Frankrijk en Rusland. UIT SIBERIË. No. 96. Drie en Negentigste Jaargang, 1891. WOENSDAG 12 AUGUSTUS. Officieel Gedeelte. 1JKKANTÖÖ1. FEUILLETON. ALKIAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar O.MO; franco door het geheele rijk 1, De 3 nummers 0,06. Telefoonnummer 93 Prijs der gewone Advertentlën: Per regel 0,15. Glroote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de Uitgevers HERHs. COS- TER ZOON. Burgemeester en Wethouders vau ALKMAAR brengen ter kennis van belanghebbenden, dat, nu de herijk in de buitengemeenten afgeloopen is het ijkkantoor alhier, te beginnen met 17 Augustus e.k., weder geregeld geopend zal zijn eiken MaandagWoensdag, Vrij dag en Zaterdag, van des voormiddags 9 tot des na middags 1 uur. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Alkmaar, A. MACLA1NE PONT. 11 Aug. 1891. De Secretaris, NUHOUT van dek VEEN. Die zich den tijd van den Krim-oorlog herinnert weet ook hoe Frankrijk er zich in die dagen op ver hief dat het de vrijheid en het reeht der volken ver dedigde tegen den Noordsehen beer die beide in zijn ruwe klauwen dreigde te yerstikken. De uitbreiding van de Russische heerschappij en den Russischen invloed in het Oosten was de dood voor alle ontwikkeling en de ondergang der beschaving; daarom had Frankrijk in bondgenootschap met Engeland het zwaard ontbloot tot bescherming van het Turksche Rijk, hield het de Grieken in bedwangen dreef het de Russen terug. Geheel Frankrijk juichte bij deu val van Sebastopol. De Bona- partisten bewierookten Keizer Napoleon IIIdie aldus »de^ roemrijke ellende" van 1812 waardoor »de verheven valvan Napoleon I werd voorbereidzoo schitterend op Rusland had gewroken. De liberalen prezen den kampioen voor de vrijheid van het Westen, en de katho lieken jubelden over don doodeljken slag die aan de Grieksche Kerk was toegebracht en niet alleen voor Frankrijk en de beschaving, maar ook voor het Christendom een zegepraal was. De Fransehen moehten in dezen oorlog rekenen op den bjstaud van den God der leger scharen, die ook de God der rechtvaardigheid is". Jaren later was het vooral door toedoen vau Frank rijk dat een aantal Europeesehe mogendheden bij Ras- land aandrongen op maatregelen tot bevrediging van het in opstand verkeerende Polen. Frankrijk, het land ■der vrjheid, het land der verlichting en der beschaving, ■stond altijd tegenover den Russischen barbaardie de volken met den knoet regeerde en zoowel aan de Oost zee als aan den Bosporus do westersche beschaving bedreigdetegenover den Russischen Keizer die als Czaar en Grieksche Pans op wereldlijk en geestelijk gebied beide de vrijheid belaagde. Hoe zijn de tijden veranderdOpnieuw is een Fran- sehe vloot aan de kusteu van Rusland verschenen dit maal op de Newa in de hoofdstad des landsdoch nu niet als vijandneen maar als de boodschapster van vriendschap en bondgenootschap. Luisterrijk en ver 114) DiO OK I- M. D08T0JEW§K¥. Eens, vrij lang na mijn komst in de gevangenis, lag ik op mijn brits en gaf mij over aan zeer droeve gedaeh- teu. Alej, altijd werkzaam en ijverig, hield zich dat keer met niets onledig hoewel het nog te vroeg was om te gaau slapen. Zijn broeders vierden een Mahomedaansch feest en werkten ook niet. Alej was gaan liggen met zijn hoofd tnsschen zijn handen en scheen te mijmeren. Eensklaps vroeg hij mij »Zijt ge bedroefd Ik zag hem nieuwsgierig aan; de vraag van Alej, die altjjd zoo kieseh was en zooveel tact en hart had, scheen mij vreemdmaar toen ik hem met meer aandacht aanzaglas ik op zijn gelaat zooveel verdriet en ver borgen smart ongetwijfeld opgewekt door de herin