SAL VAT 0 B,E. FEUILLETON. No. 103. Een en Negentigste Jaargang. 1889. V R IJ D A G 30 AUGUSTUS. Burgeravondschool. Prijs der gewone Advertentiën: (ÜDföciëcl (Öebeelte. PA til JSC EI E ISEUEVEN. Roman van ERNST ECKSTEIN. ALKMiARSCHE COURANT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag-en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door het geheele rijk f 1, De 3 nummers f 0,06. AR ÏA VA Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HEEM». COS- TEE ZOON. De ondergeteekende zal voor het inschrijven van leerlingen voor den cursus 18891890, zitting houden uitsluitend op MAANDAG, 2 Sep tember a.s., des avonds ten 7 uur, in het gebouw der BurgeravondschoolDoelenstraathoek Gedempte Nieuwesloot. De Directeur der B. A. 8., Dr. H. W. WAALEWIJN. KENNISGEVING. Het HOOED van het Plaatselijk Bestuur te ALKMAAR bréngt, opgrond van art. 1 der wet van 22 Mei 1845 (Staats blad n°. 22) bij deze ter kennis van de ingezetenen der ge meentedat het voljaarscb kohier voor de belasting op het PersoneelNo. 4dienstjaar 1889/90 op 26 Augustus 1889 door den Provincialen Inspecteur der directe belastingen in Noordholland executoir verklaard heden aan den ontvanger der Rijks directe belastingen binnen deze gemeente ter in vordering is overgegeven. Ieder belanghebbende wordt vermaand op de voldoening van zijnen aanslag acht te geven, ter voorkoming van gerech telijke vervolging. Alkmaar, Bet Hoofd van het Bestuur voorn., 28 Augustus 1889. A. MACLAINE PONT. XXIX. Voor wij naar de tentoonstelling terugkeereu, willen wij met enkele woorden de gebeurtenissen van de af- geloopene week bespreken. Hetgeen ons volgens den datum het eerst bezighoudt is eene dubbele terechtstelling want zooals u bekend zal zijn, waarde lezers, is in Frankrijk de doodstraf nog niet afgeschaft. President Carnot is veel minder zacht zinnig voor de moordenaars dan de vroegere president, de heer Grévy, vandaar dat er nog al eens eenige mis dadigers geguillotineerd worden. Wij zullen bij de terechtstelling van verleden zaterdag niet lang stilstaan, te meer, daar ik zelf die niet bijwoonde, en dus volstaan met te zeggen dat bet twee zeer lage bandieten waren, die in gezelschap van nog twee even weinig interessante dieven een jongen man doodden, beiast met de bewaking eener villa te Antenil, welke door bet misdadige viertal werd leêggeplunderd. Bij het proces was de een nog laffer dan de ander, en beschuldigden zij elkander doch de rechtbank ver oordeelde er drie tot de doodstraf, en een tot dwang arbeid. Van de eerste drie hebben Allorto, de Italiaan, en Sellier die slechts één arm had hun misdrijf met hun hoofd betaald. De ander, Mecrant genaamd, een jongen van nog geen twintig jaar, beeft gratie gekregen, en is zijne straf in levenslange dwangarbeid veranderd. Later hoop ik u eens eene beschrijving van zulk eene onthoofding te geveD, doch moet daarmede wachten, tot ik gedisponeerd ban zulk een gruwelijk schouwspel bij te woneD. Naar het Hoogduitsch. 27) Voor de noordelijke poort van de gevangenis stond een wagen op twee raderen naar landsgebruik met zwart doek bekleed. By het zien van dit afschuwelijk voertuig werd Sal- vatore doodsbleek. Eacosta moest hem op eene onge- geloofelijke wijze bedrogen hebben of zijne Eminentie was ontrouw aan zijn woord, want den veroordeelde was met de grootste beslistheid verzekerd, dat de te rechtstellingen van politieke misdadigers steeds op bet binnenplein van de gevangenis plaats hadden, zoodat ook bij de Pizzo Falcone niet zou behoeven te verlaten. Nu echter bewees hem de met zwart