ARMÜ MEISJES. No. 143* Twee en IVegentigste Jaargang. 1890. ZONDAG 30 NOVEMBER. TWEEDE BLAD. PARIJSCHE BRIEVEN. FEUILLETON. Buitenland. Roman uit het Berlijnsche leuen. ALK1IAABSCHE Ol ItVM Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar 0,80; franco door het geheele rijk 1, De 3 nummers O,OU. Aria Telefoonnummer Prijs der gewone Advertentiën Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HEBMs. COS- TER ZOON. TE Si I l it tegen 1 Januari 1891 het aan de gemeente Alkmaar behoorende huis aan de liaatvlak tegenover de K. li.. Kerk te Alkmaar, laatstelijk bewoond geweest door nu wijlen den heer Dr. J. J. DE GELDER. Huurprijs ten minste f 350,—Nadere in lichtingen te bekomen ter gemeente-secretarie te Alkmaar. LXXI. Jaren is het reeds geleden dat wij als jongelui onze vrije avonden zoek brachten in het Palace-Théatre, ook wel genaamd Skating-Rink. Het was eene inrichting van ontspanning en genot in den geest der Folies-Bergères doch veel grooterde promenoirs waren buitengewoon roimhet tooneel was grooten de vertooning dei- balletten meestal van Métraverschafte aan tallooze familiën een aangenamen avond. In de zaal was boven dien ruimschoots gelegenheid tot schaatsenrijden over dagen tot hardloopen des avonds. Gewoonlijk ontbrak het er niet aan een talrijk publiek, doch langzamerhand ging dit theater toch aan het kwijnen, de reden daarvan is mij nooit duidelijk geweest, tenzij wij mogen aanne men dat voor zulk eene inrichting de kosten noodzake lijk zeer hoog liepenen onmogelijk door de ontvangsten gedekt konden worden. De entréeprijs was, vooral in den laatsten tijd bijzonder laag gesteld slechts één franc terwijl die vroeger twee francs bedroeg. Nog komt daarbij dat die geheele buurt wat afgelegen was, de rue Blanche ligt achter do kerk Trinité (Drievuldigheid) en hooger op bood Montmartre nog niet die afwisselingen welke thans overal als uit den grond oprijzen. Sedert echter Montmartre zich niet meer vergenoegt met den Moulin de la Galette en het bal van den Grooten Turkdoch thans ook Chat noir, Moulin rouge en andere inrichtingen aan dit kwartier weer leven geven schijnt ook de rue Blanche de hoop te voeden van weder druk bezoek te trekkenen verrees dezer dagen op de plek waar een maal de oude Skating-Rink bloeide oen nieuw gebouw, en wel het Casino de Paris. Op den duur zal moeten blijken of dit Casino een beter lot beschoren is dan aan Palace-Théhtre Eden-Thé&tre en andere te groote inrich tingen voorloopig echter kunnen wij slechts stilstaan bij een nieuw en groot succes. Dit Casino is voorzeker een der schoonste vroolijkste en fraaist verlichte zalen van geheel Parijs en dat wil waarlijk wel wat zeggen. Het is eene bepaalde verrassing; treden wij binnen hetzij aan den kant van rue Blanche of van rue de Clichy dan bevinden wij ons in eene reusachtige vierkante zaal, welke zeer rijk versierd isen voorzien van logesbal- cons terrassen en een orkest. Daar binnen is een ge woel van menschen die door elkander wemelen of wel kringen vormen rondom acrobaten jongleurs en meer zulke artisten. Hier is het reeds zoo druk en vroolijk dat wij zou den gelooven dat dit alles is, hetwelk het Casino aanbiedt, doch een luid gejuich en applaushetwelk wij van tijd DOOR PAUL LINDA U. Uit het Hoogduitseh. 