FEUILLETON.
No. 13.
Twee en Negentigste Jaargang.
1890.
Nationale Militie.
PARIJSCHE RRIEVEN.
VV O KNS DAG
29 JANUARI.
BE LEUGEN HAAKS LEVENS.
VERSLAG.
Roumi va» Alexander Römer.
4)
ALKMAABSCHE
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,80; franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers ©,ött.
COURANT.
Prijs der gewone Advertentiën
Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franeo aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Officieel CJedeeite.
KENNISGEVING.
Het HOOFD van het Plaatselijk Bestuur te ALKMAAR
brengt, op^ grond van artikel 1 der wet van 22 Mei
1845 (Staatsblad no. 22), bij deze ter kennis van de
ingezetenen der gemeente, dat het kokier der grond
belasting voor de gebouwde en ongebouwde eigendommen,
dienstjaar 1890, op 24 Januari 1890, door den Provincialen
Inspecteur der directe belastingen in Noordholland exe
cutoir verklaard, heden aan den Ontvanger der Rijks
directe belastingen binnen deze gemeente tor invordering
is overgegeven.
Ieder belanghebbende wordt vermaand, op de voldoening
van zijnen aanslag acht te geven, ter voorkoming van
gerechtelijke vervolging.
Alkmaar, den 28 Januari 1890.
Hot Hoofd van het Bestuur voornoemd,
A. MACLAINE PONT.
Ten aanzien van de onderstaande in 1871 geboren
personen, worden ter gemeente-secretarie inlichtingen
verzocht
Willem Hubertus van ArnhemPetrus Theodoras
Gerardus BououvriéWilhelm Bischoff, Charles Marinus
Boon Hartog van DalPieter DekkerKlaas van
DiepenLucas van EijkenJohs. Francs. Berns. van
ElkWilhs. Friedt Simon Petrus Groenland Guurt
Arij Antonie GoudWillem de GeusHeinrich Heken
kamp Pieter Hainming Petras Jozef Huig, Theodoras
Janssen, Wolter KoogerJan Kaandorp, Joseph Lin
deman, Bernard Johan LieningSimon Luwens Johs.
Meijer Pieter Jobs. Oosterom Jan Roggeveen Corns.
Schuil, Johan Heirich Heijmau Storm, Joseph Scholz
Jacob Timmerman. Meijer van ThijnArnold de Yries,
Arie van Wonderen.
H AlHEft VA\ KOOFHAATDEl.
Rekeningen
De KAMER VAN KOOPHANDEL en FABRIEKEN,
te Alkmaar, verzoekt hen, die eene vordering ten haren
laste hebben deze vóór 1 Februari 1890 aan den secre
taris te willen inleveren.
Namens de Kamer voornoemd,
T. L. KOORN president.
Mr. J. A. MIDDELHOFF secretaris.
De KAMER VAN KOOPHANDEL en FABRIEKEN,
te Alkmaarverzoekt den indnstrieelen handelaars en
veehouders alhier, vóór 1 Februari 1890 aan den secre
taris te willen inlevereneen algemeen verslag over
den toestand van den handel en nijverheid waarin zij
werkzaam zijn, ten einde de Kamer voornoemd in de
gelegenheid te stellen, op tijd en zoo volledig mogelijk
haar verslag over handel en nijverheid in de gemeente
te kunnen uitbrengen over het afgeloopen jaar 1889.
Namens de Kamer voornoemd
T. L. KOORNpresident.
Mr. J. A. MIDBELHOFF, secretaris.
Juffrouw Mandersen., die nu sedert tien jaar met on
beperkt gezag de huishouding van den organist bestuurd
had, was tamelijk uit haar humeur. Haar oudje, zooals
zij haren meester steeds betiteld hadwas nu en dan
toch zeer vreemd. Hij, die anders zoo kalm en bezadigd
was, had nu rast noch duur. Dat was een eeuwig heen
en weer loopen naar mijnheer den proost en dan weer
naar de Sievers beneden in het dal. In het begin kon
zij volstrekt niet begrijpen, wat er eigenlijk te doen was,
totdat in dat oogenblik meende zij werkelijk, dat zij
eene beroerte kreeg totdat haar meester ronduit met
de zaak voor den dag dag kwam.