behangen „carri- co'o", dat bem zelfs de rid door de straten van de woe lige stad niet zou bespaard blijven, dat men hem brengen zou naar de strafplaats van den signore di Napoli, waar eene onafzienbare volksmenigte hem nieuwsgierig zou aangapen. Hij bleef staan, mompelde iets van „verraad" en maakte eene beweging, alsof hij zich wilde verzetten. Op hetzelfde ougenblik voelde hij zich echter door de knechten bij de armen genomen en werd hij op de voorste bank van de kar geplaatst, waar de priester naast hem kwam zitten. Hij verkeerde ia een toestand, waarin hy niets kon doen dan zich zwijgend schikken in het onvermijdelijke. Door bereden poütie-dieuaren begeleid zette het voertuig zich in beweging. Overal week het volk op zijde me6 die zekere nieuwsgierige huivering, welke een ten dood gewijde misdadiger opwekt. Tegelijkertijd vernam De twesde gebeurtenis, aangenamer en vroolijker dan de eerste, ia het groote banket der maires in het Palais de l'Industrie en waaraan door meer dan 15 duizend personen werd deelgenomen. Natuurlijk bevinden wij ons tegen den middag 12 uur op de Place de l'Hótel de Ville, waar het buitengewoon vol nieuwsgierigen is. De maires komen tegen één uur aan de meesten zeer deftig in zwarten rok of langen paletot en cylinderboed doch wij bemerken er toch ook met blauwe bloezen en stroo- of vilthoeden korte jasjes en weer anderen zooals nit Normandië en Brétanjein nationaal costuura grooten hoed met breeden rand, buisje en wijden korten broek. Bijna allo maires dragen den driekleurigen sjerp met gouden kwasten. Tot zooverre gaat alles goed doch tegen twee uur staat bet plein zoo *ol menscben dat er bijna geen doorkomen aan is, Zoetjes aan worden wij terugge drongen naar de trottoirs en danken het onzer be kendheid met zulk een gedrang, dat wij vooraan blijven en vlak achter de houten barrières komen te staan. De politie heeft aldus de baan vrijgemaakt, waar straks de optocht van alle maires beginnen zal. Gij zult het bijna ongelooflijk vinden, dat wij al dien tijd op straat blijven staan, en denken, dat moet zeer vervelend zijn. Och neen, volstrekt niet, da menschec om n heen zyu zeer vroolijk en spraakzaam, en de minste feiten, hoe klein of flauw dan ook geven stof tot gelach en gesprek. Een agent, die zich wat booB maakt, een maire die wat te laat komt en zulke kleinigheden, doen ons ge duldig wachten tot vier uur. De heeren maires komen thans naar buiten; binnen het stadhuis hebben zy een weinig gegeten en een beetje muziek gehoord. Men formeert den optochtieder heeft zijne aangewezene plaats, en binnen een half uur is men tot vertrek gereed. De muziek van de garde republicaine speelt de Marseillaise luide bravos en vivats gaan uit de menigte op, en nu trekken gedurende bijna een uur al die maires ons. voorbij. Het schouwspel is wel een beetje eentonig gelukkig loopeu voorop de gardes republi- caines to paard en te voet en bevinden zich ook nog de militaire muziekkorpsen van de 103 en 104 linieregi menten bij den optocht. Hoe gaarne wij echter ook zouden weggaan, nadat de eerste duizend maires voorbij zijn, het gaat nietwie in het schuitje zit moet meevaren. Wij wilien de maires niet geheel vergezellen do heeren gaan nu dineerenen dus doen wij evenzoo. Genoeg zij het te melden, dat het diner kalm en rusLg afliep en er buitengewoon veel gegeten en gedronken werd. De discoursen aan het desserttoen ieder ver zadigd en de algemeene stemming vroolijk en opge wonden washadden een groot succes en president Carnot werd herhaaldelijk levendig toegejuicht. Wij laten heu vervolgens