Hondenbelasting.
HERIJK
No. 14*
Drie en Negentigste Jaargang.
1891.
ZONDAG
1 FEBRUARI.
TWEEDE BLAD.
Amsterdamsche Erie ven.
Buitenland.
voor teil verkoop bestemde MATEN en
GEWICHTEN op 34 en 5 Februari,
van des voormiddags 9 tot des namiddags
3 uur.
Met 1 Februari 1891 worden de HONDEN,
niet voorzien Yan den penning voor 1891
die op den openbaren weg gevonden worden,
overeenkomstig de voorschriften der ver
ordening ter beschikking van de politie
gesteldzullende tevens tegen liendie
nalatig gebleven zijn in liet aangeven hun
ner honden voor die belasting, proces-verbaal
opgemaakt worden.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar ©,®0franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers O.Ott.
Prijs der gewone A«lvertentlë«
Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS
TER ZOON.
Telefoonnummer S3.
(S L O T.)
De oude geest onzer voorvaderen zoo vaak terugge-
wenscht, schijnt werkelijk op een deel der amsterdamsche
handelaren neergedaald te zijn. Den naam van kloek"
verdient toch zeker ten volle het gedrag van het bestuur
der Vereeniging voor den Effectenhandel om do al zoo
lang bestaande beursquaestiedie onze vroede mannen
tot hiertoe niet schenen te kunnen oplossenzelf ter
hand te nemen en tot een goed einde te brengen. Inder
daad is bet zeer noodig dat onze geldmannen een beter
lokaal voor huune zaken krijgen want zooals het met
het tegenwoordige Beursgebouwgesteld is, wordt hun
bedrijf levensgevaarlijk gemaakt door den gruwelijkon
tocht. Terwijl de bouwmeester van het Paleis op den
Dam verzuimd heeft, daaraan een hoofdingang te geven,
zoodat men dit gebouw niet onaardig »het huis zonder
deur" pleegt te noemen is de Beurs niet veel meer dan
»een deur zonder huis" eu waarlijkons nederlandsch
klimaat is te guur om alle zaken aan de deur af te doen.
