Directe Mastii naar liet Inkom.
No. 137*.
Een en Negentigste Jaargang.
1889.
Bevolking.
FEUILLETON,
Een Huwelijksleven,
ZONDAG
17 NOVEMBER
Prijs der gewone Advertentiën:
TWEEDE BLAD.
$)föeiëcl (Scheelte.
Zij, die zich in den laatsten tijd binnen
deze gemeente met der woon geves
tigd hebben zonder een getuigschrift
van woonplaatsverandering inteleveren,
worden alsnog verzocht, dit ten spoe
digste te doenten einde de straf,
(eene geldboete van ten hoogste 100
of hechtenis van ten hoogste 14 dagen)
op de niet voldoening aan deze ver
plichting gesteldte ontgaan.
Cornelis van der Ven,
Hoorn
Hillebrand Klaver Wz.,
Wognum;
Maartje Schermer,
Castricum;
Adriana Dekker,
Sehoorl
Gerrit van der Hurk
Schoorl
Adriana Zijm,
Texel
Johanna Snelten
Hoorn
Jantje Ketelaar,
Groningen.
Catharina Wierda
Haren.
Trijntje Osinga
Haren.
JONAS MES.
PARIJSCHE BRIEVEN.
4LKMAARSCHE COURANT
Deze Courant wordt Dinsd&g-, Donderdag- en
Saterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs
per 3 maanden voor Alkmaar f 0,80; franco door
het geheele Eijk f 1,
De 3 nummers f 0.06.
Per regel f 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HEEMs. COS-
TEE ZOON.
BURGEMEESTEE en WETHOUDERS van ALKMAAR
brengen ter algemeene kennis, dat het suppletoir kohier der
plaatselijke directe belasting naar het inkomen voor den dienst
1889, op 6 November 1889 door den gemeenteraad vastgesteld,
bij besluit van 13 November d. a. v. onder nummer 7 door
Gedeputeerde Staten van Noordholland goedgekeurd, op heden
aan den gemeente-ontvanger ter invordering is uitgereikt, zul
lende dat kohier in afschrift gedurende vijf maanden, aanvang
nemende 22 November 1889, ter gemeente-secretarie overeen
komstig artikel 264 der gemeentewet, voor een ieder ter lezing
liggen.
Eezwaren tegen den aanslag kunnen op ongezegeld papier
bij den gemeenteraad ingediend worden binnen drie maanden
na den dag der uitreiking van de aanslag-biljetten, welke uit
reiking op den 22 November 1889 bepaald is.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. MACLAINE PONT.
16 Nov. 1889. De Secretaris,
NUHOUT VAN DER VEEN.
De volgende personen worden verzocht zioh
ter gemeente-secretarie (afd. bevolking) ten spoe
digste aan te melden:
Dionisius Mattheus de Graaf,
laatste woonplaats Purmerend;
id.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
id.
DOOB
26)
De zomervacantie was voorbij en op alle mogelijke
wijzen was er pret gemaakt; het werd ook zoo lang
gerekt als het kon, totdat Alf eindelijk naar Tharandt
terug moest.
Zij hadden vaak gepronkt met de twee groote zoons,
die overal gaarne gezien en ontvangen werden. Bij hun
thuis kregen zij dagelijks visite van jongelui, die vaders
sigaren oprookten en de twee paarden gebruikten, die
volgens het programma van den dag opgetuigd werden
als rijtuig-, karjcol- of rijpaarden.
De pret was nu uit. Alf was op reis, Vik'ng weer
naar school en Johan Hendrik zou door zijns vaders
voorzorg ingespannen worden met twee privaatleeraars.
