PARIJSCHE BRIEYEN.
BUITENLAND
drukkend dat zij niet verhoogd of met nieuwe belas
tingen verrijkt kunnen wordenen nn laat de Staat de
arme stad in den steekDe Regeering wil niet verder
helpenvoordat de stad afdoende maatregelen neemt om
den onhoudbaren toestand te verbeteren. De burgemeester
van Rome en wat wij zonden noemen het dagelijkseh
bestuur verwijten aan de Regeering dat zij haar ver
plichtingen niet nakomten zijn besloten hun ontslag
te nemen. Intusschen worden de tusschen den Minister
en den Burgemeester gewisselde brieven in de dagbladen
openbaar gemaakton is geheel Italië door den ramp
spoed zijner hoofdstad in beroering gebracht.
In Engeland heeft de regeering een krachtigen maat
regel voorgesteld om de arme Iersche boeren aan eigen
landbezit te helpen en daardoor aan hunne ongelukkige
en vijandige verhouding tot de tegenwoordige, in Engeland
wonende grondeigenaars een einde te maken. Zij wil
33 millioen pond sterling (zegge omstreeks 400 millioen
gulden) voor de boeren tot landaankoop beschikbaar stellen,
van het door hen op te nemen geld zullen zij rente
moeten betalen en de Iersche graafschappen zullen voor
de geregelde betaling aansprakelijk worden gesteld. Het
schijnt financiëel een vrij ingewikkeld, met zorg bewerkt
plan te zijnwaarvan de bijzonderheden wel tot veel
verschil van gevoelen en veel strijd aanleiding zullen
geven maar men zal niet kunnen ontkennen dat het
een grootsch en veelomvattend voorstel is. De grootste
oorzaak van de ellende en de ontevredenheid in Ierland
bestaat toch ongetwijfeld hierin dat de grondeigenaren
grootendeels buiten het land hun woonplaats hebben, met
hun eigendommen onbekend zijn, geen hart hebben voor
hun land en nog veel minder voor de hun onbekende
bevolking die er op woonthet pacht en bearbeidt.
Kan aan dien toestand een einde gemaakten niet in
schijn maar in werkelijkheid voor de Iersche boeren en boe
renarbeiders de gelegenheid geopend worden om allengs
zelveu het land aan te koopen en in eigendom te ver
krijgen, wordt hun dit inderdaad niet alleen mogelijk
maar ook niet te moeilijk gemaakt, zoodat het voor een
ijverig en spaarzaam man bereikbaar wordtdan mag
ook verwacht worden dat allengs de haat tegen Enge
land en de Engelsclien er zal afnemen, en het volk zich
ten slotte tevreden zal stellen met een mate van zelf
standigheid en eigen bestuur als Schotland en Engeland
zelf genieten zonder zich geheel van Engeland te willen
afscheiden. Jammer is het maar, dat zulke maatregelen
bijna altijd zoo laat en daarom dikwijls ook te laat
komen; hoeveel minder haat eu wrok zon er op Ierschen
bodem zijn opgeschoten als een dergelijk ernstig plan
eens een 20- of 12tal jaren vroeger was gevormd
Terwijl Bismarck op zijn uittocht uit Berlijn de bla
kende volksgunst naar Friedrichsruh met zich neemt
en de Keizer het Duitsche volk oproept omalle poli
tieke geschillen vergetendemet hem mede te werken
tot verbetering van den toestand der arbeiders en de
sociaal-democraten te bestrijdeuterwijl de dagbladen
de brieven mededeelen waarin de Paus zijn warme in
genomenheid betuigt met 's Keizers plannen, en de vreem
delingen die van het congres te Berlijn zijn teruggekomen,
thuis verhalen van do goede ontvangst, de belangstelling
en de vriendelijkheid van den Duitschen Keizerwordt
eensklaps de wereld verrast door het berichtdat de
Duitscher Dr. Eduard Schnitzerin Egyptischen dienst
in Afrika bekend als Emin Pacha in Duitschen dienst
is getreden en zich aan het hoofd zal plaatsen van een
expeditie, om het land, dat hij zoo lang voor den Onder
koning van Egypte heeft geregeerd, doch eindelijk moest
verlaten, weer te veroveren, maar nu voor Duitschland.
