HERTÏÏA.
Kermis.
Feuilleton.
No. 99.
Twee en Negentigste Jaargang.
1890.
WOENS DA Gr
20 AUGUSTUS.
Officieel Gedeelte.
PAMIJSCHE DRIEVEN.
Buitenland.
ALK1AARSCHE GO!RANT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
'Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar /0,§8; franco door het
.geheele rijk 1,
De 3 nummers
Prijs der gewone Advertentiën
Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefooiinuminer S3.
BuRGﻣ3ESTiSR en Wethoubsers van Am km aar
brengen ter algemeene kennis, dat de kermis dit jaar
wordt gehouden van 3£aterÜa.g 23 tot en met 31
Augustas 189© dat de regeling van de staanplaatsen
en van hetgeen verder met de kermis in verband staak
voortaan opgedragen is-aan den commissaris wan politie.;
dat de loting voor staanplaatsen zal plaats hebben
aan het politie-bnreau op Woensdag 29 Augustus!
1890 'e namiddags te 2 urendat op Maandag!
1 September, des morgens onmiddellijk moet worden
aangevangen met het afbreken en opruimen der kramen,
tenten of .uitstallingen -dat de straatmuziek■zooveel mo
gelijk beperkt en aan regelmaat onderworpemzal worden
dat alle muziek in of 'bij dedraaimolens Uiterlijk te
twaalf uren des nachts geëindigd moet zijn.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
Alkmaar, A. MAC LAINE PONT.
12 Aug. 1890. De Secretaris
NÜHOUT VAN DER VEEN.
iEfXV.
Vrijdag j.<l. was het in .geheel Frankrijk rustdag n.l.
'Maria Hemelvaart, het was mij dns gemakkeljjt er den
Zaterdag bij ®an vast te knoopen en zoo eene «drie dagen
vacantie te nemen. Hoe sou ik die wel het best door
brengen. Parijs zelve is ttfeans zoo kalm er 'is zoowat
•niets bijzonders waar te ammendns besloot ik buiten
een kijkje te nemen en ben bepaald over mijn uitstapje
-ten hoogste voldaan.
Ik noodig u dan uit mij te vergezellen naar Abbe
ville de geboorteplaats van Admiraal Courbot,; wij
treilen het niet bepaaldwant Vrijdagde eer-sis dag
der feestelijkheden worden «wij geplaagd doos.- wind
en -segen en wolken van stof, doch wij zetten ons «daar
over spoedig haan en beginnen met eene wandeling
d®«r de stad. -Dicht bij het -spoorstation valt ons oog
op me fraaien eareboog, waarop te lezen staat, «de-ctad
Abbaville aan base gasten", ëieht bjj het stadhuis is
weder zulk een teiomf boog daaïop lezen wij, Aan «den
admiraal Courbet «van zijne medeburgersen «Aan den
admiraal Courbetvan de straatdie hesn zag geboren
worden;'1 Natuurlijk wandelen wjj die straat in.en
bljven «staan voor bat huis, dat het No. 21 draagteeas
zwart marmeren plaat bevat het volgende «opschrift
In dit huis werd -cp 26 Juni 1827 gebaren Amedée-
Anatoie-firosper Courbet, vice-adinirasj, groot-officier van
het legioen van eer, s-ersierd met de Tonkin-medaille
snet den militairen medaille, bevelvoerder van de fransche
vloot in da wateren van China, gestorven op 11 Juni
>385 aan bcord van het .admiraalschip Bayard te Mekung
vfPescadore-éilanden.)
.Zetten wij onze wandeling voortdan komen wij op
het plein waarop het standbeeld van den admiraal staat
UIT HET HOOGDUITSCH VAN E. ECKSTEIN.
58)
«Roland, Roland, wat hebt gij gedaan!" stamelde
Hertba. Zij was zoo bleek geworden als een doode. Snel
nam zij het snikkende kind in hare armen, trachtte het
bloed te stelpen, dat uit den neus stroomde, en zei met
bevende stem
«Stil maar, Max Papa is zoo zenuwachtig. Gj meet
ook voorzichtiger zijn. Schrei maar niet, lieve kind Het
zal zoo wel over zijn Kom! Wees maar een' zoete jongen
Daarna brak zj plotseling in tranen uit.