«Juffrouw Mandersen" hij had haar met zijne
goede trouwe oogen niet in het gelaat kunnen zien
toen hij, op hare bewering, dat er veranderingen in hei
huis kwamengeantwoord had maar niet tusschen ons,
juffrouw Mandersen «Beate Sievers wordt mijne
vrouw 1"
Juffrouw Mandersen was teruggedeinsd en had bijna
luid geschreewdde organist deed echter, alsof hij het
niet bemerkte en ging snel voort«en daar u haar
kentzoo weet u ookdat zij u niets in den weg zal
leggen. Laat ons beiden voor haar zorgen, als voor onzen
grootsten schat, niet waar, juffrouw Mandersen
Ja, als de oude dien toon aansloeg en haar, om zoo
te zeggensmeektewat kon zij er dan tegen doen.
Juffrouw Mandersen dacht eigenlijk bij zichzelf: is de
oude dan zot geworden en wie had dat van hem ge
dacht dit piepjonge dingmaar kon het haar in den
grond van de zaak, eigenlijk iets schelen, wanneer toch
alles bij het oude bleef. En dat Beate haar niets in den
XLIX.
Er was eens een officieren die officier woonde te
Ronaan en had een alleraardigst vrouwtje, doch ook eene
alleronaardigste schoonmama, zoo onaardig als alleen eene
fransche schoonmama zijn kan. Onze officiernu
juist niet beroemd om zijn geduld, zon op middelen ten
einde die lastige belle-mère kwijt te raken, en vond er
eindelijk een hetwelk hem bepaald probaat voorkwam.
Na eene nieuwe huiselijke oneenigheid riep hij vier man
en een korporaal gelastte hun de twistzieke dame in
eene lange vierkante kist te pakken, schreef daar een
adres open voort ging het naar het station en werd
het zonderlinge colli ter spoedige expeditie ingeschreven.
Onwaarschijnlijk niet waar geachte lezers en gij
denkt stellig, dat ik u maar wat vertel. Toch is dit niet
zoohet ongelooflijkste zien wij heden gebeuren en de
Folies-bergère zullen ons dezer dagen een man toonen,
die de reis van Weenen naar Parijs in eene kist heeft
volbracht, en bijna zestig uren onderweg bleef. Do held
van dit ongewone geval is een klein mannetje, Hermann
Zeitung genaamd. Geboren te Warschau, acht en twintig
jaar oud en ongehuwdleefde hij in Weenen zeer ar
moedig. Als dameskleermaker verdiende hij bijna niets,
doch hij verloor daarom den moed niet. Na lang gepeins
deed hij eene uitvinding, eene soort van nieuw mechaniek
om de maat der dames te nemen, en daar hij zich hiervan
bijzonder veel voorstelde en zich gouden bergen beloofde,
zoo bedacht hij tegelijkertijddat Parijs eene meer ge
schikte stad is dan Weenen, voor het exploiteeren eener
nieuwe vinding. Hoe echter naar Parijs te komen, ons
snijdertje is zoo arm als Job, doch ook hiervoor wist de
man raad maakte eene kist van oude plankenvulde
die met stroo en met een paar flesschen water en wijn,
maakte daarna de spoordeclaratiën in ordeen gaf last
aan een kruier op een bepaald nur eene kist te halen
en naar spoor te brengen. Donderdagmorgen vijf uur
namen de parijsche beambten het colli in ontvangst, de
declaratie luidde: een houten pop, gewicht 90 kilo's.
Aan beide zijden der kist bevonden zich stevige hand
vatsels, en verder stond er opgeschreven: «Breekbaar
niet schudden hoog laag niet omkantelen."
Tegen negen uurbegon de kist eensklaps te bewegen
de beambten kwamen nieuwsgierig nader, en daar kroop
Hermann .Zeitung te voorschijnkleinmet een blond
snorretje dooh ook doodmoe en afgemat. Na zich een
beetje versterkt te hebben, werd hij bij een commissaris
van politie gebracht en voorloopig in arrest gehouden,
want de spoorwegmaatschappij eischte betaling der vracht
zijnde 49 fir., 80 centimesen stelde bij niet betaling
eene klacht in wegens oplichterij. Gelukkig alweer, dat
hier steeds goedige menseden zijn de redactie van Petit
Journalde meest verspreide courant ter wereld vond
het geval zoo vermakelijk, dat zij het niet van zich ver
krijgen kon, den armen bloed te laten gevangen zetten,
en betaalde dus voor hem die kleine 50 franken. De
directie der Folies-Bergère zager ook eene goede reclame
in en heeft den Pool overgehaald, zich in haar winter
tuin aan het publiek ten toon te steiien. Gij kunt er
weg zou leggendaarvan was zij volkomen overtuigd.