L'e huiselijke klok was opgewonden en had nu al
een week lang geregeld doorgeloopen. Vader zat druk
te werken op het kantooren Johan Hendrik zat op
zijn kamer ijverig te rooken en te studeeren. Jakob
zag de leeraars komen een 'a morgens te elf uur en
een 's middags te drie uur. Die regelmatigheid deed
hem genoegen ofschoon hij anders dezer dagen heel
wat te denken had. Een handelshuis had zijne beta
lingen gestaakt en dat kon voor eenige der vrienden
in 't distrikt zeer nadeelige gevolgen hebben. Hij zou
er voor op reis moeten gaan en trok den volgenden
ochtend voor eenige dagen naar de hoofdstad. Johan
Hendrik voelde zich wonderlyk opgelucht en vrij, toen
zijn vader weg was, hij was bepaald in de stemming,
om eens vrij af te nemen, en wandelde 's morgens mes
een sigaar in den mond door de kamers zingend en
neuriend; hij was er zeker van geen strengen blik te
GEVONDEN VOORWERPEN.
A&n het Commissariaat van Politie zijn voor de rechtheb
benden terug te bekomeneen hoofdstel met paardedekeene
portemonnaie met eenig geld; een zilveren kruisje; een zijden
das; een jongensjasje; een witte zakdoek; een halsband met
penning; een bos schaatsenriempjes; een huissleutel.
Gevonden op Zaterdag 9 Nov. j.l. een üjne gouden vrouwen
1 snoers halsketting met dito tonnetje.
XLII.
Bekennen wij het maar rondweg, winden wij er geen
doekjes om, sinds een paar dagen zijn wij niet op streek.
Wij zijn er zoo aan gewend geworden van elk vrij
oogenblikje gebruik te maken om oven naar het Champs
de Mars te wippen, thuis komend was het zoo gezellig
onder aangenaam gekout al de ontvangen indrukken
weer te geven, of alleen gezeten nog eens alles op te
teekenen; met vrouw en kindereD, met familie, vrienden
of kennissen maakten wij steeds zulke aardige plannetjes
voor den volgenden zondag, de tentoonstelling had zoo
zeer het burgerrecht verkregen, wij beschouwden haar
als eene goede vriendin, die gastvrij voor ieder hare
deuren opende en nu is plotseling dat alles voorbij,
de laatste „boem'' uit het kanon van den Eifleltoren
heeft aan ai dat genot een einde gemaakt. Wel blijven
nog enkele deuren open, wel koopen en verkoopen de
venters langs de straten nog immer tickets en hoort
gij op den Boulevard het eentonig gegalm „j'achète
encore des tickets'', doch om nu in een verhuisboel te
belanden, om te struikelen over pakken kisten, stroo
en papieren, en al dat moois te zien wegvoeren op
groote sleeperskarren op bandwagens en in spoorwa
gons, neen, daar hebben wij volstrekt geen lust ie. Ba-
handelen wij liever den laatsten goeden en vroolyken
indruk op 6 November, den dag der sluiting, ontvangen.
Welk een gewoel, welk eene vroolijkbeidhoe vele
menschen. En praobtig weder, een echt xomerscho zon.
Er zijn er die gelooven, dat onder de talrijke bezoekers
van den iaacsten dag buitengewoon veel achterblijvers
waren, menschen die verzuimd hadden de tentoonstelling
te bezoeken. Dit is echter niet onze meening, wij ge
looven veeleer, dat het juist de trouwe bezoekers waren,
die een laatsten blik kwamen werpen op eene collectie
van producten, zoo wonderbaar schoon en zoo prachtig
en doelmatig bijeengebrachtals wellicht nooit aan
schouwd was. Wij willen dezen dag niet in zijn geheel
beschrijven als feest, gelijk aan zoovele vroegere ge
legenheden kunt gij u er nu wel eene voorstelling
van maken. Zeker echter is hetdat geen enkel
vroeger feest beter slaagdenooit was het moeilijker
het publiek uit de galerijen te verwijderentoen
het nur van sluiten bad geslagen nooit was er op de
Jenabrug een gedrang, hetwelk dit gedrang nabij kwam;
in vijf minuten kwam men geen el vooruit en wij ken
nen verscheidene lieden, die voor dezen kleinen afstand
bijna een vol uur noodig hadden. De lumineuse fontei-
ontmoeten die hem vragend zou aanzien met de be
doeling „waarom zijt gij niet aan 't werk
Hij wandelde in en uit; het ochtendlesuur moest
eerst doorgemaakt worden. Het was heden een ware
plaag, om zich er op het laatste ooganblik toe te zetten
een paar hoofdstukken van Livius door te werken. De
middag kwam, tegen het tbeenurtje bracht de post
de kranten, die altijd wat nieuws opleverden. Och, hjj
kon heden heusch niet werkenvoor dezen éénen
keer zou bij maar een briefje zenden aan den kandidaat
Hansendat hij vandaag geon lea in de wiskunde
kon nemen
Dien middag zou hij maar vacantia nemenHij
sprong voor zijne moeder in de kamer op en neer.