neringen, die bij hem opkwamen dat ik begreep dat hij op dit oogenblik zelf behoefte aan troost had. Ik zeide hem wat ik dacht. Hij znchtte en lachte treurig. Gaarne zag ik zijn vriendelijken en hartelijken lach; als hij lachteliet hij twee rijen tanden ziendie de eerste schoonheid der wereld hem had kannen benijden. »Je herinnert je zeker, Alej! hoe men thuis bij je in Daghestau dit feest viert »Ja!" antwoordde hij met verrukking, terwijl zijn oogen schitterden. «Maar hoe weet u, dat ik daaraan denk »Hoe zou ik het niet weten Daar is het beter dan hier?" »0, waarom spreekt ge zoo »De bloemen in uw land zijn prachtig niet waar Het is een waar paradijs?" »0 zwijg, zwijg! ik smeek het u." Hij was zeer aan gedaan. >Luister eens, Alej; heb je eeu zuster eerend in alle opzichten was de offieeële ontvangst van den Franschen admiraal met zijn officieren en manschap pen door de Russische vlootvoogden hooge ambtenaren en ministers, door den Keizerde Keizerin en de Groot vorsten in persoon. Hartelijk, neen meer dan hartelijk, warm, vurig was de ontvangst van het Russische volk wild klonken zjn toejuichingenen do dagbladen van verschillende richting geven woorden aan die luisterrijke ontvangstaan die hartelijkheid en die juiehtoonen. Men gevoelt aldus klinkt het vau Russische zijde dat daarin aan den kant van het Russische volk meer ligt dan een uiting van gulle gastvrijheidde nagalm dier juiehtoonen zal ongetwijfeld den donder van het geschut en den gloed der illuminatie overleven. Men kan er de uitbarsting in zien van een innig gevoel en een klaar besef, die reeds vroeger bestonden, maar zich nu eerst bij de ontmoeting met do Fransche zeelieden hebben geopenbaard. De groote Russische natiedie zoo dikwijls op vijandigen naijver stiet en den vrede nauwelijks anders kan genieten dan met de band aan het zwaard, kon zich ditmaal eens ongedwongen en in vol vertrouwen overgeven aan deu drang des harten tegenover een andere natie, waarin zij een vriendin be groette. Het bezoek van de Fransche vloot te Kroon stad is in de geschiedenis der betrekkingen tusschen Frankrijk en Rusland een gebeurtenis van beteekenis. Van verhevener aard dan het Drievoudig Verbond tus schen Duitschland, Oostenrijk-Hongarije en Italië aldns klinkt de echo van den Franschen kant is deze goede verstandhouding tusschen Frankrijk en Ruslandzij heeft geen schriftelijke verbintenissen noodig zooals kunst matige en daarom voorbijgaande bondgenootschappen. Intusschen brengt een Russische kruiser een bezoek aan de haven van Cherbourgde Russische commandant wordt in triomf rondgedragen, men drnkt hem de hand, en roept »Leve Rasland" met werkelijk uitzinnige op gewondenheid. Merkt op welk een tegenwicht het Drievoudig Verbond heelt ontvangen, jnicht het Jour nal des DébatsEngeland had er zich wel niet uitdruk kelijk bij aangesloten maar toch tamelijk duidelijk te kennen gegeven dat in tijd van oorlog op zijne mede werking gerekend kon wordenen ziet, nauwelijks ver neemt het de warme ontvangst van de Fransche vloot in de Russische wateren, of op handige wijze weet het ■er vooi te zorgen dat die vloot ook een Engelsche haven zal aandoen. Al ontkent de Engelsche Regeering dat de Fransche scheepsmacht tot dit bezoek is uitgenoo°digd, al is^ er inderdaad geen rechtstreeksche nitnoodiging geschied het bezoek zelf zegt meer dan alle redevoe ringen en ministerieële verklaringenEngeland neemt zijn welwillende verkiaringeu jegens het Drievoudig Verbond terug. En is er nu werkelijk een verbond tusschen Frank rijk en Rusland gesloten wordt van verschillen de zijden gevraagd. Heeft de Russische