Zoo werden de zaken tot algemeene tevredenheid ge
schikt. De eenige, die bezwaren geopperd had, was vader
Sievers geweest. In het begin had hij allerlei gebrom
vanOnzin, waaraan men niet mocht toegeven, zij wist
nog niet eenswat zij deed. Jobst Boldt echter beriep
zico en kon zich beroepen op Beate's vrije wilsuitingen.
«Ik weet zeer goed, wat ik doe", zeide deze. «Moeder
wilde mij toch zoo jong laten trouwen. Ik kies mij nu
zelf eenen echtgenoot en al is hij ook veel ouder dan ik,
mij bevalt hij juist goed en ik heb hem tienduizend maal
liever dan die n voor mij hadt uitgezocht. Wat hebt n
anders aan te merken op den man mijner keuze
Er was niets op hem te zeggen. Hij was een hoogst
achtenswaardig manverdiende goed zijn brood en had
daarbij ook nog een klein vaderlijk erfdeel. Hij kon ook
voor zijne weduwe zorgen. Wat kon men nog meer
wonschen
Het was vrijdag vóór Pinkster, toen de proost den
domorganist Jobst Boldt met zijne zestienjarige bruid in
de oude eerwaardige domkerk in den echt verbond. Bijna
de geheele plaats was toegestroomd om het jonge paar
te zien. Zij zag er allerliefst uit in het witte kleed met
den groenen myrthenkrans en hij -ja, men kon eigenlijk
niet zeggenhoe hij er uitzag als iemanddie in
verrukking is of die droomt. Een ander bespeelde dien
dag het orgelwat der gansche gemeente onmiddelijk
opviel.
Twee jaren waren zoo voorbijgegaan. De menschon
die in het begin zeer veel te zeggen hadden waren nu
met het ongelijke paar verzoend. Het scheen dan ook
volkomen gelukkig. Mijnheer Boldt maakte weer den
zelfden bezadigden en verstandigen indruk als vroeger
veel hoorde en zag men niet van hem en zijne jonge
vronwhij had altijd stil geleefd, 's Zomers zag men
hen samen buitenin het bosch aan gindsche zijde van
het meer waarheen zij hem in het bootje roeide. Zij
sprong en danste dan om hom heen op de eenzame paden
als een uitgelaten kind een of andere nieuwsgierige had
zeker van zijn dat de man hier een aardig duitje ver
dienen zal.
Waarover praat men al niet langwanneer er niet
veel nieuws is want zelfs eene reis in eene kist is nog
volstrekt geene nieuwigheid. Denkt maar eens aan Hugo
de Grootdie ondanks «geweld van wallendubbele
gracht enz. enz" toch in eene boekenkist uit Loevenstein
ontsnapte.
Begon dus de week met eene aardige klucht, met eene
verrassing zoo bleef het daarbij niet. Geen Montépin,
geen Jules Mary of Richebourgdie in zijne misdaden-
romans zulk een effect wist te leggenals de groote
verrassing, die Gabrielle Bompard ons zoo pas bereidde.
Wie Gabrielle Bompard is Herinnert gij u de geheim
zinnige misdaadhet verdwijnen van den deurwaarder
Gouffé Welnu, men wist met zekerheid, dat een zekere
Michel Eyraud de moordenaar was, doch waar die boos
doener gebleven wasdat wist men niet. Eyraud dan
had zijne vrouw in Parijs achtergelaten, en was met zijn
liefje naar Amerika gevlucht. Deze jongo vrouw heet
Gabrielle Bompard, en heeft gediend om den ongelukkigen
Gouffé in een huis te lokken in eene zeer stille straat.
Doch zooals meer gebeurtvrouwen kunnen zulk een
geheim niet met zich omdragen, vrouwentongen zwijgen
nooiten Gabrielle kon niet nalaten aan een anderen
heer het geheele geval over te vertellen. Deze heer ried
haar aan naar Frankrijk terug te keeron, zij gaf daaraan
gehooren terwijl de justitie hier nog druk aan het
zoeken en tasten was en men in het publiek de zaak
reeds weder vergat, verspreidde zich plotseling tot aller
verbazing het gerucht, dat Eyraud's maitresse zich zelve
had gevangen gegeven. Eyraud blijft wijselijk iu Amerika.