33) HOOFDSTUK XII. Grete had het aangekondigde bezoek bij Dr. Mödling van dag tot dag uitgesteld. Niets had zij onbeproefd ge laten om ergens een onderkomen te vindenmaar alles te vergeefs. Daar waar haar uiterlijk tot aanbeveling scheen te strekkenwerden haar voorstellen gedaan waaraan zij geen gevolg kon geven, en bij anderen waren hare natuurlijke en aangeleerde eigenschappen een hin derpaal. Intusschen was de kleine som die zij bezeten had, toen zij de woning van mevrouw von Sellnitz ver liet niettegenstaande de ongelooflijkste zuinigheid en de grootste ontbering, bijna geheel opgeteerd. Met angst en vreeze zag zij het oogenblik aanbreken, waarop zij ontbloot zou zijn van alle middelen om ver der te leven. Zij wist weldat zij zich voor het aller uiterste kon vrij waren, maar haar trots verbood haar on dersteuning te vragen daar, waar zij die zeker zou heb ben gekregen. Zij kon het niet van zich verkrijgen aan graaf Bruno te schrijven en er was niets, wat haar zoo tegen de borst stuittedan geld aan te nemen van hare zusters. jNu dan 1" sprak zij op zekeren morgen met een zucht, die eene uiting was van hare poging om al haar moed bijeen te roepen. In die beide woorden lag een vast be sluit verborgen. Met blijkbaren vasten wil had de lente sedert eenige dagen hare intrede gedaan en hedenop den geboorte tot tijd vernemenwanneer sterk gevoerde deurendie bijna geen geluid doorlaten zich even openen doet ook ons dien weg uitgaan, en bevinden wij ons in een andere zaal geheel in den geest van een theatermet een too neel groot genoeg om er echte schouwspelen te ver- toonen. Deze zaal wekt vooral door het frissche en coquettehet is er zoo echt parijsch zoo vroolijk is alles beschilderd het is er vol tapijten de ornamenten schaffen electrische verlichtinghongaarsehe danseressen wisselen af met sterke gymnasten doch het grootste succes is voor het balletgetiteld «Oapitaine Charlotte," hetwelk gedanst wordt door italiaansche ballerines en ons keur van fraaie costumes en schoone danspassen vertoont. U de intrige van dit ballet te beschrijven zou mij op het oogenblik moeilijk vallen om reden ik dan eens in de eene zaaldan weder in de andero was. Dat het er ook aan de noodige buffetten en fraai ge- kleede dames- niet ontbreektzal ieder die Parijs en Folies-Bergère en Eden-Thééttre bezocht heeftzich kun nen voorstellen. Het théatre du Gymnase gaf ons de eerste voorstel ling van «Laatste Liefde" van Georges Ohnet. Waar schijnlijk is deze schrijver aan de lezeressen van dit blad niet onbekendzijn roman Le Maïtre des Forges (de eigenaar der Smidshoeve) is ook in het Nederlandsch ver taald en zoo ik mij niet vergisverscheen deze verta ling als feuilleton in een der dagbladen. Gewoonlijk trekt Ohnet zijne drama's uit zijne romans zoo genoot ik hier reeds de voorstellingen van Le Maitre des Forges Comtesse Sarah, Serge Panine enz. Het nieuwe stuk «Laatste Liefde" wordt zeer verschillend beoordeeld; als gewoonlijk wordt aan Ohnet verweten dat hij niet het werkelijke leven schildertdoch slochts poppen vertoont, zooals hij die in zijne verbeelding ziet. De intrige is ditmaal zeer eenvoudig eene dame van veertig jaar is gehuwd met een jongeren manvan wien zij zielsveel houdtdit is hare eerste en laatste liefde haar man wordt verliefd op een jong schoon uiterst fatsoenlijk meisje; de oudere dame gevoelt alle plagen der jaloezie, tot zij eindelijk in hare groote liefde voor haren man de kracht vindt zichzelve op te offeren. Zij neemt ver gif in en geeft daardoor aan de jonge lieden de vrij heid, die hun ontbrak. Dit is nu toch werkelijk een toestand zooals die bestaan kan wel zullen niet vele vrouwen zooveel opoffering bezitten doch zoo af en toe ontmoet men toch nog eens zulke karakters. Zoo dit stuk niet het succes behoudt van vroegere reeds ge noemde drama's dan zal het hoofdzakelijk komen door te groote eenvoudigheid in de intrige, welke niet genoeg boeit om vier bedrijven te vullen. Voorden winteravond durf ik echter de lezing van den roman Dernier Amour" wel aanbevelen. Ten slotte moet ik nog een waar gebeurd drama ver melden namelijk