No. 30.
Urie en £u egentigste Jaargang,
1891.
WOENSDAG
11 MAART.
Officieel Gedeelte.
Kiezerslijsten.
Kiezerslijsten.
FEUILLETON.
MIJN 'VRIEND PARELMAN.
H E E II E
Novelle van P. F. BRUNIMS.
voor de bewoners van wijk F op 11 Maart,
van des voormiddags 9 tot des namiddags
3 uurvoor de bewoners van HEI LOG
op 13 Maartvan des voormiddags 9 tot
des namiddags 2 uur.
alkmaarsche couraat.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Saterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,8©franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers O,©6.
v:
Telefoonnummer 33.
Prijs der gewone Advertentlën:
Per regel 0,15. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Burgemeester en Wethouders van A L k -
Maar brengen bg deze ter algemeene kennis dat de
lijsten der kiezers voor leden van de Tweede Kamer der
Stateu-Generaal van de Provinciale Staten en van den
Gemeenteraad op heden vastgesteld ten raadhuize aan
geplakt en gedurende 14 dagen, des morgens van 9 tot
's namiddags 2 uren, op de secretarie dezer gemeente
voor een ieder ter lezing nodergelegd zijn. Bezwaren
tegen die lijsten kunnen gedurende dien tijd, onder over
legging der noodige bewijsstukken op ongezegeld papier,
bij den gemeenteraad worden ingediend.
Burgemeester eu Wethouders voornoemd,
Alkmaar, A. Maclaine Pont.
10 Maart 1891. De Secretaris,
Nuhout van bes Veen.
Burgemeester en Wethouders van Alkmaar
brengen naar aanleiding van het 2e lid van art. 35 der
wet van 4 Juli 1850 (Staatsblad No. 37) bij deze ter
algemeene kennis dat bij de herziening der Sijsten, aan
wijzende de personen die bevoegd zijn tot het kiezen
van Leden voor de Tweede Kamer der Staten-Geueraal,
de Provinciale Staten en den Gemeenteraad de namen
der volgende personen wegens het verliezen van een df
meer der gevorderde vereischten of uithoofde van over
lijden daarop zijn geschrapt als
A. Wegens het verliezen van een of meer
der gevorderde vereischten.
Leonardos van den Aardweg, Frederik Pieter
Adolf, Joseph Antonie Aghina, Theodoras Josepiius
Amersbeek, Surebertus Beijer, Elias'George Riskanter,
Honricus Bloem, Hendrik Blumink, Jacobus Hon-
dricus de Boer, Lambortus de Boer, Jan Bolland
Frederik Leendert van BommelGeldolf Adriaan
BossertSimon Bonwons Pieter Brouwer, Koruelis
Antonie Dane, Jan Dekker Jr., Andreas Jacobus
Dirk zen Jan Dorregeest, Arnoldus Hubertns Drie
sen Adrian as Einwaehter, Johannes Elleman, Cor
nells Emont Hendrik Email, Franciscus Anthonius
Franse Jacob Gerrit van Garderen Jan Anthonie
de Geus, George Frederik Glotze Comelis de Goede,
Pieter van da Graaf, Henri Louis de Grave, Jacob
Groenland Gerard us van Groos Aron de Haas
Jan Hart, Pieter Hartland Kz, Gerardus Martians
Honkoop, Dirk Johannes de Jong, Theodoras van der
Klei, Pieter Klinkert, Jacob Klomp. Martinus Knuist,
Jacob Corneiis Koomen, Meijert Koster, David Kreu
nen, Pieter Knijk, Johannes Landsman, Johannes.Lau-
wers, Willem Cnno Lenderink, Reinier Gerardus van
derLiet,CornelisvanMaarleveld, Gerrit Hendrik Meij-
roos, Mr. Johannes Andreas Middelhoff, Simon'01 j,
Willem Frederik van OldeDborgh, Jan Oudejans, Evert
Pot, Johannes Pauw, Johannes de Raat Az, Gerrit
15) o—
De jonker was een weinig verward hij wilde me zijn
hand toesteken, maar mijn bijziendheid belette me, die be
weging op het juiste oogenblik op te merken, 't Speet me
echter niet; ik smaakte Z'lfs een soort van inwendig genoe
gen. Ik had den jonker met dezelfde munt betaald, waar
mee in der tijd zijn papa me in de Witte had betaald, toen
bij met monsieur le comte De Bouriquette stond te praten.
