No. 65.
Drie en IVegentigste Jaargang.
1891
WOENSDAG
3 J IT NI.
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
EERSTË~BLAD~
Officiéél Gedeelte.
Directe Belasting.
Onbestelbare Brieven
Buitenland.
FEUILLETON.
MIJN VRIEND PARELMAN.
Binnenland.
Plechtige begroeting
Koningin en Regentes
te Rotterdam.
Novelle van P. F. BRUNINGS.
UkMAARSCHE COIRAAT.
Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en
Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden voor Alkmaar 0,80; franco door het
geheele rijk 1,
De 3 nummers 0,06.
Prijs der gewone Advertentiën:
Per regel O,IS. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de Uitgevers HERMs. COS-
TER ZOON.
Telefoonnummer 23.
Burgemeester en Wethouders van ALKMAAR
brengen ter algemeene kennis, dat het kohier der plaat
selijke directe belasting, dienst 1891, op 20 Mei 1891,
onder No. 36 door den Gemeenteraad vastgesteld en bij
besluit van 28 Mei d.a.v., No. 44, door Gedeputeerde
Staten van Noordholland goedgekeurd, op heden aan den
gemeente-ontvanger ter invordering is uitgereikt, zullende
dat kohier in afschrift gedurende vijf maanden, aanvang
nemende 4 Juni 1891 ter gemeente-secretarie overeen
komstig art. 264 der gemeentewet, voo'r een ieder ter
lezing liggen.
Bezwaarschriften tegen den aanslag kunnen op onge
zegeld papier bij den Gemeenteraad ingediend worden
binnen drie maanden na den dag der uitreiking van de
aanslagbiljetten, welke uitreiking op 12 Juni 1891 be
paald is.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Alkmaar,A. Maclajnic Pont.
2 Juni 1891. De Secretaris,
Nuhout van der Veen.
verzonden in de le helft van Mei 1891
Mevr. Kesper, Amsterdam de Bruijn den Haag
Wed. Serré den Haag Huigman Haarlem P. Buis
man Kampen.
Amerika:
G. J. A. Kuipers Pulton.
RPSIiAAD. Den 28 zou de Keizer den achtsten
verjaardag zijner krooning te Moskou herdenken waar
toe groote toebereidselen gemaakt waren. Plotseling
kwam in de plannen verandering en werd de feestviering
afgezegd volgens de Times tengevolge van eene zware
verkoudheid van de Keizerin en van eene zwelling van
het gelaatvolgens de Standard, omdat onder den spoor
weg van Petersburg naar Moskou eene mijn en op de
terreinen der fransche tentoonstelling te Moskou, welke de
Keizer zou bezoeken vier kisten met dynamiet gevonden
waren.
SPAHTJE. De dagbladen bevatten een door zeven
tien republikeinsche afgevaardigden onderteekend stuk,
waarin gevraagd wordt afschaffing van de monarchie,
beperking der macht van het Staatsbestuurevenwicht
op de Staatsbegrooting, herziening der wetten op de be
lastingen en accijnsen.
Naar Bilbao, waar ernstige wanordelijkheden uitgebro
ken zijn, werden troepen gezonden.
46) o—
.Mevrouw", zei ik, want ik zag nu ook wel aan haar
kleinen voet, dat ze een schoenmaker moest hebben, die
niet voor arme juffrouwen werkte, »ik weet waarlijk
niet waar ik ben. Zoudt ge zoo vriendelijk willen zijn,
me te zeggen hoe ik weer op den straatweg kan komen
Ze keek me aan en antwoordde toen met een toonlooze
stem »Die wandelt met den Heer is op den goeden
weg; hij heeft geen gids noodig."
Dit was niet dom gezegd, maar ik werd er toch niet
wijzer door. Ik had in ieder geval met een i godsdienstig"
mensch te doen en zoover reikte mijn menschenkennis
welom te begrijpen, dat ik tenaastenbij in haar toon
moest vervallen, wilde ik dat ze mij den weg wees.
.Dat is zeer juist, mevrouw", antwoordde ik; maar
in mijn afgetrokkenheid ben ik van den rechten weg
geraakten misschen zult gij een vermoeiden en ver
doolden pelgrim wel weer het rechte pad willen wijzen".