Slaakte het publiek eene zucht van verlichting, niet alzoo
de schoonbroeder van den moordenaardie met eene
zuster van mevrouw Eyraud gehuwd is. Deze heer, een,
naar men zegt, achtenswaardig koopman, was natuurlijk
dol blij, toen zijn zwager hem vertelde naar Amerika te
willen vertrekken. Hij verschafte dus aau Eyraud de
middelen om weg te komenen zoo heel hard is dit
den ouden man toch niet ten kwade te duiden. Hij wist
toen nog niet van den moord af, en wie zou niet gaarne
een slecht sujeteene schandvlek voor eene geheele fa
milie, voorgoed naar Amerika zenden. De justitie denkt
er echter anders over in hare oogen heeft die zwager
zich schuldig gemaakt aan misleiding van het gerecht,
on hulp verleend aan een bekend misdadigeren dus is.
die heer gearresteerd.
Van dit praatje afstappend willen wij even om een
hoekje kijken in do politiek. Reeds hadden wij weder
eene zeer rumoerige kamerzitting, en moesten drie leden
Boulangisten bijna inet geweld verwijderd worden, doch
eene andere zitting heeft veel goed gemaaktdoor da
verkiezing van den afgevaardigde Bisschofsheim voor
ongeldig te verklaren. Deze schatrijke man beroemde er
zich op dat hij met zijn geld de stemmen der kiezers
gekocht hadde Kamer kon dus wel niet anders doen
dan zulk eene verkiezing als onwettig te beschouwen.
Ernstiger, vooral treuriger echter, is de indruk, dien men
verkrijgt van eene kiezersvergadering, zooals die onlangs
in Neuilly plaats vond, en waar vele heethoofden, onder
dat nu en dan gezien en natuurlijk overal verteld. Voor
het overige gedroeg zij zich zoo zedig en bescheiden
dat er volstrekt niets op haar te zeggen viel en dat is
voor eene jonge vrouw toch altijd maar het beste.
Beate was ook wezenlijk zeer tevreden met haar lot.
Haren Jobst was het geluk in de oogen te lezen en hij
I vervulde hare geringste wonschen. Niemand belette
haarden geheelen dag te lezen en te spelen hare
beide geliefkoosde bezigheden. En hij nam er deel aan,
zij lazen en speelden samen. Langzamerhand werd haar
kinderlijke geest ernstiger en rijper. Het bespiegelende,
kalme leven aan de zijde van den zooveel ouderen man
moest daartoe wel aanleiding geven. Het gebeurde wel,
dat zij halve nachten lag natedenken over een woord
dat zij in hare lectuur ontmoet had. Maar ook overdag
had zij zeerzeer veel tijd tot nadenken. Hoe werd
er toch altijd gesproken van de vreugde en het geluk
der jeugd, van iets grootsch, van iets onuitsprekelijks
natuurlijk kou dit slechts ondervonden worden door hen,
die in den maalstroom der wereld leefden waar geen
vrede was zooals Jobst verzekerde. Hier was de eene
juist als de andere er waren stellig weinig jonge
vrouwen, die zoo leefden als zij. Van hare schoolvrien
dinnen was bijna geen enkele meer in het stadjeeens
deels waren zij getrouwd of naar de grootere steden
gezondenhaar verkeer met hen dat toch al weinig
intiem was geweesthad nu geheel opgehouden. Nu
zij had vrede dagelijksche genoegenszij kon zich nog
den tijd herinnerentoen dat haar eenige en vurige
wensch was.
Het was weer lente en de viooltjes bloeiden. Op
zekeren dag toen Beate bezig was bij den muur van
het kerkhof een grooten ruiker te plukken kwam juf
frouw Mandersen ademloos uit de bloemisterij in het
dal. Of zij er iets van wistdat een voornaam heer
haren ouders een bezoek gebracht hadvroeg zij hare
jonge meesteres.
Beate lachte. »Eon voornaam heer Welnudie
doet zeker bestellingen en inkoopen bij vader 1"
Maar juffrouw Mandersen wist vreemde dingen te