„Gaat ge met me uit rijden, Elisabeth
„Neen, dankje I Zeg je daarvoor je wiskundeles af I"
„Och wat ben je nauwgezet als het m ij n plichten
betreft", plaagde hij op een gemaakt gevoeligen toon
„Als wij niet met je uitwilien zijt ge tevreden. Het is
boven zooveel prettiger bij de Krabbe's, als die hoogst
interessante a.s. doctor daar komt je zondt zijn
bezoek anders misschien misloopen en hij is zoo onder
houdend die Morten Einne Over zulke diepzinnige
onderwerpen hooren vrouwen gruag, praten als b. v.
wat er gedaan moet worden om de wereld vooruit te
helpen enz. Het is daarboven net een roode club
en gij zijt rood, omdat Morten Einne rood is; was
hy geel dan was jij het natuurlijk ook. En Morten
Einne is rood omdat Krabbe rood is als een ge
kookte krab, en om er jou 's middags te ontmoeten,
doet hij net alsof hij dien schooljongen Johnsen, die zij
in de koat hebban, komt opzoeken..
„Johnsen is net evenveel schooljongen als je zelf,
Johan Hendrik 1 Alleen ontbreekt hem nog de nadere
kennismaking met het eerste examen", zeide zij scherp.
„Hij is een werkezelzusjehij wordt misschien
wel eens professor ala ieder geoefend en goed bereden
werkezel worden kan", zeide hjj beleefd buigende
En nu zal ik eens naar Leberg gaan rijden zonder mijn
allerliefste zuster. „Ga jij mee, Viking f"
nsn, die in den laatsten tijd voor slechts enkele laat—
blijvers omhoog sprongen, hervonden haar Buoces van
de sohoonste zomeravonden, en dat ondanks de meeste
bezoekers met holle magen rondliepen. Dit zal u zeker
verwonderen, waarde lezers, doch hoe het kwam is
ongelooflijk, zoowel op Champs de Mars als op de
Esplanade des Invalides, zoowel in restaurants als aan
de kiosken, binnen ondenkbaar korten tijd was alles
opgegeten en uitverkocht. Vooral het brood ontbrak,
zoodat velen bun middagmaal deden met een nietig
sneedje brood en een bouillon, welk laatste voedings
middel het altijd lang volhoudt door welwillende mede
werking van de waterkraan. President Garnot heeft in
persoon de sluiting bijgewoond en ook weder de armen
van Parjjs niet vergeten aan elk der 20 arrondisse
menten der hoofdstad zond hij duizend franken. Moge
deze gift weder de zorgen van vele oagelukkigen ver
lichter.
Van ongelukkigen gesproken, voorzeker gevoelt de
winner van het groote lot zich niet ongelukkig. Al
zijn wij nog zoo philosophisoh, toch brengt zulk oen
kwart miljoentje ons aan het mijmeren, maar enfin de
gelukkige winner kan dit sommetje best gebruiken,
want het was in dat huishouden vau zes kinderen voor
zeker moeilijk beide eindjes bijeen te houden.