»Het rechte pad?" herhaalde ze. En toen hief ze haar
rechterarm omhoog en wees naar boven. .Daarheen is
het rechte padzei zeen boog weer het hoofd over
haar boek.
Ik keek in de aangewezen richtingmaar kon met den
besten wil van de wereld geen pad in de lucht zien.
»Dat is het pad... der vogelen, mevrouw", zei ik een
weinig spotachtig.
Het pad der reinen", antwoordde ze, in de lucht kij
kende; »het pad der engelen; het pad dat Jacob beklom
om in de hemelen plaats te nemen in hunne reien."
Ik had met een gekke dweepster te doendie niet eens
den bijbel kende, al las ze er in. Het was voor het eerst
in mijn leven dat ik zulk een »arme des geestes" ont-
TIIBH1JË. Uit bijzondere bron wordt uit Con-
stantinopel gemeld, dat in den nacht van den 1 eene
bende Tserkessischo 'roovers den sneltrein (de Orient-
expresse) heeft laten ontsporen en de in den trein zich
bevindende duitschers (een gezelschap Rijksambtenaren,
waarschijnlijk op weg naar de duitsche koloniën) en ver
scheidene engelschen door de roovers gevangen genomen
en weggevoerd werden. Zij verlangen een losgeld van
100,000, voor de toezending waarvan de medegevangen
genomen bankier Israël van Berlijn vrijgelaten werd.
De duitsche gezant te Konstautinopel von Radowitz ont
ving van den minister van buitenlandsche zaken eene
aanwijzing om dat bedrag aan de turksche regeering
voor te schieten onder voorbehouden verantwoorde
lijkstelling voor den toestand der gevangenen zoomede
onder de verplichting om met alle kracht tegen de roo
vers op te treden. Behalve de bankier Israël werden
nog gevangen genomen de heeren Oskar Greger, de
grondbezitter Moquet uit Siegelsdorf, Oskar Kotzsch uit
Zverbig, en de hoofdconducteur Freiendinger. De andere
reizigers werden uitgeplunderd, maar achtergelaten.
VA A
Den 30, des morgens te 9 urenreden de beide Ko
ninginnen onder vrij goed weder al was de lucht be
trokken, in een met vier paarden bespannen open rijtuig,
voorafgegaan door een rijknechtvan het Paleis te
's-Gravenhage om zich naar den Hoek van Holland en
vervolgens naar Rotterdam te begeven Over Loosduinen,
Monster en 's-Gravezande werd de tocht gemaakt uit
iedere woning langs dien weg wapperde de nederl. of de
oranjevlag en hier en daar stonden de inwoners of de
schoolkinderen langs den weg geschaard en boden bou-
quetten of bloemen aan o. a. aan den Loosduinschen weg
voor de Hovius Stichting waar de r. k. weeskinderen
stonden en bij den tolhet begin van de gemeente Loos
duinen, waar de kinderen der bewaarschool stonden. Het
huis van den heer Waldecksecretaris van de Holl.
Maatschappij van landbouwwas van onder tot boven
met vlaggen getooid, met de vlag der Maatschappij
in top. Te ruim 10 uren kwam het koninklijk rijtuig
aan den Hoek van Holland aan, waar eenige oogenblikken
vroeger aangekomen was de vorstelijk versierde en ge-
meubeleerde salonboot Merwede I, welke des morgens te
acht uren, gevolgd door tal van booten, Rotterdam ver
laten had. Zoodra H.H. M.M., door eene talrijke menigte
met jubelkreten ontvangenaan boord gestapt en de
autoriteiten voorgesteld waren, werd eene lunch aange
boden. Onder de talrijke booten, die den tocht mede-
maakten, waren o. a. twee booten met 800 weeskinderen
aan boord uit Rotterdam Delfshaven, Charlois en Ka-
moetteen ik beschouwde haar met innige belangstelling.
Ik ging naast haar zitten en stak tegelijk mijn hand naar
Bob of Jack uit, die zeker aan mjjn gezicht moet gezien
hebben, dat ik medelijden met zijn meesteres had, want
hij keek me goedig aan.