den moord gepleegd op den zestig jarigen russischen generaal Seliverstoffin het Hotel de Bade op den Boulevard des Italiens. Deze misdaad kan gesteld worden op rekening der Nihilisten en is dus een politieke daad. De generaal was in der tijd chef der geheime russische politie, hij was toen bijzonder gestreng, dag des Keizers scheen de zon warm en weldadig. In de laatste acht dagen was elk spoor van den winter uit- gewischt en Duitschland's hoofdstad vertoonde zich in haar eersten lentedos. Buitenin de Müllerstraszezag het er al bijzonder vriendelijk uit en toen Grete het huis binnenkwam, zag zij niets dan vroolijke gezichten van lachende spelende kinderen. Van alles wat de wereldstad aan vermaken en vroolijkheidaan rijkdom en overvloed opleverthad Grete in haar leven niet veel gezien; zij kende eigenlijk slechts de ellende, die zulk eene wereldstad aanbiedt, en zij had bijna niets anders gezien dan armoede en de af schuwelijke opeenhooping van de onbemiddelde klasse in de onherbergzamekazerneachtig gebouwde huurhuizen. Daarom had zij zich ook in de Müllerstrasze zoo be- hagelijk gevoeld. Daar eindigde het grootsteedsche leven; men vond daar geen overvloedmaar ook geen ellen dige armoede. De ontzaglijk lange straat in het noor delijkste gedeelte van de stad had werkelijk haar klein- steedsch aanzien onvervalscht bewaard. Niet dan hoogst zelden vond men hier een groot gebouw, dat tot woning diende aan meer dan één gezin. Het geheel had zijn lan delijk en vreedzaam voorkomen behouden en thans, nu de lentezon voor de eerste maal doorbrak kreeg men er een vriendelijken indruk van. De huisjes, die voor het meerendeel slechts ééne verdieping en hooge, leien daken hadden, maakten niet de minste aanspraak op kunst of smaak. En hiermede hield ook de straat zelve gelijken tred. Het plaveisel was een voorbeeld van ongelijkheid en van riooleering was geen sprake. Jazelfs was de gasverlichting nog niet tot hier doorgedrongen. Op gelijke afstanden waren vierkante houten palen geplant, die aan de eene zijde twee ijzeren krammen vertoonden tot het plaatsen der ladders en op deze ongeverfdeverweerde grauwe palen maakten walmende petroleumlampen de geheele verlichting uit. De menschendie Grete hier dagelijks tegenkwam zagen er zelfs niet uit als Berlijners. De mannen droe gen mutsen of hoeden met neerhangende randen en aan hunne geheele kleeding kon men ziendat zij met en had zich daardoor den haat der verdrukte revolutio nairen op den hals gehaald. In de maand Juni van dit jaar werden verscheidene russische uitgewekenen door parijsche politie gevangen genomen onder beschuldiging van het vervaardigen van gevaarlijke ontplofbare bommen. De Ni hilisten beschouwen den generaal Seliverstoff als de hoofd oorzaak van deze vervolgingen later werden nog andere Russen in hun eigen land gevaten kwam aldaar dezer dagen hun proces in behandeling. Dinsdagmorgen ont vingen de russische Nihilisten, die te Parijs wonen, het bericht, dat drie hunner partijgenooten in Rusland waren ter dood veroordeeld eenige uren latertegen half elf in den ochtend, drong een Pool Stanislas Padlewski genaamd, het hötel binnen, vroeg den generaal Seliverstoff te spreken en met hem alleen gelaten schoot hij hem morsdood. De moordenaar is nog niet teruggevonden waarschijnlijk houdt hij zich te Parijs schuildoch de chef der russische revolutionairen alhier, de heer Stanis las Mendelsohn, is in hechtenis genomen. Deze misdaad is hier op het oogenblik de groote gebeurtenis van den dag intusschen zullen de Nihilisten wel zorgen, dat hun makker niet in handen der politie valt. Parijs, 21 Nov. 1890. J. M. T. BETiStE. In de door eene fransche naamlooze ven nootschap