SAL VAT 0 B,E.
FEUILLETON.
No. 103.
Een en Negentigste Jaargang.
1889.
V R IJ D A G
30 AUGUSTUS.
Burgeravondschool.
Prijs der gewone Advertentiën:
(ÜDföciëcl (Öebeelte.
PA til JSC EI E ISEUEVEN.
Roman van ERNST ECKSTEIN.
ALKMiARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag-en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80franco door
het geheele rijk f 1,
De 3 nummers f 0,06.
AR ÏA VA
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HEEM». COS-
TEE ZOON.
De ondergeteekende zal voor het inschrijven
van leerlingen voor den cursus 18891890,
zitting houden uitsluitend op MAANDAG, 2 Sep
tember a.s., des avonds ten 7 uur, in het gebouw der
BurgeravondschoolDoelenstraathoek Gedempte
Nieuwesloot. De Directeur der B. A. 8.,
Dr. H. W. WAALEWIJN.
KENNISGEVING.
Het HOOED van het Plaatselijk Bestuur te ALKMAAR
bréngt, opgrond van art. 1 der wet van 22 Mei 1845 (Staats
blad n°. 22) bij deze ter kennis van de ingezetenen der ge
meentedat het voljaarscb kohier voor de belasting op het
PersoneelNo. 4dienstjaar 1889/90 op 26 Augustus 1889
door den Provincialen Inspecteur der directe belastingen in
Noordholland executoir verklaard heden aan den ontvanger
der Rijks directe belastingen binnen deze gemeente ter in
vordering is overgegeven.
Ieder belanghebbende wordt vermaand op de voldoening
van zijnen aanslag acht te geven, ter voorkoming van gerech
telijke vervolging.
Alkmaar, Bet Hoofd van het Bestuur voorn.,
28 Augustus 1889. A. MACLAINE PONT.
XXIX.
Voor wij naar de tentoonstelling terugkeereu, willen
wij met enkele woorden de gebeurtenissen van de af-
geloopene week bespreken.
Hetgeen ons volgens den datum het eerst bezighoudt
is eene dubbele terechtstelling want zooals u bekend
zal zijn, waarde lezers, is in Frankrijk de doodstraf nog
niet afgeschaft. President Carnot is veel minder zacht
zinnig voor de moordenaars dan de vroegere president,
de heer Grévy, vandaar dat er nog al eens eenige mis
dadigers geguillotineerd worden. Wij zullen bij de
terechtstelling van verleden zaterdag niet lang stilstaan,
te meer, daar ik zelf die niet bijwoonde, en dus volstaan
met te zeggen dat bet twee zeer lage bandieten waren,
die in gezelschap van nog twee even weinig interessante
dieven een jongen man doodden, beiast met de bewaking
eener villa te Antenil, welke door bet misdadige viertal
werd leêggeplunderd.
Bij het proces was de een nog laffer dan de ander,
en beschuldigden zij elkander doch de rechtbank ver
oordeelde er drie tot de doodstraf, en een tot dwang
arbeid. Van de eerste drie hebben Allorto, de Italiaan,
en Sellier die slechts één arm had hun misdrijf met
hun hoofd betaald. De ander, Mecrant genaamd, een
jongen van nog geen twintig jaar, beeft gratie gekregen,
en is zijne straf in levenslange dwangarbeid veranderd.
Later hoop ik u eens eene beschrijving van zulk eene
onthoofding te geveD, doch moet daarmede wachten, tot
ik gedisponeerd ban zulk een gruwelijk schouwspel bij
te woneD.
Naar het Hoogduitsch.
27)
Voor de noordelijke poort van de gevangenis stond
een wagen op twee raderen naar landsgebruik met
zwart doek bekleed.
By het zien van dit afschuwelijk voertuig werd Sal-
vatore doodsbleek. Eacosta moest hem op eene onge-
geloofelijke wijze bedrogen hebben of zijne Eminentie
was ontrouw aan zijn woord, want den veroordeelde
was met de grootste beslistheid verzekerd, dat de te
rechtstellingen van politieke misdadigers steeds op bet
binnenplein van de gevangenis plaats hadden, zoodat
ook bij de Pizzo Falcone niet zou behoeven te verlaten.