.Vergeef het den vermoeiden wandelaar, mevrouw",
zei ik»dat hij zich een oogenblik op deze rustplaats
nederzet. Ik ga terstond mijn tocht hervatten
Ik sprak op een graftoon zooals de pelgrim in een
tooneelspelen de arme vrouw scheen eensklaps als be
zield. Ze keek me met haar donkere oogen aan, die een
zonderlingen gloed uitstraalden.
.Naar Palestina? Gaat ge naar het Heilige Graf?"
vroeg ze.
Ik zag duidelijk in haar oogen dat als ik »ja" had
gezegd de heilige gekkin me om den hals zou zijn ge
vlogenen die ovatie verdiende ik niet; ik verlangde ze
nog minder, want ik was bang voor dien haviksneus.
.Neen, mevrouw", antwoordde ik bescheiden, .ik
ga niet naar het Heilige Land. Er is geen plek op de
wereld die me meer aantrekt dan het oude eerwaardige
Palestina", en dit zeide ik oprecht, .maar om er
tegenwoordig heen te reizenkan men niet in een boete
kleed en met een bedelzak op weg gaan men moet per
stoomschip of spoortrein reizen, en ik ben te arm om zulk
een tocht te ondernemen".
.Dan zal ik u geld geven", antwoordde ze snel. .Als
ge den heiligen tocht aanvaardt, zal ik u duizenden en
duizenden geven. Ik heb geld genoegBreng me een
stuk van het heilige kruis mede; dan zal ik u liefhebben."
Ze schoof dichter naast me, en de hond wipte van de
bank en aan de andere zijde van zijn meesteres er weer
op. Ik zat nu dicht naast mijn nieuwe kenniszoo
dicht, dat als ze iets knapper was geweest en mijn vrouw
me in die houding had gezien ik heel wat moeite zou
hebben gehad me behoorljjk te verantwoorden.
Ik krabde me verlegen achter het oor, en zei: .Het
is ontzaglijk ver, geachte mevrouw, het Heilige Land,
en ik heb mijn zaken
.AhDat hoor ik altijd zakenzei ze driftig.
tendrecht en eene voor de vertegenwoordigers van de pers.
Te Maassluis hadden de reeders als hulde de gereed
zijnde loggers, rijk met vlaggen getooid, op de rede laten
ankeren. Te Vlaardingen, waar men ongeveer half twaalf
aankwambood de ruime haven een schoonen aanblik
aan. Op het met vlaggen getooide landhoofd bevonden
zich het gemeentebestuur en de schutterij, als eerewacht
opgesteld en speelde de muziek van .Concordia" de
vaderlandsche liederen. Van het plan, om alle aanwezige
schepen op stroom te doen halen, moest worden afgezien,
om de daaraan verbonden onoverkomelijke moeielijkheden.
Te Schiedam was de ontvangst gelijk aan Vlaardingen
en te Pernis liet het fanfarecorps vaderlandsche lie
deren in eene versierde sloep hooren. Bij de aankomst te Rot
terdam waar de scheepvaart van llf tot 12f uren
op de rivier en door de Koningshaven gestremd was
voor alle niet tot de flotille behoorende stoombooten,
lagen de stoombooten der flotille aan weerszijden der
rivier in twee lange rijen. Toen de salonboot de flotille
naderde werd op een sein van den havenmeesterdie
met zijne boot de koninklijke boot vooruit voer door
alle stoombooten tegelijk en later door iedere boot af
zonderlijk een stoot op de stoomfluit gegeven als blijk
van hulde terwijl de op de booten aanwezigen riepen
leve de Koningin-Regentes HoezeeDe aanblik der
rivier vóór de stad maakte een overweldigenden indruk.
De flotille stoomde langs de zuidzijde der rivier op tot
nabij de Willemsbrug; daar werd gewend om, langs de
Boompjes en Willemskade terugvarende, op den steiger
aan het westeinde van de Prinsessekade aan te stoomen.