gedreven dynamiet- en kruitfabriek tusschen de dorpen Arendonck en Pastel, dicht bij de nederlandsche grenzen, heeft eene ontploffing plaats gehad, waarbij de 23jarige Theresia Lenaerts dadelijk gedood en vier vrou wen ernstig gekwetst werden. De graaf van Vlaanderen zal den Koning vertegen woordigen bij de begrafenis van Koning Willem III. Kamer. De toesprakenden 25 gehouden naar aanleiding van het overlijden van Koning Willem III dor Nederlanden verdienen afzonderlijke vermel ding. De voorzitterde heer de Lantsheerehield eene kortedoor de leden staande aangehoorde rede hoofdzakelijk iuhoudendedat de geschiedenis van Belgie en die van Nederland zooveel gemeenschappelijke blad zijden telden; de banden, welke de twee landen verbin den zoo talrijkzoo innig en nauw warendat hij voorzeker de tolk was van al de leden der vergade ring wanneer hij zeidedat Belgie met hartelijk mede gevoel deel nam aan den rouw, waarin de dood van Z. M. Willem III het Koninkrijk der Nederlanden gedompeld had. Voortaan paren zich onze wenschen aan die der naburige natie voor de Doorluchtige Vorstin op wie hare hoop rustzoo luide het slot zijner rede. Van alle kanten werden deze woorden met eenzeer goed, ontvangen, waarop de minister van buitenl. zaken, prins De Chimayhet woord nam. De regeeringverklaarde deze stemt in met het door door den voorzitter gesprokene. In dezelfde gevoelens werd door de Kamer en het geheele land gedeeld. Ik behoef u niet de geestdriftvolle ontvangst te herinneren, den Koning der Nederlanden bereidtoen Z. M. in 1884 handenarbeid hun brood verdienden. De vrouwen gingen allen óf blootshoofds óf hadden een doek omgeslagen met schrille kleuren; van de meeste waren deze kleuren echter minder of meer verbleekt. Heden, bij het heerlijk weder, speelden tallooze kinderen op de straat, vroolijke, blonde kinderen, die er toch steedsch en bleek uitzagen; de kleine meisjes droegen zonder uitzondering roode blauwe of zacht rozeroode kousen, die door het licht en het stof voor het meerendeel eene gelijkmatig grauw achtig bruine tint hadden aangenomen. Bijna alle huisjes lagen vrij en waren door tuintjes of een stukje bouwgrond van de buren gescheiden houten schuttingen omringden de verschillende eigen dommen. Tusschen de huizen door zag men een uit gestrekt weiland. De straat was verbazend lang en hoe verder Grete kwam, hoe verder ook de huizen van elkander stonden. Nu begon het terrein aan hare rechterhand een weinig op te loopen en zag zij zelfs eenige vrij hooge zandbergende bekende Rehbergeterwijl de horizon aan de linkerzijde werd gevormd door den zoom van een uitgestrekt mastbosch, de i Jungfernhaide." De huizen werden hoe langer hoe zeldzamer en eindelijk hielden zij geheel op. Nu had zij de wereldstad achter den rugalleen de rails van de paardentram die deze afgelegen wijk met het middelpunt van de stad verbindt, herinnerde haar nog aan Berlijn. Zij sloeg nu een straat weg in, die in noordelijke richting liep, kwam door een gedeelte van het meer oostwaarts gelegen Reinickendorf, langs een aantal nette vriendelijkenieuw aangelegde villa's, die door fraaie tuinen waren omgeven, en eindelijk zag zij tusschen het groen eenige grootelangwerpige gebouwen, met leien daken en opgetrokken van helrooden baksteen te voorschijn komen. De kolossale gebouwen schitterden in het zonlicht en de rook steeg uit de lange schoorsteenen vriendelijk omhoog. Dit was het krank zinnigengesticht van Dalldorf. Grote belde aan den met het stadswapen een beer voorzienen hoofdingang en vroeg den portier waar Dr. Mödling te vinden was. Deze verwees haar naar het hoofdgebouw.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1890 | | pagina 5