Indien hij dat eens had bjgewoond Deze gedachte
gleed door haar brein. «Zjn heerlijk kind, zjn lieveling,
die h j voor elk tochtje behoedde.... O het is meer dan
vreeseljk
Het zachtmoedige gelaat van haar overleden echtgenoot
stond haar duideljk voor oogen zj zag hoe hj het kind
op den arm nam het kuste en haar een verwijtenden
blik toewierp Hertha, Hertha, hoe is het mogelijk, dat g j
zoo iets kunt laten geschieden
«Dat komt er van", zei Rolanddie zijn gevoel van
schaamte onder nieuwe ruwheid trachtte te verbergen
«wanneer men zoo'n jongen overal meesleept. Waartoe
is juffrouw Stadler dan toch hier Alleen om romans te
lezen
Hertha staarde sprakeloos naar het bloedende kind
wiens neus en lippen begonnen op te zwellen, zoodat men
het lieve gezichtje nauweljks zou herkend hebben.
«Hj heeft mj niet lief! Het is alles slechts een waan
geweest
de versieraaig is hier zeer fraai en goed geslaagd aan
den ingang van elke straatdie op het plein uitloopt
zjn bogen van gekleurde glasen welke zich vereenigen
met de bcgen die het standbeeld omringen en die met
duizenden kleine driekleurige en geele standaarden nn
fantastische draken een allerkeurigst geheel vormen.
In de Sue Sain t-Gilles, vlak bj het hotel van den
«Ossenkop" hebben de brand«weerlieden een karakteristie
ken eerebeog opgerichtgeheel bestaande uit brandweer-
materiaal^ als pompen, ladders, brandemmers, helmen,
lantaarns, bjlen enz. enz. Bovenaan lezen wj «Aan den
«admiraal Courbetaan de ministers van de vereeniging
«der brandweerlieden." Ook in de rue du Pont aux
Brouettes (kruiwagenbrugstraat) vlak bj de berk van
Saint Vaïi'ran beschouwen «wij een triumfboogen een
beetje verder nog -een anderen fraaien ..zuilengang, welke
laatste de wapenen draagt van alle-steden van het Noor-
derdepartement«en schilden, waarop staatHes Pesea-
dores Sontag enz. enz.
Op Zondag moot het standbeeld van «den admiraal ont
huld worden de «dag van heden is hoöfdzakeljk bestemd
-voor een groeten wedstrjd van muziekvereenigingen
'harmonies, (fanfares en orpheons. Den geheelen oehtend
ontmoeten wj al die verschillende muziekkorpsen, die
Re stad doortrekken en op het -stadhuis ontvangen wor
den de hotels en «restaurants e jn propvol. Wij ontbjten
vroeg en bevinden ons tegen twaalf uur ©p de promenade
van het tr&nsitokaaaal, waar de muziekanten zich tot
een grooten stoet vereenigen. Op dat oogenblik betrekt
de luchtdreigende wolken worden hoe langer hoe
dichter en donkerderen tegen half één, juist als de
stoet in beweging komtontvangen wij een maar
al ite verfrissend stortbad. Het is bepaald jammer
dat de zon niet mede doet aan het feestwj worden
doornattoch is de stemming der menigte vrooljk en
opgeruimd, de muzikale optocht van wel zestig of zeven
tig .vereenigingen trekrt in de grootste orde door de stad
door de straten Saint Jean des Pre's, Saint Vnlfran
Pout aux Brouettes «ea het Admiraal Courbet plein
De trottoirsde venstersalles is vol volk en den o
heeien namiddag worden w j in het theater, op de pleinen
in de aianège enz. enz. vergast op muziek. En intusschen
valt «de regen steeds bj eéroomeu neder. Gelukkig be
gint tegen den avond het weder op te klaren, de vrees
dat de illnminatiën en best dansen in de open lucht niet
zouden doorgaan bljkt ongegrond te zjn geweest, en na
een stevigen maaltjd en na een beetje opgedroogd te
zijn nemesE wj tot laat in den avond aan het feest deel.