Te half één stapten H.H. M.M. aan wal, ter plaatse waar
de gedenksteen zou worden geplaatst als eene blijvende
herinnering aan dezen dag. Op het feestterrein was eene
reusachtige tribune waar de 3000 kinderen plaats ge
nomen hadden die eenige liederen zouden zingen. Bij
het aan wal komen heette de burgemeester H.H. M.M.
welkom en uitte de hoop, dat zij de overtuiging zouden
erlangen dat ook te Rotterdam het hart warm klopt
voor het Huis van Oranje, waaraan het zooveel verschul
digd is. Hij dankte voor de gunstige beschikking, dat H. M.
de Koningin een gedenksteen wilde leggen ter herin
nering aan haar bezoek en noodigde haar uitdaartoe
over te gaan door de teekening der oorkonde, welke hij
voorlas. De Koningin-Regentes antwoordde, dat zij zich
gelukkig achtte, met hare dochter een bezoek aan Rot
terdam te kunnen brengen om daardoor te toonen, hoe
zeer zij in haar hart warme belangstelling koesterde
voor de welvaart dezer koopstad. Koningin Wilhelmina
toekende eerst, vervolgens de Koningin-Regentes en daarna
de burgemeester en de secretaris. De oorkonde werd
in een koker gedaan waarna Koningin Wilhelmina de
steenlegging verrichtte. De 3000 kinderen zongen het
Koninginnelied" van Ic Bikkers, muziek van G. B.
van Krieken. De burgemeester sprak na den afloop
daarvan nogmaals de Koningin toe, daarbij o. a. herin
nerende, hoe Koning Willem III vóór 40 jaren vergunde,
dat de eerste kade de Willemskade zou heeten en 23
jaren later den eersten steen der Willemsbrug gelegd
had. Na dankbetuiging van de Koningin-Regentes voor
.Er is maar ééne zaak de Heilige zaak God's zaak.
Laat ons naar het goddelijke land gaanwaar de Ver
losser heeft geleefd en begraven iswaar hij ten hemel
voer Laat ons gaan Niemand wil. Allen zijn ze doof
voor mijn stem. Ik leef te midden van heidenen. Och
ga met mijlieve pelgrim We zullen elkander steunen
op den moeielijken weg. Ik zal u beminnen
En de arme vrouw sloeg haar arm om mijn hals en
liet het hoofd op mijn schouder zinken.
Het was een dwaas gevalen toch was ik diep bewo
gen. Met welke waanzinnige had ik te doen Hoe
kon men zulk een arm schepsel aan haar lot overlaten
Ze zag er heel eenvoudig en burgerlijk uit, doch haar
zwart kleed was van de fijnste stof, al hing het haar los
en achteloos om de magere leden.
»Zijt ge ongelukkig?" vroeg ik, haar hand drukkend,
die op mijn knie lag.
Ze hield mijn hand vast met wonderbare kracht en
antwoordde: »Nu ben ik gelukkig. Blijf hier, naast
me. Verlaat me niet. Hij wil me vermoorden".
Ik stond op en hief haar met een vrij onzachten ruk
overeind. .Komaan, mevrouw", zei iic een weinig barsch;
»we zullen eens opwandelen. Gij weet den weg, en
ik nietmaar ik zal u thuis brengen".
Ja thuisin het huis des Heeren", antwoordde ze
gedwee en ze bleef aan mijn arm hangen. Jack of Bob
sprong van de bank en ging deftig vooruit.
Ik had wel wat lang gewachtme-zelf voor te stellen,
maar nu deed ik het toch: »Ik heet Kareis, mevrouw",
zei ik.
»Ja, dat is goed", kreeg ik ten antwoord. »Ik heet
anders. Maar het komt er niet op aan hoe men heet.
Gij zult me wel beschermenniet-waar
.Zeker", antwoordde ik .als ik maar weet tegen wien?"
.Weltegen hém", was het antwoord.tegen wien
anders?"
Och ja, dat wilde ik wel doen, maar de halve we
reldbevolking bestaat uit Hem'sen om nu den Hem
van deze arme mij onbekende vrouw er uit te zoeken
met wien ik desnoods om harentwille een lans moest