rustig naar den Jardin de Paris en naar de tentoonstelling gaan. Maandag bezochten al de maires drie theaters men bad namelijk eene verdeeling moeten maken, omdat geen enkel theater hen allen kon bevatten. Opera Opera- men een half onderdrukt gemompel, dat bijna als mede lijden klonk. De openbare meening had in de laatste weken eene groote verandering ondergaaD. Men vertelde aan ieder, die het hooren wilde, dat Salvatore Padovanino door toovenaars en demonen verleid was geworden; op deze wijzedeed het bijgeloovige volk aan de be weringen van Antonio Cesari recht wedervaren. De veroordeelde verscheen daarom meer in het licht van een slachtoffer van een samenloop van noodlottige om standigheden dan in dat van een schuldige van een misdadiger. Bovendien wist men dat hij eeu in het oog loopeud welgemaakt man was, en hierdoor was, vooral bij de vrouwen, een gevoel van medelijden en sympathie opgewekt, dat langzamerhand zijn weg had gevonden tot in de hoogste kringen. Salvatore, die, na de opgedane ervaring op den dag van den aanslag een storm van verontwaardiging en toorn had verwacht, begreep deze kalmte nietiu zijn zenuwachtigen toestand hield hij baar voor een bewjjs van de innige verachting, die mei) voor hem koesterde, eene verachting, waaraan men in woorden geen lucht kon geven en andermaal bekroop hem een onbewust gevoel van angst, van kwellend berouw over het gepleegde bedrog. Op het plein van den signore di Napoli had men des nachts het schavot opgeslagen. Eene barrère bezet met politie-dienaren en soldateG, scheidde de eigenlijke strafplaats van het publiek. Hier vond Salvatore, toen hij den wagen verliet, Ö9n president van bet gerechtshot' met twee ledeu van de rechtbank den ambtenaar van het openbaar ministerieden secretaris van den kardi naal, de hoofden van de politie en nog eenige officieele personen die in eene plechtige houdiDg de indruk wekkende gebeurtenis, tot welker bijwoning zij bier verzameld waren, te gemoet zagen. Aan de audere zijde van het schavot tegen een vlag- gestok geleund, stond meester Gregorius, de beul, door net volk „il signore di Napoli" genoemd. Hij was ge kleed in een scharlaken costuum. Eechts van hem, even eens in scharlaken gedost, stond zijn eerste helper, een Comiqne en Hippodrome geDoten de eer van hun bezoek. Ik bevond mij opzettelijk na middernacht voor het café Mazarin op den boulevard Montmartreen weldra was ook dit café, evenals alle andere koffiehuizen en brasseries vol mairesdie uit de theaters terug kwamen, en behoefte gevoelden ook eens iets van Parijs by den avond te zien. Het publiek bewees hun de meeste eer, eu ruimde overal plaats voor heu in meu knoopte ge sprekken aan en klonk en dronk enfin tot twee unr in den morgen waren de boulevards drukker nog dan gewoonlijk overdag. Eu hiermede Btappen wij van dit onderwerp af en zonden nu nog wel willen spreken over het bezoek van Edisonden koning der uitvindingen op electrisch gebied, en over de schietwedstrijden te Vincennes, doch wij moeten niet vergeten dat op het Champ de Mars nog zeer veel te zien is. Wij treffen het niet bijzonder, want het weder is in de laatste dagen veel veranderd, het terrein is heden in een modderpoel herschapen. Af en toe vallen er stortregens, en zelfs in de schilderij zalen boven is het vrij somber. Vol eerbiedige bewon dering aanschouwen wij de fraaie schilderij van Josef Israelsvoorstellende twee visschersdie bet anker lichten. Bij zeer donkeren avond toont F. G. W. Oldewelt ons den Dam te Amsterdam wij gevoelen medelijden met die arme visscberswednwe, die