Nu echter bewees hem de met zwart behangen „carri-
co'o", dat bem zelfs de rid door de straten van de woe
lige stad niet zou bespaard blijven, dat men hem brengen
zou naar de strafplaats van den signore di Napoli, waar
eene onafzienbare volksmenigte hem nieuwsgierig zou
aangapen.
Hij bleef staan, mompelde iets van „verraad" en
maakte eene beweging, alsof hij zich wilde verzetten.
Op hetzelfde ougenblik voelde hij zich echter door de
knechten bij de armen genomen en werd hij op de
voorste bank van de kar geplaatst, waar de priester
naast hem kwam zitten. Hij verkeerde ia een toestand,
waarin hy niets kon doen dan zich zwijgend schikken
in het onvermijdelijke.
Door bereden poütie-dieuaren begeleid zette het
voertuig zich in beweging. Overal week het volk op zijde
me6 die zekere nieuwsgierige huivering, welke een ten
dood gewijde misdadiger opwekt. Tegelijkertijd vernam
De twesde gebeurtenis, aangenamer en vroolijker dan
de eerste, ia het groote banket der maires in het Palais
de l'Industrie en waaraan door meer dan 15 duizend
personen werd deelgenomen.
Natuurlijk bevinden wij ons tegen den middag 12 uur
op de Place de l'Hótel de Ville, waar het buitengewoon
vol nieuwsgierigen is. De maires komen tegen één uur
aan de meesten zeer deftig in zwarten rok of langen
paletot en cylinderboed doch wij bemerken er toch
ook met blauwe bloezen en stroo- of vilthoeden korte
jasjes en weer anderen zooals nit Normandië en
Brétanjein nationaal costuura grooten hoed met
breeden rand, buisje en wijden korten broek. Bijna allo
maires dragen den driekleurigen sjerp met gouden
kwasten.
Tot zooverre gaat alles goed doch tegen twee uur
staat bet plein zoo *ol menscben dat er bijna geen
doorkomen aan is, Zoetjes aan worden wij terugge
drongen naar de trottoirs en danken het onzer be
kendheid met zulk een gedrang, dat wij vooraan blijven
en vlak achter de houten barrières komen te staan. De
politie heeft aldus de baan vrijgemaakt, waar straks de
optocht van alle maires beginnen zal. Gij zult het bijna
ongelooflijk vinden, dat wij al dien tijd op straat blijven
staan, en denken, dat moet zeer vervelend zijn. Och
neen, volstrekt niet, da menschec om n heen zyu zeer
vroolijk en spraakzaam, en de minste feiten, hoe klein
of flauw dan ook geven stof tot gelach en gesprek.
Een agent, die zich wat booB maakt, een maire die
wat te laat komt en zulke kleinigheden, doen ons ge
duldig wachten tot vier uur. De heeren maires komen
thans naar buiten; binnen het stadhuis hebben zy een
weinig gegeten en een beetje muziek gehoord. Men
formeert den optochtieder heeft zijne aangewezene
plaats, en binnen een half uur is men tot vertrek
gereed. De muziek van de garde republicaine speelt
de Marseillaise luide bravos en vivats gaan uit de
menigte op, en nu trekken gedurende bijna een uur al
die maires ons. voorbij. Het schouwspel is wel een beetje
eentonig gelukkig loopeu voorop de gardes republi-
caines to paard en te voet en bevinden zich ook nog
de militaire muziekkorpsen van de 103 en 104 linieregi
menten bij den optocht. Hoe gaarne wij echter ook
zouden weggaan, nadat de eerste duizend maires voorbij
zijn, het gaat nietwie in het schuitje zit moet meevaren.
Wij wilien de maires niet geheel vergezellen do
heeren gaan nu dineerenen dus doen wij evenzoo.