Keizer, die wel op den President Carnotmaar niet op de Fran sche Republiek wil drinkener toe kannen besluiten om ïranKrijk tot zijn bondgenoot te kiezen tegenover de drie vereenigdo machten van Midden-Europa? Ja, »Ja, waarom vraagt ge me dat?" ze °P Joa 'Ükt, moet ze heel mooi wezen »Zg... op mij lijken? Zij is zoo mooi, dat in heel Da ghestan geeu mooier meisje is O, ze is zoo heerlijk mooi., mijn zuster! Znlk een sehoonheid hebt ge nooit gezien. Mijn moeder was ook zoo mooi!" »En hield je moeder veel van je?" »Hoe kunt ge dat vragen! Zij is bepaald uit verdriet over mij gestorven. Ik was haar lieveling. Zij hield meer van mij dan van mijn zuster, meer dan van iedereen Van nacht heb ik haar in mijn droom gezien ze sehreide over mij, haar tranen vielen op mijn hoofd." Hij zweeg en dien avond sprak hij geen woord meer. Maar van toen af aan zocht hij telkens met mij te spre ken hoewel hij zelf uit eerbied dien hij om een mij onbekende roden voor mij hadnooit het eerst het ge sprek begon. Daarentegen was hij bijzonder gelukkig als ik mj met hem bemoeide. Ik vroeg hem naar den Kaukasus, naar zijn vroeger leven. Zijn broeders verbo den hem niet met mij te sprekenhet was hun zelfs aangenaam. Ook zij werdentoen zij zagendat ik meer en meer genegenheid voor Alej toonde vriende ijker voor mj. Alej hielp mij bij mijn werk, stond mij in de kazerne met alles ten dienste en het was hem klaarbljkeljk zeer aangenaam, mj, waaraan ook, te helpen, maar nooit toonde hj de minste begeerte naar eenig voordeel, wei een le vendig gevoel van vriendschap, waarvan hij voor mij ook geen geheim van maakte. Onder anderen was hj zeer bekwaam in handenarbeid hij had zeer goed linnen leeron naaien en laarzen herstellen; ook iu het schrijnwerken was hj niet onbedreven. Zjn broeders waren trotsch op hem. »Hoor eens, Alej", zei ik op zekeren dag tot hem, waarom leer je niet russisch lezen en schrijven? Dat kan je later in Siberië van groot nnt zjn." »Ik zou het wel willen, maar wie zal het mj leeren »Er zjn hier weinigen, die kunnen lezen en schrijven. Zon ik het je mogen leeren." »0, leer het mj, toe en h j richtte zich van zjn wordt er geantwoord, maar hij onthoudt aan dat trak taat zjn handteekening alleen de namen van de Minis ters staan onder deze overeenkomst. Aldus wordt er gegist en vermoed en getracht mogelijke bedenkingen te weerleggen en worden verzekeringen gegeven omtrent zaken waarvan men niets weet en die niet zeer waar- schjnljk klinken. Maar volkomen waar is hetgeen een Engelsch Minister dezer dagen opmerkte, dat overeen stemming van belangen bj het uitbreken van een oorlog grootere waarde heeft dan geschreven traktaten. Het Drievoudig verbond is opgericht om Frankrijk en Rus land in toom te houden dat is voor beide mogendheden duideljk maar ligt bet dan ook niet in den aard der zaak, dat zij daartegenover steun zoeken bj elkander Zij zjn lotgenooten beide worden gewantrouwd en niet zonder reden tegen beider mogeljke aanvallen zoeken de drie Midden-Enropeesche staten veiligheid in een onderling verbond maar dat is reeds genoeg om de beide gewantrouwde mogendheden tot elkander te bren gen. Daarbij komt, dat Frankrijk en Rusland geen tegen- strjdige belangen hebben z j staan elkander niet in den weg. Frankrijk heeft er geen belang bij, Rusland te stuiten op zijn weg naar Konstantinopel, en Rusland kan er volkomen vrede mee hebben dat Frankrijk langs de Noordkust van Afrika en in Egypte zijn heerschappij uitbreidt of zijn invloed bevestigt. Zij kun nen samengaan zonder elkander te hinderen. Mocht er een groote oorlog in Europa uitbreken, dan