In Engeland is men door dit bericht zeer ontstemdin
Duitschland juicht de koloniale partij en zuchten hare
tegenstanders. Het bericht is inderdaad zeer belangrijk,
en als het plan werkelijk wordt doorgezetkan het
belangrijke gevolgen hebben.
LV.
Weder is eene week verloopen en ditmaal geleek deze
eens niet geheel op alle vorige en volgende weken. Wij
waren namelijk ook hier in de heilige weekde voor
naamste dag is die van gisterenwant hoewel de
Goede, of zooals de Franschen zeggen, de Heilige Vrijdag
niet meer zoo gestrong gehouden wordt als vroeger, zoo
leege kar naar huis rijden. Hij treuzelt toch altijd zoo,
dan hebt gij uw goed bij u, dat is beter
Holm verdween met snelle schreden in het stations
gebouw.
i Dus waarlijk maar één kofter herhaalde Marie.
»Wat, zijt gij toch eenvoudig Een meisje in uwe om
standigheden Ik heb het driedubbele noodigal ga
ik maar voor acht dagen op reis. Anders voel ik mij
niet thuis
"O, ja, gij, zulk een gevierde dame, die alle harten
verovertDat is wat anders
Niet vleien", hernam Marie met oene afwerende be
weging. Als gij dat doet, weet ik nooit wat gij in uw
schild voert."
Ik
«Ja, Hertha, gij zijt ondeugend. Of wildst gij alleen
maar hooren dat gij even mooimisschien nog mooier
zijt? Nu, wij behoeven hier niet op Holm te wachten.
Ik stel u intusschen aan den luitenant voor. Uvv laatste
portret, dat, onder ons gezegd, niet eens zoo bijzonder
goed is uitgevallen, heeft zijn hart in lichtelaaie gezet."
«Gij zegt dat op een toon, alsof gij voor n zelve zeker
waart van do overwinning."
Waarlijk Nu, mijnheer Höffert maakt mij natuurlijk
ook vreesolijk het hof. Maar gij kent mij immers Ik
ben de onbaatzuchtigheid in persoon. Wij zullen als
trouwe zusjes eerlijk deelen I" Haar heldere lach klonk
bij die woorden over het perron en tegelijkertijd stak
zij haar arm door dien van hare vriendin.
Toen het tweetal door het hok van het station het
plein opstapte, werden zij door menigeen met welgevallen
nagestaard. Marie met het neusje zoo vol zelfbewustheid,
zoo uitdagend in de hoogte, met de frissche lippen, als
het ware tot kussen geschapengeleek eon bekoorlijk
porceleinen popje. De witte japon zat onberispelijk eu
de rood gevoerde parasol overgoot haar met een zachten,
rozerooden glans. Hertha zag er in haar grijsachtig reis
toilet niet zoo vroolijk en stralend uit; zij was daarentegen
statiger, hare gestalte was voller, vrouwelijker. Boven
dien stroomde er een warme gloed uit hare oogen die
vasten toch nog alle geioovige en getrouwe katholieken.
De slagers hebben vrijaf, geene enkele slachter jj is
goopond, en wie toch vleesch wil eten moet zorgen zich
daags te voren te voorzien. De hoofdschotel in bijna alle
huisgezinnen is zoutevischdie in ongelooftijk groote
hoe veelheid gegeten wordt; ook rog met gebakken boter
vindt vele liefhebbers. De vrijdenkers daarentegen kiezen
juist dezen dag om eens flink te smullenzij honden
■banketten in verscheidene restaurants en eten worst
lamsvleesch on schapenbout, kippetjes enz. enz. Enkele
afgevaardigden en leden van den parijschen gemeenteraad
waren voorzitters bij deze banketten en maken op deze
wijze reclame voor de aanstaande verkiezingen Of er
echter wel vele kiezers zullen zijn, die hunne bekwaam
heden willen afmeten naar het aantal stukjes worst door
die vrijzinnige heereu op Goeden Vrijdag verorberd,
meen ik te mogen betwijlelen.
Behalve het vasten hebben de géloovigen nog een ander
gebruik, namelijk het bozoek aan bet graf van Christus.