Genoeg zij het te melden, dat het diner kalm en rusLg
afliep en er buitengewoon veel gegeten en gedronken
werd. De discoursen aan het desserttoen ieder ver
zadigd en de algemeene stemming vroolijk en opge
wonden washadden een groot succes en president
Carnot werd herhaaldelijk levendig toegejuicht. Wij
laten heu vervolgens rustig naar den Jardin de Paris
en naar de tentoonstelling gaan.
Maandag bezochten al de maires drie theaters men
bad namelijk eene verdeeling moeten maken, omdat geen
enkel theater hen allen kon bevatten. Opera Opera-
men een half onderdrukt gemompel, dat bijna als mede
lijden klonk. De openbare meening had in de laatste
weken eene groote verandering ondergaaD. Men vertelde
aan ieder, die het hooren wilde, dat Salvatore Padovanino
door toovenaars en demonen verleid was geworden;
op deze wijzedeed het bijgeloovige volk aan de be
weringen van Antonio Cesari recht wedervaren. De
veroordeelde verscheen daarom meer in het licht van
een slachtoffer van een samenloop van noodlottige om
standigheden dan in dat van een schuldige van een
misdadiger. Bovendien wist men dat hij eeu in het oog
loopeud welgemaakt man was, en hierdoor was, vooral
bij de vrouwen, een gevoel van medelijden en sympathie
opgewekt, dat langzamerhand zijn weg had gevonden tot
in de hoogste kringen. Salvatore, die, na de opgedane
ervaring op den dag van den aanslag een storm van
verontwaardiging en toorn had verwacht, begreep deze
kalmte nietiu zijn zenuwachtigen toestand hield hij
baar voor een bewjjs van de innige verachting, die mei)
voor hem koesterde, eene verachting, waaraan men in
woorden geen lucht kon geven en andermaal bekroop
hem een onbewust gevoel van angst, van kwellend
berouw over het gepleegde bedrog.
Op het plein van den signore di Napoli had men des
nachts het schavot opgeslagen. Eene barrère bezet
met politie-dienaren en soldateG, scheidde de eigenlijke
strafplaats van het publiek. Hier vond Salvatore, toen
hij den wagen verliet, Ö9n president van bet gerechtshot'
met twee ledeu van de rechtbank den ambtenaar van
het openbaar ministerieden secretaris van den kardi
naal, de hoofden van de politie en nog eenige officieele
personen die in eene plechtige houdiDg de indruk
wekkende gebeurtenis, tot welker bijwoning zij bier
verzameld waren, te gemoet zagen.
Aan de audere zijde van het schavot tegen een vlag-
gestok geleund, stond meester Gregorius, de beul, door
net volk „il signore di Napoli" genoemd. Hij was ge
kleed in een scharlaken costuum. Eechts van hem, even
eens in scharlaken gedost, stond zijn eerste helper, een
Comiqne en Hippodrome geDoten de eer van hun
bezoek. Ik bevond mij opzettelijk na middernacht voor
het café Mazarin op den boulevard Montmartreen
weldra was ook dit café, evenals alle andere koffiehuizen
en brasseries vol mairesdie uit de theaters terug
kwamen, en behoefte gevoelden ook eens iets van Parijs by
den avond te zien. Het publiek bewees hun de meeste eer,
eu ruimde overal plaats voor heu in meu knoopte ge
sprekken aan en klonk en dronk enfin tot twee unr
in den morgen waren de boulevards drukker nog dan
gewoonlijk overdag.
Eu hiermede Btappen wij van dit onderwerp af en
zonden nu nog wel willen spreken over het bezoek van
Edisonden koning der uitvindingen op electrisch
gebied, en over de schietwedstrijden te Vincennes, doch
wij moeten niet vergeten dat op het Champ de Mars
nog zeer veel te zien is. Wij treffen het niet bijzonder,
want het weder is in de laatste dagen veel veranderd,
het terrein is heden in een modderpoel herschapen. Af
en toe vallen er stortregens, en zelfs in de schilderij
zalen boven is het vrij somber. Vol eerbiedige bewon
dering aanschouwen wij de fraaie schilderij van Josef
Israelsvoorstellende twee visschersdie bet anker
lichten. Bij zeer donkeren avond toont F. G. W.