Toen ik later thnis kwam, bemerkte ik heel goed, dat vrouw
en dochter alles behalve vriendelijk gestemd waren, en toen
ik nu heel diep over de zaak ging nadenken begreep ik,
dat de jonker verder gevorderd was dan ik aanvankelijk
dacht, en dat, al had ik hem vandaag buiten de deur ge-
honden, ik niet voor goed van hem af was. Mijn vrouw,
zoowel als Louise, scheen verblind in dat jongmensch, en
ik begon me ernstig bezorgd te maken. Ik dacht er over,
Louise naar huis terug te zenden, maar bij nadere over
weging vond ik het veiliger, haar bij me te houden.
Er verliepen een paar dagen, en ik zag den jonker in geen
velden of wegen. Ei, was hij uit het veld geslagen?
Maar ik was achterdochtig geworden en ik bespiedde de
houdingen gedragingen mijner vrouw en dochter. Daarbij
viel het mij in het oog, dat zij er beiden vrij opgeruimd uit
zagen, volstrekt niet als vrouwen die gedwarsboomd
worden.
Ik werd blijkbaar misleid, en dat smartte mij diep. Nog
nooit hadden mijn vrouw en Louise iets geheim vopr me
gehouden, maar nu die ongelukkige hoogmoed aan de eene
en die dwaze genegenheid en lichtgeloovigheid aan de andere
zijde in het spel kwamen, vonden ze, helaas, goed, tegon me
samen te spannen. De smart maakte weldra plaats voor
Eduard Richardson Klaas Ruiter, Andreas Stepha-
nus SchoolingsFrans Schut, Simon Schuurman,
Jan Smit Cz., Wouter SmitCorneiis Spaan, Jacob
Stekelbos, Gerardus Johannes Stokman Bernardus
Stokman Cornells Taanman, Johannes Dirk Tander,
Corneiis Michiel Tonneman Jan Tijm Hendrik
Veen Johannes Vermeulen Mr. Michiel Jan Egbert
Viruly VerbruggoMr. Johan Gregorius Vogel
Mattheus Wallast, Simon Wever, Mr. Gerard Wtte-
waall, Arij Wjrt, Jacob de Zeeuw (alleen voor den
Raad
B. Wegens overlijden,
Herman Johannes Ansingh Sr,, Martinus Bodisco,
Jan Comelis Boom, Jan BruntinkKlaas Dekker
Lz Corneiis Duin Nicolaas Geels Johan Corneiis
van GijzenWillem Helling, Hendrik Hilbrand
Johaunes Hoff, Albert Kenter Rz., Teuuis Koru, Nico
laas Augustinus van der Meer Jacob Post Frans
Antonie Tauber Wolf Eliazar Vet.
Burgemeester en wethouders voornoemd
Alkmaar, A. Maclaine Pont.
10 Maart 1891. De Secretaris,
Nuhout van der Veen.
Hoe spoedig oude wonden door onvoorzichtige hande
lingen weer opengereten kunnen worden is ons dezer
dagen weder gebleken uit -het mislukken van het bezoek
der Keizerin-weduwe van Duitschland aan Parijs en van
de po-ging om de Fransche schilders voor de tentoon
stelling te Berlijn te winnen. Een en ander geschiedde
blijkbaar met de beste bedoelingen; de Fransche gezant aan
het Duksche hof werd reeds geruimen tijd met beleefdheden
overladen en de ontvangst der Fransche geneesheeren
op het -congres te Berlijn was zoo hoffelijk en hartelijk
mogelijk. Zelfs zond de üuitsche Keizer aan de Parijsche
kunstacademie een brief van rouwbeklag bij den dood
van den schilder Meissonier. Het bezoeken van Parijs door
Keizerin Frederik moest de kroon op het werk zetten
en bet voornemen van eenige Fransche schilders, om
hunne schilderijen naar de tentoonstelling te Berlijn te
zenden, door hun kunstbroeders doen volgen. Eensklaps
zijn echter de zaken veranderd. Met den dichter Déron-
lède aan het hoofdhebben Boulangistenradicalen en
Bouapartisten al die beleefdheden met ruwheid vau de
hand gewezen en het deelnemen aan de Berliju-
sche tentoonstelling veroordeeld als een verraad aan het
gramschap en ik besloot, zoo spoedig mogelijk den vij
and slas ie leveren en het kostte wat het wilde, voor
goed op de vlucht te drijven. Maar hoe werd do gemeen
schap onderhouden Kwam de jonker in mijn afwezig
heid of rd er heimelijk gecorrespondeerd?