In iedere kerk is zulk een graf opgesteld in sommige
kerken zooals in Saint Eustache, Saint Sulpice bevindt
het zich in de kapel achter het koorin andere zooals
in Madeleine, Saint Louis en Saint Pkul ligt het in de
eerste kapel links. Kaarsen branden rondom het graf,
waarin de beeltenis van Christus rusteenige druppels
bloed vloeien uit de wonden welke het kruisigen aam
handen en voeten toebracht, en het geheel is omgeven
door groen en bloemen. Gedurende twee dagen zwijgen
alle kerkklokkende kleine kinderen gelooven dat die
klokken een reisje naar Rome maken; morgen op eersten
Paaschdag zullen wij weder haar gelui hooren.
Spraken wij daareven over het eten van worst, geen
wonder zeker dat wij daar het eerst aan dachten
want deze week was er juist de jaarlijksehe hammenmarkt
of hammenkermis. Deze kermis hoort bepaald in Parijs
tehuison ontleent haar belang hoofdzakelijk daaraan
dat zij roads dagteekent van de zevende eeuw. Toen
kregen eenige dagen vóór Paschen de verkoopers van
varkensvleeschworsten enz. verlof, hunne tenten en
kramen op te slaan op het plein vóór de kerk Notre-Dame.
Met de jaron nam echter het aantal kramen en in even
redigheid dat der koopers en bezoekers zoozeer toe dat
weldra het plein vóór Notre-Dame te klein werd, en
dus de markt verscheidene malen van plaats veranderde
tot eindelijk voor een twintig jaar geleden die kermis
voor goed naar den Boulevard Richard-Lenoir verhuisde,
waar .ze nu nog is. Behalve vele hammetjes worden in
die vijf dagen, dat de markt duurt, buitengewone hoe
veelheden worsten, saucisses de Lorraine en sausisses de
Lyon verkocht. Voor wij geheel vaa dit onderwerp af
stappen, zal het u wellicht belang inboezemen te weten dat
het woord varken, of op zijn fransch «cochon"in de volks
taal eene ruime plaats inneemt. Hebben twee mensehen
twist, dan is gewoonlijk het woord »cochon" het eerste
scheldwoord, dat de een den ander naar het hoofd werpt.
Zegt men in Holland voor iets leelijks «dat is gemeen", hier
zeggon wij «dit is cochon. Die leelijke daad wordt eene
»cockonncrie" genoemden verden is het volstrekt niet
zeldzaam in de volksklasse, dat moeders die iets liefs
tot haar zoontje willen zeggendit kindje toespreken,
met «mon petit cochon."
En hiermede heeft het varken afgedaan, en komen wij;
tot een ander punt en wel tot eene echo van de Parijsche
tentoonstelling. Wellicht is het u niet onbekend dat
toen de teutoonstelliug van het jaar '78 gesloten werd,
de juryleden eene vereeniging hebben gestichtwelke
elk jaar op 1 Mei de opening dier tentoonstelling her
dacht. In elf jaar tijds nam het ledental van deze
vereeniging merkbaar toe door de aanwinst van alle
fransche juryleden der tentoonstellingen van Amster
dam in 1883Antwerpen in 1885 en Barcelona
in 1888eu verleden jaar werd dit aantal nag vermeer
derd door de groote parijsche wereldtentoonstelling. Op
6 Mei aaustaande zal de opening der Expositie van '89
worden herdacht met een feest op de eerste verdieping
van den Eift'eltoren. De exposanten, die met eerediploma's
en gouden medailles bekroond werdenzullen aan dit
feest kunnen deelnemen, en des avonds zal het Trooadero
geïllumineerd worden en zullen opnieuw de lumineuse
fonteinen omhoog springen. Wij zullen dus weder de
illusie hebben van de schoone dagen der helaas nog te
vroeg geslotene prachtige tentoonstelling.
zoo verbaasd de wereld inkeken als trachtten zij al de
raadselen van 's menschen bestaan op eenmaal te door
gronden.
De jonge heeren, die tot nn toe onder de schaduw van
een ahornboom over onverschillige zaken gepraat en aan
hunne paarden oonige vrijheid gegund hadden, namen de
teugels nu wat korter en ontblootten liet hoofd. Om den
sierlijk gekrulden knevel van luitenant von Höft'ert
speelde een innig tevreden lachje, terwijl Gustaaf bij de
nadering van de dames eene kleur kreeg. 3Eene godin!"
mompelde hij binnensmonds. «Zóó bekoorlijk had ik mij
haar toch niet voorgesteld!"
Hertha maakte eene buiging. Zij had zich reeds ge
oriënteerd. Beide heeren konden voor knap doorgaan
zoowel de blonde student als de bleeke luitenant met
zijn aristocratisch voorkomen wien het lichtgrijze rij-
costnum met de groene opslagen bijzonder goed stond.