Oldewelt ons den Dam te Amsterdam wij gevoelen
medelijden met die arme visscberswednwe, die door een
alleraardigst blond kind getroost wordten welke
schilderij wij weder aan Da«id Artz danken. „Vóór
de werkstaking" van Henry Luijten toont ons een
vijftal ambachtsliedendie zeer ernstig die zaak met
elkander bespreken en er vrij bezorgd uitzien. Daar
naast maken die drie „Homerulers" van H. Vos ook al
eeu ernstigen indruk. Evert Jau Boks schildert eene
beleedigde jonge dame die er bepaald boos uitziet en
Gerke Henkes geeft zeer aardig de babbelpraatjes terug
in de afbeelding van twee oude vrouwtjes met muts
eu cornet op die met aandacht naar eene op bezoek
zijnde derde oude tante luisteren.
Willy Martens doet ons een fraai mansportret be
wonderen en aanschouwen wij verder in deze zaal
allerfraaiste lichteffecten als de kerk van Noordwyk
met maanlicht, van Pieter van der Velden, en zeer
koude winters van S. J. ten CateF. I. van Eossum
du Chatdl enz.
Eeu gezicht op de Oude Schans te Amsterdam van
J. C. Greive doet ons hart opeDgaan en wij gevoelen
dollen lust om mede schaatsen te rijden.
Nog stippen wij aan twee zeer fraaie pastels van
Willy Martens; fraaie bloemen van mej. AlidaStolken
van mevrouw Mesdag van Houten, een damesportret
van mej. Thérèse Schwartzetwee vroolijke collega's
schilders, heer en dame, van Pieter Ogeus enz. enz.
Hoe gaarne ook, het is ons bepaald onmogelijk alles
op te noemennog eenmaal zullen wij eenige schilde
rijen dezer nederlandsche afdeeling bespreken, wij kunnen
echter vooruit verzekerendat zoo wij verscheidene
fraaie doeken onvermeld laten, dit alleen is om niet al
te breedvoerig te worden.
forsch gebouwde Siciliaan; links, in scharlaken en geel,
zijn tweede helper Eacosta's medeplichtige Marsucci,
Deze had de groote baret diep in de oogen gedrukt.
Het was waar De volle baard, die het breede, welge
dane gelaat omlijstte, maakte eene herkenning van den
psendo-kardinaal uit het logement „het gouden kruis"
zeer onwaarschijnlijk.
De knechten, die den Apuliër uit zijn korker hadden
gehaald, geleidden hem nu naar het midden van het plein.
De ambtenaar van het openbaar ministerie trad in zijne
langewijde toga naar voren en las nog eenmaal het
vonnis van de rechtbank voor, waaraan 's Konings hand-
teekening het recht van uitvoering gegeven had; daarna
gaf bij den signore di Napoli een wenk en leverde den
veroordeelde met de voorgeschreven toespraak aan
dezen over.
Salvatore hoorde slechts den klank van zijne dreu
nende stem; de zin van het gesprokene drong niet tot
hem door. Zijn blik vestigde zich met klimmend onge
duld op de opening van de barrière, waar de bode van
den Kardinaal moest verschijnen met het dekreet, waarbij
den veroordeelde genade werd geschonken. Hij werd
bijna kiankzinnig bij de gedachte, die reeds vroeger in
den kerker bij hem was opgekomen dat de bode eene
hindernis op zijn weg ontmoeten dat hij veronge
lukken kon. En dan...? Weliswaar had Emma-
nuele hem bij zijn bezoek in de gevangenis nog ver
zekerd dat de bode zich in de onmiddellijke nabijheid
zou ophouden en dat in het ergste geval de signore di
Napoli den last had ontvangen de handeling wat te
rekken maar wie kon weten of niet hier of daar iets
verzuimd was, of niet eene fout in de berekening was
binnengeslopen
Hij droomde nog, toen de beulsknechten hem reeds
bij de armen grepen en medetrekken naar de trap van
het schavot. De priester stond reeds boven; er lag eene
strakke, angstige uitdrukking op zijn innemend gelaat;
vermoedelijk was hij nog een nieuweling in het treurig
beroep van laatsten trooster.