Jaren lang hebben dan ook de Beursbezoekers al ge
offerd aau de stedeljke schatkist, omdat hun was voor
gespiegelddat zij zich door die belasting een nieuw
onderkomen zouden verwerven. Het laat zich daarom
goed begrijpen dat B. en W, eenigo gewetenswroeging
gevoeldentoen zij vernamendat men hun talmen
eindelijk moe geworden was. Dadeljk hebben zij toen
de hand aan het werk geslagen en binnen enkele dagen
werd door hen een voordracht betreffende het stichten
van een nieuwe Beurs ter secretarie neergelegd. Daarin
leggen B. on W. het resultaat neder van de hun in
Februari 1888 opgedragen onderzoekingen der verschil
lende Beurs-plannen. Verder geven zij daarin verslag
van eene bijeenkomst ten stadhuizewaarbij behalve
eenige leden van het Bestuur der Vereeniging voor den
Effectenhandelook representanten van den goederen
en graanhandel met de gecommitteerden van de Kamer
van Koophandel tegenwoordig waren. Natuurlijk kwam
ook hier de in de laatste dagen herhaaldelijk opgeworpen
vraag ter sprakeof de afscheiding van den effecten
handel voor de andere takken van handel nadeelig
zou zijnhetgeen met verwonderljke eenstemmigheid
bevestigend werd beantwoord. Waar de effectenhando
den bestaanden toestand onhoudbaar achtte, moest das
gezocht worden naar eene oplossing, waardoor zulk eene
afscheiding voorkomen werd Tor bereiking van dat doel
waren de vertegenwoordigers van de verschillende takken
van don handel zelfs bereid om over verscheidene be
zwaren heen te stappen die indertjd tegen de stichting
van een beurs op het Damrak werden geopperd. B. en
W. stellen dan ook aan den gemeenteraad voor om te
verklaren en te besluiten 1°. dat een terrein buiten de
omgeving van den Dam of het Damrak voor den beurs-
bonw minder geschikt is te achten en dat eveneens geen
terrein in aanmerking kan komen, door onteigening te
verkrijgen; 2°. dat de gemeente bereid is een bedrag be
schikbaar te stellen dat met het oog op de opbrengst
der beursbelasting enz de som van 21 millioen gulden
niet overschrijdt en 3°. B. eu W. uit te noodigon zoo
spoedig mogeljk in overleg met de Kamer van Koop
handel en na de vertegenwoordigers der verschillende
takken van handel te hebben gehoord, de noodige voor
stellen te doen om van gemeentewege een voldoend beurs
gebouw te stichten op het thans aangeplempte of, zoo
noodigverder aan te plempen deel van het Damrak
Zooals men denken kan, wordt de eerstvolgende gemeen
teraadszitting nu met spanning te gemoet gezien, hoewel
er nauweljks aan te twijfelen valt, of het voorstel van
B. en W. zal worden aangenomen.
Nu wjj ons gemeentebestuur ter sprake hebben ge
bracht, laten wij dit niet terstond weder los. Werkelijk
heeft het den schijn, dat ook dit zich de wijze wenken
ties heeren Muller ter harte heeft genomen de be
handeling van de schouwburg-voordracht doet althans
het beste hopen. Zooals namelijk reeds in deze courant
werd bericht is onlangs het voorstel-Wigman in zake
den voorgenomen schouwburgb®uw op hetLeidsche-
pleiu in discussie gebracht. B. en W hebben zich van den
beginne af aan voor een herbouw op dezelfde plaats
verklaard, hetgeen eenigszins te verwonderen valt. omdat
de nabijheid van de suikerfabriek «de Granaatappel"
voortdurend brandgevaar oplevert. De heer Wigman was
bovendien van meeningdat het nieuwe gebouw zeer
groot behoorde te worden en een zaal zou bevatten, die
bij de groote muziekuitvoeringen hier ter stede de hon
derden bezoekers zou kunnen opnomen waartoe geen
enkele andere concertzaal in de stad in staat is. Dat
tweeledige doel, hoe verleidelijk ook, schijnt ons echter
moeilijk uitvoerbaar want een groote ruimte geschikt
voor de toonkunst, moet per se voor het tooneel niet aan
de verwachtingen beantwoorden. De stemmen der acteurs
zouden dan maar al te licht verloren gaan of zulks
eisehen aan de longen stelleu, dat het hart niet meer
kon meespreken. Maar om nu op die raadsvergadering
terug te komen, ouder gewoonte kwamen sommigen ook
nu weer aan met het voorstel om de zaak nog eens aan
een nauwkeurig onderzoek te onderwerpen. De heer
Pijnappel vond het Weteringplautsoen zeer geschikt voor
den nieuwen schouwburg en de heer Muysken was van
gevoelen, dat de museum-terreinen zich daartoe zeer goed
leenden. Werkelijk kwam men daar weer op het glibberige
pad vau uitstellen en nog eens uitstellen. De heeren Anker
smit en van Nierop schenen er niet tegen op te zien om in
de stad der quaesties" ook nog weer een schouwburg-
quaestie in het aanzijn te roepen en wat het merkwaar
digst was, de heeren Gerritsen en Heineken, die zich altijd
zoo beroemen op hun streven, om spijkers met koppen te
slaan, mengden hun stem in dezen sirenenzang. Doch het
mocht aan hen allen niet gelukken, het goede voornemen van
vele raadsleden om 1891 een recht vruchtbaar jaar te
maken voor da gemeentelijke huishouding, aanstonds
weer te laten varen. Alle voorgestelde moties werden
verworpen en de meerderheid vereonigde zich met het
prasadvies van B. en W.
De onaangename geschiedenis met den brandweer-
commandant kwam in die zitting ook weer ter sprake.