zullen beide mogendheden misschien de gelegenheid schoon vinden om voor de verwezenljking van lang gekoesterde wen- schen de wapenen op te vatten daarb j zullen zj el kander steunen, en om aan haar optreden meer kracht bj te zetten zullen zj als bondgenooten kunnen optreden. Aan den anderen kant is echter het bondgenootschap tusschen Duitschland Oostenr jk-Hongarje en Italië niet minder krachtig omdat het wel schriftelijk is aange gaan Ook deze staten zijn natunrljke bondgenooten omdat hun belangen overeenstemmen. De overtuiging van gemeen3chappeljk gevaar en behoefte aan onderlinge aaneensluiting daartegenover is bj hunne Regeeringen zoo sterk, dat zj reeds in vredestjd het bondgenootschap hebben aangegaan zoo kan bet reeds aanstonds dienen om een vermetelen vijand tot bezinning te brengen en van een aanval af te schrikken. En zoo heeft dan wel licht Europa nog reden om zich over deze bondgenoot schappen te verheugen als een wenscheljk evenwicht tot behond van den vrede? Waarom niet? Maar één donkere schaduwzijde is aan dezen toestand verbonden iedereen kent haarhet is de ontzettende druk van de algemeene wapeningdie er ook in vredestjd mee ge paard gaat. Die druk knaagt aan de welvaart van alle volkendaaronder gaan groote en kleine staten ge bukt daarover klagen de kleine staten, die geenerlei belang bij eenigen oorlog hebben, het meest, en zj heb ben recht tot klagen. Die toestand is op den duur on houdbaar wordt tot onze troost opgemerkten wj spreken het niet tegen, maar ongelukkig is de dageraad vau dien beteren dag nog niet aan de kimmen te bespeuren. brits op en vouwde zijn banden, terwijl hj mj smeekend aanzag. Wj maakten reeds den volgenden avond een begin. Ik had een russischen bijbel het eenige boek, dat in de gevangenis geduld werd. Zonder alphabeth, alleen uit dit boek, leerde Alej in eenige weken uitstekend lezen. Ongeveer in drie maanden begreep h j volkomen de boe kentaal. Hj loerde met hartstochtelijken ijver en buiten gewone toewjding. Eens lazen wij samen de geheele bergrede. Ik merkte op, dat hj op enkele plaatsen bijzonder veel gevoel la». Ik vroeg hem of hj mooi vond wat hj las. Hj zag mj aan en kreeg plotseling een klenr. »0, ja Jezus is een heilige profeet. Hj spreekt het woord Gods. Het is heerljk schoon »Wat vind je het mooist?" »Dat gedeelte, waar hj zegt; vergeet, heb lief, beleedig niet, heb ook uw vijanden lief!" H j sloeg het oog op zijn broeders, die naar ons gesprek luisterden en sprak vol vuur met hen Zj spraken lan» en ernstig met elkander en knikten toestemmend. Daarna wendden zij zich met een ernstigen en wel willenden glim lach tot mij, een echt Muselmauschen glimlach (ik houd veel van den ernst van dien glimlach) en bevestigden dat Jezus oen profeet Gods geweest was en vele won deren gedaan haddat h j o. a. een vogel geschapen had uit een weinig klei, waarin hj het leven had ge blazen en dat deze toen weggevlogen wasDat, stond in hnn boeken geschreven. Toen zj dit zeiden waren zij voor zich zelf overtuigd, dat zj met Jezus té prijzen, mj groot genoegen deden; en Alej was overge— lnkkigdat zjn broeders bereid waren en er zelfs op stonden mj dit genoegen te doen. Het succesdat ik met mjn leerling hadtoen hj" leerde schrijven was werkelijk verbazend. Alej had papier gekocht (voor zijn kosten want hj wilde niet dat ik deze uitgave deed) pennen en inkt; in minder dan twee maanden kon hj schrjvon. Zijn broeders zelf ston den verbaasd over zulke snelle vorderingen. Hun hoog moed en tevredenheid kenden geen grenzen meerzijl

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1891 | | pagina 1