Baak word steeds stiller en somberder. Het scheen me,
dat hij oo-ter denzelfden indruk verkeerde als ik. Op
zekeren morgen kon ik de verzoeking niet langer weer
stand bierleu ik had behoefte met iemand te spreken
..op wiens bescheidenheid ik vertrouwen kon.
«Baak," «ei ik, hom een sigaar aanbiedende, «leg je
■fceekenpen eetts neer en laat ons praten."
Het was .alsof er eensklaps een zonnestraaltje over
BaakV dui-tere trekken vloog.
.«Jongen ztn ik, «ik had wel gewenscht, dal ik mijn
dochter niet hier had gebracht."
Ja, mjuneef", zei Baak, »'t is jammer."
«Je bejiijpt dus mijne bedoeling, hé? Het onge
lukkigste, Baak, is dat mijn vrouw en dochter mijn
zienswijze niet deelen."
Baak - gelaat vertoonde weder een weerschijntje van een
zonnestraal, en hij antwoordde; «Ik dacht eerst, mijnheer,
dat gij ook hum Hoe zal ik zeggen
Dat tk ook zoo gek was, te gelooven dat die kwast
aan e<m huwelijk met mijn dochter denkt? Neen,
man, zoo 4waas is je chef niet. Het spijt me, Baak,
dat di /„ikou zulk een loop hebben genomen; alles had
zoo heel anders kunnen zijn als als Ja, zie-je,
dat zal ik je maar niet zeggen misschien kun-je het
wel raden
Baak boog diep op zijn teekeuplank voorover, als
speurde hij naar een microscopisch insect. Ik zag dat zijn
wangen en voorhoofd vuurrood werden
»Ja, dat is ook jammer, Baak zeer jammer."
Ik zweeg en keek, steeds rookende, het raam nit. Na
een poos hief Baak het hoofd op; zijn kleur was een wei
nig opgetrokken maar ze was nog merkbaar.
«Mijnheer," zei hij met een ietwat schorre stem, »ik
geloof niet dat ik had kunnen beletten water is
gebeurd."
vaderland en een heulen met de overwinnaars van 1870
en 71. Zij hebben de herinneringen aan die ongelukkige
jaren bij de Franschen wakker geroepen en ofschoon
de Keizerin Parijs heeft verlaten zonder eenige onbeleefd
heid of onaangename bejegening ondervonden te hebben,
heeft toch blijkbaar de openbare meening zich meer en
meer verzet tegen een beautwoording van de Dnitsche
vriendschapsbewijzen en tegen de deelneming aan de
tentoonstelling in de Dnitsche hoofdstad.
Die uitslag is ongetwijfeld te betreuren, maar bij eenig
nadenken behoeft men er zich tocb niet over te verwon
deren veel minder zich te sterk aan het gedrag der
Franschen te ergeren. Men heeft van de zijde der
Duitschers van het bezoek der Keizerin-weduwe aan de
Fransche hoofdstad te veel ophef gemaakten daaraan
evenals aan de deelneming der Fransche schilders aan de
Berlijnsche tentoonstelling te groote beteekenis gehecht.
Sommige Duitsche dagbladen spraken ervan als het toe
steken van de broederhand als een historisch feit dat
de volken van Europa met vreugde begroetten als een
soort van vredefeest waarvan de heilzame gevolgen zich
spoedig zouden doen gevoelen. Dat ging te ver. Door die
taal in denzelfdeu geest te beantwoorden of wel door er
op te zwijgen zou het Fransche volk den schijn op zich
laden van de toegestoken broederhand aan te nemen en,
al bet gebeurde vergetende, met Duitschland een verhond
van vrode en vriendschap te willen sluiten. Inderdaad
dat was te veel gevergd het Fransche volk kan o- er de
jaren 1870 en 71, kan over Elzas en Lotharingen zwijgin
de meerderheid althans is tegenwoordig verstandig genoeg
om zich van wraakkreten van verwijten en uitdagende
taal te onthouden maar zij kan er niet toe komen aan
Frankrijks ongeluk herinnerd te worden en den overwin
naar, die twee provinciën aan het land ontnam te be
jegenen alsof er niets gebeurd, of wel alsof alles vergeven,
en vergeten ware.