Stappen wij voor heden vaü dit onderwerp af, en
gaan wij tot een ander praatje overdan willen wij
een oogenblik stilstaan bij de dagen van 1 en 2 No
vember, zijnde Allerheiligen en Allerzielen, welke wij
door de tentoonstellingsdrukten nog niet besproken
hebben. In eene stad als Parijs waar de vereering der
dooden buitengewoon groot is, waar ieder man het
hoofd ontbloot wanneer een lijkstoet voorbij trekt, waar
de kerkhoven en graven prachtig onderhouden worden,
en uit de verte gezien meer gelijken op kalme rustige
tuinen dan op doodenakkersin zulk eene stad is het
feest van Allerheiligen een dag, gewijd aan het bezoeken
van afgestorven vrienden en bloedverwanten. Hetafgs-
loopen jaar heeft aan Frankrijk zeer vele verdienstelijke
mannen ontnomen. Denkt maar eens aan den honderd
jarigen geleerde, den bekenden hoer Ohevreuil, die
nooit anders dronk dan water, aan Bioord, den grooten
dokter en deken der geneeskundigen aan de schilders
Cabanei, Jules Dupré, aan muiikale talenten als Olivier
Métra en Arban aan den Kardinaal-Aartsbisschop van
Bordeaux eu vele andere geestelijken. Senaat en Tweede
Kamer verloren gezamenlijk een en twintig hunner
leden het leger een en dertig generaalswaaronder
de beroemde Eaidherbe en de Néorier.
Onder de letterkundigen en journalisfeu, van wie wij
de bescheiden confrère zijn, stippen wij aan den revo-
lutioanair Eelix Pyaten de scnrjjvers Gondinet, Vil-
liers de l'Isle Adam Louis Uibach en helaa3 zooveel
anderen eu eindelijk den gevierden Emiie Augier.
De dood van Emiie Augier is een bijzonder groot
verlies voor de franscbe letterkunde, hij was een der
grootste dramatische echrijvers van den tegenwoordigen
Viking glimlachte spottend.
„Denkt ge op de paarden te rjjden, of te vlieden?"
„Als hij de les maar ontloopt, doet do wijze waarop
er niet veel toe; of hij draaft of vliegt is hem hetzelfde
zeide Elisabeth.
„Want ziet ge, Tobiesen heeft den bruin mee op
reis en blijft ook morgen nog weg en de zwarte staat
met een verbonden achterbeen op stal
Dat was een streep door de rekening. Maar meu
behoefde toch niet verlegen te zijo, om een vrijen dag
klein te krjjgen
Hij zette zijn hoed op en ging visites maken en
bleef ten slotte bij den schout een partijtje maken.
Hij had er wel wat berouw over toen hy naar bed
ging, dat hij zoo de goede orde van zijn werken ver
stoord had en onzekere voornemens voor den volgenden
dag zweefden hem in zijn droomen voor den geest.
Die stonden 's morgens ook met hem op, en te'rwjjl
hjj zich kleedde, rekende hij eens uit, hoever hjj met
Kersttijd wel zou zijn, als hij iederen dag zooveel latiju
las, zooveel van Homerus, enz.
Daar viel hem eensklaps een idee in voor een ge
dicht; dat moest hij even opschrijven.
De verleiding, om zich eens ongestoord aan het genot
te wjjden van zijne liefhebberijen, was te groot. Maar
toen hij nu zijn lessen afzegde, was het niet om een
vaoantiedag te doen, maar om een ernstigen strengen
werkdag te houden. Tot aan den middag schreef"hjj
onafgebroken door.
Maar na deze krachtsinspanning moest hij 's avonds
ook uitrusten.
Toen kwam eindelijk ook Tobiesen weer thuis met
den bruin en Johan Hendrik bedacht al dadelijk welke
toer hjj den volgenden dag zou maken.
„Hebt ge Gudbrand gevraagd de karjool in orde ta
maken', kwam Yiking driftig binnen. „Denk eens,
moeder, Johan Hendrik wil morgen uit rjjden gaan
met het paarddat nu al twee dagen is uit geweest.
Dat zal vader ook niet bevallenals hjj thuis komt
„Jij vertelt het hem dan zeker over, niet waar?"
