste gebied zon willen exploi- teeren. De hertog van Aumale heeft den 9 president Carnot persoonlijk op het Elysée geluk gewensoht met de mis lukking van den op hem gepleegden aanslag. Den 12 is bij de verkiezing van een lid van den Senaat in het departement der Seine bij derde stem ming gekozen de opportunist Poivier met 313 stemmen tegen 808 op den heer Lefèvre. RUSLAND. De directeur van de kanselarij der onder 's Keizers bestuur staande instellingen van wel dadigheid Dnrnowo is Ut hoofd van het ministerie van binnenl. zaken bencemd, onder behoud van zijn tegen- woordigen post. VEREENIGDE STATEN- Volgens het laatste maandelijkscbe verslag van het departement van landbouw wordt bevestigd dat de stand der wintertarwe is ge- XXIV. Het was weder lente geworden. In de ruime, vroo- Irke, met wingerd bedekte pastorie van Warnitz zaten de zusters, lea en Willy, ijverig samen te werken. Hollfeld bracht een bezoek aan het nabijgelegen dorp. „Kijk eens zeide Isa, die een klein kinderlijfje in de hoogte hield waarvan zij de kanten aan het halsje met kritischen blik onderzocht. „Nu ben ik klaar! Vindt je niet, dat het aardig geworden is? Voor mijn jongen zou ik heusch uog ijdel kunnen worden." „Jongen? Moet het dan bepaald een jongen zijn?" vroeg Willy laehend. „Als ik de keus hadzeker Ik zon trotsch op mijn zoon zijn, die natuurljjk innerlijk en uiterlijk op Erich zou moeten gelijken. Ik wil alleen het stille verborgene, moederlijke deel van zijne opvoeding hebben en hem dagelijks voorhouden „Zie op je vader en word als hij „Het is curieus", merkte Willy hoofdschuddend op, „wat je al niet in je man zieten zooals je geheel in hem opgaat. Wie had dat een jaar geleden van je ge dacht, toen ik je leerde kennen „Dat is het juist", riep Isa, terwijl eene sterke blos haar naar het gelaat steeg. „Zooals ik toen was, eigen zinnig verbitterd korzeligzoo zon ik mijn geheele leven gebleven zijn zonder hemhij heeft eerst een mensch van mij gemaakt; want de mensch is het eenige schepsel, dat moet worden opgevoed en dat wordt, wat de opvoeding van hem maakt. Als kind neemt men de indrukken voor heel zijn volgend leven in zich op, als er later geen andere hand komt, om ons door de liefde op een beteren weg te leiden. De weg waarop men mij had gevoerdwas waarlijk niet de beste en mijn jongen Willy begon hartelijk te lachen. „Het zou mij niet verwonderen, wanneer je ook dit maal je zin kreegt, Isa", zeide Willy en er lag daarbij iets als verbazing in haar toon „maar je hebt geen ongelijk, meisjes zijn - Een luid kort kloppen tegen een der ruiten deed beiden even schrikken; toen riep Isa vroolijk

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1889 | | pagina 1