Luitenant von Höffert wierp met een ietwat overmoedig
Als het n belieft, Gustaaf!" den student de teugels toe,
was met één sprong nit den zadel en hielp de dames
die de aangeboden hand eigenlijk niet noodig hadden
in het rijtuig.
Hertha nam aan de rechter-, hare vriendin aan de
linkerzijde plaats. Nu kwam ook Holm, de palfrenier,
met den dienstmandie den helaas slechts zevenen
zeventig kilo wegende koffer achter op het rijtuig
vastsjorde en door den luitenant «vorstelijk" beloond
werd. Het gebaar, waarmede Paul von Höffert ten
minste het vijftigpenningstuk overhandigdegeleek dat
van een keizer, die een kroon uitreikt. Holm klom op
den bok en het rijtuig zette zich in beweging.
Gustaaf reed aan de zijde van zijuo zuster; de officier
drong zijn vurig ros het fraaiste paard uit de bijna
vorstelijke stallen van den vrijheer von Gruthenau zoo
dicht naar freule von Weijlbnrg als de raderen van het
rijtuig gedoogden
»De freule beeft eene vermoeiende reis gehad", sprak
hij op medelijdenden toon. «Dertig graden Celsius in
de schaduw."
«Het was zeer goed uit te houden", antwoordde Hertha.
Het is niet mijne gewoonte, u een verslag te geven va»
allo gewone ongelukkendie hier dagelijks voorvallen.
Eerstens zou die lectuur niet verkwikkelijk zijn ea:
tweedons zon het kunnen gebeuren dat de kolommen
van dit blad niet voldoende waren om ze allen te be
vatten. Het voornaamste hoofdstuk op dit gebied werd
tot nog toe geleverd door de rijtuigen en vrachtwagens,
®n zelden ging er een dag voorbij, zonder dat minstens
drie personen werden overreden. De groote fout was
deze, dat de koetsiers hunne paarden in vollen draf lieten
salfs op de drukste en gevaarlijkste kruispuntenop
plaatsen liier «carrefours" genaamdwaarop wel tien
avenues e» straten elkander snijden. Staakt gjj zulk
een carrefour overdan zaagt gij van alle kanten op u
afkomen, en in vollen draf, rijtuigen, omnibussen, char a
bancs met 4 paarden enz. enz. en verbaasdet gij u zelf
er steeds heelshuids door te komen. Welnu, eindelijk is
aan dien toestand oen einde gemaakt, on daardoor blijkt
al weder de macht van de pers. Eenige der voornaamste
dagbladen hebben net zoolang op het onhoudbare van
dit stelselmatige verpletteren der voetgangers gewezen
dat eindelijk d'e prefectuur van politie zich met de zaak
bemoeid heeft, en thans moeten op alle gevaarlijke kruis
punten de paarden stapvoets gaan. Overigons behoefde
men daarvoor niet eens eene nieuwe verordening te maken,
er was nog eene oude, afkomstig van 1857 en deze
heeft men dus opnieuw toegepast.
Morgen is hot eerste Paaschdag. Met uw goedvinden,
waarde lezers, breek ik dus voor heden af, want volgens
parijsche gewoonte moet ik mij haasten eene verbazende
hoeveelheid paascheieron te koopen voor de kinderen van
alle vrienden en bekenden eene zeer aardige gewoonte,
die echter nog al tijdroovend is.
Parijs 5 April 1890. J. M. T.
I*3*!-V K7TIA11KES. De bevolking van Kopenhagen
is van 1 Februari 1885-, toen zij 280.054 bedroeg, thans
geklommen tot 312387 inwoners.
DUITSCHLAAI». Bij een keizerlijke kabinetsorder
wordt bepaald datom de openvallende plaatsen in het
korps officieren aan te vullen, voortaan niet alleen per
sonen uit den erfelijken adelstand zonen van officieren
en beambten maar ook zonen van achtbare burgerlijke
familien in aanmerking moeten komen. De keizer mis
prijst de van enkele bevelhebbers gevorderde bijzondere
toelagen waarnaar het aanzien van het korps officieren
niet afgemeten mag worden. Hij schat vooral die regi
menten hoog welke mot geringe middelen hun plicht
met vreugde vervullen. Representatiekosten kunnen
alleen voorkomen bij bevelvoerende generaals. Men moet
l vermijden., dat stafofficieren met zekere zorg hunne
eventueels benoeming tot regementscommandant te ge-
moet zien wegens de daaraan verbonden geldelijke
offers. Op de bevelhebbers rust de plichtgeschikte
officieren te kiezen en het leven voor dezen zoo een
voudig en min kostbaar mogelijk te maken. De toe
nemende weelde moet nadrukkelijk worden tegengegaan.