door een alleraardigst blond kind getroost wordten welke schilderij wij weder aan Da«id Artz danken. „Vóór de werkstaking" van Henry Luijten toont ons een vijftal ambachtsliedendie zeer ernstig die zaak met elkander bespreken en er vrij bezorgd uitzien. Daar naast maken die drie „Homerulers" van H. Vos ook al eeu ernstigen indruk. Evert Jau Boks schildert eene beleedigde jonge dame die er bepaald boos uitziet en Gerke Henkes geeft zeer aardig de babbelpraatjes terug in de afbeelding van twee oude vrouwtjes met muts eu cornet op die met aandacht naar eene op bezoek zijnde derde oude tante luisteren. Willy Martens doet ons een fraai mansportret be wonderen en aanschouwen wij verder in deze zaal allerfraaiste lichteffecten als de kerk van Noordwyk met maanlicht, van Pieter van der Velden, en zeer koude winters van S. J. ten CateF. I. van Eossum du Chatdl enz. Eeu gezicht op de Oude Schans te Amsterdam van J. C. Greive doet ons hart opeDgaan en wij gevoelen dollen lust om mede schaatsen te rijden. Nog stippen wij aan twee zeer fraaie pastels van Willy Martens; fraaie bloemen van mej. AlidaStolken van mevrouw Mesdag van Houten, een damesportret van mej. Thérèse Schwartzetwee vroolijke collega's schilders, heer en dame, van Pieter Ogeus enz. enz. Hoe gaarne ook, het is ons bepaald onmogelijk alles op te noemennog eenmaal zullen wij eenige schilde rijen dezer nederlandsche afdeeling bespreken, wij kunnen echter vooruit verzekerendat zoo wij verscheidene fraaie doeken onvermeld laten, dit alleen is om niet al te breedvoerig te worden. forsch gebouwde Siciliaan; links, in scharlaken en geel, zijn tweede helper Eacosta's medeplichtige Marsucci, Deze had de groote baret diep in de oogen gedrukt. Het was waar De volle baard, die het breede, welge dane gelaat omlijstte, maakte eene herkenning van den psendo-kardinaal uit het logement „het gouden kruis" zeer onwaarschijnlijk. De knechten, die den Apuliër uit zijn korker hadden gehaald, geleidden hem nu naar het midden van het plein. De ambtenaar van het openbaar ministerie trad in zijne langewijde toga naar voren en las nog eenmaal het vonnis van de rechtbank voor, waaraan 's Konings hand- teekening het recht van uitvoering gegeven had; daarna gaf bij den signore di Napoli een wenk en leverde den veroordeelde met de voorgeschreven toespraak aan dezen over. Salvatore hoorde slechts den klank van zijne dreu nende stem; de zin van het gesprokene drong niet tot hem door. Zijn blik vestigde zich met klimmend onge duld op de opening van de barrière, waar de bode van den Kardinaal moest verschijnen met het dekreet, waarbij den veroordeelde genade werd geschonken. Hij werd bijna kiankzinnig bij de gedachte, die reeds vroeger in den kerker bij hem was opgekomen dat de bode eene hindernis op zijn weg ontmoeten dat hij veronge lukken kon. En dan...? Weliswaar had Emma- nuele hem bij zijn bezoek in de gevangenis nog ver zekerd dat de bode zich in de onmiddellijke nabijheid zou ophouden en dat in het ergste geval de signore di Napoli den last had ontvangen de handeling wat te rekken maar wie kon weten of niet hier of daar iets verzuimd was, of niet eene fout in de berekening was binnengeslopen Hij droomde nog, toen de beulsknechten hem reeds bij de armen grepen en medetrekken naar de trap van het schavot. De priester stond reeds boven; er lag eene strakke, angstige uitdrukking op zijn innemend gelaat; vermoedelijk was hij nog een nieuweling in het treurig beroep van laatsten trooster.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1889 | | pagina 1