De daarop betrekking hebbende stukken waren onder
geheimhouding aan de leden van don raad medegedeeld,
hetgeen natuurlijk debat onmogelijk maakte. Daar
sommigen dit echter wensehelijk achtten, werd tot de
opname dier stukken in het Gemeenteblad besloten
waaraan al spoedig gevolg is gegeven Als Amsterdamsch
chroniqueur heb ik mij natuurlijk met de lezing
daarvan onledig gehoudenhet moet erkend worden
dat de heer van Moock daarin niets verzuimd heeft om
zijn gedrag in een gunstig daglicht te stellen. Aan
aanvallen op den Burgemeester ontbreekt het in dat
verslag niet en deze zijn zoo handig ingekleed, dat
menigeen daardoor eenigen twijfel aan het beleid van onzen
Burgemeester bij zich zal voelen opkomen. Of dat billijk is,
valt natuurlijk niet te beslissen, maar zooveel is zeker en
het bewuste Gemeenteblad levert daarvoor wel het krach
tigste bewijs dat de heer van Moock niet de kunst ver
staat om zijn eigen inzichten op te offeren aan die zijner
superieuren. Wat hij, de commandant van Amsterdam'
hooggeprezen brandweer, verkondigtis een axioma
dat is de eenige en de algeheele waarheid. Dat Van
Tienhoven zoo iets niet dulden kan is alleszins begrij
pelijk, ja, dat is meer: dat is zijn recht.
De dood van onzen genialon Verhuist heeft bijna alle
muziekdirecteuren in de hoofdstad tot een daad van
piëteit bewogen, door eenige nummers van het programma
af te staan aan den kunstenaarmet wien om de
woorden van mr. J. N. van Hall te gebruiken oen
hoofdstuk van ons muziekleven is afgesloten. Aan de
directie van het Paleis voor Volksvlijt komt de eer toe,
dat zij een geheelen avond aan den beroemden componist
heeft gewijd, waarmee zij honderden kunstvrienden aan
zich verplicht heeftwant ondanks hot gure weer waren
deze in grooten getale opgekomen. En zij allen zullen
do zaal van het Paleis zeker niet verlaten hebben zon
der diep te beseffen wat Nederland verloren heelt door
het heengaan van Verhulst. Stout van conceptie zijn zijne
orkestwerken, en aan schoone klankeffecten laat hij het
daarin niet ontbreken. Maar nog meer roem heeft de
begaafde kunstenaar zich verworven door zijne kleine
liederen die een plaats verdienen onder de meesterwer
ken van onze nationale toonkunst. Al had Verhulst
niets meer gocomponeerd dan het «Gij schitterende
kleuren van Nederlands vlag", dan reeds zou zijn
naam aan de vergetelheid ontrukt zijn geworden hoe
veel te meer is dat het gevalnn hij ons een serie
liederen die op het kinderleven betrekking hebben,
heeft nagelaten en daarnaast een reeks van koorwerken,
waaruit zijn groote geest niet minder duidelijk spreekt.
In het Grand Thé&tre in de Amstelstraat heb ik in
de algeloopen week het spel van August Jnnkermann
genoten. Ja, genoten dat geeft mijn indruk volkomen
weer van de voorstelling vau «Ein StiSusschen aus Fritz
Reuter's Garten". Of men Junkermann hoort in het tref
fende «Grossmuttinghei is dod" dan wel in het ver
makelijke «De blinde Schousterjuug", steeds dwingt zijn
kunst ons eerbied af. En dan die heerlijke creatie van
»Mllller Voss ut Gielow" de moeielijke strijd van den
molenaar tusschen de begeerte om zich te verrijken met
de bezittingen van den gehaten franschman of om zijn
kinderen een eerlijken naam achter te laten, werd meester
lijk weergegeven Het scherm daalt, eenige oogenblikken
heeft men pauze en dan wordt de laatste afdeeling op
gevoerd betaande uit de klacht: Jochen Pliselwat
büst du vörn Esel. Mijn hemelhoe is het mogelijk
dat die oolijke Jochen dezelfde persoou isdie ons in
«Muller Voss" tranen in do oogen heeft doen wellen en
in «Hanne Niite's Abschied" zoo treffend den dominé
voorsteltbij wien de lente de herinneringen aan zijn
studententijd weder wakker schudt Waarlijk, het talent
van Junkormann verdiende meer waardeering zijn op
treden moest voldoende zijn om honderden hunne schreden
naar de Amstelstraat te doen richtenterwijl het daar
nu ongezellig leeg is. Zoo van iemand dm geldt het
zeker van den Wurtembergschen tooneelspelerLes ab~
sents ont tort
StEIiöIE. Sedert den vroegen ochtend van den 29
verdrong zich te Brussel eene groote menigte in de stra
ten, waar de lijkstoet van Prins Boudewijn zou voorbij
gaan Het aantal vreemdelingen wordt geschat op 1U0.000.