'Wij kannen dit volkomen begrijpen. Duitschland had
Frankrijk moeten naderen zonder mooie woorden, ernstig-
en waardigmet eorbiedigo beleefdheidmaal' er had
geen woord gesproken moeten worden over de nederlagen
van voor twintig jaren noch over de blijvende gevolgen;
alles wat er aan berinneren kan had zorgvuldig vermedon
moeten worden. Ook die Franschen die er aan wan
hopen het verloren grondgebied ooit terug te krijgen
e~ er toe gekomen zijn in den bestaanden toestand te
bemsten, znllen zich er voor wachten dit openlijk te
erkennen en hunne heimelijke gedachten uit te spreken.
Duitschland althans moet nooit kunnen gelooven dat
Frankrijk van Elzas en Lotharingen afstand doet,
afziet van de hoop om die provinciën terug te brijgen.
Het is al wel dat er niet meer gebeurd is toen f)é-
roulède en zijn medestanders de bittere herinneringen
hadden wakker geroepen maar de Fransche schilders
konden toch daarna niet volharden bij hun voornemen
om hunne schilderijen naar Berlijn te zenden. Had de
Keizerin aan Parijs een kort bezoek gebracht van ten
hoogste een paar dagen misschien was het beter afge-
loopen bezoeken van gelijken aard hadden herhaald
knnnen worden en Parijs had er allengs aan kunnen
«Zoo, jongen, geloof-je dat niet? Weet-je wat ook
jammer is, Baak?"
«Neen mijnheer."
Dat er meuschen zijn, zooals gij bijvoorbeeld, die
vrij wat figuur in de wereld konden maken als ze wat
meer hoe zal ik het noemen? wat meer zelfgevoel
wat meer zelfvertrouwen hadden Zulke meuschen blijven
ver achter bij anderen; ze doen ziclt-zelf nadeelBaak."
«■Mijnheer," zoi Baak, »ik begrijp uw bedoeling maar
mijnheer zon me er geen verwijt uit maken als mijn
heer evengoed overtuigd was als ik dat me in dit geval
zelfgovoel en zelfvertrouwen niets zouden gebaat hebbeD."
«Zoo-zoo! Ben-je daarvan overtuigd, Baak? Hoe ben-je
aan die overtuiging gekomen jongen
«Mijnheer ...mijnheer," zei Baak aarzelend en be
nauwd,— «ik meen duidelijk te hebben opgemerkt, dat
Diejuffer Louise hier kreeg Baak weer een kleur
als bloed «altijd iets tegen me heeft gehad
«Ik begrjp niet, Baak viel ik hem een weinig driftig
in de rede, «hoe je tot zulk een malle gevolgtrekking bent
gekomen. Wat drommel nu we toch de zaak bepraten,
laat ons openhartig zjn! Als een jongen verliefd is op een
meisje, moet hj zjn beste beentje voorzetten en trachten
in haar smaak te vallen, in plaats van zich te verbeelden
dat ze hem niet lijden mag en dan schuw op een afstand
te bijven. Toen ik verliefd werd op mjn vrouw, die, ik
durf het gerust zeggen er drommels goed uitzag, want
Louise geijkt sprekend op haar, eu die vrjers genoeg
kon kr jgen was ik zoo gek niet om het onder stoelen of
banken te steken Ik danste met haar, en ik zorgde wel
dat ik de meeste dansen van haar kreeg; ik gaf baar roos
jes en bonqüetjes en ik vertelde haar allerlei malligheden,
die de meisjes graag hoorenen ik deed zelfs mallighe
den voor haar, die geen vestandig, maar alleen een verliefd
menscb in het hootd kan kr jgen. Eu mjn vrouw vond dat
heel aardig en ze was er zelfs trotsch opdat haar aan
bidder halsbrekende toeren waagde om haar hand te
kunnén kussenenzoovoorts met dat gevolg, amice, dat
toen ik meende een ernstigen aanval op haar hartje te
kunnen wagen ze kordaat ja zeizonder zich te beden-