Gister-en Zaterdag waren wj natuurlijk nog braaf
moede, wj volgen dns niet op nieuw muziekale en gym
nasten korpsen doch zoeken rustig een plaatsje op het
Admiraal Courbet-plein uit. Het is er stampvolhoe
zal het dan morgen zjn waarneer de pleiziertrein van
Parjs ook nog nieuwe gasten aanvoert. Tegen één uur
komen de verschillende korpsen, voorafgegaan en gevolgd
«door muziek, -het plein op, zj worden ontvangen door den
afgevaardigde Framjois, maire (burgemeester) van Abbe
ville en vele officieele personen die m j echter niet be
kend zijn. Groote stilte wordt verlangd en heffen thans
ïk bid u Hertha wees nu niet al te toegevend
De vlegel heeft zijne straf verdiend. Dat de klap wat
hard is aangekomenis louter toeval. Wasch hem met
wat zeewater af en laat ons dan naar huis gaan
De jongen heeft mij zóó boos gemaakt, dat ik er geheel
van ontdaan ben ik ga vóór het eten een uurtje
rusten."
«Papa", snikte het kind, «ik zal zoet zjn, ik... ik
deed het niet expres
«Goed, goed, laat het eene les zijn voor de toekomst
Wanneer ik zit te werkenmoet gij n rustig honden I
Begrepen
«Ja papa!"
Eerst den volgenden morgen kwam Hertha tot kalmte.
Evenals zoo menigmaal reeds, herhaalde zij bj zich zelve,
dat men een kunstenaar niet met gewone menschen op
ééne lijn moet stellen. Zjne prikkelbaarheid, zjn enthou
siasme juist op het oogenblik dat de welgelukte schets
in het zand viel strekten tot verontschuldiging voor
zijne drift., en het was toch zeker niet zjne bedoeling
geweest het kind zóó te mishandelen als hj gedaan had°
Dat was, zooals h j zelf verklaard had een toeval ge
weest een ongeluk Zj nam zich voor met dubbelen
jver er voor te waken dat alles wat hem zon kunnen
mishagen of storen, bjtjds uit den weg was geruimd en
dat hj den knaap niet te zien kreegals hj dat zelf
niet verlangde.
Roland verlangde echter niet hem te zien. Hj bracht
den t jd door met naar de zee te kjken en het wisselend
kleurenspel te bewonderen, of volgde met de oogen het
bonte gewoel op het strandnu en dan een schetsje
makend maar in voortdurende aanbidding van zjne
-vlammen. Want hj had weder «vlammen".
«Hoe komt het toch", dacht Hertha van tjd tot tjd,
«dat hj voor mj nauwelijks oogen meer heeft? Dat
blonde meisje uit de Rjnprovincie, dat het hoofd zoo op
zj draagt, is toch zeker niet mooier dan ik. 't Is waar,
zj heeft eene manier om hem aan te kijken En
dan zj is nieuw voor hem. Hj heeft aan haar nog wat
.e bestufleeren, te ontraadselen. Bj mij is hj uitgestu-
■de orpheoiisten van Boulogne sur MerSt. Quentin
Maubange en de Alsacienne van Parijseene prachtige
cantate of feestlied aan getiteld Courhet; de componist
Alexandre Georges leidt zelfs de zangers. Deze fraaie
zang heeft een buitengewoon succes en nauweljks zjn
de laatste maten weggestorven of van alle kanten breekt
een daverend bravo los. De componist en de uitvoerders
ontvangen de meest verdiende gelukwenschcn. Na afloop
van dit feestlied volgen w j den optocht door verscheidene
straten tot aan het open veld Malicorne waar de gym
nasten ons hunne ferme toeren doen bewonderen het
weder betoont zich menschlievender dan gisteren dns
is de feeststemming nog veel grooter. Na afloop van
het gymnastenfeest worden de prjzen uitgedeeld in het
bijzjn van den onderprefect, den maire en vele raadsleden.
Intusschen wordt de stad propvol gelnkkig dat wij
reeds onder dak zjn want weldra zal nergens meer
plaats te krijgen wezen. Tegen den avond ontmoeten
wj eene afdeeling van honderd marine-soldaten die er
zoo kranig op losmarcheeren, dat z j overal op hun door
tocht worden toegejuicht. Bj het feest van een admi
raal en waar zooveel levendige Franschen bjeen zijn kan
het wel niet anders of het gezicht van die krachtige
mariniers moet de gemoederen in geestdrift brengen. Weder
is het avond geworden en opnieuw beginnen illnmina
tiën, concerten en bals doch thans bij ven wj niet zoo
laat op, onze krachten moeten w j een beetje sparen voor
«den drukken Zondag ook moeten wj nog de indisch-
■chineesche tentoonstelling bezoeken welke men beweert
minstens even interessant te zjn als de tentoonstelling van
verleden jaar op de Esplanade des Invalides te Parijs.