Alle huizon waren van rouwfloers voorzien evenals de
straatlantaarns, die daarbij aangestoken waren. Kanon
schoten weerklonken De klokken luidden. Te half elf
verliet de stoet het paleis van den graaf van Vlaanderen.
De lijkkistdoor onder-officieren gedragen werd te
voet door den Koning gevolgd Z. M. had aan zijne rech-
torzijdo prins Hendrik van Pruisen, aan zijne linkerzijde
den graaf van Vlaanderen en prins Albertallen zeer
aangedaan. Daarop volgden de vreemde prinsen De
stoet trok langzaam door twee rijen opgestelde soldaten,
waarachter zich eene groote menigte bewoog. De muziek
korpsen speelden treurmarscbeu, tot de stoet de deuren
der kathedraal was genaderd. De aartsbisschop van
Mecheleu leidde daar den dienst. To 12 uren 20 minuten
werd de kist op de katafalk geplaatst.
Toen de stoet de kerk verliet en zich op nieuw in be
weging stelde, namen de Koning, de graaf van Vlaanderen
en alle prinsen met hun gevolg in rijtuigen plaats.
To tien minuten voor tweeën kwam de stoet aan de
kerk van Laeken aau. De kardinaal aartsbisschop van
Mechelen sprak de absolutie uit. De Koning, de graaf
van Vlaanderen prins Albert en de vreemde prinsen
volgden de kist in de crypt, waarmede de begrafenis
plechtigheid oindigde Te half drie keerde de Vorsten
met hun gevolg in rijtuigen naar het paleis te Brussel
terug.
ESfOELAAD. De werkstaking der spoorwegbe
ambten bij de North British Railway is geëindigd. De
werklieden zonden den 31 den arbeid hervatton.
FR.AAJHlKI.IH. De parlementaire commissie voor
het reglementeeren van den arbeid heeft eene statistiek
openbaar gemaakt van de bij haar ingekomen antwoor
den op de door haar persoonlijk aan de werklieden in
het departement der Seine gestelde vragen. Van 22262
ingekomen antwoorden hebben 21394 eene meening ken
baar gemaakt. 5419 verklaarden zich voor een arbeids
dag van acht uren zonder en 1513 met overwerk; 1247
voor een arbeidsdag van 9 uren, 7010 voor een
10 aren 166 voor een van 11 uren 263 voor een van
twaalf'uren en meer 9776 werklieden waren tegen elke
reglementeering van den arbeid.
Sinincr. Den 29 bracht de heer Reinach ter sprake
het door de regeering uitgevaardigde verbod om Sardou's
tooneelstuk Thermidor op te voeren, omdat Robespierre
en hot schrikbewind daarin gehekeld worden. Op verzoek
van de regeering werd de beraadslaging gesloten met
het aannemen eener motie met 315 logen 192 stemmen,
waarbij tot de eenvoudige orde van den dag overge
gaan werd. Een verzoek van den minister-president, om
de behandeling uit te stellen, was met 294 tegen 234
stemmen geweigerd. Bij de beraadslaging bleek, dat de
regeering de opvoering verboden had niet zoo zeer om
den inhoud als om de gevolgen der opvoering.
ITALIË. De minister van financiën heeft den 28
zjjne begrooting voor het dienstjaar 1892 93 toegelicht.
Het tekort zal niet meer dan 43 miljoen bedragen. Om
dit te dekken is de regeering voornemens, voortaan de
buitengewone uitgaven tot 85 miljoen te beperken. Hij
noemde als oorzaak van het mindere opbrengstvermogen
van het land: de slechte oogsten, hot afbreken van het
handelsverdrag met Frankrijk en het amerikaansehe be
schermende stelsel. Zijne rede vond veel bijval en de
Kamer verwees het ontwerp naar de begrootingscommissie.
Te Rome zijn door het omvallen van een kloostermuur
zeven personen omgekomen.
VEREENIODE STATEST. De rechtbank van
eersten aanleg te Nieuw-York, geroepen om uitspraak te
doen over de wettigheid der tariefwet M'Kinley in
verband met eene ingestelde vordering heeft hare be
slissing verdaagd.
De «Attorney General" heeft a,ls zijne meening te
kennen gegeven dat het oppergerechtshof onbevoegd is