Meer dan 4000 personen schreven op den I hunnen
naam in hot bezoeksrsboek bij prins Bismarck die op
dien dag meer dan 4000 telegrammen212 pakketten
en 106- brieven met waarde ontving. Te middernacht
lagen te Hamburg nog ongeveer 1000 telegrammen te
wachten. Des morgens waren op de parkweide te Frie-
drichsruk honderden menschen bijeengekomen, die juichend
en zingend prins Bismarck te gemoet gingen toen hij
vergezeld van dr. Schweninger, daar aankwam. Heeren
en dames omhelsden hem en kusten hem de handen
vele onder tranen Drie militaire muziekkorpsen speelden
vaderlandsche liederende prins liet hun een vat bier
brengen en toen allen hunne glazen gevuld hadden, klonk
hij met hen, opmerkende dat hij, den burgerlijken dienst
verlaten hebbendealleen nog maar soldaat was. Als
zoodanig hief hij het: leve de Keizer! aan., Uit Jever
ontving hij als gewoonlijk 101 kievitseieren.
EBfCJEliABÏD. De voorzitter der Emia-commissie,
de heer Francis de Winton spreekt in hét openbaar zijne
verontwaardiging uit over het besluit van Kmin-pacha
die na ten koste van 360.000 door de oagelschen nit
de handen van den Mahdi bevrijd te zijn de tegenstan
ders der engelschen gaat dienen.
«Ik kan mij in al zulke dingen nog,al gemakkelijk;
schikken en heb weinig last van de warmte."
«Dus als een echt militair! Ik wenschu geluk, freule
Toch zeker vervelend, zulk een stoffige wegpp den middag?"
«Vervelend?" merkte Gustaaf verbaasd op. «De weg
langs Trebra en Altenau behoort tot de fraaiste streek vaa
Duitschland. Die prachtige heuvels 1 Diaforsche beuken
«Daar komt de dichter weer nit den hoek sprak
de luitenant en gaf zijn paard een tik met de rij
zweep, als wilde hij zeggen op zulk een volbloed kom
ik de wereld beter door dan gij, op uw gevleugaiden
Pegasus «Wijgewone menschenzingen bij gelegen
heden ook wel eens een lontelied onder do groene dennen
of raken in geestdrift over de schoone lijnen van een
bergketen, maar wij maken er zoo geen burgerlijk métier
van en allerminst als wij op reis zijn."
«Is het mogelijk, mijnbeer von Höffert? Hebt gij ook
wel eens gedweept onder de denneboomen Ea krijgt
gjj geen kleur bij de bekentenis van zulk een zwakheid
Zóó ondeugendzóó ironisch had Gustaaf nog nooit
met den zes of zeven jaar onderen Höffert gesproken.
De luitenant begreep hem onmiddellijk. Alleen de te
genwoordigheid van Hertha kon dezen omkeer bewerk
stelligd hebben. Welweldie drommelsche jongen
Von Höffert beschouwde in zijn gevoel van onweder-
staanbaarheid deze mededinging van Gustaaf naar de
gunst van de mooie Hertha eenvoudig als een grappig
intermezzo, misschien wel als eene prikkeling, zoodat bij
den kleinen aanval niet ouvel duidde en zich lachend tot
Hertha wendde.
«Nu ziet gij eens freulehoe deze door den Hemel
begunstigde musen-zonen ons behandelenZij zweven
in hooger sferen en zijn maan-aanbiddersHet zijn
vreeselijke menschen, of hunne poëzie ons verheerlijkt of
krankzinnig maakt. De freule zal het ook nog wel eens
beleven dat er 's morgens een rose briefje door haar
venster vliegt, met een teeder akrostichon, dat hier bij
gunstige uitzondering met een H kan beginnen. Met
«Ha's!" en «O's;" is onze Gustaaf altijd bijzonder gul
Wordt vervolgd.) -