Heden Zondag heb ik u dit even in den vroegen ochtend
verteld en moet hier dus afbreken. Het vervolg bij mjne
thuiskomst te Parjs.
Abbeville, 17 Augustus 1890. J. M. T.
KKLtilK. De Koning heeft te Ostende een dejeuner
gegeven ter eere van de zonen van den Onder-Koning
van Egypte, dat o. a. ook bjgewoond werd door generaal
Joubert, die den Koning zijne opwachting maakte.
DU1TSCHI.A1YD. Den 15, des nachts te 3 aren, is
in het centrale spoorweg-station te Keulen onder het
dak brand uitgebroken. In weinige oogenblikken sloegen
hooge vlammen het dak uit. Het aan het station aan
wezige personeelgeholpen door de brandweer, slaagde
in de pogingen om den brand te bedwingen. Toch schfnt
het dak geheel vernield te zjn. Het verkeer heeft gèen
noemenswaardig oponthoud geleden.
De Groot-hertog van Oldenburg reed met een vierspan-
het Munsterland doortoen in de nabjheid der stad
Friesoythe de paarden op hol sloegen en het rijtuig in
de sloot langs den weg trokken waardoor het omsloeg.
De Groot-hertog bleef ongedeerd, maar den vrijheer von
Heimburg, die hem vergezelde, werd de linkerhand
ontwricht.
De staatscourant meldt, dat onmiddell jk na de opening
deerd._ In al mjn denken en gevoelen, in mijn geheele
leven is geen enkel geheim meer voor hem te ontdekken
En dat kleine coquette ding uit Oost-Pruisen die zoo
bromt, bijna zoo erg als die goede Orlowsky die
zoo geleerd is en alles honderdmaal beter weet dan alle
andere stervelingen, is dat dan werkelijk zulk een ideaal
wezen _dat Roland zoo geheel in haar moet opgaan
Het sch jnt zoo, want h j kan uren lang naar haar zitten
luisteren, uren lang haar waaier met die mooi geschil
derde zwaluwen in de hand honden uren lang allerlei
lievigheden zeggenNumen moet de menschen
nemen zooals zj zijn" eindigde zj hare bespiegeling
-dat zegt Marie ook altjd."
Roland was van zjne jongelingsjaren af een rnstelooze
geest geweest. Hij kon niet lang op ééne en dezelfde
plek blijven. In het midden van Augustus liet hj Nor-
derney met de Oost-Pruisische en de Rjnlandsche er bj
in den steek en ging naar het Deensche zeebad Marien-
ljst, om in het begin van September zich in te schepen
naar Sasznitz op het eiland Rügen. Dat zou het laatste
station zjn voor den terugkeer naar de zoo vurig ver
beide hoofdstad.
In Sasnitz trof men bekenden Gnstaaf von Grutbenau
met zijn beminnelijk vrouwtje en wat voor Roland
meer beteekende professor Ehlers met zjne betoo-
verende Iduna.
Thans werd het Kessinger duideljk wat hem al die
maanden had ontbroken. Geen van al de jonge meisjes
en vrouwen, die hem zoo ter loops bekoord hadden, kon
met deze «godin" ook maar in de verste verte vergeleken
worden. Onmiddell jk stond zjn hart in lichtelaaie; wilder
en onstuimiger nog dan te voren ontwaakte zjn hartstocht.
De langdurige scheiding had haar werk gedaan.
Hertha koesterde niet de minste sympathie voor het
echtpaar Ehlers en zon gaarne den omgang met hen
vermeden hebbenmaar zooals de zaken nu stonden
bleef haar niets over dan zich in haar lot te schikken.
Idrfna en Roland waren thans veel voorzichtiger dan
bij hunne eerste ontmoetingwant beiden meenden het
nu ernstig. Hertha voelde hetmaar de bewjzen ont-
